Chapter 6: The Game
Kordell’s POV
I can’t help but grin wider. Hindi ko rin alam kung bakit hahaha. Basta ang alam ko lang bati na uli kami ni Andro. Hahahha syempre naintindihan ko naman kung bakit siya ganoon makapagsalita.
He was angry at everyone. I saw that. Nasaktan lang naman ako. But I did calmed down. At pinahirapan ko lang siya ng kaunti hahaha.
Syempre hindi easy to get tong lola nyo no. Anong akala niya keso gwapo siya madali siyang papatawarin. Hmmph! Manigas sya.
I saw how much he looked sad noong hindi ko siya nirereplayan. At hep hep hep. Bago kayo mag-isip ng kung ano ano dyan. Hindi po ako stalker. Sadyang kitang kita lang siya mula sa secret place naming nila Charlotte.
“Tony, samahan mo ako!” sigaw k okay Tony once na makaakyat na ako sa hiding place naming.
“At saan nanaman yan? Ikaw ha! Namumuro ka na kung saan-saan mo ako dinadala, bruhilda ka.” Reklamo ni Tony but I tuned that out.
“Sa basketball game this coming Saturday. Please wala ka namang klase eh.” I told him with an innocent smile.
“Loka may pasok ako nun.”
“Gaga, exempted ka sa exam nyo. Sinabi mo sa akin last week.”
“Binawi.”
“Mga palusot mo hindi kapani-paniwala.”
“Nakakatamad.”
“Maraming gwapo dun. I heard yung kalaban nila panay naggi-gym at malaki ang katawan. Besides ayaw mo bang mapanuod yung basketball team natin?”
“Sabunutan kita diyan eh. Si Andro lang naman yung gusto mo makita doon kaya ka pupunta eh.”
“He told me to come. Pero gwapo din kasi yung kabilang team. Sige na samahan mo na ako Tony.”
“Tsk. Fine but you’re not the reason. Remember that Kordell.”
“Alam ko naman yun eh.”
“Nagpauto ka nanaman kay Kordell, Tony.” Charlotte commented in a dry voice. Tony just huffed as I sheepishly scratch my head. Kahit kailan talaga walang takas kay Charlotte eh.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“GO! HAWKS GO!”
“WE LOVE YOU PAPA ANDRO! GALINGAN MO AH!”
“OMG SI PAPA ANDRO ANG POGI!”
“ANG POGI NAMAN NUNG NUMBER 16 SA KBILNG TEAM.”
“TALUNIN NYO SILA!”
“PAPA LYNDON, PAPA ANDRO WE WISH YOU LUCK”
Nakita kong humarap si Lyndon sa mga babaeng nagsisigawan at nagflying kiss. Samantalang si Andro mukhang wala namang pakialam. Hmmm mukhang hindi niya ini-entertain yung kanyang mga fans. Anong meron?
Noong last year todo kaway pa siya. Eh ngayon wala na? oh well.
“KYAAAAAA!” sigawan ng mga babae once na magflying kiss si Lyndon. Ay ang harot!
Maya-maya pa ay nagsimula na ang laro. Unang nakuha ng kalaban ang bola, pero agad din itong nabawi ni Giovanni yata yun. Hindi ko masyadong maalala. Tas ipinasa niya kaagad kay Andro who gave the team their first score. Hiyawan nanaman yung mga babae.
Nakakalimang shoot na si Andro ng tuluyan akong mainis sa maiingay na babaeng nasa tabi ko. Haaaaaaaay agad akong tumayo at sinenyasan sila Tony at Charlotte na lumipat kami sa may railing sa taas para hindi naman mabasag eardrums namin.
I saw Andro looking at the crowd once I reached the railing. Saglit na nagtama ang mga mata namin bago lumingon – lingon uli siya. As if may hinahanap.
Medyo napatigil ako doon.
Hinahanap niya kaya ako?
Does he really care if I did watch this game?
Bumalik na rin yung focus niya sa game after maka-free throw yung isang guy sa kabilang team. Nakakalamang pa rin naman sila Andro. Wala nga sa kalinkinan nila ang mga moves noong nasa kabila eh.
Magaling nga pala talaga siya sa basketball. I can see how much his body reflexes screams experience. No wonder gustong gusto siyang panuorin ng mga babaeng ito.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“So, did you watch the game?” text ni Andro after matapos yung game. Ang bilis ah.
“Of course I did.”I replied back.
“So ano yun lang? Wla man lang bng compliment dyan?
“Huwag na lumaki pa ulo mo.”
“Awts, sabihin na kasi.”
“I think, magaling magshoot yung number 12.”
“Number 17 kaya jersey ko. :3”
“wag kang assuming. Mas magaling yung nasa kabila.”
“OH come on! Natalo ko nga sila tas sila pa rin ang mas magaling.”
“Nadistract lang sila sa tili ng rabid fans mo. But for sure mananalo sila kung wala yung mga yun.”
“So susuportahan mo muna ang kablng skul kysa skul ntin.”
“I only compliment them.”
“Ge. Doon ka na sa number 17 mo.”
“Aww nagtatampo siya. HAHAHHA”
Naghintay ako ng ilang minute at napansing hindi na nga sumagot. Hala nagalit hahahhaa. Patay.
“Uy Tatampo ka?”
Hala hindi na nga nagreply. HAHAHAHA. Patay.
“Uy Andro?!”
“ANDROOOO!”
“ANDROO NAMAN EEEH!”
“SORRY NA!”
“ANDRO!”
“You know what, Ms. Kiell…. You’re the very 1st girl who didn’t compliment me. How can you be so rude…. :(“
“Oh Come on Mr. Volkov, Alam ko na yang mga tirada mong iyan. Kaya tigil tigilan mo ako. I would never let that affect me.”
“Pero kung makapagtext ka. Feeling ko nagwawala ka na nang hindi ako magreply eh.
“Concern lang ako mamaya kasi kung ano nangyari sa’yo. I know naman na nabasag ko yung ego mo eh.”
“Ouch Kordell. How Rude. Pero kahit anong sabihin mo mas magaling pa rin ako sa knila.”
“May mai-aangal pa ba ako. Eh ikaw na nagsabi.”
“So inaamin mo na, na mas mgaling prin ako kaysa sa knila.”
“Hindi. Masyado ng mlki ego mo, Mr. Volkov. Bawas bawasan natin ng onti.”
“Fine. Pero kailangan pumunta ka uli ha! Next game uli. Hanggang Finals. Dapat panuorin mo kami!”
“Kung makakarating kayo sa Finals.”
“Of course kami pa kaya.”
“Alright. Pupunta ako every game.”
“Are you going to let me know who u really r?”
“Hmmm.. Pag nanalo cguro kayo sa Finals. That is if makakapasok kayo sa Finals.”
“You Bet We Can. Better be ready Kiell. I’ll be meeting you in a month.”
.
.
.
.
.
.
.----------------------------------------HI LALA :D ------------------ HI ALY :D-----------------------------
Andro’s POV
Semi finals na in two days. I can’t wait, 2 more games to go at makikilala ko na siya sa personal. two more weeks. Last na ‘to and I would finally meet her.
Katext ko siya kanina lang. Wala akong magawa kaya pumila muna ako sa canteen to get some food. Nakakagutom kaya ang pag-aaral ng Circuits. I thought at first na nasa akin yung phone ko. So I didn’t think about it hanggang sa pabalik na ako at nakita kong may hawak si Lyndon na sobrang pamilyar.
And then I remembered my phone. I can’t feel it on my pants. I immediately went to their side and saw Lyndon looking at my phone. Sa lahat lahat ng talent na iginawad ni God kay Lyndon ang panghahack ang pinakamalakas. Strong point niya daw yun.
And I don’t doubt that he’s currently looking at my text messages. May pagkachismoso kasi ‘tong gagong ‘to.
“Oh Hey, Andro. May katext ka palang chixx ah. Hindi ka man lang nagsasabi. Kaya pala panay ang hawak at ngiti mo sa phone mo.” Bati ni Connor habang nakatingin na din sa phone ko.
“Gago! Ibalik nyo na yan at itetext ko pa si Mama.” Pagpapalusot ko na kalmado pa rin.
“Palusot mo, Andro. Hindi uubra sa akin yan Pre.” Lyndon said a bit distracted.
“’Takte naman, Lyndon. Akin nayan.” Naiirita kong sabi.
“You haven’t met her yet, Bro?” tanong ni Giovanni as he too look at the text messages. Bwusit lang.
“Ano namang pakielam nyo?” napapakamot kong tanong. Konting –konti na lang talaga ang pasensya ko. Konting konti na lang. babatukan ko na ‘tong mga to.
“Let’s call her.” Pag-uudyok ni Blake.
“Don’t you dare.” Banta ko habang papalapit sa kanila upang kuhanin ang phone.
“Ooops.” Sabi ni Lyndon grinning at me as he pressed his thumb on the call button and put it on speaker.
Agad – agad akong lumapit pero habang palapit ako ng palapit, palayo naman sila ng palayo. Damn it all!!!.
“Give that phone back, Cabrera or I swear.” Banta ko kay Lyndon pero nginitian niya lang ako at lumayo pa. Sa totoo lang paikot ikot lang kami habang si Travis busy sa katetext.
Maya –maya pa ay natigilan ako. I can’t help it.
It was angelic, melodious even.
“Hello?” The voice from the other line asked. I stop breathing.