Unti- unti kong minulat ang mga mata ko. Napapikit ako muli dahil narealize kong unang araw ng klase sa St. Claire ngayon. It's another day.. another 24 hours to complete. Pare-parehas lang naman ang mga gagawin ko, I'll just follow what my mom wants. Ganon naman palagi.
I am Ryle Sofia Harris future successor ng Fashion and Airlines Company.
Am I just that?
Pagkatapos kong maligo at maghanda ay bumaba nako para umalis. Nung paalis nako at nasa door na.
"Anak, hindi kaba kakain?" tanong ni mommy sa akin pero ngumisi nalang ako.
"Hindi na po .. kakain nalng ako sa school" sagot ko at derederetso akong umalis at pumunta na sa sasakyan ko. I decided na kumain nalang kasama ang mga kaibigan ko.
Hindi ko alam kung bakit nagkukunyari pa si mommy na ayos ang lahat kahit alam naman naming hindi.
To: Ailee ; Sab ; Tin ♥
Hey!Let's meet. Sabay sabay nalang tayo pumasok.
*Ailee POV*
I stretched, it's first day.. walang maganda doon pero wala ring masama. Napalingon ako sa cellphone kong tumunog. Who the heck is texting me first thing in the morning?
From: Harris
Hey!Let's meet. Sabay sabay nalang tayo pumasok.
She didn't eat sa house nila? Nanaman? I always tell her na mag-effort siyang maayos ang pamilya nila. But she's like a deaf person that doesn't even bother to listen.
To:Harris
K! See you.
But of course.. she needs us. Who am I not to grant my best friend's request to eat breakfast together.
I am Ailee Hernandez. My parents know what I want and they told me that they will support me at alam nila na ayaw kong dinidiktahan ako.
*SAB POV*
It's a beautiful morning!
From: Ryle ♥
Hey!Let's meet. Sabay sabay nalang tayo pumasok.
Alam ko kung bakit gusto niyang makipagkita sa amin. I am the closest to her at alam ko may problema ulit siya sa parents niya. Gusto ko man siyang tulungan pero that's off-limits already.
I am Sabrina Desillva, my family owns a international hotel line pero alam naman nilang hindi ko type ang mga ganyan I prefer Fashion Designing. Buti nalang may kuya ako, siya daw mag mamana.
To: Ryle♥
GOT IT! INGAT :*
*Tin POV*
I was combing my hair nang tumunog ang cellphone ko.
From: Rylee♥
Hey!Let's meet. Sabay sabay nalang tayo pumasok.
To: Rylee♥
Hm.. okay! See you there!
I am Kristine Delvalle, my family owns a restaurant line, well we're known not just here in the Philippines but worldwide. I have the same situation with Ryle pero hindi naman sobra ang akin. Maybe nasa tao rin yon, how will you cope up and accept the fact. Siya kasi, pinipilit na nga hindi pa maayos ang pamilya. Yung akin naman kasi, I still have my loving fmaily with me.
Kaya nga basta may oras ay pinaparamdam namin sakanya na we are just here for her.
*Ryle POV*
I smiled while reader their replies. Atleast kahit ganon ang setup sa bahay ay mayroon naman akong mga kaibigan. The hole in my heart is there pero.. it's coping up. I can't wait to graduate and reach my dreams. Yung tipong malayo na sakanilang lahat.. I just want to be free.
I drove to the nearest restaurant and text them again na doon nalang kami magkitakita. Hindi naman ako matagal naghintay at agad din silang nakarating.
"Oh?! bat ang aga mo umalis sa bahay niyo?" tanong ni Ailee. Tinaasan ko siya ng kilay, what the heck? Tinanong niya pa, alam naman niya kung bakit. Of all people, sila ang nakaka-alam ng lahat. Since we we're young.. sila na ang kasama ko and they know every single detail in my life like I am to them.
"Ah, kase--"
"Dont tell me bagong buhay kana? Ayaw mo na mag palate" Sabat ni Sab sa akin. Are they teasing me? Pinatulan ko na nga ang tanong nilang hindi naman kailangan sagutin tapos sasabatin pa ako. Napakabuting kaibigan talaga.
"Hindi naman, kaya--"
"Oh hindi naman kaya dahil sa parents mo ulit?" I rolled my eyes at what Tin said. Kuha mo! Salamat naman at may nagsalita na rin na nasa kundisyon.
"Oo eh ka--"
"Sabi ko na nga ba ganon ang nangyari. Kumain ka na ba?" What the heck?! Anong meron sakanila ngayon araw? Why are they being annoying?!
"Hay! dapa-" Pinutol ko na ang sasabihin ni Sab. I need to wake them up and bring them to reality. Hindi pwedeng puro ganito sila lalong hindi pwedeng hanggang mamaya ay bubusitin nila ako.
"Wait! Paano ko naman sasagutin mga tanong niyo kung hindi niyo ko hahayaang sumagot?" Tinaasan ko sila ng kilay at saba-sabay din silang nanahimik.
Gusto ko pa ngang ngumiti.. everytime they're like this. Nakakalimutan ko ang problema ko sa bahay. That's why ang dream ko.. makapag pagawa ng bahay na magkakasama kami. I don't living with them. Mas mabuti pa nga ata yon.
"We're sorry. We're just trying to cheer you up. Alam naman namin na sa parents mo nanaman ang problema mo. You talk.. ilabas mo lang." Napangiti ako sa sinabi ni Sabrina. Lumapit pa ang waiter at hiningi ang order namin pero si Ailee na ang nag desisyon.
Hinintay ko munang matapos ang waiter sa kakaulit ng orders namin.
"Nabadtrip kasi ako sa parents ko, I mean.. kahit naman ganito I am always praying na magising one day na iba na ang lahat but as usual wala nanaman si daddy. Sigurado ako na nasa trabaho nanaman yon, bakit kaya hindi nalang siya don tumira." Natahimik sila lahat sa sinabi ko.
I know we have a lot of business to take care pero humihingi lang naman ako ng konting oras. Bakit sila Tin? Kahit busy ang parents nila ay may oras pa rin sakanila? Minsan nga ay naiisip ko kung anak ba talaga ako?
Hindi ako lumaki sa full of love na pamilya. Mom and dad we're always fighting tapos laging nasa work si dad. Si mom din ay maraming pinagkakaabalahan. I am not wishing for their time that much. Ang hinihingi ko lang naman ay konting oras. Kahit konti lang..
"Ano ka ba? Nandito naman kami para sayo.." Ani Sab na nakapag pagaan ng loob ko. I don't know what to do without them. Hinawakan ni Ailee ang kamay ko at pinisil iyon.
"I'm sure.. your mom and dad loves you. Marerealize din nila one day na kailangan mo sila. I know na kahit sabihin ko sayo na sabihin mo sakanila ang nararamdaman mo, hindi mo gagawin because you're not that type of person." wika ni Ailee.
Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko. Tama siya, I am not that type of person. I am not vocal, mas gugustuhin ko pang tiisin ang lahat kaysa sabihin ang nararamdaman ko. I would rather bear all the pain that to let people know how miserable my life is.
"We love you. Just think that, you have three persons that loves you so much" natawa ako sa sinabi ni Tin kaya napangiti na ako.
Just then, another day came. Nagkaroon nanaman ako ng lakas na harapin ito with their help.