Noong kinahapunan, nagpaaalam ako kay Clyde na matutulog na muna ako sa couch. Mag-aral lang siya at gisingin nalang niya ako kung may tanong siya.
Sinabi ko rin na huwag niyang masyadong ipush ang sarili niya sa pagaaral kung napapagod na iyong utak niya. Pwede naman siyang magpahinga. Huwag lang susuko.
Ngunit sa kalagitnaan ng masarap kong pagkakatulog, nakaramdam ako ng kung ano sa pisngi ko. Kaya naman agad kong naimulat iyong mga mata ko.
Agad na napakunot ang noo ko nang maabutan ko ang mukha ni Clyde na malapit sa mukha ko.
Lumayo ako ng mabilis.
"What are you doing?" Taka kong tanong. Nakita ko naman sa mukha niya ang pagkagulat sa mga nangyari.
"Gi-gisingin sa-na kita..." Nauutal niyang sambit.
"Bakit nakalapit iyong mga mukha mo?"
"Tinitignan ko lang kung tulog na tulog ka ba. Para sana hindi na kita gisingin kung masarap ang tulog mo," pagpapaliwanag niya.
Kinalma ko ang sarili ko dahil sa pagpapaliwanag niya.
Sana lang ay gano'n talaga ang dahilan niya.
"Okey. Ano ba iyong itatanong mo?" Paglapit ko sa puwesto niya para tignan iyong bagay kung saan siya nalilito.
"Dito sana sa biology. Pero gets ko na pala."
Huh? Gets na niya kaagad? 'e wala pa nga siyang tinatanong sa akin. Weird.
Pagkatapos ng mga nangyari kanina mas ginusto ko nalang na gumising at samahan si Clyde mag aral.
Habang seryoso akong nagbabasa nakita ng mga mata ko na nakatingin siya kila rocky at bella. Nasa malayo ang mga ito dahil wala siyang facemask sa oras na ito.
"Do you want a break?" Kuryoso kong tanong sa kaniya.
Baka nababaliw na siya sa kakaaral. Mas mahalaga ang mental health kaysa rito.
Napatingin siya saakin. "No! Lumipad lang iyong isip ko no'ng narinig ko si rocky."
I just nooded.
"Why don't you visit a doctor? Para makakuha ka ng gamot para sa allergy mo. Kung sa gan'on, makalapit ka na sa kanila kahit walang facemask."
Ang hussle rin kasi talaga nitong kalagayan niya. Sa tuwing lalapit nalang siya kila Rocky at Bella, kakailanganin niya pa na mag suot ng facemask. Mainit din ang isang 'yon kaya hindi komportable kapag susuotin.
"Yes. Next week."
I shrugged. Next week naman pala.
"How can you do this?" Tanong ni Clyde pagkalipas ng ilang minutong katahimikan sa pagitan namin.
"Ang alin?" I said, scowling.
Lumapit ako sa kaniya para makita 'yong papel na binabasa niya. Baka mayro'n siyang hindi maintindihan.
Gusto ko itong nagtatanong siya. It makes me feel na interisado talaga siya na malaman ang mga bagay bagay.
"It's not about this," aniya habang mabilis na inilayo iyong mga papel na hawak niya saakin.
My lips parted. What does it mean?
Lumayo ako sa kaniya dahil nakita kong nakatingin siya ng seryoso sa mga mata ko.
"I want to ask... how can you manage to do all of this? You are the one who are working. You are taking care of our cats. You cook. You're outstanding in class and now you are helping me to do all of this."
There was an amused grin on my face. Not just because of the word 'our' when he talked about rocky and bella. Kundi pati na rin sa ideya na ganito na ba siya ka curious sa akin?
"I'm serious daph. Kung kailan ako seryoso tsaka ka naman natatawa."
"You're insane," hindi ko napigilang sinabi. "Kailan ka pa naging kuryoso sa akin?"
"Now," simple niyang sagot.
Dahil doon ay naging seryoso na rin ang mukha ko. Maybe he just really want to know something about me.
Baka sobrang nahihirapan na siya sa pag-aaral niya ngayon kaya nagtataka siya kung bakit mukhang hindi ako nahihirapan.
"Okey, I think, the only reason I can say is that, If you really want it, You need to do everything to have it. Kung hindi mo makuha iyong sinasabi mong gusto mo, ibig sabihin lang no'n, hindi mo siya gano'n ka gusto." I said trying to explain to him my view.
His forehead creased. Mukhang hindi niya maintindihan iyong sinasabi ko.
"Bakit mukhang hindi ka napapagod?" He asked.
I laughed a bit because of his question. "Sinong nag sabi sa'yo niyan? Of course napapagod din ako! Hindi ko lang iniisip na kawawa ako kaya mabilis akong nakaka recover. Also, as I said earlier, don't be hard on yourself. Tao ka, hindi robot."
He smiled. Mukhang nakuha ko iyong gusto niyang marinig.
"The person around you are so lucky," pambobola niyang sabi.
"Shut up!" I rolled my eyes.
Tama nga siya, sobrang hindi kami magkaintindihan. Kung kailan siya masaya, do'n naman ako inis sa kaniya at kung kailan ako natatawa sa kaniya, seryoso naman siya.
"Do you want to eat? I felt peckish eventhough we just done eating earlier," he said offering me to eat.
"Busog pa ako. Grabe naman 'yang mga bulate mo sa tiyan."
"Kain tayo ng Kwek-kwek?" Pagyayaya niya.
Talaga namang sinusubuakan talaga ako ng isang 'to.
"Bukas?"
Busog na busog kasi talaga ako sa kinain namin kanina. Pero ayaw ko naman umayaw sa Kwek-kwek.
Humagalpak siya sa tawa dahil sa sinagot ko. "Basta Kwek-kwek talaga hindi ka makakahindi, e 'no?"
I grinned. Totoo naman.
"Tomorrow morning I will go to buy some stuff for my condo. May dumagdag kasi na ampon," pagpaparinig ko sa kaniya.
His eyes widened after hearing what I said. "Ako na magbabayad ng bills mo tomorrow. Paninindigan ko na iyang Mr. 1590 na tawag mo sa'kin."
My eyes heated because of the sudden flashback on my mind. Naalala ko na naman iyong nakakahiyang pangyayari sa buhay ko.
"Stop that! Nakakahiya pa rin kahit medyo matagal na iyon."
Humagalpak na naman siya kakatawa. Talagang masaya siya kapag naiinis ako.
"Ako na ang magbabayad ng bills ko. May pera ako," pagpupumilit ko sa kaniya.
Alam ko kasi na kapag may gusto itong gawin na isang bagay, ipipilit niya talaga. Ang hirap din na makipagtalo sa isang 'to. Ang tangkad.
"Baka naman sadyain mo na naman na iwan 'yong wallet mo," lalong pangaasar niya.
I closed my eyes. Pikon na pikon na ako.
"By the way, wala ka bang gagawin bukas? Sasama ka pa sakin sa grocery?" Taka kong tanong.
Tomorrow is sunday. Kung hindi naman niya gusto na mag aral, it's okey.
"Yes. I will come with you," agad niyang sagot.
"What do you usually do when weekends?"
"Ginugustong sumama kila Miguel and Nate."
I laughed. Halata naman na napipilitan talaga siya. Tuwing nakikita ko nga sila sa campus mukhang kawawa palagi ang mukha ni Clyde at Waylon.
"Pa'no mo naging kaibigan si Walyon? He looks very serious everytime I see him," I asked.
Hindi ko talaga alam kung bakit naging magkakaibigan sila. Hindi ko rin alam kung bakit gano'n ang itsura ni Waylon.
Clyde's eye darted at me so fast.
"What?"
"Do you like Waylon?" Tanong niya.
"What? No!" Agad kong pag giit. "Yeah he looks kind but I feel like he's very hard to be with."
Waylon won't talk if no one talk to him. Para siyang lalaking version ko. And I think if magsasama kaming dalawa, hindi kami magkakaintindihan.
One of my teacher back then told us that it is better to have a partner that is opposite to you.
She shared that she thought she hit the jackpot when she found a boyfriend who was very similar to her, but she said that it didn’t last long. A couple months into the relationship, she learned that just because they had very similar personalities, it didn’t mean that they were compatible and it definitely didn’t mean they were going to work out in the long run. Five months after they fell madly in love, thet were donezo. As you can imagine, a breakup between two moody writers was not pretty.
Well, I know that relationship and dating are trial and error. But I really believe that when you get together with your personality twin, it doesn’t mean the relationship will be a happy one.
Minsan, kung sino pa iyong akala mong maiintindihan ka, iyon pa 'yong mas makakadagdag sa mga bagay na hindi mo maintindihan.
But after all, we all know that love’s complicated. The heart wants what it wants! It’s in our nature as humans to seek out mates who are similar to us, but of course, that doesn’t always mean the partnership is going to be a satisfactory one. Just like some suggestions of adults out there, similarity in personalities was the key to a happy relationship, but newer generation is saying differently.
Personally, I really think that there can be more benefits to dating someone unlike ourselves. Your partner could help us grow in ways we didn’t think we could on our own, or bring out different sides of us. One of the article I read says that we may seek out people who are different from us because they can provide the opportunity to expand our self.
So, Waylon is a no for me. Kahit siguro pagkakaibigan hindi kami magkakaintindihan. And also, ang dami kong ginagawa ngayon. Relationship is my least priority.
When I look at Clyde, mukhang hindi pa rin siya kuntento sa mga isinagot ko sa kaniya.
"That's true. Waylon is hard to be with. So don't come close to him."
Bigla siyang umalis at nagsuot ng facemask. Nilapitan niya sila Rocky.
"Break?" Tanong ko.
He just nooded.
Habang nasa kalagitnaan kami ng pagpapahinga, naisip ko na isulat nalang iyong mga bibilhin ko bukas. Mas maganda na itong nagsusulat ako para mabilis kaming matapos at mas marami pa kaming oras na maisalba.
"Anong gusto mong bilhin bukas? Ililista ko na rito para mabilis tayo," pagtatanong ko kay Clyde.
"Anything. Maybe some ingredients for adobo," kaswal niyang sagot.
Nanlaki ang mga mata ko. Adobo na naman? "Talaga bang kaya mong mabuhay ng puro adobo lang ang kinakain?"
"I think it depends. Kung ikaw ang magluluto I think the answer would be... yes," aniya. Tumingin siya saakin sabay kindat.
Wth?
Kinabukasan ay nag alarm ako nang maaga sa usapan namin ni Clyde. Ang sabi niya ay pupunta siya rito ng umaga para sunduin ako. Pag tapos naman naming mag grocery, hihinto kami sa ilang bilihan ng street food doon sa kalye. Celebration daw namin dahil marami siyang natutunan kahapon.
Talaga lang ah?
Clyde:
I'm on my way.
Text niya saakin.
Tuwing napunta siya rito ay palagi na siyang nagiiwan ng text para makapag handa ako. Sinabi ko rin kasi sa kaniya na gawin niya iyon palagi para magkasundo kaming dalawa.
Nang makita ko ang sasakyan niy sa baba ng condo ko ay sumakay na agad ako ro'n. Baka kung sino pa ang makakita.
"You ready? You looks so excited. Dahil ba 'yan sa kasama mo ako o sa Kwek-kwek?" Pang aasar niya saakin.
Ito ba ang way niya para batiin ako ngayong umaga?
"You already know the answer. Stop annoying me. Maganda ang gising ko ngayon," bilin ko sa kaniya.
Kapag ako nainis baka bumaba nalang ako rito sa sasakyan niya at mag grocery mag isa.
Pasalamat siya at nakalimutan ko iyong puwesto na kinainan namin ng Kwek-kwek dati. Hindi ko naman kasi ineexpect na magugustuhan ko iyon.
So, since nakalimutan ko kung saan iyon, kailangan ko nang tumingin ng maigi sa mga daraanan namin para masundan ko kung saan ito naka puwesto.
Malaman ko lang talaga kung saan iyon, aaraw arawin ko talaga 'to.
"Did you bring the list you made yesterday?" Tanong ni clyde nang huminto kami dahil sa red light.
Agad na nanlaki ang mga mata ko.
Shit!
"Omg!!! Bakit ngayon mo lang sinabi? Kanina pa tayo rito sa sasakyan," tanong ko sa kaniya habang hinahalungkat ang mga laman ng shoulder bag na laman ko.
Cellphone, lip stick, mga kung ano anong mga resibo at ang pinaka inalala ko na wallet lang ang laman nito.
Wala nga talaga ang listahan.
Sa kaka focus ko na 'wag makalimutan ang wallet, ang listahan ang naiwan ko.
Tinapik ko ang balikat ni Clyde.
"Dahil sa'yo 'to, e! Bakit ngayon mo lang sinabi? Sinasadya mo yata ito!"
He laughed. Mukhang hindi nasasaktan sa pamamalo ko sa braso niya.
"Stop daph. Im driving," pagpapahinto niya saakin.
While one of his hand is busy holding the steering wheel, his other hand is busy stoping me from striking him.
Patuloy ako sa paghampas sa kaniya, ngunit napahinto ako nang maramdaman ko ang malambot niyang mga kamay na nakahawak sa mga kamay ko.
"Stop. That's okey. I know that you are genius. Maaalala mo ang mga isinulat mo ro'n kapag nasa grocery store na tayo. Trust me," aniya habang ang mga mata niya ay nakadiretso sa kalsada.
Ngunit parang wala akong naririnig dahil nakatingin lang ako sa kamay namin na magkahawak.
I think I can't do this anymore....