ရုပ်တည်နဲ့ မုန့်တွေလိုက်ချပေးနေတယ့်
မောင်ကြောငိ့ ထောင့်ဝိုင်းက ကောင်မလေးတွေမှာ
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပူးကပ်လျက်
ကြောက်နေကျပြီ။
ရုပ်တည်နဲ့မောင်ဟာလဲ
ဘယ်သူဘာဖြစ်ဖြစ် ဂရုစိုက်ခြင်းမရှိ
သူ့ရဲ့ အေးစက်နေတယ့် မျက်နှာ
တည်တင်းကာစိထားတယ့် နှုတ်ခမ်းတို့နဲ့
မုန့်တွေကိုသာ လိုက်ချပေးနေလေသည်။
ရိုင်းဧကရာဇ်ဟာ ကိုကိုရဲ့အကူအညီတောင်းမှုကို
ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမရှိစွာ
ကိုကို့ကိုလဲ ဧည့်သည်တွေကို ပြုံးမပြစေခြင်တာကြောင့်
သူကိုယ်တိုင်သာ မုန့်တွေချပေးနေရတော့သည်။
မကြာပါ မုန့်တွေခနခနမှာနေပြီး
စားလဲမစား
လူကိုသာ ပေါက်ထွက်မတက်ကြည့်နေကျတယ့်
သောက်ကလေးတစ်စုကြောင့်
ရိုင်းရဲ့ မျက်နှာတင်းသထက်တင်းမာလာစဥ်
အနားကို ရောက်လာတယ့်
ဖိနပ်သံလေးနဲ့
လေထုထဲက ရိုင်းနှာခေါင်းဝဆီသို့
ကျီစယ်ကာ ပျံ့လွင့်လာတယ့်
အနံ့လေးကြောင့်
ရိုင်းမှာ ပြုံးမိတော့ ရှေ့က
သောက်ကလေးတစ်စုမှာ အားခနဲ့
"ကိုကို"
"ပြန်ရအောင်လေမောင်
ဇေရန်တို့ရောက်နေပြီ
ကလေးတွေလဲ အိမ်မှာစောင့်နေလောက်ပြီ"
"ဟုတ်ကိုကို ဒါဆိုမောင်လဲ
အပေါ်ထပ်ယူလိုက်ဦးမယ်"
"okမောင် ကိုယ် ဒီမှာစောင့်နေမယ်"
ဆိုင်အတွင်းဘက်ထဲကို ဝင်သွားတယ့်
မောင်
လွန်းသုထက် မတ်တပ်ရပ်နေရင်းမှ
တစ်ယောက်ယောက် ကြည့်နေသလိုဖြစ်တာကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့
အရင်တစ်ခေါက်က companyကလူတွေနဲ့စုလှူတယ့် ဂေဟာပိုင်ရှင်အမျိုးသားရဲ့
သမီးလေး
"ကလေးမလေး ကျောင်းဆင်းတာ အိမ်မပြန်သေးဘဲ ဒီရောက်နေတာလဲ"
"ဟီး ဟုတ်တယ် သမီး
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မုန့်လာစားတာ
ဒီမှာလေ ဒီကိတ်လေးတစ်ကယ်စားကောင်းတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ ကလေးတွေ ဝအောင်သာစားကြ
ဒါကိုယ့်ဆိုင်လေ နောက်လဲလာအားပေးဦး
ခုတော့ မဲဆွယ်တယ့်အနေနဲ့ ကိုယ် ရှင်းသွားမယ်"
"အားယို့ အစ်ကိုကြီးက အရမ်းကို ချစ်ဖို့ကောင်းတာ ဒါနဲ့လေ သမီးမေးစရာရှိလို့ အနားတိုးခဲ့ပါလား"
ထောင့်နားဘက်မှာဝင်ထိုင်နေတယ့်
ကောင်မလေးကြောင့်
လွန်းသုထက် ခါးလေးပင် အနည်းငယ်ကုန်းလိုက်တော့
တီးတိုးမေးလာတယိ့ကောင်မလေးက
မျက်လုံးလေးတွေပင် ဝိုင်းလျက်
တကယ်ကို သိခြင်နေပုံ
ဒါကြောငိ့ လွန်းလဲအသံတိုးတိုးလေးနဲ့
ပြန်မေးလိုက်သည်။
"ပြောလေ ကလေးမလေးရဲ့
ဘာပြောမလို့လဲ"
"ဟိူလေ စောနက အစ်ကိုကြီးနဲ့
အစ်ကိုကြီးတို့က လင်လင်တွေလားဟင်
ကလေးတွေလဲ စောင့်နေတယ်ဆိုတော့"
"အဲ့ဒါလား ကလေးမလေး
သိခြင်ရင် အစ်ကိုကြီး ပြမယ်လေ"
လွန်း သူ့ရဲ့ ဖုန်းလေးကိုထုတ်ကာ My loveလို့
albumသပ်သပ်လေးခွဲထားတယ့်နေရာလေးကို
ဖိထောက်လို့
ပြလိုက်တော့
ကလေးမလေးတွေက တအံတဩ
လွန်း ကလေးမလေးတွေကို
ပြလိုက်တယ့်ပုံက
ဗိုက်ပူလေးနဲ့ လွန်းပေါင်ပေါ်ကို
လှဲကာ အနမ်းပေးနေတယ့်
မောင့်ပုံလေး
နောက်ပြီးတော့ လွန်းနဲ့မောင်ရဲ့
မင်္ဂလာဆောင်တုန်းက ပုံတွေပင်
ပန်းစည်းလေးကို ကိုင်ကာ
အရှက်သည်းနေတယ့် လွန်းနဲ့
ရေခဲတုံးဆိုတာ
သူမဟူတ်သလို ပြုံးရယ်ကာ
လိုက်နမ်းနေတယ့် မောင်ပုံလေးပင်။
ကလေးမလေးတွေကို ပြရင်း
အရင်အချိန်တွေကို သတိရကာ
လွန်း ပြုံးမိသည်။
ကြောင်ဆိုးလေးနဲ့တွေ့ရတာ အရမ်းကို
ကြီးမားတယ့် ကံကောင်းခြင်းတစ်ခုဘဲ
"ကိုကို့!!!!"
ဆိုင်အတွင်းခန်းအပေါက်ဝကနေ
စောင့်အော်လိုက်တယ့် ရိုင်းရဲ့အသံကြောင့်
လွန်းနဲ့ ကလေးမလေးတစ်စုမှာ
တုန်ခနဲ
"လန့်လိုက်တာ ဘာဖြစ်လို့လဲမောင်"
"လာမောင့်နောက်လိုက်ခဲ့"
ဘာတစ်ခွန်းမှ ဆက်မပြောတော့ဘဲ
လက်ကနေဆွဲကာ
လွန်းကို ခေါ်ထုတ်သွားတယ့်
မောင်ကြောင့် လွန်းမှာ ကြောင်တိကြောင်တောင်
ဆိုင်အပြင်ရောက်တော့မှ
မှန်တံခါးနဲ့ လွန်းကိုယ်ကို ကပ်ကာ
ဖိနမ်းပစ်တယ့်မောင်ကြောင့်
လွန်းရဲ့ မျက်နှာလေးမှာ ရဲခနဲ
*သေချာတယ် ခုလိုပုံစံကို
ဆိုင်ထဲကလူတွေ အကုန်မြင်နေရမှာ *
"မောင့် အွန့် ခုရပ်တော့လို့ ပြွတ်စ် "
အတော်ကြာနမ်းရှိုက်နေတယ့်မောင်ကြောင့်
မှန်တံခါးနဲ့ ဖိကပ်ခံထားရတယ့် လွန်းကိုယ်လေးပင် နာလှပြီ။
ရိုင်းဧကရာဇ်မှာ ကိုကို့ကို သဝန်တိုတာရောအအေးဓာတ်တွေပိုလာတာတောင်
ခြောက်သွေ့ခြင်းမရှိ ပန်းေရာင်လေးသန်းနေတယ့်
နှုတ်ခမ်းလေးကိုရော အသည်းယားကာ
ကိုင်ဆောင့်ပစ်ခြင်လာသည်ကြောင့်
ဖိကပ်ကာနမ်းပစ်လိုက်မိသည်။
အတော်ကြာနမ်းပြီး လွှတ်ပေးလိုက်မှ
ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာတယ့်
ကိုကိုရဲ့ကိုယ်လေးကို ဖက်ထားမိသည်။
"ကိုကို မောင် လေ
မောင် တောင်းပန်ပါတယ်နော်
မောင် မထိန်းနိုင် "
နှုတ်ခမ်းသားေပေါ်ကို
ရောက်လာတယ့် ကိုကိုရဲ့လက်ကလေး
"ကိုယ်မောင့်အနမ်းတွေကြောင့် အားပျော့သွားရုံပါ။
နောက်ဆိုရင်တော့ အဲ့လို ဇွတ်တရွတ်မလုပ်နဲ့နော်
လာ ဒီနေ့ကိုယ့် စက်ဘီးလေးနဲ့ပြန်မယ်"
"ကိုကို့ စက်ဘီး"
"အွန်းလေ မောင် ကိုယ်နဲ့စက်ဘီးမစီးဘူးသေးဘူးမလား
လာ ကိုယ်တို့ စက်ဘီးလေးနဲ့ ပြန်ကြမယ်"
ဒီတစ်ခေါက်တော့ လက်ကလေးကိုဆွဲတာက
ကိုကို ဖြစ်သွားပြီ
ဂိုဒေါင်ထဲက ထုတ်လာတယ့် စက်ဘီးလေး
လွန်းသုထက်လဲ စက်ဘီးထိုင်ခုံလေးကို
ဖှုန်သုတ်လိုက်ကာ
မောင့်ကို အရင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ရင်း
စက်ဘီး စနင်းတော့
မောင့်ရဲ့ လက်တွေဟာ လွန်းရဲ့ခါးလေးကိုဖက်ထားလေသည်။
စက်ဘီးနင်းရင်းနဲ့ အေးစက်နေတယ့်
မောင့် လက်ကလေးကို
လွန်း ခပ်ဖွဖွထိလိုက်မိရာမှ
နွေးထွေးအောင်ပင်
စုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။
"အေးနေပြီလားမောင်
ကိုယ့် အနွေးထည်လေး ထပ်ဝတ်မလား"
"မောင်မလိုပါဘူး အချစ်ရယ်
ကိုကိုသာ သေချာနွေးအောင် ဝတ်ထား
ကိုကို တစိခုခုဆိုရင်မောင်အရူးဖြစ်မှာသိလား"
"အွန်းပါ ကလေးလေးရဲ့
အားယို့ ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်ရတယ့် မောင်လက်ကလေးကို
နွေးနေအောင် လက်အိတ်လေးပါ ထိုးပေးရဦးမယ်"
"မလုပ်ပါနဲ့ကိုကိုရယ်
ကိုကိုအပ်တစ်ခါကိုင်တိုင်း
မောင်မြတ်နိုးရတယ့် လက်ကလေးတွေကို
ထိုးမိတာ မောင်မသိဘူးထင်သလား
မောင့်ရဲ့ နှလုံးသားလေးကို ကိုကိုနာကျင်စေခြင်တာလား"
ပြောရင်းနဲ့ပင် လွန်းရဲ့ကျောပြင်လေးနဲ့
မျက်နှာလေးနဲ့ကပ်ကာ ငြိမ်သွားတယ့်
မောင်ကြောငိ့ လွန်းမှာ စက်ဘီးနင်းရင်းနဲ့ပင်
ခေါင်းလေးမော့ကာ သဘောတကျရယ်မိရင်း
မောင့်လက်ကလေးကိုသာ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ထိရင်း
မြတ်နိုးစွာနမ်းလိုက်သည်။
ကိုယ့်ရဲ့မောင်ကတော့လေ
ကိုယ့်နှလုံးသားလေးထဲကို အရမ်းကို
တိုးဝင်ပြီးရင်း တိုးဝင်နေတော့တာဘဲ
ကိုယ့် ခင်ပွန်းလေးရဲ့။
ဆောင်းတွင်းအအေးဓာတ်လေးစလာပြီး
စက်ဘီးနင်းနေတယ့်အတွက်ကြောင့်
လေတွေတိုးလဲ လွန်းမအေးပါ။
လွန်းရဲ့ အနွေးဓာတ်လေးက
လွန်းနောက်ကျောမှာ ကပ်ပါနေပြီမလား။
..........................................................................
"သွေးရေ ကိုယ့်ရဲ့သွေးလေး
သွေးရေ အချစ်ရေ"
သွေးတစ်ယောက်
စားပွဲတွေသိမ်းရင်း ခေါင်းခါမိသည်။
တကယ်ပါဘဲ ကလေးလေးကတော့
ချစ်သူမဖြစ်ခင်ကတော့
သူ့မှာ ရေခဲတောင်ကြီး
အရည်ပျော်ပါတော့ဆိုပြီး
သူ့မှာ မနည်းဆုတောင်းလိုက်လိုက်ရတာ
ခုများတော့လဲ တကယ့်ကို
ကလေးလေးအတိုင်းပင်။
"အင့် သွေးရေလို့ သူတောင်းစားကြီး
မင်းက ငါ့ကို ဂရုမစိုက်တော့ဘူးပေါ့"
တွေးလို့မှ မဆုံးသေး
အသ့်ခနဲ ရှိုက်သံလေးပါကြားတာကြောင့်
သွေးမှာ အမြန်ပြေးကာပင်ချော့ရပြီ။
"လာပါပြီ ကလေးလေးရဲ့
ဒီက ကလေးလေးချစ်တယ့် သွေးလေး
လာပြီ "
ခြေထောက်တို့ကို အပြေးလေ့ကျင့်သည့်အတိုင်းပင်
ပြေးကာ ကလေးလေးရှိရာဆီသို့
ကိုယ့်အထက်အသက်ကြီးပေမယ့်
ချွဲလွန်းတယိ့ ဒီကလေးလေးကို
သွေးမှာ ချစ်မဝပင်
........................................................................
ရုပ္တည္နဲ႔ မုန္႔ေတြလိုက္ခ်ေပးေနတယ့္
ေမာင္ေၾကာငိ့ ေထာင့္ဝိုင္းက ေကာင္မေလးေတြမွာ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပူးကပ္လ်က္
ေၾကာက္ေနက်ၿပီ။
ရုပ္တည္နဲ႔ေမာင္ဟာလဲ
ဘယ္သူဘာျဖစ္ျဖစ္ ဂရုစိုက္ျခင္းမရိွ
သူ႔ရဲ့ ေအးစက္ေနတယ့္ မ်က္ႏွာ
တည္တင္းကာစိထားတယ့္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔နဲ႔
မုန္႔ေတြကိုသာ လိုက္ခ်ေပးေနေလသည္။
ရိုင္းဧကရာဇ္ဟာ ကိုကိုရဲ့အကူအညီေတာင္းမႈကို
ျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္းမရိွစြာ
ကိုကို႔ကိုလဲ ဧည့္သည္ေတြကို ၿပံဳးမျပေစျခင္တာေၾကာင့္
သူကိုယ္တိုင္သာ မုန္႔ေတြခ်ေပးေနရေတာ့သည္။
မၾကာပါ မုန္႔ေတြခနခနမွာေနၿပီး
စားလဲမစား
လူကိုသာ ေပါက္ထြက္မတက္ၾကည့္ေနက်တယ့္
ေသာက္ကေလးတစ္စုေၾကာင့္
ရိုင္းရဲ့ မ်က္ႏွာတင္းသထက္တင္းမာလာစဥ္
အနားကို ေရာက္လာတယ့္
ဖိနပ္သံေလးနဲ႔
ေလထုထဲက ရိုင္းႏွာေခါင္းဝဆီသို႔
က်ီစယ္ကာ ပ်ံ့လြင့္လာတယ့္
အနံ႔ေလးေၾကာင့္
ရိုင္းမွာ ၿပံဳးမိေတာ့ ေရ႔ွက
ေသာက္ကေလးတစ္စုမွာ အားခနဲ႔
"ကိုကို"
"ျပန္ရေအာင္ေလေမာင္
ေဇရန္တို႔ေရာက္ေနၿပီ
ကေလးေတြလဲ အိမ္မွာေစာင့္ေနေလာက္ၿပီ"
"ဟုတ္ကိုကို ဒါဆိုေမာင္လဲ
အေပၚထပ္ယူလိုက္ၪီးမယ္"
"okေမာင္ ကိုယ္ ဒီမွာေစာင့္ေနမယ္"
ဆိုင္အတြင္းဘက္ထဲကို ဝင္သြားတယ့္
ေမာင္
လြန္းသုထက္ မတ္တပ္ရပ္ေနရင္းမွ
တစ္ေယာက္ေယာက္ ၾကည့္ေနသလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အရင္တစ္ေခါက္က companyကလူေတြနဲ႔စုလႉတယ့္ ေဂဟာပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသားရဲ့
သမီးေလး
"ကေလးမေလး ေက်ာင္းဆင္းတာ အိမ္မျပန္ေသးဘဲ ဒီေရာက္ေနတာလဲ"
"ဟီး ဟုတ္တယ္ သမီး
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မုန္႔လာစားတာ
ဒီမွာေလ ဒီကိတ္ေလးတစ္ကယ္စားေကာင္းတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ ကေလးေတြ ဝေအာင္သာစားၾက
ဒါကိုယ့္ဆိုင္ေလ ေနာက္လဲလာအားေပးၪီး
ခုေတာ့ မဲဆြယ္တယ့္အေနနဲ႔ ကိုယ္ ရွင္းသြားမယ္"
"အားယို႔ အစ္ကိုႀကီးက အရမ္းကို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ ဒါနဲ႔ေလ သမီးေမးစရာရိွလို႔ အနားတိုးခဲ့ပါလား"
ေထာင့္နားဘက္မွာဝင္ထိုင္ေနတယ့္
ေကာင္မေလးေၾကာင့္
လြန္းသုထက္ ခါးေလးပင္ အနည္းငယ္ကုန္းလိုက္ေတာ့
တီးတိုးေမးလာတယိ့ေကာင္မေလးက
မ်က္လံုးေလးေတြပင္ ဝိုင္းလ်က္
တကယ္ကို သိျခင္ေနပံု
ဒါေၾကာငိ့ လြန္းလဲအသံတိုးတိုးေလးနဲ႔
ျပန္ေမးလိုက္သည္။
"ေျပာေလ ကေလးမေလးရဲ့
ဘာေျပာမလို႔လဲ"
"ဟိူေလ ေစာနက အစ္ကိုႀကီးနဲ႔
အစ္ကိုႀကီးတို႔က လင္လင္ေတြလားဟင္
ကေလးေတြလဲ ေစာင့္ေနတယ္ဆိုေတာ့"
"အဲ့ဒါလား ကေလးမေလး
သိျခင္ရင္ အစ္ကိုႀကီး ျပမယ္ေလ"
လြန္း သူ႔ရဲ့ ဖုန္းေလးကိုထုတ္ကာ My loveလို႔
albumသပ္သပ္ေလးခြဲထားတယ့္ေနရာေလးကို
ဖိေထာက္လို႔
ျပလိုက္ေတာ့
ကေလးမေလးေတြက တအံတဩ
လြန္း ကေလးမေလးေတြကို
ျပလိုက္တယ့္ပံုက
ဗိုက္ပူေလးနဲ႔ လြန္းေပါင္ေပၚကို
လွဲကာ အနမ္းေပးေနတယ့္
ေမာင့္ပံုေလး
ေနာက္ၿပီးေတာ့ လြန္းနဲ႔ေမာင္ရဲ့
မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ပံုေတြပင္
ပန္းစည္းေလးကို ကိုင္ကာ
အရွက္သည္းေနတယ့္ လြန္းနဲ႔
ေရခဲတံုးဆိုတာ
သူမဟူတ္သလို ၿပံဳးရယ္ကာ
လိုက္နမ္းေနတယ့္ ေမာင္ပံုေလးပင္။
ကေလးမေလးေတြကို ျပရင္း
အရင္အခ်ိန္ေတြကို သတိရကာ
လြန္း ၿပံဳးမိသည္။
ေၾကာင္ဆိုးေလးနဲ႔ေတြ့ရတာ အရမ္းကို
ႀကီးမားတယ့္ ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုဘဲ
"ကိုကို႔!!!!"
ဆိုင္အတြင္းခန္းအေပါက္ဝကေန
ေစာင့္ေအာ္လိုက္တယ့္ ရိုင္းရဲ့အသံေၾကာင့္
လြန္းနဲ႔ ကေလးမေလးတစ္စုမွာ
တုန္ခနဲ
"လန္႔လိုက္တာ ဘာျဖစ္လို႔လဲေမာင္"
"လာေမာင့္ေနာက္လိုက္ခဲ့"
ဘာတစ္ခြန္းမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ
လက္ကေနဆြဲကာ
လြန္းကို ေခၚထုတ္သြားတယ့္
ေမာင္ေၾကာင့္ လြန္းမွာ ေၾကာင္တိေၾကာင္ေတာင္
ဆိုင္အျပင္ေရာက္ေတာ့မွ
မွန္တံခါးနဲ႔ လြန္းကိုယ္ကို ကပ္ကာ
ဖိနမ္းပစ္တယ့္ေမာင္ေၾကာင့္
လြန္းရဲ့ မ်က္ႏွာေလးမွာ ရဲခနဲ
*ေသခ်ာတယ္ ခုလိုပံုစံကို
ဆိုင္ထဲကလူေတြ အကုန္ျမင္ေနရမွာ *
"ေမာင့္ အြန္႔ ခုရပ္ေတာ့လို႔ ႁပြတ္စ္ "
အေတာ္ၾကာနမ္းရိႈက္ေနတယ့္ေမာင္ေၾကာင့္
မွန္တံခါးနဲ႔ ဖိကပ္ခံထားရတယ့္ လြန္းကိုယ္ေလးပင္ နာလွၿပီ။
ရိုင္းဧကရာဇ္မွာ ကိုကို႔ကို သဝန္တိုတာေရာအေအးဓာတ္ေတြပိုလာတာေတာင္
ေျခာက္ေသြ့ျခင္းမရိွ ပန္းေရာင္ေလးသန္းေနတယ့္
ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုေရာ အသည္းယားကာ
ကိုင္ေဆာင့္ပစ္ျခင္လာသည္ေၾကာင့္
ဖိကပ္ကာနမ္းပစ္လိုက္မိသည္။
အေတာ္ၾကာနမ္းၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္မွ
ရင္ခြင္ထဲကို တိုးဝင္လာတယ့္
ကိုကိုရဲ့ကိုယ္ေလးကို ဖက္ထားမိသည္။
"ကိုကို ေမာင္ ေလ
ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္
ေမာင္ မထိန္းႏိုင္ "
ႏႈတ္ခမ္းသားေပၚကို
ေရာက္လာတယ့္ ကိုကိုရဲ့လက္ကေလး
"ကိုယ္ေမာင့္အနမ္းေတြေၾကာင့္ အားေပ်ာ့သြားရံုပါ။
ေနာက္ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့လို ဇြတ္တရြတ္မလုပ္နဲ႔ေနာ္
လာ ဒီေန့ကိုယ့္ စက္ဘီးေလးနဲ႔ျပန္မယ္"
"ကိုကို႔ စက္ဘီး"
"အြန္းေလ ေမာင္ ကိုယ္နဲ႔စက္ဘီးမစီးဘူးေသးဘူးမလား
လာ ကိုယ္တို႔ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ျပန္ၾကမယ္"
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ လက္ကေလးကိုဆြဲတာက
ကိုကို ျဖစ္သြားၿပီ
ဂိုေဒါင္ထဲက ထုတ္လာတယ့္ စက္ဘီးေလး
လြန္းသုထက္လဲ စက္ဘီးထိုင္ခံုေလးကို
ဖႈန္သုတ္လိုက္ကာ
ေမာင့္ကို အရင္ထိုင္ခိုင္းလိုက္ရင္း
စက္ဘီး စနင္းေတာ့
ေမာင့္ရဲ့ လက္ေတြဟာ လြန္းရဲ့ခါးေလးကိုဖက္ထားေလသည္။
စက္ဘီးနင္းရင္းနဲ႔ ေအးစက္ေနတယ့္
ေမာင့္ လက္ကေလးကို
လြန္း ခပ္ဖြဖြထိလိုက္မိရာမွ
ေနြးေထြးေအာင္ပင္
စုပ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။
"ေအးေနၿပီလားေမာင္
ကိုယ့္ အေနြးထည္ေလး ထပ္ဝတ္မလား"
"ေမာင္မလိုပါဘူး အခ်စ္ရယ္
ကိုကိုသာ ေသခ်ာေနြးေအာင္ ဝတ္ထား
ကိုကို တစိခုခုဆိုရင္ေမာင္အရူးျဖစ္မွာသိလား"
"အြန္းပါ ကေလးေလးရဲ့
အားယို႔ ကိုယ့္ရဲ့ ခ်စ္ရတယ့္ ေမာင္လက္ကေလးကို
ေနြးေနေအာင္ လက္အိတ္ေလးပါ ထိုးေပးရၪီးမယ္"
"မလုပ္ပါနဲ႔ကိုကိုရယ္
ကိုကိုအပ္တစ္ခါကိုင္တိုင္း
ေမာင္ျမတ္ႏိုးရတယ့္ လက္ကေလးေတြကို
ထိုးမိတာ ေမာင္မသိဘူးထင္သလား
ေမာင့္ရဲ့ ႏွလံုးသားေလးကို ကိုကိုနာက်င္ေစျခင္တာလား"
ေျပာရင္းနဲ႔ပင္ လြန္းရဲ့ေက်ာျပင္ေလးနဲ႔
မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ကပ္ကာ ၿငိမ္သြားတယ့္
ေမာင္ေၾကာငိ့ လြန္းမွာ စက္ဘီးနင္းရင္းနဲ႔ပင္
ေခါင္းေလးေမာ့ကာ သေဘာတက်ရယ္မိရင္း
ေမာင့္လက္ကေလးကိုသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ထိရင္း
ျမတ္ႏိုးစြာနမ္းလိုက္သည္။
ကိုယ့္ရဲ့ေမာင္ကေတာ့ေလ
ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလးထဲကို အရမ္းကို
တိုးဝင္ၿပီးရင္း တိုးဝင္ေနေတာ့တာဘဲ
ကိုယ့္ ခင္ပြန္းေလးရဲ့။
ေဆာင္းတြင္းအေအးဓာတ္ေလးစလာၿပီး
စက္ဘီးနင္းေနတယ့္အတြက္ေၾကာင့္
ေလေတြတိုးလဲ လြန္းမေအးပါ။
လြန္းရဲ့ အေနြးဓာတ္ေလးက
လြန္းေနာက္ေက်ာမွာ ကပ္ပါေနၿပီမလား။
..........................................................................
"ေသြးေရ ကိုယ့္ရဲ့ေသြးေလး
ေသြးေရ အခ်စ္ေရ"
ေသြးတစ္ေယာက္
စားပြဲေတြသိမ္းရင္း ေခါင္းခါမိသည္။
တကယ္ပါဘဲ ကေလးေလးကေတာ့
ခ်စ္သူမျဖစ္ခင္ကေတာ့
သူ႔မွာ ေရခဲေတာင္ႀကီး
အရည္ေပ်ာ္ပါေတာ့ဆိုၿပီး
သူ႔မွာ မနည္းဆုေတာင္းလိုက္လိုက္ရတာ
ခုမ်ားေတာ့လဲ တကယ့္ကို
ကေလးေလးအတိုင္းပင္။
"အင့္ ေသြးေရလို႔ သူေတာင္းစားႀကီး
မင္းက ငါ့ကို ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူးေပါ့"
ေတြးလို႔မွ မဆံုးေသး
အသ့္ခနဲ ရိႈက္သံေလးပါၾကားတာေၾကာင့္
ေသြးမွာ အျမန္ေျပးကာပင္ေခ်ာ့ရၿပီ။
"လာပါၿပီ ကေလးေလးရဲ့
ဒီက ကေလးေလးခ်စ္တယ့္ ေသြးေလး
လာၿပီ "
ေျခေထာက္တို႔ကို အေျပးေလ့က်င့္သည့္အတိုင္းပင္
ေျပးကာ ကေလးေလးရိွရာဆီသို႔
ကိုယ့္အထက္အသက္ႀကီးေပမယ့္
ခြၽဲလြန္းတယိ့ ဒီကေလးေလးကို
ေသြးမွာ ခ်စ္မဝပင္
........................................................................