ពេលវេលាចេះតែកន្លងផុតពីមួយខែទៅមួយខែពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំរហូតដល់3ឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ នាងតូចថេហ្យុងក៏កើនអាយុដល់23ឆ្នាំហើយដែលសម្រស់របស់នាងស្អាតជាងគកាលនៅរៀនទៅទៀត នាងតូចច
ថេហ្យុងរៀនចប់តាំងពី2ឆ្នាំមុនមកម្ល៉េះហើយនាងក៏បានធ្វើជាគ្រូពេទ្យនៅក្នុងមន្ទីពេទ្យធំជាងគេនៅក្រុងសេអ៊ូលរយ:ពេល2ឆ្នាំមកហើយដែរ។នាងគឺជាគ្រូពេទ្យដែលមានចិត្តធម៍ នាងតែងតែស្ម័គ្រចិត្តចុះទៅព្យាបាលអ្នកជំងឺនៅតាមខេត្តតាមស្រុក ជាពិសេសនាងព្យាបាលមិនដែលយកប្រាក់ពីជនក្រីក្រណាឡើយមានតែអោយប្រាក់កាសទៅអោយពួកគេចាយវាយទៀតផង។
ចំណែកឯទំនាក់ទំនងរបស់ជុងហ្គុកនិងនាងវិញគឺនៅតែដដែល គ្រាន់តែថានាងតូច
ថេហ្យុងមិនសូវមានពេលនិយាយទូរស័ព្ទជាមួយនិងជុងហ្គុកដូចជាពីមុននេាះទេ ចាប់តាំងពីនាងចូលធ្វើជាពេទ្យមកម្ល៉េះ។ហើយឆ្នាំនេះដែលក៏ជាឆ្នាំរាងក្រាសបញ្ចប់ការសិក្សាពីសហរដ្ឋអាមេរិកដែល។
"ប៉ាម៉ាក់" នាងតូចថេហ្យុងដើរចូកមកកនុងភូមិក្រឹះហើយក៏បានហៅអ្នកជាប៉ានិងម៉ាក់ដែលពួកគាតើទាំងពីរកំពុងតែអង្គុយនៅលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវនេាះ។
"ថេយ៍ កូនហត់ដែលទេ" នៅពេលដែលកូនស្រីខ្លួនមកអង្គុយជិតហើយអ្នកស្រីគីក៏សួរនាំ សុខទុក្ខនាងតាមទម្លាប់។
"ថ្ងៃនេះរាងហត់បន្តិចណាម៉ាក់ ព្រេាះមានអ្នកជំងឺច្រើន" ថេហ្យុង
"កុំប្រឹងពេកអីកូន មើលថែសុខភាពខ្លួនឯងផង" លោកគីម
"ច៎ាស កូនមិនអីទលោប៉ា សុខភាពកូនរឹងមាំណាស់" ថេហ្យុង
"ច្នឹងកូនទៅសម្រាកទៅណា មើលទៅកូនប្រហែលជាហតើណាស់ហើយ" អ្នកស្រីគីម
"ច៎ាស ច្នឹងកូនឡើងទៅខាងលើសិនហើយម៉ាក់" ថេហ្យុង
"ច៎ាស កូន" អ្នកស្រីកីមឆ្លើយហើយ ថេហ្យុងក៏ឡើងទៅខាងលើបន្ទប់ដើម្បីសម្រាក។
បន្ទាប់ពីនាងឡើងទៅសម្រាកនៅលើបន្ទប់អស់ពេល2ម៉ោងមក នាងក៏ដើរវុះមកខាងក្រោមវិញ ពេលនេះក៏ដល់ពេលដែលនាងតហរូវទៅមន្ទីពេទ្យវិញដែលព្រេាះខាងមន្ទីពេទ្យបានខលមកប្រាប់ថាមានអ្នកជំងឺច្រើន។
"ម៉ាក់ប៉ា" ថេហ្យុង
"អៅ ថេយ៍កូនរៀបចំខ្លួនទៅណានិង"
អ្នកស្រីគីម
"គឺខាងមន្ទីពេទ្យខលមកប្រាប់ថាមានអ្នកជំងឺច្រើន ច្នឹងហើយកូនត្រូវទៅព្យបាលពួកគេ"
ថេហ្យុង
"អ ច្នឹងទេហេស" អ្នកស្រីគីម
"ច៎ាស មែនហើយអ្នកម៉ាក់ចុះឯណាបងជូនបងជីន ហើយនិង ជីនណាមនេាះទៅណាអស់ហើយហេតុអីកូនមិនឃើញ" ថេហ្យុង
មែនហើយ គីម ណាមជូនបានរៀបការជាមួយនិងជីនអស់រយ:ពេល2ជាងមកហើយ ហើយក៏មានកូនស្រីម្នាក់ដែល ដែលនាងទើបតែមានអាយុ1ឆ្នាំជាងប៉ុណ្ណេាះ នាងឈ្មេាះ គីម ជីនណាម។
"អរ ថ្ងៃនេះកូនជូន ជូនកូនជីននិងចៅណាមទៅដរលេង" អ្នកស្រីគីម
"ច៎ាស ច្នឹងកូនទៅហើយណាប៉ាម៉ាក់" ថេហ្យុង
"ចា៎ស កូន" អ្នកស្រីគីមនិយាយហើយ
ថេហ្យុងក៏បានដើរសម្តៅទៅឡានហើយបើកចេញទៅ។
"បងតេាះឆាប់អោយអ្នកបម្រើរៀបចំទៅ" បន្ទាប់ពីឃើញកូនស្រីរបស់ខ្លួនចេញទៅបាត់អ្នកស្រីគីមក៏បាននិយាយទៅកានើលោកគីម។
"ហុឹមបងដឹងហើយ អូនទៅធ្វើខេកចុះទុកអោយបងបញ្ជារអ្នកបម្រើរៀបចំតុបតែងភូមិគ្រឹះ" លោកគីម
"ច៎ាស" អ្នក្រីគីមថាហើយគាត់ក៏បានចូកទៅផ្ទះបាយដើម្បីធ្វើខេក អេ៎តើគាត់ធ្វើខេកអោយអ្នកណាចេះ!!!!?ហើយលោកគីមក៏បានបញជារអោយអ្នកបម្រើរៀបចំភូមិគ្រឹះ។
+មន្ទីពេទ្យ
មកដល់មន្ទីពេទ្យភ្លាមថេហ្យុក៏ប្រញ៉ាប់រត់ចូកទៅក្នុងមន្ទីពេទ្យ ដើម្បីមើលថែអ្នកជំងឺ។
"ថេយ៍ហើយឯងប្រញ៉ាប់ទៅណា រត់ត្រហេបត្រហបម្ល៉េះហ៎ា" ជីមីននិងហ៊ូប៊ីក៏បានធ្វើពេទ្យនៅក្នុងមន្ទីពេទ្យតែមួយជាមួយនិង
ថេហ្យុងដូចគ្នាដែល។
"គឺយើងប្រញ៉ាប់ទៅមើលអ្នកជំងឺនិងណា"
ថេហ្យុង
"ហើយចុះឯងមិនព្រមដើរតាមសម្រួលទៅហ៎ា" ហូប៊ី
"អើ មកពីគ្នាវាប្រញ៉ាប់និងណា ហើយពួកឯងមានការអីទេ បើគ្មានទេយើងទៅសិនហើយ" និយាយហើយថេហ្យុងក៏បានដើរទៅបាត់ រកតែជីមីននិងហ៊ូប៊ីសួរនាំបន្តិចមិនបាន។
"ណ៎ែ នេះទៅបាត់ហើយហេស តេាះកាមីននៅធ្វើអីទៀតទៅមើលថែអ្នកជំងឺ" ហ៊ូប៊ី
"អើតេាះ" ថាហើយអ្នកទាំងពីរក៏បានទៅមើលថែអ្នកជំងឺបាត់ទៅ។
+ពេលល្ងាច
ពេលល្ងាចម៉ោង5ឈានចូមកដលក៏ត្រូវដល់ម៉ោងអ្នកធ្វើការងារទាំងអស់សម្រាក ហើយគ្រូពេទ្យក៏ត្រូវដល់ពេលសម្រាកទៅផ្ទះវិញ។
"ថេយ៍មកតាមខ្ញុំបន្តិច" នាងតូចថេហ្យុងរៀបនិងដើរចេញពីមន្ទីពេទ្យទៅហើយក៏មានពេទ្យស្រីម្នាក់មកហៅនាងអោយដើរទៅតាម ថេហ្យុងនាងមិននិយាយអ្វីនាងក៏ដើរតាមពេទ្យស្រីម្នាក់នេាះរហូតដល់...
"នេះគេគ្រប់គ្នាទៅផ្ទះអស់ហើយមែនទេទើបមិនមានគ្រូពេទ្យសេាះច្នឹង" ថេហ្យុង
"ពេទ្យគ្រប់គ្នានៅមិនទាន់មានអ្នកណាទៅណាទេ នាងខ្ញុំចាំខ្ញុំនៅកន្លែងនិងមួយភ្លេតសិនណាខ្ញុំទៅខាងនេាះបន្តិច" ពេទ្រស្រីម្នាក់នេាះនិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅបាត់ទុកអោយ
ថេហ្យុងនៅម្នាក់ឯង។
"ភឹប" នៅសុខៗភ្លើងក្នុងមន្ទីពេទ្យស្រាប់តែដាចធ្វើអោយមន្ទីពេទ្យងងឹតទេាះបីនេះពេលល្ងាចក៏ដោយតែដោយសារនៅកន្លែដែលថេហ្យុងឈរគ្មានបង្គួចទេទើបធ្វើអោយងងឹតបែបបនេះ។
"នេះមកដាច់ភ្លើងអីនៅពេលនេះ" ថេហ្យងនិយាយហើយនាក៏បើការស្ពាយដៃរបស់រកមើទូរស័ព្ទតែនាងរកយ៉ាងណាក៏រកមិនឃើញ តើទូរស័ព្ទរបស់នាងបាត់ទៅណាទៅ។
"មានអ្នកណានៅទីនេះទេ" ដោយអស់ជំរេាះនាងតូថេហយុង៏ដើរទៅមុចខតោចៗហើយស្រែកសួរក្រែងលោមានមនុស្សដើរកាត់ទីនេះតែអវីដែលនាងទទួលបានមកវិញនេាះគឺ
ភាពស្ងប់ស្ងាត់មិនឈរសម្លេងអ្វីឡើយ។
"អ្នកណានៅត្រង់នេាះ" ក្រោយក្រលែកឃើញស្រមោលសៗនៅពីមុខនាងុថេហ្យុងក៏ចាប់ផ្តើមសួរតែនាងមិនដើរទៅមុខទៀតទេ។
"ហេតុអីមិនឆ្លើយ មិនលឺខ្ញុំសួរទេរឺ" ថេហ្យុង
"អ៎ាយ" ថេហ្យុស្រេកឡើងខណ:ពេលដែលភ្លើងមកវិញហើយនាងក៏បាឃើញច្បាស់ថាអ្នកដែលនៅចំពេាះមុខគឺជាខ្មោចច្បាស់ណាស់ ទើបធ្វើអោយនាងភ័យភ្លែតមាត់ស្រែកលើកដៃខ្ទប់ភ្នែកទាំងគូររបស់ខ្លួន ចំណែកឯញីស៏បែកជោគថ្ងាស។
"Happy Birthday to you!!!Happy Birthday to youរីករាយថ្ងៃកំណើតណាមិត្តសម្លាញ់" បន្តិចក្រោមកក៏លឺសម្លេងច្រងជូនពរអបអរថ្ងៃកំណើតរបស់ថេហ្យុងហើយម្នាក់នេាះគឺជីមីន ហ៊ូប៊ីនិងមានពេទយជាច្រើននាក់ទៀត។
មែនហើយថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃទី30ខែ12វាជាថ្ងៃកំណើតរបស់ថេហ្យុងគម្រប់អាយុ23ឆ្នាំរបស់នាង។
"រីករាយថ្ងៃកំណើតណាពេទ្យថេយ៍"
"រីករាយថ្ងៃកំណើតពេទ្យថេយ៍" គ្រូពេទ្យដែលនៅទីនេះក៏នាំគ្នានិយាយជូនពរថ្ងៃកំណើតទៅកាន់ថេហ្យុង។
"ហុឹក អគុណអ្នកទាំងអស់គ្នាខ្លាំងណាស់ ដែលចាំថ្ងៃកំណើតរបស់ខ្ញុំនេះខ្ញុំវិសនិងភ្លេចទៅហើយថាថ្ងៃនេះជាថ្ងៃកំណើតរបស់ខ្ញុំ"
ថេហ្យុង
"អ៎ា កុំយំៗ បួងសួងទៅណា" ជីមិននិយាយហើយថេហ្យុងក៏បិទភ្នែកបួងសួង ពេលបូងសួងរួចរាលើហើយថេហ្យុងក៏ផ្លុំទាន។
"ហុឹកហុឹក អគុណអ្នកទាំងអស់គ្នាខ្លាំងណាស់" ថេហ្យុង
"អ៎ាៗ ឈប់យំទោនាងថេយ៍" ហ៊ូប៊ី
"អ៉ឺ ហើយចុះនេាះវិញអ្នកណាគេ" ថេហ្យុងនិយាយទាំងចង្អុលទៅកាន់អ្នកដែលនាងគិតថាជាខ្មោចមិញនេះ។
"គឺខ្ញុំនិងណា ថេយ៍មើលមិនស្គាល់ទេរឺ"
ស៊ូប៊ីនដែលជាសង្សាររបស់ហ៊ូប៊ីនក៏បាននិយាយឡើង។
"អ៎ា នេះតាមពិតគឺជាស៊ូប៊ីនទេហេស"
ថេហ្យុង
"ត្រូវហើយ ហើយចុះថេយ៍គិតថាជាអ្នកណា" ស៊ូប៊ីន
"ក៏ គិតថាជាខ្មោចនេាះអី" ថេហ្យុង
"ហាសហា" គ្រប់គ្នាក៏ដែលលឺចម្លើយរបស់ថេហ្យងក៏ផ្ទុះសំណើចចេញមក បន្ទាប់ពីត្រូវជីមីន ហ៊ូប៊ីនិងស៊ូប៊ីន និងគ្រូពេទ្យផ្សេងទៀត Surprise ហើយនេាះនាងតូចថេហ្យុងក៏បានត្រលប់ទៅភូមិគ្រឹះវិញ បើនិយាយពីកាដូរវិញដាកើក្នុងគូទឡានមិនអស់ឡើយនាងយកទៅដាក់ក្នុងឡានថែមទៀតផង។
*ង៉ឺត* មិនយូរប៉ុន្មានាងក៏បានមកដល់ភូមិគ្រឹះគីមវិញ ភូមិគ្រឹះគីមដូចជាគ្មានអ្នកនានៅច្នឹងគឺងងឹតឆឹសូម្បីតែអ្នកបម្រើក៏គ្មានអ្នកណាចេញមកទទួលនាងដូចរាល់ដងដែល តែថ្ងៃនេះដូចជាចម្លែកម្ល៉េះភូមិគ្រឹះស្ងប់ស្ងាត់ល្អណាស់ឬ មួយប៉ាម៉ាក់ខ្លួនមិបានធ្វើខួបអោយខ្លួនដូចរាល់ឆ្នាំ ព្រេាះរាល់ឆ្នាំប៉ារបស់នាងតែងតែរៀបចំភូមិគ្រឹះបានយ៉ាងស្រស់ស្អាតដើម្បីអបអរថ្ងៃកំណើតរបស់នាង។
ថេហ្យុងមិនគិតច្រើននាងក៏បានដើរចូទៅក្នុងភូមិគ្រឹះ។គ្រាន់តែឈានជើងចូលមកដល់ក្នុងភូមិគរឹះភ្លាមភ្លៀងក៏បើកឡើងបង្ហាញអោយឃើញក្នងភូមិគ្រឹះភូមិគ្រឹះរៀបចំបានយ៉ាងស្រស់ស្អាត ហើយអ្នកបម្រើក៏ឈរតម្រៀបជួរគ្នា ហើយនាងក៏បានឃើញក្រុមគ្រួសាររបស់នាងកំពុងតែនៅជុំគ្នាជាពិសេសនេាះគឺអ្នកស្រីគីមក៏បានកាន់នំខេកមួយនៅក្នុងដៃរបស់គាត់។
"រីករាយថ្ងៃកំណើតណាកូនស្រីម៉ាក់"
អ្នកស្រីគីម
"រីករាយថ្ងៃកំណើតកូនស្រីប៉ា" លោកគីម
"រីករាយថ្ងៃកំណើតណាប្អូនជើងល្អ"
ណាមជូន
"រីករាយថ្ងៃកំណើតណាថេហ្យុង" ជីន
"រីករាយថ្ងៃកំណើតណាមីងថេយ៍" ជីនណាម
"ហិហិ អគុណម៉ាក់ប៉ាបងប្រុសបងថ្លៃ អគុណណាក្មួយសម្លាញ់ចិត្តមីង" ថេហ្យុង
"បួងសួងហើយឆាប់ផ្លុំទានទៅកូន"
លោកគីមនិយាយហើយថេហ្យុងនាងក៏បិទភ្នែកបួងសួងហើយក៏ផ្លុំទាន។
"រីករាយថ្ងៃកំណើតអ្នកនាងតូច" អ្នកបម្រើទាំងអស់នៅក្នុងភូនិគរឹះក៏និយាយឡើងព្រមគ្នា។
"អគុណណាស់ អ្នកទាំងអស់គ្នា" ថេហ្យុង
"តេាះឆាប់ទៅញុាំអីទៅ ម៉ាក់បានត្រៀមទុកសម្រាប់កូនរួចហើយ" អ្នកស្រីគីម
"ច៎ាសម៉ាក់ ម៉ែដេាះហ៎ាជួយអោយអង្គរក្សទៅយកកាដូរចេញពីឡានរបស់ខ្ញុមយកទៅដាក់ក្នុងបន្ទប់ខ្ញុំផង" ថេហ្យុង
"ច៎ាស អ្នកនាងតូច" ម៉ែដេាះឆ្លើយហើយថេហ្យុងក៏បានដើរទៅតុអាហារដែលមានគ្រួសារគេអង្គុយចាំ។
"តេាះចាប់ផ្តើមញុាំទៅ" លោកគីមនិយាយឡើងគ្រប់គ្នារៀបនិងញុាំទៅហើយតែក៏...
"ឈប់សិន តើខ្ញុំអាចចូលរួមផងបានទេ" Who😱..........
To be continued..................................