အတ္တလွန် အချစ်
အပိုင်း(25)
ဒေါက် ဒေါက်
"သမီး မွန်း မေတင် ၀င်ခဲ့မယ်နော်"
မေတင်က ကြက်စွတ်ပြုတ်ပူပူကလေးထည့်ထားသော ပန်းကန်အုပ်ကလေးနှင့်အတူအခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။
"ဟယ် မွန်းလေး ငိုနေပြန်ပြီလား"
မွန်း ထထိုင်လိုက်ပြီး
"မေတင် မွန်း သူ့ကိုကြောက်တယ်"
မေတင်က မွန်းကို ပွေ့ဖက်ထားပြီး
"တိတ်ပါ မွန်းရယ် သခင်လေးက သူချစ်တာကိုမပြောပြတတ်တာပါ"
"ဟင့်အင်း သူမွန်းကိုမချစ်ပါဘူး သူမွန်းကိုနှိပ်စက်နေတာ မွန်းသိတာပေါ့"
"သခင်လေးက မွန်းကို ဂရုစိုက်ပေးပါတယ်ကွယ် သူကစိတ်တိုတတ်တာ ပြီးတော့အမြဲတမ်း အေးစက် ရက်စက်လာခဲ့သူဆိုတော့ အသားမကျသေးတာပါကွယ်"
"သူက သူ့အသားကိုသူလည်းနာအောင်လုပ်ထားတယ် မွန်းအပေါ်ကိုလည်း နာကျင်အောင်ဆက်ဆံတယ်"
"မနေ့က သခင်လေးနဲ့ သမီးနဲ့ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့ကြလဲဆိုတာမသိပေမဲ့ သခင်လေး သူ့ကိုယ်သူ အရမ်းဒေါသတွေဖြစ်ပြီး မှန်ကြီးကိုလက်သီးတွေနဲ့ပစ်ထိုးတော့တာပဲ မွန်းရယ် မေတင် တောင်တားမရဘူး"
ဒေါ်မေတင်ဟာ အခုထက်ထိမရှင်းရသေးသော ဗီရိုကြီးရှေ့ကမှန်ကွဲစတွေဆီမျက်လုံးရောက်သွားသည်။
"အဲ့တာပြောတာပေါ့ သူကသိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းပါတယ်ဆို မွန်း သူ့ကိုအရင်ကထက်ပိုကြောက်မိတယ် မေတင်ရယ်"
"တ်ိတ်နော် ဒီမှာ စွပ်ပြုတ်ပူပူလေးသောက်လိုက်ဦး"
ဒေါ်မေတင်ယူလာကတည်းက ကြက်စွပ်ပြုတ်နံ့မွှေးမွှေးလေးက ဗိုက်ကိုပိုမိုဆာလောင်အောင်ဆွဲဆောင်နေခဲ့တာဖြစ်သည်။
ကုတင်ပေါ်သို့ စားပွဲခပ်သေးသေးလေးတင်ပြီး စွပ်ပြုတ်ပူပူလေးကိုတဟူးဟူးမှုတ်သောက်နေတုန်း ဒေါ်မေတင်ဟာ အခန်းအပေါက်ဝကနေ သက်သက်ကိုလှမ်းခေါ်ပြီး ဗီရိုရှေ့ကမှန်ကွဲစတွေရှင်းဖို့ပြောသည်။ သက်သက်ကထိုမှန်ကွဲစတွေကို တံမြက်စည်းနှင့်ဂေါ်ကိုအသုံးပြုကာသိမ်းသွားပြီးနောက် ဒေါ်မေတင်ဟာ အခြားယောက်ျားလေးအစေခံတစ်ယောက်အား ဗီရိုကိုမှန်အသစ်ပြန်တပ်ဖို့ရန်သက်သက်မှတစ်ဆင့်ထပ်ပြီးမှာကြားလိုက်သည်။
မွန်းဟာ ဒေါ်မေတင်နှင့်သက်သက်တို့ အမှိုက်ရှင်းရင်းအလုပ်ရှုပ်နေကြတုန်း စွပ်ပြုတ်တစ်ပန်းကန်ကိုကုန်အောင်သောက်လိုက်၍
"စွပ်ပြုတ်သောက် လိုက်လို့ထင်တယ် ချွေးတွေထွက်လာတယ် မေတင် မွန်းရေချိုးချင်တယ်
"
မွန်းရှေ့က စားပွဲလေးကို ဒေါ်မေတင်ကပြန်သိမ်းရင်း
"ဖြစ်ပါ့မလားသမီးရယ် "
"တကယ် အိုက်လာလို့ပါမေတင် "
"ကဲကဲ မကြာစေနဲ့နော် သခင်လေးပြန်လာရင် ပြောနေလိမ့်မယ်"
"ဟုတ်"
မေတင် အခန်းထဲကထွက်သွားသည်နှင့် မွန်းလည်း တစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိနေတာမို့ရေချိုးခန်းထဲ၀င်လိုက်သည် ။ ဂါဝန်ကလေးကိုချွတ်ချပြီး ရေဗန်းကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့် အေးသွားပြီး လူလည်းလန်းဆန်းသွားရသည် ။ ရေထဲမှာ အေးစက်သောအရသာကိုခံစားနေတုန်း မနေ့ကပုံရိပ်အချို့ကမျက်လုံးထဲမှာတရိပ်ရ်ိပ်ပေါ်လာပြန်သဖြင့် မွန်းခေါင်းခါရမ်းပစ်လိုက်ပြီး shampooတွေနှင့်ခေါင်းကို ကုတ်လျော်ပစ်လိုက်တော့သည်။
သူမသည် ရေပြောင်အောင်သုတ်လိုက်ပြီး
ဗီရိုကိုဖွင့်လိုက်ကာ ခရမ်းရောင် ဂါ၀န်တိုလေးအား ထုတ်၀တ်လိုက်၏။ ဒီနေ့ဒီအခန်းထဲက ထွက်ဖို့စိတ်ကူးမရှိတော့တာမို့ တိုလည်းအဆင်ပြေသည်ဟု ယူဆလိုက်သည်။ လက်ဖောင်းဖြစ်၍ ထောင့်ကျတဲ့လည်ပင်းပေါက်ကြောင့် လည်ပင်းရိုးနဲ့ရင်ညွန့်ရိုးတွေကိုမြင်ရသည်။
===========
အ်ိမ်ထဲ၀င်လာသည့်လူရိပ်ကြောင့်
မေတင်ထွက်ကြည့်လျှင်
"ဪ သား မင်းကို လာလေ သခင်လေးကအပြင်သွားတယ်"
"ဟုတ် ကျွန်တော်သိပါတယ် သူကဒီကစောင့်လို့ပြောလို့"
မွန်းသည် အောက်ထပ်မှစကားသံလိုက်ရ၍
"ဟင် ကိုမင်းလတ် ရောက်နေတာလား"
ရုတ်တရက် တံခါးဖွင့်ကာထွက်လာခဲ့ပြီးမှ
ကိုယ့်ပုံစံကိုယ်ပြန်ကြည့်ကာ အထဲပြန်ဝင်မလို့လုပ်ခါမှ လှေကားရင်းက သက်သက်က မော့ကြည့်ပြီး
"ဝါး မမလေး လှလှချည်လား" တဲ့။
ထွက်လာပြီးမှ ပြန်ဝင်ရအောင်လည်း အောက်မှာရှိနေသော ကိုမင်းကိုလတ်အတွက်လည်းမကောင်း။ မွန်းဟာ လည်ပင်းလေးကို ပွတ်သတ်ပြီး တစ်လှမ်းချင်းဆင်းလာခဲ့ရတော့သည်။
"ဟာ မွန်းက ဒီနေ့လှနေပါလား"
ဘာမှမလိမ်းထားတဲ့ မျက်နှာပြောင်ပြောင်လေး ရေကောင်းကောင်းမခြောက်သေးသောဆံပင် တွေနဲ့ ခရမ်းရောင် ဂါ၀န်လေးက သူမရဲ့ အဖြူရောင်အသားအရေနဲ့ သိပ်လိုက်ဖက်သည်။
အကျည်းတန်စေတာက သူနမ်းခဲ့တဲ့ အနီရောင်သွေးခြေဥတွေပင်ဖြစ်ကာ ဖုံးဖိဖို့မေ့နေခဲ့သည်။
"ဟင်း ဟင်း ဟုတ် ကျေးဇူး"
တကယ်ဆို ဟိုတစ်နေ့က လို နဒီ့အကြောင်းတွေအများကြီးသိချင်သေးတာ။ ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်း တစ်ခါမှ ဒီလောက်ကြီးမခွဲနေဖူးဘူး။
"ဘာမေးချင်လို့လဲ မေးလေ မနေ့ကလို နဒီ့အကြောင်းတွေလား ကိုယ်ပြောလိုက်ပါသေတယ် မွန်းက နဒီ့ကိုသတိရတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း "
ထိုအခါ မွန်းသည်စိတ်ဝင်စားသွားပြီး မင်းကိုလတ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ကဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
" ဟုတ်လား သူဘာပြန်ပြောလဲဟင်"
"သူက မျက်ရည်တွေလည်သေးတယ် မွန်းကိုလွမ်းလို့တဲ့"
မွန်းလည်း ဝေ့၀ဲလာတဲ့မျက်ရည်တွေကို ပုတ်ခက်ထုတ်လိုက်ပြီး
"ဟွန့် သူ့နဲ့တွေ့ချင်လိုက်တာ"
ကျွှီ...
ကားရပ်သံကြောင့် မေပါလာမယ်ဟု အတ္တကပြောထားသဖြင့် မင်းကိုလတ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မတ်သွားရသည်။
အတ္တကမေ့ရဲ့ လက်ကိုဆွဲပြီး ၀င်လာလျှင်
မင်းကိုလတ် နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်နေတဲ့ သူမကို မြင်၍ မှင်သက်သွားရသည်။ သူမဟာ ဘယ်တုန်းကမှ ဒီလောက်တိုတဲ့ဂါ၀န်မျိုးမ၀တ်ဖူးပါ။ ဒူးအထက်ဂါ၀န်လေးက ထိုင်နေတာမို့ ပေါင်တံဖြူဖြူလေးတွေပေါ်နေပြီးလေးထောင့်ပုံစံလည်ပင်းပေါက်ကြောင့် သူ့ရဲ့ကိုက်ရာတွေကလည်းအထင်းသား မြင်နေရ၏။
"အဟင်း"
အတ္တက မေ့ လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မွန်းရဲ့ ဘေးသို့သွားထိုင်သည်။ မေလည်း အနီးဆုံးထောင့်ကဆိုဖာခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"မေ အဆင်ပြေရဲ့လား "
မင်းကိုလတ်က မေ့မျက်နှာကိုကြည့်၍ စိတ်ဝင်တစားမေးလေသည်။
"အင်း အခုအဆင်ပြေပါပြီ အတ္တ ကြောင့်"
"ဘာလို့ဒီလိုဖြစ်တာ ကိုယ့်ကို အကူအညီ မတောင်းတာလဲ"
မင်းကိုလတ်ဟာ အားမလိုအားမရမေးလာတဲ့အခါ
"မေ ဘယ်သူ့ကိုမှအပူမကပ်ချင်လို့ အခုတောင် အတ္တက အတင်းဆွဲခေါ်လာတာ "
အတ္တကမေ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး
"မင်းကို တည်းခိုခန်းမှာထားခဲ့ရအောင် ငါက အရူးမဟုတ်ဘူး မေ "
"အဲ့တာဆို ငါလည်း နင့် အိမ်မှာနေရအောင် အရူးမဟုတ်ဘူး"
မေ့စကားကြောင့် မွန်းက နားမလည်သလို ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့် ဘေးက အတ္တကိုမော့ကြည့်မိတော့ သူကမွန်းအနားပိုတိုးကပ်လာသည်။ မွန်းကိုပြုံးပြရင်း ရင်ဘက်ပေါ်က အင်္ကျီစလေးကို သွေးခြေဥလေးတွေ ဖုံးအောင် ဆွဲတင်ပေးနေသည်။
မွန်းက ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားသည့်အခါ ပေါင်ဖွေးဖွေးလေးတွေပေါ်က ဂါ၀န်စကို ဆွဲချပေးကာ ပေါင်ပေါ်က ဂါ၀န်စကို အထက်သို့ပြန်မလန်သွားအောင် အတ္တ ကလက်ဖြင့်ဖိပေးထား၏။
"အဟင်း"
မင်းကိုလတ် ကချောင်းဟမ့်ကာ သတိပေးလိုက်လျှင် မွန်းကသူ့ဘေးကနေ ခွာထိုင်ဖို့ပြင်ရာ၌ သူက ပခုံးမှပြန်ဆွဲဖက်လိုက်သည်။
"ဘယ်သွားမှာလဲ ကိုယ့်ဘေးမှာပဲနေပါ"
မင်းကိုလတ် က မေ့ကိုကြည့်ပြီး
"မေ အခု ဘယ်မှာနေမှာလဲ"
မေက အတ္တကိုတစ်ချက် ကြည့်လိုက်ကာ "မေ ......"
မေ ဘာပြောရမလဲမသိပါ။
"ကိုယ် မေ့ ကိုနေစရာစီစဉ်ပေးမယ်"
မင်းကိုလတ် စကားကြောင့် မေက သူမကိုပဲမျက်လုံးမလွှဲတမ်းကြည့်နေသော မင်းကိုလတ်အား လှည့်ကြည့်တော့ သူကပြုံးပြသည်။
မေ သိပါတယ် သူမေ့ ကိုစိတ်၀င်စားနေတာ အတ္တ နဲ့ပြတ်ဆဲ ကတည်းက မေ့အပေါ်စိတ်၀င်စားနေခဲ့တယ်ဆိုတာ။
"မေ မင်း ငါ့ကိုငြင်းတယ်ဆိုရင်တောင် မင်းကိုလတ် ကိုတော့ မငြင်းပါနဲ့ မင်းကိုသူနေစရာစီစဉ်ပေးတာကို လက်ခံလိုက်ပါ"
အတ္တကဝင်ပြောလိုက်တဲ့အခါ
"မေက....."
"ကိုယ် မင်းကို ကူညီချင်ရုံသပ်သပ်ပါ မေ"
မင်းကိုလတ်က ဆိုလျှင် မေ စဉ်းစားရင်း
"မေ လက်ခံပါ့မယ် အမြန်ဆုံး နေစရာရှာပြီးရင် ပြန်ထွက်သွားပါ့မယ်"
အတ္တက မင်းကိုလတ် အား ဟက် ကနဲရယ်ပြလိုက်သည်။
မင်းကိုလတ်ကမဲ့ပြရင်း
"ဒါဆို မေ ကိုယ် နဲ့လိုက်ခဲ့နော်"
"အင်း"
မေစဉ်းစားမိတာက
အတ္တရဲ့ကောင်မလေးကိုသနားတယ် မေသာအတ္တနားမှာနေရင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း မထိန်းချုပ်နိုင်ဘူး။
အတ္တ ဘယ်လောက် ဆွဲဆောင်မှုရှိတာ မေအသိဆုံးမဟုတ်လား သူနဲ့ထပ်ပြီး မငြိစွန်းချင်တော့ပါ။ မေ ပဲခံစားရမှာမြင်ယောင်နေ သည်။
သူ့ရင်ထဲမှာ တခြားတစ်ယောက်ရှိနေပြီ။
=================
မင်းကိုလတ် နှင့် မေ ထွက်သွားလျှင် သွားချင်း
မွန်းက အတ္တဘေးမှ ချက်ချင်းထလိုက်သော်လည်း
"အ!"
လျင်မြန်လွန်းတဲ့သူက သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ ပြန်ဆွဲချလိုက်သည်။
မွန်းသည် မျက်နှာကိုတင်းနိုင်သလောက်တင်းထား ပြီးပြန်ထဖို့ကြံစည်ပါသည်။ သူ့ကို စကားလည်းမပြောချင်သလို သူနဲ့လည်းမထိတွေ့ချင်တော့ပါ။ သူကခါးကို ကြပ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး သူ့မျက်နှာက မွန်း လည်တိုင်နားမှာ တိုးဝေ့ကာ
"ဆံပင်တွေလည်း ခြောက်အောင် မသုတ်ဘူး"
"ရှင်နဲ့မဆိုင်ဘူး"
သူမ ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြန်ပြောလိုက်တဲ့အခါ
"ဆိုင်တာပေါ့ မင်းက ကိုယ့်နှလုံးသားတစ်ခုလုံးကို သိမ်းပိုက်ထားတဲ့သူပဲ"
မွန်းက အလိမ်အညာစကားတွေမယုံဘူးဆိုတဲ့အကြည့်မျိုးနဲ့ မျက်နှာကိုမဲ့ချပစ်လိုက်သည်။
"ဒီနေ့ ကိုယ့်ကောင်မလေးက သိပ်လှနေတယ် "
မွန်းသည် သူပြောစကားတွေကိုနားမထောင်ဘဲ လက်နှစ်ဖက်နှင့် သူ့ကိုတွန်းဖယ်ဖို့ပဲကြိုးစားနေသည်။
"ဒီဂါ၀န်လေးနဲ့ လိုက်တယ် ဘာလို့ကိုယ်မရှိတဲ့အချိန်ကျမှ ရွေး၀တ်တာလဲ"
မွန်းက သူ့အပေါ်ကနေထဖို့ တင်ပါးလေးကြွလိုက်တော့ သူက မွန်းရဲ့ ဒူးခေါက်ကွေးကနေ ခြေထောက်တွေပါသူ့ပေါင်ပေါ်ရောက်အောင် ဆွဲပွေ့လိုက်သည်။
"အမလေး ရှင့်ကိုလွှတ်လို့ ပြောနေတယ်နော်"
"ဘာလို့လဲ ကိုယ့်ကို အခုထိ စိတ်ကောက်တုန်းလား"
"နောက်မှ ကျွန်မ အဆိုးမဆိုနဲ့"
အတ္တက ပြုံးလိုက်ပြီး
"မင်းက ဘာလုပ်မှာမို့လို့လဲ"
မွန်း သူ့ရဲ့ ရှပ်ကော်လံအထက်မှပေါ်နေသည့် သွေးကြောတွေယှက်ဖြာနေသောလည်ပင်းအား အားရပါးရ ကုန်းကိုက်ပစ်လိုက်သည်။
"အ..အား..."
အတ္တရဲ့ အော်သံကြောင့် နောက်ဖေးမှ ဒေါ်မေတင်နှင့် သက်သက် ထမင်းစားခန်းအပေါက်၀သို့ရောက်လာကြပြီးမှ မွန်းနဲ့အတ္တရဲ့ပုံစံကို မြင်တော့ သက်ပြင်းချလိုက်ကြသည်။
"ကိုက်တယ်ပေါ့"
လည်ပင်းက ပေါက်သွားတဲ့ ကိုက်ရာကိုကြည့်ပြီး မွန်းကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်သည်။
"မလွှတ်သေးဘူးလား"
အခုထိခေါင်းမာစွာဆက်ပြီးပွေ့ယူထားသဖြင့်
သူမက တစ်ဖန်ထပ် ကိုက်ဖို့ခေါင်းပြန်ငုံလာသည့်အခါ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖမ်းယူ နမ်းပစ်လိုက်သည်။ မနေ့ကကြမ်းတမ်းထားသမျှနဲ့ လုံး၀မတူအောင် နူးညံ့စွာ နမ်းရှိုက်ပေးနေသည့်သူက တကယ်ပင် ပြုစားတတ်လွန်းလှသည်။
မလွှတ်တမ်း ဖိကပ်ဆဲ နှုတ်ခမ်းလေးအား တစ်ချက်စုပ်ယူပြီးပွေ့ထားလျှက် မတ်တပ်ထရပ်သည်။ ပြုတ်ကျမှာစိုးရိမ်ပြီး သူမလက်တွေကသူ့လည်တိုင်မှာဖက်တွယ်လျက်သား။
အတ္တက အိမ်အပေါ်သို့တစ်လှမ်းချင်း တက်လာပြီး သူ့အခန်းထဲသို့၀င်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် မွေ့ယာပေါ်မှာ ညင်သာစွာချပေးပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုလွှတ်ပေးလိုက်သည့်အခါ စိုလူးနီရဲနေသည့် သူမနှုတ်ခမ်းလေးက စတော်ဘယ်ရီသီးလေးလို အူယားစဖွယ်။
"နောက်ဆို ကိုက်ဦးမလား "
မွန်းက သူ့ရင်ဘက်ကြီးကို အားပါပါတွန်းချိုးပစ်လိုက်ရာ
"အ... မင်းကုတ်ထားတာတွေရှိတယ် Baby ရဲ့ အဲ့သလောက်မတွန်းနဲ့ နာတယ်"
ဓားထိလို့တောင်မသေတဲ့လူက အခုမှ မွန်းရဲ့ကုတ်ရာလောက်နဲ့ နုနေလိုက်တာ အမြင်ကိုကပ်ပါတယ်။
"မုန်းတယ် အရမ်းမုန်းတယ် "
မွန်းက သူ့ကို ထုရင်းရိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
မွန်းထုရိုက်တဲ့ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို သူကဆွဲချုပ်ပြီး မွန်းနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံအောင် ပြုလုပ်လိုက်သည်။ အမြင်ကတ်ကတ်နဲ့ မျက်လုံးစိမ်းများနှင့် မကျေနပ်စွာကြည့်နေသည့်အခါ သူချက်ချင်းလွှဲပစ်လိုက်ပြီး
"အဲ့လိုမကြည့်နဲ့ ကိုယ်ခဏခဏပြောထားတယ်မလား"
သူမက သူချပေးတဲ့မွေ့ယာကနေ ထထိုင်ပြီး
ထွက်သွားလျှင်
"ဘယ်လဲ ပြန်လာခဲ့"
အတ္တက ထရပ်ပြီး သူမကိုအနောက်မှ လှမ်းဖက်လိုက်ကာ
"မရှောင်ပါနဲ့ ကိုယ့်ကို"
"လွှတ်ပါ ခုနကလည်းရှင့်စိတ်ကြိုက်ကျွန်မကိုနမ်းပြီးသွားပြီမဟုတ်လား ကျေနပ်လိုက်ပါ"
သူမအတင်းရုန်းထွက်သည်။
"အဲ့လို မဟုတ်ဘူး Baby ကိုယ်က မင်းအရမ်းလှနေလို့ ....."
"တော်ပါတော့ကျွန်မကို ဒီစကားတွေနဲ့ လာမပြုစားပါနဲ့တော့ ပြီးရင် ရှင့်စိတ်ကြိုက်ပဲ ကျွန်မအပေါ်ပြုမူတာပဲမဟုတ်လား"
သူမက အတင်းရုန်းထွက်ပြီး သူ့ဘက်ကို တည့်တည့် လှည့်လာလိုက်သည်။
"မဟုတ်ဘူး အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး ကျစ်...... ကိုယ်ရှင်းပြနေရတာကို အရမ်းမုန်းတယ် ချွင်းချက်အနေနဲ့ မင်းယုံဖို့ ကိုယ်ရှင်းခဲ့တာ ဒါဒုတိယအကြိမ်ပဲ"
"ရှင်ဘယ်လိုပဲရှင်းပြ ရှင်းပြ ကျွန်မက မယုံတေ့ာဘူး ရှင့်အနမ်းတွေ ရှင့်စကားတွေအောက်မှာ ကျွန်မ ယစ်မူးအရည်ပျော်နေတော့မှာမဟုတ်ဘူး ကျွန်မ တတ်နိုင်သလောက်ရှင့်ဆီကလွှတ်မြောက်ခွင့်ရအောင်ကြိုးစားပြီး ထွက်သွားတော့မယ် "
"တော်စမ်း မွန်း အဲ့စကားထပ်မပြောနဲ့
မင်း ကိုယ့်ကိုစိတ်တိုအောင်မလုပ်နဲ့ကွာ ကိုယ်မဆိုးချင်ဘူး"
"ဟင့်အင်း ကျွန်မ လည်း မလျော့ဘူး"
"မင်းနောက်ထပ် ထပ်မပြောနဲ့လို့ပြောထားတယ် ပြီးရင် ကိုယ့်အဆိုးမဆိုနဲ့"
သူမက ဘာမှ ထပ်မပြောပဲ သူ့အခန်းထဲက ထွက်သွားဖို့ ရှေ့ဆက်လျှောက်တော့
"မင်း ကို သွားလို့ကိုယ်မပြောသေးဘူး မွန်း"
သူကပြန်ဆွဲထားသဖြင့်
"ကျွန်မ ရှင်နဲ့ ခဏလေးတောင် အတူမနေချင်ဘူး လွှတ်ပါ "
"ဘာ?..ဘယ်လို....ထပ်ပြောကြည့်စမ်း"
=========================
အမှားပါရင်ခွင့်လွှတ်ပါ
အပိုင်း (26) ဆက်ရန်
Zawgyi Version
အတၱလြန္ အခ်စ္
အပိုင္း(25)
ေဒါက္ ေဒါက္
"သမီး မြန္း ေမတင္ ၀င်ခဲ့မယ်နော်"
ေမတင္က ၾကက္စြတ္ျပဳတ္ပူပူကေလးထည့္ထားေသာ ပန္းကန္အုပ္ကေလးႏွင့္အတူအခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။
"ဟယ္ မြန္းေလး ငိုေနျပန္ၿပီလား"
မြန္း ထထိုင္လိုက္ၿပီး
"ေမတင္ မြန္း သူ႕ကိုေၾကာက္တယ္"
ေမတင္က မြန္းကို ေပြ႕ဖက္ထားၿပီး
"တိတ္ပါ မြန္းရယ္ သခင္ေလးက သူခ်စ္တာကိုမေျပာျပတတ္တာပါ"
"ဟင့္အင္း သူမြန္းကိုမခ်စ္ပါဘူး သူမြန္းကိုႏွိပ္စက္ေနတာ မြန္းသိတာေပါ့"
"သခင္ေလးက မြန္းကို ဂ႐ုစိုက္ေပးပါတယ္ကြယ္ သူကစိတ္တိုတတ္တာ ၿပီးေတာ့အၿမဲတမ္း ေအးစက္ ရက္စက္လာခဲ့သူဆိုေတာ့ အသားမက်ေသးတာပါကြယ္"
"သူက သူ႕အသားကိုသူလည္းနာေအာင္လုပ္ထားတယ္ မြန္းအေပၚကိုလည္း နာက်င္ေအာင္ဆက္ဆံတယ္"
"မေန႕က သခင္ေလးနဲ႕ သမီးနဲ႕ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ၾကလဲဆိုတာမသိေပမဲ့ သခင္ေလး သူ႕ကိုယ္သူ အရမ္းေဒါသေတြျဖစ္ၿပီး မွန္ႀကီးကိုလက္သီးေတြနဲ႕ပစ္ထိုးေတာ့တာပဲ မြန္းရယ္ ေမတင္ ေတာင္တားမရဘူး"
ေဒၚေမတင္ဟာ အခုထက္ထိမရွင္းရေသးေသာ ဗီရိုႀကီးေရွ႕ကမွန္ကြဲစေတြဆီမ်က္လုံးေရာက္သြားသည္။
"အဲ့တာေျပာတာေပါ့ သူကသိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ဆို မြန္း သူ႕ကိုအရင္ကထက္ပိုေၾကာက္မိတယ္ ေမတင္ရယ္"
"တ်ိတ်နော် ဒီမွာ စြပ္ျပဳတ္ပူပူေလးေသာက္လိုက္ဦး"
ေဒၚေမတင္ယူလာကတည္းက ၾကက္စြပ္ျပဳတ္နံ႕ေမႊးေမႊးေလးက ဗိုက္ကိုပိုမိုဆာေလာင္ေအာင္ဆြဲေဆာင္ေနခဲ့တာျဖစ္သည္။
ကုတင္ေပၚသို႔ စားပြဲခပ္ေသးေသးေလးတင္ၿပီး စြပ္ျပဳတ္ပူပူေလးကိုတဟူးဟူးမႈတ္ေသာက္ေနတုန္း ေဒၚေမတင္ဟာ အခန္းအေပါက္ဝကေန သက္သက္ကိုလွမ္းေခၚၿပီး ဗီရိုေရွ႕ကမွန္ကြဲစေတြရွင္းဖို႔ေျပာသည္။ သက္သက္ကထိုမွန္ကြဲစေတြကို တံျမက္စည္းႏွင့္ေဂၚကိုအသုံးျပဳကာသိမ္းသြားၿပီးေနာက္ ေဒၚေမတင္ဟာ အျခားေယာက္်ားေလးအေစခံတစ္ေယာက္အား ဗီရိုကိုမွန္အသစ္ျပန္တပ္ဖို႔ရန္သက္သက္မွတစ္ဆင့္ထပ္ၿပီးမွာၾကားလိုက္သည္။
မြန္းဟာ ေဒၚေမတင္ႏွင့္သက္သက္တို႔ အမွိုက္ရွင္းရင္းအလုပ္ရႈပ္ေနၾကတုန္း စြပ္ျပဳတ္တစ္ပန္းကန္ကိုကုန္ေအာင္ေသာက္လိုက္၍
"စြပ္ျပဳတ္ေသာက္ လိုက္လို႔ထင္တယ္ ေခြၽးေတြထြက္လာတယ္ ေမတင္ မြန္းေရခ်ိဳးခ်င္တယ္
"
မြန္းေရွ႕က စားပြဲေလးကို ေဒၚေမတင္ကျပန္သိမ္းရင္း
"ျဖစ္ပါ့မလားသမီးရယ္ "
"တကယ္ အိုက္လာလို႔ပါေမတင္ "
"ကဲကဲ မၾကာေစနဲ႕ေနာ္ သခင္ေလးျပန္လာရင္ ေျပာေနလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္"
ေမတင္ အခန္းထဲကထြက္သြားသည္ႏွင့္ မြန္းလည္း တစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိေနတာမို႔ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္လိုက္သည္ ။ ဂါဝန္ကေလးကိုခြၽတ္ခ်ၿပီး ေရဗန္းကိုဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ေအးသြားၿပီး လူလည္းလန္းဆန္းသြားရသည္ ။ ေရထဲမွာ ေအးစက္ေသာအရသာကိုခံစားေနတုန္း မနေ့ကပုံရိပ်အချို့ကမျက်လုံးထဲမှာတရိပ်ရ်ိပ်ပေါ်လာပြန်သဖြင့် မြန္းေခါင္းခါရမ္းပစ္လိုက္ၿပီး shampooေတြႏွင့္ေခါင္းကို ကုတ္ေလ်ာ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
သူမသည္ ေရေျပာင္ေအာင္သုတ္လိုက္ၿပီး
ဗီရိုကိုဖြင့္လိုက္ကာ ခရမ္းေရာင္ ဂါ၀န္တိုေလးအား ထုတ္၀တ္လိုက္၏။ ဒီေန႕ဒီအခန္းထဲက ထြက္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိေတာ့တာမို႔ တိုလည္းအဆင္ေျပသည္ဟု ယူဆလိုက္သည္။ လက္ေဖာင္းျဖစ္၍ ေထာင့္က်တဲ့လည္ပင္းေပါက္ေၾကာင့္ လည္ပင္းရိုးနဲ႕ရင္ၫြန့္ရိုးေတြကိုျမင္ရသည္။
===========
အ်ိမ်ထဲ၀င်လာသည့်လူရိပ်ကြောင့်
ေမတင္ထြက္ၾကည့္လွ်င္
"ဪ သား မင္းကို လာေလ သခင္ေလးကအျပင္သြားတယ္"
"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ သူကဒီကေစာင့္လို႔ေျပာလို႔"
မြန္းသည္ ေအာက္ထပ္မွစကားသံလိုက္ရ၍
"ဟင္ ကိုမင္းလတ္ ေရာက္ေနတာလား"
႐ုတ္တရက္ တံခါးဖြင့္ကာထြက္လာခဲ့ၿပီးမွ
ကိုယ့္ပုံစံကိုယ္ျပန္ၾကည့္ကာ အထဲျပန္ဝင္မလို႔လုပ္ခါမွ ေလွကားရင္းက သက္သက္က ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
"ဝါး မမေလး လွလွခ်ည္လား" တဲ့။
ထြက္လာၿပီးမွ ျပန္ဝင္ရေအာင္လည္း ေအာက္မွာရွိေနေသာ ကိုမင္းကိုလတ္အတြက္လည္းမေကာင္း။ မြန္းဟာ လည္ပင္းေလးကို ပြတ္သတ္ၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္းဆင္းလာခဲ့ရေတာ့သည္။
"ဟာ မြန္းက ဒီေန႕လွေနပါလား"
ဘာမွမလိမ္းထားတဲ့ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ေလး ေရေကာင္းေကာင္းမေျခာက္ေသးေသာဆံပင္ ေတြနဲ႕ ခရမ္းေရာင္ ဂါ၀န္ေလးက သူမရဲ႕ အျဖဴေရာင္အသားအေရနဲ႕ သိပ္လိုက္ဖက္သည္။
အက်ည္းတန္ေစတာက သူနမ္းခဲ့တဲ့ အနီေရာင္ေသြးေျခဥေတြပင္ျဖစ္ကာ ဖုံးဖိဖို႔ေမ့ေနခဲ့သည္။
"ဟင္း ဟင္း ဟုတ္ ေက်းဇူး"
တကယ္ဆို ဟိုတစ္ေန႕က လို နဒီ့အေၾကာင္းေတြအမ်ားႀကီးသိခ်င္ေသးတာ။ ငယ္ငယ္ထဲက အတူေနခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ႀကီးမခြဲေနဖူးဘူး။
"ဘာေမးခ်င္လို႔လဲ ေမးေလ မေန႕ကလို နဒီ့အေၾကာင္းေတြလား ကိုယ္ေျပာလိုက္ပါေသတယ္ မြန္းက နဒီ့ကိုသတိရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း "
ထိုအခါ မြန္းသည္စိတ္ဝင္စားသြားၿပီး မင္းကိုလတ္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကဆိုဖာမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
" ဟုတ္လား သူဘာျပန္ေျပာလဲဟင္"
"သူက မ်က္ရည္ေတြလည္ေသးတယ္ မြန္းကိုလြမ္းလို႔တဲ့"
မြန္းလည္း ဝေ့၀ဲလာတဲ့မျက်ရည်တွေကို ပုတ္ခက္ထုတ္လိုက္ၿပီး
"ဟြန့္ သူ႕နဲ႕ေတြ႕ခ်င္လိုက္တာ"
ကႊၽီ...
ကားရပ္သံေၾကာင့္ ေမပါလာမယ္ဟု အတၱကေျပာထားသျဖင့္ မင္းကိုလတ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္မတ္သြားရသည္။
အတၱကေမ့ရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး ၀င်လာလျှင်
မင္းကိုလတ္ နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနတဲ့ သူမကို ျမင္၍ မွင္သက္သြားရသည္။ သူမဟာ ဘယ္တုန္းကမွ ဒီေလာက္တိုတဲ့ဂါ၀န္မ်ိဳးမ၀တ္ဖူးပါ။ ဒူးအထက္ဂါ၀န္ေလးက ထိုင္ေနတာမို႔ ေပါင္တံျဖဴျဖဴေလးေတြေပၚေနၿပီးေလးေထာင့္ပုံစံလည္ပင္းေပါက္ေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ကိုက္ရာေတြကလည္းအထင္းသား ျမင္ေနရ၏။
"အဟင္း"
အတၱက ေမ့ လက္ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး မြန္းရဲ႕ ေဘးသို႔သြားထိုင္သည္။ ေမလည္း အနီးဆုံးေထာင့္ကဆိုဖာခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ေမ အဆင္ေျပရဲ႕လား "
မင္းကိုလတ္က ေမ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍ စိတ္ဝင္တစားေမးေလသည္။
"အင္း အခုအဆင္ေျပပါၿပီ အတၱ ေၾကာင့္"
"ဘာလို႔ဒီလိုျဖစ္တာ ကိုယ့္ကို အကူအညီ မေတာင္းတာလဲ"
မင္းကိုလတ္ဟာ အားမလိုအားမရေမးလာတဲ့အခါ
"ေမ ဘယ္သူ႕ကိုမွအပူမကပ္ခ်င္လို႔ အခုေတာင္ အတၱက အတင္းဆြဲေခၚလာတာ "
အတၱကေမ့ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"မင္းကို တည္းခိုခန္းမွာထားခဲ့ရေအာင္ ငါက အ႐ူးမဟုတ္ဘူး ေမ "
"အဲ့တာဆို ငါလည္း နင့္ အိမ္မွာေနရေအာင္ အ႐ူးမဟုတ္ဘူး"
ေမ့စကားေၾကာင့္ မြန္းက နားမလည္သလို ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ႏွင့္ ေဘးက အတၱကိုေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ သူကမြန္းအနားပိုတိုးကပ္လာသည္။ မြန္းကိုၿပဳံးျပရင္း ရင္ဘက္ေပၚက အကၤ်ီစေလးကို ေသြးေျခဥေလးေတြ ဖုံးေအာင္ ဆြဲတင္ေပးေနသည္။
မြန္းက ေခါင္းျပန္ငုံ႕သြားသည့္အခါ ေပါင္ေဖြးေဖြးေလးေတြေပၚက ဂါ၀န္စကို ဆြဲခ်ေပးကာ ေပါင္ေပၚက ဂါ၀န္စကို အထက္သို႔ျပန္မလန္သြားေအာင္ အတၱ ကလက္ျဖင့္ဖိေပးထား၏။
"အဟင္း"
မင္းကိုလတ္ ကေခ်ာင္းဟမ့္ကာ သတိေပးလိုက္လွ်င္ မြန္းကသူ႕ေဘးကေန ခြာထိုင္ဖို႔ျပင္ရာ၌ သူက ပခုံးမွျပန္ဆြဲဖက္လိုက္သည္။
"ဘယ္သြားမွာလဲ ကိုယ့္ေဘးမွာပဲေနပါ"
မင္းကိုလတ္ က ေမ့ကိုၾကည့္ၿပီး
"ေမ အခု ဘယ္မွာေနမွာလဲ"
ေမက အတၱကိုတစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ကာ "ေမ ......"
ေမ ဘာေျပာရမလဲမသိပါ။
"ကိုယ္ ေမ့ ကိုေနစရာစီစဥ္ေပးမယ္"
မင္းကိုလတ္ စကားေၾကာင့္ ေမက သူမကိုပဲမ်က္လုံးမလႊဲတမ္းၾကည့္ေနေသာ မင္းကိုလတ္အား လွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူကၿပဳံးျပသည္။
ေမ သိပါတယ္ သူေမ့ ကိုစိတ္၀င္စားေနတာ အတၱ နဲ႕ျပတ္ဆဲ ကတည္းက ေမ့အေပၚစိတ္၀င္စားေနခဲ့တယ္ဆိုတာ။
"ေမ မင္း ငါ့ကိုျငင္းတယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းကိုလတ္ ကိုေတာ့ မျငင္းပါနဲ႕ မင္းကိုသူေနစရာစီစဥ္ေပးတာကို လက္ခံလိုက္ပါ"
အတၱကဝင္ေျပာလိုက္တဲ့အခါ
"ေမက....."
"ကိုယ္ မင္းကို ကူညီခ်င္႐ုံသပ္သပ္ပါ ေမ"
မင္းကိုလတ္က ဆိုလွ်င္ ေမ စဥ္းစားရင္း
"ေမ လက္ခံပါ့မယ္ အျမန္ဆုံး ေနစရာရွာၿပီးရင္ ျပန္ထြက္သြားပါ့မယ္"
အတၱက မင္းကိုလတ္ အား ဟက္ ကနဲရယ္ျပလိုက္သည္။
မင္းကိုလတ္ကမဲ့ျပရင္း
"ဒါဆို ေမ ကိုယ္ နဲ႕လိုက္ခဲ့ေနာ္"
"အင္း"
ေမစဥ္းစားမိတာက
အတၱရဲ႕ေကာင္မေလးကိုသနားတယ္ ေမသာအတၱနားမွာေနရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘူး။
အတၱ ဘယ္ေလာက္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတာ ေမအသိဆုံးမဟုတ္လား သူနဲ႕ထပ္ၿပီး မၿငိစြန္းခ်င္ေတာ့ပါ။ ေမ ပဲခံစားရမွာျမင္ေယာင္ေန သည္။
သူ႕ရင္ထဲမွာ တျခားတစ္ေယာက္ရွိေနၿပီ။
=================
မင္းကိုလတ္ ႏွင့္ ေမ ထြက္သြားလွ်င္ သြားခ်င္း
မြန္းက အတၱေဘးမွ ခ်က္ခ်င္းထလိုက္ေသာ္လည္း
"အ!"
လ်င္ျမန္လြန္းတဲ့သူက သူ႕ေပါင္ေပၚသို႔ ျပန္ဆြဲခ်လိဳက္သည္။
မြန္းသည္ မ်က္ႏွာကိုတင္းနိုင္သေလာက္တင္းထား ၿပီးျပန္ထဖို႔ႀကံစည္ပါသည္။ သူ႕ကို စကားလည္းမေျပာခ်င္သလို သူနဲ႕လည္းမထိေတြ႕ခ်င္ေတာ့ပါ။ သူကခါးကို ၾကပ္ေနေအာင္ဖက္ထားၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာက မြန္း လည္တိုင္နားမွာ တိုးေဝ့ကာ
"ဆံပင္ေတြလည္း ေျခာက္ေအာင္ မသုတ္ဘူး"
"ရွင္နဲ႕မဆိုင္ဘူး"
သူမ ခပ္ျပတ္ျပတ္ျပန္ေျပာလိုက္တဲ့အခါ
"ဆိုင္တာေပါ့ မင္းက ကိုယ့္ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးကို သိမ္းပိုက္ထားတဲ့သူပဲ"
မြန္းက အလိမ္အညာစကားေတြမယုံဘူးဆိုတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႕ မ်က္ႏွာကိုမဲ့ခ်ပစ္လိုက္သည္။
"ဒီေန႕ ကိုယ့္ေကာင္မေလးက သိပ္လွေနတယ္ "
မြန္းသည္ သူေျပာစကားေတြကိုနားမေထာင္ဘဲ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ သူ႕ကိုတြန္းဖယ္ဖို႔ပဲႀကိဳးစားေနသည္။
"ဒီဂါ၀န္ေလးနဲ႕ လိုက္တယ္ ဘာလို႔ကိုယ္မရွိတဲ့အခ်ိန္က်မွ ေ႐ြး၀တ္တာလဲ"
မြန္းက သူ႕အေပၚကေနထဖို႔ တင္ပါးေလးႂကြလိုက္ေတာ့ သူက မြန္းရဲ႕ ဒူးေခါက္ေကြးကေန ေျခေထာက္ေတြပါသူ႕ေပါင္ေပၚေရာက္ေအာင္ ဆြဲေပြ႕လိုက္သည္။
"အမေလး ရွင့္ကိုလႊတ္လို႔ ေျပာေနတယ္ေနာ္"
"ဘာလို႔လဲ ကိုယ့္ကို အခုထိ စိတ္ေကာက္တုန္းလား"
"ေနာက္မွ ကြၽန္မ အဆိုးမဆိုနဲ႕"
အတၱက ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"မင္းက ဘာလုပ္မွာမို႔လို႔လဲ"
မြန္း သူ႕ရဲ႕ ရွပ္ေကာ္လံအထက္မွေပၚေနသည့္ ေသြးေၾကာေတြယွက္ျဖာေနေသာလည္ပင္းအား အားရပါးရ ကုန္းကိုက္ပစ္လိုက္သည္။
"အ..အား..."
အတၱရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ေနာက္ေဖးမွ ေဒၚေမတင္ႏွင့္ သက္သက္ ထမင္းစားခန္းအေပါက္၀သို႔ေရာက္လာၾကၿပီးမွ မြန္းနဲ႕အတၱရဲ႕ပုံစံကို ျမင္ေတာ့ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၾကသည္။
"ကိုက္တယ္ေပါ့"
လည္ပင္းက ေပါက္သြားတဲ့ ကိုက္ရာကိုၾကည့္ၿပီး မြန္းေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္သည္။
"မလႊတ္ေသးဘူးလား"
အခုထိေခါင္းမာစြာဆက္ၿပီးေပြ႕ယူထားသျဖင့္
သူမက တစ္ဖန္ထပ္ ကိုက္ဖို႔ေခါင္းျပန္ငုံလာသည့္အခါ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖမ္းယူ နမ္းပစ္လိုက္သည္။ မေန႕ကၾကမ္းတမ္းထားသမွ်နဲ႕ လုံး၀မတူေအာင္ ႏူးညံ့စြာ နမ္းရွိုက္ေပးေနသည့္သူက တကယ္ပင္ ျပဳစားတတ္လြန္းလွသည္။
မလႊတ္တမ္း ဖိကပ္ဆဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးအား တစ္ခ်က္စုပ္ယူၿပီးေပြ႕ထားလွ်က္ မတ္တပ္ထရပ္သည္။ ျပဳတ္က်မွာစိုးရိမ္ၿပီး သူမလက္ေတြကသူ႕လည္တိုင္မွာဖက္တြယ္လ်က္သား။
အတၱက အိမ္အေပၚသို႔တစ္လွမ္းခ်င္း တက္လာၿပီး သူ႕အခန္းထဲသို႔၀င္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမြ႕ယာေပၚမွာ ညင္သာစြာခ်ေပးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည့္အခါ စိုလူးနီရဲေနသည့္ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးက စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးလို အူယားစဖြယ္။
"ေနာက္ဆို ကိုက္ဦးမလား "
မြန္းက သူ႕ရင္ဘက္ႀကီးကို အားပါပါတြန္းခ်ိဳးပစ္လိုက္ရာ
"အ... မင္းကုတ္ထားတာေတြရွိတယ္ Baby ရဲ႕ အဲ့သေလာက္မတြန္းနဲ႕ နာတယ္"
ဓားထိလို႔ေတာင္မေသတဲ့လူက အခုမွ မြန္းရဲ႕ကုတ္ရာေလာက္နဲ႕ ႏုေနလိုက္တာ အျမင္ကိုကပ္ပါတယ္။
"မုန္းတယ္ အရမ္းမုန္းတယ္ "
မြန္းက သူ႕ကို ထုရင္းရိုက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
မြန္းထုရိုက္တဲ့ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို သူကဆြဲခ်ဳပ္ၿပီး မြန္းနဲ႕ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။ အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႕ မ်က္လုံးစိမ္းမ်ားႏွင့္ မေက်နပ္စြာၾကည့္ေနသည့္အခါ သူခ်က္ခ်င္းလႊဲပစ္လိုက္ၿပီး
"အဲ့လိုမၾကည့္နဲ႕ ကိုယ္ခဏခဏေျပာထားတယ္မလား"
သူမက သူခ်ေပးတဲ့ေမြ႕ယာကေန ထထိုင္ၿပီး
ထြက္သြားလွ်င္
"ဘယ္လဲ ျပန္လာခဲ့"
အတၱက ထရပ္ၿပီး သူမကိုအေနာက္မွ လွမ္းဖက္လိုက္ကာ
"မေရွာင္ပါနဲ႕ ကိုယ့္ကို"
"လႊတ္ပါ ခုနကလည္းရွင့္စိတ္ႀကိဳက္ကြၽန္မကိုနမ္းၿပီးသြားၿပီမဟုတ္လား ေက်နပ္လိုက္ပါ"
သူမအတင္း႐ုန္းထြက္သည္။
"အဲ့လို မဟုတ္ဘူး Baby ကိုယ္က မင္းအရမ္းလွေနလို႔ ....."
"ေတာ္ပါေတာ့ကြၽန္မကို ဒီစကားေတြနဲ႕ လာမျပဳစားပါနဲ႕ေတာ့ ၿပီးရင္ ရွင့္စိတ္ႀကိဳက္ပဲ ကြၽန္မအေပၚျပဳမူတာပဲမဟုတ္လား"
သူမက အတင္း႐ုန္းထြက္ၿပီး သူ႕ဘက္ကို တည့္တည့္ လွည့္လာလိုက္သည္။
"မဟုတ္ဘူး အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး က်စ္...... ကိုယ္ရွင္းျပေနရတာကို အရမ္းမုန္းတယ္ ခြၽင္းခ်က္အေနနဲ႕ မင္းယုံဖို႔ ကိုယ္ရွင္းခဲ့တာ ဒါဒုတိယအႀကိမ္ပဲ"
"ရွင္ဘယ္လိုပဲရွင္းျပ ရွင္းျပ ကြၽန္မက မယုံေတ့ာဘူး ရွင့္အနမ္းေတြ ရွင့္စကားေတြေအာက္မွာ ကြၽန္မ ယစ္မူးအရည္ေပ်ာ္ေနေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ကြၽန္မ တတ္နိုင္သေလာက္ရွင့္ဆီကလႊတ္ေျမာက္ခြင့္ရေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ထြက္သြားေတာ့မယ္ "
"ေတာ္စမ္း မြန္း အဲ့စကားထပ္မေျပာနဲ႕
မင္း ကိုယ့္ကိုစိတ္တိုေအာင္မလုပ္နဲ႕ကြာ ကိုယ္မဆိုးခ်င္ဘူး"
"ဟင့္အင္း ကြၽန္မ လည္း မေလ်ာ့ဘူး"
"မင္းေနာက္ထပ္ ထပ္မေျပာနဲ႕လို႔ေျပာထားတယ္ ၿပီးရင္ ကိုယ့္အဆိုးမဆိုနဲ႕"
သူမက ဘာမွ ထပ္မေျပာပဲ သူ႕အခန္းထဲက ထြက္သြားဖို႔ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေတာ့
"မင္း ကို သြားလို႔ကိုယ္မေျပာေသးဘူး မြန္း"
သူကျပန္ဆြဲထားသျဖင့္
"ကြၽန္မ ရွင္နဲ႕ ခဏေလးေတာင္ အတူမေနခ်င္ဘူး လႊတ္ပါ "
"ဘာ?..ဘယ္လို....ထပ္ေျပာၾကည့္စမ္း"
=========================
အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါ
အပိုင္း (26) ဆက္ရန္