មិនយូរប៉ុន្មានការចាប់ផ្តើមដេញថ្លៃយកខ្សែករពេទ្យនិងកេាះក៏បានបញ្ចប់ទៅ ហើយវាក៏រាងយប់ជ្រៅណាស់ ហើយគឺម៉ោង11យប់ទៅហើយ។ពលនេះថេហ្យុងនិងយ៉ុនគីកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងឡានបើកសម្តៅទៅភូមិគ្រឹះមីនវិញដោយមានជេកជាអ្នកបើកឡាន។
"អូនងងុយគេងឬនៅ" យ៉ុនគី
"នៅទេបងប្រុស" ថេហ្យុង
"អៅ នេះម៉ោង11យប់ហើយណា" យ៉ុនគី
"អូនមិនដឹងដែលបងប្រុស បើអូនមិនងងុយផងនិង" ថេហ្យុង
"អ៉ឺម" យ៉ុនគិមិននិយាយអ្វីគ្រាន់តែងក់ក្បាលតិចៗ។
មិនប៉ុន្មាននាទីក្រោយមកពួកគេក៏បានមកដល់ភូមិគ្រឹះមីន នៅពេលដែលមកដល់ក្នុងភូមិគ្រឹះមីនវិញ ថេហ្យុងនិងយ៉ុនគីក៏នាំគ្នាឡើងទៅគេក្នុងបន្ទប់រាងក្រាសខ្លួន។
......
ងាកមកមើលអ្នកម្ល៉េាះ ចន ជុងហ្គុក ដែលនៅប្រទេសកូរ៉េឯនេះវិញ រយ:ពេលមួយអាទិត្យមកនេះ អារីណាតែងតែទៅរករាងក្រាសដ៏ក្រុមហ៊ុនទាំងចរឹកឬកពាឆ្មើងឆ្មៃ ក្រអើតក្រទមធ្វើអោយបុគ្គលិកនៅក្នុងក្រុមហ៊ុមជ្រេញនិងនាងយ៉ាងខ្លាំង ហើយពេលនេះនាងក៏បានមកក្រុមហ៊ុនរបស់រាងក្រាសដូចគ្នា។
"អូ សុំទោសអ្នកនាង សុំទោស ខ្ញុំមិនបានប្រយ័ត្ន" ខណ:ដែលស្រីស្រ់កំពុងតែដើរនៅក្នុងក្រុមហ៊ុមសម្តៅក្នងofficeរបស់រាងក្រាសនេាះក៏មានបុគ្គលិកស្រីម្នាក់ដើរមកបុកនាងធ្វើអោយជ្រុះឯកសាតដែលបុគ្គលិកម្នាក់នេាះ ទើបបុគ្គលិកម្នាក់បេាះប្រញ៉ាប់អោនមុខសុំទោសនាង។
"ន៎ែ នាងដើរមានបើកភ្នែកមើលទេហាស"
អារីណា
"គឺ អោយខ្ញុំសុំទោសផងអ្នកនាង" បុគ្គលិក
"សុំទោស គិតថាធ្វើខុសអាងសុំទោសច្នឹងមែនទេ នាងគិតថានាងជាអ្នកណា គ្រាន់តែជាបុគ្គលិកធម្មតាមួយសេាះ ប្រយ័ត្នយើងអោយបងជុងដេញនាងចេញទៅ" អារីណា
"ន៎ែ នាងដូចជាហួសហេតុពលហើយណា គ្រាន់តែគ្នាដើរបុកបន្តិចសេាះអីក៏ម៉េះៗ នាងសម្អាងស្អីបានជាលើកលោកប្រធានមកអាងបែបនេះ" អ៉ីនលីន
"នាងទៅធ្វើការរបស់នាងវិញទៅ" អ៉ីនលីន
"ច៎ាស អ្នកនាងលេខា" ថាហើយបគ្គលិកស្រីម្នាក់នេាះក៏បានរើសឯកសារហើយដលរចេញទៅបាត់។
"សម្អាងជាស្អីច្នឹងឬ សម្អាងថាយើងជាអនាគតប្រពន្ធរបស់បងជុង ហើយក៏ជាអនាគតរបស់ចាហ្វាយស្រីរបស់ពួកឯងដែលនៅក្នុងក្រុមហ៊ុននេះដូចគ្នា" អារីណា និយាយឡើងទាំងមិនរអៀសខ្លួនថែមទាំងលើកខ្លួនថាជាអនាគតប្រពន្ធរបស់ជុងហ្គុកទៀតផង។
"ហ៉ឹសហ៉ឹស គួរអោយអស់សំណើចណាស់និយាយមិនចេះខ្មាស់មាត់" អ៉ីនលីន
"ស្លាប់ហើយ ហេតុអីក៏លោកនាយកនាងមកធ្វើជាអនាគតប្រពន្ធកើតទៅបើចរឹកយ៉ាងនេះ"
"មែនហើយមិនបានប៉ុនម៉ាជំនិតអ្នកនាង
ថេហ្យុងផង"
"មែននិងសូម្បីតែសម្រស់ក៏ចាញ់អ្នកនាង
ថេហ្យុងដាច់"
"មែនហើយបើចរឹកឬកពាគ្មានបានប៉ុនចុង
ក្រចក់នាក់នាងថេហ្យុងបន្តិចសេាះ"
"អាងតែខ្លួនជាកូនអ្នកមានចេញមកមិនគោរពសិទ្ធិអ្នកដទៃដូចអ្នកនាងថេហ្យុងសេាះ" ខណ:នេាះផងដែលបុគ្គលិកនៅក្នុងក្រុមហ៊ុមនាំគ្នារិះគន់និងវិភាគនាងជាមួយនិងថេហ្យុងខ្សឹបៗតែវាក៏អាចល្មមលឺដល់ច្រចៀករបស់
អារីណាបានដែល។
"ន៎ែ ពួកឯងមិនគួរប្រៀបធៀបនាងជាមួយអ្នកនាងថេហ្យុងនេាះទេ ព្រេាះអ្នកនាងថេហ្យុងប្រៀបដូចជាទេពធីតា ចំណែកឯនាងវិញត្រឹមតែជាព្រាយក្បាល8 អា៎ស ច្រលំនាងត្រឹមតែជាសត្វជន្លេនមួយក្បាលតែប៉ុណ្ណេាះ" ខណ:ដែលបុគ្គលិកំពុងតែរិះគន់កញ្ញាអារីណានេាះ អ្នកគ្រប់គ្រងដែលដើរមានតួនាទីដើរត្រួតពិនិត្យមើលបុគ្គលិកនេាះក៏និយាយឡើងលឺៗដើម្បីអោយអារីណាលឺកាន់តែច្បាស់ៗ។
"អ៎ាយយយ ពួកឯង ពួកឯងហ៊ានថាយើងជាសត្វជន្លេនផងហេស" អារីណា ស្រែកឡើងខ្លាំងៗ ស្ទើរតែបែកក្រុមហ៊ុនមួយទាំងមូលទៅហើយ ថែមទាំងទន្រ្ទាំជើងខ្លាំងៗមិនសុខចិត្តដែលពួកបុគ្គលិកមើលងាយនាងដូចច្នេះ។
"ចុះបើនាងបែបនេះមែនមិនអោយពួកយើងនិយាយ" អ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់នេាះនាងមានឈ្មេាះថា ហេស៊ូ ដែលជាមិត្តភក្តិរួមថ្នាក់របស់រាងក្រាសកាលពីនៅរាងក្រាសរៀននៅកូរ៉េ នាងមិនដែលមានចិ្តត្តអ្វីក្រៅពីមិត្តភក្តិទៅលើជុងហ្គុកនេាះទេ(កុំច្រលំណាreadersគ្នាតួររងធម្មតាទេ😄)នាងថែមទាំងមានចរឹកដូចមនុស្សប្រុសទៀតផង ហើយសព្វថ្ងៃ ឃីងនេះឯងជាអ្នកតាមញ៉ែនាងរាល់ថ្ងៃនេាះ😂។
"អាយយយ យើងមិនសុខចិត្តទេ ចាំមើលទៅពេលដែលើងបានធ្វើជាប្រពន្ធបងជុងយើងច្បាស់ជាដេញពួកឯងចេញអោយអស់មិនខាន" អារីណា
"ហ៉ើយ យើងថាមិនបាច់ខំទាក់លោកប្រធាននេាះទេ ព្រេាះលោកប្រធានស្រលាញ់តែអ្នកនាងថេហ្យុងម្នាក់ប៉ុណ្ណេាះ ទេាះអត់អ្នកនាង
ថេហ្យុងក៏គាត់មិនយកនាងដែលនាង
ព្រាយក្បាល8" ហេស៊ូ
"ទេាះជាយ៉ាងណា នាងថេហ្យុងម្នាក់នេាះវាក៏បានងាប់បាត់ទៅហើយ ហើយវាក៏មិនអាចរស់ឡើងវិញបានដែល ពួកឯងលឺទេ ថាវាងាប់បាត់ហើយ" អារីណា និយាយពាក្យនេះឡើងធ្វើអោយអ្នកដែលលកំពុងតែដើរមកនេាះក្តៅស្លឹកត្រចៀកងុំតែម្តង ទើបនាយប្រញ៉េាប់ដើរមកកន្លែងដែលពួកគេំពុងតែឆ្លេាះគ្នានេាះ។
"ឆាង អារីណា នាងនិយាយស្អីមានដឹងខ្លួនទេហាស អ្នកណាអនុញាត្តិអោយនាងហៅ
ថេហ្យុងថាវាហាស" រាងក្រាសស្រែកហៅឈ្មេាះពេញរបស់អារីណា មួយអស់សម្លេងធ្វើអោយបុគ្គលិកទាំងអស់មានភាពភ័យខ្លាចព្រេាះតែពួកគេមិនដែលឃើញនាយខឹងដល់
ថ្នាក់នេះនេាះទេ មិនចាំយូរជុងហ្គុកសួរទៅនាងខ្លាំងៗថែមទាំងអង្រួនស្មារបស់អារីណាស្ទើរតែជ្រុះក្បាលទៅហើយ។
"លោក លោកចន គឺ" អារីណា និយាយអ្វីមិនចេញបានតត្រឹមតែរដាករដុប នេះហើយសព្វនាមដែលនាងហៅរាងក្រាស ជុង ឬ បងជុង នាងហៅនាយបានតែក្រោយខ្នងនាះ
ប៉ុណ្ណេាះ តែពេលនៅមុខនាយ នាងតែងតែហៅនាយថាលោកចន។
"លើកក្រោយកុំអោយយើងលឺនាងហៅថេយ៍បែបនេះទៀតអោយសេាះ ឆាប់ចេញពីក្រុមហ៊ុនយើងទៅ ហើយកុំមកទៀត
អោយសេាះ កុំថាយើងមិនបានប្រាប់នាង"
ជុងហ្គុក
"លោកចន គឺខ្ញុំ" អារីណា
"នៅមិនចេញទៀតហេស" ជុងហ្គុកស្រែក
"ខ្ញុំទៅហើយៗ" ថាហើយអារីណាក៏ប្រញ៉ាប់រត់ចេញពីក្រុមហ៊ុនវិញយ៉ងលឿនដោយក្តី
អាម៉ាស នេះរាងក្រាសដេញនាងនៅមុខបុគ្គលិកទាំងអស់គ្នាទៀត តើលើកក្រោយអោយនាងយកមុខទៅទុកនៅកន្លែងណា។
"ឆាប់បំបែកគ្នាទៅធ្វើការរាងៗខ្លួនទៅ" ក្រោយឃើញអារីណាដើរចេញទៅផុតជុងហ្គុកក៏ងាកមកនិយាយធម្មតាជាមួយបុគ្គលិកក្នុងក្រុមហ៊ុន ទើបពួកគេបំបែកគ្នាទៅធ្វើការរាងៗខ្លួន។
......
+office jk
*តុតុ* សម្លេងគេាះទ្វារបន្ទប់ធ្វើការរបស់
រាងក្រាសបន្លឺឡើងដោយស្នាដៃរបស់
ណាមជូន។
"ចូលមក" ស្របនិងចម្លើយរបស់រាងក្រាសណាមជូនក៏បើកទ្វារចូលមកក្នុង។
"ហ្យុង មករកខ្ញុំដល់ក្រុមហ៊ុនមានការអ្វីឬ"ជុងហ្គុក
"នេះឯងមិនដឹងព័ត៌មានរបស់អាយ៉ុនទេឬ" ណាមជូន
"ព័ត៌អ្វីទៅខ្ញុំមិនបានមើលទេ" ជុងហ្គុក
"គឺយប់មិញនេះណា កម្មពិធីដេញថ្លៃយកកេាះនិងខ្សែករពេទ្យអាយ៉ុនបាននាំប្អូបស្រីវាចូលរួមដែល" ណាមជូន
"ប្អូនស្រីវាហេស ក្រែងវាជាកូនទោលក្នុងគ្រួសារឬ តើមានប្អូនស្រីមកពីណា បើពួកយើងស្គាល់វាតាំងពីតូចមិនដែលឃើញវាមានប្អូនស្រីផងនិង" ជុងហ្គុក
"ត្រូវហើយ ចំណុចនេះហើយទើបយើងឆ្ងល់និងណា" ណាមជូន
"ខ្ញុំមិនបានទាក់ទងទៅវាយូរហើយតាំងពីវាឡើងកាន់តំណេងបន្តពីប៉ាវានៅជប៉ុនម្ល៉េះ" ជុងហ្គុក
"ហើយចុះប្អូនស្រីរបស់វាមុខយ៉ាងមិចទៅហ្យុង" ជុងហ្គុក
"យើងមិនដឹងដែល គេបាំងមុខមិនអោយឃើញផងនិង នាងឈ្មេាះថា មីន ថេយ៍ថេយ៍"
ណាមជូន
"មីន ថេយ៍ថេយ៍ ហេស" ជុងហ្គុក
"ត្រូវហើយ ឯងសាកខលវីឌីអូទៅរកវាទៅមើល" ណាមជូន
"បាទ ចាំបន្តិចហ្យុង" ស្របនិងម្តីរាងក្រាសក៏យកទូរស័ព្ទចេញពីហោប៉ាវចុចវីឌីអូខលទៅយ៉ុនគី។
+in call
"អីយ៎ា ថ្ងៃនេះខ្មោចខាងណាចូលនៀក បានជាលោកចខលមកខ្ញុំបែបនេះ" យ៉ុនគី
តាមពិតទៅជុងហ្គុនិងយ៉ុនគីស្គាល់គ្នាតាំងពីក្មេងទើបតែយ៉ុនគីរៀនថ្នាក់ទី10នេាះទេ ទើបប៉ានាយបាននាំនាយមករស់នៅជប៉ុនវិញ។
"គ្មានខ្មោចខាងណាចូលទេ យើងគ្រាន់តែមានចម្ងល់ខ្លះចង់សួរឯង" ជុងហ្គុក
"មានចម្ងល់អ្វីក៏សួរមក" យ៉ុនគី
"ក្រែងឯងជាកូនទោលក្នុងគ្រួសារមែនទេ ហេតុអីក៏ម្សិលមិញឯងនិយាយថាឯងមានប្អុនស្រីទៅវិញ" ជុងហ្គុក
"ក៏នាងជាប្អូនស្រីរបស់យើងនិងហើយ"
យ៉ុនគី
"កុំលេងសើចជាមួយយើងណាអាយ៉ុន" ជុងហ្គុក
"អើរ យើងនិយាយលេងទេ យើងក៏មិនស្គាល់ថានាងជាអ្នកណាទេយើងគ្រាន់តែជាអ្នកជួយសង្គេាះជីវិតនាងទេ តែនាងបាត់ការចងចាំទើបយើងប្រាប់នាងថានាងជាប្អូនស្រីរបស់យើង" យ៉ុនគី
"ឯណា មើលយើងសុំមើលប្អូនឯងបន្តិចទៅមើល" ជុងហ្គុក
"ចាំបន្តិចយើងបង្វែរកាមេរ៉ាសិន នេាះឃើញទេ" ស្របនងសម្តីយ៉ុនគីក៏បានបង្វែរកាមេរ៉ាបែក្រោយតម្រង់មើលទៅថេហ្យុងដែលកំពុងតែលេងជាមួយសត្វឆ្កែកំណាចរបស់នាយ។
"ពួកយើងមើលមុខនាងមិនឃើញទេ ឯងដើរទៅរកនាងបន្តិចទៅមើល" ណាមជូន នយាយឡើងពរេាះតែវាមានចម្ងាយរាងឆ្ងាយដែលទើបពួកនាយមើលមុខប្អូនស្រីរបស់
យ៉ុនគីមិនសូវច្បាស់។
"ok ចាំខ្ញុំដើរទៅក៏បាន" ថាហើយយ៉ុនគីក៏បានដើរសម្តៅទៅរកថេហ្យុង។
"ថេយ៍ថេយ៍ មកនេះមក" យ៉ុនគីដាក់ខ្លួនអង្គុយផ្ទាល់លើស្មៅទើបបកដៃហៅនាងតូច
ថេហ្យុងអយមករកខ្លួនដើម្បីអោយណាមជូននិងជុងហ្គុកបានឃើញមុខរបស់នាង។
To be continued..................................