⚜ CHAPTER 2 ⚜
"YOUR imperial highness!"
The three royalties were interrupted from watching their people celebrate when a royal guard arrived with such hurry. Humahangos pa ang lalake senyales na kagagaling lang nito sa matinding pagtakbo.
"What is it?" The emperor asked with impatience.
Humugot muna ng malalim na hininga ang kawal bago nagsalita. "A-An intruder, your imperial highness. There's an intruder."
TODO pa rin sa pagpumiglas ang batang Alora kahit meron nang nakahawak sa kanya. Nakatali pa ang dalawang kamay niya. Kakaiba ang taling iyon, umiilaw ito ng kulay dilaw.
"Bitawan niyo po ako sabi!"
"Silence!"
Napatingin siya sa pinanggalingan ng malalim na boses na iyon. Nakita niya ang isang may katandaang lalakeng nakasuot din ng pang-kawal, the only difference is, he has a lot of golden badge on his right chest. Doon niya naisip na ang lalakeng iyon ay marahil ang pinakamataas sa iba pang mga lalakeng naroon, like a general of an army.
Nalihis ang tingin ni Alora sa pinto nang bumukas iyon. Dinala kasi siya ng mga kalalakihan sa loob ng kastilyo, pero hindi niya na napagtuunan pa ng pansin ang ganda ng istraktura ng lugar dahil sa kakapiglas niya.
"Where is he?" an authoritative voice spoke, coming from the hall's entrance.
Nadako ang tingin niya sa mga taong bagong dating. Kaagad siyang natigilan sa pagpupumiglas nang makita ang isang napakatikas na lalaking may suot na korona. Tama! Korona! It's the king! And beside him is the queen!... Or are they really?
"It's a girl your imperial majesty, a little girl to be exact." The general answered. Gumilid ito dahilan para tuluyang makita ng emperor ang isang maliit na batang babae.
Imperial majesty? Then that means he's an emperor! Not a king! He's higher than a king! Her mind babbled.
"Seems like they sent a little girl to be less suspicious." The general even assumed.
Alora is still in shock when the emperor approached her. He stood exactly in front of her. He has a very intimidating aura and a stern face. Her knees almost trembled as the emperor scrutinized her being.
"Reveal your true form," the emperor sternly ordered.
Tila nablanko ang utak niya. Nagsimula nang manginig ang kanyang mga labi.
Bakit ba siya nasa ganitong sitwasyon?
"Didn't you hear the emperor? He said show your true form!" Singhal ng pinuno ng mga kawal nang wala siyang ginawa.
Nagsimula nang magtubig ang kanyang mga mata. She wished to meet the royalties but not like this. Pakiramdam niya ay may ginawa siyang matinding krimen dahil sa uri ng tingin ng mga taong naroon sa kanya.
"Speak!" Doon na napigtas ang pagpipigil niya. Her tears started flowing like waterfalls. Kahit kailan ay hindi siya sinigawan ng mga magulang niya pero itong mga taong hindi niya naman kilala ay sobra ang pagsigaw sa kanya.
"Bad ka! Susumbong kita kay mama!" She spatted before trying to break free from the guard holding her in place. "Lagot kayo sa tatay ko!" she sobbed.
Nagsimula nang ngumawa ang batang Alora. Hindi siya palaiyak pero bago pa lang sa kanya ang mawala sa tabi ng mga magulang. Isama pa na naisip niya na ngayon ang posibleng kalagayan ng mga ito, huli niyang kita sa mga magulang ay may umaatake sa mga ito kaya hindi niya na talaga napigilan ang pag-iyak.
Hindi naman alam ng mga taong naroon ang gagawin. Nagtitinginan lang ang mga ito sa isa't-isa, nagpapakiramdaman. Ang emperor naman ay nanatiling nakatitig sa batang babae, tinatantsa kung totoo ba o palabas lang ang pinapakita nito.
"She's harmless."
Natigil ang lahat sa biglang nagsalita. Lahat ay dumako ang tingin sa pinto. Maging si Alora ay bahagyang napatigil at kahit nanlalabo ang paningin dahil sa mga luha ay pahikbi-hikbi niyang inaninagan kung sino ang nagsabi no'n.
"Your imperial highness..." yumuko ang mga kawal sa bagong dating.
It was the archduke.
"Son, I told you to just wait for us outside!" The empress quickly approached her son but the archduke maintained his eyes on the crying little girl.
"She's harmless, father." Ulit nito at ngayon ay hinarap na ang ama.
"How do you say so?" The emperor asked, his tone seems to challenge the archduke for his theory.
Nagsimulang lumapit ang archduke sa batang babae, at ngayong wala nang gaanong mga luha sa mga mata ni Alora ay mas nakita niya na nang mas maayos ang batang archduke na ngayon ay huminto sa kanyang harapan.
The archduke is wearing his mighty little crown that sits above his auburn hair. The color of his hair complimented his pale complexion as well as his light brown—almost golden—eyes. Hula niyang hindi niya ito kalayo ng edad pero parang ang tanda na nito sa uri ng pagtingin nito sa kanya.
"Father, the girl's hands have been bound by the golden cord. And we all know anyone with dark powers who's tied by the golden cord will weaken once they struggle, and the more they struggle, the more they weaken. In her case, she's been struggling for how many times yet nothing has changed, she showed no sign of weakening and that only proves one thing. She's got no dark power and she's not a dark being."
Sa buong pagpapaliwanag ng lalake ay nakatitig lang si Alora dito. Alam niya naman ang lengguwahe nito pero para pa rin siyang walang naintindihan sa sinabi nito.
Golden cord? Dark powers? Dark being? What is he talking about? Nasa ibang dimensyon na ba talaga siya? Sa ibang planeta? Because the last time she checked, there's no such thing on Earth!
"Very well," Bumalik ang tingin ni Alora sa emperor. Sakto rin namang tumingin ito sa kanya kaya halos yumuko siya huwag lang makasalubong ang nakakaintimida nitong tingin. "What's your name, little one?"
Napalunok siya. The emperor is asking her.
"A-Alora..."
"Alora," the emperor repeated, he even nodded his head twice, as if acknowledging her name. "Where are your parents?"
She bit her lip. That, she does not know. Para na naman tuloy siyang maiiyak. She misses her parents.
"They may be in the party." Wika ng empress nang hindi sumagot si Alora. "But based from her clothes, I don't think so."
Napayuko siya para suriin ang suot na damit. She's wearing her usual pajamas. Mahimbing na ang tulog niya nang may umatake sa kanila.
"Your imperial majesties, she was seen inside the forbidden cave, walking around the old tower."
Rinig ang pagsinghap ng empress dahil sa binunyag ng heneral. Pati ang archduke ay napakunot ang noo, at ang emperor naman ay tumapang ang mukha.
Mas lalo tuloy siyang kinabahan. Ano ba kasi ang meron sa toreng iyon?
"What was your purpose for going in the forbidden part of the castle?" Matigas na tanong ng emperor.
"I-I didn't know that was a forbidden part." She said in all honesty. The emperor just stared at her, tinatantya kung nagsasabi ba siya nang totoo.
"That cave was extremely gloomy that it's nearly impossible for a child like you to keep going in the dark. For what reason did you proceed?" The emperor's tone is full of suspicion. Napasimangot na lang siya. She hates being interrogated. Nawala na tuloy ang kanyang lungkot at tila gusto niya nang lumisan sa lugar na iyon.
"I was curious."
Naniningkit na mga mata ng emperor. "Didn't you know that curiosity kills the cat?"
"And didn't you also know that a cat has nine lives? So in calculation, I still have eight."
"You have no right to talk to the emperor like that!" The general interfered.
Imbis na matakot ay mas lalo lang siyang napasimangot. Hindi naman siya pinalaking bastos ng mga magulang, pero kung tutuusin ay mas malaki naman ang kasalanan ng mga ito sa kanya. Pwede niya silang kasuhan ng false accusation! Hanggang ngayon nga ay nakatali pa ang mga kamay niya!
"Very clever," puna ng emperor na siyang nagpabalik ng tingin niya rito. Tama ba iyong nakita niya? The emperor looked at her with amazement. "Release the child."
Napatingin lahat ng kawal sa emperor nang iwika nito iyon. Pero wala rin namang nagbalak itong kontrahin, they have no right to. Kaya agad na kinalas ng kawal na kanina pa nakahawak kay Alora ang tali sa kanyang dalawang kamay.
Hindi na siya nagtaka nang makita ang namumula niyang mga pulso, sa higpit ba naman ng pagkakatali sa kanya.
"I'm asking again. Where are you parents--"
"ALORA!"
Natigil ang lahat nang biglang bumukas ang pinto at bumungad sa kanila ang isang tagapagsilbi sa palasyo. Ngunit kilala iyon ni Alora, hindi siya pwedeng magkamali!
"Tiya Yda!"
Mabilis na lumapit sa kanya ang tiya saka siya niyapos. "Diyos ko, Alora!"
The people were all stunned by the sudden event.
"My apologies, your imperial majesty." Harap ni Yda sa emperor, maging sa empress at sa archduke ay yumuko ito tanda ng paggalang. "This is my niece, dinala ko po siya rito sapagkat walang mag-aalaga sa kanya sa aming tirahan. I'm sorry for the trouble she had caused. I oath this would never happen again."
Nagtatakang napatingin si Alora si Tiya. She lied.
"I didn't like the thought of a server bringing a mere stranger in my palace." Litanya ng emperor na mas kinayuko ni Yda. "Nevertheless, I'm giving you my consent to let Alora stay in the castle as long as she has no guardian to take care of her at home. But never ever let her wander around the palace again, especially to the place no one is supposed to be."
"My gratitude, your imperial highness! We thank you for your understanding!" Walang sawang nagpasalamat si Yda sa emperor. Hindi naman nagbabago ang ekspresyon ng huli, malamig pa rin ngunit may pagkonsidera.
"I believe this marks the end of our discussion." The emperor faced the royal guards. "Everybody, go back to your own duties. A child's intrusion to the forbidden cave shows how all of you lacked to fulfill your duties. This should never happen again. Am I understood?" The emperor's voice is full of authority that the royal guards can no longer look straight into his eyes.
"Yes, your imperial majesty." They answered in unison.
"Very well," Iyon lamang at lumisan na ang emperor kasama ang empress at ang archduke.
"Tiya Yda--" her aunt immediately cut her off.
"Not here, Alora. We have to get out of here first."
Hindi pa man siya nakakapagsalita ay hinila na ng tiya sa kung saan. Hindi na siya umangal. Gayunpaman ay nagawa niya pa ring lingunin ang pamilya ng emperor na ngayon ay palabas na ng pinto.
Gusto niya lang sana silang makita sa huling pagkakataon, however, she was caught by surprise when she met the archduke's gaze.
He was already looking at her, way before she did.