ကုတင်ပေါ်မှာ ဆူပုတ်ကာ
အဝတ်တွေခေါက်ရင်း ထိုင်နေတယ့်မောင်
သားတို့ကလဲ ဝိုင်းပြီး အဝတ်တွေခေါက်ပေးနေလျက်
လွန်းမှာ ညအိပ်ခါနီး
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ သွားတိုက်ပြီး
ထွက်လာတော့
တစ်ချက်သာ မော့ကြည့်ပြီး
ဆက်လုပ်နေတယ့် မောင်ကြောင့်
ခေါင်းလေးသာခါမိရင်း
အနားကို သွားထိုင်လိုက်သည်။
"မောင်ရေ ယောကျာ်းရေ"
"ပါပါးခေါ်နဲ့ ဒယ်ဒီ စိတ်ကောက် "
အဝတ်တွေကို ကွမ်းယာလေးလိုဖြစ်အောင်
ထုတ်ပြီး ခေါက်နေရာကနေ ထွက်လာတယ့်
သုလေးရဲ့အသံ
ဘေးနားကနေ မြင်နေရတယ့်မောင့်ရဲ့မေးရိုးထင်းထင်းလေးကိုပါ
လွန်း မွှစ် ခနဲ အနမ်းပေးရင်း
ဘေးနားကနေ ဖက်လိုက်တော့
ဆူပုတ်နေသေးတယ့်မောင်ဟာ တစ်ချက်မှမလှုပ်
မောင်ကတော့လေ ကြာလေ ချွဲလေ
ကလေးလေးနဲ့ တူလာလေဘဲ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်ရဲ့
ဟင် ကိုယ့် ကလေးလေး ဘာဖြစ်တာလဲ
ဒီက ကိုကို့ကိုပြောပြလေ"
"မောင်ကလေ မွေးနေ့ကို အံ့ဩအောင်လုပ်မလို့
ဒါပေမယ့် အခုကိုကိုက မောင်အံ့ဩအောင်
လုပ်မှာကို သိသွားပြီမလား
အဲ့တော့ မောင်က ဝမ်းနည်းသွားတာ
အားလုံးစီစဥ်ပြီးမှ ခုလိုဆိုတော့"
"မောင်ရယ် ဝမ်းမနည်းနဲ့ ကိုယ်ခုလဲ
မောင်ဘဟ်လိုစီစဥ်ထားလဲ သိတာမှ မရှိတာ
ဟုတ်တယ်မလား မောင့်ရဲ့အစီစဥ်တွေ မပျက်သေးပါဘူး"
"တကယ်လား"
"တကယ်ပေါ့"
"ဟွန့် ဒယ်ဒီက သုလေးထက်တောင် ချွဲသေးတယ် "
"တွေ့လားမောင် ကလေးတောင် မောင့်ကို
ပြောကုန်ပြီ"
"ပြောပါစေ မောင်က ချွဲလို့ရတယ့်
အလိုလိုက်တယ့် အရမ်းအရမ်းကို ချစ်ပေးတယ့် ကိုကိုရှိလို့ ချွဲတာ ဆက်ချွဲမှာဘဲ"
"ဟားဟား မောင်ကတော့လေ
တကယ်ကလေးလေးဘဲကွာ"
"ဟုတ်တယ် မောင်က ကိုကို့ကလေးလေး"
ပြောမရစွာ အဝတ်ခေါက်နေရင်းနဲ့ပင်
ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာပြန်တယ့်
မောင်ကြောင့်
ဆံပင်လေးတွေကိုသာ ခပ်ဖွဖွသပ်ပေးတော့
ကလေးတွေကပါ ဝိုင်းပြီး ဖက်လာသည်မလို့
လွန်းမှာ ကလေးတွေနဲ့ ယောကျာ်းကြားမှာ
လူကပိလျှက် မျက်နှာလေးသာ ပေါ်တော့သည်။
*ကိုယ့်ရဲ့ ကလေးလေးတွေကို
အရမ်းချစ်တာဘဲ*
................. ................
"မောင် ဟေ့ ဖြေးဖြေး
ပြုတ်ကျမယ်"
"မစိုးရိမ်နဲ့ကိုကို မောင်က
ကိုကို့ကို ထိခိုက်ခံမယ့်သူမျိုးမဟုတ်ဘူး"
ပြောမရတယ့် မောင်ကြောင့်
လွန်းသုထက်လဲ ဘာစကားမှမဆိုမိတော့
မျက်လုံးကို စည်းထားတာကြောင့်
ဘာမှမမြင်ရသော်လဲ
နိမ့်ဆင်းသွားတယ့် အခြေအနေကြောင့်
မောင်သည် သူ့ကိုချီပြီး
လှေကားကနေ အောက်ထပ်ကို ဆင်းနေပုံ
ဘာကို သွားမလဲဆိုတာကို
သိခြင်ပေမယ့်
မောင့်ရဲ့ မောင်ခေါ်မယ့်ဆီကို ယုံကြည်စွာတာ လိုက်ခဲ့ဆိုတယ့် စကားကြောင့်
မတွေးတော့ဘဲ
တစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြိုးစွာဖက်ထားတာမလို့
အနားမှာရှိနေတယ့် မောင့်ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ကိုသာ
ရှုရှိုက်နေမိသည်။
မပြောင်းလဲဘူး မောင်က
ကိုယ့်ကို ချစ်တယ့်အချစ်တွေမပြောင်းလဲသလို
စတွေ့တဲ့နေကလို ကိုယ်သင်းနံ့ကလဲ
မပြောင်းလဲဘူး။
"ကိုကို့ မောင် မျက်လုံးစည်းထားတာဖြေပေးမယ်နော်
အခုတော့ မောင့်ရင်ခွင်ထဲကို မှီလိုက်"
ရိုင်းဧက္ကရာဇ် ပွေ့ချီလာသောကြောင့်
ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတယ့် ကိုကို့ကို
ခုလဲ ဆက်လက်ပြီး ပွေ့ထားလျက်
ထိုင်ဖို့ နေရာရောက်တာနဲ့တင်
ကိုကို့ကို ရင်ခွင်ထဲ မှီစေကာ
မျက်လုံးက စီးထားတယ့် အဝတ်လေးကို
တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြေပေးလိုက်သည်။
လွန်းရဲ့ မျက်လုံးစီးထားတယ့်
အဝတ်တို့ ပြေကျသွားသည်နှင့်
မျက်လုံးတို့ကို ဖြေးညှင်းစွာ ဖွင့်လိုက်တော့
မှောင်မည်းနေတယ့် အမှောင်ထုကြားမှာ
ဖယောင်းတိုင်မီးလေးတွေက
လင်းနေလျက်
ခြံထဲ မြက်ခင်းပေါ်မှာ ခင်းထားတယ့်
ပျော်ပွဲစားထွက်တယ့် အခင်းလေးပေါ်ကို
လွန်းတို့ ရောက်နေတာဖြစ်ပြီး
မောင်က လွန်းလက်ကို ကိုင်ဆွဲထားကာ
နောက်တစ်ဖက်က ကိတ်မုန့်လေးကို
ဗန်းလေးခံကာ ကိုင်ထားသေးသည်။
"လာ ကိုကို birthday songဆိုရအောင်နော်"
"အွန်း"
ပျော်လာတယ့် စိတ်ကြောင့် မျက်ရည်လေးဝဲကာ
အသံလေးပင် အိခနဲ
လွန်းရဲ့လက်ကလေးကို ထပ်ကိုင်ထားတယ့်
မောင်က ကိတ်လေးကို ခုံပုံလေးပေါ်တင်စေကာ
birthday songစဆိုသည်။
"Happy Birthday To You
Happy Birthday To Yo
Happy Birthday Happy Birthday ~~~~
Happy Birthday Loon Thu Htet"
"မွေးနေ့ကနေစပြီး သက်ဆုံးတိုင် ပျော်ရွှင်ပါစေ ကိုကို
မောင်နဲ့ သက်ဆုံးတိုင် ထာဝရအထိ
ချစ်မြတ်နိုးသွားနိုင်ပါစေ"
နားထင်လေးကို နမ်းကာ
ပြောတယ့် မောင့်စကား
လွန်းသည်လဲ ပျော်တာကြောင့်
ကျတယ့် မျက်ရည်တို့ကို သုတ်လိုက်ကာ
မောင့် နှုတ်ခမ်းကို ပြွတ်စ် ခနဲ နမ်းလိုက်သည်။
"အဲ့ဆုက မတောင်းဘဲပြည့်ပြီးသားပါ မောင်
ကိုယ်နဲ့မောင်က ထာဝရချစ်သွားဦးမှာ"
"ချစ်တယ် "
"မောင့်ကို ချစ်တယ်"
"ကိုကိုရဲ့ ဟီး ကိတ်လေးက ဘယ်လိုနေလဲတော့မသိဘူး
မောင် ကိုကို့အတွက်
သေချာတော့ ကြိုးစားထားတယ် "
လွန်းရဲ့လက်ထဲကို ရောက်လာတယ့်
မွေးနေ့ကိတ်လေး ချောကလက်ကိတ်လေးက
အပေါ်မှာ သုတ်ထားတာတောင်
ဟိုတစ်ပုံဒီတစ်ပုံ
မညီမညာနဲ့ ကိတ်လေးက
စားဖို့ရာ မဆွဲဆောင်နိုင်
ခါးသက်မယ့် အရသာကို ဖော်ပြပြီးသားဖြသ်တယ့်
အရောင်တော်တော်မည်းမည်းက
လူကို လန့်စေပေမယ့်
ချစ်ရတယ့်မောင်ရဲ့
လက်ကလေးနဲ့ ထိတွေ့ပြီး
လုပ်ထားတယ် ဆိုတာနဲ့တင်
လွန်းရှေ့က အမြင်ဆိုးတွေအကုန်ပျောက်
ဓါးလေးနဲ့မခွဲဘဲ ခရင်းလေးနဲ့ အရင်ထိုးကော်ကာ
စားလိုက်တော့ အွန်း ခါးပေမယ့်
မောင့် အချစ်တွေကြောင့် ချိုနေသလို
ရိုင်းမှာ ကိုကို့အတွက် ကိတ်လုပ်ပြီးကာမှ
ဂနာမငြိမ် ကြိုက်မကြိုက်လဲမသိရ
တမြုံ့မြုံ့နဲ့ စားနေတယ့် ကိုကိုက
ချစ်ဖို့တော့ ကောင်းပါရဲ့
"ဘယ်လိုနေလဲဟင်"
"အရမ်းကောင်း ကိုယ်အကြိုက်ဆုံး
ချောကလက်ကိတ်ဘဲ"
"တကယ်လား"
"တကယ်ပေါ့ မောင့်အချစ်တွေနဲ့ဆိုတော့
ပိုတောင် စားကောင်းသေးတယ်"
"မောင့်ကိုလဲ ကျွေးလေ"
"မကျွေးပါဘူး ဒီကိတ်က ကိုယ့်အပိုင်
ဟောဒီဗိုက်လေးထဲကို
ကိုယ်ဘဲ အကုန်လုံး ထည့်သိမ်းထားမှာ"
ဗိုက်ကလေးကို ပုတ်ပြကာ
တကယ်မကျွေးဘဲ ကောင်းကင်ကြီးကို
မော့ကြည့်လိုက်
ရိုင်းကို ခရင် ပေနေတယ့်
နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ နမ်းလိုက်နဲ့
ကိုကိုကတော့ဗျာ
ရိုင်းမှာ ရင်ထဲကတင်မက
နှုတ်ကနေပါ မချိတင်ကဲ ရေရွတ်မိသည်။
"ကိုကိုကတော့ဗျာ မောင့်ကိုဆွဲဆောင်လွန်းတယ်"
စံအိမ်ကြီးရဲ့ မီးရောင်တွေက
နောက်ခံအနေနဲ့လင်းနေကာ
ခြံဝင်းတစ်ခုလုံးကတော့
မီးတွေ မိှတ်ထားလျက်
ခြံထဲမှာ တည်ဆောက်ထားတယ့်
ပန်းခြံလေးရဲ့ မြက်ခင်းတစ်နေရာ
ဖယောင်းတိုင်မီးလေးတွေနဲ့
ထိုင်နေကြတယ့် ကောင်လေးနှစ်ဦး
အပြုံးတွေဟာ အရောင်တွေကင်းလျက်
ချစ်မြတ်နိုးခြင်းတွေသာ ရှိနေကာ
လက်ထဲက ချောကလက်လေးကိတ်လေးဟာလဲ
မြတ်နိုးရသူလက်ထဲမှာ
အချစ်တွေပါ ပါနေလျက်။
.......................................................
"ပါပါး !!!!"
လွန်းသုထက် မောင်နဲ့
ကိတ်စားပြီးတာနဲ့ အပေါ်ကို တက်လာတော့
အခန်းထဲကနေ လှမ်းအော်ကြတယ့်
ကလေးလေးတွေကြောင့်
လွန်းမှာ ကြောင်တောင်ကြောင်သွားကြသည်။
ကုတင်ပေါ်ကို အတင်းဆွဲကာထိုင်ခိုင်းတယ့်
ကလေးတွေက လွန်းအတွက်
မွေးနေ့လက်ဆောင်တွေကို ယူလာလို့
သမီးလေးရဲ့ ကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတယ့်
ပန်းပွင့်လေးတွေနဲ့ သိုးမွှေးခေါင်းစည်းကြိုးလေး။
သားကြီးရဲ့ မကျကိတကျက် ပူတင်းလေး
သားငယ်လေးရဲ့
သူ့မုန့်ဖိုးနဲ့စုပြီး ဝယ်လာတယ့်
ရောင်စုံတွေ
လွန်းမှာမွေးနေ့လက်ဆောင်ထက်
ကလေးတွေနဲ့ မောင်ကြောင့်
ပျော်လွန်းလို့ အကုန်လုံးကို ဖက်ကာ
သိမ်းကြုံးပြီး ငိုမိသည်။
တွေ့လားမေမေ သားကလေးတွေက
မေမေကျိန်သလိုဘယ်တော့မှ
ဒုက္ခပေးမှာမဟုတ်ဘူး။
သား မွေးနေ့မှာ မောင်နဲ့တွေ့တည်းက
ဘယ်တော့မှ အထီးမကျန်ခဲ့ဘူး
အတိတ်တွေကို လွှတ်ချလိုက်ပြီမေမေ
သားမနာကျည်းခြင်တော့ဘူး
မွေးနေ့ကိတ်တောင်မဟုတ်ဘဲ
မွေးနေ့မှာ ဆုတောင်းသံလေးကြားခြင်လို့
တစ်နေကုန် လည်ပင်းရှည်ကာ
စောင့်နေခဲ့ရတယ့်နေ့တွေကို မေ့ဖို့အတွက်
မွေးနေ့ပါမေ့တယ့်အထိ
ကြိုးစားတာတွေကို ဖျောက်ပစ်လိုက်ပြီ။
ခုကစပြီး မောင်နဲ့ ကလေးတွေနဲ့
ကိုယ့်အတွက်နဲ့ ရှေ့ဆက်တော့မယ်
အတိတ်တွေက စိတ်ညစ်စရာတွေကို
မေ့ဖျောက်လိုက်ပြီ။
ဘယ်အရာကြောင့်နဲ့မှ သတိမရရပါစေနဲ့တော့။
..........................................
အိုက်နီ အားဆေးတွေ😘😘😘
သာသာခုရက် အလုပ်များနေလို့
အပိုင်းတစ်ချို့ တိုတာတွေရှိရင်
နားလည်ပေးပါနော်
အားေဆေးတွေရေ။
ကုတင္ေပၚမွာ ဆူပုတ္ကာ
အဝတ္ေတြေခါက္ရင္း ထိုင္ေနတယ့္ေမာင္
သားတို႔ကလဲ ဝိုင္းၿပီး အဝတ္ေတြေခါက္ေပးေနလ်က္
လြန္းမွာ ညအိပ္ခါနီး
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ သြားတိုက္ၿပီး
ထြက္လာေတာ့
တစ္ခ်က္သာ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
ဆက္လုပ္ေနတယ့္ ေမာင္ေၾကာင့္
ေခါင္းေလးသာခါမိရင္း
အနားကို သြားထိုင္လိုက္သည္။
"ေမာင္ေရ ေယာက်ာ္းေရ"
"ပါပါးေခၚနဲ႔ ဒယ္ဒီ စိတ္ေကာက္ "
အဝတ္ေတြကို ကြမ္းယာေလးလိုျဖစ္ေအာင္
ထုတ္ၿပီး ေခါက္ေနရာကေန ထြက္လာတယ့္
သုေလးရဲ့အသံ
ေဘးနားကေန ျမင္ေနရတယ့္ေမာင့္ရဲ့ေမးရိုးထင္းထင္းေလးကိုပါ
လြန္း မႊစ္ ခနဲ အနမ္းေပးရင္း
ေဘးနားကေန ဖက္လိုက္ေတာ့
ဆူပုတ္ေနေသးတယ့္ေမာင္ဟာ တစ္ခ်က္မွမလႈပ္
ေမာင္ကေတာ့ေလ ၾကာေလ ခြၽဲေလ
ကေလးေလးနဲ႔ တူလာေလဘဲ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေမာင္ရဲ့
ဟင္ ကိုယ့္ ကေလးေလး ဘာျဖစ္တာလဲ
ဒီက ကိုကို႔ကိုေျပာျပေလ"
"ေမာင္ကေလ ေမြးေန့ကို အံ့ဩေအာင္လုပ္မလို႔
ဒါေပမယ့္ အခုကိုကိုက ေမာင္အံ့ဩေအာင္
လုပ္မွာကို သိသြားၿပီမလား
အဲ့ေတာ့ ေမာင္က ဝမ္းနည္းသြားတာ
အားလံုးစီစဥ္ၿပီးမွ ခုလိုဆိုေတာ့"
"ေမာင္ရယ္ ဝမ္းမနည္းနဲ႔ ကိုယ္ခုလဲ
ေမာင္ဘဟ္လိုစီစဥ္ထားလဲ သိတာမွ မရိွတာ
ဟုတ္တယ္မလား ေမာင့္ရဲ့အစီစဥ္ေတြ မပ်က္ေသးပါဘူး"
"တကယ္လား"
"တကယ္ေပါ့"
"ဟြန္႔ ဒယ္ဒီက သုေလးထက္ေတာင္ ခြၽဲေသးတယ္ "
"ေတြ့လားေမာင္ ကေလးေတာင္ ေမာင့္ကို
ေျပာကုန္ၿပီ"
"ေျပာပါေစ ေမာင္က ခြၽဲလို႔ရတယ့္
အလိုလိုက္တယ့္ အရမ္းအရမ္းကို ခ်စ္ေပးတယ့္ ကိုကိုရိွလို႔ ခြၽဲတာ ဆက္ခြၽဲမွာဘဲ"
"ဟားဟား ေမာင္ကေတာ့ေလ
တကယ္ကေလးေလးဘဲကြာ"
"ဟုတ္တယ္ ေမာင္က ကိုကို႔ကေလးေလး"
ေျပာမရစြာ အဝတ္ေခါက္ေနရင္းနဲ႔ပင္
ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာျပန္တယ့္
ေမာင္ေၾကာင့္
ဆံပင္ေလးေတြကိုသာ ခပ္ဖြဖြသပ္ေပးေတာ့
ကေလးေတြကပါ ဝိုင္းၿပီး ဖက္လာသည္မလို႔
လြန္းမွာ ကေလးေတြနဲ႔ ေယာက်ာ္းၾကားမွာ
လူကပိလ်ွက္ မ်က္ႏွာေလးသာ ေပၚေတာ့သည္။
*ကိုယ့္ရဲ့ ကေလးေလးေတြကို
အရမ္းခ်စ္တာဘဲ*
................. ................
"ေမာင္ ေဟ့ ေျဖးေျဖး
ျပဳတ္က်မယ္"
"မစိုးရိမ္နဲ႔ကိုကို ေမာင္က
ကိုကို႔ကို ထိခိုက္ခံမယ့္သူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး"
ေျပာမရတယ့္ ေမာင္ေၾကာင့္
လြန္းသုထက္လဲ ဘာစကားမွမဆိုမိေတာ့
မ်က္လံုးကို စည္းထားတာေၾကာင့္
ဘာမွမျမင္ရေသာ္လဲ
နိမ့္ဆင္းသြားတယ့္ အေျခအေနေၾကာင့္
ေမာင္သည္ သူ႔ကိုခ်ီၿပီး
ေလွကားကေန ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းေနပံု
ဘာကို သြားမလဲဆိုတာကို
သိျခင္ေပမယ့္
ေမာင့္ရဲ့ ေမာင္ေခၚမယ့္ဆီကို ယံုၾကည္စြာတာ လိုက္ခဲ့ဆိုတယ့္ စကားေၾကာင့္
မေတြးေတာ့ဘဲ
တစ္ကိုယ္လံုးကို သိမ္းႀကိဳးစြာဖက္ထားတာမလို႔
အနားမွာရိွေနတယ့္ ေမာင့္ရဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုသာ
ရႈရိႈက္ေနမိသည္။
မေျပာင္းလဲဘူး ေမာင္က
ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ့္အခ်စ္ေတြမေျပာင္းလဲသလို
စေတြ့တဲ့ေနကလို ကိုယ္သင္းနံ႔ကလဲ
မေျပာင္းလဲဘူး။
"ကိုကို႔ ေမာင္ မ်က္လံုးစည္းထားတာေျဖေပးမယ္ေနာ္
အခုေတာ့ ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲကို မွီလိုက္"
ရိုင္းဧကၠရာဇ္ ေပြ့ခ်ီလာေသာေၾကာင့္
ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတယ့္ ကိုကို႔ကို
ခုလဲ ဆက္လက္ၿပီး ေပြ့ထားလ်က္
ထိုင္ဖို႔ ေနရာေရာက္တာနဲ႔တင္
ကိုကို႔ကို ရင္ခြင္ထဲ မွီေစကာ
မ်က္လံုးက စီးထားတယ့္ အဝတ္ေလးကို
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျဖေပးလိုက္သည္။
လြန္းရဲ့ မ်က္လံုးစီးထားတယ့္
အဝတ္တို႔ ေျပက်သြားသည္ႏွင့္
မ်က္လံုးတို႔ကို ေျဖးၫွင္းစြာ ဖြင့္လိုက္ေတာ့
ေမွာင္မည္းေနတယ့္ အေမွာင္ထုၾကားမွာ
ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေတြက
လင္းေနလ်က္
ၿခံထဲ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ခင္းထားတယ့္
ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္တယ့္ အခင္းေလးေပၚကို
လြန္းတို႔ ေရာက္ေနတာျဖစ္ၿပီး
ေမာင္က လြန္းလက္ကို ကိုင္ဆြဲထားကာ
ေနာက္တစ္ဖက္က ကိတ္မုန္႔ေလးကို
ဗန္းေလးခံကာ ကိုင္ထားေသးသည္။
"လာ ကိုကို birthday songဆိုရေအာင္ေနာ္"
"အြန္း"
ေပ်ာ္လာတယ့္ စိတ္ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ
အသံေလးပင္ အိခနဲ
လြန္းရဲ့လက္ကေလးကို ထပ္ကိုင္ထားတယ့္
ေမာင္က ကိတ္ေလးကို ခံုပံုေလးေပၚတင္ေစကာ
birthday songစဆိုသည္။
"Happy Birthday To You
Happy Birthday To Yo
Happy Birthday Happy Birthday ~~~~
Happy Birthday Loon Thu Htet"
"ေမြးေန့ကေနစၿပီး သက္ဆံုးတိုင္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ကိုကို
ေမာင္နဲ႔ သက္ဆံုးတိုင္ ထာဝရအထိ
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသြားႏိုင္ပါေစ"
နားထင္ေလးကို နမ္းကာ
ေျပာတယ့္ ေမာင့္စကား
လြန္းသည္လဲ ေပ်ာ္တာေၾကာင့္
က်တယ့္ မ်က္ရည္တို႔ကို သုတ္လိုက္ကာ
ေမာင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို ႁပြတ္စ္ ခနဲ နမ္းလိုက္သည္။
"အဲ့ဆုက မေတာင္းဘဲျပည့္ၿပီးသားပါ ေမာင္
ကိုယ္နဲ႔ေမာင္က ထာဝရခ်စ္သြားၪီးမွာ"
"ခ်စ္တယ္ "
"ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္"
"ကိုကိုရဲ့ ဟီး ကိတ္ေလးက ဘယ္လိုေနလဲေတာ့မသိဘူး
ေမာင္ ကိုကို႔အတြက္
ေသခ်ာေတာ့ ႀကိဳးစားထားတယ္ "
လြန္းရဲ့လက္ထဲကို ေရာက္လာတယ့္
ေမြးေန့ကိတ္ေလး ေခ်ာကလက္ကိတ္ေလးက
အေပၚမွာ သုတ္ထားတာေတာင္
ဟိုတစ္ပံုဒီတစ္ပံု
မညီမညာနဲ႔ ကိတ္ေလးက
စားဖို႔ရာ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္
ခါးသက္မယ့္ အရသာကို ေဖာ္ျပၿပီးသားျဖသ္တယ့္
အေရာင္ေတာ္ေတာ္မည္းမည္းက
လူကို လန္႔ေစေပမယ့္
ခ်စ္ရတယ့္ေမာင္ရဲ့
လက္ကေလးနဲ႔ ထိေတြ့ၿပီး
လုပ္ထားတယ္ ဆိုတာနဲ႔တင္
လြန္းေရ႔ွက အျမင္ဆိုးေတြအကုန္ေပ်ာက္
ဓါးေလးနဲ႔မခြဲဘဲ ခရင္းေလးနဲ႔ အရင္ထိုးေကာ္ကာ
စားလိုက္ေတာ့ အြန္း ခါးေပမယ့္
ေမာင့္ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ ခ်ိဳေနသလို
ရိုင္းမွာ ကိုကို႔အတြက္ ကိတ္လုပ္ၿပီးကာမွ
ဂနာမၿငိမ္ ႀကိဳက္မႀကိဳက္လဲမသိရ
တၿမံဳ႔ၿမံဳ႔နဲ႔ စားေနတယ့္ ကိုကိုက
ခ်စ္ဖို႔ေတာ့ ေကာင္းပါရဲ့
"ဘယ္လိုေနလဲဟင္"
"အရမ္းေကာင္း ကိုယ္အႀကိဳက္ဆံုး
ေခ်ာကလက္ကိတ္ဘဲ"
"တကယ္လား"
"တကယ္ေပါ့ ေမာင့္အခ်စ္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့
ပိုေတာင္ စားေကာင္းေသးတယ္"
"ေမာင့္ကိုလဲ ေကြၽးေလ"
"မေကြၽးပါဘူး ဒီကိတ္က ကိုယ့္အပိုင္
ေဟာဒီဗိုက္ေလးထဲကို
ကိုယ္ဘဲ အကုန္လံုး ထည့္သိမ္းထားမွာ"
ဗိုက္ကေလးကို ပုတ္ျပကာ
တကယ္မေကြၽးဘဲ ေကာင္းကင္ႀကီးကို
ေမာ့ၾကည့္လိုက္
ရိုင္းကို ခရင္ ေပေနတယ့္
ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ နမ္းလိုက္နဲ႔
ကိုကိုကေတာ့ဗ်ာ
ရိုင္းမွာ ရင္ထဲကတင္မက
ႏႈတ္ကေနပါ မခ်ိတင္ကဲ ေရရြတ္မိသည္။
"ကိုကိုကေတာ့ဗ်ာ ေမာင့္ကိုဆြဲေဆာင္လြန္းတယ္"
စံအိမ္ႀကီးရဲ့ မီးေရာင္ေတြက
ေနာက္ခံအေနနဲ႔လင္းေနကာ
ၿခံဝင္းတစ္ခုလံုးကေတာ့
မီးေတြ မိွတ္ထားလ်က္
ၿခံထဲမွာ တည္ေဆာက္ထားတယ့္
ပန္းၿခံေလးရဲ့ ျမက္ခင္းတစ္ေနရာ
ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးေတြနဲ႔
ထိုင္ေနၾကတယ့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ၪီး
အၿပံဳးေတြဟာ အေရာင္ေတြကင္းလ်က္
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္းေတြသာ ရိွေနကာ
လက္ထဲက ေခ်ာကလက္ေလးကိတ္ေလးဟာလဲ
ျမတ္ႏိုးရသူလက္ထဲမွာ
အခ်စ္ေတြပါ ပါေနလ်က္။
.......................................................
"ပါပါး !!!!"
လြန္းသုထက္ ေမာင္နဲ႔
ကိတ္စားၿပီးတာနဲ႔ အေပၚကို တက္လာေတာ့
အခန္းထဲကေန လွမ္းေအာ္ၾကတယ့္
ကေလးေလးေတြေၾကာင့္
လြန္းမွာ ေၾကာင္ေတာင္ေၾကာင္သြားၾကသည္။
ကုတင္ေပၚကို အတင္းဆြဲကာထိုင္ခိုင္းတယ့္
ကေလးေတြက လြန္းအတြက္
ေမြးေန့လက္ေဆာင္ေတြကို ယူလာလို႔
သမီးေလးရဲ့ ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတယ့္
ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ႔ သိုးေမႊးေခါင္းစည္းႀကိဳးေလး။
သားႀကီးရဲ့ မက်ကိတက်က္ ပူတင္းေလး
သားငယ္ေလးရဲ့
သူ႔မုန္႔ဖိုးနဲ႔စုၿပီး ဝယ္လာတယ့္
ေရာင္စံုေတြ
လြန္းမွာေမြးေန့လက္ေဆာင္ထက္
ကေလးေတြနဲ႔ ေမာင္ေၾကာင့္
ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အကုန္လံုးကို ဖက္ကာ
သိမ္းႀကံဳးၿပီး ငိုမိသည္။
ေတြ့လားေမေမ သားကေလးေတြက
ေမေမက်ိန္သလိုဘယ္ေတာ့မွ
ဒုကၡေပးမွာမဟုတ္ဘူး။
သား ေမြးေန့မွာ ေမာင္နဲ႔ေတြ့တည္းက
ဘယ္ေတာ့မွ အထီးမက်န္ခဲ့ဘူး
အတိတ္ေတြကို လႊတ္ခ်လိုက္ၿပီေမေမ
သားမနာက်ည္းျခင္ေတာ့ဘူး
ေမြးေန့ကိတ္ေတာင္မဟုတ္ဘဲ
ေမြးေန့မွာ ဆုေတာင္းသံေလးၾကားျခင္လို႔
တစ္ေနကုန္ လည္ပင္းရွည္ကာ
ေစာင့္ေနခဲ့ရတယ့္ေန့ေတြကို ေမ့ဖို႔အတြက္
ေမြးေန့ပါေမ့တယ့္အထိ
ႀကိဳးစားတာေတြကို ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ၿပီ။
ခုကစၿပီး ေမာင္နဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔
ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ ေရ႔ွဆက္ေတာ့မယ္
အတိတ္ေတြက စိတ္ညစ္စရာေတြကို
ေမ့ေဖ်ာက္လိုက္ၿပီ။
ဘယ္အရာေၾကာင့္နဲ႔မွ သတိမရရပါေစနဲ႔ေတာ့။
..........................................
အိုက္နီ အားေဆးေတြ😘😘😘
သာသာခုရက္ အလုပ္မ်ားေနလို႔
အပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕ တိုတာေတြရိွရင္
နားလည္ေပးပါေနာ္
အားေဆးေတြေရ။