Chapter 23
Hayden, ang nag-iisang kapatid ni Hades. Isa parin siya malaking misteryo para sa akin, sa tuwing nakikita ko ito ay wala akong mababakas na kalungkutan sa kanya. Pero kanina habang tinitignan ko ito ay parang napakalaki ng dinadala dala niyang problema.
Kaarawan ng kapatid niya pero wala pa siya. Hindi naman sa kinukwestiyon ko siya. Pero diba? Kahit naman sana saglit ay magpakita o batiin manlang niya ang kuya niya. Pero hindi ko rin siya masisisi dahil baka may pinagdadaanan lang siya.
Umalis na ako mula sa pagkakalusong sa bath tub at nagbanlaw narin. Isinuot ko ang damit na bigay sa akin ni Hades pati narin ang panloob na dala nito kanina. Lumabas na ako ng kuwarto at doon nakita si Hades na naka-upo sa kama habang mariin na nakatitig sa akin.
Sinensayasan naman ako nito lumapit sa kanya, kaya lumapit ako dito. Nang makalapit ako ay hinila ako nito at pina-upo sa kandungan nito. Nagpupumiglas pa ako noong una, pero wala rin akong nagawa ng mahigpit nitong pinulupot sa akin ang mga bisig nito sa akin.
Isinubsob nito ang mukha niya sa pagitan ng mga leeg ko at hinigpitan pa lalo ang pagkakayakap nito sa akin, na marahan ko namang sinuklay suklay ang buhok nito.
" Hades? " Tanong ko rito
" Hmm? " at mas lalo pang sumiksik sa leeg ko
" Nasaan nga pala si Hayden? Bakit hindi ko siya nakita kanina? "
Nag-angat naman ito sa akin ng tingin at binigyan ako ng nakakalungkot na tingin. Tingin na kaparehong kapareho nang sa kapatid niya. Tingin na parang pasan pasan nito ang buong mundo at ang tingin na puno ng pighati, galit, at pagsisisi. Hindi ko kaya ang tingin na ipinupukol niya sa akin kaya hinawakan ko ang magkabilang mukha nito.
" Bakit? May problema ba? " Marahang tanong ko dito
" My brother, for the past 5 years his been grieving and blaming his self. He is suffering from silent and always been wanting to forget the past that have been hunting him, every time that my birthday will come I can't stop blaming myself for not protecting him from the pain he had been suffering. " Malungkot na sabi nito
" Hades, wala man akong ideya Kung ano ba talaga ang nangyari noon, pero nasisiguro ko na wala kang kasalanan sa kung ano man ang nangyari non, Oo maaaring responsibilidad mo bilang kapatid na bantayan siya pero hindi mo naman masisisi ang sarili mo dahil hindi lahat ng oras nasa kanya ang buong atensyon at oras mo. Maaaring may pagkukulang ka, pero huwag mo namang sisihin ang sarili mo sa pangyayaring hindi mo naman ginawa " mahabang pahayag ko dito
Diretso itong tumingin sa mata ko at nagsalita
" H-how? How can I even stop blaming myself? Every time that I see the pain, longingness, and guilt in my brother's eye, I can't help asking myself 'where am I in the time that he needed me the most? ' Every time that I need him, he is always there to support me, while me, I can't even give him some a little bit of time because I am too busy. I didn't even now that he is suffering from pain, not until mom told me about what happened to him. I made a promise to my family that I will do my best to protect him whatever may happen. But look, Mi Reina, he is devastated right know, because of me and for the first time I break the first promise that I make. Now tell me Mi Reina, how can I even stop blaming myself if I am also the reason why his hurting right now? " Natahimik naman ako dahil sa sinabi nito habang naaawang nakatingin dito. Niyakap ko nalang ito at himas himas ang likod nito.
Hades, sa lahat ng magkakapatid ikaw palang ang nakita ko na merong higit na pagmamahal sa kapatid nila. Kung ang iba ay nag-aaway away at hindi nagkakasundo sila naman ay pilit na pinoprotektahan ang isa't-isa. Hindi ko man makita kay Hades ang pagmamahal nito para sa kapatid niya ay alam ko namang ipinapadama niya ito sa kanya.
Hanga ako sa kanilang magkapatid dahil talagang pinalaki sila ng pamilya nila na dapat ay mahalin nila ang isa't isa. Hindi ko man alam kung ano ang nangyari noon, pero sana naman ay kalimutan at tanggapin nalang nila kung ano man ang meron noon. Mas mabuti na mag-focus nalang sila kung ano ang meron ngayon at kalimutan nalang ang masalimuot na noon.
Madaling sabihin pero mahirap gawin. Pero sana naman kahit paano ay kalimutan nalang nila yon. Dahil ako ang nasasaktan kapag nakikita ko siyang nahihirapan. Masakit sa puso tingnan na ang lalaking minamahal ko ay sinisisi ang sarili niya sa dahil sa sakit na dinadanas ng kapatid niya.
Bumitaw naman si Hades mula sa pagkakayakap sa akin at dahan dahan akong iniangat gamit ng mga braso nito at inihiga ako sa kama.
" Sorry for the drama Mi Reina, I know your tired---" hinalikan nito ng mabilis ang labi ko at marahang hinalikan ang noo ko pagkatapos "---Sleep tight, dream of me " ngumiti ito at hindi na hinintay pa sasabihin ko at umalis na ito.
Nalulungkot ko naman itong tinignan dahil sa sakit na nakikita ko sa mga mata. Bumuntong hininga nalang ako binalot ang sarili ko sa malambot na comforter at hinayaan ang sarili na tangayin ng antok.
" Good night Hades " bulong ko sa hangin bago tuluyang pumikit ang mga mata ko.
NAGISING ako ng makaramdam ng uhaw. Kinusot kusot ko pa ang mga mata ko dahil sa antok na nadarama dahil sa biglaang pagkagising ko. Napatingin naman ako sa orasan na nasa bed side table ko at nakitang mag-a-alas-tres palang ng madaling araw.
Nahihilong napaupo naman ako dahil sa biglaang pagkakatayo ko. Nang wala na akong maramdamanng hilo ay isinuot ko ang mabalahibong tsinelas na bigay sa akin kanina ni Hades. Binuksan ko ang pintuan ng kuwartong ginagamit ko at palinga lingang tumingin sa pasilyo ng buong bahay.
Tahimik at walang ka tao-tao. Naka-dim rin ang ilaw dito. Tinignan ko naman ang pintuang nasa harapan ko lang---Ang pintuan ng kuwarto ni Hades. Gusto kong makita kung maayos na siyang natutulog kaya dahan dahan kung pinihit ng sidura ng pintuan nito at dahan dahang sumilip dito.
Nakapatay ang lahat ng ilaw dito maging ang lampara na nasa gilid ng kama nito. Pero hindi nakatakas sa akin ang bulto ng isang tao na walang panitaas at padapang nakahiga sa malawak nitong kama. Kahit nakatalikod siya sa akin ay makikita mo ang magandang hulma ng pangangatawan nito dahil sa kaunting liwanag na pumapasok galing sa buwan.
Nakahinga naman ako ng maluwag marinig ang malalim nitong paghinga, indikasyon na mapayapa itong natutulog. Marahan ko namang isinara ang pintuan ng kuwarto nito at tumitingkayad na naglakad. Natatakot ako na baka may maistorbo akong ako dahil nasa kaligitnaan na sila ng kanilang pagtulong.
Kanina pa ako pa-ikot ikot pero hindi ko parin makita ang kusina nila. Ngayon ko lang din naalala na hindi ko pa pala alam ang mga pasikot sikot dito sa bahay nila. Mapapagod narin ako at mas lalo pang nadagdagan ang pagkauhaw ko.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa may nakita akong pintuan. Dala ng kuryosidad ay nilapitan at binuksan ko ito. Merong mahabang pasilyo na magdadala sa akin sa kung saan kaya sinundan ko ito.
Nang makarating sa dulo non namangha ako dahil sa ganda ng buong paligid. Punong puno ito ng mga bulaklak at meron ring estatwa ng isang babae na nakatayo sa gitna nito. Nipitan ko ito at tinitigan ng mapalitan. Parang pamilyar kasi sa ang estatwang yon. Hindi lang parang, dahil pamilyar talaga! S-s-siya, s-siya si Lianna!
" Beautiful isn't she? " tanong sa akin ng isang boses sa likod ko
Napatalon naman ako sa kinatatayuan ko at bahagyang napasigaw dahil sa gulat. Hinawakan ko ang naman dibdib ko at pinakalma ang malakas na tibok ng puso ko. Para akong aatakihin dahil dito. Tinignan ko naman ang may gawa nito at naiinis na tumingin dito.
" Bakit ka ba nangugulat!? " Inis na tanong ko, pero ngumiti lang ito sa ngiti. Ngiting mapait at pilit.
" Why are you still awake this late? Aren't you sleeping right now? " tanong nito sa akin at malamlam na tumingin sa estatwa
Huminga naman ako ng malalim bago nagsalita.
" Nauuhaw kasi ako, kaya bumaba ako para uminom ng tubig pero naligaw ako" nakabusangot na sabi
Bahagya naman ito tumawa dahil sa sinabi ko.
" Hmmm---" tumango tango ito sa sinabi ko "---then what brought you here outside? " tanong parin nito at hindi parin inaalis ang paningin sa estatwa.
' Ano bang meron sa estatwang niyan at hindi niya maalis alis ang tingin niya dito? ' tanong ko sa sarili ko
Nahihiya ko naman itong nginitian at sinagot ang tanong niya sa akin
" Hehe, meron kasi akong makitang pintuan kaya nagbabakasakali akong daanan yon papuntang kusina pero dito ako dinala "
" I see " hindi na muli ulit ito nagsalita.
Tahimik naman akong nagmamasid sa buong paligid dahil nakakamangha talaga ang buong lugar na ito. Ibang iba kasi to doon sa garden nila dahil merong mga benches, swings at meron ring maliit na fountain hindi kalayuan sa estatwa.
Napatingin naman ako sa katabi ko at nakitang nakatingin parin ito doon sa estatwa. Tingin ng pangungulila at pagsisi ang makikita mo sa mga mata niya. Kaya hindi ko mapigilang magtanong dito.
" Hayden? Ikaw? Ano palang ginagawa mo dito? " Mahinang tanong ko
Sandali lang itong tumingin sa akin at ibinalik ulit ang tingin sa estatwa na nasa harapan niya. Makalipas ng ilang minuto ay hindi parin ito nagsalita kaya bumuntong hininga nalang ako at nagpasyang iwan nalang muna siya.
Akmang hahakbang na ako ng magsalita ito.
" Blaming, I'm blaming myself for not being a perfect husband to her---" ikinuyom nito ang mga kamao nito at biglang tumalim ang mga titig nito sa kawalan. Para nitong sinasariwa ang nangyari noon. Kaya hindi ko tuloy maiwasang magsisi dahil tinanong ko pa talaga siya "---If I could bring back the time I will definitely fulfill all of my
inadequacies, shortcomings to her " hindi ko namang mapigilan na sumabat dito
" Kapag ba, patuloy mong sisisihin ang sarili mo maibabalik pa non kung ano ang nangyari noon? Hayden sa mundong ito walang taong perpekto lahat tayo ay may pagkukulang sa isa't isa. Isa pa, sa tingin mo ba talaga kapag ibinalik mo ang oras ay mapipigilan mo kung ano man ang nangyari noon? Hindi. Dahil lahat ng pangyayari may rason. Hindi lahat ng oras ay hawak natin ang pagkakataon. Ang kailangan lang nating gawin ay mag move on. Tandaan mo hindi mo na babalik pa kung ano man ang nangyari noon pero meron ka namang kasalukuyang ngayon. " marahang sabi ko dito
Akala ko magagalit ito sa akin dahil sa biglaang pagsingit ko pero naluluhang napatingin lang ito sa akin.
" B-but how? I don't even want to forget her, I treasure her more than anything else, her death is my temptation dammed! I badly want to kill myself so we can be together, but before faith take her I made a promise to her that I will live my life to the fullest but how I can even to that if she is not here with me? The day she left me is also the day that I lost myself in darkness and pain. I also lost my soul and heart because she take it with her, now that she's gone I don't even know how I managed to lived for these past years that she's not with me " bigla ko itong niyakap nvmg mahigpit matapos marinig ang mga sinabi niyang yon
" H-hindi ko alam kung ano ba talaga ang nangyari noon pero nasisiguro kong ayaw niyang nakikita kang nahihirapan. Maaaring nawala na siya sayo pero huwag mo namang kunin ang sariling mo buhay dahil may mga tao pang nagmamahal sayo. Pakawalan mo na ang mga alaalang iniwan niya dahil kahit siya ay hindi matahimik dahil alam niyang hindi mo pa siya kayang bitawan." Bumitaw ako mula sa pagkakayakap dito
" Alam kong nahihirapan ka sa sitwasyon mo ngayon dahil dala dala mo parin ang mga masasaya at malungkot niyong alaala pero hindi ba't unfair naman yon sa kanya? Dahil hanggang ngayon ay hindi mo parin siya binibitawan "
" I-i don't want to "
" Ayaw mo dahil tatakot kang baka makalimutan mo na siya ng tuluyan tama ba?---" tumango naman ito sa akin "---Hayden hindi ibig sabihin na papakawalan mo na siya ay para mo naring kinalimutan na pagmamahal mo sa kanya. Ang pagbitiw sa kanya at sa mga alaala niya ay hindi nangangahulugan na kakalimutan mo na siya ng tuluyan. Ang ibig kong sabihin ay tanggapin mo na wala na siya dito sa mundo at lahat ng alaala niyong dalawa ay ilagay mo lahat sa puso mo at hindi sa iyong isipan dahil ang isip ay nakakalimot samantalang ang puso ay hindi. Tandaan mo yan, nandito lang kami, yung kapatid at ang buong pamilya mo handang sumuporta sayo " nakangiting sabi ko
Unti unti naman ito ngumiti sa akin
" Thank you Art, Kuya is very lucky to have you "
Namula naman akong napayuko dahil sa sinabi nito.
" Can you do me a favour? " Tanong nito kaya napa-angat ang tingin ko dito
" Ano yon? " Nagtatakang tanong ko
" Please if worse come to worst, don't hate kuya for hiding his true identity to you, It just that...he doesn't want to freak you out just like happened 5 years ago, he treasure so much , that why he'll go crazy when you left " naguguluhang tumango tango naman ako dito
Ngumiti lang ito sa akin "---by the way the kitchen is in the left side of the living room, just go straight and then take the right hallway, there, you'll find the kitchen " huling sabi nito bago tuluyang umalis at iniwan akong nakatutula
" A-ano raw? Iniwan ko si Hades? Kaya nabaliw ito ng umalis ako?---" Tanong ko sa sarili ko habang itinituro ang sarili ko. "---nakilala ko na ba noon si Hades? Tapos naging kami? " gulong gulo na tanong ko
5 year ago rin yung sinabi ni Hayden, Argggh! Mukhang mababaliw na ako sa mga naiisip ko. Panibagong katanungan nanaman ang naglalaro sa isipan ko. Dapat kasi hindi na ako lumabas ng kuwarto para hindi ko malaman ang mga ito ngayon.
Napatingin tuloy ako sa estatwang nasa harapan ko. Si Lianna ang estatwang Ito na siya ring tinutukoy ni Hayden na babaeng pinakaminamahal niya na iniwan siyang nagdurusa at nag-iisa. Si Lianna at ang babaeng nagpapakita sa akin ay iisa lamang. Siya ang nagbibigay sa akin ng mga babala tungkol sa mga kakaharapin namin ni Hades na mga pagsubok.
Alam kong merong kaugnayan sa mga Vallderama si Lianna dahil narin sa dala dala nitong apelyido pero hindi ko akalaing asawa pala nito ang kapatid ng aking nobyo. Natawa nalang ako dahil sa mga nabubuong konklusyon sa isipan ko.
Ang paki-usap sa akin ni Hayden ay tanggapin ko ang tunay na pagkatao ng kapatid nito. Ang tanong, bakit itinatago sa akin ni Hades ang totoong pagkatao nito? Hindi bat mas maganda na habang maaga pa ay ipakita niya nalang ito para kahit papaano ay may alam naman ako tungkol dito?
Sinabi rin ni Hayden na ayaw akong takutin ni Hades at magpanic? Gaano ba ka kasama o katakot ang totoong pag-uugali ni Hades at ayaw niya itong ipakita sa akin? Wala ba itong tiwala sa akin? Tungkol sa bagay nayon?
Gaano ba talaga ito kasama gaya ng sinabi ni Hayden na huwag kong kamuhian ang kuya niya? Pero sa kabilang banda ay hindi ko naman masisisi si Hades dahil--baka naghahanap lang siya ng tamang panahon para sabihin at ipakita ang totoong pagkatao nito.
Hayyyyy! Mas lalo lang sumasakit ang ulo ko dahil sa mga iniisip ko. Nanatili muna ako dito ng ilang sandali at nagpasyang ng hanapin ang kusina nila dahil nakakaramdam na nanaman ako ng uhaw.
Sinunod ko ang direksyong sinabi sa akin ni Hayden. Pero napahinto ulit ako dahil meron nanaman akong nakitang pintuan na nakaawang. Parang merong puwersa na nagsasabi sa aking pasukin ko ang kuwartong iyon kaya luminga linga ako sa paligid at ng makita na walang tao ay dali-dali akong pumasok sa pintuan na iyon at kinakabahang napasandal sa likod ng pintuan ng maisara ito.
' Ano ba tong pinasok ko '
Nangapa naman ako sa dilim dahil walang ilaw. Nang makapa ko ang switch ng ilaw ay nagulat nalang ako dahil sa nasaksihan ko. Isa itong kuwarto na puno ng mga painting ng isang babae na kamukha ko? O ako mismo ang mga ito?