🌈🌈🌈
Ang huling naalala ni Caleb bago umuwi ay ang sinabi ng kanyang ama.
"Disappointing."
Isang salita, pero sapat na para madagdagan ang galit niya. Nauna siyang umuwi, naiwan ang ama sa party para sa mga bisita. Nang marating ang bahay, pinatigil niya ang sasakyan at lumabas.
"Ayaw daw po kayong kausapin ni Ma'am Ya-Ya," ang sabi mula sa intercom bago pa man niya mapindot.
As if gusto niyang makipag-usap dito. Gusto lang naman niyang makita ito para bulyawan. He had enough. Masyadong na itong spoiled sa kanya.
"Fine," at tumalikod.
"Sir, wait lang po."
Bumukas ang gate. Naputol ang kaunting pag-asa niya nang katulong ang lumabas, abot ang plato at tinidor ng cake ni Maria mula sa party. Milagrong hindi ito nasita ng hotel nang iniuwi ang mga kubyertos.
"Kayo na lang din daw maghugas," at sumara ang gate.
"Fine!" bulyaw niya. Kung pwede lang isumbong ito ng pagnanakaw, o makipag break siya. But of course, he can't do that. Padabog siyang nagmartsa, tinawid ang kalye pagbalik sa bahay niya, umakyat sa kwarto at namalayang bitbit pa pala ang mga kubyertos. He brought them anyway.
Pagpasok sa kwarto, nandoon pa ang mga regalo niya. Hindi niya iyon pinansin at naghanda sa pagtulog.
🌈🌈🌈
Pumatak ng ala-una ng madaling araw, gising pa rin si Caleb, gitgit ang mga ngipin, hindi humupa ang inis.
Maya-maya pa, nagring ang kanyang cellphone, pangalan ni Maria ang nasa screen. Hindi niya iyon sinagot.
Hah! Whose restless now? Not him. Magtiis ito at magsisi muna. Matapos ng ikatlong tawag, nakatanggap ng text si Caleb. Agad siyang napabangon, mahinang napamura.
Siya na mismo ang dali-daling tumawag.
[Mon-Mon] anito sa unang ring.
"What do you want now?"
[Hindi ka ba magso-sorry?]
Napanting ang tenga niya. Ang kapal ng mukha nito. "Never."
[Bakit?]
"Anong bakit?"
[Bakit 'di ka magso-sorry?]
"Coz it's not my fault."
[Yes it is.]
"No, it isn't."
[Yes.]
"No."
[Yes.]
"N–" napabuntong hininga siya, hinilot ang noo, "hanggang umaga ba tayong ganito?"
[Yes.]
He gave up. Wala siyang interes pumatol. "At bakit gising ka pa?"
[Kasi alam ko gising ka pa.]
"How did you know?"
[Kasi gising din ako.]
She explained before he could say how ridiculous it sounds.
[First time nating nag-away since maging tayo. Syempre, big deal. Kaya alam ko, hindi ka rin nakatulog.]
Hindi nakasagot si Caleb, kinuwestyon ang sariling kaalaman sa pakikipagrealsyon.
For starters, this is his first relationship. Malay ba niyang big deal ang unang away, isa pa, siguradong marami pang susunod na away at baka mas malala.
[Mabuti nalang hindi tayo umabot sa suntukan. Bad 'yon.]
"Sinuntok mo na ako."
[Masakit ba?]
Of course it did, you violent woman! "No."
Natahimik ang kabilang linya.
"Hey," tawag niya.
[Bakit?]
"Bakit ka nanuntok?"
[Kanino?]
"'Yong babae sa banyo, bakit mo sinuntok?"
[Nothing. They just called me a cat.]
Hindi siya naniwala. Hindi ito basta-basta nananakit. "Tell me."
[May sinabi silang bad.] pagtatapat nito matapos ng ilang segundong katahimikan.
"About?"
[You. And your Daddy... and Mommy.]
Panandalian hindi siyang sumagot. Well, kung may maipipintas man siguro sa kanya ay iyon nga. Family. Not that he's bothered by such trivial things.
[Bati na tayo?] tanong nito.
Hindi pa nga ito humihingi ng tawad. Gayunpaman, napansin ni Caleb ma nabawasan na ang inis niya. "Yes."
[Ok.] at naputol ang tawag.
Just like that, the peaceful moment ended. No good night, or thanks, or anything to conclude the conversation. She left him hanging. Napatingin siya sa screen, humigpit ang hawak sa cellphone. "Maria.... you...!"
Padabog siyang nahiga, gitgit parin mga ngipin. Ilang oras na pabaling-baling si Caleb, hindi humupa ang galit. Madaling araw na ng nakatulog siya, kunot ang noo.
🌈🌈🌈
Lagpas alas otso na nang nagising si Caleb, salamat sa mahinang sundot sa pisngi niya. Isa lang ang maglalakas loob na gawin ito.
"Maria, anong ginagawa mo dito?" Nauna pa ang tanong bago tuluyan siyang namulat. Pinagpala ng itsura, hindi niya ikinatakot ang magising, walang ayos at hilamos.
"Sinusundot ka."
Tuluyan siyang umupo, nagpigil na batiin ito ng hampas gamit ang cellphone na hawak parin pala niya. "That's not what I mean. Wala pa rin tayong pasok, bakit ang aga mong mangulit?"
"Inimbita ako ng Daddy mo."
Naglaho ang natitira niyang antok. "What?"
"Ang Daddy mo. Noong kumatok ako kanina, sabi niya pasok na lang. Aalis na daw siya, naghahabol ng flight."
Of course. He's gone again. His father is a busy man.
"Mon-Mon, buksan na natin ang mga regalo mo, dami. Christmas tree nalang kulang."
"Do what you want, I'll do something."
Ang huli niyang narinig ay ang kaluskos ng papel at sabik na 'Sana may nagbigay ng pagkain."
Sinamantala niya ang distraksyon nito para mag gym at magshower. Pagbalik niya ng kwarto, nangangalahati pa lang ito. Nagkalat ang gift wrappers, kahon at kung anu-anong gamit.
Understandable. Halos lahat ng imbitado sa party ay may bigay. Nagkalat sa sahig ang iba't ibang mamahaling gamit mula sa damit, fountain pen, art pieces at iba pa. Things that he can use, he couldn't, all he can afford to buy.
"Mon-Mon, may nagbigay ng ticket sa isang cruise ship."
He didn't say anything. Probably, it was from a business partner that owns a cruise line.
"Punta tayo!"
Kelan pa ito nasali?
"What are you doing?" Sita niya nang mapansing panay ang kalkal nito.
"Pagkain. Bakit walang nagbigay sa'yo?"
Obvious na ang sagot. Sumuko ito sa wakas, umupo ng tuwid at hinarap siya. "Nagustuhan mo ba ang regalo ko?"
"Yes," he lied. Sinulyapan niya ang bedside table, nakapatong doon ang dalawang ticket.
"Kelan tayo magdidate?"
Naalerto siya, itinigil ang pagtutuyo ng buhok gamit ang towel. "Date?"
Tumango ito, naghihintay.
Naalala niya ang huli silang namasyal. Pumadyak siya ng bisikleta at itinulak ito sa swing. Like hell he'd do that again.
"Well..."
Unti-unti itong dumukwang, naghintay.
Sa isip, naghanap siya ng alternatibong paraan para sa date, 'yong walang masyadong tao para 'di siya mapahiya at hindi niya kailangang magpagod.
"Mon-Mon..."
Namalayan na lang ni Caleb na halos magkalapit na ang kanilang mukha. Dumako ang tingin niya sa labi nito.
"Maihilig ka bang uminom ng gatas?" bigla niyang natanong.
Kusang kumilos ang dila nito, animo nilinis ang bakas ng gatas sa pang-itaas na labi. "Oo. Bakit?"
Napalunok siya. "You smell like milk," not to mention, it was mixture of powder. She really smelled like a baby.
Bumigat ang ulo ni Caleb, pababa ng pababa hanggang sa naglapat ang labi nila. She tasted nothing like a baby. She was sweet.
Dumilat siya, tinanong kung anong sumapi sa kanya. Bago pa matulak ito, kusa na siyang umatras. Ilang segundo ang lumipas, tahimik ang kwarto.
Naikuyom niya ang kamao, kinontrol ang mabilis na paghinga, sakaling bumagal ang kabog sa kanyang dibdib.
Well, sh*t. Isip niya, nahindik sa ideyang siya mismo ang nagpasimula ng halik.
"Mon-Mon, isa pa."
Muntik siyang masamid sa sariling laway. "What?"
"Kiss. Isa pa please."
🌈🌈🌈