[Hey Sam! What's up? How are you I'll picking up you pa ba?]
Sandali ko na munang inilapag sa mesa ang phone ko at pinindot ang loud speaker para marinig pa rin ang mga sasabihin ni Stephanie. Kasalukuyan na kasi akong nakababa sa eroplano kasama ang mga iba ko pang mga katrabaho at napagdesisyunan ko na lang na paunahin sila dahil napansin ko kasi na may kakaiba ngayon sa luggage ko. So I put it down first to the vacant seats that was nearby from me. Umupo na rin ako since it our schedule right now was so exhausting.
"Is you're work already done?" Ibinaba ko rin sa phone ko sandali ang tingin ko bago ako sumandal. At dahil sa mas umiingay na ang paligid ko ay mabilis ko ng tinurned off ang speaker at itinapat rin iyon sa tainga ko.
[Oo naman! Kanina pa! And right now, I was only staying here to the one convenience store that was nearby around to my workplace. So? Magpapasundo ka ba?]
Wala sa sariling nakita ko na lang din kaagad ang sarili ko na nakangiti at tumango tango kahit na alam ko naman na wala si Stephanie sa harapan ko. "Sure! I'll wait for you. Palabas pa lang rin ako sa arrival area."
[All right then, uhm... and give me... I think for around 45 minutes and I'll be right there.]
"Okay got it! Kamsahamnida!"
[Michin salam] She answered using her naughty style voice.
I laugh as hard after that and ended the call. I put it back also quickly inside on my luggage before I continue checking it the simple and every edges just to make sure if there's something already broken part of it or nothing. Mabilis ko lang rin naayos yon kaya sunod ay tumayo na ulit ako para hatakin yon hanggang sa tuluyan na akong makalabas ng arrival area.
Inabala ko na lang rin ang sarili ko sa pag scroll ng phone ko para hindi ma bored kakaantay. Pero sa kalagitnaan ng ginagawa ko, hindi ko rin inakala na biglang bubuhos ang malakas na ulan. Kaya dali dali akong tumakbo para maghanap ng maliit na stall na masisilungan. Yon nga lang sa huli, ay nabasa na rin ako ng kaonti kaya wala na akong nagawa kung hindi tanggalin ang scarf ko maging ang tali na nakabun sa buhok ko para mapunasan din yon.
"You look like a wet small duck." Natigilan ako sa ginagawa ko at mabilis na napatingin sa lalaki na bigla na lang nagsalita sa tabi ko. I saw him laughing at me but then, it was quick. Umayos din siya kaagad ng upo at walang sabi na inalis ang paningin sakin at itinuon iyon sa labas. Kaya napabuntong hininga na lang rin ako at pairap na inalis ang paningin ko sa kanya. Pinagpatuloy ko na lang ulit ang ginagawa ko.
"Snobber huh?" Dinig ko pa na sabi niya ulit pero hindi ko siya pinansin. Sa halip ay mas binilisan ko na lang ang pagpupunas kong muli sa buhok ko at sunod sunod na nagsend ulit ng message kay Stephanie para tanungin kung nasaan na siya. "Don't be mad, but are you broke?"
"Sam!" Halos mapapikit ako at makahinga ng maluwag ng wala sa oras ng bigla ko ng marinig ang boses ni Stephanie. Mabilis akong napalingon sa gawi niya at kaagad na rin na tumayo. Lumakad na rin siya palapit sakin at halos tignan niya ang buong katawan ko. "What the heck! Para kang sisiw na nabasa!" She worriedly said. Bumuntong hininga siya at sunod din na tinignan ang mga gamit ko.
"Oh look who's here?" Tumatawa nanaman ulit na dinig ko na sabi nung lalaki kanina pa. Kahit hindi ako tumingin ay nasa isip ko na na tinitignan niya at sinusuyod ng tingin ang kapatid ko. "It's a small world to see you again Stephanie."
Nanlaki ang mga mata ko dahil sa gulat and my jaw dropped. Kaya napapalunok akong tinitignan dahan dahan si Stephanie na ngayon ay bahagya lang na itinaas ang isa niyang kilay at sandali na nilapitan ito. My eyes widened a bit when the next thing she did was to grabbed the sleeves of the man na siyang naging dahilan din ng muntikan nilang pagkakadikit ng noo.
"Don't you think am I joke to you?" Stephanie suddenly whispered to him.
Tinaas naman kaagad ng lalaki ang dalawa niyang kamay na parang susuko habang tumatawa. Sa totoo lang, I don't know what are the relationship between the both of them like what's happening right now was shocking me. Napalingon rin ako kaagad sa paligid para tignan kung may mga tao ba na nakikiusyoso sa gawi namin. Laking pasasalamat ko at paghinga ng sa huli ay wala naman.
But it doesn't mean na hinayaan ko na lang sila na gawin yon doon kaya sa huli ay hinatak ko ng pilit si Stephanie palayo sa lalaking iyon at walang salita na hinatak na siya palabas since gusto ko na talagang umuwi at magpahinga dahil sa nakakapagod namin na layover flight. Idagdag pa yung katotohanan na wala pa akong maayos na tulog dahil sa patuloy ko na pag a-adjust sa bagong environment na meron ako.
Since first week kasi nung magsimula kami na tumira din dito sa U.S.A. ni Stephanie, hindi na ako ganon na lumalabas unlike before nung nasa Pilipinas pa kami. Ang tanging ginagawa ko lang din ay ang magkulong sa kwarto at makipag video call kila Yvette pero minsan lang dahil sa katunayan na may mga schedule flights din sila na naka schedule.
Aside from the fact that I could not still also talking to Chandria who's been always chatting on me saying 'Sorry' for I don't know how many such times. Nababasa ko siya pero hanggang ngayon ay hindi ko iyon inoopen. Maybe because I'm still mad at her because of her suddenly leaving without saying or dropping a simple goodbye to us that her friend. About Gaviniel naman, I did not blocking him to all on my socmed accounts. Sa totoo lang, until now nakikita ko pa rin ang mga post niya but I'm not reacted on it instead, nilalagpasan ko na lang.
But not until one day, while I was in the middle of our flight, I think of checking my IG account to see also the stories of my friends there as well. I saw a post on him on his IG story. It was a picture of him actually and looking at somewhere. His hand was on his forehead like he is like a soldier. Parang tinatakpan niya yung silaw ng araw na tumatama sa kanya while he was smiling with his small dimple out on the left side of his lip. Nakasuot siya roon ng white polo na naka tucked-in sa black slacks niya. If I'm not mistaken also, my eyes widened when I saw him using the watch that I've given to him.
Yung background place rin niya doon is iba na so I already assumed that the last project that he had has been now already done. So, as his ex, I letting out a heavy sighed and smile a bit because I know that he's more doing good and well to his work.
Ang bilis nga lang rin talaga tumakbo ng araw dahil napansin ko na lang na halos mag apat na buwan na kaming wala at walang koneksyon sa isa't-isa.
"Why did you dragged me already?" Pagmamaktol ni Stephanie sakin matapos niya bawiin ang sarili niyang braso ng makarating na kami at makasakay sa loob ng sasakyan niya. Tinaas niya ang isa niyang kilay at halos tanawin pang muli ang pinanggalingan namin kahit na nasa malayo na kami bago siya bumuntong hininga. "Alam mo naman na hindi pa ako tapos bigyan yon ng leksiyon."
"So do you mean na aalis ka lang roon kapag nabigyan mo na yung lalaking yon ng leksiyon?" Tinaasan ko siya ng kilay bago ko pinagkrus ang magkabila kong mga braso at dumantay sa gilid ng pintuan sa gawi ko para humarap ng daretso sa kanya. "Saka teka nga ha? Sino ba yung lalaki na yon at kilala ka nanaman? Boyfrie-"
"Of course not! He's not my boyfriend!" She suddenly said defended herself to me. Malalim lang siya na bumuntong hininga at pagkatapos ay inis niyang inalis ang paningin sakin. Sunod ay basta na lang rin niyang sinimulan ang pagbukas ng starter at makina ng sasakyan. I thought she was still talking after that pero hindi na muli pang nangyari 'yon at tahimik na lang siya na nagmaneho paalis.
Hindi ko rin alam kung ano ba ang nangyayari kay Stephanie these past few days na kami lang ang magkasamang dalawa dito sa U.S.A. sa California kaya ngayon hindi ko tuloy maiwasan ang mag isip. I thought also that we're going and headed to the house that Papa given to us para may matuluyan kami dito sa U.S.A. because of the fact that we have no any relatives from here. Pero nagkamali ako dahil sa ibang daan at direksyon iniliko ni Stephanie ang manibela.
Yon pala ay dahil may dadaanan lang siya na kaibigan niya sa isang convenience store. Hindi na ako sumama pa sa kanya at nagpasya na lang na magpaiwan sa loob ng sasakyan. Sunod ay walang paalam ko na binuksan ang mini player ng sasakyan ni Stephanie para makinig lang roon ng random songs. Hanggang sa hindi ko na namalayan na makakatulog na pala ako.
"Sis, we're now here infront of the house." Unti unting napakunot ang noo ko at dahan dahan na kinusot ang mga mata ko bago ako nagmulat para lingunin si Stephanie na ngayon ay nakababa na ng sasakyan at pumunta sa backseat para ibaba ang maleta ko. Sinubukan ko na sumilip sa kalangitan pero laking gulat ko ng madilim na iyon.
Pagpasok sa bahay ay dumaretso na rin kaagad ako sa kwarto ko para kumuha ng damit pamalit at dumaretso sunod sa bathroom para saglit na maligo kahit na alam ko naman na hindi na malabo na hindi ako magkasakit kinabukasan dahil sa ulan. Pagkatapos niyon ay pinatuyo ko na rin agad ang buhok ko gamit ang blower. Uminom na rin ako ng gamot para makasigurado at sumampa sa kama ko para ituloy muli ang naputol ko na tulog.
(Good Morning there bessy!)
I smile as I saw Aiofe on my laptop screen. Nakangiti habang nakasandal ang ulo niya sa headboard ng kama. Gabi na kasi sa kanila kumpara sakin na umaga pa lang. Sa itsura niya ay parang katatapos niya pa lang magpatulog kay Via. Nakita ko rin si Carlton sa tabi niya na parang may kinukuha sa side table. He was also waving at me after before he went out while screaming Gaviniel's name. Napairap na lang rin tuloy ako habang tumatawa.
"Anong nakain ng asawa mo at ganyan siya kakulit?" I asked her while raising my brows immediately. Sumimsim na rin ako ng kape sa tasa ko even though I already felt my body hotter a bit. Pumasok na rin si Stephanie sa trabaho niya ulit kaya naman ako lang mag isa ngayon ang nasa bahay.
(Para namang hindi mo kilala yon dati pa yun ganon.) She laugh but in sometime bigla na lang rin na may lumipad na unan sa kanya the reason why I suddenly burst into laugh. Eksakto kasi na tumama sa mukha niya yon kaya sa huli ay masama niya na tinignan ang sarili niyang asawa at binawian. (Happy ka hon?)
Narinig ko na magsalita pa ulit si Carlton pero sa huli ay hinalikan niya rin kaagad si Aiofe sa noo nito bilang pagso sorry. Sa inis ko ay wala sa sariling umiwas na lang ako ng tingin at umirap na magpanggap na tumingin sa kung saan. Iniisip na require ba talaga nilang gumanon sa mismong harapan ko pa?
(Gagi ka! Dumoon ka nga muna mag uusap muna kami ni Sam) Pagtulak niya rin kaagad kay Carlton at pagkatapos ay nakangiti na tumingin sakin. (Pasensya na Sam,) She giggled a bit (ang kulit kasi nito ni Carlton hindi pa matulog alam ng may pasok pa siya bukas. So ano na kamusta ka naman jan? Okay ka lang ba jan kayo ng kapatid mo?)
Tumango ako sa kanya. "Oo naman okay lang kami dito. Nakakapag relax relax din ako kahit papaano para makalimutan yung mga nangyari kahit papaano."
(Well, it's good to hear that we should not been able to think so much because you're fine. Pero wag ka magagalit ah? Ano kasi hindi mo pa ba alam?)
"Na?"
(Gaviniel would probably joining to the fixed marriage that his parents presenting to him.) Maingat niya na sabi. Pagkatapos ay patago niya na kinagat ang pang ilalim niya na labi. Tinitignan kung ano ang magiging reaksyon ko.
To be honest, napalunok lang ako at hindi kaagad ganon na nakapagsalita. I slowly licking my lower lip while thinking about it. Pero sa huli ay napabuntong hininga na lang akong tumango tango kay Aiofe. Kung tutuusin lang rin naman kasi ay wala na akong karapatan na manghimasok pa sa buhay niya dahil ako rin naman ang may kagustuhan non na maghiwalay kaming dalawa.
"Well, if that's the case then, congrats to him and to their future."
(Okay ka lang ba?) Nag aalalang tanong din kaagad sakin ni Aiofe. (Alam mo sa totoo lang rin, hindi rin namin alam kung bakit pumayag si Gaviniel roon.) Naiinis na sabi niya at sandali na tumingin sa kung saan.
"Siraulo ka! Bakit ba alalang alala ka pa sakin? Eh okay lang naman ako." Pagpapaliwanag ko. "Isa pa, okay na rin siguro yon na may bago ng nagpapasaya sa kanya. Saka pwede ba, iba na lang pag usapan natin?"
Napapakamot siya tumango tango sakin at ngumiti bilang pag agree. Akmang magsasalita na sana rin siya dapat ng bigla na lang makijoin sila Yvette, Bea at Gianna na sabay sabay nag greet sa aming dalawa ni Aiofe. Kasalukuyan rin na nagpapatuyo ng buhok si Gianna habang si Yvette naman ay kapapasok lang sa hotel room na tutuluyan niya pansamantala at si Bea naman ay abalang nagluluto ng hindi ko alam kung ano.
(Bakit ganyan mga mukha ninyong dalawa?) Nagtataka na pinalipat lipat ni Yvette ang tingin sa aming dalawa ni Aiofe. (Mukhang may hindi yata kami nalalaman nanaman dito ah?)
(Oo nga! Ano ba yon? Share n'yo naman.) Sunod na sabi naman ni Gianna.
(Ah, alam ko na) Singit din sunod na sabi ni Bea. Lumapit pa siya sandali sa screen habang hawak ang sandok at nakasuot ng apron. (tungkol siguro yan sa engagement ni Gav.)
(Ano?!) Nagugulat at sabay na sabi nila Yvette at Gianna na tulad ko ay wala rin palang alam roon. I thought they were all already know too about it except from me. (Paano? Saka bakit biglaan naman yata?)
Nagkibit balikat si Bea. "Hindi ko rin alam. Nagulat na nga lang rin ako eh kung bakit siya biglaang pumayag. Saka nung nakaraan lang rin, nung nagkita kami tinanong ko siya kung bakit pero ngumiti lang siya at hindi nagsalita."
Sa puntong iyon, doon na ako hindi mapakali na mag isip kaagad ng kung anong dahilan para pumayag siya sa kondisyon na iyon. Kilala ko na kasi si Gaviniel mahigit taon rin ang naging pagsasama namin. Siya kasi yung tipo na hindi kaagad papayag ng ganon ganon lang sa isang kondisyon unless it has a big exchange or an important thing. Isa pa, hindi ko rin ganon kaagad makuha na maniwala sa sinasabi nila Aiofe tungkol roon dahil wala naman akong nakikita sa mga latest post ni Gaviniel sa socmed niya na tungkol sa bagay na iyon.
Sa huli, hindi na ako nagsalita pa at tahimik ko na lang muna sila na pinagmamasdan isa-isa. Maingay sila pero ramdam ko kung gaano nanaman namin kamiss ang isa't-isa. Bukod kasi sa marami silang baon na chika, hindi nanaman naalis roon ang mga goals na gusto namin na maabot pa near in our own future.
Sa katuwaan namin, hindi ko na rin namalayan pa ang oras. Halos magkandaugaga na rin kaagad ako at mabilis na napatayo ng maalala ko na kailangan ko nga palang mag grocery since paubos nanaman ang stocks namin ng pagkain dito sa bahay. Kaya nagpaalam na rin ako kila Gianna dahil ayoko naman na umuwi si Stephanie at makita na wala akong nabili.
Sa totoo lang din, hati kami ni Stephanie sa gastusin lahat dito sa bahay. Including the bills and our food as well. At kahit na magkasama kaming dalawa ay hindi naman rin kami ganon masyado na nakakapag usap ng matagal dahil sa mga trabaho na meron kami. Dahil wala rin akong sarili na sasakyan, nauwi ako para mag renta ng taxi papunta sa grocery store na hindi naman ganon kalayo sa tinitirahan namin.
As usual, tahimik lang akong naglalakad mag isa habang umiikot sa kung saan saan na section para hanapin ang mga paubos ng kakailanganin sa bahay. Hatak hatak ang basket na kinuha ko. Sa huli, hindi rin naman ako nahirapan na hanapin ang lahat ng iyon na siyang naging dahilan rin para mapuno kaagad ang basket. Pagkatapos niyon ay sunod rin ako na humanap ng fast food restaurant para makakain kahit papaano.
Sa apat na buwan na narito ako sa California, nasanay na rin ako sa ganitong setup na walang kasama na bumili ng kung ano ano. Tahimik lang ako na kumakain habang nakatingin sa labas at tinitignan ang mga tao na naglalakad kasama ang mga kaibigan at mahal nila. Hanggang sa maubos ko na ng tuluyan ang pagkain ko at magpahinga sandali.
"Velasco?"
Para akong nabuhayan ng loob ng paglingon ko sa gawi ko ay nanlalaki ang mata kong nagulat ng makita si Drake na nakatayo sa harapan ko. Nakangiti at mapanloko na umiling iling bago siya tuluyan na umupo sa upuan na nasa tapat ko. Pagkatapos ay nilapag niya sa mesa ang jacket na bitbit niya. Ako naman sa sobrang tuwa ko ay hindi ko na namalayan ang paghampas ko sa balikat niya.
"Siraulo ka! Ikaw nga! Anong ginagawa mo dito gago ka?"
"Tss.. hindi pa ba obvious?" Iminuwestra niya ang sarili sakin at sunod na sumandal sa kinauupuan niya. "Nagbabakasyon ako ngayon dito kasama si Arnold."
"Oh really? Ilang days?"
"I don't know," He boredom said sabay gulo niya sunod sa buhok niyang hindi naman ganon kagulo at lapit kaunti sakin. Nakakunot na ang noo. "pero ikaw dapat ang tanungin ko, what are you doing here? Hindi ba't sa Pilipinas ka nagta trabaho?"
Masama ko siya na tinignan at hindi kaagad ganon nakapagsalita. Bumuntong hininga lang ako at sunod na ipinagkrus ang magkabila ko na mga braso. "Wag ako Drake parang hindi mo naman alam ang dahilan kung bakit."
"Tangina," He scoffed. Hindi makapaniwala. "I thought it was only a joke? Yon pala hindi? Nakausap ko pa man din non mismo Gaviniel."
"Ano namang sinabi?" Tinaasan ko siya ng kilay.
"Na kayo pa rin daw at hindi naman kayo nag break." Inalis niya sandali sakin ang paningin at sunod rin na itinaas ang kamay niya para umorder ng pagkain. Nang makaalis ang waiter ay saka niya ulit binalik ang paningin sakin.
"What the.. sinabi niya yon?"
"Oo. Sa katunayan nga niyan may record pa ako eh." Kinuha niya sunod ang phone niya sa kanyang bulsa at walang salita na iniabot iyon sakin. "Pakinggan mo na lang."
Tinignan ko pa sandali iyon bago ko tuluyan na kinuha sa kanya at ilabas ang earphone ko para mapakinggan ng maayos since medyo maraming tao ang kasama namin sa loob ng restaurant. Nang makabit ko na ng maayos ay sunod ko na rin na pinindot ang play para mapakinggan iyon. Eksakto rin na dumating ang pagkain ni Drake kaya naman doon niya muna ipinokus ang sarili niya.
Napansin ko na napapatingin sakin si Drake pero tahimik lang ako na pinakikinggan ang mga sinasabi ni Gaviniel sa record. Bukod sa katotohan na may mga iba pa akong naririnig na boses sa background. Napapataas na lang rin ako sa gilid ng labi ko kapag naririnig ko si Gaviniel na mag joke ng kung ano roon. Base din sa boses niya roon ay mukhang ganon na lang siya nakainom ng marami nung gabi na yon.
My eyes suddenly widened and my jaw dropped when I heard a girl in his background kaya mabilis ko na iginalaw ang ulo ko para tignan si Drake habang nakakunot kaunti ang aking noo. "Who's the girl background here?"
His lips suddenly formed an 'o' before he drink to his juice while looking at me. Talagang trip niyang asarin ako. He wiping also his lips after that before gesturing his other hand kaya mabilis ko rin na tinanggal sandali ang earphone para iabot iyon sa kanya para malaman niya kung sino. I furrowed my brows to him when he smile and quickly look outside of the restaurant.
"It was my fling girl that night," Dahan dahan niya na tinanggal iyon sa tainga niya. "but don't tell me you're already jealous to he-"
"Why would I?" I suddenly said cutting him off. Masungit ko siya na tinignan bago ko ibinaba ang tingin ko sa relo ko to see the time. Tumayo na ako ng makita na eksaktong nakatapat na rin iyon sa oras ng uwi ni Stephanie at nagmamadali ng bitbitin ang mga pinamili ko. I was about also to say goodbye to Drake when he almost stood up also walking towards on me and suddenly grabbing the other plastics and paper bags that I carried.
"Samahan na kita." He said. Inangat niya sunod ang paningin sakin at daretso na tumingin sa mga mata ko. That's why I playfully hitting his shoulder and just nodded at him. Narinig ko rin na tumawa siya sa likuran ko.
Gabi na halos ako nakauwi sa bahay and I thought Stephanie was already there pero ganon na lang ang pagbagsak ng mga balikat ko ng wala pa roon ang sasakyan niya. So I already assumed na lang na baka she's on her way na pauwi. Nagpahinga na muna rin ako sandali sa sofa at nilapag sa mesa ang mga pinamili ko bago tuluyan na pumikit.
Ramdam ko na rin ang sobrang pag init ng katawan ko kaya naman idinilat kong muli ang mga mata ko para kumuha ng gamot sa bag ko at kumuha ng isa roon para inumin. I reach also for my phone next just to send a 'thank you' message to Drake dahil bigla na lang nawala kanina sa isip ko.
To: Drake
Thank you for carrying my things earlier.
After that, I was about to turning off the screen of my phone ng bigla kong makita na magtext si Gaviniel. Yes he is!
From: Gaviniel
Huh? What things?
Nanlaki ang mga mata ko at halos mapaayos ako ng upo sa sofa. Mabilis ko rin na tinignan pa kung kanino ko ba yon na send.
"Potangina!" Nasuntok ko ng sunod sunod ang unan na nasa tabi ko at nabitawan ang phone ko. "The fuck are you doing again Sam?"
Umayos ulit ako ng upo at sunod na inabot muli ang phone ko ng marinig ko na tumunog ulit yon.
From: Gaviniel
So, you have still my number huh? But anyways it's fine friend. :)
"Psh! friend huh?"
"Sinong friend yan?!"
Mas mabilis pa sa alas kwatro akong napatingin kaagad sa gawi ng pintuan ng makita ko si Stephanie na isa isa ng hinuhubad ang suot niyang jacket, sapatos, maging ang coat. Isinabit niya yon doon sa mini rack namin na nasa tabi lang rin mismo ng pintuan nakapwesto. Ganon na lang rin ang ngiti sa kanyang labi ng makita ang mga plastic bag na nasa mesa at sunod na umupo sa tabi ko.
Sa pagpa panick ko ay natataranta ko na lang rin na isinuksok kaagad sa ilalim ng sofa ang phone ko bago kinuha ang isang plastic bag roon para magpanggap na may hahanapin kahit na ang totoo ay wala naman talaga. "Buti nakauwi ka na?"
"Na traffic lang ako ng kaunti kaya nahuli." Pagpapaliwanag niya sabay lingon sakin. "But by the way sino yung friend na narinig ko kanina na tinutukoy mo?"
"Friend?" Inosenteng panggagaya ko sa kanya at tumango naman din siya kaagad.
"Oo, kakasabi mo nga lang."
"Ah.." Tumawa ako sandali bago tumingin sa kisame. Umaakto ako kunwari na nag iisip bago siya muling nilingon. Sorry Drake pero ikaw muna ang idadahilan ko bulong ko sa isip ko. "Si Drake yon. Oo. Si Drake kaklase namin nila Aiofe nung college."
"Oh really? Nagkita kayo?"
"Yeah, but it only happened accidentally kanina habang kumakain ako sa isang restaurant."
"Pero alam mo na ba yung tungkol roon sa ex mo?" Biglang pag iba niya rin kaagad ng tanong.
"Tungkol ba yan sa engagement niya?"
"Oo. It's all over the news na nga eh hindi mo pa ba na check?" Pinakita niya kaagad sakin ang article na naka post sa isang page.
"What? Umabot pa ng news?" Halos hindi makapaniwala na sabi ko at mabilis rin na nakisilip roon. Oo nga it is already posted. "Bakit umabot pa sa ganyan?"
"Ang alin?"
"Yang relasyon nila tungkol sa engagement." Tumingin ako sa kanya at inaantay siya na sumagot.
"Ewan ko," Nagkibit balikat siya sabay lingon rin sakin. "Oh my God Samantha! Why are you crying! Silly you!" She suddenly panicked and reach for some tissue to wiped quickly my tears.
May mga sinasabi pa sakin si Stephanie pero hindi ko na yon naintindihan pa dahil bigla na lang akong nalunod sa article na ipinakita niya sakin. Tahimik akong nakatulala at iniisip at tinatanong ang sarili ko kung bakit ba ako nasasaktan para sa kanya. Kahit na ang totoo naman din niyon ay gusto ko na siyang kalimutan.
Sa totoo lang rin, ano bang meron sa araw na ito at parang ang lahat ay gusto akong saktan at ipamukha ang tungkol roon sakin? Mali ba ang pag iwan na ginawa ko sayo Gav?
To be continued...