niemands land
'na de dood ben ik vrij.'
hoe kan een mens zo ongelukkig zijn
ontroostbaar
radeloos en neergeslagen
moederziel alleen ga ik op pad
om te kunnen vluchten
ik blijf rennen voor ontelbare dagen
mezelf de rug toegekeerd
de belevenis is als een immense stilte
maar mijn gedachten een wirwar vol met dalen
rennend door de lege velden
een zwarte wereld
waarin ik voor altijd rond zou blijven dwalen
niemand om mij heen die dichtbij kan komen
mij pijn kan doen
niemand die mijn weg blokkeert
want mijn pad leidt tot een uitweg
die langverwachte ontsnapping
waar mijn hart zo naar begeert
want in deze wereld ben ik mezelf
de ware persoon
die ik wil kunnen zijn
ik hoef niet langer meer te ademen
een ander leven te leven
dit land is vanaf nu mijn domein