THIS IS ORIGINAL WORK OF MINE.
ALL RIGHTS RESERVED. This work came from my own imagination. Names, characters, places, events and incidents are all products on my mind. Any resemblance to actual persons living or dead and actual events is purely coincidental.
PLAGIARISM IS A CRIME. Do not distribute, publish, transmit, modify, display or make works derived from my works. Do not exploit the contents of my works contained here in any way. Please obtain permission.
This will be written in Tagalog-English language.
xxx
NOTE. This is the second book of the Sovereign Ladies Series. The series consists of six books.
Sovereign Ladies Series #1: My Secret Credibility
Sovereign Ladies Series #2: My Karma Stipulation
xxx
TRIGGER WARNING :: Death, Suicide, Violence & Harassment
"Kailangan mo na talagang mamatay, Risha."
Tinutukan niya ako ng kaniyang baril. Muli akong nag-ipon nang lakas ng loob upang makatakas dito sa upuan na ito, pero hindi ko magawa dahil sa sobrang higpit nitong lubid na nasa aking katawan. Hindi naman masyadong masakit ang pagkakatali nitong lubid na ito kahit na mahigpit sa akin.
Sadyang malaking tulong lang ang naging katawan ko dahil ako ay seksing nilalang. Hindi rin kaya ng ka-seksihan ko umubra ng sakit dahil lang sa pisteng lubid na ito.
Itinagilid ko muna ang ulo ko sa aking kaliwa bago ko siya sagutin ng, "Ang tanging tanong ko lang ay kung kaya mo bang makapatay ng isang tao. Pag-isipan mo muna kayang mabuti. Gusto ko lang kasi na malaman mo na nasa huli ang pagsisisi. Patayin mo man ako o hindi, makukulong ka pa rin dahil sa mga krimen mong ginagawa."
Nakita ko kung papaano siya ngumisi sa akin. Dahan-dahan niyang ibinaba ang kaniyang hawak na baril bago niya ako balingan muli ng masamang tingin.
What a crazy woman!
Lumapit siya sa akin, lumuhod sa aking harapan at sinabing, "Ganoon ba? Hindi ba p'wede maging matalino? Hindi ba p'wedeng matapos kitang patayin ay sarili ko naman ang papatayin ko para hindi ako makulong?!" Sa pagkakataong ito, bigla na lamang tumaas ang kaniyang tono. Masisiguro kong sinigawan niya nga ako sa puntong ito, pero syempre ay hindi ako nagpatalo sa kaniya.
Ako si Risha. Hindi nagpapatalo, hindi nakakaramdam ng sakit at lalong hindi sumesensya sa isang katulad niya. "Ulol! Sinong niloko mo? Hindi uubra sa akin 'yang loko mo. Kung makapag-salita ka naman ay kayang-kaya mo talagang gawin 'yan sa sarili mo. Baliw ka ba? May ubo ba 'yang utak mo? Kung sabunutan pa nga lang kita umaaray-aray ka na, paano pa kaya kung patayin mo ang sarili mo? Ano? Kakayanin mo ba 'yun?" Halos mawalan na siya ng buong pasensiya dahil sa sinabi ko sa kaniya. Basang-basa ko at kitang-kita ko ang kaniyang hitsura ngayon.
Baliw itong kalaban ko at ngayon ay kinakaawaan ko ang sarili ko dahil ako'y pumapatol sa isang baliw.
"Manahimik ka, Risha!" Tanging siya ay sumigaw na lamang. Kasabay na rin doon ang ginawa niyang pagtayo sa aking harapan nang siya ay sumigaw. "Alam mo bang pwede ring magbago ang isang tao? Bakit hindi mo 'yun naisip, Risha? Akala ko ba ay matalino ka? Gaano ba kataas ang IQ mo para hindi 'yun maisip?"
Hindi ko alam na isang tao ka pala, Jubie. Hindi kasi ako na-inform tungkol diyan. Isa pa ay mataas man ang IQ ko o hindi, hindi ko pa rin talaga nalamang tao ka pala.
Ang akala ko kasi isa kang malaking aso na tumatahol-tahol, kakasigaw diyan.
"Unfortunately, I don't think you're a human in that situation to change at all. I thought you were just an animal or just something that prompted me to learn how to be a real human being..." I sighed in emptiness. Well, that's definitely true. I think someone like her is unlikely to change at all. It's not like I'm being such a judgmental person, but I've known this woman for a long time.
She is Margarine Jubielle Sandrival, also known as Jubie. No other than my enemy.
"One more thing, Jubie. If I were to tell you my grade is more higher than the value of your whole life. What can you say?" I grinned as I tilted my head to my right side. I also followed her flowy gaze while biting my lower lip.
"As you said earlier, Jubie. After you kill me, you will also kill yourself. Gaano na lamang kalaki ang halaga ng buhay mo kung papatayin mo na kaagad ang sarili mo? Well, mas mataas pa sa grado ko ang halaga ng buhay mo. Ikaw mismo ang nagsabi kanina sa akin na papatayin mo ang sarili mo matapos mo akong patayin."
Kumunot na ang kaniyang noo. Marahil ay dahil sa kaniyang kumukulong dugo ngayon. Gusto kong aminin na kahit ako ang nasa ibaba ngayon, siya pa rin ang napipikon sa akin ngayon.
"Will you stop--"
"I'm sorry to interfere, Jubie. But I thought you're going to kill me? What now and what the hell are you looking at? Have you decided yet? You're making me wait, you know?" Tumawa ako at nakipag-biruan sa kaniya, ngunit mukhang hindi niya alam kung paano makisama sa trip ko. Psh, she's a boring woman!
"Oo, huwag kang mag-alala! Balak talaga kitang patayin! Simula pa lang ay gustong-gusto na talaga kitang patayin, Risha. Manahimik ka na lang diyan kung ayaw mong patayin na kita kaagad!" Padabog siyang umalis ng bodega habang ako naman ay naiwan dito mag-isa sa upuan na ito.
Tangina, dapat ay kanina pa kayo nandito.
Gwen, nasaan na ba kasi kayo?! Tsk, kahit kailan talaga! Late na nga kanina sa klase, late pa rin hanggang dito!
Sinubukan kong gumalaw-galaw at gamitin ang buong enerhiyang mayroon ako upang makatakas sa upuang ito, ngunit hindi ko pa rin magawa dahil sa sobrang higpit ng pagkakatali sa akin ng lubid na ito. Iginala ko ang aking mga mata upang makapag-hanap ng matulis na bagay, ngunit wala rin akong napala dahil malayo ako sa nakita kong kutsilyo. Sa halip ay bumuntong-hininga na lamang ako.
Talaga bang pinapahirapan ako ni Jubie bago niya ako patayin? Humanda ka sa akin, Jubie. Dahil sa oras na makatakas ako, sisiguraduhin kong mag-eenjoy ka sa gagawin nating laro.
Maya-maya, mayroong pumasok na isang lalaki kaya tumigil ako sa aking ginagawang paggalaw. Naka-suot siya ng itim na leather jacket at t'saka itim na pantalon. Halos itim lahat ng kaniyang suot at may pakiramdam ako na kasabwat ni Jubie itong lalaking ito. Hindi ko maiwasang mapaisip kung sino ba talaga ang lalaking ito. Hindi ko makita ang buo niyang mukha dahil siya ay naka-suot ng itim na face mask. Tanging nakikita ko lang ay ang kaniyang mga mata.
Well, isa lang ang masasabi ko sa kaniya. At iyon ay hindi ko siya kilala...
"Sayang lang ang lakas mo, miss. Huwag mong piliting tumakas dahil hindi ka talaga makakatakas diyan. Huwag ka na rin umasa na may tutulong sa'yo dahil walang katao-tao sa lugar na ito. Limang persyento lamang ang mga taong nakakaalam nito at isa na tayong dalawa roon." Hindi pamilyar ang kaniyang boses. Hindi ko naiwasang hindi magtanong sa kaniya.
"I see, and you are? Kasabwat ni Jubie?" I frown.
"Me?" pagturo niya sa kaniyang sarili, sabay ngisi. "I'm just someone who will be your greatest nightmare, and yes. Kasabwat ako ni Jubie, ano naman sa'yo ngayon?"
"Oh!" I innocently agreed with pretense, playfully nodding. "You're interesting. Let's just find out."
"W-What?"
"Bingi ka ba?" tanong ko ngunit medyo galit, na tila ba'y may anger issues na malala.
"What? No! What are you saying?!"
"Psh, parang Jubie lang. What a crazy jerk!" I rolled my eyes and right after that, I looked at him. He is now confused.
"Maybe, you want me to be your greatest nightmare instead?"
Kitang-kita ko ang pagkainis sa kaniyang mukha kaya dahan-dahan niya akong nilapitan at sinabing, "Really, huh? Why don't you show what can you do?"
"Hindi mo ako kilala nang lubusan. Hindi mo rin kilala ang bawat kilos o galaw ko. Pasalamat ka na lamang diyan dahil nakatali ako sa upuang ito. Kung hindi man ako nakatali sa upuang ito, alam kong hindi mo magugustuhan ang pwede kong gawin sa'yo. Dapat kang kabahan dahil--" Hindi ko pa natatapos ang aking mga salita, agad niya na akong sinampal ng malakas sa kaliwa't kanan kong pisngi. Sa lakas ng kaniyang sampal, halos maramdaman ko ang kaniyang ultimong galit.
Nilingon ko siya at nagpanggap na wala lang iyon sa akin. "Dapat akong kabahan?! Talaga ba? Bakit? Ano ba ang kaya mong gawin sa akin? Kababae mong tao tapos ganiyan ang perwisiyo mo sa akin! Sino ka ba para gawin 'yan sa akin, huh?"
Gunggong na tupa. Tatanungin mo ako tapos hindi mo ako papatapusin? Aba'y isa kang malaking gunggong!
"Aba'y sira ka pala e'! Tinatanong mo ako kung anong pwede kong gawin sa'yo tapos hindi mo man lang ako papatapusin? Kailangan bang manampal rin ng isang babae dahil lang doon? Naka-drugs ka ba? Ni hindi mo pa nga narinig ng buong-buo ang pwede kong gawin sa'yo tapos sinampal mo na kaagad ako! Oh, ano? May laban ka pa rin ba kapag tatapusin ko?" Sa aking inaastang ito, para na akong isang lalaki. To be very honest, I hate myself being a lady sometimes. Nakakairita dahil minamaliit ka porke't babae ka, mahina ka na agad.
"Aba! Mayabang ka talaga, huh?! Tignan lang natin kung hanggang saan ang mga sinasabi mong babae ka!" Ano naman sa akin ngayon?
Wala akong pakialam kahit patayin niyo na ako ngayon na. Maganda nga 'yung naka-ngisi lang akong mamamatay habang kayo ay masaya ngang pinatay ako, pero makukulong at magsisisi pa rin sa huli. Lumapad ang ngisi ko nang makita ko si Gwen sa may likod ng lalaki.
"Gotcha!" ani Gwen, sabay pukpok nito sa kaniyang likod gamit ang isang makapal na kahoy.
I bite my lower lip as I feel someone's hands on my waist. I looked at the person and it was a random man. He is together with Gwen and Victoria. Napaisip ako kung sino ang lalaking ito dahil hindi ko siya magawang makilala dahil sa kaniyang suot. He is wearing a black face mask and black bonnet.
"Miss, please don't move," he said, removing the rope tie around my waist. Wait a minute, do I know him? Does Gwen and Vic know this man?
Since he already removed the rope on my waist, he quickly untie the rope tie on my legs as well. I can actually do that since he already removed the rope on my waist, but this man still insisted to remove it. Mhm, I found this man interesting.
Sige, mamaya ka sa akin. Kikilalanin kita.
"Risha!" Victoria shouted. I looked at her and I was so shocked when I saw a large bruise on her right leg. It looks so damn disgusting because blood is all over on it.
"Can you please help Gwen?! She's not feeling well earlier, she might collapsed!" she panicked as she hold her thigh, revealing that the large bruise feels so bad.
"Pero paano ka?!" I can't help but to ask her. I just can't leave her alone here! What if Jubie suddenly show up? Ugh! Damn it! She said that by herself anyway.
I did run through the hallway of basement so I can finally find Gwen. From here to third floor building ang inabot ko at hindi ko pa rin sila makita sa puntong ito. For pete's sake, saan ba kasi sila nagpunta?! Shit! As I remember, sa fourth floor na lang ang hindi ko napupuntahan. I suddenly saw a sharp knife so I quickly get it before going to the fourth floor.
"Patay ka talaga sa akin, hayop ka..." bulong ko. Mula sa isang matinding inis na pumasok sa aking katawan, walang pag-aalinlangang tumakbo ako papunta ng fourth floor.
It was dark as I remember going there way back, but thankfully there was a light nearby.
"Tatalon ka o ipuputok ko itong baril sa ulo mo?!" rinig kong matinding usal ng lalaki kay Gwen. Nagtama ang paningin namin ni Gwen at binigyan ko siya ng hitsurang pampakalma dahil siya ay humihinga nang lubhang malalim habang nakanguso.
"Go on, then. Go ahead, jerk. Try to shoot her. Try to shoot her because I won't hesitate to behead you," I said as I hugged his neck to present the sharp knife to his neck. Since he greeted me into nothing, I didn't hesitate to slightly injure his neck. I could feel a little blood flow on my right hand when I did that. His neck must be bleeding already, huh?
"F-Fine! I won't even dare to shoot her anyway. I-I'm just hella' trying to scare her out of the blue," he said, trying to be a cool even though he's not at all.
I looked at him and I saw how his nape is sweating right now. Nervous, huh? I smirked as I pursed my lips sexily and then say, "Dude, you're nervous, huh? What happened about earlier? You said you'll be my greatest nightmare, but what happened exactly? Well done. Risha must be a sovereign lady as hell, huh?" I bite my lower lip as I smiled devilish. Seeing him nervous makes me evil.
"Ugh, you're kind of annoying! Didn't I told you already I will be your greatest nightmare instead? You should know your place, you dumbass jerk! Always remember that you will never reach my level even though you and Jubie collaborated!" Walang pag-aalinlangang sinugat ko ang kaniyang braso. Sinugat ko ito ng mahabang paguhit. Napaungol siya at napaluhod sa sakit. Hinawi ko ang mahaba kong buhok pagkatapos noon.
Para iyan kay Victoria at Gwen...
"Kahit anong gawin mo sa akin, hindi kaya ng katawan ko umubra ng sakit. Hindi namin kaya umubra ng sakit as simple as that. Isaksak mo 'yan sa bobo mong kokote!" Iyon ang aking naging huling salita bago ako madapa dahil sa lalaking nakasalubong ko kanina.
Sa pagtulong at pag-alis niya ng lubid sa aking katawan at paa kanina. Pinasadan ko siya ng tingin at nakita ko kung papaano siya umubo ng dugo sa aking katawan. 'Yung feeling na sinukaan ka niya, pero dugo iyong lumabas sa bibig niya. Hindi ko alam 'yung mararamdaman ko nang dumikit 'yung dugong iyon sa aking dibdib. Ngayon ko lang napagtanto na ang lalaking ito ay ang minamahal ni Victoria...
Si Lawrence. Ang superstar na minamahal ni Victoria. Kaya pala ganito ang suot niya... dahil upang hindi siya makilala ng mga tao...
"Lawrence!" sigaw ni Victoria, sabay takbo sa aming direksyon kahit na nahihirapan na siyang tumakbo dahil sa kaniyang sugat sa binti.
Tumayo ako at pinasadan ng tingin si Jubie. She's leaning on the wall while holding the gun using her left hand. Shit! Jubie wants to shoot me, but Lawrence chose to covered me instead. Gumapang ang buong inis sa aking buong sistema nang siya ay humalakhak ng parang demonyo.
Demonyita ka talagang babae ka!
"Sorry, not sorry... I thought I'll be able to shoot you, but someone covered you. Too bad, he won't be able to survive at this rate..." she said as she pursed her lips, still leaning on the wall.
"Actually, that bullet has a poison. Kahit dalahin niyo siya sa magagaling na doktor ay hindi na siya maliligtas pa."
"Hayop ka!" sigaw ni Victoria, sabay bawi sa aking hawak na kutsilyo upang siya ay saksakin sana.
Jubie playfully defend herself while smirking. She pointed her gun on Victoria's chin as she grabbed Victoria's right arm with her. To be exact, Jubie wants to kill Victoria as well.
"Fine, I will accept it. Whoever you are, shoot me already. Don't forget that you have to shoot yourself as well so we can die together. Ako sa langit mapupunta at ikaw sa impyerno!" she sarcastically said.
"What the fuck are you saying, Vic?! Are you out of your mind? It's not because Lawrence died you also have to kill yourself with her!" Gwen suddenly freaked out.
"Para saan pa, Gwen?! Wala na si Lawrence! Bale wala na rin itong buhay ko kung wala na siya! Karapat-dapat na akong mamatay at wala kayong ibang gagawin kung hindi panoorin kami ng gagang hayop na ito!" Matigas niyang binawi ang baril kay Jubie at tinutok sa kaniyang sentido. Tumalikod ako at bumaba ng fourth floor upang hindi makita ang gagawin ni Victoria sa kaniyang sarili.
Napatakip na lamang ako ng bibig ko nang marinig ko ang isang putok ng baril. Isang beses lang iyon, ngunit ilang segundo ay mayroon ulit akong narinig na pagputok ng baril. Sumama bigla 'yung kutob ko nang bigla akong matauhan sa mga ginagawa ko ngayon. What an actual fucking hell are you doing, Risha? Leaving your friends from behind? That's bullshit!
Inis akong umakyat ng fourth floor pabalik at pagkarating ko ay nawala silang lahat doon. Tanging naiwan na lamang sa fourth floor ay ang katawan nila Lawrence, Victoria... at Gwen. Hindi ko maiwasang maluha dahil sa nakikita ng mga mata ko ngayon. Bakit naisipan niyong magpakamatay ng ganoon-ganoon lang?
Paano na ito, Gwen? Ano na lamang ang sasabihin ko kila Zara? At ikaw, Victoria, hindi ba gusto mo pang maging isang doktor? Bakit naisipan mong magpakamatay? Bakit hindi niyo man lang inisip 'yung mararamdaman naming lahat?
Napaluhod ako at humagulgol dahil sa nangyari. Hindi ko magawang malapitan ang kanilang mga katawan dahil sa nangyari. Tanging hanggang dito lang ako sa malayo habang pinagmamasdan ang kanilang mga katawan.
"How great, right? Your friends died by my hands. It's now your turn, Risha." I heard Jubie from my behind as she started to point her gun behind on my head.
Whatever it is, I don't care anymore. I don't fucking care anymore. My life is nothing, but a miserable one and I think this is my karma. I think it's more better if I let myself die here.
You can shoot me now, Jubie.