Yazdığım ilk texting, beğenmen umuduyla.
Bu kitap kıyıda köşede unutulmuş, kalabalıkta kaybolmuş bulunmayı bekleyen ama bulunmak istemeyenlere gelsin.
Hoşgeldin.
🌿
SİRENA
YAYIM TARİHİ: 30 Ekim 2021
&&&
Bembeyaz peçeteyi ıslatan gözyaşlarımın toprağı olan tenim aşındığı gibi elimde ki peçetede aşınarak, kopmaya başlıyordu.
Gözyaşlarımın sonu gelmese bile peçetenin sonu geliyordu işte.
Elimde ki peçeteye ters bir bakış atıp burnumu aksi bir tavırla çekip köşede ki çöp kutusuna ilerleyerek elimde ki peçeteyi içine fırlattım.
Neden mi ağlıyorum?
Ben bile bilmiyorum.
Tenimi saran ürpertiyle dilimi alt dudağıma bastırıp çöp kutusunun yanından ayrıldım ve mutfak tezgahının üzerinde hazırladığım salepi alıp ışığı kapattıktan sonra mutfaktan çıktım.
Sızlayan gözlerim buğusunu kaybetmeye başladığında gözyaşlarım durulmaya başladığını anlamıştım.
Mutfaktan çıkış yaparak hemen yan tarafta ki küçük salonuma geçtiğimde yaktığım elektrikli soba etkisini göstermiş ben salepimi hazırlayana kadar odayı ısıtmıştı.
Ardımdan kapıyı kapatarak koltuğa varmadan önce salepimden dayanamayıp bir yudum aldığımda içim ısınmıştı, kendimi iyi hissetmeye başlamıştım.
Ağlayıp içimi döktükten sonra nedense kendimi daha iyi hissediyordum.
Bu bir depresyon çeşidi miydi?
Bunu tanıdığım bir psikolog olmadığı için felsefe hocama sorabilirdim.
O kadın her şeyi çok biliyor gibi davranıyordu. Bunun cevabını da verebilirdi heralde?
Bedenimi elimde ki salepe dikkat ederek koltuğa bıraktığımda küçük televizyonumun üstünde ki saat gece yarısı 12'yi gösteriyordu.
Bu da demekti ki...
Bakışlarımı televizyona çevirdiğimde Gumball adlı çizgi filmin giriş müziğinin çalmaya başladığını gördüm.
"İşte bu!" Diyerek mutlu olduğum gibi gülerek kendi kendime konuştuğumda elimde ki bardağı koltuğun kenarına bıraktım.
Gumball en sevdiğim çizgi filmdi ve Gumball izlemek en sevdiğim gece aktivitelerimden biriydi. 'ki sadece bu aktivitem var'
Gündüzleri evde olmadığımdan ötürü çizgi film izleyemiyorum.
Dizlerimi kendime çekerek koltuğa iyice sığıştığımda salepime kısa bir bakış attım ve dudaklarımı araladım.
"Sakın düşme!" Dedim.
Düşerse başıma iç çıkardı, üşengeç bir insandım ve hiç bu saate bir şeyleri toplamakla uğraşamazdım.
Tabii bir şeylerle uğraşmak istemiyorsam salak gibi koltuğun ucuna salepi koymamalıydım ama üşeniyordum işte.
Derin bir nefes alıp önüme döndüğümde Gumball çoktan başlamıştı. İzlemek için tüm odağımı vermiştim ki yanımda ki telefonum titremiş, tüm dikkatimi çekmişti.
Başım hızlıca koltuğun üzerinde ki benim elimin ucunda ki telefona gittiğinde kalbim heyecandan yavaşlamış, tenimi bir alev sarmıştı.
Çünkü mesajın kimden olduğunu biliyordum.
Burnum işlevini kaybederek nefes almamaya yemin ederken korku etrafımı sarmıştı.
"Hayır," Dudaklarımdan dökülen itiraz ile ellerim zıttını yaparak telefonu bulduğunda merakta işin çabasıydı.
Ellerimin arasında ki telefonun ışığı sönmek üzereyken parmağımı dokundurup buna engel oldum ve kilit ekranında ki 2 yeni mesaj bildirimine baktım.
Kalbim ağzımda atarken uzatmadan yine yabancı numara olmasını dileyerek ekranı kaydırdım ve telefonumu açtım.
Telefonumu açar açmaz üst kısımdan yabancı numaradan gelen mesajlar belirince "Hayır," Diyerek korku dolu bir bezmişlikle mırıldanıp mesajlara tıkladım.
Mesaj sayfası önüme düştüğünde mesajlar yine ondandı.
23 gündür bana yazıyordu ve ben kim olduğunu bile bilmiyordum.
Boğazım kuruyunca güçsüzse yutkunup mesajları okumaya başladım.
054***: "Tanrı yer yüzüne yağmur yağsın diye bulutları yarattı, ağlamak senin görevin değil. Ağlama, Sirena."
Birinci mesaj 11.55'de ben ağlarken gönderilmişti.
İkinci mesaj ise az önce.
İkinci mesajı okumaya geçtim.
054***: "Gumball izlemeyi neden bu kadar sevdiğini anlamıyorum."
"Siktir!" Diyerek korkuyla tısladığımda hızlıca etrafımı süzdüm. Beni görüyor muydu?
Gözlerim korkudan dolmaya başladığında kalbim gerçekten durmak üzereydi.
Çünkü bu her kimse sürekli beni görüyormuş gibi konuşuyordu.
23 gün geçmişti ve kim olduğunu bilmediğim biri peşimi bırakmayıp bana sürekli yazmaya devam ediyordu.
Göğsüm sıkı bir şekilde inip kalkmaya başladığında dudaklarımı sımsıkı birbirine bastırıp ekranı izlemeye devam ettim.
Kimdi?
Ne istiyordu benden?
Bu zamana kadar ona hiç cevap vermemiştim. Çünkü ben hayatım boyunca kimseye cevap vermemiştim.
Bana yazdığı ilk andan beri onu engelleyip duruyordum. Üstelik son engelini benden bu sabah yemişti.
Bu değiştirdiği ve bana yazdığı 23 gün içinde ki 52. numaraydı.
Bu her kimse hastaydı.
Ona bir kez bile cevap vermediğimi bile bile yazmaya devam eden bir hasta.
İlk başta oyun sandım ama artık daha iyi anlıyordum. Bu böyle gitmeyecekti.
Korkuyordum.
Çok korkuyordum.
Gecenin hilali evimin üstünde durdu, gölgesinde beni bıraktı. İçime dolan korku artık sabrımı taşırmıştı.
Böyle devam edemezdi.
Artık buna bir son verecektim.
Koyu mavi ojelerimi taşıyan parmaklarımı telefon ekranımın üzerinde hareket ettirerek ona yazmaya başladım.
Ona ilk olarak 'kimsin' diye sormadım, yaptığını söyledim.
Serina:
"Bu yaptığının taciz olduğunun ne zaman farkına varacaksın?"
Mesajı gönderdikten sonra yanıt sekiz saniye sonra geldi. Hızına bir an şok oldum.
054***:
"Siktir cevap verdin."
Siktir sanırım ona hiç cevap vermemeliydim. Ama nedense doğru yapmış gibi hissediyordum. Parmaklarımı ekranın üzerinde gezdirdim ona bir mesaj daha attım.
Serina:
"Beni taciz ediyorsun."
Bir diken üstündeymiş gibi mesajını beklemeye başladım.
054***:
"Hayır, hayır etmiyorum."
Şaka mı yapıyordu?
054***:
"Ben,"
Gönderdiği kısa mesaj ile yazmakta zorlandığını mı anlamalıydım. Yazış tarzı birden değişmişti.
Bir mesaj daha geldi.
054***:
"Ben sadece Tanrı'nın unuttuğu, insanların görmediği bir kızı önemsiyorum."
Tuttuğum nefesim burnumdan dışarı sızıldı. Kanımın damarlarımda farklı türlü attığını hissettim.
054***:
"Seni taciz etmedim, aklımda öyle bir şey yok. Sende bunun farkındasın."
Evet bana ne sulanıyor, ne yavşıyor, ne de kötü söz ediyordu. Ben ne yaptığını anlamıyordum.
Ama sonuç olarak bana yazıp beni rahatsız ediyordu.
Serina:
"Beni rahatsız ediyorsun, yazma."
054***:
"Polise şikayet et beni, yemin ederim ki gıkımı çıkarmam. Rahatsız olduğunu, haklı olduğunu biliyorum."
Kafam almak bullak oldu.
Ne diyordu bu, ne istiyordu. Nasıl konuşuyordu? Anlamıyordum.
Derin bir nefes aldım ve ona yazmaya başladım.
Serina:
"Seni polise falan şikayet edip boşa vakit kaybetmeyeceğim. Çünkü elim boş döneceğimi biliyorum."
Acı ama gerçekti.
054***:
"Seni korkutmak istemiyorum."
Şuan yabancı biriyle böyle konuştuğuma inanamıyordum. Ama kısa kesecektim.
Serina:
"Bana yazma."
054***:
"Bunu isteme."
Kaşlarım çatıldı.
Serina:
"Kimsin sen?"
"Laf anlamıyor musun?"
"Günlerdir rahatsız edip duruyorsun."
Ardı ardına içimi kustuğumda onu yeterince terslediğimi düşünüyordum. Ama merak ettiğim şeyi sormayı unuttuğumu yeni fark ediyordum.
Serina:
"Ne istiyorsun benden?"
Bir dakika geçti cevap öyle geldi. Ruhum tükendi, gece çalkalandı.
054***:
"İstediğim şey kendim için değil."
054***:
"Herkes birbiri için ölür olmuş."
054***:
"Sen benim için yaşar mısın?"
Bu numarayı engellediniz.
&&&