«ជុង បងនៅទីណា....ជុងមានឮអូនហៅទេ...ជុង» រាងតូចពេលបើកទ្វាឡានឃើញថាជុងហ្គុកមិនបាននៅក្នុងឡានទេនាយខំងាករកឆ្វេងស្ដាំក៏មិនឃើញទើបចេះតែដើរទៅមុខទាំងគ្មានភ្លើងបន្លឺផ្លូវស្រែកហៅជុងហ្គុកទាំងភ័យខ្លាច
«ជុង...ហ្ហឹក~បងនៅឯណា វាមិនសប្បាយទេអូនអត់លេងជាមួយបងទេឆាប់ចេញមកហ្ហឹក~» រាងតូចទាំងភ័យទាំងខ្លាំងក៏អង្គុយចុះសម្រក់ទឹកភ្នែកនៅកន្លែងដែលងងឹតមើលអ្វីមិនឃើញនិងស្ងាត់ច្រងំ
៚ច្រឹប~ច្រឹប~ច្រឹប៚ ភ្លាមៗនោះស្រាប់តែមានសម្លេងសម្រឹតជើងនរណាម្នាក់កំពុងតែដើរមករកថេយ៉ុងកាន់តែជិតទៅៗ(សាកទាយទៅមើលថាជាអ្នកណាមនុស្សឬជាអ្វី)
«អ្នកណា ហ្ហឹកៗ~កុំចូលមកអោយសោះណា» រាងតូចគ្រាន់តែឮភ្លាមក៏ស្ទុះងើបស្រែកសួរទាំងដៃជើងញ័រតតាត់កំពុងតែខ្លាចហើយជាមនុស្សខ្លាចខ្មោចផងនោះគេយំកាន់តែខ្លាំងទៅៗសម្លេងនោះចេះតែមកជិតទៅៗនាយចេះតែថយក្រោយទៅៗ
«ខ្ញុំសួរថាអ្នកណា ហ្ហឹក~ហេតុអីមិនឆ្លើយហ្ហឹក» រាងតូចស្រែកសួរទាំងទឹកភ្នែកយំរហាម តែគ្មានបានការឆ្លើយតបមកវិញទេគឺបានតែសម្លេងរត់មករកគេកាន់តែលឿនជាងមុនទៅទៀត
«អ្នកណាក៏បានដែរជួយផង ហ្ហឹកៗ ជុង ជួយអូនផង ហ្ហឹកៗៗ» រាងតូចដល់ពេលនេះគឺនាយរត់ទៅមុខយ៉ាងលឿនមិនហ៊ានសូម្បីតែងាកក្រោយតែបន្តិច សម្លេងរត់នោះគឺនៅតែបន្លឺនៅពីក្រោយរាងតូចមិនឈប់
៚ព្រូស៚ រាងតូចរត់លឿនពេកនិងងងឹតមើលអ្វីមិនឃើញផងក៏ជំពប់ជើងនឹងមែកឈើដួលទៅលើដី
«ហ្ហឹស~កុំធ្វើបាបខ្ញុំអីចាំខ្ញុំធ្វើបុណ្យទៅអោយ ហ្ហឹស~» រាងតូចលើកដៃសំពះបិទភ្នែកមិនហ៊ានមើលទាំងមិនដឹងថាអ្នកនៅខាងមុខនោះអ្នកណា មនុស្សឬក៏ខ្មោចក៏មិនដឹង សម្លេងសម្រឹតជើងនោះក៏បានស្ងាត់ក្រោយពេលថេយ៉ុងនិយាយចប់ (តើជាអ្វីអ្នកណាដឹង)
៚ផឹប៚ ពន្លឺនៃអំពូលភ្លើងពណ៌ស ពណ៌ពងមាន់យ៉ាងស្រស់ស្អាតដូចមានមនុស្សបានរៀបចំទុកជាមុនចឹង រាងតូចបើកភ្នែកសន្សឹមៗមើលឆ្វេងមើលស្ដាំថាគ្មានអ្វីនៅទីនេះទេ
«អា៎.................» សម្រែកស្រែករបស់រាងតូចក៏បន្លឺឡើងមួយរំពេចនៅពេលឃើញមនុស្សប្រុសម្នាក់ឈរសម្លឹងមើលមកនាយនៅចំពីមុខនាយអម្បាញ់មិញគេមើលឆ្វេងមើលស្ដាំតែមិនបានមើលមុខក្រោយទេ ជាបុរសតែមួយដែររត់តាមគេអំម្បាញ់មិញនឹងហើយគេមិនទាន់ទៅណានៅឡើយទេគេគ្រាន់តែឈប់នៅពីមុខរាងតូចប៉ុណ្ណោះ
«ជុង ហ្ហឹកៗ» រាងតូចគ្រាន់តែឃើញជុងហ្គុកភ្លាមគេក៏ងើបស្ទុះទៅអោបភ្លាម
«ពិតជាបងមែន ហ្ហឹក~ បងដឹងទេថាអំម្បាញ់មិញអូនខ្លាចប៉ុណ្ណា ហ្ហឹក~» រាងតូចយំអោបរាងក្រាស់សឹងតែក្លាយជាមនុស្សតែមួយទៅហើយ
«បានហើយឈប់យំទៅបងគ្រាន់តែលេងជាមួយប៉ុណ្ណោះ ឈប់យំទៅណាក្មេងល្អរបស់បង» រាងក្រាស់ញញឹមតិចៗនិងអង្អែលក្បាលថ្នមៗ
«ថ្ងៃក្រោយកុំលេងបែបនេះអោយសោះណា បើមិនចឹងទេអូនច្បាស់ជាស្លាប់មុនអាយុហើយ» រាងតូចសម្លក់មុខរាងក្រាស់ដូចចង់សុីសាច់ហ៊ុចឈាមចឹង
«បាទបងដឹងហើយថ្ងៃក្រោយបងមិនធ្វើវាទៀតទេបងសន្យា» រាងក្រាស់លើកកូនដៃមកថ្ពួកកូនដៃថេយ៉ុងជាការសន្យា
«សន្យា...និយាយចឹងហេតុអីបងនាំអូនមកទីនេះ» រាងតូចក៏ងាកមើលឆ្វេងមើលស្ដាំចម្លែកចិត្ត
«បងចង់ប៉ះប៉ូវសូមទោសអូនដែលបងភ្លេចថ្ងៃខួបកំណើតអូននោះអី» រាងក្រាស់នាំរាងតូចទៅអង្គុយនៅតុមួយដែរគេបានរៀបចំញុំាអាហារក្រោមពន្លឺព្រះច័ន្ទយ៉ាង រ៉ូមែនទិច ក្រោយពីញុំាអាហាររួចពួកគេក៏អង្គុយមើលទេសភាពទឹកសមុទ្រនៅឆ្នេរខ្សាច់ដោយរាងក្រាស់អោបស្មារាងតូច រាងតូចអោបចង្កេះរាងក្រាស់
«បងស្រឡាញ់អូនខ្លាំងណាស់ថេយ៍»
«អូនក៏ស្រឡាញ់បងខ្លាំងដូចគ្នា ស្រឡាញ់ស្មើជីវិតរបស់អូនដឹងទេ» រាងតូចងាកមកញញឹមដាក់មុខរាងក្រាស់
«ពួកយើងនឹងរៀបការជាមួយគ្នាណាហើយនឹងបង្កើតគ្រួសារដ៏កក់ក្ដៅតូចមួយសម្រាប់អូននិងបង» រាងក្រាស់ងាកមកមើលមុខថេយ៉ុងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ
«បាទ» ពួកគេសម្លឹងមើលមុខគ្នាចុះគ្នាឡើង ពួកគេក៏បានថើបគ្នានៅពេលនោះទៅ
+New Day
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីរាងតូចនិងរាងក្រាស់ក៏ត្រឡប់ទៅវិញ ដោយមានភាពសប្បាយរីករាយ ពេលមកដល់ភូមិគ្រឹះក្ដីសុខ សប្បាយរីករាយរបស់រាងក្រាស់ក៏ត្រូវបានសាបរលាបមួយរំពេចពេលទទួលបានសារពីជនមិនស្គាល់ម្នាក់បានផ្ញើររូបពីរ បីសន្លឹងអោយគេ
«ថេយ៍...!» ជុងហ្គុក ទាញដៃថេយ៉ុងដែលកំពុងឈរលេងនៅក្នុងសួនខាងក្រោយផ្ទះមិនដឹងអីមកបុកនឹងទ្រូងហាប់ណែនរបស់នាយមួយទំហឹង
«ជុង...បងមានអីមែនទេ លែងអូនសិនទៅអូនឈឺណាស់» រាងក្រាស់ចាប់ច្របាច់កដៃរាងតូចគ្មានថ្នមអីបន្តិច
«គ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងអូនឈឺមែនទេ តែបងពេលនេះឈឺជាងអូនទៅទៀតណា៎» រាងក្រាស់រឹតកដៃរាងតូចកាន់តែខ្លាំងជាងមុនទៅទៀត
«បងកើតអី លែងទៅអូនឈឺ» រាងតូចខំបេះដៃរាងក្រាស់ចេញពីគេតែគ្មានប្រយោជន៏ទេកម្លាំងមិនដល់កម្លាំងយក្សរបស់រាងក្រាស់ឡើយ
«នេះជាស្អីហ្ហាស់...ក្រែងអូនប្រាប់ថាគេគ្រាន់តែជាមិត្តនឹងគ្នាមែនទេ» រាងក្រាស់បង្ហាញរូបរាងតូចនិងជីមីនបានអោបគ្នានៅក្នុងផ្ទះរបស់ជីមីនអោយរាងតូចមើល
«បងបានរូបនេះមកពីណា» រាងតូចសម្លឹងមើលរូបក្នុងទូរស័ព្ទហើយក៏សួរនាំ
«បងបានមកពីណាមិនសំខាន់ទេ តែអ្វីដែលសំខាន់អូនពិតជាធ្វើបែបនេះពិតមែនដែរទេ» រាងក្រាស់
«ពិតមែនហើយអូនពិតជាបានអោបគេពិតមែន» រាងតូចក៏ឆ្លើយតាមត្រង់តែចម្លើយរបស់រាងតូចវាជាការឌឺដងទៅវិញសម្រាប់រាងក្រាស់
«ហេតុអីអូនធ្វើបែបនេះដាក់បង» រាងក្រាស់ខឹងកាន់តែខ្លាំងក៏អង្រួនស្មារាងតូចចុះឡើងៗ
«គេជាមិត្តរបស់អូនហើយគេកំពុងខូចចិត្តទើបអូនលួងលោមគេតែប៉ុណ្ណឹងចាំបាច់ខឹងយ៉ាងនេះ» រាងតូចស្រែកដាក់រាងក្រាស់និងប្រើរបស់នាយទាំងអស់រុញរាងក្រាស់ចេញពីគេ គេវីសនឹងដួលទៅលើដីតែទប់ខ្លួនជាប់
«បងចាប់បានថាគ្រាន់តែជាមិត្ត ចុះបើបងចាប់មិនបានវិញនោះអូននឹងគេជាអីអ្វីទៅ អាចទៅដល់លើគ្រែដែរទេ» រាងក្រាស់ដើរសម្ដៅមករករាងតូចម្ដងមួយជំហានៗ
~ផាច់~ សម្លេងទះកំផ្លៀងក៏លាន់ឡើង
«នេះបងឆ្កួតមែនទេ បងក្លាយជាមនុស្សបែបនេះតាំងពីពេលណាបានជានិយាយពាក្យបែបនេះចេញមករួច ក្រែងសន្យាថាមិនអោយអូនខូចចិត្តនោះអី នេះមិនទាន់បានពីរថ្ងៃស្រួល បួលផងបងក៏ធ្វើមិនបានទៅហើយអោយអូនជឿលើបងយ៉ាងម៉េចទៅ ហ្ហឹកៗ» រាងតូចដូចជាអន់ចិត្តនឹងពាក្យសម្ដីរបស់រាងក្រាស់ដែលបាននិយាយបែបនេះដាក់នាយ ទើបរលីងរលោងទឹកភ្នែកដើរចេញពីជុងហ្គុក
«អូនចង់ទៅណា បងមិនអោយអូនទៅចោលបងទេ» រាងក្រាស់ក្រោយពីត្រូវបានមួយកំផ្លៀងរាងតូចមកក៏រៀងស្ងាត់មាត់ឈឹងទើបរត់ទៅអោបរាងតូចពីក្រោយហើបមាត់មកវិញពេលរាងតូចដើរចេញពីគេ
«លែងអូនទៅ» រាងតូច
«អត់ទេបងមិនលែងទេ ហ្ហឹកៗ បងសូមទោសកុំទៅចោលបងអីថេយ៍ ហ្ហឹកៗ បងខុសហើយ» រាងក្រាស់យំអង្វររាងតូចកុំអោយទៅចោលនាយ
«លែងទៅ» រាងតូចនៅតែមិនទន់ចិត្តជាមួយរាងក្រាស់ទោះរាងក្រាស់យំអង្វរប៉ុណ្ណាក៏ដោយ
«អត់ទេ ហ្ហឹកៗ» រាងក្រាស់នៅតែអោបរាងតូចជាប់មិនប្រលែង
«លែង» រាងតូចនៅតែរក្សាគោលចំហរដដែល
«មិនលែងទេ បើអូននៅតែចង់ទៅចោលបងទៀត បងនឹងមិនលែងអូនទេ ហ្ហឹកៗ» រាងតូចគ្រាន់តែស្ដាប់តែមិននិយាយអ្វីទេ
«ថេយ៍ លើកលែងទោសអោយបងម្ដងទៅ បងមិនធ្វើខុសទៀតទេណា៎ លើកលែងអោយបងទៅ បងមិនអាចរស់គ្មានអូនបានទេ ហ្ហឹកៗ» រាងក្រាស់
TO BE CONTINUE.....
THANK YOU FOR READ❤️