အသုဘနေ့မို့ လူတိုင်းဟာအနက်ရောင်၀တ်စုံများနဲ့ kimအိမ်တော်တွင်၀င်ထွက်သွားလာနေကြသည်........အိမ်ကြီးထဲမှာအားလုံးကတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပေမယ့် အမေဖြစ်သူ
jinကတော့ သားဖြစ်သူtaehyungရဲ့
ဓါတ်ပုံရှေ့တွင်ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့တီးခတ်လျက်ငိုယိုနေမိသည်
လူတိုင်းဟာမျက်နှာတွင်အပြုံးမရှိ.....
ခံစားချက်တို့ကသေဆုံးသူအပေါ်၌သာ အာရုံထားမိကြသည်......
ထိုအိမ်ကြီးရဲ့ထောင့်စွန်းခန်းလေးက
အဖြူရောင်တံခါးတစ်ချက်အနောက်မှာ တိတ်တိတ်လေးငိုနေတဲ့ထိုလူသားလေးကဘေးတွင်အအနက်ရောင်၀တ်စုံကိုပုံထားပြီး
မျက်၀န်းငယ်လေးတွေနဲ့ထိုအနက်ရောင်
၀တ်စုံနာကြည်းစွာစိုက်ကြည့်နေမိသည်
တချိန်ကျရင်အဖြူရောင်၀တ်စုံလေးကိုသူ့အတွက်၀တ်မယ်လို့စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဖူးသည် တကယ်တမ်းလက်တွေ့မှာ
စိတ်ကူးတွေပုံပေါ်လာတာကအဖြူရောင်၀တ်စုံလေးနဲ့ပျော်ရွှင်ခဲ့ခြင်းမဟုတ်ခဲ့ဘဲ သူ့အတွက်အမဲရောင်၀တ်စုံလေးနဲ့ ကျွန်တော်ကက ဝိဉာဉ်မရှိတော့တဲ့သူ့ရဲ့အသက်မဲ့တဲ့
ဓါတ်ပုံလေးအရှေ့မှာငိုေကြွးနေရသည်
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့မင်္ဂလာပွဲလေးကိုလူတွေအများကြီးကလက်ခုပ်ဩဘာနဲ့ဂုဏ်ပြုပေးကြတယ်လို့တွေးမိဖူးသည် တကယ်တမ်းဖြစ်လာတာကသူ့အသုဘအတွက်လူတွေအများကြီးကလာပြီးပူဆွေးနေကြတာတဲ့လေ
ရက်စက်လှသည်မှာနှစ်ယောက်မရှိ...အတ္တကြီးခဲ့သည်မှာလည်းနှစ်ယောက်သောသူမရှိ
မာနတွေချောင်းစီးပြီး သိပ်လှတဲ့အတ္တစကားလုံးတွေနဲ့တယောက်ကိုတယောက်ချိုးနှိမ်ခဲ့ကြသည်....ကျွန်ဟုခေါ်ဝေါ်တိုင်းနာကျင်ခဲ့ရသော်ငြားလည်း ကျွန်ဖြစ်ရသည်ကိုသာတခါတရံ မသိစိတ်ကကျေနပ်နေမိသည်
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
မုန်းတယ် !......သိပ်မုန်းတယ်လောကကြီးကထွက်သွားတာတောင်ကျွန်တော့်ကိုသူ့မျက်နှာလေးတချက်တောင်ပြမသွားဘူးရယ်
ဒီနေ့ဆိုပိုလို့ပင်လွမ်းရသည် သူလေးဆုံးသွားတာ၂နှစ်ပြည့်ပြီလေ......အချိန်တွေကိုလည်းသိပ်မုန်းတယ် ကျွန်တော်ကရောဘာလို့
သေနေ့မစေ့သေးတာလဲ! ကျွန်တော်ဘယ်အချိန်မှသေမှာလဲ ဒီလောကကြီးမှာပူပင်စရာတွေနဲ့ရှင်သန်ရတာမောလှပြီလေ.......
taehyungမရှိတော့တဲ့အိမ်ကြီးဟာခြောက်သွေ့လွန်းလှသည်မှာအမှန်ပင်....
အမေဖြစ်သူjinကအိပ်ရာထဲလဲနေတာtaehyungဆုံးတည်းကပင်....အဖေ
ဖြစ်သူကလည်းသားစိတ်နဲ့ စိတ်ထိခိုက်ရပေမယ့်လည်းလက်ရှိအခြေနေတွေအတွက်တော့အတတ်နိုင်ဆုံးအားတင်းထားသည်
jiminသည်အားလုံးထဲမှာအနာကျင်ရဆုံးသူပင်.....နာကျင်ပါများလာတော့ထုံထိုင်းသွားသလားမသိတဲ့jiminကအရင်ထက်အေးစက်ပြီးမာကျောလာသည် သူ့စိတ်ကိုသူတင်းထားသည် အသက်ရှုသံတိုင်းဟာမြန်လှပေမယ့် မျက်၀န်းသားနီဆွေးဆွေးတို့ကမျက်ရည်စတောင်မတွေ့ရတော့ဘဲ အေးစက်တဲ့အကြည့်တွေသာလျှင်နေရာယူထားလေသည်
"သား.....ဦးလေးတို့ခနလောက်စကားပြောရအောင် ခြံထဲဆင်းခဲ့ ဦးလေးစောင့်နေမယ် "
"ဟုတ်ကဲ့.."
namjoonခြံထဲဆင်းသွားပြီး ခြံထဲကခုံလေးမှာထိုင်ပြီးjiminကိုစောင့်နေသည်....
အိမ်ထဲjiminကတော့လုပ်လက်စအလုပ်တွေကိုရပ်ပြီး ခြေတလှမ်းချင်းနဲ့ခြံထဲလျှောက်လာသည်
"ဒီအချိန်ကြီး ခြံကိုဘာလို့ခေါ်တာလဲဦးလေး"
"ဘာရယ်မဟုတ်ပါဖူး ခနလောက်လေညင်းခံရအောင်လို့လေ"
"အင်…...….……"
jiminသက်ပြင်းတချက်ချပြီး namjoonဘေးတွင်၀င်ထိုင်လိုက်သည်
ညအချိန်ကောင်းကင်ယံကနီရဲတဲ့တိမ်တိုက်တွေနဲ့အုပ်မိုးထားသည်....ကောင်းကင်ရဲ့
တနေရာရာမှလျှပ်လင်းနေပြီးမိုးရွာတော့မည့်ပုံစံပင်
"သားလည်းစိတ်တွေမွန်းကြပ်နေလောက်ရောပေါ့ "
namjoonပြောတော့ခပ်ဟဟရယ်ပြီးပြန်ဖြေလာတဲ့jiminကအေးစက်တဲ့မျက်လုံးများနဲ့ပင်
"ကျွန်တော်နေသားကျနေပါပြီ......စိတ်ညစ်စရာတွေ၀မ်းနည်းစရာတွေကကျွန်တော့်အတွက်ထမင်းစားရေသောက်လိုဖြစ်နေပြီ"
jiminစကားကြောင့်namjoonမျက်နှာမကောင်းပေ....
"သားရယ်အဲ့လိုမပြောပါနဲ့ကွယ်.......
ဪ..ဒါနဲ့ဦးလေးသားကိုပြောမလို့ မနက်ဖြန်ဦးလေးရုံးကရှယ်ယာ၀င်
တယောက်ရဲ့သမီး မင်္ဂလာပွဲရှိတယ်
အဲ့ဒါစိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်အောင်သားလည်းလိုက်ခဲ့ပါလား"
''မလိုက်ချင်ဖူး ကျွန်တော်အဲ့လိုပွဲမျိုးတွေ
မကြိုက်ဖူး''
"သားရယ် လိုက်ခဲ့ပါလားကွယ် "
namjoonပြောနေတဲ့လေသံငယ်ကြောင့်jiminမလိုက်ဖို့မပြောတော့ပေ
"ကောင်းပြီလေ ဦးလေးဒီလောက်ပြောမှတော့လိုက်ခဲ့ပါ့မယ် "
ဆိုပြီးအိမ်ထဲကိုခပ်တည်တည်နဲ့၀င်သွားလိုက်သည်.....jiminအခန်းထဲ၀င်သွားပြီး
ကုတင်ပေါ်မှာပစ်လှဲလိုက်သည် မျက်လုံးထောင့်မှအရည်ကြည်လဲ့လဲ့တို့ကလည်းမသိမသာစီးကျနေသည်.......ထိုအချိန်နီရဲတဲ့ကောင်းကင်ကြီးမှဆင်းသက်လာတဲ့မိုးစက်တွေကြောင့်ပိုလို့ပင်မျက်ရည်ကျရလေသည်
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
မနက်စောစောနိုးလာတဲ့jiminက မသွားချင်တဲ့မင်္ဂလာပွဲသွားရတော့မှာကြောင့်
စုပ်တချက်သတ်ပြီးရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားသည်.......
ခနကြာတော့အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာတဲ့jiminကတကယ်ကိုတောက်ပြောင်လွန်း၍ကြည့်ကောင်းသည်....အညိုရောင်ကုတ်၀မ်းဆက်နဲ့ခန်းညားနေတဲ့jiminကတည်ငြိမ်လွန်းလှလေသည်
ဒီလိုနဲ့သားဖနှစ်ယောက်ကားပေါ်တတ်ကြပြီး
ဦးတည်ရာပွဲသို့မောင်းနှင်ခဲ့ကြသည်.....
မိနစ်၂၀လောက်မောင်းပြီးရောက်ရှိလာသည့်နေရာကjiminကိုနည်းနည်းတော့စိတ်သက်သာရာရစေသည်မှာအမှန်ပင်....စိမ်းစိုနေတဲ့ခြံ၀န်းထဲကဖြတ်လာခဲ့ကြတဲ့လမ်းတလျှောက်jiminမျက်နှာတွင်ပြုံးရိပ်သန်းလျက်စိတ်ကြည်လင်ေနသည့်ပုံစံပင်
ခပ်လှမ်းလှမ်းမြင်ရတဲ့ထည်၀ါလှတဲ့ခမ်းမအဖြူရောင်ကြောင့်မျက်နှာလေးဟာပြန်ပြီးတည်ငြိမ်သွားရပြန်သည်......အေးစက်တဲ့အကြည့်တွေကိုမျက်လုံးအစုံမှာချိတ်တွယ်ပြီး ခမ်းမထဲသို့၀င်သွားတဲ့jiminဟာ ခမ်းမအဆုံးရှိအဖြူရောင်၀တ်စုံနဲ့ကောင်မလေးရဲ့ဘေးတွင်အပြုံးဝေဝေဆာဆာနဲ့ရပ်နေတဲ့အဖြူရောင်ကောင်လေးကြောင့်မျက်လုံးမှမျက်ရည်တို့ဟာ တားဆီးမှုမရှိဘဲလွှတ်လပ်စွာစီးဆင်းတော့သည်
မျှော်လင့်ခဲ့သည်......ချစ်ခဲ့မိသည်......
စိတ်အစုံဟာလည်းသူ့အပေါ်၌သာရှိနေမိသည်.......ချစ်စိတ်မ၀င်မိအောင်အတ္တတွေနဲ့အခါခါကြိုးစားမိခဲ့သော်လည်းအကြိမ်ကြိမ်သူ့အပေါ်သာစိတ်ယိုင်ခဲ့မိသည်
ကျွန်တယောက်ရဲ့ပိုင်ရှင်အဖြစ်သတ်မှတ်ဖို့အတွက် ဖျက်မရတဲ့အမာရွတတွေကိုပေးခဲ့သည် အမာရွတ်တခုစီတိုင်းဟာသေလောက်အောင်နာကျင်ခဲ့ရသော်လည်းနှလုံးသားကကျေနပ်ခဲ့သည် မျက်ရည်စက်များစွာနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့ရသော်လည်းအတူရှိနေတဲ့စိတ်လေးနဲ့ပျော်ရွှင်ခဲ့သည်
ချစ်ခဲ့သည်ကလေးဘ၀ထဲကတယောက်ကိုတယောက်ရင်ထဲကနှစ်နှစ်ကာကာချစ်ခဲ့သည် "ပြောင်းလဲမှု"ဆိုတဲ့ စကားသုံးလုံးက အတ္တတွေအဖြစ်ပြောင်းလဲခဲ့ပြီးဖြူစင်ခဲ့တဲ့စိတ်အစုံကိုအရောင်တွေဆိုးပေးခဲ့သည်
အမှားတွေကိုကျူးလွန်ရင်း အမှားမှန်းမသိတဲ့အမှားထဲမှာပျော်မွေ့နေခဲ့သည်.......သိပ်လှပတဲ့ "နောင်တ" ဆိုတဲ့စကားလုံးဟာလူကိုရူးသွပ်သွားအောင်သင်ခန်းစာပေးခဲ့သည်...
ပြုခဲ့သည့်အမှားတစ်ခုချင်းစီကိုမျက်လုံးထဲမြင်ယောင်ရင်းသံသရာတစ်လျှောက်နောင်တနဲ့သာရှင်သန်နေရသည်
အဝေးဆုံးကိုထွက်သွားခဲ့ပြီးမှ မြင်ကွင်းအစုံတွင်ပြန်တွေ့နေရသည်မှာ ရင်ထဲကိုအက်စစ်နဲ့ပက်သည်ထက်နာကျင်ရသည်.....ဘ၀ခြားသွားပြီလို့ထင်ရလောက်အောင်မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီးရှောင်ပုန်းခဲ့တဲ့သူကအခုဆိုခမ်းမအလယ်မှပျော်ရွင်စွာလက်ထပ်နေပြီတဲ့လား.....ဟက်....ဒီလိုတွေမြင်နေရတာကိုမျက်ရည်ကျပြီးပဲလှည့်ပြန်မယ်ဆို
နေ့ရက်တိုင်းသူမရှိလို့ကြေကွဲနေခဲ့တဲ့နှလုံးသားအတွက်ဘယ်တရားပါ့မလဲ
စကားလှလှလေးတွေကိုစာစီပြီးသူနာကျင်အောင်မပြောချင်တော့ပါ.....မျက်ရည်ကျပြီးလည်း သူ့ကိုဖက်တွယ်မထားချင်တော့ပါ..
ဒါဟာလည်းအတ္တတစ်ခုပဲလေ.....ဒါပေမယ့်သူထားခဲ့လို့ရူးမတတ်ဖြစ်နေတဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့နေ့ရက်တွေအတွက် သူ့ဆီကနောက်ဆုံးလိုချင်တာက သူ့ပါးပြင်ပေါ်ကျသွားမယ့်
ကျွန်တော့်ရဲ့လက်သီးတစ်ချက်ပဲ
အေးစက်တဲ့အကြည့်တွေကပိုလို့ပင် ထင်ရှားလာသည်နဲ့အမျှ အသက်ရူသံကလည်းပိုမိုမြန်ဆန်လာသည်....ခြေလှမ်းတွေက
သူနဲ့နီးလာလေလေ မျက်ရည်စက်တို့လည်းနူးညံ့တဲ့ကော်ဇောနီပေါ်ကိုခံစားချက်မဲ့စွာကျလေလေ......
အနီးကပ် ထင်ထင်ရှားရှားမြင်လာရတဲ့သူက
အတော်ကိုပျော်ရွှင်နေသည်ပင်.....အမြဲသိုဝှက်ထားတဲ့အပြုံးတွေ အခုထုတ်ပြခဲ့သည်တဲ့လား..
ဖြောင်စင်းတဲ့အကျီအဖြူရောင်ကိုကော်လံကဆွဲပြီး သေးငယ်တဲ့လက်သီးတစ်ချက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်ပြီး နာကျင်ခဲ့ရတဲ့အတိတ်ကိုပြန်မြင်ယောင်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းထိုးလိုက်တဲ့လက်သီးတစ်ချက်က နုနယ်တဲ့ပါးပြင်ကိုနီရဲသွားစေပြီး နှုတ်ခမ်းတို့မှ သွေးများစိမ့်ထွက်သွားစေသည်
ပြင်းထန်တဲ့လက်သီးတစ်ချက်ကြောင့်မူးဝေသွားတဲ့သူဟာ ဘာမှန်းမသိဘဲထိုးချင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် ဒေါသတွေနဲ့တဖက်ကိုကြည့်မိတော့......
"ဟင်..ကိုကို......."
စကားသံလေးရဲ့နောက် တုန်ရီနေတဲ့သူဟာအံဩသွားသယောင်......တဖက်ကမျက်ထောင့်စူးစူးနဲ့jiminရဲ့အကြည့်ကြောင့်ပိုလို့ပင်မျက်ရည်ကျမိသည်....ခမ်းမထဲရှိလူအားလုံးကငြိမ်သက်လျက်ပင်......
taehyung jiminလက်ကိုဆွဲကိုင်လာသည်
taehyungလက်ကိုဆောင့်လွှတ်လိုက်တဲ့jiminက ကျယ်လောင်တဲ့တောက်ခေါက်သံနဲ့စူးရှတဲ့မျက်စောင်းတစ်ချက်ကိုထိုးပြီး ထိုပွဲမှကျောခိုင်းခဲ့သည်
အနောက်မှအမှီပြေးလိုက်လာတဲ့taehyungကjiminကိုထွက်မသွားဖို့တားဆီးသည်.....
"ကိုကို.....ခနနေပါအုံး ကိုကို ကျွန်တော်ရှင်းပြတာနားထောင်ပါအုံး"
"ဘာကိုရှင်းပြမှာလဲ.....မင်းနဲ့ငါဘာဆိုင်တော့လို့လဲ မင်းဟာသေလူပဲ ငါ့ဘ၀ထဲမှာမင်းမရှိတော့ဖူး !! "
ပြင်းထန်တဲ့စကားလုံးတွေကြောင့်နာကျင်
ရသူကtaehyungတယောက်တည်းမဟုတ်ပဲ
ကိုယ် ကိုယ်တိုင်ပြန်၍နာကျင်ရသည်
"ကိုကိုရယ် ခနလောက်ပဲနားထောင်ပါနော်
အခုအချိန်မှာကိုကို ကျွန်တော့်ကိုသတ်ချင်နေတာကျွန်တော်သိတယ်"
"သိပ်ဟုတ်တာပေါ့ မင်းကိုတအားကိုသတ်ချင်နေတာ..... ငါ့လက်ကို လွှတ်စမ်း !! "
jiminလက်လေးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့taehyungကမျက်၀န်းငယ်များနဲ့ပင်
တဖက်ကjiminကလည်းလက်ကိုဆွဲဖြုတ်ပြီးထွက်သွားဖို့သာလုပ်နေသည်
"ကိုကို ! ကျွန်တော်ပြောတာခနလောက်
နားထောင်ပြီးရင် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကိုကို့မျက်စိရှေ့ကထွက်သွားပေးမယ် ''
"ကောင်းပြီလေ ပြော မြန်မြန်ပြော ပြီးတာနဲ့ငါ့မျက်စိရှေ့ကအဝေးဆုံးကိုထွက်သွား ! "
"အင်းပါ.....ကျွန်တော်ပြောပြမယ်
လွန်ခဲ့တဲ့၂နှစ်ကျော်ကကျွန်တော်အိမ်ကထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းအိမ်မှာခနသွားနေခဲ့တယ် သူကတယောက်ထဲသမားဆိုတော့ကျွန်တော့်ကိုသူ့အိမ်မှာလက်ခံပေးထားတယ် ဒီလိုနဲ့နှစ်လလောက်နေတော့ ကျွန်တော်ကဒီမြို့ကနေထွက်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်....
အဲ့ဒါကျွန်တော်ဒီမြို့ကထွက်သွားဖို့ကားလက်မှတ်၀ယ်ခဲ့တယ် ကားမထွက်ခင်
ကျွန်တာ့်သူငယ်ချင်းဆီကဖုန်း၀င်လာတယ် သူ့အိမ်မှာကျွန်တော့်ပိုက်ဆံအိတ်ကျန်ခဲ့တယ်တဲ့
သူကကျွန်တော့်ကိုပိုက်ဆံအိတ်လာပို့ပေးဖို့ထွက်လာနေပြီလေ
ကျွန်တော်ကလည်းသူလာနေပြီဆိုတော့ကားဂိတ်ကထွက်ပြီးကားလမ်းကူးတဲ့အချိန်ကျွန်တော်ကားတိုက်ခံရတယ်....ကံမကောင်းချင်တော့တဖက်ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းက
လည်းကားတိုက်ခံရတယ်တဲ့လေ
ကျွန်တော်ကကားတိုက်ခံရပြီးအတိတ်မေ့သွားတယ်လေ ကားတိုက်ခဲ့တဲ့လင်မယားနှစ်ယောက်ကျွန်တော့်ကိုအခုထိမွေးစားထားကြတာ ကျွန်တော်ကပြီးခဲ့တဲ့၂နှစ်လုံးလုံးအတိတ်မေ့နေခဲ့တာ လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပတ်အတိတ်ပြန်သတိရတာ "
"ဒါဆို သေသွားတဲ့သူက မင်းသူငယ်ချင်းပေါ့
ဟလား''
"ဟုတ်တယ်ကိုကို အဲ့ဒါကိုကိုတို့အထင်လွဲနေလို့လာရှင်းပြမလို့ကို ဒီမဂ်လာပွဲကြောင့်လာလို့မရဖြစ်နေတာ ကျွန်တော်ပြန်သတိရမှကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းဆုံးတယ်ဆိုတာ
သိတာ "
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မင်းကငါ့အတွက်သေလူပဲ
ငါ့ကိုမင်းစိတ်ကြိုက်ဖျက်ဆီးပြီးမှ အခုပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့လက်ထပ်နေတာ မင်းစိတ်ချမ်းသာရဲ့လား "
ထိုစကားကြောင့်မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားနဲ့taehyungက jiminစကားကိုနားမလည်သည့်ဟန်နဲ့ပင်
"ဘာကိုပြောတာလဲ ကိုကိုကဒီမင်္ဂလာပွဲကိုကျွန်တော့်မင်္ဂလာပွဲလို့ထင်နေတာလား"
taehyungစကားကိုဘာမှပြန်မတုံ့ပြန်ဘဲမျက်နှာသာလွဲထားသည် jiminတယောက်မျက်ရည်လည်းကျပြီးဒေါသလည်းထွက်နေသည်
"ကိုကိုထင်နေတာမဟုတ်ဖူးနော် ဒါကျွန်တော့်မင်္ဂလာပွဲမဟုတ်ဖူးနော်"
ထိုစကားကြောင့် jimin taehyungကိုမျက်မှောင်ကြုတ်ပြီးကြည့်လာသည်
"ဒါဆိုဘာလို့အဖြူရောင်၀တ်စုံ၀တ်ပြီး
ဟိုသတို့သမီးဘေးမှထိုင်နေတာလဲ ! "
အခုလိုပြောနေတဲ့jiminက taehyungကိုဒေါသထွက်နေတာမဟုတ်ဘဲ သ၀န်တိုနေမှန်းtaehyungကောင်းကောင်းသိသည်
ဆုံရှုံးရမှာကြောက်နေတဲ့jiminပုံစံကြောင့်taehyungပြုံးမိသည်
"ကိုကို.....ကျွန်တော်ကဒီနေ့ပွဲမှာသတို့သားအရံလုပ်ပေးရတာ.....အခုမင်္ဂလာဆောင်တဲ့ကောင်မလေးက ကျွန်တော့်အတိတ်မေ့နေတုန်းကမွေးစားထားတဲ့လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့သမီးပါကိုကိုရယ်....ပြီးတော့အခုနကသတို့သမီးနဲ့ဓါတ်ပုံရိုက်နေလို့သူ့ဘေးမှာထိုင်တာပါ"
"မင်းပြောစရာရှိတာပြောပြီးပြီမလား....သွားတော့ ငါ့မျက်စိေရှ့ထပ်မလာနဲ့ "
"ဘယ်ကိုသွားရမှာလဲ.....ကျွန်တော့်မှာကိုကိုတစ်ယောက်ထဲရှိတာ အခုကစပြီးကိုကို့ ကို
ဒုက္ခမပေးဘဲ ကိုကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားပါ့မယ် ကျွန်တော်မဆင်မခြင်နဲ့အိမ်ကထွက်သွားခဲ့မိတာခွင့်လွှတ်ပါနော်"
taehyung jiminကိုရင်ဘတ်ထဲဆွဲသွင်းပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသည်
ရင်ဘတ်လေးကိုလက်နဲ့ထုပြီးတွန်းထုတ်နေတဲ့jiminက ၀မ်းနည်းပြီးငိုသံများနဲ့ပင်
"တော်စမ်းပါ မင်းကတကယ်ကိုအလိုက်ကမ်းဆိုးမသိဘဲ ငါ့ကိုနာကျင်အောင်ပဲလုပ်ခဲ့တယ်......မင်းငါ့ခံစားချက်ကိုတစ်ချက်လောက်ငဲ့ကြည့်ဖူးလား "
"တောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို...အဲ့အချိန်ကကျွန်တော်ကကိုယ့်ခံစားချက်ကိုတောင်၀ေခွဲမတတ်ဘဲ ထင်ရာဆိုင်းခဲ့မိတာ...အခုတော့ကျွန်တော့်ခံစားချက်ကိုကျွန်တော်သိသွားပြီကိုကို..."
"တော်တော့..လွှတ်...ငါ့ကိုလွှတ်ပါ...."
"ဟင်အင်း မလွှတ်ဖူး ဒီတခါဆိုကိုကို
ကျွန်တော့်ဆီကထွက်ပြေးသွားလိမ့်မယ်"
"အသက်ရူကြပ်နေပြီ....လွှတ်ပါဆိုနေ"
အသက်ရူကြပ်တယ်ဆိုတော့မှဖက်ထားတဲ့လက်အစုံကိုဖြေလျှော့လိုက်သည်.....
"ကျွန်တော်လေ ကိုကိုသိပ်ချစ်တယ်...."
ချစ်သည်တဲ့လား.....အမြဲတောင်းတပြီးကြားချင်နေခဲ့တဲ့စကားလုံးက အခုလိုရုတ်တရက်ကြားရတော့ ရင်ထဲနှလုံးသားတို့ကပေါက်ထွက်မတတ်မြည်နေသည်
"မချစ်ဖူး.....ငါမင်းကိုမချစ်ဖူး....ငါမင်းကိုအရမ်းမုန်းတယ် "
"မဟုတ်ဖူး ကိုကိုကျွန်တော့်ကိုချစ်ပါတယ်
ကိုကိုလိမ်နေတာကျွန်တော်သိတယ် ကိုကို့အခန်းထဲကစားပွဲခုံပေါ်မှာ သိပ်ချစ်ရတဲ့taeလေး လို့ကိုကိုရေးထားတာကျွန်တော်
သိတယ် "
taehyungပြောတော့လန့်ပြီးရှက်သွားတဲ့jiminကပြောစရာစကားတောင်မရှိတော့ပေ......
"taehyung အဖေ့ကိုတောင်မနှုတ်ဆက်တော့ဖူးလား "
ထိုအချိန်အနောက်ကရောက်လာတဲ့namjoonကြောင့်taehyung namjoonကိုပြေးပြီးဖက်လိုက်သည်
"အဖေတောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်တကယ်တော့လေ..."
"အဖေသားပြောတာအကုန်ကြားပြီးပါပြီ
အဖေသားကိုနားလည်ပါတယ်ကွယ်"
"ဒါနဲ့အမေရော.....အမေနေကောင်းရဲ့လား"
"သားအမေက သားထွက်သွားတည်းကအိပ်ရာထဲလှဲနေတာအခုထိပဲသား..."
"အမေကကျွန်တော့်ကြောင့်ဒီလောက်ထိဖြစ်သွားတာလား......ကျွန်တော်အမေ့ကိုတွေ့ချင်တယ်အဖေ "
"အင်း သွားမယ်လာ သားအမေသားကိုတွေ့ရင်တကယ်ကိုပျော်သွားမှာ"
ပျော်ခဲ့သည်....အတိုင်းထက်အလွန်ပျော်မိသည်.....ဤသံသရာတွင်ဒီလိုပျော်ရွှင်မှုကိုမှီနိုင်တဲ့အပျော်မျိုးမရှိ......ဝေးကွာခဲ့လို့နာကျင်တဲ့ခံစားချက်တွေကိုခနလောက်ဖယ်ကြည့်ရင် ချစ်စိတ်သာလျှင်အရာအားလုံးကိုစိုးမိုးထားသည်...တဒင်္ဂအတွင်းမှာပြောင်းလဲသွားတဲ့စိတ်အစုံကဘာနဲ့မှအစားထိုးလို့မရနိုင်အောင်တန်ဖိုးရှိလှတဲ့အခိုက်တန့်လေးသာဖြစ်ပေသည်.......
_
_
_
_
_
_
_
_
#နောက်တပိုင်းတကယ်ဇာတ်သိမ်းပါပြီနော်
ဒီတပိုင်းမှာဇာတ်သိမ်းရင်အရမ်းရှည်သွားမှာဆိုးလို့ပါ
Updateနောက်ကျတာလည်းသာသာ
အနူးညွတ်တောင်းပန်ပါတယ်🙇🙇
_______________________________
အသုဘေန့မို႔ လူတိုင္းဟာအနက္ေရာင္၀တ္စံုမ်ားနဲ႔ kimအိမ္ေတာ္တြင္၀င္ထြက္သြားလာေနၾကသည္........အိမ္ႀကီးထဲမွာအားလံုးကတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေပမယ့္ အေမျဖစ္သူ
jinကေတာ့ သားျဖစ္သူtaehyungရဲ့
ဓါတ္ပံုေရ႔ွတြင္ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႔တီးခတ္လ်က္ငိုယိုေနမိသည္
လူတိုင္းဟာမ်က္ႏွာတြင္အၿပံဳးမရိွ.....
ခံစားခ်က္တို႔ကေသဆံုးသူအေပၚ၌သာ အာရံုထားမိၾကသည္......
ထိုအိမ္ႀကီးရဲ့ေထာင့္စြန္းခန္းေလးက
အျဖဴေရာင္တံခါးတစ္ခ်က္အေနာက္မွာ တိတ္တိတ္ေလးငိုေနတဲ့ထိုလူသားေလးကေဘးတြင္အအနက္ေရာင္၀တ္စံုကိုပံုထားၿပီး
မ်က္၀န္းငယ္ေလးေတြနဲ႔ထိုအနက္ေရာင္
၀တ္စံုနာၾကည္းစြာစိုက္ၾကၫ့္ေနမိသည္
တခ်ိန္က်ရင္အျဖဴေရာင္၀တ္စံုေလးကိုသူ႔အတြက္၀တ္မယ္လို႔စိတ္ကူးယဉ္ခဲ့ဖူးသည္ တကယ္တမ္းလက္ေတြ့မွာ
စိတ္ကူးေတြပံုေပၚလာတာကအျဖဴေရာင္၀တ္စံုေလးနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္ခဲ့ဘဲ သူ႔အတြက္အမဲေရာင္၀တ္စံုေလးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ကက ဝိဉာဉ္မရိွေတာ့တဲ့သူ႔ရဲ့အသက္မဲ့တဲ့
ဓါတ္ပံုေလးအေရ႔ွမွာငိုေႂကြးေနရသည္
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့မဂၤလာပြဲေလးကိုလူေတြအမ်ားႀကီးကလက္ခုပ္ဩဘာနဲ႔ဂုဏ္ျပဳေပးၾကတယ္လို႔ေတြးမိဖူးသည္ တကယ္တမ္းျဖစ္လာတာကသူ႔အသုဘအတြက္လူေတြအမ်ားႀကီးကလာၿပီးပူေဆြးေနၾကတာတဲ့ေလ
ရက္စက္လွသည္မွာႏွစ္ေယာက္မရိွ...အတၲႀကီးခဲ့သည္မွာလည္းႏွစ္ေယာက္ေသာသူမရိွ
မာနေတြေခ်ာင္းစီးၿပီး သိပ္လွတဲ့အတၲစကားလံုးေတြနဲ႔တေယာက္ကိုတေယာက္ခ်ိဳးႏိွမ္ခဲ့ၾကသည္....ကြၽန္ဟုေခၚေဝၚတိုင္းနာက်င္ခဲ့ရေသာ္ျငားလည္း ကြၽန္ျဖစ္ရသည္ကိုသာတခါတရံ မသိစိတ္ကေက်နပ္ေနမိသည္
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
မုန္းတယ္ !......သိပ္မုန္းတယ္ေလာကႀကီးကထြက္သြားတာေတာင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ႔မ်က္ႏွာေလးတခ်က္ေတာင္ျပမသြားဘူးရယ္
ဒီေန့ဆိုပိုလို႔ပင္လြမ္းရသည္ သူေလးဆံုးသြားတာ၂ႏွစ္ျပၫ့္ၿပီေလ......အခ်ိန္ေတြကိုလည္းသိပ္မုန္းတယ္ ကြၽန္ေတာ္ကေရာဘာလို႔
ေသေန့မေစ့ေသးတာလဲ! ကြၽန္ေတာ္ဘယ္အခ်ိန္မွေသမွာလဲ ဒီေလာကႀကီးမွာပူပင္စရာေတြနဲ႔ရွင္သန္ရတာေမာလွၿပီေလ.......
taehyungမရိွေတာ့တဲ့အိမ္ႀကီးဟာေျခာက္ေသြ့လြန္းလွသည္မွာအမွန္ပင္....
အေမျဖစ္သူjinကအိပ္ရာထဲလဲေနတာtaehyungဆံုးတည္းကပင္....အေဖ
ျဖစ္သူကလည္းသားစိတ္နဲ႔ စိတ္ထိခိုက္ရေပမယ့္လည္းလက္ရိွအေျခေနေတြအတြက္ေတာ့အတတ္ႏိုင္ဆံုးအားတင္းထားသည္
jiminသည္အားလံုးထဲမွာအနာက်င္ရဆံုးသူပင္.....နာက်င္ပါမ်ားလာေတာ့ထံုထိုင္းသြားသလားမသိတဲ့jiminကအရင္ထက္ေအးစက္ၿပီးမာေက်ာလာသည္ သူ႔စိတ္ကိုသူတင္းထားသည္ အသက္ရႈသံတိုင္းဟာျမန္လွေပမယ့္ မ်က္၀န္းသားနီေဆြးေဆြးတို႔ကမ်က္ရည္စေတာင္မေတြ့ရေတာ့ဘဲ ေအးစက္တဲ့အၾကၫ့္ေတြသာလ်ွင္ေနရာယူထားေလသည္
"သား.....ဦးေလးတို႔ခနေလာက္စကားေျပာရေအာင္ ၿခံထဲဆင္းခဲ့ ဦးေလးေစာင့္ေနမယ္ "
"ဟုတ္ကဲ့.."
namjoonၿခံထဲဆင္းသြားၿပီး ၿခံထဲကခံုေလးမွာထိုင္ၿပီးjiminကိုေစာင့္ေနသည္....
အိမ္ထဲjiminကေတာ့လုပ္လက္စအလုပ္ေတြကိုရပ္ၿပီး ေျခတလွမ္းခ်င္းနဲ႔ၿခံထဲေလ်ွာက္လာသည္
"ဒီအခ်ိန္ႀကီး ၿခံကိုဘာလို႔ေခၚတာလဲၪီးေလး"
"ဘာရယ္မဟုတ္ပါဖူး ခနေလာက္ေလညင္းခံရေအာင္လို႔ေလ"
"အင္…...….……"
jiminသက္ျပင္းတခ်က္ခ်ၿပီး namjoonေဘးတြင္၀င္ထိုင္လိုက္သည္
ညအခ်ိန္ေကာင္းကင္ယံကနီရဲတဲ့တိမ္တိုက္ေတြနဲ႔အုပ္မိုးထားသည္....ေကာင္းကင္ရဲ့
တေနရာရာမွလ်ွပ္လင္းေနၿပီးမိုးရြာေတာ့မၫ့္ပံုစံပင္
"သားလည္းစိတ္ေတြမြန္းၾကပ္ေနေလာက္ေရာေပါ့ "
namjoonေျပာေတာ့ခပ္ဟဟရယ္ၿပီးျပန္ေျဖလာတဲ့jiminကေအးစက္တဲ့မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ပင္
"ကြၽန္ေတာ္ေနသားက်ေနပါၿပီ......စိတ္ညစ္စရာေတြ၀မ္းနည္းစရာေတြကကြၽန္ေတာ့္အတြက္ထမင္းစားေရေသာက္လိုျဖစ္ေနၿပီ"
jiminစကားေၾကာင့္namjoonမ်က္ႏွာမေကာင္းေပ....
"သားရယ္အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔ကြယ္.......
ဪ..ဒါနဲ႔ဦးေလးသားကိုေျပာမလို႔ မနက္ျဖန္ဦးေလးရံုးကရွယ္ယာ၀င္
တေယာက္ရဲ့သမီး မဂၤလာပြဲရိွတယ္
အဲ့ဒါစိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေအာင္သားလည္းလိုက္ခဲ့ပါလား"
''မလိုက္ခ်င္ဖူး ကြၽန္ေတာ္အဲ့လိုပြဲမ်ိဳးေတြ
မႀကိဳက္ဖူး''
"သားရယ္ လိုက္ခဲ့ပါလားကြယ္ "
namjoonေျပာေနတဲ့ေလသံငယ္ေၾကာင့္jiminမလိုက္ဖို႔မေျပာေတာ့ေပ
"ေကာင္းၿပီေလ ဦးေလးဒီေလာက္ေျပာမွေတာ့လိုက္ခဲ့ပါ့မယ္ "
ဆိုၿပီးအိမ္ထဲကိုခပ္တည္တည္နဲ႔၀င္သြားလိုက္သည္.....jiminအခန္းထဲ၀င္သြားၿပီး
ကုတင္ေပၚမွာပစ္လွဲလိုက္သည္ မ်က္လံုးေထာင့္မွအရည္ၾကည္လဲ့လဲ့တို႔ကလည္းမသိမသာစီးက်ေနသည္.......ထိုအခ်ိန္နီရဲတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးမွဆင္းသက္လာတဲ့မိုးစက္ေတြေၾကာင့္ပိုလို႔ပင္မ်က္ရည္က်ရေလသည္
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
မနက္ေစာေစာႏိုးလာတဲ့jiminက မသြားခ်င္တဲ့မဂၤလာပြဲသြားရေတာ့မွာေၾကာင့္
စုပ္တခ်က္သတ္ၿပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္သြားသည္.......
ခနၾကာေတာ့ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာတဲ့jiminကတကယ္ကိုေတာက္ေျပာင္လြန္း၍ၾကည့္ေကာင္းသည္....အညိုေရာင္ကုတ္၀မ္းဆက္နဲ႔ခန္းညားေနတဲ့jiminကတည္ၿငိမ္လြန္းလွေလသည္
ဒီလိုနဲ႔သားဖႏွစ္ေယာက္ကားေပၚတတ္ၾကၿပီး
ဦးတည္ရာပြဲသို႔ေမာင္းႏွင္ခဲ့ၾကသည္.....
မိနစ္၂၀ေလာက္ေမာင္းၿပီးေရာက္ရိွလာသၫ့္ေနရာကjiminကိုနည္းနည္းေတာ့စိတ္သက္သာရာရေစသည္မွာအမွန္ပင္....စိမ္းစိုေနတဲ့ၿခံ၀န္းထဲကျဖတ္လာခဲ့ၾကတဲ့လမ္းတေလ်ွာက္jiminမ်က္ႏွာတြင္ၿပံဳးရိပ္သန္းလ်က္စိတ္ၾကည္လင္ေနသည့္ပံုစံပင္
ခပ္လွမ္းလွမ္းျမင္ရတဲ့ထည္ဝါလွတဲ့ခမ္းမအျဖဴေရာင္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာေလးဟာျပန္ၿပီးတည္ၿငိမ္သြားရျပန္သည္......ေအးစက္တဲ့အၾကၫ့္ေတြကိုမ်က္လံုးအစံုမွာခ်ိတ္တြယ္ၿပီး ခမ္းမထဲသို႔၀င္သြားတဲ့jiminဟာ ခမ္းမအဆံုးရိွအျဖဴေရာင္၀တ္စံုနဲ႔ေကာင္မေလးရဲ့ေဘးတြင္အၿပံဳးေဝေဝဆာဆာနဲ႔ရပ္ေနတဲ့အျဖဴေရာင္ေကာင္ေလးေၾကာင့္မ်က္လံုးမွမ်က္ရည္တို႔ဟာ တားဆီးမႈမရိွဘဲလႊတ္လပ္စြာစီးဆင္းေတာ့သည္
ေမ်ွာ္လင့္ခဲ့သည္......ခ်စ္ခဲ့မိသည္......
စိတ္အစံုဟာလည္းသူ႔အေပၚ၌သာရိွေနမိသည္.......ခ်စ္စိတ္မ၀င္မိေအာင္အတၲေတြနဲ႔အခါခါႀကိဳးစားမိခဲ့ေသာ္လည္းအႀကိမ္ႀကိမ္သူ႔အေပၚသာစိတ္ယိုင္ခဲ့မိသည္
ကြၽန္တေယာက္ရဲ့ပိုင္ရွင္အျဖစ္သတ္မွတ္ဖို႔အတြက္ ဖ်က္မရတဲ့အမာရြတေတြကိုေပးခဲ့သည္ အမာရြတ္တခုစီတိုင္းဟာေသေလာက္ေအာင္နာက်င္ခဲ့ရေသာ္လည္းႏွလံုးသားကေက်နပ္ခဲ့သည္ မ်က္ရည္စက္မ်ားစြာနဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ္လည္းအတူရိွေနတဲ့စိတ္ေလးနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သည္
ခ်စ္ခဲ့သည္ကေလးဘ၀ထဲကတေယာက္ကိုတေယာက္ရင္ထဲကႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္ခဲ့သည္ "ေျပာင္းလဲမႈ"ဆိုတဲ့ စကားသံုးလံုးက အတၲေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီးျဖဴစင္ခဲ့တဲ့စိတ္အစံုကိုအေရာင္ေတြဆိုးေပးခဲ့သည္
အမွားေတြကိုက်ူးလြန္ရင္း အမွားမွန္းမသိတဲ့အမွားထဲမွာေပ်ာ္ေမြ့ေနခဲ့သည္.......သိပ္လွပတဲ့ "ေနာင္တ" ဆိုတဲ့စကားလံုးဟာလူကိုရူးသြပ္သြားေအာင္သင္ခန္းစာေပးခဲ့သည္...
ျပဳခဲ့သၫ့္အမွားတစ္ခုခ်င္းစီကိုမ်က္လံုးထဲျမင္ေယာင္ရင္းသံသရာတစ္ေလ်ွာက္ေနာင္တနဲ႔သာရွင္သန္ေနရသည္
အေဝးဆံုးကိုထြက္သြားခဲ့ၿပီးမွ ျမင္ကြင္းအစံုတြင္ျပန္ေတြ့ေနရသည္မွာ ရင္ထဲကိုအက္စစ္နဲ႔ပက္သည္ထက္နာက်င္ရသည္.....ဘ၀ျခားသြားၿပီလို႔ထင္ရေလာက္ေအာင္မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီးေရွာင္ပုန္းခဲ့တဲ့သူကအခုဆိုခမ္းမအလယ္မွေပ်ာ္ရြင္စြာလက္ထပ္ေနၿပီတဲ့လား.....ဟက္....ဒီလိုေတျြမင္ေနရတာကိုမ်က္ရည္က်ၿပီးပဲလွၫ့္ျပန္မယ္ဆို
ေန့ရက္တိုင္းသူမရိွလို႔ေၾကကြဲေနခဲ့တဲ့ႏွလံုးသားအတြက္ဘယ္တရားပါ့မလဲ
စကားလွလွေလးေတြကိုစာစီၿပီးသူနာက်င္ေအာင္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါ.....မ်က္ရည္က်ၿပီးလည္း သူ႔ကိုဖက္တြယ္မထားခ်င္ေတာ့ပါ..
ဒါဟာလည္းအတၲတစ္ခုပဲေလ.....ဒါေပမယ့္သူထားခဲ့လို႔ရူးမတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ေန့ရက္ေတြအတြက္ သူ႔ဆီကေနာက္ဆံုးလိုခ်င္တာက သူ႔ပါးျပင္ေပၚက်သြားမယ့္
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့လက္သီးတစ္ခ်က္ပဲ
ေအးစက္တဲ့အၾကၫ့္ေတြကပိုလို႔ပင္ ထင္ရွားလာသည္နဲ႔အမ်ွ အသက္ရူသံကလည္းပိုမိုျမန္ဆန္လာသည္....ေျခလွမ္းေတြက
သူနဲ႔နီးလာေလေလ မ်က္ရည္စက္တို႔လည္းႏူးညံ့တဲ့ေကာ္ေဇာနီေပၚကိုခံစားခ်က္မဲ့စြာက်ေလေလ......
အနီးကပ္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္လာရတဲ့သူက
အေတာ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္ပင္.....အၿမဲသိုဝွက္ထားတဲ့အၿပံဳးေတြ အခုထုတ္ျပခဲ့သည္တဲ့လား..
ေျဖာင္စင္းတဲ့အက်ီအျဖဴေရာင္ကိုေကာ္လံကဆြဲၿပီး ေသးငယ္တဲ့လက္သီးတစ္ခ်က္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ၿပီး နာက်င္ခဲ့ရတဲ့အတိတ္ကိုျပန္ျမင္ေယာင္ကာ ခပ္ျပင္းျပင္းထိုးလိုက္တဲ့လက္သီးတစ္ခ်က္က ႏုနယ္တဲ့ပါးျပင္ကိုနီရဲသြားေစၿပီး ႏႈတ္ခမ္းတို႔မွ ေသြးမ်ားစိမ့္ထြက္သြားေစသည္
ျပင္းထန္တဲ့လက္သီးတစ္ခ်က္ေၾကာင့္မူးေဝသြားတဲ့သူဟာ ဘာမွန္းမသိဘဲထိုးခ်င္းခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေဒါသေတြနဲ႔တဖက္ကိုၾကၫ့္မိေတာ့......
"ဟင္..ကိုကို......."
စကားသံေလးရဲ့ေနာက္ တုန္ရီေနတဲ့သူဟာအံဩသြားသေယာင္......တဖက္ကမ်က္ေထာင့္စူးစူးနဲ႔jiminရဲ့အၾကၫ့္ေၾကာင့္ပိုလို႔ပင္မ်က္ရည္က်မိသည္....ခမ္းမထဲရိွလူအားလံုးကၿငိမ္သက္လ်က္ပင္......
taehyung jiminလက္ကိုဆြဲကိုင္လာသည္
taehyungလက္ကိုေဆာင့္လႊတ္လိုက္တဲ့jiminက က်ယ္ေလာင္တဲ့ေတာက္ေခါက္သံနဲ႔စူးရွတဲ့မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ကိုထိုးၿပီး ထိုပြဲမွေက်ာခိုင္းခဲ့သည္
အေနာက္မွအမွီေျပးလိုက္လာတဲ့taehyungကjiminကိုထြက္မသြားဖို႔တားဆီးသည္.....
"ကိုကို.....ခနေနပါအံုး ကိုကို ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပတာနားေထာင္ပါအံုး"
"ဘာကိုရွင္းျပမွာလဲ.....မင္းနဲ႔ငါဘာဆိုင္ေတာ့လို႔လဲ မင္းဟာေသလူပဲ ငါ့ဘ၀ထဲမွာမင္းမရိွေတာ့ဖူး !! "
ျပင္းထန္တဲ့စကားလံုးေတြေၾကာင့္နာက်င္
ရသူကtaehyungတေယာက္တည္းမဟုတ္ပဲ
ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ျပန္၍နာက်င္ရသည္
"ကိုကိုရယ္ ခနေလာက္ပဲနားေထာင္ပါေနာ္
အခုအခ်ိန္မွာကိုကို ကြၽန္ေတာ့္ကိုသတ္ခ်င္ေနတာကြၽန္ေတာ္သိတယ္"
"သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ မင္းကိုတအားကိုသတ္ခ်င္ေနတာ..... ငါ့လက္ကို လႊတ္စမ္း !! "
jiminလက္ေလးကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့taehyungကမ်က္၀န္းငယ္မ်ားနဲ႔ပင္
တဖက္ကjiminကလည္းလက္ကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီးထြက္သြားဖို႔သာလုပ္ေနသည္
"ကိုကို ! ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာခနေလာက္
နားေထာင္ၿပီးရင္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကိုကို႔မ်က္စိေရ႔ွကထြက္သြားေပးမယ္ ''
"ေကာင္းၿပီေလ ေျပာ ျမန္ျမန္ေျပာ ၿပီးတာနဲ႔ငါ့မ်က္စိေရ႔ွကအေဝးဆံုးကိုထြက္သြား ! "
"အင္းပါ.....ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပမယ္
လြန္ခဲ့တဲ့၂ႏွစ္ေက်ာ္ကကြၽန္ေတာ္အိမ္ကထြက္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာခနသြားေနခဲ့တယ္ သူကတေယာက္ထဲသမားဆိုေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ႔အိမ္မွာလက္ခံေပးထားတယ္ ဒီလိုနဲ႔ႏွစ္လေလာက္ေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကဒီၿမိဳ႔ကေနထြက္သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္....
အဲ့ဒါကြၽန္ေတာ္ဒီၿမိဳ႔ကထြက္သြားဖို႔ကားလက္မွတ္၀ယ္ခဲ့တယ္ ကားမထြက္ခင္
ကြၽန္တာ့္သူငယ္ခ်င္းဆီကဖုန္း၀င္လာတယ္ သူ႔အိမ္မွာကြၽန္ေတာ့္ပိုက္ဆံအိတ္က်န္ခဲ့တယ္တဲ့
သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုပိုက္ဆံအိတ္လာပို႔ေပးဖို႔ထြက္လာေနၿပီေလ
ကြၽန္ေတာ္ကလည္းသူလာေနၿပီဆိုေတာ့ကားဂိတ္ကထြက္ၿပီးကားလမ္းကူးတဲ့အခ်ိန္ကြၽန္ေတာ္ကားတိုက္ခံရတယ္....ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့တဖက္ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက
လည္းကားတိုက္ခံရတယ္တဲ့ေလ
ကြၽန္ေတာ္ကကားတိုက္ခံရၿပီးအတိတ္ေမ့သြားတယ္ေလ ကားတိုက္ခဲ့တဲ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ကြၽန္ေတာ့္ကိုအခုထိေမြးစားထားၾကတာ ကြၽန္ေတာ္ကၿပီးခဲ့တဲ့၂ႏွစ္လံုးလံုးအတိတ္ေမ့ေနခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္အတိတ္ျပန္သတိရတာ "
"ဒါဆို ေသသြားတဲ့သူက မင္းသူငယ္ခ်င္းေပါ့
ဟလား''
"ဟုတ္တယ္ကိုကို အဲ့ဒါကိုကိုတို႔အထင္လြဲေနလို႔လာရွင္းျပမလို႔ကို ဒီမဂ္လာပြဲေၾကာင့္လာလို႔မရျဖစ္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္ျပန္သတိရမွကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဆံုးတယ္ဆိုတာ
သိတာ "
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မင္းကငါ့အတြက္ေသလူပဲ
ငါ့ကိုမင္းစိတ္ႀကိဳက္ဖ်က္ဆီးၿပီးမွ အခုေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔လက္ထပ္ေနတာ မင္းစိတ္ခ်မ္းသာရဲ့လား "
ထိုစကားေၾကာင့္မ်က္လံုးေလးအဝိုင္းသားနဲ႔taehyungက jiminစကားကိုနားမလည္သၫ့္ဟန္နဲ႔ပင္
"ဘာကိုေျပာတာလဲ ကိုကိုကဒီမဂၤလာပြဲကိုကြၽန္ေတာ့္မဂၤလာပြဲလို႔ထင္ေနတာလား"
taehyungစကားကိုဘာမျွပန္မတံု႔ျပန္ဘဲမ်က္ႏွာသာလြဲထားသည္ jiminတေယာက္မ်က္ရည္လည္းက်ၿပီးေဒါသလည္းထြက္ေနသည္
"ကိုကိုထင္ေနတာမဟုတ္ဖူးေနာ္ ဒါကြၽန္ေတာ့္မဂၤလာပြဲမဟုတ္ဖူးေနာ္"
ထိုစကားေၾကာင့္ jimin taehyungကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးၾကၫ့္လာသည္
"ဒါဆိုဘာလို႔အျဖဴေရာင္၀တ္စံု၀တ္ၿပီး
ဟိုသတို႔သမီးေဘးမွထိုင္ေနတာလဲ ! "
အခုလိုေျပာေနတဲ့jiminက taehyungကိုေဒါသထြက္ေနတာမဟုတ္ဘဲ သ၀န္တိုေနမွန္းtaehyungေကာင္းေကာင္းသိသည္
ဆံုရႈံးရမွာေၾကာက္ေနတဲ့jiminပံုစံေၾကာင့္taehyungၿပံဳးမိသည္
"ကိုကို.....ကြၽန္ေတာ္ကဒီေန့ပြဲမွာသတို႔သားအရံလုပ္ေပးရတာ.....အခုမဂၤလာေဆာင္တဲ့ေကာင္မေလးက ကြၽန္ေတာ့္အတိတ္ေမ့ေနတုန္းကေမြးစားထားတဲ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရဲ့သမီးပါကိုကိုရယ္....ၿပီးေတာ့အခုနကသတို႔သမီးနဲ႔ဓါတ္ပံုရိုက္ေနလို႔သူ႔ေဘးမွာထိုင္တာပါ"
"မင္းေျပာစရာရိွတာေျပာၿပီးၿပီမလား....သြားေတာ့ ငါ့မ်က္စိေရွ႔ထပ္မလာနဲ႔ "
"ဘယ္ကိုသြားရမွာလဲ.....ကြၽန္ေတာ့္မွာကိုကိုတစ္ေယာက္ထဲရိွတာ အခုကစၿပီးကိုကို႔ ကို
ဒုကၡမေပးဘဲ ကိုကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားပါ့မယ္ ကြၽန္ေတာ္မဆင္မျခင္နဲ႔အိမ္ကထြက္သြားခဲ့မိတာခြင့္လႊတ္ပါေနာ္"
taehyung jiminကိုရင္ဘတ္ထဲဆြဲသြင္းၿပီးတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားသည္
ရင္ဘတ္ေလးကိုလက္နဲ႔ထုၿပီးတြန္းထုတ္ေနတဲ့jiminက ၀မ္းနည္းၿပီးငိုသံမ်ားနဲ႔ပင္
"ေတာ္စမ္းပါ မင္းကတကယ္ကိုအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိဘဲ ငါ့ကိုနာက်င္ေအာင္ပဲလုပ္ခဲ့တယ္......မင္းငါ့ခံစားခ်က္ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္ငဲ့ၾကၫ့္ဖူးလား "
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုကို...အဲ့အခ်ိန္ကကြၽန္ေတာ္ကကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုေတာင္ဝေခြဲမတတ္ဘဲ ထင္ရာဆိုင္းခဲ့မိတာ...အခုေတာ့ကြၽန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ကိုကြၽန္ေတာ္သိသြားၿပီကိုကို..."
"ေတာ္ေတာ့..လႊတ္...ငါ့ကိုလႊတ္ပါ...."
"ဟင္အင္း မလႊတ္ဖူး ဒီတခါဆိုကိုကို
ကြၽန္ေတာ့္ဆီကထြက္ေျပးသြားလိမ့္မယ္"
"အသက္ရူၾကပ္ေနၿပီ....လႊတ္ပါဆိုေန"
အသက္ရူၾကပ္တယ္ဆိုေတာ့မွဖက္ထားတဲ့လက္အစံုကိုေျဖေလ်ွာ့လိုက္သည္.....
"ကြၽန္ေတာ္ေလ ကိုကိုသိပ္ခ်စ္တယ္...."
ခ်စ္သည္တဲ့လား.....အၿမဲေတာင္းတၿပီးၾကားခ်င္ေနခဲ့တဲ့စကားလံုးက အခုလိုရုတ္တရက္ၾကားရေတာ့ ရင္ထဲႏွလံုးသားတို႔ကေပါက္ထြက္မတတ္ျမည္ေနသည္
"မခ်စ္ဖူး.....ငါမင္းကိုမခ်စ္ဖူး....ငါမင္းကိုအရမ္းမုန္းတယ္ "
"မဟုတ္ဖူး ကိုကိုကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ပါတယ္
ကိုကိုလိမ္ေနတာကြၽန္ေတာ္သိတယ္ ကိုကို႔အခန္းထဲကစားပြဲခံုေပၚမွာ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့taeေလး လို႔ကိုကိုေရးထားတာကြၽန္ေတာ္
သိတယ္ "
taehyungေျပာေတာ့လန႔္ၿပီးရွက္သြားတဲ့jiminကေျပာစရာစကားေတာင္မရိွေတာ့ေပ......
"taehyung အေဖ့ကိုေတာင္မႏႈတ္ဆက္ေတာ့ဖူးလား "
ထိုအခ်ိန္အေနာက္ကေရာက္လာတဲ့namjoonေၾကာင့္taehyung namjoonကိုေျပးၿပီးဖက္လိုက္သည္
"အေဖေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တကယ္ေတာ့ေလ..."
"အေဖသားေျပာတာအကုန္ၾကားၿပီးပါၿပီ
အေဖသားကိုနားလည္ပါတယ္ကြယ္"
"ဒါနဲ႔အေမေရာ.....အေမေနေကာင္းရဲ့လား"
"သားအေမက သားထြက္သြားတည္းကအိပ္ရာထဲလွဲေနတာအခုထိပဲသား..."
"အေမကကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ဒီေလာက္ထိျဖစ္သြားတာလား......ကြၽန္ေတာ္အေမ့ကိုေတြ့ခ်င္တယ္အေဖ "
"အင္း သြားမယ္လာ သားအေမသားကိုေတြ့ရင္တကယ္ကိုေပ်ာ္သြားမွာ"
ေပ်ာ္ခဲ့သည္....အတိုင္းထက္အလြန္ေပ်ာ္မိသည္.....ဤသံသရာတြင္ဒီလိုေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုမွီႏိုင္တဲ့အေပ်ာ္မ်ိဳးမရိွ......ေဝးကြာခဲ့လို႔နာက်င္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြကိုခနေလာက္ဖယ္ၾကၫ့္ရင္ ခ်စ္စိတ္သာလ်ွင္အရာအားလံုးကိုစိုးမိုးထားသည္...တဒဂၤအတြင္းမွာေျပာင္းလဲသြားတဲ့စိတ္အစံုကဘာနဲ႔မွအစားထိုးလို႔မရႏိုင္ေအာင္တန္ဖိုးရိွလွတဲ့အခိုက္တန႔္ေလးသာျဖစ္ေပသည္.......
_
_
_
_
_
_
_
_
#ေနာက္တပိုင္းတကယ္ဇာတ္သိမ္းပါၿပီေနာ္
ဒီတပိုင္းမွာဇာတ္သိမ္းရင္အရမ္းရွည္သြားမွာဆိုးလို႔ပါ
Updateေနာက္က်တာလည္းသာသာ
အႏူးၫြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္🙇🙇
_______________________________