Pamungad na Author's Note: Dahil marami po yatang di makarelate dun sa game na binanggit sa previous chapter, sinubukan ko nalang po lagyan ng pictures in between para habang binabanggit nila Nikki yun, makikita nyo po ang itsura (at akalain mo yun! May ganun na pala sa watty. Haha! Sorry na po. Tagal ko na kasi di nagbukas)
Anyways, check it nalang po ulit ah. And kung di mag appear yung pic, try to logout your wattpad then login ok? ^_^
Connected Chapters: "Chapter 60" (Make sure to read this before proceeding to this chapter, ok?) ^_^
Enjoy!
______
Chapter 61: Mysterious Girl (Part 1)
Nikki's POV
"I just want to say sleep tight.... and I love you, as always"
Waaah!!
Napatalukbong nalang ako ng kumot nang bigla kong maalala ang nangyari samin kagabi. Hindi naman dahil sa naawkwardan ako nung sinabi nya sakin yun ha. Kundi dahil...
Waaah!!! Nakakahiya! Hiyang hiya talaga ako sa sinagot ko sa kanya kagabi T^T
Paano ba naman kasi, after naming maglaro ng "Pokemon go", at nagpaalam kami sa isa't isa para matulog, nagulat nalang ako nang biglang magsabi sakin si Vinci ng ganun. I mean, akala ko nga ang sasabihin nya lang sakin nun, "Goodnight". Hindi ko akalain na may "I love you" pa pala" *pout*
Eh nagpanic mode kaya ako nung time na yun. Lumakas ng sobra yung heartbeat ko at nag-adrenaline rush ako. Kaya alam nyo ba kung ano nalang ang nasabi ko sa kanya?
Thank you ._.
Ang rude ko ba kay Vinci? Naging unfair ba ako sa sinabi ko sa kanya?
Ehh. Naman eh! Hindi ko kasi alam kung ano ang dapat i-respond sa ganung approach.
I mean, oo. Syempre alam ko naman na dapat "I love you" back yung respond dun. Pero since hindi pa naman kami, at medyo confuse pako sa nararamdaman ko, hindi ko pwedeng sabihin yun.
Saka biruin nyo, kakaamin nya lang sakin nung nakaraan. Tapos mag I love you ako agad. Ang weird kaya nun. Para naman akong easy to get nun.
Though sometimes, aminado ako na flattered naman ako sa sinabi nya..
Though sometimes, aminado ako na may something sa heart ko na natutuwa nang marinig yun..
Though sometimes, aminado ako na kapag nakakarinig ako ng unusual words coming from Vinci..
..kinikilig ako?
O///O
Ugh!
Fine!
Oo na!
Inaamin ko na! Kinikilig ako sa ibang sinasabi nya! >///<
P-pero it doesn't mean ano noh! N-Na mag I-I love you back nako sa kanya!
Kaso naman..
..kung "thank you" lang ang sinagot ko kagabi..
..hindi kaya...
..na-hurt naman yun?
._.
Waaah! Ayoko na! Hiyang hiya na talaga ako!!
Gumulong gulong ako ng ilang beses sa kama at ginulo gulo ko ang buhok ko sa sobrang dami ng iniisip ko. Nang matapos kong gawin yun, bigla akong huminto. Bumuntong hininga ako at pagkatapos, inalis ang sarili ko sa pagkakatalukbong.
Tumingin ako sa kisame kung saan makikita ang bagong kabit na glow in the dark stickers. At habang pinagmamasda ko ang mga stars na nakikita ko, unti unti akong napahawak sa dibdib ko.
Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Sinubukan kong i-feel ang bawat pagtibok ng puso ko at habang ginagawa ko yun..
..unti-unti akong napapaisip.
Pero.. ano nga ba ang situation ni Vinci sa puso ko?
Totoo nga bang kilig ang naramdaman ko? O nao-overwhelm lang ako dahil may nakapagpaparanas sakin ng ganito?
At bakit nga ba ganito ang nararamdaman ko?
Dahil lang ba talaga 'to sa fact na alam kong may gusto siya sakin?
O dahil sa possibleng tama ang mga tao sa paligid ko na..
..may gusto rin ako sa kanya?
*dugdug..dugdug.. dugdug...*
"You're the woman I love... Nicole Jane Sarmiento..."
Ugh!!!
Napailing ako ng ilang beses nang maramdaman kong umiinit nanaman ang pisngi ko. Pagkatapos, huminga ako ng sobrang lalim upang pakalmahin ang sarili ko.
Sinubukan kong pumikit at alisin ang mga bumabagabag sa isip ko. At habang nakapikit ako..
"Don't feel pressure, Nikki. And whatever your decision is, it's fine with me"
Unti unti kong naalala ang mga huling sinabi ni Vinci nang gabing yun..
Dahil sa naalala ko, unti unti kong minulat ang mata ko..
At tama. Hindi ko kailangang madaliin ang situation.
Gumaang ang pakiramdam ko nang maalala ko ang sinabi nya. Pagkatapos, nagdesidido nakong bumangon sa kama at nagsimulang gawin ang morning routine ko. Tama, itutuon ko nalang muna ang sarili ko sa ibang bagay.
Matapos kong gawin ang morning routine ko, sinimulan ko namang kunin ang mga lalabhan ko. Wala kasi si Manang Beth eh. Kung matatandaan nyo, nagpunta siya ng Palawan. Kaya no choice kundi ako nalang ang maglaba ng maruming damit ko.
Habang naghihiwalay ako ng maruming damit sa hindi, nakita ko ang Pikachu Shirt na sinuot ko kahapon. At habang tinitignan ko ang cuteness ni Pikachu, naalala ko na naman ang ginawa namin kahapon..
*flash back*
"Woahh!! May rare pokemon!"
"Saan?!" Agad na sabi ko tapos nagmadali pakong tignan yung screen ko.
Nang makita ko na wala namang sumulpot..
"Oh asan yung rare pokemon? Wala nama—"
*click*
Hala ano yun?
"Ito oh" sabi ni Vinci tapos pinakita sakin "Who's that pokemon?"
Nang itapat nya sakin ang phone nya, tinignan ko naman ang screen nya. Tapos..
-_-
"It's Nikki-saur!" Sabi nya at biglang natawa.
"Tse!! Ayan ka nanaman eh!" simangot na sabi ko tapos tinignan nalang ang app ko.
Bwisit. Nikki-saur.
"Pft. Joke lang" sabi nya tapos pinakita sakin ang totoong pokemon. "Eto oh. Meron din ako oh" sabi nya at tinuro ang screen nya. "Pika-chu!"
Pft. What the?
"Hahahahaha!!" Bigla akong natawa sa sinabi nya.
"Oh bakit? Pft."
"Ang cute mo!! Hahaha!" Sabi ko "Paano nga ulit yun Vinci?"
"Pika-chu!" Sabi nya at.. Pft hahahaha!!
"Ano bilib ka na din sakin?"
"Pft. Oo na hahaha!"
*end of flashback*
Napangiti ako nang maalala ko yun. Natatawa pa rin kasi talaga ako sa tuwing naalala ko yung Pikachu ni Vinci. Haha. Ang cute.
Pero habang napapangiti ako, unti unting nabawi yun nang maalala ko nanaman ang sinabi ko.
Isa nga ba yun sa signs na may gusto ako sa kanya? Dahil napapatawa nya ako ng ganun?
*toot toot.. toot toot*
Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig kong biglang nagvibrate ng malakas ang cellphone ko. Nakalagay yun sa ilalim ng unan ko kaya naman binitawan ko muna ang t-shirt ko. Lumapit ako sa kama at kinuha ko yun.
[Alarm] 11:30 AM
Stop | Snooze
Ah. Ok. Pft. Alarm pala yun. Akala ko text messe---
*balik ng tingin sa screen*
O_O
Waahh!! 10:30 na pala!
Hala, naku! Kailangan ko ng maglaba!
Nagmadali na ako ng tapusin ang pagsasalansan ko ng labahan nang makita kong late na pala. Pagkatapos, lumabas na ako ng kwarto para simulan na ang wash day mode ko.
Bumaba na ako sa hagdanan. Dumiretso agad ako sa may laundry area. Pero bago ako makarating dun..
*sniff sniff*
Natigilan ako sa kinatatayuan ko nang bigla akong may mapansin.
Teka. Ano yung amoy na yun?
Dahil sa pagkacurious ko, binaba ko muna saglit ang labahan ko sa laundry area. Pagkatapos, sinubukan kong sundan kung saan nanggagaling ang amoy na yun.
Patuloy akong naglakad hanggang sa makarating ako sa dining area. At nang makarating ako dun...
"Woah!"
Napanganga ako sa kinatatayuan ko nang makita ko kung ano ang naamoy ko.
Kung ano yung nakikita ko? Ayun! May pizza, chicken, pasta, garlic bread at kung ano ano pa.
Pero teka.. bakit may ganito?
Nandito na ba ulit si Manang Beth?
"Morning"
Nabaling ang atensyon ko nang marinig kong may nagsalita sa bandang kusina. Napalingon ako sa bandang counter at nang makita ko kung sino yun..
"Vinci?!" gulat na sabi ko. "T-Teka. Ikaw nagluto ng lahat ng 'to?"
"Uhm, yeah?" rinig kong sabi nya at lumabas na siya sa kusina. Nakita kong naka-apron pa siya. Kaya mukhang siya nga talaga ang nagluto nito. "Why? You didn't expect na marunong ako magluto?"
"Naku, hindi ah" iling iling na sabi ko. "I mean, hmm. Medyo lang naman. Di pa naman kasi kita nakitang nagluto eh"
"Pft. I see" nangiting sabi nya at nilapag ang lasagna na hawak nya. "Maybe you just forgot. Madalas akong naiiwan mag-isa sa condo. Before I came here."
Ay, oo nga pala. May point.
Nabanggit nga pala nya sakin dati na laging wala si Tito Henry nung nakatira pa sila sa condo. Kaya di na dapat ako magtaka.
"But anyways, it's not important. Late ka masyado agahan. So.. kain?" sabi nya at hinila pa ang upuan para sakin.
"Uhm. Ok" yun nalang ang nasabi ko at umupo nalang
Nang makaupo ako sa upuan, tinignan ko muli isa-isa ang mga pagkain na nakalatag sa table. And woah! Mukhang masarap, lalo na yung lasagna.
Infairness, A for effort si Vinci. *napangiti*
"Oh, bakit?"
Agad kong binawi ang pagngiti ko nang marinig kong magsalita sa Vinci. Tumingin ako sa kanya at nakita kong nakaupo na pala siya sa tapat ko. "H-Ha?" Yun nalang ang nasabi ko.
"I mean, bakit? Bakit mo tinitignan ng maigi yung food?" pagtatakang sabi nya. "Nalula ka sa sobrang dami?"
"Uy, hindi ah!" agad na sabi ko. "Tinitignan ko lang kasi baka mamaya may gayuma 'to"
"What the?! Gayuma?!" siya naman tong nagulat. "Walang gayuma yan noh"
Natawa naman ako bigla sa reaksyon nya.
"Pft. Joke lang. Di na mabiro" sabi ko at nagsimula ng kumuha ng lasagna "Oh, ito na ah. Kukuha na ako"
Nilagay ko na sa pinggan ang lasagna na kinuha ko at hiniwa ko na ito gamit ang tinidor ko. Pagkatapos, tinikman ko na ito at--
"Woah!" Naamaze ako nang matikman ko ang luto ni Vinci. At—"Wow!! Ang sarap!" Di ko maiwasang magreact sa luto nya.
Paano kasi akala ko ordinaryong lasagna siya. Pero di ko akalain na sobrang meaty at cheesy pala nya sa loob. Kung di ako nagkakamali, mozarella cheese at ground beef ang nilagay nya. Tapos parang may nilagay pa siya eh. Di ko alam kung ano pero basta, masarap! Sobrang sarap!
"Nagustuhan mo?"
Napalingon ako kay Vinci nang marinig ko ang sinabi nya. At dahil sa sobrang tuwa ko sa nalalasahan ko..
"Um! Super!" ngiting sabi ko at tumango tango.
Napangiti naman siya dahil sa sinabi ko.
"Buti naman nagustuhan mo" Yun nalang ang narinig ko at nagsimula na din siyang kumain.
Aliw na aliw ako habang kumakain. Tinikman ko isa isa ang mga niluto nya at kada subo, napapa-wow talaga ako sa sarap!
"Ang swerte pala ng mapapangasawa mo, Vinci eh. Sarap mo magluto"
"So swerte ka pala pag naging ikaw yun?"
O///O
*cough cough*
Bigla akong nabilaukan nang marinig ko ang sinabi nya. Nagmadali akong kumuha ng tubig. Ininom ko yun at pagkatapos..
"A-Ano?!"
Natawa naman siya sa reaction ko.
"Pft. Joke lang. Di na mabiro" sabi nya at kumain nalang din.
Aish. Kita mo 'to. Ginaya pa lines ko kanina. *pout*
Nagsimula nalang din akong kumain at sinubukang balewalain ang sinabi nya. Pero kahit kumakain na ako..
"So swerte ka pala pag naging ikaw yun?"
Waah! Jusko! Di ko maiwasang mamula sa sinabi nya. >///<
Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko at kumain nalang ulit. Kumain nalang ako ng kumain para mapigilan ko ang sarili ko. Nararamdaman ko kasi na magiging tomato sauce na rin ang mukha ko eh. Kaya habang maaga pa, pipigilan ko na to.
Habang patuloy akong kumakain, sinubukan kong tumingin ng pabalik sa kanya. Nakita kong seryoso na siyang kumakain at kalmadong kalmado. Samantalang ako..
Waah!! Pulang pula pa rin sa kinauupuan ko.
Mr. Vinci Antipatiks, pwede bang bumalik ka na ulit sa dati? T^T
"Gusto mo pa ng lasagna?"
Natigilan ako bigla nang marinig kong bigla siyang nagsalita. Bago pa siya makatingin sakin, agad na iniwas ko ang tingin ko at nagfocus sa pagkain. "Hey, Nikki?"
"Uhm, h-ha?" Patay malisyang sabi ko. "Ano yun?"
"Ang sabi ko, gusto mo pa ba ng lasagna?" pag-uulit na sabi nya. "Meron pa kasi sa oven"
"Ahh ehh. S-Sige. Salamat" yun nalang ang nasabi ko.
Tumango naman siya at nagsimulang tumayo. Pumunta na siya sa may kusina para kunin yung lasagna na sinasabi nya.
At nang makapunta na siya dun..
Waaaah!!
Naka-exhale ako ng sobrang luwag.
Hays. Buti nalang nagpunta siya dun. Kahit papaano nakaluwag ng maayos 'tong puso ko.
"When I see her face, there's not a thing that I would change. Coz you're amazing, just the way you are"
Natigilan ako sa kinauupuan ko nang marinig kong may tumunog. Cellphone yun ni Vinci na nakapatong sa mesa. Tapos nagvivibrate pa.
Hmm. Sino naman kaya to?
Dahil sa nakapatong lang yun sa mesa at wala pa si Vinci, na-curious ako bigla kaya sinilip ko kung sino yung tumatawag.
At nang makita ko kung sino yun..
.. nagsimulang magbago ang mood ko
Vinci's POV
"Ahh ehh. S-Sige. Salamat"
After kong makausap si Nikki, tumayo agad ako mula sa kinauupuan ko at dumiretso sa kusina. Binalikan ko ang lasagna na nakalagay pa sa oven, at bago ko pa tuluyang kunin yun..
Geez.
Napasandal ako sa counter at napahawak sa dibdib ko.
I've tried myself to calm down. Pero, shit. Till now, lumalakas pa rin ang heartbeat ko.
And the way she looked at me? Geez. Kulang nalang na matunaw nako sa kinauupuan ko. At sa sobrang kaba, hindi ko na nagawang magbigay ng topic.
But why? Bakit nya ako tinitigan ng ganun?
Is it because of what I said? Earlier?
Geez. Maybe I shouldn't have done that. Baka sabihin nun, pinepressure ko sya.
"When I see her face, there's not a thing that I would change. Coz you're amazing, just the way you are"
Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig kong tumunog ang cellphone ko. I looked back at the dining area at nakita kong nakatingin si Nikki dun. And because of that, kinuha ko na ang lasagna na dapat kong kunin sa oven.
Bumalik na ako sa dining area at nilapag ang lasagna sa ibabaw ng table. Tinignan ko kung sino ang tumatawag sakin and oh. It's Kylie pala.
Hmm. I wonder why she's calling..
"Wait lang ha" sabi ko kay Nikki at kinuha ko na ang phone.
Lumayo muna ako sa dining area para maging malinaw ang signal. When I got myself into the window, I answered my phone.
"Hello?"
"Papa Vinci!!" rinig kong sigaw ni Kylie sa kabilang linya. Hindi ko na nilayo ang phone ko dahil medyo sanay na rin ako sa boses ni Kyl. Lately, nakakausap ko na siya so I guess, immune na ako sa kanya.
"Ba't ka napatawag?"
"Well, first of all, I just wanna congratulate you. Dahil, finally! Hindi ka na torpe!! Woooh!!"
Natawa naman ako sa sinabi nya.
"Pft. Silly" I said.
"And second, regarding sa pinakiusap mo sakin, ayun! Ready na ang lahat!"
Dahil sa sinabi nya, hindi ako makapaniwala.
"Really? Ready na?" sabi ko. "How about the others?"
"Well, yeah. Nainform ko na sila about that. Ako pa ba?"
Dahil sa sinabi nya, napangiti nanaman ako.
"Great. Nice" I said and nodded "Thanks, Kyl"
"You're always, welcome!" sabi nya. "So pano? Since ready na ang lahat, hindi na nating kailangan magkita later ah."
Tumango ako. "I see" sabi ko. "Thanks again, Kyl. Bye"
"Alrighty! Bye, papa Vinci! Mwaah!"
*end of conversation*
After ng conversation namin ni Kylie, binaba ko na ang phone ko. Tinignan ko ang home screen at bigla akong napangiti.
Great, looks like everything is according to plan.
Nang maisip ko yun, tinago ko na ang phone ko. Pagkatapos, bumalik na ako sa dining area para kausapin si Nikki.
"So, Nikki. What's your..
..plan?"
Wait.
Nasaan na yun?
-------------------------------> See you in next chapter 62: Mysterious Girl (Part 2)
Oops! Relax! I-uupload ko din po yung next chap. Hahaha!
Don't forget to click "Vote". Thanks!