❥⇢⇢⇢⇢
๛lildeath-moment
❥⇢⇢⇢⇢
↬↬↬
Oradaydı yine.O ağacın altında.Ne zaman vazgeçecekti oradan? Yıllarını onun için harcamıştı.Gözünün yıllardır gördüğü tek kişi oydu,Eren Yeager.
Belki,demiştin hep.Belki bir gün beni de farkeder.Belki bir gün bir şansımız olur.
Ama o öldüğünde bile bir şansın yoktu.İronik,öyle değil mi? Onu umursamamasına rağmen sürekli annesi gibi onu korumuş,dostu gibi güvenmiş ve sevgilisi gibi sevmişti.
Onu o soytarıların elinden kurtaramadığın için seni böyle mi cezalandırıyordu? Eren yerine sen orada olsaydın seni de sever miydi böyle?
Düşünceleri aklından atmak için kafanı hızlıca iki yana salladın.Gerçek dünya akışına dönmeyi başarabildiğinde oradan uzaklaşman için çok geçti.Seni farketmişti.
"(S/a)?" Gözlerini kısarak onun sen olup olmadığından emin oldu.
İstemesen de ona doğru adımlamaya başladın. Geri dönsen durum daha da garip bir hal alacaktı ve buna gerek yoktu.
Yanına vardığında gözleri ağlamaktan şişmiş olan kız ve mezar taşı arasında gözlerini gezdirdin. "Yine buraya gelmişsin."
Sana bakan gözlerini mezar taşına çevirdi.Kafasını aşağıya eğerken sağ eli de mezar taşının üstüne kondu. "Kendimi hep burada buluyorum."
Bir ayağını çapraz olacak şekilde diğerinin yanına attın ve toprağı ayakkabının ucuyla eşelemeye başladın.Yüzünü gökyüzüne çevirdin,yanakların allaşmıştı bile "Oturabilir miyim?"
Masum bir tavırla sorduğunda bunu tatlı bulmuştu.Ancak asla belli etmedi. "Tabii,gel."
Yanına yerleştiğinde bir süre sessizlik oldu.Onun konuşmaya mecali yok gibiydi,bu yüzden bunu sen bozmaya karar verdin.
"Belki başka birini görmelisin," İmayla söyşesen bile bunu anlamamıştı. Anlamazlıktan gelmiş de olabilirdi,kim bilir?
"Jean'dan mı bahsediyorsun?" İçinden sabır diledin ama bir yandan onun bu haline üzülüyordun.
Boğazını temizledin. "Evet,ondan." Sesin istemsizce kısık çıktığında kafasını sana çevirdi. Kendine lanet ettiğin andı.
"Bu konuyu daha önce konuşmuştuk ama. İnsan yıllarını beraber geçirdiği birini öylece silip atamıyor.Özellikle toprağın altına gittiğinde..." Konuşmasını bitirdiğinde dudaklarından bir hıçkırık kaçtı.
İşte yine başardın,dedin içinden.Yine onu ağlatmayı başardın,çöp torbası.
"Mikasa" fısıltıyla ona döndün,vücudunla beraber. "Ben,özür dilerim. Bu konuyu açmamalıydım."
Akmaya başlayan tek tük göz yaşlarını sildi ve gülümsemeye çalıştı. "Önemi yok, (s/a).Sen benim en değer verdiğim kişisin." Öylece ağzından çıkardığı bir cümle beyninde yankılandı.
Sen benim en değer verdiğim kişisin.
Sen benim en değer verdiğim kişisin
Sem benim en değer verdiğim kişisin
"(S/a)? İyi misin?" Hayaller aleminden çıktın ve gerçekliğe adım attın. "Ha,efendim."
"Dondun kaldın. İyisin değil mi?" Ateşini ölçmek için zarif elini alnında,yanaklarında ve boynunda gezdirmesi seni resmen eritirken ne yaptığının farkına vardı.
Hızla elini çekti. Yanakları pembeleşti ve gözlerini hızlıca kaçırdı "Yanakların kırmızı gibiydi.Ateşin olduğunu düşünmüştüm."
Sorun olmadığınıbelşi etmek istercesine onun eline uzandın "Sorun yok Mika,senden asla rahatsız olmam."
Dolu gözleri sana döndüğünde şaşırmıştın "Hey,sorun ne?"
Elini hızlıca seninkinden kurtardı ve aniden yerinden kalktı. "Gidelim artık,hava kararacak."
Sen de ellerini silkeledin ve onun gibi kalktın. Onun seni beklemeden ilerlemeye başladığını görünce adımlarını hızlandırdın.
Yanına vardığında elini omuzna koymanla durdu ve sana döndü "Ne,ne oldu?" Otoriter tavrına rağmen gözlerini kaçırmasına anlam veremedin.
"Mikasa,neden böyle yapıyorsun?" Bakışları sana döndüğünde gözlerindeki üzüntüyü farketti.Anlamazdan gelmeyi tercih etti "Ne yapıyorum?"
Diğer elini de omzuna konumlandırdın "Benden kaçıyorsun Mikasa.Neden? Arkadaş değil miyiz biz?"
Kafasını senden zot tarafa çevirdi "Sorun da bu ya." Mırıldandığını duydun.
"Ha? S-sorun seninle arkadaş olmam mı?" Gözlerinin yanmaya başladığını hissettin.Ağlasan garip olur muydu ki?
"Evet." Gayet kararlı ses tonu kulaklarına doldu. "Sorun tam olarak bu."
Ellerini çektin.Başını yere eğdin "Anladım.Eğer beni istemi-"
"Sana dayanamıyorum." Dudakları ve sesi titredi.Gözyaşlarına hakim olmak şu an daha zordu.
Hıçkırmamaya özen göstererek konuştun.Ağlamamaya çalıştığın için boğazındaki o yumru hissi, "Ben bir şey yapmadım ki..."
Kız olsuğu yerde yere çökmeye başladı.Elleri at kuyruğu yapılmış saçlarını sardı "Beni çok kararsız bırakıyorsun,ikilemde bırakıyorsun..."
Kafasını dizlerine gömdüğünde onun hizasına indin. Saçlarını daha fazla çekiştirmesine engel olmak için ellerini tuttun. "Mikasa,neyden bahsediyorsun sen?"
Hızla kafasını kaldırdı ve sana baktı. Dudaklarından dökülen cümle sana cenneti yaşattırdı.
"Sanırım sana aşık oluyorum!"
"Ne?"
Sana bakan gözler yavaşça kapandı ve başını utançla tekrar gizledi. "Biliyordum işte.Bundan çok korkuyordum"
Beynin çalışmayı durdurmuş gibiydi "N-neyden?"
Ellerinin dizlerini sıktığını gördün."Sana aşık olmamam gerekiyor."
Elini sevecen bir tavırla onun omzuna koydun
"Mikasa..." Odağı sana döndü ve doğrudan gözlerinin içine baktı. "Aşık mı oluyorsun?"
Kafasını hızla tekrar sakladığında elini çekmedin.Omzuu hafifçe sıktın.İşaretini aldı ve tekrar sana baktı.
"Olduğun hisse ben de sahibim"
Siyah gözler sevinçle parladı "(s/a)...Sen-" Narin ve kısa bir öpücük onu susturdu.
"Seni çok seviyorum,tamam mı?" Elin yanağını okşadı.Sana gördüğün en güzel gülümsemeyi bahşetti "Seni seviyorum (s/a).Ben...teşekkür ederim"
Diğer elini de yanağına koydup yüzünü ellerin arasına aldın ve anlına küçük bir öpücük kondurdun."Şimdi eve gitmeliyiz sevgilim.Yorgunsun."
Ayağa kalktın ve ona da aynı şey için yardımcı oldun.
Yolda ilerlemeye başlarken senin elini bırakmadı.Gülümsedi ve başını senin zıt yönüne çevirerek duyamayacağın bir tonda mırıldandı. "Sevgilim..."
-angst gibi duruyor ama sonlara doğru zortluyorsunuz.bu arada eren öldükten 3-4 sene sonra falan oluyor bu olay o yüzden hani şey demeyin ErEndEn iKi dAkiKadA vaZgEçTi pÜ.
Beğendiniz mi bölümü gaylar