"ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်ရတယ့် ယောကျာ်း
တစ်နေ့လုံး အလုပ်တွေ အဆင်ပြေချောမွေ့ပါစေနော်"
နက်ကတိုင်ချည်ပေးရင်း ပြောလာတယ့်
ကိုကို့ရဲ့ စကားကြောင့်
ရိုင်းသည်လဲ မျက်စိရှေ့က
ချစ်ရတယ့် အိမ်ရှင်မလေးရဲ့
နှာဖူးလေးကို အနမ်းလေးချွေလိုက်သည်။
အိမ်ရှင်မလေးလို့ခေါ်တာသာ
ကိုကိုသိလို့ကတော့ မောင့်ကို
တံတောင်ဆစ်စာကျွေးဦးမည်။
"မောင့်အချစ်ရဲ့ စကားလေးကြောင့်
မောင်ရဲ့အရာရာအဆင်ပြေမှာပါ။'
ဝတ်စုံပြည့်ဖြစ်ဖို့ရာ ကုတ်တစ်ထည်ဘဲကျန်တော့သည့်အချိန်
ရိုင်း လက်လှမ်းရာသည်
ကိုကို ချုပ်ပေးထားတယ့်
ကုတ်လေးဆီသို့ သို့ပေမယ့်
အနားကိုမရောင်ခင် ရိုင်းရဲ့လက်လေးမှာ
အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။
"မောင်!!!
အဲ့ကုတ်က မောင်ဝတ်နေတာ ၁ပတ်လောက်ရှိနေပြီ ညစ်ပတ်တုံးလေးရဲ့'
လွန်းသုထက်ရဲ့ ဆူတယ့်စကားလေးအဆုံးမှာ
ရိုင်းဟာ နှုတ်ခမ်းလေးဆူလျက်
ကိုကို့ရဲ့ပါးလေးဖောင်းကာ
ချစ်စဖွယ်လေးလုပ်ပြလိုက်တော့
လွန်းသုထက်မှာ
လျှာတောင် ကိုက်မိသည်။
*ကိုယ့်ရဲ့ ကလေးလေးက အဟမ်း
အရမ်းကို ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းနေတယ်*
"ကိုကိုကလဲ မောင်က
ကြိုက်လို့လေ ကိုကို့လက်ကလေးနဲ့
ချုပ်ပေးထားတာလေးဝတ်ရတာက
ကိုကိုမောင့်ရုံးခန်းထဲလိုက်မလာပေမယ့်
ဒါလေးဝတ်ထားရင်
ကိုကို့ရဲ့ အချစ်တွေနဲ့ မောင့်ကိုထွေးပွေ့ထားသလိုဖြစ်နေတယ်လေလို့"
"ကဲ ချွဲနေပြန်ပြီ မောင်ကတော့လေ
သိပ်မချွေလွန်းနဲ့မောင်
ကိုယ်ဆိုတာက မောင့်စကားကို အလိုလိုကြွေပြီးသား
ဒါလေးကိုတော့ မဝတ်နဲ့တော့
ကိုယ် သေချာလျှော်ပြီး မီးပူတိုက်ထားပေးမယ်
ဒီနေ့ တစ်ခြားက ရင်းနှီးမြုပ်နှံသူတွေနဲ့
တွေ့ရမှာမလား။"
"ဟုတ် ကိိုကို"
ကုတ်ကိုဝတ်မသွားနဲ့ဆိုတာနဲ့
အသံလေး ခွေးစားသွားသလို
ပိကျိလေးဘဲ ထွက်တော့တယ့်မောင်ကြောင့်
ရယ်ခြင်တာကို ထိန်းကာ
မောင့်လက်ကနေ ဆွဲကာ
လွန်းအလုပ်ခန်းဆီကို ခေါ်လာလိုက်တော့သည်။
"ကိုကို မှာစရာရှိလို့လား'
"လာပါမောင်ရာ"
ထို့နောက် မောင့်ကို ရပ်နေခိုင်းကာ
အလုပ်ခန်းထဲက မှန်ဗီရိုကိုဖွင့်ချလိုက်တော့
များပြားလှတယ့် ရှပ်တွေ ကုတ်တွေ
ဒါတွေ အကုန်ဟာ လွန်းရဲ့ဒီဇိုင်းတွေ
ထိုထဲကမှ အပြာရင့်ရောင်လေးကို
ရွေးကာထုတ်လို့ မောင့်ကို ဝတ်စေလိုက်သည်။
"လာ ဒါမောင့်မှာ ပွဲတွေဘာတွေရှိရင်
အဆင့်သင့်ဖြစ်အောင် ကိုယ်ချုပ်ထားတာ"
"မောင့်အချစ်ရဲ့လက်လေးနဲ့ချုပ်ထားတာမလို့
အရမ်းကိုနွေးထွေးနေတာဘဲ"
ခုမှပြုံးဖြီးနေတယိ့ ရိုင်းရဲ့မျက်နှာဟာ
စောနကပုံနဲ့များ နင်လားငါလား
တကယ့်ကို တစ်ခြားစီပင်
အပြောင်းအလဲမြန်လွန်းတယ့်
ကြောင်ဆိုးလေး
"အဆိုးလေး တကယ်ဘဲမောင်ကတော့လေ"
"ဟီးကိုကိုကလဲ"
"မဟီးနဲ့လာ ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ကြည့်
အွန်းမဆိုးပါဘူး လက်တွေလဲတော်တယ်
ဂျိုင်းလဲမကျပ်ဘူး မောင်မဝလာဘူးဘဲ"
"ဒါပေါ့မောင်က ကိုကိုကြိုက်တယ့်
ပေါင်မုန့်တွေကို မပျောက်ပျက်အောင်
ထိန်းသိမ်းထားတာ"
"မောင်နော်"
"မကြိုက်လို့လား ပေါင်မုန့်တွေကို'
ပြုံးစစနဲ့မေးတယ့်မောင့်စကားကြောင့်
လွန်းမှာ မျက်နှာလေးရဲလို့
ခေါင်းငုံ့မိတော့
မောင်ဟာ ရှေ့ကို တိုးလာရင်း
သူ့ရဲ့တောင့်တင်းနေတယ့်
ရင်အုံကြီးဆီသို့ လက်ကိုဆွဲယူကာတင်လေသည်။
"မကြိုက်ဘူးလားလို့ဟင်ကိုကို"
"တော်တော့ကွာ သွားတော့မယ်
အိတ်ယူပြီးသာ လိုက်ခဲ့တော့"
ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့
အောက်ထပ်ကိုဆင်းမယ်ဆိုကာ
ပိတ်စတွေကောက်ကိုင်သူကြောင့်
ရယ်မိတော့ ကိုကိုဟာ
လက်သီးလေးထောင်ပြ၍
အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားလေရဲ့။
အိမ်ထောင်သက် ၁၆နှစ်မှာ ကိုကိုဟာ
အရမ်းကို ပွင့်လင်းလာသည်။
ခုလိုလေးတွေလဲ ပြုမူလာသည်။
သေချာတာကတော့ ဘယ်လောက်မြင်တွေ့ရတွေ့ရ
မောင်ကိုကို့အပေါ် ချစ်တယိ့အချစ်တွေဟာ
မပြောင်းလဲဘူး။
ချစ်တယ်ကိုကို မောင်အရမ်းချစ်တယ်
ဒီစကားကိုနေ့တိုင်းပြောမယ်
မောင့်အချစ်တွေလဲ ကိုကို့နှလုံးသားဆီ
စိမ့်ဝင်ပြီး ရင်ခုန်ပါစေလို့ ဆုတောင်းမယ်
အရင်ကတော့ မပတ်သတ်ရခင်က
ပြောခဲ့တာ
ခုတော့ မောင့်အပိုင်ကိုကို့ကို
ထာဝရအထိ ဆွဲခေါ်ခြင်လို့
ဆုတောင်းမိတာ။
ရိုင်းအတွေးစတို့ကို ဖြတ်လို့
အလုပ်အိတ်ကိုယူကာ
အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့
ကိုကိုဟာထမင်းချိုင့်လေးနဲ့ စောင့်နေသည်။
အနားကိုသွားတော့
ပါးလေးကို အနမ်းပေးလေရဲ့။
"ဒီနေ့ ကိိုကို အလုပ်သွားမှာလားဟင်"
"ကိုယ်တို့ခုက ငြိမ်နေပြီ မောင်ရဲ့
အသစ်တွေလဲထုတ်ပြီးပြီဆိုတော့
အေးဆေးဘဲ အဲ့တော့ ဆိုင်သွားဖို့
လုပ်ထားတယ်"
"ဟိုလေ မောင် ကိုကို့ကို မပြောဖြစ်သေးဘူး
အဲ့တာလေးပြောမလို့"
"ပြောလေမောင်"
"နောက်၄ရက်လောက်နေရင်
မောင်တို့ company နှစ်ပတ်လည်ပါတီပွဲရှိတယ်
မောင်လဲ အလုပ်တွေနဲ့မေ့နေတာ
မနေ့က အတွင်းရေးမှူးကောင်လေး
သတိပေးမှ သတိရတာ"
"ဟင်းမောင်ကတော့လေ
အချိန်တောင်ကပ်နေပြီ
ပြင်ဆင်စရာတွေ ပြင်ပြီးပြီလား"
"ဟင့်အင်း"
မောင့်အဖြေကြောင့်
လွန်းစိုက်ကြည့်တော့
မောင်သည် ဇာတ်ကလေးပုလို့
ခုလောက်ဆိုလွန်းသဘောပေါက်ပြီ။
'ပေး black card မောင့်ဟိုတယ်ကလူတွေကိုပြောထား ကိုယ်နေ့လည်သွားလိုက်မယ်"
"ကျေးဇူးပါကိုကို"
"ကောင်ဆိုးလေး
ပွဲထုတ်ခြင်နေတာ ကိုယ်မသိဘူးဆိုတော့
ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်နေတာ
ကိုယ်က ယူထားတယ့်ယောကျာ်းအကြောင်းမသိဘူးဆိုတော့"
ဗိုက်ခေါက်ဆီသို့ရောက်လာတယ့်
လက်ကလေးကြောင့် ရိုင်းမနာဘဲ
ဟန်ဆောင်ကာ အော်လိုက်သည်။
တကယ်တော့လဲ ကိုကိုပြောသလိုပါဘဲ
ကိုကိုက ပွဲတော်တော်များများကိုမတက်ဖြစ်
ဒီလိုပွဲတွေလိုက်လို့
ယောကျာ်းအရှိန်နဲ့
ဘာဖြစ်တယ်ညာဖြစ်တယ်ဆို မောင်ဘဲ
ဒေါသထွက်ပြီး လျှောက်လုပ်မှာ
ဆိုးလို့တယ့်လေ
ခုတော့ ကလေးတွေနဲ့ ကိုကို့ကို
ပွဲထုတ်ခြင်တာကြောင့်
အကြံဆိုးနဲ့လုပိလိုက်ခြင်းပင်။
ခုတော့ ကိုကိုကိုယ်တိုင်ရဲ့
ပြင်ဆင်ပေးတာကြောင့်အရည်အချင်းရော လူကိုရော ရိုင်းထုတ်ကြွားလို့ရပြီ။
လိုချင်တာရသော ရိုင်းဧကရာဇ်မှာ
ကိုကို့ဆီက
ထမင်းချိုင့်လေးယူလို့
အနမ်းလေးပေးရင်း
အလုပ်ဆီသို့ တက်ကြွစွာ
လွန်းသုထက်ကတော့အိမ်မှာလိုတာတွေကြည့်ရင်း
ဘာမှမလိုတော့မှ Coffeeဆိုင်လေးသို့
...............................................................
"ချွလွင်"
"ကြိုဆိုပါတယ် ဧည့်...."
ဆိုင်ထဲကို ဝင်လာလို့မြင်ရသူကြောင့်
လွန်းအသံကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။
ဟိုနေ့က ဟိုးတစ်နေ့က
ဓာတ်လှေကားထဲက ဟိုလူ
ဒေါသထွက်လာတာကြောင့်
ခုံတိုက်နေတယ့်အဝတ်ပင် ပစ်ချကာ
အခန်းထဲဝင်မယ်လုပ်တော့
လက်ကိုလာဆွဲသူကြောင့်
လွန်းရဲ့ဘယ်ခြေထောက်ရဲ့ကန်ချက်တွေသည်
ထို့လူ့ ဒူးကောက်ကွေးဆီသို့
ထို့နောက် ပိုဒေါသထွက်လာကာ
ပစ်ကန်မယ်လုပ်တော့
အတင်းချုပ်ထားတယ့်ကောင်
"တောင်းပန်ပါတယ်လွန်းရယ်
ငါ ခြေထောက်တွေလဲ နာနေပါပြီ
တကယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
"မင်း လွှတ်စမ်း ငါမင်းကိုမသိဘူး"
"တောင်းပန်ပါတယ် တကယ်ပါ
ငါ့ကို ရိုက်ခြင်ရိုက်နော်
ထပ်ပြီးတော့ မရုန်းပါနဲ့တော့နော်
ရှင်းပြပါရစေ လွန်းရယ်"
ထို့လူ့ရဲ့အပြောအဆုံး လက်တွေလျော့သွားတော့
လွန်းသုထက် ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့
ဂေါက်ခနဲနေအောင် ခေါက်ချပစ်လိုက်သည်။
တစ်ချက်ဘဲ သူသိသည်။
အဲ့နေရာက နှစ်ရက်လောက်တော့
အနည်းဆုံးနာနေမှာ။
"အားယို့!!!! နာလိုက်တာ
ငါ့သူငယ်ချင်းလေး လက်သံပြောင်တုန်း"
"ကောင်စုတ် သေချင်းဆိုး မသာကောင်
အခေါင်းထဲဝင်ပြီး ဖင်ဆောင့်သေရမယ့်ကောင်
ဟင့် မင်းက အင့် မကောင်းတယ့်ကောင်"
ခွန်းမှာ ပြောနေရင်းနဲ့
ရှေ့ကနေ ငိုချလာတယ့် သူငယ်ချင်းလေးကြောင့်
သူများ ချော့ရသေးသည်။
မတော် အငိုလွန်လို့ ရင်ကြပ်ရင်
သူ့ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေးဘဲ ခံစားရမည်မလား။
"တောင်းပန်ပါတယ် လွန်းရယ်ငါလေ"
"မင်းသိလားငါလေ အရမ်းပင်ပန်းခဲ့တာ
မင်းကို သတ်ခြင်တယ်သိလား"
"ငါလေ ငါ"
ခွန်း ဖြေရှင်းစရာတွေဆက်ထွက်မလာတော့
ငိုနေတယိ့လွန်းမှာ အံပါကြိတ်လျက်
မျက်လုံးတွေတောင် နီလျက်
ခနနေတော့ အဝတ်စုတ်ကို ပစ်ပေးတယ့်
လွန်း
"လွန်း"
"ရော့ စိတ်ဆိုးပြေစေခြင်ရင်
နှစ်ရက်စားပွဲထိုးလုပ်
အဝတ်ကိုမလဲနဲ့ ခုအတိုင်းဘဲ
နေကြားလား သေနာကောင်ကြီး"
"အွန်းပါ ငါဒီအတိုင်းစားပွဲထိုးပါ့မယ်နော်"
ခွန်းရဲ့ပြောင်စပ်စပ်စကားကြောင့်
လွန်းမျက်စောင်းပိတ်ထိုးလိုက်သည်။
နှပ်တောင်ညှစ်ရတယ် မသာကောင်ကြီး
လွန်းမှာ ကျိန်ဆဲနေသလောက်
ခွန်းမှာတော့ သူငယ်ချင်းလေးကို ကြည့်ပြီးရယ်နေမိသည်။
ဒီကောင်လေးက နောက်ကျမှကျောင်းတက်ဖြစ်လို့ ၂နှစ်အောက်တယ့်
သူနဲ့အတူတူ ဖယ်ရီတစ်စီးထဲ
မျက်နှာချင်းဆိုင်အိမ်ချင်းမို့
ဆော့ရင်တောင် နှစ်ယောက်ကတစ်ဖွဲ့ထဲ
သူကျောင်းပြောင်းမယ်ဆိုတော့
ငိုတယ့်ကောင်လေးဟာ
သူ့အရင် ပြောင်းသွားပြီး
ဒီနိုင်ငံကိုရောက်လာခဲ့တယ်။
စာနဲ့မပြတ်ဆက်သွယ်ခဲ့တယ့်ကောင်လေးနဲ့
သူဟာ အဆက်အသွယ်မပြတ်ခဲ့ပေမယ့်
တစ်နှစ်တောင်မကြာ
သူ့ဘက်က အမှောင်ဘက်ကိုစဝင်လို့
ခြေရာဖျောက်ခဲ့မိသည်။
ကြားမိပါသေးရဲ့
ငွေရောင်သေနတ်နဲ့ ကြေးစားလေးက
တော်တော်ရက်စက်ပြီး သောင်းကျန်းတယ်ဆိုတော့
လွန်းမှန်းသိတော့ သူ့မှာ ဖုံးဖိခဲ့ရသေးသည်။
ခုသူအားလုံးအဆင်ပြေလို့ပြန်လာတော့
အသက်တွေတောင် ၄၀ဖြစ်နေပြီ
လွန်းကလဲ ကလေးတွေနဲ့
ဒီကောင်လေးက ယူမယ့်ယူတော့
တကယ့်လူဆိုးလေးကို ယူတာ
ကောင်းပါတယ်။
လွန်းက ဘယ်အရာမဆို သူသည်းခံနိုင်တယ့်အထိ
ညိှတတ်သူ ဟိုကလဲ ငချွဲလေး
ကောင်းတော့ကောင်းသား
ဟိုနေ့ကခေါ်တာကြားမိသေးသည်။
မောင်တယ့် ဒီကောင်လေးကတော့လေ
faမလို့လားမသိ ခွန်းနားထဲrsတွေရိုရင်
ကလိကလိနဲ့
ခုတော့ အားလုံးရှင်းပြပြီးတော့
စိတ်ဆိုးစိတ်ပြေလွယ်တယ့် ကောင်စုတ်လေးက
ရယ်စရာဖြစ်အောင် ပွဲတက်ဝတ်စုံအကြည့်နဲ့
သူ့ကို waiterလုပ်ခိုင်းနေလေသည်။
လာစားသမျှကလဲ ပြုံးစိပြုံးစိနဲ့
လွန်းဆိုတယိ့ ငနာလေးဟာ
ကြိတ်ရယ်နေလေသည်။
မပြောင်းလဲသေးဘူး ငါ့ကို စပြီးမွှေတတ်တယ့်အကျင့်လေး။
တော်သေးတယ် အရင်းနှီးဆုံးအကောင်းဆုံး
သူငယ်ချင်းလေးကို သူပြန်ရှာတွေ့ခဲ့လို့။
လွန်း လုပ်ခြင်ရာလုပ်ခိုင်းပြီးရယ်နေရာမှ
လက်လှမ်းကာ ခေါ်ကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တော့
ဘုကြည့်နဲ့ ခွန်း
"တော်တော့ ငါမင်းကိုသနားလာပြီ"
"မင်းငါ့ကို အစ်ကိုကြီးလို့ခေါ်ဖို့
စိတ်ကူးမရှိဘူးလား"
"မရှိဘူး"
"ပိုးဟမ်ဖြူ သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်"
"ကြွက်စုတ်"
ထို့နောက် မတိုင်ပင်ဘဲ
တဟားဟားရယ်မိသည်။
ငယ်စဥ်က အမှတ်တရလေးတွေ
တွေးကြည့်တော့ လွမ်းလို့ဝမ်းနည်းပေမယ့်
နွေးထွေးမှုတွေနဲ့ ပျော်စရာ
လွန်းနဲ့ခွန်း
ထိုင်ကာ စကားပြောနေကြစဥ်
ဖုန်းဝင်လာတာကြောင့်
ကြည့်လိုက်တော့
သားတို့ အတန်းပိုင်
"ခန ငါဖုန်းကိုင်ဦးမယ်"
"အွန်း"
"ဟယ်လို ဆရာမ"
"................."
"ကျွန်တော်ခုလာပြီဆရာမ"
တီခနဲဖုန်းချလိုက်တယ့်လွန်း
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"သားငယ်ရန်ဖြစ်လို့တယ့်"
"ဟ မင်းအကျင့်အတိုင်းလားမှမသိတာ"
"မသာ ဇွတ်မပြောနဲ့
ငါ ကျောင်းလိုက်သွားဦးမယ်"
"ငါလဲလိုက်မယ် ငါ့တူလေးတွေကို
လိုက်ကြည့်မလို့"
"မြန်မြန်သာလိုက်ခဲ့"
ရှေ့ကနေ အရှိန်နဲ့ထွက်သွားတယ့်
လွန်းကားကြောင့်
ခွန်းခေါင်းခါမိသည်။
ဒီကောင် ဒီလောက်တောင်မပြောင်းတာ
လိပ်ပြာရော ကြောက်သေးလားမသိဘူး။
........................................................
အားဆေးတွေ သိခြင်နေတာ
လွန်းရဲ့Bffကြီး
ခွန်းပါ နာမည်ကတစ်လုံးတည်းပါ။
လွန်းထက် ၂နှစ်ကြီးပါတယ်။
ဆင်ဂယ်ပါ။
သားတော့ လိပ်ပြာကြောက်တယ်သိလား
ဟဲဟဲ ကြောက်တာလေးဝင်ပြောသွားတာ😆
အိုက်နီနော်မန့်နော်မန့်
သားများကြီးရေးပေးထားတယ်။
ဒါလေးက ခွန်းပုံ
အနီးဆုံးလေးရှာပေးထားတာ။😘😘😘
"ကိုယ့္ရဲ့ ခ်စ္ရတယ့္ ေယာက်ာ္း
တစ္ေန့လံုး အလုပ္ေတြ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ့ပါေစေနာ္"
နက္ကတိုင္ခ်ည္ေပးရင္း ေျပာလာတယ့္
ကိုကို႔ရဲ့ စကားေၾကာင့္
ရိုင္းသည္လဲ မ်က္စိေရ႔ွက
ခ်စ္ရတယ့္ အိမ္ရွင္မေလးရဲ့
ႏွာဖူးေလးကို အနမ္းေလးေခြၽလိုက္သည္။
အိမ္ရွင္မေလးလို႔ေခၚတာသာ
ကိုကိုသိလို႔ကေတာ့ ေမာင့္ကို
တံေတာင္ဆစ္စာေကြၽးၪီးမည္။
"ေမာင့္အခ်စ္ရဲ့ စကားေလးေၾကာင့္
ေမာင္ရဲ့အရာရာအဆင္ေျပမွာပါ။'
ဝတ္စံုျပည့္ျဖစ္ဖို႔ရာ ကုတ္တစ္ထည္ဘဲက်န္ေတာ့သည့္အခ်ိန္
ရိုင္း လက္လွမ္းရာသည္
ကိုကို ခ်ဳပ္ေပးထားတယ့္
ကုတ္ေလးဆီသို႔ သို႔ေပမယ့္
အနားကိုမေရာင္ခင္ ရိုင္းရဲ့လက္ေလးမွာ
အရိုက္ခံလိုက္ရသည္။
"ေမာင္!!!
အဲ့ကုတ္က ေမာင္ဝတ္ေနတာ ၁ပတ္ေလာက္ရိွေနၿပီ ညစ္ပတ္တံုးေလးရဲ့'
လြန္းသုထက္ရဲ့ ဆူတယ့္စကားေလးအဆံုးမွာ
ရိုင္းဟာ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူလ်က္
ကိုကို႔ရဲ့ပါးေလးေဖာင္းကာ
ခ်စ္စဖြယ္ေလးလုပ္ျပလိုက္ေတာ့
လြန္းသုထက္မွာ
လ်ွာေတာင္ ကိုက္မိသည္။
*ကိုယ့္ရဲ့ ကေလးေလးက အဟမ္း
အရမ္းကို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းေနတယ္*
"ကိုကိုကလဲ ေမာင္က
ႀကိဳက္လို႔ေလ ကိုကို႔လက္ကေလးနဲ႔
ခ်ဳပ္ေပးထားတာေလးဝတ္ရတာက
ကိုကိုေမာင့္ရံုးခန္းထဲလိုက္မလာေပမယ့္
ဒါေလးဝတ္ထားရင္
ကိုကို႔ရဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေမာင့္ကိုေထြးေပြ့ထားသလိုျဖစ္ေနတယ္ေလလို႔"
"ကဲ ခြၽဲေနျပန္ၿပီ ေမာင္ကေတာ့ေလ
သိပ္မေခြၽလြန္းနဲ႔ေမာင္
ကိုယ္ဆိုတာက ေမာင့္စကားကို အလိုလိုေႂကျြပီးသား
ဒါေလးကိုေတာ့ မဝတ္နဲ႔ေတာ့
ကိုယ္ ေသခ်ာေလ်ွာ္ၿပီး မီးပူတိုက္ထားေပးမယ္
ဒီေန့ တစ္ျခားက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြနဲ႔
ေတြ့ရမွာမလား။"
"ဟုတ္ ကိုကို"
ကုတ္ကိုဝတ္မသြားနဲ႔ဆိုတာနဲ႔
အသံေလး ေခြးစားသြားသလို
ပိက်ိေလးဘဲ ထြက္ေတာ့တယ့္ေမာင္ေၾကာင့္
ရယ္ျခင္တာကို ထိန္းကာ
ေမာင့္လက္ကေန ဆြဲကာ
လြန္းအလုပ္ခန္းဆီကို ေခၚလာလိုက္ေတာ့သည္။
"ကိုကို မွာစရာရိွလို႔လား'
"လာပါေမာင္ရာ"
ထို႔ေနာက္ ေမာင့္ကို ရပ္ေနခိုင္းကာ
အလုပ္ခန္းထဲက မွန္ဗီရိုကိုဖြင့္ခ်လိုက္ေတာ့
မ်ားျပားလွတယ့္ ရွပ္ေတြ ကုတ္ေတြ
ဒါေတြ အကုန္ဟာ လြန္းရဲ့ဒီဇိုင္းေတြ
ထိုထဲကမွ အျပာရင့္ေရာင္ေလးကို
ေရြးကာထုတ္လို႔ ေမာင့္ကို ဝတ္ေစလိုက္သည္။
"လာ ဒါေမာင့္မွာ ပြဲေတြဘာေတြရိွရင္
အဆင့္သင့္ျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ခ်ဳပ္ထားတာ"
"ေမာင့္အခ်စ္ရဲ့လက္ေလးနဲ႔ခ်ဳပ္ထားတာမလို႔
အရမ္းကိုေနြးေထြးေနတာဘဲ"
ခုမွၿပံဳးၿဖီးေနတယိ့ ရိုင္းရဲ့မ်က္ႏွာဟာ
ေစာနကပံုနဲ႔မ်ား နင္လားငါလား
တကယ့္ကို တစ္ျခားစီပင္
အေျပာင္းအလဲျမန္လြန္းတယ့္
ေၾကာင္ဆိုးေလး
"အဆိုးေလး တကယ္ဘဲေမာင္ကေတာ့ေလ"
"ဟီးကိုကိုကလဲ"
"မဟီးနဲ႔လာ ကိုယ္ကိုတစ္ပတ္လွည့္ၾကည့္
အြန္းမဆိုးပါဘူး လက္ေတြလဲေတာ္တယ္
ဂ်ိဳင္းလဲမက်ပ္ဘူး ေမာင္မဝလာဘူးဘဲ"
"ဒါေပါ့ေမာင္က ကိုကိုႀကိဳက္တယ့္
ေပါင္မုန္႔ေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္
ထိန္းသိမ္းထားတာ"
"ေမာင္ေနာ္"
"မႀကိဳက္လို႔လား ေပါင္မုန္႔ေတြကို'
ၿပံဳးစစနဲ႔ေမးတယ့္ေမာင့္စကားေၾကာင့္
လြန္းမွာ မ်က္ႏွာေလးရဲလို႔
ေခါင္းငံု႔မိေတာ့
ေမာင္ဟာ ေရ႔ွကို တိုးလာရင္း
သူ႔ရဲ့ေတာင့္တင္းေနတယ့္
ရင္အံုႀကီးဆီသို႔ လက္ကိုဆြဲယူကာတင္ေလသည္။
"မႀကိဳက္ဘူးလားလို႔ဟင္ကိုကို"
"ေတာ္ေတာ့ကြာ သြားေတာ့မယ္
အိတ္ယူၿပီးသာ လိုက္ခဲ့ေတာ့"
ရွက္ကိုးရွက္ကန္းနဲ႔
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းမယ္ဆိုကာ
ပိတ္စေတြေကာက္ကိုင္သူေၾကာင့္
ရယ္မိေတာ့ ကိုကိုဟာ
လက္သီးေလးေထာင္ျပ၍
ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားေလရဲ့။
အိမ္ေထာင္သက္ ၁၆ႏွစ္မွာ ကိုကိုဟာ
အရမ္းကို ပြင့္လင္းလာသည္။
ခုလိုေလးေတြလဲ ျပဳမူလာသည္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ျမင္ေတြ့ရေတြ့ရ
ေမာင္ကိုကို႔အေပၚ ခ်စ္တယိ့အခ်စ္ေတြဟာ
မေျပာင္းလဲဘူး။
ခ်စ္တယ္ကိုကို ေမာင္အရမ္းခ်စ္တယ္
ဒီစကားကိုေန့တိုင္းေျပာမယ္
ေမာင့္အခ်စ္ေတြလဲ ကိုကို႔ႏွလံုးသားဆီ
စိမ့္ဝင္ၿပီး ရင္ခုန္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမယ္
အရင္ကေတာ့ မပတ္သတ္ရခင္က
ေျပာခဲ့တာ
ခုေတာ့ ေမာင့္အပိုင္ကိုကို႔ကို
ထာဝရအထိ ဆြဲေခၚျခင္လို႔
ဆုေတာင္းမိတာ။
ရိုင္းအေတြးစတို႔ကို ျဖတ္လို႔
အလုပ္အိတ္ကိုယူကာ
ေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့
ကိုကိုဟာထမင္းခ်ိဳင့္ေလးနဲ႔ ေစာင့္ေနသည္။
အနားကိုသြားေတာ့
ပါးေလးကို အနမ္းေပးေလရဲ့။
"ဒီေန့ ကိုကို အလုပ္သြားမွာလားဟင္"
"ကိုယ္တို႔ခုက ၿငိမ္ေနၿပီ ေမာင္ရဲ့
အသစ္ေတြလဲထုတ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့
ေအးေဆးဘဲ အဲ့ေတာ့ ဆိုင္သြားဖို႔
လုပ္ထားတယ္"
"ဟိုေလ ေမာင္ ကိုကို႔ကို မေျပာျဖစ္ေသးဘူး
အဲ့တာေလးေျပာမလို႔"
"ေျပာေလေမာင္"
"ေနာက္၄ရက္ေလာက္ေနရင္
ေမာင္တို႔ company ႏွစ္ပတ္လည္ပါတီပြဲရိွတယ္
ေမာင္လဲ အလုပ္ေတြနဲ႔ေမ့ေနတာ
မေန့က အတြင္းေရးမွဴးေကာင္ေလး
သတိေပးမွ သတိရတာ"
"ဟင္းေမာင္ကေတာ့ေလ
အခ်ိန္ေတာင္ကပ္ေနၿပီ
ျပင္ဆင္စရာေတြ ျပင္ၿပီးၿပီလား"
"ဟင့္အင္း"
ေမာင့္အေျဖၾကောင့္
လြန္းစိုက္ၾကည့္ေတာ့
ေမာင္သည္ ဇာတ္ကေလးပုလို႔
ခုေလာက္ဆိုလြန္းသေဘာေပါက္ၿပီ။
'ေပး black card ေမာင့္ဟိုတယ္ကလူေတြကိုေျပာထား ကိုယ္ေန့လည္သြားလိုက္မယ္"
"ေက်းဇူးပါကိုကို"
"ေကာင္ဆိုးေလး
ပြဲထုတ္ျခင္ေနတာ ကိုယ္မသိဘူးဆိုေတာ့
ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ေနတာ
ကိုယ္က ယူထားတယ့္ေယာက်ာ္းအေၾကာင္းမသိဘူးဆိုေတာ့"
ဗိုက္ေခါက္ဆီသို႔ေရာက္လာတယ့္
လက္ကေလးေၾကာင့္ ရိုင္းမနာဘဲ
ဟန္ေဆာင္ကာ ေအာ္လိုက္သည္။
တကယ္ေတာ့လဲ ကိုကိုေျပာသလိုပါဘဲ
ကိုကိုက ပြဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုမတက္ျဖစ္
ဒီလိုပြဲေတြလိုက္လို႔
ေယာက်ာ္းအရိွန္နဲ႔
ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ဆို ေမာင္ဘဲ
ေဒါသထြက္ၿပီး ေလ်ွာက္လုပ္မွာ
ဆိုးလို႔တယ့္ေလ
ခုေတာ့ ကေလးေတြနဲ႔ ကိုကို႔ကို
ပြဲထုတ္ျခင္တာေၾကာင့္
အႀကံဆိုးနဲ႔လုပိလိုက္ျခင္းပင္။
ခုေတာ့ ကိုကိုကိုယ္တိုင္ရဲ့
ျပင္ဆင္ေပးတာေၾကာင့္အရည္အခ်င္းေရာ လူကိုေရာ ရိုင္းထုတ္ႂကြားလို႔ရၿပီ။
လိုခ်င္တာရေသာ ရိုင္းဧကရာဇ္မွာ
ကိုကို႔ဆီက
ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးယူလို႔
အနမ္းေလးေပးရင္း
အလုပ္ဆီသို႔ တက္ႂကြစြာ
လြန္းသုထက္ကေတာ့အိမ္မွာလိုတာေတြၾကည့္ရင္း
ဘာမွမလိုေတာ့မွ Coffeeဆိုင္ေလးသို႔
...............................................................
"ခြၽလြင္"
"ႀကိဳဆိုပါတယ္ ဧည့္...."
ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာလို႔ျမင္ရသူေၾကာင့္
လြန္းအသံကို ရပ္တန္႔လိုက္သည္။
ဟိုေန့က ဟိုးတစ္ေန့က
ဓာတ္ေလွကားထဲက ဟိုလူ
ေဒါသထြက္လာတာေၾကာင့္
ခံုတိုက္ေနတယ့္အဝတ္ပင္ ပစ္ခ်ကာ
အခန္းထဲဝင္မယ္လုပ္ေတာ့
လက္ကိုလာဆြဲသူေၾကာင့္
လြန္းရဲ့ဘယ္ေျခေထာက္ရဲ့ကန္ခ်က္ေတြသည္
ထို႔လူ႔ ဒူးေကာက္ေကြးဆီသို႔
ထို႔ေနာက္ ပိုေဒါသထြက္လာကာ
ပစ္ကန္မယ္လုပ္ေတာ့
အတင္းခ်ဳပ္ထားတယ့္ေကာင္
"ေတာင္းပန္ပါတယ္လြန္းရယ္
ငါ ေျခေထာက္ေတြလဲ နာေနပါၿပီ
တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မင္း လႊတ္စမ္း ငါမင္းကိုမသိဘူး"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ တကယ္ပါ
ငါ့ကို ရိုက္ျခင္ရိုက္ေနာ္
ထပ္ၿပီးေတာ့ မရုန္းပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္
ရွင္းျပပါရေစ လြန္းရယ္"
ထို႔လူ႔ရဲ့အေျပာအဆံုး လက္ေတြေလ်ာ့သြားေတာ့
လြန္းသုထက္ ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔
ေဂါက္ခနဲေနေအာင္ ေခါက္ခ်ပစ္လိုက္သည္။
တစ္ခ်က္ဘဲ သူသိသည္။
အဲ့ေနရာက ႏွစ္ရက္ေလာက္ေတာ့
အနည္းဆံုးနာေနမွာ။
"အားယို႔!!!! နာလိုက္တာ
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး လက္သံေျပာင္တုန္း"
"ေကာင္စုတ္ ေသခ်င္းဆိုး မသာေကာင္
အေခါင္းထဲဝင္ၿပီး ဖင္ေဆာင့္ေသရမယ့္ေကာင္
ဟင့္ မင္းက အင့္ မေကာင္းတယ့္ေကာင္"
ခြန္းမွာ ေျပာေနရင္းနဲ႔
ေရ႔ွကေန ငိုခ်လာတယ့္ သူငယ္ခ်င္းေလးေၾကာင့္
သူမ်ား ေခ်ာ့ရေသးသည္။
မေတာ္ အငိုလြန္လို႔ ရင္ၾကပ္ရင္
သူ႔ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးဘဲ ခံစားရမည္မလား။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ လြန္းရယ္ငါေလ"
"မင္းသိလားငါေလ အရမ္းပင္ပန္းခဲ့တာ
မင္းကို သတ္ျခင္တယ္သိလား"
"ငါေလ ငါ"
ခြန္း ေျဖရွင္းစရာေတြဆက္ထြက္မလာေတာ့
ငိုေနတယိ့လြန္းမွာ အံပါႀကိတ္လ်က္
မ်က္လံုးေတြေတာင္ နီလ်က္
ခနေနေတာ့ အဝတ္စုတ္ကို ပစ္ေပးတယ့္
လြန္း
"လြန္း"
"ေရာ့ စိတ္ဆိုးေျပေစျခင္ရင္
ႏွစ္ရက္စားပြဲထိုးလုပ္
အဝတ္ကိုမလဲနဲ႔ ခုအတိုင္းဘဲ
ေနၾကားလား ေသနာေကာင္ႀကီး"
"အြန္းပါ ငါဒီအတိုင္းစားပြဲထိုးပါ့မယ္ေနာ္"
ခြန္းရဲ့ေျပာင္စပ္စပ္စကားေၾကာင့္
လြန္းမ်က္ေစာင္းပိတ္ထိုးလိုက္သည္။
ႏွပ္ေတာင္ၫွစ္ရတယ္ မသာေကာင္ႀကီး
လြန္းမွာ က်ိန္ဆဲေနသေလာက္
ခြန္းမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေလးကို ၾကည့္ၿပီးရယ္ေနမိသည္။
ဒီေကာင္ေလးက ေနာက္က်မွေက်ာင္းတက္ျဖစ္လို႔ ၂ႏွစ္ေအာက္တယ့္
သူနဲ႔အတူတူ ဖယ္ရီတစ္စီးထဲ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္ခ်င္းမို႔
ေဆာ့ရင္ေတာင္ ႏွစ္ေယာက္ကတစ္ဖြဲ႔ထဲ
သူေက်ာင္းေျပာင္းမယ္ဆိုေတာ့
ငိုတယ့္ေကာင္ေလးဟာ
သူ႔အရင္ ေျပာင္းသြားၿပီး
ဒီႏိုင္ငံကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။
စာနဲ႔မျပတ္ဆက္သြယ္ခဲ့တယ့္ေကာင္ေလးနဲ႔
သူဟာ အဆက္အသြယ္မျပတ္ခဲ့ေပမယ့္
တစ္ႏွစ္ေတာင္မၾကာ
သူ႔ဘက္က အေမွာင္ဘက္ကိုစဝင္လို႔
ေျခရာေဖ်ာက္ခဲ့မိသည္။
ၾကားမိပါေသးရဲ့
ေငြေရာင္ေသနတ္နဲ႔ ေၾကးစားေလးက
ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ၿပီး ေသာင္းက်န္းတယ္ဆိုေတာ့
လြန္းမွန္းသိေတာ့ သူ႔မွာ ဖံုးဖိခဲ့ရေသးသည္။
ခုသူအားလံုးအဆင္ေျပလို႔ျပန္လာေတာ့
အသက္ေတြေတာင္ ၄၀ျဖစ္ေနၿပီ
လြန္းကလဲ ကေလးေတြနဲ႔
ဒီေကာင္ေလးက ယူမယ့္ယူေတာ့
တကယ့္လူဆိုးေလးကို ယူတာ
ေကာင္းပါတယ္။
လြန္းက ဘယ္အရာမဆို သူသည္းခံႏိုင္တယ့္အထိ
ညိွတတ္သူ ဟိုကလဲ ငခြၽဲေလး
ေကာင္းေတာ့ေကာင္းသား
ဟိုေန့ကေခၚတာၾကားမိေသးသည္။
ေမာင္တယ့္ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ေလ
faမလို႔လားမသိ ခြန္းနားထဲrsေတြရိုရင္
ကလိကလိနဲ႔
ခုေတာ့ အားလံုးရွင္းျပၿပီးေတာ့
စိတ္ဆိုးစိတ္ေျပလြယ္တယ့္ ေကာင္စုတ္ေလးက
ရယ္စရာျဖစ္ေအာင္ ပြဲတက္ဝတ္စံုအၾကည့္နဲ႔
သူ႔ကို waiterလုပ္ခိုင္းေနေလသည္။
လာစားသမ်ွကလဲ ၿပံဳးစိၿပံဳးစိနဲ႔
လြန္းဆိုတယိ့ ငနာေလးဟာ
ႀကိတ္ရယ္ေနေလသည္။
မေျပာင္းလဲေသးဘူး ငါ့ကို စၿပီးေမႊတတ္တယ့္အက်င့္ေလး။
ေတာ္ေသးတယ္ အရင္းႏွီးဆံုးအေကာင္းဆံုး
သူငယ္ခ်င္းေလးကို သူျပန္ရွာေတြ့ခဲ့လို႔။
လြန္း လုပ္ျခင္ရာလုပ္ခိုင္းၿပီးရယ္ေနရာမွ
လက္လွမ္းကာ ေခၚကာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ေတာ့
ဘုၾကည့္နဲ႔ ခြန္း
"ေတာ္ေတာ့ ငါမင္းကိုသနားလာၿပီ"
"မင္းငါ့ကို အစ္ကိုႀကီးလို႔ေခၚဖို႔
စိတ္ကူးမရိွဘူးလား"
"မရိွဘူး"
"ပိုးဟမ္ျဖဴ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္"
"ႂကြက္စုတ္"
ထို႔ေနာက္ မတိုင္ပင္ဘဲ
တဟားဟားရယ္မိသည္။
ငယ္စဥ္က အမွတ္တရေလးေတြ
ေတြးၾကည့္ေတာ့ လြမ္းလို႔ဝမ္းနည္းေပမယ့္
ေနြးေထြးမႈေတြနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ
လြန္းနဲ႔ခြန္း
ထိုင္ကာ စကားေျပာေနၾကစဥ္
ဖုန္းဝင္လာတာေၾကာင့္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သားတို႔ အတန္းပိုင္
"ခန ငါဖုန္းကိုင္ၪီးမယ္"
"အြန္း"
"ဟယ္လို ဆရာမ"
"................."
"ကြၽန္ေတာ္ခုလာၿပီဆရာမ"
တီခနဲဖုန္းခ်လိုက္တယ့္လြန္း
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"သားငယ္ရန္ျဖစ္လို႔တယ့္"
"ဟ မင္းအက်င့္အတိုင္းလားမွမသိတာ"
"မသာ ဇြတ္မေျပာနဲ႔
ငါ ေက်ာင္းလိုက္သြားၪီးမယ္"
"ငါလဲလိုက္မယ္ ငါ့တူေလးေတြကို
လိုက္ၾကည့္မလို႔"
"ျမန္ျမန္သာလိုက္ခဲ့"
ေရ႔ွကေန အရိွန္နဲ႔ထြက္သြားတယ့္
လြန္းကားေၾကာင့္
ခြန္းေခါင္းခါမိသည္။
ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ေတာင္မေျပာင္းတာ
လိပ္ျပာေရာ ေၾကာက္ေသးလားမသိဘူး။
........................................................
အားေဆးေတြ သိျခင္ေနတာ
လြန္းရဲ့Bffႀကီး
ခြန္းပါ နာမည္ကတစ္လံုးတည္းပါ။
လြန္းထက္ ၂ႏွစ္ႀကီးပါတယ္။
ဆင္ဂယ္ပါ။
သားေတာ့ လိပ္ျပာေၾကာက္တယ္သိလား
ဟဲဟဲ ေၾကာက္တာေလးဝင္ေျပာသြားတာ😆
အိုက္နီေနာ္မန္႔ေနာ္မန္႔
သားမ်ားႀကီးေရးေပးထားတယ္။
ဒါေလးက ခြန္းပံု
အနီးဆံုးေလးရွာေပးထားတာ။😘😘😘