2; Biliyordum, dünyada bunu tedavi edebilecek kimse yoktu.
Karmaşıktım.
Dün Kim Taehyung ile yaşadığım anlar gözümün önünden gitmiyordu ve ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Gözlerindeki bakış aklımı kurcalıyordu ve rüyamda, bana aynı şekilde bakarak elini uzatıyordu. Bardaktaki sütü kafama dikerek sandalyeden kalktım, tabakları ve bardağı alarak makineye koymak için içeri ilerledim. Onun hakkında düşünmek istemiyor ama buna engel olamıyordum, sahi, neden bana öyle bakmıştı?
Esnyerek koltuğun üzerindeki çantama uzandım, askılıktaki siyah ceketimi alarak üzerime geçirdim. Otobüs durağına yürürken insanların yanından geçiyor, onların konuşmalarına tanık oluyordum. Sesler yüksekti, herkes dün gece yeni başlayan ve Kim Taehyung'un mangasından uyarlanmış diziden bahsediyordu. Durağa vardığımda da konuşmalar pek farklı değildi, "Bir kedi çocuğum olsun isterdim." dedi biri, kaşlarımı çatarak ona bakmaya engel olamadım, bizi bir adaya kapatmak isteyen insanların şimdi hiçbir şey olmamış gibi kalkıp bizi bir oyuncak olarak görmelerinden ve istiyor olmalarından haz etmiyordum.
Kim Taehyung onlara kedi-insanların zararsız olduğunu göstermişti, buraya kadar yaptığında hiçbir sorun yoktu lakin insanların gözünde bir oyuncaktan farksızdık, bunu görebiliyordum. Kalbimi acıtan ve gururumu kıran da buydu belki, onların bizi olduğumuz gibi kabul etmelerini istiyordum. İç geçirerek gelen otobüse binerken ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum bu konuda. Yazar gençti ve gözlerindeki bakış bir acıma mıydı yoksa başka bir şey mi? Bana neden öyle bakmıştı ki? Otovüs hareket ederken sırtımı cama verdim ve bir yere tutundum, genç bir kızın elinde yeni mangası vardı ve sayfalarını heyecan içinde çeviriyordu.
Bana olan bakışlarını neden bu kadar umarsadığım hakkında hiçbir fikrim yoktu, hiç haz etmediğim biriydi ve bana mendil uzatarak gözlerime hüzünle bakana kadar sadece öfke duyduğum biriydi. "Jeongguk." Biri adımı seslendiğinde otobüs içinde bakındım, Hoseok insanların arasında dolanarak bana gelmeye çabalıyordu. Elimi uzattım tutunması ve düşmemesi için, "Merhaba." dedim ona, yanımda bedenini cama yaslarken gülümsedi. Derse geç kalacağımıza dair bir şeyler mırıldandı. Ona Kim Taehyung'u gördüğümü anlatmak konusunda emin değildim, Hoseok onu seviyordu ve onun değil de, ona karşı bu kadar soğuk düşünceler içinde olan benim görmüş olmamdan hoşlanacağını sanmıyordum.
Bedenini bana yaslayarak dengesini kurmaya çabaladı, "Yorgunum, uyumak istiyorum." diye mırıldandı, esneyerek gözlerini ovalamasını istedim. Hoseok miskin bir kediydi, dönüştüğünde sahibinin kucağından kalkmaz ve Yoongi hyungu deli ederdi. "Yoongi hyung nasıl?" diye sordum, dilini dudaklarında gezdirdikten sonra uykulu bakışları ile bana döndü. "İyi, aşk acısı çekiyor." Ona gülmeden duramadım, "Aşk acısı?" diye sordum, başını sallayarak beni onayladı. Omuz silkerek bedenini tamamen cama yasladı. "Onun dükkanının yanında parti eşyaları satan bir dükkan var, orada Jimin diye biri çalışmaya başladı. Beni seviyor, kediye dönüştüğümde asla yanından ayırmıyor. Sinir ediyorum onu bazen, ne zaman onu görsem kediye dönüşüyorum." Hoseok yaptığı haylazlıkları gülerek anlatırken kızın okuduğu kitaba döndüm.
"Neden sahibine aşık olan bir kedi-insan yazıyor?"
Hoseok gözlerimi takip ederek kızın okuduğu kitaba baktığında omuzlarını düşürdü, "Jeongguk, kitabı okumadığın o kadar belli ki." dedi sitemle, gözlerimi devirip ona bakmaktan kendimi alıkoyamadım. Kim Taehyung'u öveceği ve yanlış anladığımı söyleyeceği bir nutuk çekmeye hazırlandığı her halinden belli oluyordu. "Ellora ve sahibi sevgili olmuyor, hatta aralarında hiçbir şey geçmiyor. Bana kitabı okurken seni ve Seokjin hyungu ya da Yoongi hyung ve beni hatırlatıyor." Yutkunamadım, Hoseok gözleri dolu bir şekilde anlatırken boğazım kurumuştu. "Bak, ben de bazı kitaplarını onaylamıyorum ama bu kitap sandığın gibi değil. Bence okumalısın." dedi, otobüs durağa yaklaştığında daha fazla konuşmadan indik arabadan.
Seokjin hyungun beni bulduğu anı çok net hatırlıyordum, kedi bedenimdeydim ve bir taşın arkasına saklanmıştım bana zarar vermek isteyen sokaktaki çocuklardan. Korkuyordum, her an başıma bir şey geleceğine emindim. Hava soğuktu, tüylerim beni soğuktan koruyacak kadar kabarmamıştı daha. Çocukların gülüşmeleri gittikçe yakınlaşıyordu. Birinin "Pisicik, gel bakalım." dediğini, beni elleri arasına alarak kaldırdığını hatırlıyordum. Seokjin hyungun bal rengi, beni güvende hissettiren bakışları. Üzerindeki siyah, tüylü hırkanın fermuarını indirerek beni oraya saklamış, çocukların kedi-insan olmam ile ilgili aşağılayacı sözlerini umursamamıştı. Kız arkadaşı Jieun ile yaşadığı evde bana bir yuva vermiş, beni sevmiş ve beraber büyütmüşlerdi.
Gözlerimin dolmasına engel olamayarak Hoseok'un peşinden yürürken iç geçirdim, onun hikayesi de benimkinden çok farklı değildi. İkimiz de ailelerimiz tarafından terk edilmiş, insan ailelerimiz ile güzel bir hayat yaşıyorduk. Hoseok ne kadar Yoongi hyungu delirtse ve onun köpeği Holly ile anlaşamasa da birbirine çok bağlılardı. "Yoongi'nin o çocukla olmasını istemiyorum." dedi birden Hoseok bana dönerek, kaldırımda durduk ve ona baktım. "Jimin çok iyi ve tatlı, bana her zaman güzel davranıyor." Kaşlarımı çatarak ona bakarken sorunun ne olduğunu anlamaya çabalıyor fakat beceremiyordum. "Kedilere alerjisi var. Yoongi ile sevgili olur ve evlenirlerse, benim evden gitmemi isteyebilir." dedi birden, omuz silkerek ona baktım. "Benim yanıma taşınırsın, Hoseok. Hem yetişkin olduk artık zaten, bakıma muhtaç küçük çocuk değilsin." dedim, dudaklarını büzerek omuz silkti ve Yoongi'den ayrılmak istemediğini söyledi.
Seokjin hyung ve Jieun noona bana yeterli ebeveynlik yapmıştı ve onları artık yalnız bırakmam gerektiğini fark ederek evlerinden ayrılmıştım. İkisi de bunu kabul etmek istemeseler de benim ısrarlarıma karşı koyamadılar. Onlar hâlâ benim ebeveynimdi, ne kadar onlar ile aynı yaşlarda görünüyor olsam da.. "Hoseok." dedim koluna girerek, "Yoongi hyungun hayatında biri olması seni de mutlu edecek. Sen şu an yalnız kalmaktan, yeterince ilgi alamamaktan korkuyorsun. Seni seven biri olduğunda onun hislerini de anlayacaksın." Başını sallayarak beni onaylamış olsa da hâlâ aklında soru işaretlerinin dolandığının farkındaydım, omuz silktim ve beraber binaya girdik.
Koridorlardaki koşuşturmacalar ikimizi de korkutarak köşeye sinmemize sebep olurken "Neler oluyor?" diye sordum birini durdurarak, "Ah, bilmiyor musunuz? Bugün önemli bir konferans var ve konuk, Kim Namjoon." Kız heyecanla konuştuktan sonra bizim yanımızdan ayrılırken omuzlarımı düşürdüm. "Harika, kardeşi yetmiyormuş gibi bir de abisi var." diye söylendim, Kim Namjoon kardeşi Kim Taehyung'un aksine mangalar yazmıyor olsa da o da kedi-insan ırkı konusunda oldukça meraklıydi ve bir genetik mühendisiydi. Biyolog olmak için ikinci üniversitesine devam ettiğini Hoseok'un söylediğini hatırlıyordum. "Bu ailenin kedi-insanlar ile derdi ne acaba?" diye sordum Hoseok'a dönerek, heyecandan yerinde zıpladığını görmek gözlerimi devirmeme sebep oldu.
Konferans için tüm derslerin iptal edilmiş olduğuna ve bizi bir genetik mühendisini dinlemek için büyük salona topladıklarına inanamıyordum. Kim Namjoon takım elbisesinin içinde yüksek kürsüde oturuyor, bakışlarını konferans salonunda oturan öğrenciler üzerinde gezdiriyordu. Yanlıştı. O ailede yanlış olan bir şeyler vardı. Bizim ırkımız konusunda bu kadar meraklı olmalarından haz etmiyordum. Kim Taehyung'un gözlerinde dün gördüğüm hüzün yeniden aklıma dolarken "Merhaba ben Kim Namjoon, Seoul Ulusal Üniversitesi Genetik Mühendisi asistanı ve biyolog öğrencisi." Hoseok gözlerini kürsüde konuşan adama dikmiş halde heyecan içindeyken ben ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.
"Kendimi hâlâ haklarında tam bilgilerin oluşmadığı kedi-insan ırkı üzerinde araştırmalara verdiğimde üniversite birinci sınıf öğrencisiydim. Onları merak ediyor, varlıklarındaki gizemi çözmek için yanıp tutuşuyordum. Erkek kardeşim onların duygusal ve düşüncesel yapıları ile ilgilenirken, beni de genetik yapıları çekiyordu."
Kim Namjoon konuşmaya devam ederken gözlerim siyah perdenin yanında dikilmekte olan bedene kaydı, dün gördüğüm kaban üzerindeydi ve sadece abisine bakıyordu. "Neden?" diye sordum sesimin yüksek çıkmasizna engel olamayarak, konferans salonundaki tüm gözler konuşanın kim olduğunu ararken "Anlamadım." dedi Kim Namjoon, ayağa kalktım ve tüm dikkatler benim üzerimde toplandı. "Neden aileniz ırkımız ile bu kadar ilgili? Bizi araştırmak için neden bu kadar yanıp tutuşuyordunuz?" Hoseok üzerimdeki kazağı tutarak oturmam için çekiştirirken Kim Namjoon ile gözlerimiz buluştu. Bana adımı sorarken omuz silktim ve bilmesine gerek olmadığını söyledim. "Farklı olduğunuzu kabul etmelisin, bu yüzden sizi merak ediyor ve araştırıyoruz." dedi gayet akademik, tatmin olacağıma inandırıcı bir tonda. "Erkek kardeşinizin ırkımız hakkında cinselliğe düşkün, düm duyularımız bunun için çalışan bireylermişiz gibi yazması da mı merakınızdan? Bizim hakkımızda bir şeyler öğrenebildiyseniz, kardeşinize de öğretseydiniz keşke." Hoseok artık elimi tutmuş oturmam için adeta yalvarırken bakışlarimı perdenin arkasındaki bedene çevirdim lakin orada kimse yoktu, Hoseok'a uyarak otururken onun çekip gitmesi sinirime dokundu.
Karşıma geçip konuşmalıydı ve içimdekilerin hepsini dökmeliydim, öfkemi yüzüne kusmak istiyordum.
--
jeon, annem, sakin mi olsan?