"ချစ်စရာလေးကွာ ပိုးတုံးလုံးလေးကျနေတာဘဲ
ဒီကလေးလေးက ဘယ်သူ့ဘေဘီလေးလဲ "
"ပါပါးရဲ့ ဘေဘီလေး"
လွန်းသုထက် သူ့ရှေ့က အနောက်တိုင်းပွဲတက်ဝတ်စုံလေးတွေ ဝတ်ထားတယ့်
သားတို့ကို ကြည့်ရင်း အသည်းယားလှသည်။
ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းနဲ့သားတို့ဟာ
ကလေးပီပီ ဗိုက်ကလေးတွေတောင်ပူနေလျက်
သမီးလေးဆိုတာကလဲ ဂါဝန်ရဲရဲလေးကို
ဝတ်ထားပြီး
နှုတ်ခမ်းအဆီလေးကို ဆိုးပေးထားတာကြောင့်
ဧကရီလေးဟာ နှုတ်ခမ်းပိစိလေးနှစ်ခုကို
ဟထားလေသည်။
လွန်းသုထက်မှာ အသည်းယားစွာ
ကုတင်ပေါ်မှာ ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်နေတယ့်
သမီးလေးရဲ့ နှာခေါင်းလေးကို လက်ကလေးနဲ့အသာလေးဆွဲလိုက်တော့
သမီးလေးဟာ လက်ကလေးခါပြရင်း တားလေရဲ့
"No No ,ပါပါး သမီး လှလှတွေပျက်ကုန်မယ် "
"ဟင် လူလေးက သေးသေးလေးဘဲရှိတယ် တော်တော်လှခြင်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား"
လွန်းရဲ့ အပြောကို သမီးလေးဟာ
ခေါင်းခါပြရင်း ပြန်ချေပသည်။
"ဟူတ်ပါဘူး ပါပါးရဲ့ သမီးက လှခြင်တာဟုတ်ဘူး
ဒီလိုချောမောလှပတယ့် ပါပါးရဲ့ သမီးကလည်း
ပါပါးကို မမှီတောင် ရုပ်မဆိုးဘူးဆိုတာ ပြခြင်လို့ပါ ပြင်ခြင်လို့ဟုတ်ဘူးနော် ဟွန့်"
လွန်းသုထက်မှာ သမီးလေးရဲ့ စကားကြောင့်
ဒီသမီးအတတ်လေးကို အသည်းယားစွာ
ပေါင်ပေါ်ကို ပွေ့တင်ပြီး
တဝကြီး နမ်းပစ်တော့
လက်ကလေး တကာကာနဲ့ သမီးလေးရဲ့
သဘောကျစွာ တခစ်ခစ်ရယ်သံတွေဟာ
ရင်ထဲကို အေးမြစေသည်။
သားဖနှစ်ယောက် စနေရင်းနဲ့ပင်
အခန်းတံခါးခေါက်သံကြောင့်
ဖွင့်ပေးလိုက်တော့
မောင့်သည်လည်း ပြင်ဆင်လို့ပြီးနေပြီ
"ကိုကို ပြင်တော့လေ
မောင်ကလေးတွေကို ကြည့်ထားလိုက်မယ် "
"အွန်းမောင် ကိုယ်သွားလဲတော့မယ်
ကလေးတွေကို ငိုအောင်မစနဲ့ဦးနော်
အဆိုးလေး"
ပြောရင်းနဲ့ နှာဖူးလေးကို လက်သီးစုပ်လေးနဲ့
ခပ်ဖွဖွထုတယ့် ကိုကိုကြောင့်
မောင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးဟာ
အလိုလို ဆူလာသည်။
ထို့နောက် မကျေမနပ်လေးပြောမိသည်။
"မောင်က ကလေးတွေကို ချစ်လို့စတာကို"
သို့သော် ကိုကိုကတော့ မကြားတော့
ရိုင်းတို့အခန်းကိုသွားကာ
အဝတ်လဲဖို့ ပြင်နေပြီ
ရိုင်းသည်လည်း သားတို့ဆီကိုသွားကာ
ရှိုးထုတ်နေတယ့် ဒီအုပ်စုလေးကို
မငိုရင်တောင် အလှပျက်အောက် ကလိလေးတော့ ထိုးပြီး စခြင်ပါသေးရဲ့။
ကိုကိုက တင်တင့်တာ ကလေးတွေကို
ဆင်တတ်ပေမယ့်
မောင်ကတော့ ဒါမျိုးဝတ်ပေးပြီး ခေါ်ရတာကို သဘောမကျ
ကိုယ့်ကလေး အချောလေးတွေကို
သူများကြည့်တာ အူတိုသည်။
ဟွန်း ခုတောင်
ကိုကို့နားကို ကပ်ကပ်နေတယ့်
ဘာကမ္ဘာတည်လဲမသိဘူး အဲ့လက်တောက်လောက် ပိစိကိုတောင်
သိပ်ကြည့်မရဘူး
ဘယ့်နဲ့ အိမ်လာရင် ငါ့ရဲ့ သည်းပွတ်ကျွတ်လေး
သုလေးကိုများ ကလေး ကိုကိုကလေ
ကိုကိုကလေနဲ့ လိုက်ကပ်နေတာ
ကောင်စုတ်လေး စိတ်ရှိတိုင်းဆို
အရေခွံ့စုတ်ပစ်ခြင်တာ။
ကောင်းတယ့်အကောင့် ခုသူ့နိုင်ငံသူပြန်သွားပြီ
မပြန်ရင်လည်း ရိုင်းမှာ စူးစိုက်ပြီး
ကြည့်ရလွန်းလို့ နှာဖူးကြောတွေ တွန့်တော့မယ်။
ရိုင်း ကလေးတွေနဲ့ ဆော့နေရာမှ
မကျေနပ်တာတွေကိုတွေးနေမိတာတွေကို
ရပ်တန့်လိုက်ရင်း
ကလေးလေးတွေကို ပါးလေးတွေကို
အသည်းယားစွာ နမ်းပစ်လိုက်သည်။
ဒယ်ဒီရဲ့ သည်းပွတ်ကျွတ်လေးတွေ
"လာ သားတို့ ကားထဲအရင်သွားမယ်
ပြီးရင် ပါပါးကို ဒယ်ဒီသွားခေါ်လိုက်ဦးမယ်"
"သားလည်းလိုက်မယ်လေ ဒယ်ဒယ်
သုလေးလည်း လိုက်မယ် "
"မလိုက်ရပါဘူး အမွှေစိန်လေးရဲ့"
ရိုင်းရဲ့ ငြင်းပယ်တယ့် စကားမှာ
သုလေးရဲ့ မျက်နှာဟာ
ငိုမဲ့မဲ့ သုလေးအဲ့လို ဖြစ်တာနဲ့
ဧကရီလေးကလည်း သုလေးကိုဖက်ထားလေသည်။
ဟောဗျာ ကိုယ်က သူတို့ဒယ်ဒီဆိုတာတောင်
သိကျရဲ့လား
ထက်ရှားလေးကတော့
ရိုင်းကို လက်ကလေးနဲ့ ခေါ်ကာ အနားကိုလာခိုင်းတာကြောင့်
ရိုင်းထိုင်လိုက်တော့
"ပါပါးဆီကိုသွားတာ သုလေးကို ဘာလို့အခေါ်တာလဲ
ညီလေး ငိုရင်
သား ကိုက်မှာနော် "
"ဟောဗျာ ကလေးတွေရယ် ဒယ်ဒီခေါ်လို့မရလို့ပါ"
ဘုကြည့်ကြည့်နေကြတယ့်
အကြီး၂ယောက်
အငယ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးဟာလဲ
ဆူသထက်ဆူဆူလာတာ
လူကို ထိုးမိတော့မယ်။
ရိုင်းဘယ်လိုပြောရမှန်း မသိတာကြောင့်
ခေါင်းကိုသာ ကုတ်မိသည်။
"ဒီလိုလေး သားသားတို့ရာ
ပါပါးကို ဒယ်ဒီက တိုးတိုးလေးပြောစရာ ရှိလို့"
"ဘာလို့ သားတို့ကိုပေးမသိတာလဲ
ပါပါးပြောထားတယ်လေ မိသားစုဆိုတာ
အကုန်လုံး ပြောရတယ်တယ့်"
"ကဲပါကွာ ဒယ်ဒီပြောမယ်
မင်းတို့ ပါပါးကို မွမွပေးမလို့
ကလေးတွေက ကလေးဆိုတော့ ဒီတိုင်းပေးလို့ရတယ်လေ
ပါပါးကကျ လူကြီးဆိုတော့ ရှက်တယ်မလား
အဲ့တော့ နှစ်ယောက်တည်း တိတ်တိတ်လေးပေးရမှာ "
ရိုင်းရဲ့အပြောကို စူးစမ်းတယ့် မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ကြည့်နေတယ့် ကလေးလေး၃ယောက်
ရိုင်းက "ဟုတ်ပြီလား"ဆိုတော့
ခပ်သွက်သွက်ထွက်တယ့် ဧကရီလေးအသံ
"သမီးသိပြီ ပါပါးကို ဒယ်ဒီက မွမွတွေများကြီးပေးမလို့ဆိုတော့ မီးမီးတို့ကို ရှောင်ခိုင်းတာ
စိတ်ချ စိတ်ချ ရှောင်ပေးမယ် လာကိုကိုနဲ့ သုလေး
သမီးတို့ အောက်ထပ်မှာ သွားနေရအောင်
လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဆင်းသွားကျတယ့်
ကလေးလေးတွေ
ရိုင်းဧက္ကရာဇ် အရစ်မခံရတာကြောင့်
ပျော်သွားပေမယ့်
သမီးကဘာလို့ ဒါမျိုးသိနေတာလဲဆိုပြီး
အတွေးကဝင်လာတော့
ခါးထောက်မိသည်။
မဖြစ်သေးပါဘူး ဒီကောင်မလေး
ကိုရီးယား အချစ်ကားတွေ ကြည့်နေမိတာလား မသိဘူး
ငါ့ကလေးက အူဝဲလေးဘဲ ရှိသေးတာရယ်။
ထို့နောက် ရိုင်းရဲ့ ခြေလှမ်းတွေသည်
ကိုကိုရှိရာဆီသို့
.........................................
"ဟုတ် အစ်ကိုစေ အဲ့တာကလေ
အွန်း ဟုတ်တယ် သိပ်စိတ်မပူနဲ့နော်
ဆေးက ငယ်လေးရဲ့အိတ် အတွင်းဘက်ဇစ်နဲ့အံထဲမှာ ရှိတယ် "
ရိုင်းအခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့
ဖုန်းတစ်လုံး ဟိုရှာဒီရှာလုပ်နေတယ့် ကိုကို
အစ်ကိုစေဆိုတယ့် အသံကြားတဲ့အခါမှာ
ရိုင်းရဲ့ သဝန်တိုစိတ်က အမြင့်ဆုံးကိုရောက်နေပြီ။
ကိုကိုနဲ့ ဒီလူအဆက်အသွယ်ရှိတုန်းလေး
ဖုန်းနံပါတ်က ကိုကိုပြောတော့ ဖျက်တောင်ဖျက်လိုက်ပြီဆို
ကိုကို မောင့်ကို လိမ်ထားတာလား။
သဝန်တိုစိတ်နဲ့ သံသယအတွေးများနဲ့
ရိုင်းဟာ
လက်ကအကြောတွေထောင်သည်အထိ
လက်သီးကို တင်းတင်းစုပ်ရင်း
ကိုကို့အနားကို သွားကာ
ဖုန်းကို ဆွဲပြီး ပစ်ထုတ်ရန် အလုပ်
စကားသံအချို့ကိုကြားကာ
လက်သည် လေထဲတွင် ရပ်တန့်မိသည်။
"အစ်ကိုရိုင်းရာ အဲ့လောက်သဝန်တိုနေတာ
အစ်ကိုလွန်းဘယ်လိုသည်းခံလဲမသိဘူး" ဆိုတယ့်
စကားသံ
ကိုကိုဟာ မောင့်ကို အပြစ်တင်ခြင်း မရှိပေ
ကြာလာတဲ့အခါမှာ မောင့်ရဲ့
ဆိုးသွမ်းမှုတွေ သဝန်တိုမှုတွေကြောင့်
စိတ်ပျက်မှာဆိုးတာကြောင့်
လက်ကိုပြန်ချလိုက်သည်။
ရိုင်းဧက္ကရာဇ် စိတ်ကိုထိန်း
ကိုကိုက ကိစ္စတစ်ခုခုရှိလု့ိနေမှာ
ကိုကိုက ငါ့ကိုဘဲ ချစ်တာ ။
"မောင်!"
လွန်းသုထက် ဖုန်းပြောပြီးတာနဲ့
ဒီဖက်ကို ပြန်လှည့်လှည့်ခြင်း
မျက်လုံးအိမ်တွေ မငြိမ်ဖြစ်နေကာ
ကျောက်ရုပ်လို ဖြစ်နေတယ့်
မောင်ကြောင့်
ခေါ်နေတာကို မထူးသည်မလို့ ပိတ်အော်လိုက်တော့မှ
စတ္တိဇဆန်ဆန် အကြည့်နဲ့မောင်ဟာ
ချက်ချင်း အမူအရာပြောင်းကာ
လွန်းတစ်ယောက်တည်းအတွက်
ကလေးတွေအတွက်သာ ပေးနေကျ
သွားတက်လေးပေါ်သည်အထိ
ပြုံးလာသည်။
လွန်း မောင့်အခြေအနေကို ကြည့်တာနဲ့ ရိပ်မိလာကာ
မောင့်ရဲ့ လွန်းနဲ့ဆင်တူဝတ်ထားတယ့် ကုတ်ကို
ပြင်ပေးရင်း
လည်တိုင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့
မောင့်ရဲ့ လက်တွေသည် လွန်းရဲ့ ခါးလေးကို
ထိန်းကိုင်ထားသည်။
ရိုင်း သူ့စိတ်တို့ကို ပြန်တည်ငြိမ်အောင်လုပ်နေစဥ်
ရင်ခွင်ထဲဝင်လာတယ့် ကိုကိုကြောင့်
ခါးလေးကိုထိန်းကိုင်လိုက်တော့
အမြဲသေးသွယ်နေတယ့်
ဒီတစ်ကိုင်စာ ခါးလေးကို ရိုင်းမှာ အသည်းယားမိတာကြောင့်
သွားကြားထဲက လေသံဖြင့်
တီးတို့ပင် ဆဲမိသည်။
"shitt သောက်ရမ်းအသည်းယားဖို့ကောင်းတယ်"
လွန်း မောင့်အသံကို ကြားသော်လည်း
မသိခြင်ယောင်ဆောင်ကာ
မောင်လည်တိုင်လေးနဲ့ မေးရိုးလေးကို
နှာဖျားလေးနဲ့ တိုးဝေ့ပွတ်ဆွဲနေရင်း
နှုတ်ကလည်း မောင့်ကို စိုးရိမ်မှုတွေကို
ဖြေဖျောက်ရန် စကားတို့ဆိုမိသည်။
"စောနက အစ်ကို စေဆက်တာမောင်
တကယ်တော့ ငယ့်ဖုန်းနဲ့ဆက်တာ
ငယ်လေးက နေမကောင်းတော့
သူစိုးရိမ်လို့ လှမ်းမေးတာ
မောင်သိပါတယ် ငယ်က ဆေးရုံဆေးခန်းကြောက်တာ
ကိုယ်ကလည်း ဖုန်းနံပါတ်ကိုဘလော့ထားတော့
သူအတော်တော့ဆက်လိုက်ရသား
အစ်ကို စေက ငယ့်ကို တကယ်ချစ်နေပြီ မောင်"
အံ့ဩသလို ငုံ့ကြည့်တယ့် မောင့်မျက်နှာ
လွန်း မောင့်မျက်နှာနားနီးကာ
မောင့်မေးဖျားလေးကို နမ်းလိုက်သည်။
"ဒါကြောင့် မစိုးရိမ်နဲ့
ကိုယ်က ဒီကမောင်တစ်ယောက်တည်းကိုဘဲ
ချစ်တာ နှလုံးသားထဲကို အင်္ဂတေကိုင်ထားသလိုကို
မောင်ဆိုတယ့် ဒီအဆိုးလေးကိုဘဲ
ချစ်နေတာ သိပ်မတွေးနဲ့မောင်
ကိုယ်က မောင့်ကို ကိုယ့်အချစ်တွေနဲ့
အေးချမ်းပြီး ပျော်တာဘဲ မြင်ချင်တာ"
လွန်းစကားအဆုံး မောင်ဟာ
မျက်ရည်ဝဲလျက်
တိုးတိုးလေးဆိုပေမယ့် လွန်းကြားနိုင်တယ့်
အသံဖြင့် ဆိုသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကို"
"ကိုယ် နားလည်ပါတယ်
လာသွားကြမယ်"
...........................................................
"အစ်ကိုလွန်း အရမ်းလွမ်းနေတာ "
ရင်ခွင်ထဲကို လုံးခနဲဝင်လာတယ့်
သစ်
ပါတီပွဲဝတ်စုံကို လွန်းချုပ်ပေးမှာ ဝတ်မယ်ဆိုပြီး
ဝတ်စုံကိုပါ အလကားပေးပါဆိုပြီး
ဂျစ်သွားတယ့် စီးပွားရေးကို တုတ်နဲ့လာထိုးတယ့်
ကောင်စုတ်လေးဟာ
မောင်ရဲ့ သဝန်တိုတယ့် အကြည့်ကို မမြင်ခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး
ကပ်ကာ ချွဲနေလေပြီ။
သစ်အစ်ကို လွန်းနဲ့ ဖုန်းပြောဖြစ်ပေမယ့်
မတွေ့ဖြစ်တာကြာနေတာမလို့
လူချင်းတွေ့တော့ ကပ်ချွဲနေတုန်း
ခြေထောက်လေးကို ထုနေတယ့်
အသံကြောင့်ကြည့်တော့
သစ်ခြေထောက်ကို ဖက်တယ့်သူနဲ့ ရိုက်တယ့်သူနဲ့
သူတို့ပါပါးကို အူတိုနေကျတယ့်
အမွှာ၃ယောက်
အစ်ကို လွန်းကို ဒီနေရာတော့ လက်လန်တယ်
၃မွှာပူးမွေးရုံတင်မကဘူး
မျက်မှောင်ကုတ်ပုံက အစ
အစ်ကိုရိုင်းနဲ့ တစ်ပုံတည်း
တကယ်ဘဲ မသိရင်
အစ်ကိုရိုင်းကို ကွန်ပျူတာထဲကနေ
ငယ်ရုပ်ပြောင်းပြီး Print ထုတ်ထားသလိုဘဲ
လွန်းမှာ အားနာနေပေမယ့်
သစ်ကတော့ ဘာမှမဖြစ်
မောင်ကတော့ ကလေးတွေကို ခေါ်သွားကာ
အိမ်ထဲဝင်သွားပြီ
ဒီတစ်ချက်တော့မောင်ဟာ
အရမ်းကို သိလွန်းသည်။
ခုလို အမှောင်ဂိုဏ်းတွေ ဆုံရင်
မောင်ဟာ လွန်းကို လုပ်စရာရှိတာ လုပ်လို့ရအောင် ရှောင်ပေးတတ်သည်။
မောင်လည်း သွေးနဲ့ စီစဥ်စရာရှိတာ
စီစဥ်ရင်း
ကလေးလဲ ထိန်းရင်းပေါ့
မတ်တပ်ရပ်နေစဥ်
အနားထပ်ရောက်လာတယ့်သစ်
"အကြီးလေးက အစ်ကို့သွေးပါတယ် "
လွန်း သစ်အပြောကြောင့်
တစ်ချက်ကြည့်တော့
သစ်ဟာ ဝိုင်တစ်ခွက်မော့ရင်း
ဆက်ပြောသည်။
"သူလေးက ပါရမီပါမယ့်ပုံရှ်တယ်
အကြီးလေး
စိတ်ဝင်စားရင် ကျွန်တော် သင်မယ်"
"သူ့ဆရာက သူ့ဖခင်ဖြစ်သင့်တယ်မလား"
သစ် မျက်ခုံးပင့်သွားတော့
"ထက်ရှားက အရင်တည်းက
လက်နက်ပုံး ဓားမြှောင်ကို ရွေးတယ်
နောက် မသင်ရဘဲနဲ့ လုပ်တတ်နေပြီ
ဥပမာ သေနတ်ထဲ ကျည်ကတ်ထုတ်တာကအစ"
သစ် ဒီမိသားစုကို အံ့ဩလွန်းလို့
ဝဝါးဝါးအော်ရင်း
လက်ခုပ်ပါတီးမိသည်။
"တကယ်ကို ပြောစရာ စကားတွေမရှိတော့ဘူး"
"ဒါလေးက အစ်ကို သစ်ဖို့
လက်ဆောင်ပေးတာ
ဟိုတစ်ခေါက် မောင်ကျည်ထိတယ့် ပွဲမှာ
သုံးနေတယ့်ဟာ ပျက်သွားတယ်မလား"
သစ် အစ်ကိုလွန်းစကားကြောင့်
လက်ထဲက ဘူးလေးကို
ဖွင့်ကြည့်တော့
မျက်လုံးတောင် ပြူးမိသည်။
ပါးလှပြီး သေးသွယ်နေတယ့်
ကြိုးတစ်ချောင်းလို ပျော့ပြောင်းနေတယ့်
ဓါးသေးလေး
လက်ကိုင်မှာလဲ ညအမှောင်မှာတောင်
တလက်လက်တောက်နေတယ့်
ခရမ်းရောင် ကျောက်တွေ
သစ်သဘောတကျ ထုတ်ပြီး
ဘေးနားက စားပွဲဝိုင်းကို ရိုက်လိုက်တော့
နှစ်ခြမ်းကွဲသွားတယ့်
စားပွဲဝိုင်း
"သဘောကျလား"
"အကြိုက်ဆုံးဘဲ"
နှစ်ယောက် ဝိုင်သောက်နေရင်းနဲ့ပင်
သူတို့ဆော့ကစားစရာ သားကောင်လေးကို
စောင့်နေတော့
တွေ့ပါပြီ
အစ်ကို ရိုင်းနားကပ်နေတယ့်
ထို မိန်းမ
သူမတို့ မျက်စောင်းထိုးက
လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်စုပ်ကာ
နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားတယ့်
မိန်းမငယ် တစ်ဦး
ထို မိန်းမလေးသည်
စိတ်တိုနေတယ့် ဦးကို ဝင်တိုက်မိတော့
ချက်ချင်း ပြောင်းလဲသွားတာမလို့
သစ်ဒေါသဟာလဲ ထောင်းခနဲ
"သစ် မြေအောက်ခန်းအဆင်ပြေလား"
"သော့ဖွင့်ပြီး စောင့်နေမယ်"
လွန်း အိုကေဆိုပြကာ
အေးအေးဆေးဆေးပုံစံနဲ့ ဖြတ်လျှောက်လာရင်း
စောနက သစ်ကောင်လေးနားကိုရောက်နေတယ့် မိန်းမဝိုင်းနားအရောက်
ဘေးနားက စားပွဲထိုးလေးရဲ့
ဗန်းကိုတိုက်လိုက်တော့
ဒေါသထွက်သွားတယ်သူမ
မျက်နှာရဲရဲလေးဟာ
လူအများရှေ့မှာမို့ ဟန်ဆောင်ကာ
သဘောကောင်းသူလေးအနေနဲ့
ပြဿနာမရှာဘဲ
အိမ်သာဘက်ကို ထွက်လေရဲ့
ထို့နောက် လွန်းသည်လည်း
မောင့်နောက်ကျောက်ု ငေးနေတယိ့
ထို စိတ်ပျက်စရာကောင်းသူလေးအား
လှမ်းခေါ်လိုက်တော့
"အော့ ရှင်ကို ကျွန်မက ရှင့်ကို ပွဲတောင်မထုတ်ဘူးထင်နေတယ်"
"မောင့်နားကို မကပ်ပါနဲ့ ညီမရယ်
သူများ အိမ်ထောင်ရေး ဒီလိုလုပ်တာမကောင်းပါဘူး"
'အို ကျွန်မက အစ်ကိုရိုင်းကို
ချစ်လိူ့ ကျန်တာ ဘာမှဂရုမစိုက်နိုင်ဘူး
စိတ်ရှုပ်စရာတွေ လာမပြောနဲ့ရှင်"
လွန်း မျက်နှာလေးကို ငယ်လိုက်ကာ
ထိုကောင်မလေးကို
လေသံဖြေးလေးနဲ့ ပြောမိသည်။
"အစ်ကို ညီမနဲ့ အေးဆေးပြောခြင်တယ်
ခနလိုက်ခဲ့ပေးပါ"
"ရတယ်လေ ရှင်လို မကြာခင်အရှုံးသမားဖြစ်တော့မယ့်သူကို နှစ်သိမ့်တယ့်အနေနဲ့
တစ်ခါတော့ နားထောင်ပေးပါ့မယ်"
လွန်းရှေ့ကနေ ထွက်သွားတယ့်
သူမ
ဇေရန်ကို လွန်း မောင့်ကို စောင့်ကြည့်ထားဖို့
မှာတော့ ဇေရန်သည် ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
ထို့နောက်ရှေ့ ကျောမော့စွာ
လမ်းလျှောက်နေတယ့် မိန်းကလေးနောက်သို့
တဖြည်းဖြည်း အိမ်ထဲရောက်လာတော့
လူမရှိတာကို သတိထားမိသွားတယ့်သူမ
"ဘာလို့ လူမရှိရတာလဲ"
သို့ပေမယ့် သူမအမေးကို
ဘယ်သူမှ ဖြေကြားခြင်းမရှိသလို
လွန်းသည်လည်း
တဝက်စီးထားတယ့် ဆံပင်တို့ကို
ခပ်မြင့်မြင့် စီးလိုက်ရင်း
ပြုံးလိုက်သည်။
ဒီတစ်ခါ အပြုံးက
နှစ်လိုဖွယ်မကောင်းတော့ဘဲ
မကောင်းဆိုးဝါးဆန်လွန်းသည်။
ကြောက်ကြောက်နဲ့ ထွက်ပြေးသွားတယ့် သူမ
ဦးတည်ရာက မီးဖိုချောင်ထဲကို
နောက်ကနေ ဖြေးဖြေးချင်းလိုက်လာတယ့်
လွန်းဟာ လက်အိတ်ကိုပင်စွပ်ထားလျှက်
အခန်းထောင့်က ဘော့စ်ဘောရိုက်တံကို
ယူကာ ကြမ်းပြင်နဲ့ ပွတ်ဆွဲလျက်
"ဟေး Ladyလေးရေ
ဘယ်တွေ ပုန်းနေတာလဲ
ကိုယ်က အေးဆေးစကားပြောမလို့ကို
ပုန်းနေတာလား"
တရွေ့ရွေ့နဲ့ အနားနားနီးလာတယ့် အသံ
သူမ တစ်ကိုယ်လုံးကြောက်၍
တုန်ပြီ
ကြောက်လန့်တာကြောင့်
အခန်းတံခါးကိုပိတ်ကာ
မီးဖိုခန်း စားပွဲခုံအောက်ကို ဝင်ပုန်းတော့
ခြေသံတစ်ချို့ရပ်သွားတာကြောင့်
သူမ သက်ပြင်းချမိချိန်
ဝုန်းခနဲ ပွင့်တယ့် တံခါး
ပိတ်ထားတယ့် တံခါးကို စောင့်ကန်ကာ
ဖွင့်လိုက်တယ့် လွန်းသည်
ရိုင်းဧက္ကရာဇ်ဆိုတယ့် လူသားရှေ့က
ပုံစံနဲ့ ကွဲပြားစွာ
"ဟေး ကိုယ် ရှာတွေ့တော့မယ်နော်
ကိုယ်မင်းကို ရှာတွေ့တော့မယ်
သေချာပုန်းနေနော်"
အသက်ပင် မရှုနိုင်
ကြောက်လို့တုန်နေမိတယ့် သူမဟာ
ကိုယ့် ပါးစပ်ပင် လက်နဲ့အုပ်ထားလျက်
စားပွဲရှေ့ရပ်သွားတယ့် ထိုလူခြေထောက်တွေ
ဝုန်းခနဲအကန်ခံရတယ့် စားပွဲလေးဟာ
လွင့်ထွက်သွားပြီး
သူမကို ကာကွယ်နိုင်ခြင်းမရှိတော့
သူမ အသနားခံစွာ မော့ကြည့်ချိန်
ခေါင်းကို ပစ်ရိုက်ခြင်းခံလိုက်ရတယ့် ရိုက်ချက်
ကြောက်လန့်စွာ အားခနဲ အော်လိုက်သံကို
ကံမကောင်းစွာ ဘယ်သူကမှမကြားလိုက်ပေ။
ထို့နောက် သူမ ခန္ဓာကိုယ်
ဆံပင်ကနေ တရွတ်တိုက် ကြမ်းပြင်နဲ့ ပွတ်ဆွဲခြင်း ခံလိုက်ရကာ
နာကျင်မှုကြောင့်
အမြင်အာရုံသည် မှုန်ဝါးဝါးဖြင့်
ထို့နောက်
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
..😝သာသာ is ကျင့်ပုတ်
ကြိုက်ကျလား အရှည်ကြီးရေးပေးထားတယ်နော်
မန့်တွေ မျှော်နေတယ်ဝေ့
အားဆေးတွေကို အရမ်းချစ်
လွန်းရဲ့ တစ်ဖက်ခြမ်းက ဘဟ်လိုနေလဲဟင်
အားရော အားရကျလား😅
"ခ်စ္စရာေလးကြာ ပိုးတံုးလံုးေလးက်ေနတာဘဲ
ဒီကေလးေလးက ဘယ္သူ႔ေဘဘီေလးလဲ "
"ပါပါးရဲ့ ေဘဘီေလး"
လြန္းသုထက္ သူ႔ေရ႔ွက အေနာက္တိုင္းပြဲတက္ဝတ္စံုေလးေတြ ဝတ္ထားတယ့္
သားတို႔ကို ၾကည့္ရင္း အသည္းယားလွသည္။
ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔သားတို႔ဟာ
ကေလးပီပီ ဗိုက္ကေလးေတြေတာင္ပူေနလ်က္
သမီးေလးဆိုတာကလဲ ဂါဝန္ရဲရဲေလးကို
ဝတ္ထားၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းအဆီေလးကို ဆိုးေပးထားတာေၾကာင့္
ဧကရီေလးဟာ ႏႈတ္ခမ္းပိစိေလးႏွစ္ခုကို
ဟထားေလသည္။
လြန္းသုထက္မွာ အသည္းယားစြာ
ကုတင္ေပၚမွာ ပံု႔ပံု႔ေလးထိုင္ေနတယ့္
သမီးေလးရဲ့ ႏွာေခါင္းေလးကို လက္ကေလးနဲ႔အသာေလးဆြဲလိုက္ေတာ့
သမီးေလးဟာ လက္ကေလးခါျပရင္း တားေလရဲ့
"No No ,ပါပါး သမီး လွလွေတြပ်က္ကုန္မယ္ "
"ဟင္ လူေလးက ေသးေသးေလးဘဲရိွတယ္ ေတာ္ေတာ္လျွခင္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား"
လြန္းရဲ့ အေျပာကို သမီးေလးဟာ
ေခါင္းခါျပရင္း ျပန္ေခ်ပသည္။
"ဟူတ္ပါဘူး ပါပါးရဲ့ သမီးက လျွခင္တာဟုတ္ဘူး
ဒီလိုေခ်ာေမာလွပတယ့္ ပါပါးရဲ့ သမီးကလည္း
ပါပါးကို မမွီေတာင္ ရုပ္မဆိုးဘူးဆိုတာ ျပျခင္လို႔ပါ ျပင္ျခင္လို႔ဟုတ္ဘူးေနာ္ ဟြန္႔"
လြန္းသုထက္မွာ သမီးေလးရဲ့ စကားေၾကာင့္
ဒီသမီးအတတ္ေလးကို အသည္းယားစြာ
ေပါင္ေပၚကို ေပြ့တင္ၿပီး
တဝႀကီး နမ္းပစ္ေတာ့
လက္ကေလး တကာကာနဲ႔ သမီးေလးရဲ့
သေဘာက်စြာ တခစ္ခစ္ရယ္သံေတြဟာ
ရင္ထဲကို ေအးျမေစသည္။
သားဖႏွစ္ေယာက္ စေနရင္းနဲ႔ပင္
အခန္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္
ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့
ေမာင့္သည္လည္း ျပင္ဆင္လို႔ၿပီးေနၿပီ
"ကိုကို ျပင္ေတာ့ေလ
ေမာင္ကေလးေတြကို ၾကည့္ထားလိုက္မယ္ "
"အြန္းေမာင္ ကိုယ္သြားလဲေတာ့မယ္
ကေလးေတြကို ငိုေအာင္မစနဲ႔ၪီးေနာ္
အဆိုးေလး"
ေျပာရင္းနဲ႔ ႏွာဖူးေလးကို လက္သီးစုပ္ေလးနဲ႔
ခပ္ဖြဖြထုတယ့္ ကိုကိုေၾကာင့္
ေမာင္ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ
အလိုလို ဆူလာသည္။
ထို႔ေနာက္ မေက်မနပ္ေလးေျပာမိသည္။
"ေမာင္က ကေလးေတြကို ခ်စ္လို႔စတာကို"
သို႔ေသာ္ ကိုကိုကေတာ့ မၾကားေတာ့
ရိုင္းတို႔အခန္းကိုသြားကာ
အဝတ္လဲဖို႔ ျပင္ေနၿပီ
ရိုင္းသည္လည္း သားတို႔ဆီကိုသြားကာ
ရိႈးထုတ္ေနတယ့္ ဒီအုပ္စုေလးကို
မငိုရင္ေတာင္ အလွပ်က္ေအာက္ ကလိေလးေတာ့ ထိုးၿပီး စျခင္ပါေသးရဲ့။
ကိုကိုက တင္တင့္တာ ကေလးေတြကို
ဆင္တတ္ေပမယ့္
ေမာင္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးဝတ္ေပးၿပီး ေခၚရတာကို သေဘာမက်
ကိုယ့္ကေလး အေခ်ာေလးေတြကို
သူမ်ားၾကည့္တာ အူတိုသည္။
ဟြန္း ခုေတာင္
ကိုကို႔နားကို ကပ္ကပ္ေနတယ့္
ဘာကမ႓ာတည္လဲမသိဘူး အဲ့လက္ေတာက္ေလာက္ ပိစိကိုေတာင္
သိပ္ၾကည့္မရဘူး
ဘယ့္နဲ႔ အိမ္လာရင္ ငါ့ရဲ့ သည္းပြတ္ကြၽတ္ေလး
သုေလးကိုမ်ား ကေလး ကိုကိုကေလ
ကိုကိုကေလနဲ႔ လိုက္ကပ္ေနတာ
ေကာင္စုတ္ေလး စိတ္ရိွတိုင္းဆို
အေရခြံ႔စုတ္ပစ္ျခင္တာ။
ေကာင္းတယ့္အေကာင့္ ခုသူ႔ႏိုင္ငံသူျပန္သြားၿပီ
မျပန္ရင္လည္း ရိုင္းမွာ စူးစိုက္ၿပီး
ၾကည့္ရလြန္းလို႔ ႏွာဖူးေၾကာေတြ တြန္႔ေတာ့မယ္။
ရိုင္း ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ေနရာမွ
မေက်နပ္တာေတြကိုေတြးေနမိတာေတြကို
ရပ္တန္႔လိုက္ရင္း
ကေလးေလးေတြကို ပါးေလးေတြကို
အသည္းယားစြာ နမ္းပစ္လိုက္သည္။
ဒယ္ဒီရဲ့ သည္းပြတ္ကြၽတ္ေလးေတြ
"လာ သားတို႔ ကားထဲအရင္သြားမယ္
ၿပီးရင္ ပါပါးကို ဒယ္ဒီသြားေခၚလိုက္ၪီးမယ္"
"သားလည္းလိုက္မယ္ေလ ဒယ္ဒယ္
သုေလးလည္း လိုက္မယ္ "
"မလိုက္ရပါဘူး အေမႊစိန္ေလးရဲ့"
ရိုင္းရဲ့ ျငင္းပယ္တယ့္ စကားမွာ
သုေလးရဲ့ မ်က္ႏွာဟာ
ငိုမဲ့မဲ့ သုေလးအဲ့လို ျဖစ္တာနဲ႔
ဧကရီေလးကလည္း သုေလးကိုဖက္ထားေလသည္။
ေဟာဗ်ာ ကိုယ္က သူတို႔ဒယ္ဒီဆိုတာေတာင္
သိက်ရဲ့လား
ထက္ရွားေလးကေတာ့
ရိုင္းကို လက္ကေလးနဲ႔ ေခၚကာ အနားကိုလာခိုင္းတာေၾကာင့္
ရိုင္းထိုင္လိုက္ေတာ့
"ပါပါးဆီကိုသြားတာ သုေလးကို ဘာလို႔အေခၚတာလဲ
ညီေလး ငိုရင္
သား ကိုက္မွာေနာ္ "
"ေဟာဗ်ာ ကေလးေတြရယ္ ဒယ္ဒီေခၚလို႔မရလို႔ပါ"
ဘုၾကည့္ၾကည့္ေနၾကတယ့္
အႀကီး၂ေယာက္
အငယ္ေလးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာလဲ
ဆူသထက္ဆူဆူလာတာ
လူကို ထိုးမိေတာ့မယ္။
ရိုင္းဘယ္လိုေျပာရမွန္း မသိတာေၾကာင့္
ေခါင္းကိုသာ ကုတ္မိသည္။
"ဒီလိုေလး သားသားတို႔ရာ
ပါပါးကို ဒယ္ဒီက တိုးတိုးေလးေျပာစရာ ရိွလို႔"
"ဘာလို႔ သားတို႔ကိုေပးမသိတာလဲ
ပါပါးေျပာထားတယ္ေလ မိသားစုဆိုတာ
အကုန္လံုး ေျပာရတယ္တယ့္"
"ကဲပါကြာ ဒယ္ဒီေျပာမယ္
မင္းတို႔ ပါပါးကို မြမြေပးမလို႔
ကေလးေတြက ကေလးဆိုေတာ့ ဒီတိုင္းေပးလို႔ရတယ္ေလ
ပါပါးကက် လူႀကီးဆိုေတာ့ ရွက္တယ္မလား
အဲ့ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တည္း တိတ္တိတ္ေလးေပးရမွာ "
ရိုင္းရဲ့အေျပာကို စူးစမ္းတယ့္ မ်က္လံုးေလးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ့္ ကေလးေလး၃ေယာက္
ရိုင္းက "ဟုတ္ၿပီလား"ဆိုေတာ့
ခပ္သြက္သြက္ထြက္တယ့္ ဧကရီေလးအသံ
"သမီးသိၿပီ ပါပါးကို ဒယ္ဒီက မြမြေတြမ်ားႀကီးေပးမလို႔ဆိုေတာ့ မီးမီးတို႔ကို ေရွာင္ခိုင္းတာ
စိတ္ခ် စိတ္ခ် ေရွာင္ေပးမယ္ လာကိုကိုနဲ႔ သုေလး
သမီးတို႔ ေအာက္ထပ္မွာ သြားေနရေအာင္
လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ ဆင္းသြားက်တယ့္
ကေလးေလးေတြ
ရိုင္းဧကၠရာဇ္ အရစ္မခံရတာေၾကာင့္
ေပ်ာ္သြားေပမယ့္
သမီးကဘာလို႔ ဒါမ်ိဳးသိေနတာလဲဆိုၿပီး
အေတြးကဝင္လာေတာ့
ခါးေထာက္မိသည္။
မျဖစ္ေသးပါဘူး ဒီေကာင္မေလး
ကိုရီးယား အခ်စ္ကားေတြ ၾကည့္ေနမိတာလား မသိဘူး
ငါ့ကေလးက အူဝဲေလးဘဲ ရိွေသးတာရယ္။
ထို႔ေနာက္ ရိုင္းရဲ့ ေျခလွမ္းေတြသည္
ကိုကိုရိွရာဆီသို႔
.........................................
"ဟုတ္ အစ္ကိုေစ အဲ့တာကေလ
အြန္း ဟုတ္တယ္ သိပ္စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္
ေဆးက ငယ္ေလးရဲ့အိတ္ အတြင္းဘက္ဇစ္နဲ႔အံထဲမွာ ရိွတယ္ "
ရိုင္းအခန္းထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့
ဖုန္းတစ္လံုး ဟိုရွာဒီရွာလုပ္ေနတယ့္ ကိုကို
အစ္ကိုေစဆိုတယ့္ အသံၾကားတဲ့အခါမွာ
ရိုင္းရဲ့ သဝန္တိုစိတ္က အျမင့္ဆံုးကိုေရာက္ေနၿပီ။
ကိုကိုနဲ႔ ဒီလူအဆက္အသြယ္ရိွတုန္းေလး
ဖုန္းနံပါတ္က ကိုကိုေျပာေတာ့ ဖ်က္ေတာင္ဖ်က္လိုက္ၿပီဆို
ကိုကို ေမာင့္ကို လိမ္ထားတာလား။
သဝန္တိုစိတ္နဲ႔ သံသယအေတြးမ်ားနဲ႔
ရိုင္းဟာ
လက္ကအေၾကာေတြေထာင္သည္အထိ
လက္သီးကို တင္းတင္းစုပ္ရင္း
ကိုကို႔အနားကို သြားကာ
ဖုန္းကို ဆြဲၿပီး ပစ္ထုတ္ရန္ အလုပ္
စကားသံအခ်ိဳ႕ကိုၾကားကာ
လက္သည္ ေလထဲတြင္ ရပ္တန္႔မိသည္။
"အစ္ကိုရိုင္းရာ အဲ့ေလာက္သဝန္တိုေနတာ
အစ္ကိုလြန္းဘယ္လိုသည္းခံလဲမသိဘူး" ဆိုတယ့္
စကားသံ
ကိုကိုဟာ ေမာင့္ကို အျပစ္တင္ျခင္း မရိွေပ
ၾကာလာတဲ့အခါမွာ ေမာင့္ရဲ့
ဆိုးသြမ္းမႈေတြ သဝန္တိုမႈေတြေၾကာင့္
စိတ္ပ်က္မွာဆိုးတာေၾကာင့္
လက္ကိုျပန္ခ်လိုက္သည္။
ရိုင္းဧကၠရာဇ္ စိတ္ကိုထိန္း
ကိုကိုက ကိစၥတစ္ခုခုရိွလု႔ိေနမွာ
ကိုကိုက ငါ့ကိုဘဲ ခ်စ္တာ ။
"ေမာင္!"
လြန္းသုထက္ ဖုန္းေျပာၿပီးတာနဲ႔
ဒီဖက္ကို ျပန္လွည့္လွၫ့္ျခင္း
မ်က္လံုးအိမ္ေတြ မၿငိမ္ျဖစ္ေနကာ
ေက်ာက္ရုပ္လို ျဖစ္ေနတယ့္
ေမာင္ေၾကာင့္
ေခၚေနတာကို မထူးသည္မလို႔ ပိတ္ေအာ္လိုက္ေတာ့မွ
စတၲိဇဆန္ဆန္ အၾကည့္နဲ႔ေမာင္ဟာ
ခ်က္ခ်င္း အမူအရာေျပာင္းကာ
လြန္းတစ္ေယာက္တည္းအတြက္
ကေလးေတြအတြက္သာ ေပးေနက်
သြားတက္ေလးေပၚသည္အထိ
ၿပံဳးလာသည္။
လြန္း ေမာင့္အေျခအေနကို ၾကည့္တာနဲ႔ ရိပ္မိလာကာ
ေမာင့္ရဲ့ လြန္းနဲ႔ဆင္တူဝတ္ထားတယ့္ ကုတ္ကို
ျပင္ေပးရင္း
လည္တိုင္ကို သိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့
ေမာင့္ရဲ့ လက္ေတြသည္ လြန္းရဲ့ ခါးေလးကို
ထိန္းကိုင္ထားသည္။
ရိုင္း သူ႔စိတ္တို႔ကို ျပန္တည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ေနစဥ္
ရင္ခြင္ထဲဝင္လာတယ့္ ကိုကိုေၾကာင့္
ခါးေလးကိုထိန္းကိုင္လိုက္ေတာ့
အၿမဲေသးသြယ္ေနတယ့္
ဒီတစ္ကိုင္စာ ခါးေလးကို ရိုင္းမွာ အသည္းယားမိတာေၾကာင့္
သြားၾကားထဲက ေလသံျဖင့္
တီးတို႔ပင္ ဆဲမိသည္။
"shitt ေသာက္ရမ္းအသည္းယားဖို႔ေကာင္းတယ္"
လြန္း ေမာင့္အသံကို ၾကားေသာ္လည္း
မသိျခင္ေယာင္ေဆာင္ကာ
ေမာင္လည္တိုင္ေလးနဲ႔ ေမးရိုးေလးကို
ႏွာဖ်ားေလးနဲ႔ တိုးေဝ့ပြတ္ဆြဲေနရင္း
ႏႈတ္ကလည္း ေမာင့္ကို စိုးရိမ္မႈေတြကို
ေျဖေဖ်ာက္ရန္ စကားတို႔ဆိုမိသည္။
"ေစာနက အစ္ကို ေစဆက္တာေမာင္
တကယ္ေတာ့ ငယ့္ဖုန္းနဲ႔ဆက္တာ
ငယ္ေလးက ေနမေကာင္းေတာ့
သူစိုးရိမ္လို႔ လွမ္းေမးတာ
ေမာင္သိပါတယ္ ငယ္က ေဆးရံုေဆးခန္းေၾကာက္တာ
ကိုယ္ကလည္း ဖုန္းနံပါတ္ကိုဘေလာ့ထားေတာ့
သူအေတာ္ေတာ့ဆက္လိုက္ရသား
အစ္ကို ေစက ငယ့္ကို တကယ္ခ်စ္ေနၿပီ ေမာင္"
အံ့ဩသလို ငံု႔ၾကည့္တယ့္ ေမာင့္မ်က္ႏွာ
လြန္း ေမာင့္မ်က္ႏွာနားနီးကာ
ေမာင့္ေမးဖ်ားေလးကို နမ္းလိုက္သည္။
"ဒါေၾကာင့္ မစိုးရိမ္နဲ႔
ကိုယ္က ဒီကေမာင္တစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲ
ခ်စ္တာ ႏွလံုးသားထဲကို အဂၤေတကိုင္ထားသလိုကို
ေမာင္ဆိုတယ့္ ဒီအဆိုးေလးကိုဘဲ
ခ်စ္ေနတာ သိပ္မေတြးနဲ႔ေမာင္
ကိုယ္က ေမာင့္ကို ကိုယ့္အခ်စ္ေတြနဲ႔
ေအးခ်မ္းၿပီး ေပ်ာ္တာဘဲ ျမင္ခ်င္တာ"
လြန္းစကားအဆံုး ေမာင္ဟာ
မ်က္ရည္ဝဲလ်က္
တိုးတိုးေလးဆိုေပမယ့္ လြန္းၾကားႏိုင္တယ့္
အသံျဖင့္ ဆိုသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုကို"
"ကိုယ္ နားလည္ပါတယ္
လာသြားၾကမယ္"
...........................................................
"အစ္ကိုလြန္း အရမ္းလြမ္းေနတာ "
ရင္ခြင္ထဲကို လံုးခနဲဝင္လာတယ့္
သစ္
ပါတီပြဲဝတ္စံုကို လြန္းခ်ဳပ္ေပးမွာ ဝတ္မယ္ဆိုၿပီး
ဝတ္စံုကိုပါ အလကားေပးပါဆိုၿပီး
ဂ်စ္သြားတယ့္ စီးပြားေရးကို တုတ္နဲ႔လာထိုးတယ့္
ေကာင္စုတ္ေလးဟာ
ေမာင္ရဲ့ သဝန္တိုတယ့္ အၾကည့္ကို မျမင္ျခင္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ကပ္ကာ ခြၽဲေနေလၿပီ။
သစ္အစ္ကို လြန္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ေပမယ့္
မေတြ့ျဖစ္တာၾကာေနတာမလို႔
လူခ်င္းေတြ့ေတာ့ ကပ္ခြၽဲေနတုန္း
ေျခေထာက္ေလးကို ထုေနတယ့္
အသံေၾကာင့္ၾကည့္ေတာ့
သစ္ေျခေထာက္ကို ဖက္တယ့္သူနဲ႔ ရိုက္တယ့္သူနဲ႔
သူတို႔ပါပါးကို အူတိုေနက်တယ့္
အမႊာ၃ေယာက္
အစ္ကို လြန္းကို ဒီေနရာေတာ့ လက္လန္တယ္
၃မႊာပူးေမြးရံုတင္မကဘူး
မ်က္ေမွာင္ကုတ္ပံုက အစ
အစ္ကိုရိုင္းနဲ႔ တစ္ပံုတည္း
တကယ္ဘဲ မသိရင္
အစ္ကိုရိုင္းကို ကြန္ပ်ူတာထဲကေန
ငယ္ရုပ္ေျပာင္းၿပီး Print ထုတ္ထားသလိုဘဲ
လြန္းမွာ အားနာေနေပမယ့္
သစ္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္
ေမာင္ကေတာ့ ကေလးေတြကို ေခၚသြားကာ
အိမ္ထဲဝင္သြားၿပီ
ဒီတစ္ခ်က္ေတာ့ေမာင္ဟာ
အရမ္းကို သိလြန္းသည္။
ခုလို အေမွာင္ဂိုဏ္းေတြ ဆံုရင္
ေမာင္ဟာ လြန္းကို လုပ္စရာရိွတာ လုပ္လို႔ရေအာင္ ေရွာင္ေပးတတ္သည္။
ေမာင္လည္း ေသြးနဲ႔ စီစဥ္စရာရိွတာ
စီစဥ္ရင္း
ကေလးလဲ ထိန္းရင္းေပါ့
မတ္တပ္ရပ္ေနစဥ္
အနားထပ္ေရာက္လာတယ့္သစ္
"အႀကီးေလးက အစ္ကို႔ေသြးပါတယ္ "
လြန္း သစ္အေျပာေၾကာင့္
တစ္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့
သစ္ဟာ ဝိုင္တစ္ခြက္ေမာ့ရင္း
ဆက္ေျပာသည္။
"သူေလးက ပါရမီပါမယ့္ပံုရွ္တယ္
အႀကီးေလး
စိတ္ဝင္စားရင္ ကြၽန္ေတာ္ သင္မယ္"
"သူ႔ဆရာက သူ႔ဖခင္ျဖစ္သင့္တယ္မလား"
သစ္ မ်က္ခံုးပင့္သြားေတာ့
"ထက္ရွားက အရင္တည္းက
လက္နက္ပံုး ဓားေျမႇာင္ကို ေရြးတယ္
ေနာက္ မသင္ရဘဲနဲ႔ လုပ္တတ္ေနၿပီ
ဥပမာ ေသနတ္ထဲ က်ည္ကတ္ထုတ္တာကအစ"
သစ္ ဒီမိသားစုကို အံ့ဩလြန္းလို႔
ဝဝါးဝါးေအာ္ရင္း
လက္ခုပ္ပါတီးမိသည္။
"တကယ္ကို ေျပာစရာ စကားေတြမရိွေတာ့ဘူး"
"ဒါေလးက အစ္ကို သစ္ဖို႔
လက္ေဆာင္ေပးတာ
ဟိုတစ္ေခါက္ ေမာင္က်ည္ထိတယ့္ ပြဲမွာ
သံုးေနတယ့္ဟာ ပ်က္သြားတယ္မလား"
သစ္ အစ္ကိုလြန္းစကားေၾကာင့္
လက္ထဲက ဘူးေလးကို
ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
မ်က္လံုးေတာင္ ျပဴးမိသည္။
ပါးလွၿပီး ေသးသြယ္ေနတယ့္
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ေပ်ာ့ေျပာင္းေနတယ့္
ဓါးေသးေလး
လက္ကိုင္မွာလဲ ညအေမွာင္မွာေတာင္
တလက္လက္ေတာက္ေနတယ့္
ခရမ္းေရာင္ ေက်ာက္ေတြ
သစ္သေဘာတက် ထုတ္ၿပီး
ေဘးနားက စားပြဲဝိုင္းကို ရိုက္လိုက္ေတာ့
ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားတယ့္
စားပြဲဝိုင္း
"သေဘာက်လား"
"အႀကိဳက္ဆံုးဘဲ"
ႏွစ္ေယာက္ ဝိုင္ေသာက္ေနရင္းနဲ႔ပင္
သူတို႔ေဆာ့ကစားစရာ သားေကာင္ေလးကို
ေစာင့္ေနေတာ့
ေတြ့ပါၿပီ
အစ္ကို ရိုင္းနားကပ္ေနတယ့္
ထို မိန္းမ
သူမတို႔ မ်က္ေစာင္းထိုးက
လက္သီးကို က်စ္က်စ္စုပ္ကာ
ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားတယ့္
မိန္းမငယ္ တစ္ၪီး
ထို မိန္းမေလးသည္
စိတ္တိုေနတယ့္ ၪီးကို ဝင္တိုက္မိေတာ့
ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲသြားတာမလို႔
သစ္ေဒါသဟာလဲ ေထာင္းခနဲ
"သစ္ ေျမေအာက္ခန္းအဆင္ေျပလား"
"ေသာ့ဖြင့္ၿပီး ေစာင့္ေနမယ္"
လြန္း အိုေကဆိုျပကာ
ေအးေအးေဆးေဆးပံုစံနဲ႔ ျဖတ္ေလ်ွာက္လာရင္း
ေစာနက သစ္ေကာင္ေလးနားကိုေရာက္ေနတယ့္ မိန္းမဝိုင္းနားအေရာက္
ေဘးနားက စားပြဲထိုးေလးရဲ့
ဗန္းကိုတိုက္လိုက္ေတာ့
ေဒါသထြက္သြားတယ္သူမ
မ်က္ႏွာရဲရဲေလးဟာ
လူအမ်ားေရ႔ွမွာမို႔ ဟန္ေဆာင္ကာ
သေဘာေကာင္းသူေလးအေနနဲ႔
ျပႆနာမရွာဘဲ
အိမ္သာဘက္ကို ထြက္ေလရဲ့
ထို႔ေနာက္ လြန္းသည္လည္း
ေမာင့္ေနာက္ေက်ာက္ု ေငးေနတယိ့
ထို စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းသူေလးအား
လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့
"ေအာ့ ရွင္ကို ကြၽန္မက ရွင့္ကို ပြဲေတာင္မထုတ္ဘူးထင္ေနတယ္"
"ေမာင့္နားကို မကပ္ပါနဲ႔ ညီမရယ္
သူမ်ား အိမ္ေထာင္ေရး ဒီလိုလုပ္တာမေကာင္းပါဘူး"
'အို ကြၽန္မက အစ္ကိုရိုင္းကို
ခ်စ္လိူ႔ က်န္တာ ဘာမွဂရုမစိုက္ႏိုင္ဘူး
စိတ္ရႈပ္စရာေတြ လာမေျပာနဲ႔ရွင္"
လြန္း မ်က္ႏွာေလးကို ငယ္လိုက္ကာ
ထိုေကာင္မေလးကို
ေလသံေျဖးေလးနဲ႔ ေျပာမိသည္။
"အစ္ကို ညီမနဲ႔ ေအးေဆးေျပာျခင္တယ္
ခနလိုက္ခဲ့ေပးပါ"
"ရတယ္ေလ ရွင္လို မၾကာခင္အရႈံးသမားျဖစ္ေတာ့မယ့္သူကို ႏွစ္သိမ့္တယ့္အေနနဲ႔
တစ္ခါေတာ့ နားေထာင္ေပးပါ့မယ္"
လြန္းေရ႔ွကေန ထြက္သြားတယ့္
သူမ
ေဇရန္ကို လြန္း ေမာင့္ကို ေစာင့္ၾကည့္ထားဖို႔
မွာေတာ့ ေဇရန္သည္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
ထို႔ေနာက္ေရ႔ွ ေက်ာေမာ့စြာ
လမ္းေလ်ွာက္ေနတယ့္ မိန္းကေလးေနာက္သို႔
တျဖည္းျဖည္း အိမ္ထဲေရာက္လာေတာ့
လူမရိွတာကို သတိထားမိသြားတယ့္သူမ
"ဘာလို႔ လူမရိွရတာလဲ"
သို႔ေပမယ့္ သူမအေမးကို
ဘယ္သူမွ ေျဖၾကားျခင္းမရိွသလို
လြန္းသည္လည္း
တဝက္စီးထားတယ့္ ဆံပင္တို႔ကို
ခပ္ျမင့္ျမင့္ စီးလိုက္ရင္း
ၿပံဳးလိုက္သည္။
ဒီတစ္ခါ အၿပံဳးက
ႏွစ္လိုဖြယ္မေကာင္းေတာ့ဘဲ
မေကာင္းဆိုးဝါးဆန္လြန္းသည္။
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ထြက္ေျပးသြားတယ့္ သူမ
ၪီးတည္ရာက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို
ေနာက္ကေန ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္လာတယ့္
လြန္းဟာ လက္အိတ္ကိုပင္စြပ္ထားလ်ွက္
အခန္းေထာင့္က ေဘာ့စ္ေဘာရိုက္တံကို
ယူကာ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲလ်က္
"ေဟး Ladyေလးေရ
ဘယ္ေတြ ပုန္းေနတာလဲ
ကိုယ္က ေအးေဆးစကားေျပာမလို႔ကို
ပုန္းေနတာလား"
တေရြ့ေရြ့နဲ႔ အနားနားနီးလာတယ့္ အသံ
သူမ တစ္ကိုယ္လံုးေၾကာက္၍
တုန္ၿပီ
ေၾကာက္လန္႔တာေၾကာင့္
အခန္းတံခါးကိုပိတ္ကာ
မီးဖိုခန္း စားပြဲခံုေအာက္ကို ဝင္ပုန္းေတာ့
ေျခသံတစ္ခ်ိဳ႕ရပ္သြားတာေၾကာင့္
သူမ သက္ျပင္းခ်မိခ်ိန္
ဝုန္းခနဲ ပြင့္တယ့္ တံခါး
ပိတ္ထားတယ့္ တံခါးကို ေစာင့္ကန္ကာ
ဖြင့္လိုက္တယ့္ လြန္းသည္
ရိုင္းဧကၠရာဇ္ဆိုတယ့္ လူသားေရ႔ွက
ပံုစံနဲ႔ ကြဲျပားစြာ
"ေဟး ကိုယ္ ရွာေတြ့ေတာ့မယ္ေနာ္
ကိုယ္မင္းကို ရွာေတြ့ေတာ့မယ္
ေသခ်ာပုန္းေနေနာ္"
အသက္ပင္ မရႈႏိုင္
ေၾကာက္လို႔တုန္ေနမိတယ့္ သူမဟာ
ကိုယ့္ ပါးစပ္ပင္ လက္နဲ႔အုပ္ထားလ်က္
စားပြဲေရ႔ွရပ္သြားတယ့္ ထိုလူေျခေထာက္ေတြ
ဝုန္းခနဲအကန္ခံရတယ့္ စားပြဲေလးဟာ
လြင့္ထြက္သြားၿပီး
သူမကို ကာကြယ္ႏိုင္ျခင္းမရိွေတာ့
သူမ အသနားခံစြာ ေမာ့ၾကည့္ခ်ိန္
ေခါင္းကို ပစ္ရိုက္ျခင္းခံလိုက္ရတယ့္ ရိုက္ခ်က္
ေၾကာက္လန္႔စြာ အားခနဲ ေအာ္လိုက္သံကို
ကံမေကာင္းစြာ ဘယ္သူကမွမၾကားလိုက္ေပ။
ထို႔ေနာက္ သူမ ခႏၶာကိုယ္
ဆံပင္ကေန တရြတ္တိုက္ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲျခင္း ခံလိုက္ရကာ
နာက်င္မႈေၾကာင့္
အျမင္အာရံုသည္ မႈန္ဝါးဝါးျဖင့္
ထို႔ေနာက္
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
..😝သာသာ is က်င့္ပုတ္
ႀကိဳက္က်လား အရွည္ႀကီးေရးေပးထားတယ္ေနာ္
မန္႔ေတြ ေမ်ွာ္ေနတယ္ေဝ့
အားေဆးေတြကို အရမ္းခ်စ္
လြန္းရဲ့ တစ်ဖက်ခြမ်းကဘဟ္လိုေနလဲဟင္
အားေရာ အားရက်လား😅