ရမ္မက်ဆန်လာသောအနမ်းတို့နဲ့ ဂျောင်ဂုရဲ့လက်အစုံတို့သည် ယောင်းရဲ့ကျောပြင်အနှံ့ပွတ်သက်နေသည်။ အနမ်းတို့ပြင်းထန်လာလေ အားမရလေဖြစ်လာကာ ၀တ်ရုံလေးမှ ကြိုးကိုဖြေချမိတော့ အရှက်သည်းနေသော ယောင်းငယ်က အနမ်းတို့ကိုဖြတ်တောက်ကာ သူ့လက်ကိုတားမြစ်သည်။အဖြူရောင်နားရွက်လေးနဲ့ ယောင်းငယ်က သူ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုး၀င်ကာ ခိုလှုံသည်။ အချိန်အတာ်ကြာထိ အခန်းလေးသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်......
"ကိုကို"
"အင်း ယောင်း"
"ယောင်းတို့ကဘာလဲဟင်"
ဟုတ်ပါရဲ့ ယောင်းမေးလဲမေးချင်စရာ ပြန်တွေ့တာ၁ရက်ကျော်သာရှိသေးပြီး ဒုတိယတစ်ခေါက်ထပ်မံတွေ့ဆုံချိန်တွင် အနမ်းတို့ဖြင့်စတင်ပြီး အဆင့်တက်ရန်ကြိုးစားနေသော ကျွန်တော်နဲ့ယောင်းက ဘာတွေလဲသူကိုယ်တိုင်လဲမသိ......
"ယောင်းကကိုကိုရဲ့ အေးချမ်းရာတိမ်တိုက်လေး"
နားသယ်စပ်နားက ဖြန့်ကျနေသော ဆံချည်မျှင်တို့ကို နားအနောက်သို့ သပ်တင်ပေးတော့ ပြုံးရယ်ကာ ကြည့်နေသော သူ့ရဲ့အေးချမ်းရာ ကမ္ဘာငယ်
"ဟီး"
"မင်းသားလေး ညလယ်စာလာပို့ပါတယ်"
အပြင်မှအထိန်းတော်ကြီး အသံကြောင့် ကိုကို့ကို ကုတင်အောက်ကိုအမြန်၀င်ပုန်းခိုင်းရသည်.....ဒီမှာရှိတဲ့အစေခံတွေက သူတစ်ခုခုထူးခြားရင်တောင် ခမည်းတော်ဆီပြန်ပြောကြတာ ကိုကို့ကိုသာ အကောင်လိုက်မြင်ကြည့် တစ်ခါထဲ သွေးတင်မကဘူး အရေခွံပါ စုပ်လိမ့်မည်။
"ကိုကိုဒီမှာခဏနေနော် အသံလုံး၀မထွက်စေနဲ့"
အိပ်ဆောင်ထဲဝင်လာသော အထိန်းတော်ကြီးနဲ့ အစေခံကောင်မလေး နှစ်ယောက်......သူလည်း ၀တ်ရုံကို ခါကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေလိုက်သည်။အစေခံတွေလက်ထဲ ကိုင်လာသော ဆာကူပန်းဖတ်ကိုကြိတ်ထားသော နီကျင့်ကျင့်အရည်.....ပြီးတော့ အနီရောင်သစ်သီး.....ဒီလိုအနီရောင်ပါတဲ့ အရာတွေကိုလပြည့်ညရောက်လျှင် စားသုံးနေကျပင်.....သူ့ကိုလူသွေးသောက်ဖို့တားမြစ်ထားတာကြောင့် ထိုအရာများကိုစားသုံးရခြင်းပင်.....ခုတော့ဒီထက်အရသာရှိတဲ့ ကိုကိုရှိနေတာ ဒါတွေမလိုတော့ပါဘူး......
"မင်းသားလေး သမားတော်ကြီးပေးတဲ့ဆေးရည်လေးသောက်လိုက်ပါအုံး"
"ထားခဲ့ ထယ်အိပ်ခါနီးသောက်လိုက်မယ်"
"ကျွန်တော်မျိုးမတို့ အရှေ့မှာသောက်ဖို့ မင်းကြီးအမိန့်ပေးထားပါတယ်"
"မယုံလို့လား အမြဲအထိန်းတော်ကြီးအရှေ့မှာဘဲ သောက်နေကျကို"
"ကျွန်တော်မျိုးမ မယုံကြည်တာမဟုတ်ပါဘူး"
"အဲ့တာဆို ထွက်တော့ ထယ်သောက်လိုက်မယ် မပူနဲ့ အိပ်ဆောင်ထဲ ဘယ်သူမှ၀င်မလာတော့နဲ့နော်"
"အမိန့်အတိုင်း- မင်းသားလေး အနီစက်တွေပျောက်သွားပြီလား နားရွက်ဖြူလေးလဲထွက်နေတယ်"
အထိန်းတော်ကြီးစကားကြောင့် အစေခံကောင်မလေးတို့ကပါ မော့ကြည့်လာသည်။သူကခါတိုင်းအမြှီးလေးဘဲ ထွက်တတ်တာ ကိုကိုနဲ့ ပထမဆုံးပြန်တွေ့မှ နားရွက်လေးတွေက ထွက်လာတာ......
"ခုထွက်တော့ ထယ်ဆေးသောက်ပြီး နားတော့မယ်"
အထိန်းတော်ကြီးက စိတ်မချ၍ လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်လုပ်ကာ ထွက်သွားတော့မှ ကုတင်အောက်က ကိုကို့ကိုကြည့်မိသည်......ကုတင်ကနိမ့်တာကြောင့် ကုန်းကုန်းလေးနေနေရတာ သနားဖို့ကောင်းသည်.....အမြန်ဆွဲထုတ်တော့.....
"ယောင်းရယ် ကိုကို့ခါးတော့ကုန်းတော့မှာဘဲ"
"ကိုကို နာသွားလား ဥုံဖွ"
ခါးလေးကိုလက်သေးသေးလေးတွေနဲ့ကိုင်ပြီး ဥုံဖွလုပ်နေသော ကလေးငယ်ကို ချစ်မ၀ဖြစ်လာပြီး ပါးပြင်လေးကို ကိုင်ဆွဲတော့ နာလို့ထင် အော်နေသောအကောင်ပေါက်လေး.....
"အ့ ကိုကိုနော် သူ့အသားမနာတမ်း သူများကိုလိုက်ဆွဲနေတာဘဲ"
"ယောင်းပါးလေးတွေက ကို့ကိုဆွဲဆောင်နေတာကို"
"ဟွန့် သူ့ဟာသူနေတဲ့ပါးလေးကဘဲ ဆွဲဆောင်တယ်ရှိသေး"
ဂျောင်ဂု အိပ်ဆောင်တံခါးချပ်ကို သေချာသွားပိတ်ပြီး ယောင်းထိုင်နေတဲ့ ခုံပုလေးဘေး၀င်ထိုင်လိုက်သည်......
"ယောင်း လပြည့်ညတိုင်းဒါတွေစားရတာလား"
"အင်း"
"ဆေးကော အမြဲသောက်ရလား"
"အမြဲမဟုတ်ပါဘူး ၄လ၁ခါလောက်သောက်ရတာ"
"ရော့ ဒါလေးစားပြီး သောက်တော့"
ပန်းသီးစိပ်ကို လက်ထဲထည့်ပေးတဲ့ ကိုကို့ကို မျက်နှာလေးဆူပုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းထော်၍ ကြည့်လိုက်သည်.....
သူဒီဆေးတွေသောက်နေတာ အသက်၁၈ပြည့်ထဲက ၁နှစ်ကျော်နေပြီ သောက်လာရတာ.......ဘာကြောင့် သောက်ရလဲဆိုတာ သူမသိ......ခုတော့သူလုံး၀မသောက်ဘူးဟု သူ့ကိုယ်သူအမိန့်ပေးလိုက်သည်......
အရှေ့မှ ယောင်းပေါက်စလေးက နှုတ်ခမ်းလေး ထော်ပြီး ဆေးမသောက်ချင်လို့ ဆူပုတ်နေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ကလေးလေးလို အပြစ်ကင်းစင်လွန်းသည်....... အဖြူထည်ယောင်းပေါက်လေးကို သူဘယ်လိုလုပ်အရောင်ဆိုးရက်မလဲ.....
"ယောင်းရယ် ဘာအလိုမကျလို့ဆူပုတ်နေရတာလဲ"
"ယောင်း ဆေးမသောက်ဘူး"
"ယောင်းနေမကောင်းလို့ သောက်ရတာဘဲလေ ကိုယ့်ယောင်းပေါက်လေးက လိမ်မာပါတယ်"
"ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းယောင်းမသောက်ပါဘူးဆို"
"အဲ့တာဆို ကိုကိုပြန်တော့မယ်"
"ပြန်ပေါ့"
"နောက်ဘယ်တော့မှ မလာတော့ဘူးနော်"
"ဟာ ကိုကို"
ပြန်မယ်ပြောပြီး ထရပ်မှ လက်ကိုလာဆွဲတဲ့ သေးသေးလေး မျက်နှာလေးကငိုမဲ့မဲ့နဲ့ သူမသောက်ချင်ပါဘူးဆိုပြီး ကပ်ချွဲတော့မယ်.....
"ယောင်းကလေ ကိုကို့ရဲ့သွေးကိုသောက်ထားတာ အားရှိနေပြီကို အဲ့ဆေးတွေသောက်စရာမှ မလိုတော့တာ"
လက်သေးသေးလေးတွေကို ပုခုံးပေါ်တင်ကာ ဂျောင်ဂုရဲ့လည်ပင်းသားတို့ကို လာနမ်းရှိုက်နဲ့ အကောင်ပေါက်လေး......ခါးကိုပြန်ရစ်ပတ်စွာ ဖက်တော့ အသံပိစိလေးကထွက်လာသည်....
"အ့ ကိုကို ယောင်း....ယောင်းနေရခက်တယ်"
အနံ့ချိုချိုအီအီလေးတစ်ခု ထွက်လာပြီး ဂျောင်ဂုကိုတွန်းဖက်ကာ ကုတင်ထက်မှစောင်ပုံထဲ ၀င်ပြေးသော ကလေးငယ်.....စောင်ကိုခေါင်းမှခြုံပြီး လေတိုး၀င်မယ့်အပေါက်လေးပါမရှိအောင် ခြုံထားတာများ ဖက်ထုပ်လေးကျလို့.......
"ယောင်း အဆင်ပြေရဲ့လား"
"ဟင့် ကိုကို ယောင်းတစ်ခုခုဖြစ်နေပြီထင်တယ်"
ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် စားပွဲပေါ်မှ သမားတော်ပေးတဲ့ဆေးရည်ဆိုတဲ့အရာကိုနမ်းကြည့်တော့ ဆေးမြစ်ပေါင်းစုံကိုထောင်းပြီး ကြိုထားသည့် အနံ့ရသည်။သူတရုတ်မှာနေတုန်းက ဖတ်ခဲ့ဘူးသော စာအုပ်တွင် ၀ံပုလွေဖြူတို့ Heatတက်သည့်အကြောင်းဖတ်ဘူးသည်.....ဒီလိုချိန်ဆို ကိုယ့်ရဲ့ လက်တွဲဖော်နဲ့ သွေးသားချင်းနှီးနှောရတယ် လက်တွဲဖော်မရှိတဲ့သူတွေက ဒီအချိန်ကာလတွင် ဆေးသောက်ပြီးနေရသည်.....ဂျောင်ဂု ပြုံးရယ်မိကာ ထိုဆေးခွက်ကို အောက်ပစ်ချလိုက်သည်.....။
*ခွမ်း*
"အင့် ကိုကို ဘာဖြစ်တာလဲ"
စောင်ထဲက ခေါင်းမထွက်ဘဲ ပြောနေသော ယောင်းငယ်.....
"မင်းသားလေး ဘာဖြစ်တာလဲ အဆင်ပြေရဲ့လား"
ဖန်ခွက်ကွဲကျသံကြားလို့ထင် အထိန်းတော်က အိပ်ဆောင်အရှေ့ ချက်ချင်းရောက်လာတာ.....
"ဘာမှဖြစ်ဘူး အထိန်းတော်ကြီးနားလို့ရပြီလို့"
ဖက်ထုပ်လုံးလေးက စကားပြောဖို့အားမရှိသည့်ကြားထဲက အော်ပြောနေတာ.....ခဏကြာတော့ အထိန်းတော်ကြီးထွက်သွားတဲ့အသံကြားမှ ဂျောင်ဂု ယောင်းငယ်ရဲ့ ကုတင်စောင်းနားသွားကာ ဖက်ထုပ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်တော့'အင့်'ခနဲ အသံထွက်လာသည်....။အနံ့ချိုချိုလေးက သူ့ကိုဆွဲဆောင်နေသလို....
"ယောင်း"
စောင်ထဲကကလေးငယ်ကို မနည်းဆွဲထုပ်မှ ထွက်လာတဲ့ကလေးငယ်.....
"ကိုကို အင့် ယောင်းကြောက်တယ်"
တစ်ခါမှမခံစားဘူးတဲ့ အရာကိုခံစားနေရတော့ ကြောက်နေရောပေါ့......
"ကိုယ့်ကိုကြည့်ပါအုံး ယောင်းရဲ့"
မျက်နှာလေးကို လက်လေးနှစ်ဖက်နဲ့ ဖြေညှင်းစွာကိုင်ရင်း ဆွဲမော့တော့ မျက်ရည်များ ရစ်သီနေပြီး သူအရမ်းသဘောကျတဲ့မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ကြည့်လာတဲ့ ကလေးငယ်။နှာဖျားလေးတွေက နီရဲပြီး အဖျားမှမှည့်နက်လေးက ပိုတောက်ပနေသည်......မျက်လုံးအောက်ကမှဲ့လေးက သူ့ရဲ့အေးချမ်းရာနေရာလေးတစ်ခု......
"ယောင်း ကိုယ့်ကို ချစ်လား"
စကားပြောဖို့ အားမရှိတော့တဲ့ကလေးငယ်က ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြသည်........ဂျောင်ဂုက လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်တာကြောင့် ယောင်းကို နေလို့ထိုင်လို့အဆင်ပြေအောင် အနံ့ပြန်ထုတ်ပေးလို့မရ.....သူလုပ်နိုင်တာက ယောင်းလိုအပ်တဲ့သွေးတို့ကို တိုက်ရန်သာ.....နူးညံ့သောနှုတ်ခမ်းပါးတို့ကို ခြွေတမ်းတော့ သူ့၀တ်ရုံကိုလက်ချောင်းလှလှလေးတွေနဲ့ စုပ်ကိုင်တဲ့ကလေးငယ်......
ယောင်းရဲ့လက်လေးတွေကို သူ့ပုခုံပေါ်တင်ပေးပြီး အနမ်းတို့ကို ရှေ့ဆက်တော့ ယောင်းရဲ့ချိုအီသော အနံ့တို့ကပို၍ပြင်းထန်လာကာ တစ်ခန်းလုံး ပြည့်နှံ့နေသည်...
*ပြွတ်စ် အမ်း*
ခါးမှဆွဲကိုင်၍ ပေါင်ပေါ်ကိုခန္ဓာကိုယ်လေးမတင်တော့ အလွယ်တစ်ကူပါလာသောယောင်း.......၀တ်ရုံကြိုးစကိုဖြည်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားလို့ထင်ဂျောင်ဂု ပုခုံးပေါ်က လက်လေးတွေကပို၍တင်းကျပ်စွာ စုပ်ကိုင်သည်.....။အပေါ်၀တ်ရုံကိုဖြည်ချကာ အောက်မှကတ္တီပါကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်.....အထပ်ထပ်သော ၀တ်ရုံတို့ကိုဖြေချပြီး မြင်လိုက်ရသော ခန္ဓာကိုယ်လေးသည် မိန်းကလေးလို သွယ်လျလွန်းပြီး ခါးလေးကလဲသေးသွယ်သည်....ချယ်ရီပွင့်တို့ရှိရာ ရပ်၀န်းသည်လဲ ၀ံပုလွေဖြူလေးဖြစ်သည့် အလျောက် မို့ကာမိန်းကလေးလိုဖြစ်နေသည်.....။ခုသူ့ပေါင်ပေါ်က နားရွက်ဖြူလေးနဲ့ကောင်လေးသည် ရှက်လွန့်လို့ထင် သူ့ကိုတင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ထားသည်......
"ကိုကို ယောင်းကိုဘာလုပ်မို့လဲ"
ဒီအခြေအနေထိရောက်တာတောင် ဒီကလေးကဘာလုပ်မယ်ဆိုတာမသိ......ဖြစ်နိုင်ပါတယ် နန်းဆောင်ထဲကမှမထွက်ရတာ....ယောင်းမသိတာမှန်းသမျှကိုယ်က သေချာရှင်းပြမယ်
"ယောင်း ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာကို ဖြေဖျောက်ပေးမို့"
"အဲ့တာ ခုလိုကိုယ်တုံးလုံးလေး နေစရာလိုလို့လား"
"အင်းလိုတာပေါ့ ယောင်းရဲ့"
"အ့ ကိုကို အင့်"
ပြောပြီး ကလေးငယ်ရဲ့ ချယ်ရီပန်းတို့ခစားရာ ရပ်၀န်းကို လက်လေးဖြင့်ပွတ်သပ်တော့ တစ်ခဏငြီးသံလေးထွက်လာပြီး အံ့ကြိတ်ကာတိတ်သွားပြန်သည်.....ယောင်းဆီမှ ငြီးတွားသံတို့ကို ကြားချင်တာမို့ ချယ်ရီပွင့်ဖက်လေးကို ညစ်၍ တစ်ဖက်ကိုလျှာဖျားဖြင့် တို့ထိတော့ ခါးလေးကော့ကာ ခံယူသည်။
"ဟင့် ကိုကို ယောင်း မနေတတ်ဘူး အ့"
ဂျောင်ဂု ယောင်းငယ်ကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှည့်ကာ လည်ပင်းတစ်လျှောက်နဲ့ ညှပ်ရိုးတို့ကို စုတ်ယူနမ်းရှိုက်တော့ လက်သေးသေးလေးနဲ့ တွန်းထုတ်ပြန်တယ်.....ထို့နောက် ယောင်းပြောလိုက်သော စကားကြောင့် ရှေ့ဆက်ဖို့စိတ်တွေတောင် ပျောက်လုနီးနီး
"ကိုကို ယောင်းလည်ပင်းလေးကို စားချင်နေတာ ဟင့် စကားနဲ့အ့ မပြောဘူး ယောင်းကျွေးမှာပေါ့ အင့် ခုတော့ ၀တ်ရုံကိုပါချွတ်ထားတယ် ယောင်းရှက်ရှက်တွေပါမြင်ကုန်ပြီ နောက်ယောင်းကိုကို့လည်ပင်း စားရင်လဲ ခုလို၀တ်ရုံချွတ်ခိုင်းမယ်"
ဂျောင်ဂု အသံထွက်သည်ထိ ရီမိကာ အခန်းထဲမှ မီးတိုင်ဝါဝါလေးတွေကို ငြိမ်းလိုက်သည်.....မွှေးတယ် ယောင်းရဲ့အနံ့လေးတွေက.....တစ်ခန်းလုံးအမှောင်အတိဖြစ်သွားပင်မဲ့ လရောင်သည် အလုံပိတ်နေသော အခန်းထဲထိ ကျရောက်နေ၍ မှုန်ဝါးဝါးအကုန်မြင်နေရသည်......
ယောင်းဆီပြန်လာတော့ စောင်လေးခြုံကာ ထိုင်နေသော ကလေးလေး.....။မျက်လုံး အပြာရောင်ဖျော့ဖျော့လေးတွေက အမှောင်ထဲမှာ တောက်ပနေသည် .....ဂျောင်ဂုလဲ ၀တ်ရုံအစုံတို့ကို ချွတ်ချတော့ ကလေးငယ်ကသူ့ကိုကြည့်နေတာများ မျက်တောင်မခက်.....။
"ဟက် ယောင်း.....ယောင်းရယ် ကိုကို့ကိုအဲ့လောက်တောင် သဘောကျနေတာလား"
တစ်ခါခေါ်တော့မရ ဒုတိယတစ်ခါခေါ်လိုက်မှ မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့ မော့ကြည့်တဲ့ ကလေးငယ်.....
"ကိုကိုက အကျင့်မကောင်းဘူး ယောင်းကိုကျ မီးရောင်ထဲအကုန်ချွတ်ခိုင်းပြီး ယောင်းရှက်ရှက်ကိုလဲတွေ့သေးတယ် ယောင်းနို့လေးတွေကိုလဲစုတ်တယ် ယောင်းလည်ပင်းကိုလဲ စားသေးတယ် ဟွန့် ကိုကိုချွတ်တာကျ ယောင်းကသေချာမမြင်ရဘူး"
ဒီကလေးနှယ် အသဲတွေယားလို့ မြိုချထားချင်လာပြီ....
"အဲ့တော့ ကိုကို့ ဖွားဖက်တော်ကို မြင်ချင်တယ်ပေါ့"
"ဘာကြီး ဖွားဖက်တော် အဲ့တာဘာလဲ စားစရာလားကိုကို"
"အင်း စားစရာဘဲ "
"ကိုကိုက အစထဲကမပြောဘူး ခုမှစားစရာပါတာပြောရလား အမှောင်ထဲမှာ စားရမှာလား"
"အွန်း"
ယောင်းပေါ်က စောင်ကိုဖယ်ကာ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး အနမ်းတို့ကို ပြန်ဆက်သည်.......လက်တစ်ဖက်က ယောင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံပွတ်သတ်ကာ တစ်ဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုရွေ့သွားလိုက်ကာ ယောင်းရဲ့အကောင်ငယ်လေးကိုကိုင်တော့ မျက်လုံးပိတ်ထားသော ယောင်းသည် ချက်ချင်းမျက်လုံးပြူးလာကာ လက်တို့ဖြင့်တွန်းဖယ်သည်.......ဒီတစ်ခါတော့ ထိုလက်သေးသေးလေးနှစ်ခုကိုစုကိုင်ရင်း အပေါ်မြှောက်တင်ကာ ယောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းသားတို့ကို ဆက်သုံးဆောင်ရင်း အောက်ကလက်တို့ကလဲရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်လို့မပြတ်.....
"အ့ ကိုကို ယောင်း အွန်း"
ယောင်းကိုစကားပြောခွင့်မပေးဘဲ နှုတ်ခမ်းတို့ကို အနမ်းတို့ဖြင့်ပိတ်တော့ မျက်ရည်စတို့သည် မျက်၀န်းထောင့်မှ အဆက်မပြတ်စီးကျလာတာကို တွေ့လိုက်ရတာကြောင့် နှုတ်ခမ်းပါးတို့ဖြင့် ပွတ်ဆွဲကာဖယ်ရှားပေးလိုက်သည်......
"ဘာလို့ငိုတာလဲ ယောင်း"
"ဟင့် ယောင်းနာလို့ အောက်ကနာတယ် ပြီးတော့ အ့ အပေါ့သွားချင်နေပြီ"
အောက်မှ ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေတဲ့အရာကို မရပ်တန့်ဘဲ အမြန်လုပ်ဆောင်တော့ ချွဲပြစ်ပြစ်အရည်တို့ ထွက်လာသည်။လက်ပေါ်ပေလာသော အရည်တို့ကို လျှာနဲ့ တို့ကာ သုံးဆောင်တော့ ချိုချိုလေးရယ်.....
"ကိုကို အဲ့တာကညစ်ပတ်တယ်"
"ယောင်းရဲ့ အရာမှန်သမျှက ချိုတယ် ကိုယ်အရမ်းသဘောကျတယ်"
ကလေးငယ်က အမှောင်ထဲကနေ မျက်နှာတစ်ဝိုက်ပန်းရောင်လှိုင်းတို့ထွက်ပေါ်လာတာ သူမြင်တာပေါ့......နားရွက်ဖြူလေးကို ကိုက်ဆွဲတော့ သူ့ခါးကိုဖက်ကာ အော်ငိုတော့သည်.....
"အားးး ကိုကိုရေယောင်း နားရွက်လေးတွေကိုမစားပါနဲ့"
"မစားပါဘူးကွာ ကိုယ်ကအရမ်းအသဲယားလို့ ကိုက်မိတာ"
"ကိုကို ယောင်းအိပ်ချင်နေပြီ ယောင်းကို ကိုကိုဖွက်ထားတဲ့ဟာလေး ကျွေးတော့ ပြီးရင်အိပ်တော့မယ်နော်"
ဒီကလေးနှယ် ကို့အန္တာရယ်ကိုယ်တူးနေတာ.....
"အင်း စားချင်ပြီဆို ကျွေးရမှာပေါ့"
ကုတင်အောက်ဆင်းကာ မတ်တပ်ရယ်၍ ကလေးငယ်ကိုထထိုင်စေကာ သူ့အရာကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကလေးနားတိုးပေးလိုက်တယ်......
"ကိုကို ဒါက ယောင်းမှာလဲရှိတယ်လေ စားစရာမှမဟုတာ သေးထွက်တဲ့နေရာလေးကို"
"ကိုကိုတောင်ခုဏက ယောင်းထဲကထွက်တာကို စားသေးတာဘဲ ယောင်းရဲ့ စားလို့ရပါတယ်"
"အော် အဲ့လိုလား"
မအူမလည်ဖြစ်နေတဲ့ ကလေးလေးလက်ကိုဆွဲကိုင်ကာ သူ့အရာပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ ကလေးငယ်ပြောလာတဲ့စကား......
"ကိုကို့ရဲ့ ဖွားဖက်တော်က ဝါးစားလို့ကောင်းမဲ့ပုံဘဲ ရှည်ပြီး အကြီးကြီး"
"ဝါးစားရမှာမဟုတ်ဘူး စုပ်ရမှာ ယောင်းရဲ့"
"ဟင်"
"သွားနဲ့မထိအောင် စုပ်ပေးနော် ပြီးရင် ဒီထက်ကောင်းတာကျွေးမယ်"
Heatတက်နေတဲ့ ဝံပုလွေဖြူလေးကသူပြောသမျှ နားထောင်ကာ ကျွန်တော့ဖွားဖက်တော်အား ကိုင်ကာ စုပ်ယူသည်.....အလွန်ကြီးတဲ့အရာကြောင့် ပါးစပ်လေးနဲ့တောင်မဆန့်.......နှစ်ယောက်လုံးအတွက်ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်တာကြောင့်နဲနဲတော့ခက်ခဲကြသည်။ သူကစာတွေထဲဖတ်ဘူးလို့ သိပင်မဲ့ ကလေးငယ်ကမသိ.....ခုလဲ လျှာနဲ့တို့လိုက် စုပ်လိုက်နဲ့ ဆော့စရာများထင်နေလားမသိ.....
"ယောင်း ဆော့စရာမဟုတ်ဘူးလေ ကိုကို့ဟာက"
"သိဘူးးး ကိုကိုပြောသလိုမစုပ်ချင်တော့လို့"
"ကိုကို့ကို မသနားဘူးလား"
လရောင်မှိန်မှိန်လေးကျရောက်ထဲ အခန်းထဲမှ ယောင်းရဲ့မျက်နှာလေး စူပုတ်သွားတာ မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ပါရဲ့......
"နော်"
"အားးး ယောင်း"
တစ်ခါထဲ ဆွဲညှစ်လိုက်တဲ့ကလေးလေး သူစိတ်မရှည်တော့ဘူးထင်ပါ့.......
"ယောင်းဟာ ယောင်း ဘယ်လိုစုပ်စုပ်ပေါ့"
အမယ်လေး ဘုရားတရားမလို့ ကိုက်မချလိုက်တာဘဲ....
"ယောင်းကိုလုပ်ပေးသလို လုပ်ပေးမယ်လေနော် ဟီးးး"
သွားတန်းလေးတွေပေါ်အောင် ရီပြီး ဂျောင်ဂုအရာကို ကိုင်ကာ ရှေ့တို့နောက်ဆုတ်လာလုပ်တဲ့ ကလေး......
"အ့ ယောင်း ဟင်းးး"
လက်ရဲ့အရှိန်မြန်လာလေ ဂျောင်ဂုစိတ်တို့ လွတ်ထွက်လာလေဖြစ်ကာ နောက်ဆုံးသူ့ခန္ဓာမှ အရည်တို့ထွက်လာကာ ပြီးမြှောက်သွားသည်......။
"ယောင်းကော သောက်ကြည့်မလား"
မျိုးပွားရည်တို့ကို လက်ဖြင့်ခံကာ မေးတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြတဲ့ကလေးငယ်......ပြီးတော့ သူ့လက်ထဲမှ အရည်တို့ကို သောက်သုံးသည်.....။
"ကိုကို့ဟာကလဲ ချိုတယ်"
"ယောင်းကြိုက်လား"
"အင်း နောက်လဲတိုက်မှာလားဟင်"
အော် ဒီကလေး.....ဝါးစားချင်လာပြီ(ဟုန့်)
"အင်း အမြဲတိုက်မှာ အဲ့တာကြောင့် ကိုကိုနဲ့ ပြန်ရင်လိုက်ခဲ့နော်"
"ဒါပင်မဲ့ ခမည်း အွန့်"
ကလေးငယ်ကသူ့ခမည်းတော်ကိုကြောက်နေရှာတာ ဂျောင်ဂုသိတာပေါ့......အနမ်းတို့ဖြင့် ပိတ်၍ အိပ်ရာပေါ်တစ်ဖန်လှဲချကာ ပေါင်လေးကို ဆွဲကားလိုက်တော့ မျက်နှာလေးလွှဲသွားသည်......လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မျက်နှာလေးကိုကိုင်ကာ သူနဲ့မျက်လုံးချင်းစုံစေတော့....ရှက်လို့ထင် အတင်းရုန်းသည်....။
"ကိုယ်က ယောင်းရဲ့ခမည်းတော်ဆီကနေခေါ်သွားပေးမယ် ကို့ကိုယုံလား"
"အင်း ကိုကို့ကို ယုံတယ် အ့"
ထယ်ယောင်းလေးရဲ့ ပန်းနုရောင်နယ်မြေထဲသို့၀င်လာသော လက်ချောင်းရှည်ရှည်တစ်ချောင်း.....
"ကိုကို နာတယ် အင့်"
"ခဏလေးဘဲနော် ကို့ကိုယုံတယ်ဆို"
"အွန်း"(ယုံဝူးးး သဝှားးး)
အံကြိတ်ထားသောကလေးငယ်သည် နာလို့ မျက်လုံးတောင်မဖွင့်......လက်ချောင်းတို့သည် တစ်ချောင်းမှ နှစ်ချောင်း နောက်ဆုံးသုံးချောင်းထိ အ၀င်အထွက်ကို ချော့မွေ့စွာ လုပ်ဆောင်လိုက်သည်......ကလေးငယ်ရဲ့ ပန်းရောင်နယ်မြေမှ ထွက်လာသော အရည်တို့ကို သူ့အရာပေါ် သုတ်လိမ့်ကာ ယောင်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ၀င်ကာ ခြေထောက်သွယ်သွယ်လေးတို့ကို ခါး၌ချိတ်တွယ်စေပြီး ချယ်ရီပွင့်ဖက်လေးကိုကုန်းကိုက်လိုက်တော့ အော်သည်....
"ကိုကို!!!! ယောင်းအိပ်ချင်နေပြီဆို မပြီးသေးဘူးလား"
"အင်း ဒီတစ်ခါကိုကိုကျွေးမှာက စားကောင်းမှာ ယောင်းရဲ့ အဲ့တာကြောင့် မအိပ်နဲ့အုံးနော်"
ပြောပြီး ပန်းနုရောင်နယ်မြေထဲ တစ်ရစ်ရစ်၀င်ရောက်လာသော ဂျောင်ဂုရဲ့အရာ ......
"အဟားးးး ကိုကိုးးးးး အီးးးဟင့် နာတယ် အ့"
"ခဏလေးဘဲ သည်းခံနော်"(ခဏလေးကများနေပြီ🌝)
တစ်၀က်တောင် မ၀င်သေးသော အရာကိုဆက်သွင်းရင် ကလေးနာမှာကိုသိသည်......ပြန်ထုပ်ဖို့လဲမဖြစ်နိုင်တော့တာကြောင့် တစ်ခါထဲဆောင့်သွင်းတော့ ယောင်းရဲ့အတွင်းမှ 'ဖောက်'ဆိုပြီး ပေါက်သွားသော အရာလေးနဲ့အတူ စီးကျလာသော သွေးစတို့......
"အားးး ဟ့ ကိုကိုဘာလို့တစ်ခါထဲ ထည့်ရတာလဲ"
"ကလေးနာမှာဆိုးလို့"
"ဟင့်ကိုကိုပြောတော့ စားကောင်းတာကျွေးမှာဆို ဘာမှလဲမစားရဘူး ခုတော့ ယောင်းဖင်လေးနာနေပြီ"
"အ့ အင်း ယောင်းကိုခုကျွေးနေတယ်လေ ဟ့"(ရှင်လိမ်တယ် ရှင်ညာတယ်🌝)
ယောင်းရဲ့ ပန်းနုရောင်နယ်မြေလေးသည် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်တာကြောင့် ကျဥ်းကြတ်နေပြီး ဂျောင်ဂုရဲ့ကြီးမားလှသောအရာကို လက်ခံထားရသည်မှာ အောင့်သက်သက်ဖြစ်စေသည်......ဂျောင်ဂုသူ့အရာကို ခဏတာစိမ်ထားပြီး နေသားကျလောက်မှ ယောင်းရဲ့ခါးကို ကိုင်ကာဖြေးဖြေးလေး အထုပ်အသွင်းလုပ်သည်.....။အရှိန်ရလာသည်နဲ့အမျှ လှုပ်ရှားမှုတို့ မြန်လာတယ်.....
"အ့ဟ့ဟ့ ကိုကိုးးး ဖြေးဖြေးဟင့်အ့ နာတယ်"
"ကျပ်လိုက်တာယောင်းရယ်"
ယောင်းပြောသမျှကို မကြားဟန် သားရဲတစ်ကောင်လို ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်တို့ဖြင့် အဆက်မပြတ်ဆောင့်သွင်းသည်။အောက်မှ ယောင်းငယ်လေးမှာ ချွေးတို့ထွက်ကာ မောဟိုက်ပြီး ကုတင်မှ ပိုးဖရောင်းသားအခင်းကို တင်းကြပ်စွာ စုပ်ကိုင်ရင်းခံယူသည်။အိပ်ရာခင်းအပေါ်မှ လက်အစုံကို ဂျောင်ဂုတစ်ယောက် သူ့ပုခုံးသားတို့ပေါ် တင်ပေးသည်။
"အရမ်းနာရင်ကို့ ပုခုံးတွေကို ကုပ်ခြစ်လို့ရတယ် အ့ ယောင်း......အရမ်းနွေးတယ်"
"ဟင့် ကိုကို အ့အ့ ကိုကို"
ဆောင့်ချက်တို့မြန်လာပြီး အချိန်တစ်ခုရောက်တော့ ယောင်းငယ်အတွင်းထဲမှ ခံစားချက်တို့မြှင့်တင်ပေးသော အရာလေးကို အကြိမ်ကြိမ်ထိမိတော့ ပို၍ ထိစေချင်လာသည်။
"ကိုကို..အ့ ပိုပြီးအင့် ထိပေး ဟ့ဟ့"
"ဒီနာလား ဟ့"
"အွင်းးးးး ဟုတ်အ့....တယ် မြန်မြန်"
အကြိမ်ကြိမ်ထိမိလေ ပိုတိုး၍ လိုချင်လာပြီး ခံစားချက်တို့အထွတ်အထိပ်ရောက်လာသည်။ခဏအကြာ ပွေ့ချီခံလိုက်ရသော ခန္ဓာကိုယ်လေး။ကိုကို့ပေါင်ပေါ်ကိုထပ်ထိုင်ကာ တင်ပါးကို လက်အစုံဖြင့်ကိုင်တွယ်၍ ကြွစေပြီး ထပ်မံ၀င်ရောက်လာသော ကို့ကို့အရာ......
"ဒီတစ်ခါပိုထိတယ် အ့ ကိုကို ယောင်းအစာအိမ်နားထိရောက်နေပြီ ဟင့်"
"ယောင်းရယ် အရမ်းကောင်းတယ် အတွင်းသားတွေကနွေးပြီး စည်းပိုင်းနေရောအ့"
အောက်မှ ကိုကိုက ပင့်အဆောင့် သူကအပေါ်ကခုန်ပြီးထိုင်အချနဲ့ တွေ့လျှင် နှစ်ယောက်လုံးနတ်ပြည်ရောက်သွားသလို....တိမ်စိုင်တွေကြားရောက်နေသလို ခံစားချက်တို့သည် ထိပ်ဆုံးတွင်သာ.....ယောင်းဆံပင်ပေါ်မှ ဆံထိုးလေးကိုဖြုတ်ချလိုက်ချိန် ဆံသားအကုန်ဖြန့်ကျဲသွားပြီး ချွေးတို့ဖြင့် ကပ်နေသော ဆံသားတို့ကို နားနောက်သပ်တင်ပေးလိုက်သည်.....တစ်ခါဆောင့်တိုင်း လှုပ်ခက်သွားသော ဆံသားတို့သည် ကျောက်ဆောင်နဲ့ ရိုက်ခတ်ခံရသော လှိုင်းတစ်ခုလို ဖွာကျဲ လှုပ်ခါနေသည်။
"ကို့ကိုချစ်လားယောင်း ဟ့"
"အ့ အင်းးး"
ဖက်စ်
ကြမ်းတမ်းစွာ တင်ပါးမှကိုင်၍ ဆောင့်ချပြီး ငြိမ်သွားသော ကိုကိုကြောင့် သူကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးတောက်တောက်တို့ဖြင့် ပြန်ကြည့်နေသော ကိုကို.....
"ကိုကို ဘာဖြစ်လို့လဲ အ့ ယောင်းခံစားလို့ကောင်းနေပြီဟ့ဟ့ ကို"
ကိုကိုကမဆောင့်တော့ သူကဘဲ အထိုင်အထလုပ်ပြီး သာယာမှုကိုယူနေသည်.....
"ကိုကိုမေးတာဖြေလေ"
"အင်း ဖြေတယ်လေ"
"အဲ့တာဆိုဘာလဲ "
"ချစ်လားဆိုလို့ အင်းလို့"
ဖောင်း
ထပ်မံ အားထည့်၍ ပင့်ဆောင့်လိုက်သည်။
"အ့ ဟင့်ကိုကို နာတယ် ယောင်းဖင်လေးနာတယ်"
"ချစ်လားလို့မေးရင် အင်းလို့ဘဲဖြေရမှာလား"
"ဟင့်ချစ်တယ် ကိုကို ယောင်းကို နာအောင်မလုပ်ပါနဲ့"
"အင်း ကိုကို့ကလေးလေးကလိမ်မာတယ်နော်"
အောက်မှ ဖြေဖြေချင်းပင့်ဆောင့်ကာ ပြန်စွတော့ မျက်ရည်တို့ဖြင့်ကလေးငယ်လေးက သူ့ကိုဖက်တွယ်ကာ နေသည်....။ချယ်ရီငယ်ကို လက်ချောင်းလေးနှစ်ချောင်းဖြင့် ဖိလိမ်ကာ ဆွဲတော့ ငြီးသံလေးထွက်လာသည်.....။
"အင့် ကိုကို ဘာလို့ယောင်းနို့လေးတွေကို ကိုင်နေတာလဲ"
"ယောင်းကမှကို့အပေါ်ကနေ မခုန်တော့တာ"
"ဟွန့် ကိုကိုကလူဆိုးကြီး"
အသဲယားစရာ ချစ်ရသူလေးနဲ့နှုတ်ခမ်းပါးကိုမော့နမ်းကာ နှစ်ယောက်လုံး ပြန်ပြီးချိတ်ဆက်ကာခံစားချက်တို့နောက် လိုက်မိသွားတော့ အခန်းထဲ၀ယ် ညီးသံတို့ပလုံစီကာထွက်လာသည်။ နံနက်မိုးသောက်ချိန်မှ ဂျောင်ဂု၏အချစ်ရည်တို့ ယောင်းရဲ့ပန်းနုရောင်နယ်မြေထဲလွှတ်ကာ ပြီးဆုံးသွားသော သူတို့ရဲ့အချစ်တိုက်ပွဲလေး ......။ယောင်းငယ်ကို သေချာရေချိုးသန့်စင်ပေးကာ ၀တ်ရုံအသစ်ပြောင်း၀တ်ပေးပြီး အိပ်ရာထက် အိပ်စေလိုက်သည်....။
လည်ပင်းသားတို့တွင် သူပေးထားသော နီညှိုရောင်အမှတ်သားလေးတွေနဲ့ လှနေသော နားရွက်ဖြူလေးယောင်း......နဖူးလေးထက် အနမ်းတစ်ပွင့် ကျဲချကာ ချစ်သောစကားကိုသာဆိုသည်။
"ကို့အလိုကိုလိုက်ပေးလို့ အသက်ထက်ပိုချစ်ပြီးမြတ်နိုးတယ် ကို့ရဲ့ချယ်ရီငယ်"
သူလဲ ၀တ်ရုံတို့သေချာပြန်၀တ်ကာ ပြတင်းပေါက်ချက်လေးမှ ထွက်လာပြီး သူ့ရဲ့နန်းဆောင်ဆီ ပြန်ရသည်.....
မနက်မိုးလင်းမှ ပြန်လျှင် နန်းတွင်းကလူတွေရိပ်မိကုန်မှာ........
ကိုယ့်ရဲ့ပထမဆုံးခြေလှမ်းက ကလေးနဲ့စတင်ရမှာမို့ နောက်လဲ ကိုယ့်အချစ်တွေကို ယုံကြည်ပေးပါယောင်းငယ်🌸🌸🌸🌸🌸
ချယ်ရီငယ်သည် သူ့လက်ထဲသို့ ပထမဆုံးနွေးထွေးစွာ စတင်ကြွေခဲ့သည်။
♡
♡
♡ More Than Love
♡
♡
မနက် ညီလာခံပြီး နန်းဥယျာဥ်တွင် စာဖတ်နေစဥ် ၀န်းဟီးပြောသောအကြောင်းကြောင့် ဒေါသမီးတို့တောက်နေသော ဘုရင်မင်းကြီး......
"ဘာလို့ခုမှပြောတာလဲ"
"ပွဲတော်ရက်က မင်းကြီးကိုပြောဖို့အခွင့်မသာလို့ပါ"
အကြောင်းကတော့ တရုတ်ကလုကိုယ်စားလှယ်လာတဲ့နေ့က ပွဲတော်လုပ်သည်ကို သားတော်ထယ်ယောင်းက အပြင်ခိုးထွက်ကြောင်းနဲ့ လုကိုယ်စားလှယ်နဲ့ တွေ့ခဲ့ကြောင်းပင်......
"ဆက်စောင့်ကြည့်ထား လုကိုယ်စားလှယ်ကို သားတော်နဲ့လုံး၀မတွေ့စေနဲ့"
"အမိန့်အတိုင်းပါမင်းကြီး"
သူအရင်က လောဘကြီးခဲ့ပါတယ် ဒီနိုင်ငံကြီးကို အုပ်ချုပ်ဖို့ မတရားနည်းတွေနဲ့ သိမ်းပိုက်ခဲ့ပါတယ်......
ခုတော့ သူ့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သားအပေါ် အတ္တကြီးမိပြန်သည်....သူသည်ဘုရင်ဖြစ်ပါလျက် မိဖုရားတသ်ယောက်ထားရှိပြီး ထိုမိန်းမနဲ့သာ နေထိုင်သည်.....မောင်းမတွေ ကိုယ်လုပ်တော်တွေနဲ့ စိတ်ညစ်လျှင် သွားဖြေဖျောက်ပင်မဲ့ တစ်ခါမှ သွေးသားချင်းမနှီးနှော.....
သားငယ်သည် ၀ံပုလွေဖြူလေးဖြစ်ပြီး နန်းတွင်းနတ်ဆရာမဟောထားသလို လူသားနဲ့ လက်ထပ်မည်ကို စိုးရိမ်သည်.....နတ်ဆရာမဆိုတာလဲ တိုင်းပြည်ကိုအုပ်ချုပ်တဲ့ ဘုရင်တွေအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သည်တဲ့ သူတို့လိုသွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်တွေက နတ်မကိုးကွယ်ပင်မဲ့ မိဖုရားကြီးက နန်းတွင်းမှာ နတ်ဆရာမရှိမှ တိုင်းသူပြည်သားတွေလဲ မင်းကြီးကို လက်ခံပေးလိမ့်မည်တဲ့လေ......ဒါကြောင့် ထားရှိခြင်း မယုံပင်မဲ့ သားငယ်နဲ့ပတ်သက်နေတာကြောင့် ကြောက်ရွံမိသည်။သားငယ်လေးကိုငယ်ငယ်ထဲက လူသားတို့နဲ့ မပတ်သက်ရန် နန်းတွင်းထဲ လူသားတွေမ၀င်ရဆိုတဲ့ စည်းကမ်းကိုထုတ်ထားသည်....ခုတော့ ဘာမဟုတ်တဲ့ချစ်ကြည်ရေးအတွက် လူသားတွေကနန်းတွင်းထဲရောက်လာပြီး သားတော်အပေါ်စွဲလမ်းသွားမှာ စိုးရိမ်သည်.....သူသည် သားတော်ကို ပိုးမွေးသလိုမွေးထားတာကြောင့် ဘယ်ယောကျ်ားသားမှ အကပ်မခံပေ......
TBC
#More Than Love
#Yung(김영챌)
Warningကိုတစ်ခါမှ သေချာမရေးဘူးတာကြောင့် အမှားပါရင် တောင်းပန်ပါတယ် ဒီအပိုင်းကို ၂ရက်ခွဲရေးရတယ် တော်တော်စိတ်ကိုဆွဲယူပြီး ရေးပါရေးပါပြန်ပြောနေရတဲ့ ဘွ🌝🌝
Ep1ထဲကအရမ်းတွေချိုလာတာဆိုတော့ကာ.........
More Than Loveလေးကိုဖတ်ပေးကြတဲ့ စာဖတ်သူတို့ကို ချစ်ခင်လေးစားလျက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်🙆🏻♀️💜💜💜💜💜💜
[Zaagyi]
ရမၼက္ဆန္လာေသာအနမ္းတို႔နဲ႔ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕လက္အစုံတို႔သည္ ေယာင္းရဲ႕ေက်ာျပင္အႏွံ႔ပြတ္သက္ေနသည္။ အနမ္းတို႔ျပင္းထန္လာေလ အားမရေလျဖစ္လာကာ ၀တ္႐ုံေလးမွ ႀကိဳးကိုေျဖခ်မိေတာ့ အ႐ွက္သည္းေနေသာ ေယာင္းငယ္က အနမ္းတို႔ကိုျဖတ္ေတာက္ကာ သူ႕လက္ကိုတားျမစ္သည္။အျဖဴေရာင္နား႐ြက္ေလးနဲ႔ ေယာင္းငယ္က သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းေလးတိုး၀င္ကာ ခိုလႈံသည္။ အခ်ိန္အတာ္ၾကာထိ အခန္းေလးသည္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနသည္......
"ကိုကို"
"အင္း ေယာင္း"
"ေယာင္းတို႔ကဘာလဲဟင္"
ဟုတ္ပါရဲ႕ ေယာင္းေမးလဲေမးခ်င္စရာ ျပန္ေတြ႕တာ၁ရက္ေက်ာ္သာ႐ွိေသးၿပီး ဒုတိယတစ္ေခါက္ထပ္မံေတြ႕ဆုံခ်ိန္တြင္ အနမ္းတို႔ျဖင့္စတင္ၿပီး အဆင့္တက္ရန္ႀကိဳးစားေနေသာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေယာင္းက ဘာေတြလဲသူကိုယ္တိုင္လဲမသိ......
"ေယာင္းကကိုကိုရဲ႕ ေအးခ်မ္းရာတိမ္တိုက္ေလး"
နားသယ္စပ္နားက ျဖန္႔က်ေနေသာ ဆံခ်ည္မွ်င္တို႔ကို နားအေနာက္သို႔ သပ္တင္ေပးေတာ့ ျပဳံးရယ္ကာ ၾကည့္ေနေသာ သူ႕ရဲ႕ေအးခ်မ္းရာ ကမ႓ာငယ္
"ဟီး"
"မင္းသားေလး ညလယ္စာလာပို႔ပါတယ္"
အျပင္မွအထိန္းေတာ္ႀကီး အသံေၾကာင့္ ကိုကို႔ကို ကုတင္ေအာက္ကိုအျမန္၀င္ပုန္းခိုင္းရသည္.....ဒီမွာ႐ွိတဲ့အေစခံေတြက သူတစ္ခုခုထူးျခားရင္ေတာင္ ခမည္းေတာ္ဆီျပန္ေျပာၾကတာ ကိုကို႔ကိုသာ အေကာင္လိုက္ျမင္ၾကည့္ တစ္ခါထဲ ေသြးတင္မကဘူး အေရခြံပါ စုပ္လိမ့္မည္။
"ကိုကိုဒီမွာခဏေနေနာ္ အသံလုံး၀မထြက္ေစနဲ႔"
အိပ္ေဆာင္ထဲဝင္လာေသာ အထိန္းေတာ္ႀကီးနဲ႔ အေစခံေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္......သူလည္း ၀တ္႐ုံကို ခါကာ ကုတင္ေပၚထိုင္ေနလိုက္သည္။အေစခံေတြလက္ထဲ ကိုင္လာေသာ ဆာကူပန္းဖတ္ကိုႀကိတ္ထားေသာ နီက်င့္က်င့္အရည္.....ၿပီးေတာ့ အနီေရာင္သစ္သီး.....ဒီလိုအနီေရာင္ပါတဲ့ အရာေတြကိုလျပည့္ညေရာက္လွ်င္ စားသုံးေနက်ပင္.....သူ႕ကိုလူေသြးေသာက္ဖို႔တားျမစ္ထားတာေၾကာင့္ ထိုအရာမ်ားကိုစားသုံးရျခင္းပင္.....ခုေတာ့ဒီထက္အရသာ႐ွိတဲ့ ကိုကို႐ွိေနတာ ဒါေတြမလိုေတာ့ပါဘူး......
"မင္းသားေလး သမားေတာ္ႀကီးေပးတဲ့ေဆးရည္ေလးေသာက္လိုက္ပါအုံး"
"ထားခဲ့ ထယ္အိပ္ခါနီးေသာက္လိုက္မယ္"
"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမတို႔ အေ႐ွ႕မွာေသာက္ဖို႔ မင္းႀကီးအမိန္႔ေပးထားပါတယ္"
"မယုံလို႔လား အၿမဲအထိန္းေတာ္ႀကီးအေ႐ွ႕မွာဘဲ ေသာက္ေနက်ကို"
"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမ မယုံၾကည္တာမဟုတ္ပါဘူး"
"အဲ့တာဆို ထြက္ေတာ့ ထယ္ေသာက္လိုက္မယ္ မပူနဲ႔ အိပ္ေဆာင္ထဲ ဘယ္သူမွ၀င္မလာေတာ့နဲ႔ေနာ္"
"အမိန္႔အတိုင္း- မင္းသားေလး အနီစက္ေတြေပ်ာက္သြားၿပီလား နား႐ြက္ျဖဴေလးလဲထြက္ေနတယ္"
အထိန္းေတာ္ႀကီးစကားေၾကာင့္ အေစခံေကာင္မေလးတို႔ကပါ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။သူကခါတိုင္းအၿမႇီးေလးဘဲ ထြက္တတ္တာ ကိုကိုနဲ႔ ပထမဆုံးျပန္ေတြ႕မွ နား႐ြက္ေလးေတြက ထြက္လာတာ......
"ခုထြက္ေတာ့ ထယ္ေဆးေသာက္ၿပီး နားေတာ့မယ္"
အထိန္းေတာ္ႀကီးက စိတ္မခ်၍ လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္လုပ္ကာ ထြက္သြားေတာ့မွ ကုတင္ေအာက္က ကိုကို႔ကိုၾကည့္မိသည္......ကုတင္ကနိမ့္တာေၾကာင့္ ကုန္းကုန္းေလးေနေနရတာ သနားဖို႔ေကာင္းသည္.....အျမန္ဆြဲထုတ္ေတာ့.....
"ေယာင္းရယ္ ကိုကို႔ခါးေတာ့ကုန္းေတာ့မွာဘဲ"
"ကိုကို နာသြားလား ဥဳံဖြ"
ခါးေလးကိုလက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ကိုင္ၿပီး ဥဳံဖြလုပ္ေနေသာ ကေလးငယ္ကို ခ်စ္မ၀ျဖစ္လာၿပီး ပါးျပင္ေလးကို ကိုင္ဆြဲေတာ့ နာလို႔ထင္ ေအာ္ေနေသာအေကာင္ေပါက္ေလး.....
"အ့ ကိုကိုေနာ္ သူ႕အသားမနာတမ္း သူမ်ားကိုလိုက္ဆြဲေနတာဘဲ"
"ေယာင္းပါးေလးေတြက ကို႔ကိုဆြဲေဆာင္ေနတာကို"
"ဟြန္႔ သူ႕ဟာသူေနတဲ့ပါးေလးကဘဲ ဆြဲေဆာင္တယ္႐ွိေသး"
ေဂ်ာင္ဂု အိပ္ေဆာင္တံခါးခ်ပ္ကို ေသခ်ာသြားပိတ္ၿပီး ေယာင္းထိုင္ေနတဲ့ ခုံပုေလးေဘး၀င္ထိုင္လိုက္သည္......
"ေယာင္း လျပည့္ညတိုင္းဒါေတြစားရတာလား"
"အင္း"
"ေဆးေကာ အၿမဲေသာက္ရလား"
"အၿမဲမဟုတ္ပါဘူး ၄လ၁ခါေလာက္ေသာက္ရတာ"
"ေရာ့ ဒါေလးစားၿပီး ေသာက္ေတာ့"
ပန္းသီးစိပ္ကို လက္ထဲထည့္ေပးတဲ့ ကိုကို႔ကို မ်က္ႏွာေလးဆူပုတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေထာ္၍ ၾကည့္လိုက္သည္.....
သူဒီေဆးေတြေသာက္ေနတာ အသက္၁၈ျပည့္ထဲက ၁ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ ေသာက္လာရတာ.......ဘာေၾကာင့္ ေသာက္ရလဲဆိုတာ သူမသိ......ခုေတာ့သူလုံး၀မေသာက္ဘူးဟု သူ႕ကိုယ္သူအမိန္႔ေပးလိုက္သည္......
အေ႐ွ႕မွ ေယာင္းေပါက္စေလးက ႏႈတ္ခမ္းေလး ေထာ္ၿပီး ေဆးမေသာက္ခ်င္လို႔ ဆူပုတ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ကေလးေလးလို အျပစ္ကင္းစင္လြန္းသည္....... အျဖဴထည္ေယာင္းေပါက္ေလးကို သူဘယ္လိုလုပ္အေရာင္ဆိုးရက္မလဲ.....
"ေယာင္းရယ္ ဘာအလိုမက်လို႔ဆူပုတ္ေနရတာလဲ"
"ေယာင္း ေဆးမေသာက္ဘူး"
"ေယာင္းေနမေကာင္းလို႔ ေသာက္ရတာဘဲေလ ကိုယ့္ေယာင္းေပါက္ေလးက လိမ္မာပါတယ္"
"ဟင့္အင္း ဟင့္အင္းေယာင္းမေသာက္ပါဘူးဆို"
"အဲ့တာဆို ကိုကိုျပန္ေတာ့မယ္"
"ျပန္ေပါ့"
"ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ မလာေတာ့ဘူးေနာ္"
"ဟာ ကိုကို"
ျပန္မယ္ေျပာၿပီး ထရပ္မွ လက္ကိုလာဆြဲတဲ့ ေသးေသးေလး မ်က္ႏွာေလးကငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ သူမေသာက္ခ်င္ပါဘူးဆိုၿပီး ကပ္ခြၽဲေတာ့မယ္.....
"ေယာင္းကေလ ကိုကို႔ရဲ႕ေသြးကိုေသာက္ထားတာ အား႐ွိေနၿပီကို အဲ့ေဆးေတြေသာက္စရာမွ မလိုေတာ့တာ"
လက္ေသးေသးေလးေတြကို ပုခုံးေပၚတင္ကာ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕လည္ပင္းသားတို႔ကို လာနမ္း႐ိႈက္နဲ႔ အေကာင္ေပါက္ေလး......ခါးကိုျပန္ရစ္ပတ္စြာ ဖက္ေတာ့ အသံပိစိေလးကထြက္လာသည္....
"အ့ ကိုကို ေယာင္း....ေယာင္းေနရခက္တယ္"
အနံ႔ခ်ိဳခ်ိဳအီအီေလးတစ္ခု ထြက္လာၿပီး ေဂ်ာင္ဂုကိုတြန္းဖက္ကာ ကုတင္ထက္မွေစာင္ပုံထဲ ၀င္ေျပးေသာ ကေလးငယ္.....ေစာင္ကိုေခါင္းမွျခဳံၿပီး ေလတိုး၀င္မယ့္အေပါက္ေလးပါမ႐ွိေအာင္ ျခဳံထားတာမ်ား ဖက္ထုပ္ေလးက်လို႔.......
"ေယာင္း အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ဟင့္ ကိုကို ေယာင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္"
ေဂ်ာင္ဂုတစ္ေယာက္ စားပြဲေပၚမွ သမားေတာ္ေပးတဲ့ေဆးရည္ဆိုတဲ့အရာကိုနမ္းၾကည့္ေတာ့ ေဆးျမစ္ေပါင္းစုံကိုေထာင္းၿပီး ႀကိဳထားသည့္ အနံ႔ရသည္။သူတ႐ုတ္မွာေနတုန္းက ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ စာအုပ္တြင္ ၀ံပုေလြျဖဴတို႔ Heatတက္သည့္အေၾကာင္းဖတ္ဘူးသည္.....ဒီလိုခ်ိန္ဆို ကိုယ့္ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္နဲ႔ ေသြးသားခ်င္းႏွီးေႏွာရတယ္ လက္တြဲေဖာ္မ႐ွိတဲ့သူေတြက ဒီအခ်ိန္ကာလတြင္ ေဆးေသာက္ၿပီးေနရသည္.....ေဂ်ာင္ဂု ျပဳံးရယ္မိကာ ထိုေဆးခြက္ကို ေအာက္ပစ္ခ်လိုက္သည္.....။
*ခြမ္း*
"အင့္ ကိုကို ဘာျဖစ္တာလဲ"
ေစာင္ထဲက ေခါင္းမထြက္ဘဲ ေျပာေနေသာ ေယာင္းငယ္.....
"မင္းသားေလး ဘာျဖစ္တာလဲ အဆင္ေျပရဲ႕လား"
ဖန္ခြက္ကြဲက်သံၾကားလို႔ထင္ အထိန္းေတာ္က အိပ္ေဆာင္အေ႐ွ႕ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတာ.....
"ဘာမွျဖစ္ဘူး အထိန္းေတာ္ႀကီးနားလို႔ရၿပီလို႔"
ဖက္ထုပ္လုံးေလးက စကားေျပာဖို႔အားမ႐ွိသည့္ၾကားထဲက ေအာ္ေျပာေနတာ.....ခဏၾကာေတာ့ အထိန္းေတာ္ႀကီးထြက္သြားတဲ့အသံၾကားမွ ေဂ်ာင္ဂု ေယာင္းငယ္ရဲ႕ ကုတင္ေစာင္းနားသြားကာ ဖက္ထုပ္လုံးေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့'အင့္'ခနဲ အသံထြက္လာသည္....။အနံ႔ခ်ိဳခ်ိဳေလးက သူ႕ကိုဆြဲေဆာင္ေနသလို....
"ေယာင္း"
ေစာင္ထဲကကေလးငယ္ကို မနည္းဆြဲထုပ္မွ ထြက္လာတဲ့ကေလးငယ္.....
"ကိုကို အင့္ ေယာင္းေၾကာက္တယ္"
တစ္ခါမွမခံစားဘူးတဲ့ အရာကိုခံစားေနရေတာ့ ေၾကာက္ေနေရာေပါ့......
"ကိုယ့္ကိုၾကည့္ပါအုံး ေယာင္းရဲ႕"
မ်က္ႏွာေလးကို လက္ေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေျဖညႇင္းစြာကိုင္ရင္း ဆြဲေမာ့ေတာ့ မ်က္ရည္မ်ား ရစ္သီေနၿပီး သူအရမ္းသေဘာက်တဲ့မ်က္လုံးေလးေတြနဲ႔ၾကည့္လာတဲ့ ကေလးငယ္။ႏွာဖ်ားေလးေတြက နီရဲၿပီး အဖ်ားမွမွည့္နက္ေလးက ပိုေတာက္ပေနသည္......မ်က္လုံးေအာက္ကမွဲ႔ေလးက သူ႕ရဲ႕ေအးခ်မ္းရာေနရာေလးတစ္ခု......
"ေယာင္း ကိုယ့္ကို ခ်စ္လား"
စကားေျပာဖို႔ အားမ႐ွိေတာ့တဲ့ကေလးငယ္က ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပသည္........ေဂ်ာင္ဂုက လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေယာင္းကို ေနလို႔ထိုင္လို႔အဆင္ေျပေအာင္ အနံ႔ျပန္ထုတ္ေပးလို႔မရ.....သူလုပ္ႏိုင္တာက ေယာင္းလိုအပ္တဲ့ေသြးတို႔ကို တိုက္ရန္သာ.....ႏူးညံ့ေသာႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ကို ေႁခြတမ္းေတာ့ သူ႕၀တ္႐ုံကိုလက္ေခ်ာင္းလွလွေလးေတြနဲ႔ စုပ္ကိုင္တဲ့ကေလးငယ္......
ေယာင္းရဲ႕လက္ေလးေတြကို သူ႕ပုခုံေပၚတင္ေပးၿပီး အနမ္းတို႔ကို ေ႐ွ႕ဆက္ေတာ့ ေယာင္းရဲ႕ခ်ိဳအီေသာ အနံ႔တို႔ကပို၍ျပင္းထန္လာကာ တစ္ခန္းလုံး ျပည့္ႏွံ႔ေနသည္...
*ႁပြတ္စ္ အမ္း*
ခါးမွဆြဲကိုင္၍ ေပါင္ေပၚကိုခႏၶာကိုယ္ေလးမတင္ေတာ့ အလြယ္တစ္ကူပါလာေသာေယာင္း.......၀တ္႐ုံႀကိဳးစကိုျဖည္ေတာ့ စိတ္လႈပ္႐ွားလို႔ထင္ေဂ်ာင္ဂု ပုခုံးေပၚက လက္ေလးေတြကပို၍တင္းက်ပ္စြာ စုပ္ကိုင္သည္.....။အေပၚ၀တ္႐ုံကိုျဖည္ခ်ကာ ေအာက္မွကတၱီပါၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္.....အထပ္ထပ္ေသာ ၀တ္႐ုံတို႔ကိုေျဖခ်ၿပီး ျမင္လိုက္ရေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးသည္ မိန္းကေလးလို သြယ္လ်လြန္းၿပီး ခါးေလးကလဲေသးသြယ္သည္....ခ်ယ္ရီပြင့္တို႔႐ွိရာ ရပ္၀န္းသည္လဲ ၀ံပုေလြျဖဴေလးျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ မို႔ကာမိန္းကေလးလိုျဖစ္ေနသည္.....။ခုသူ႕ေပါင္ေပၚက နား႐ြက္ျဖဴေလးနဲ႔ေကာင္ေလးသည္ ႐ွက္လြန္႔လို႔ထင္ သူ႕ကိုတင္းက်ပ္စြာ ဖက္တြယ္ထားသည္......
"ကိုကို ေယာင္းကိုဘာလုပ္မို႔လဲ"
ဒီအေျခအေနထိေရာက္တာေတာင္ ဒီကေလးကဘာလုပ္မယ္ဆိုတာမသိ......ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ နန္းေဆာင္ထဲကမွမထြက္ရတာ....ေယာင္းမသိတာမွန္းသမွ်ကိုယ္က ေသခ်ာ႐ွင္းျပမယ္
"ေယာင္း ခံစားေနရတဲ့ ေဝဒနာကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးမို႔"
"အဲ့တာ ခုလိုကိုယ္တုံးလုံးေလး ေနစရာလိုလို႔လား"
"အင္းလိုတာေပါ့ ေယာင္းရဲ႕"
"အ့ ကိုကို အင့္"
ေျပာၿပီး ကေလးငယ္ရဲ႕ ခ်ယ္ရီပန္းတို႔ခစားရာ ရပ္၀န္းကို လက္ေလးျဖင့္ပြတ္သပ္ေတာ့ တစ္ခဏၿငီးသံေလးထြက္လာၿပီး အံ့ႀကိတ္ကာတိတ္သြားျပန္သည္.....ေယာင္းဆီမွ ၿငီးတြားသံတို႔ကို ၾကားခ်င္တာမို႔ ခ်ယ္ရီပြင့္ဖက္ေလးကို ညစ္၍ တစ္ဖက္ကိုလွ်ာဖ်ားျဖင့္ တို႔ထိေတာ့ ခါးေလးေကာ့ကာ ခံယူသည္။
"ဟင့္ ကိုကို ေယာင္း မေနတတ္ဘူး အ့"
ေဂ်ာင္ဂု ေယာင္းငယ္ကို ကုတင္ေပၚဆြဲလွည့္ကာ လည္ပင္းတစ္ေလွ်ာက္နဲ႔ ညႇပ္႐ိုးတို႔ကို စုတ္ယူနမ္း႐ိႈက္ေတာ့ လက္ေသးေသးေလးနဲ႔ တြန္းထုတ္ျပန္တယ္.....ထို႔ေနာက္ ေယာင္းေျပာလိုက္ေသာ စကားေၾကာင့္ ေ႐ွ႕ဆက္ဖို႔စိတ္ေတြေတာင္ ေပ်ာက္လုနီးနီး
"ကိုကို ေယာင္းလည္ပင္းေလးကို စားခ်င္ေနတာ ဟင့္ စကားနဲ႔အ့ မေျပာဘူး ေယာင္းေကြၽးမွာေပါ့ အင့္ ခုေတာ့ ၀တ္႐ုံကိုပါခြၽတ္ထားတယ္ ေယာင္း႐ွက္႐ွက္ေတြပါျမင္ကုန္ၿပီ ေနာက္ေယာင္းကိုကို႔လည္ပင္း စားရင္လဲ ခုလို၀တ္႐ုံခြၽတ္ခိုင္းမယ္"
ေဂ်ာင္ဂု အသံထြက္သည္ထိ ရီမိကာ အခန္းထဲမွ မီးတိုင္ဝါဝါေလးေတြကို ၿငိမ္းလိုက္သည္.....ေမႊးတယ္ ေယာင္းရဲ႕အနံ႔ေလးေတြက.....တစ္ခန္းလုံးအေမွာင္အတိျဖစ္သြားပင္မဲ့ လေရာင္သည္ အလုံပိတ္ေနေသာ အခန္းထဲထိ က်ေရာက္ေန၍ မႈန္ဝါးဝါးအကုန္ျမင္ေနရသည္......
ေယာင္းဆီျပန္လာေတာ့ ေစာင္ေလးျခဳံကာ ထိုင္ေနေသာ ကေလးေလး.....။မ်က္လုံး အျပာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေတြက အေမွာင္ထဲမွာ ေတာက္ပေနသည္ .....ေဂ်ာင္ဂုလဲ ၀တ္႐ုံအစုံတို႔ကို ခြၽတ္ခ်ေတာ့ ကေလးငယ္ကသူ႕ကိုၾကည့္ေနတာမ်ား မ်က္ေတာင္မခက္.....။
"ဟက္ ေယာင္း.....ေယာင္းရယ္ ကိုကို႔ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ သေဘာက်ေနတာလား"
တစ္ခါေခၚေတာ့မရ ဒုတိယတစ္ခါေခၚလိုက္မွ မ်က္လုံးေလးကလယ္ကလယ္နဲ႔ ေမာ့ၾကည့္တဲ့ ကေလးငယ္.....
"ကိုကိုက အက်င့္မေကာင္းဘူး ေယာင္းကိုက် မီးေရာင္ထဲအကုန္ခြၽတ္ခိုင္းၿပီး ေယာင္း႐ွက္႐ွက္ကိုလဲေတြ႕ေသးတယ္ ေယာင္းႏို႔ေလးေတြကိုလဲစုတ္တယ္ ေယာင္းလည္ပင္းကိုလဲ စားေသးတယ္ ဟြန္႔ ကိုကိုခြၽတ္တာက် ေယာင္းကေသခ်ာမျမင္ရဘူး"
ဒီကေလးႏွယ္ အသဲေတြယားလို႔ ၿမိဳခ်ထားခ်င္လာၿပီ....
"အဲ့ေတာ့ ကိုကို႔ ဖြားဖက္ေတာ္ကို ျမင္ခ်င္တယ္ေပါ့"
"ဘာႀကီး ဖြားဖက္ေတာ္ အဲ့တာဘာလဲ စားစရာလားကိုကို"
"အင္း စားစရာဘဲ "
"ကိုကိုက အစထဲကမေျပာဘူး ခုမွစားစရာပါတာေျပာရလား အေမွာင္ထဲမွာ စားရမွာလား"
"အြန္း"
ေယာင္းေပၚက ေစာင္ကိုဖယ္ကာ ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး အနမ္းတို႔ကို ျပန္ဆက္သည္.......လက္တစ္ဖက္က ေယာင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အႏွံပြတ္သတ္ကာ တစ္ျဖည္းျဖည္းေအာက္ကိုေ႐ြ႕သြားလိုက္ကာ ေယာင္းရဲ႕အေကာင္ငယ္ေလးကိုကိုင္ေတာ့ မ်က္လုံးပိတ္ထားေသာ ေယာင္းသည္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္လုံးျပဴးလာကာ လက္တို႔ျဖင့္တြန္းဖယ္သည္.......ဒီတစ္ခါေတာ့ ထိုလက္ေသးေသးေလးႏွစ္ခုကိုစုကိုင္ရင္း အေပၚေျမႇာက္တင္ကာ ေယာင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ကို ဆက္သုံးေဆာင္ရင္း ေအာက္ကလက္တို႔ကလဲေ႐ွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္လို႔မျပတ္.....
"အ့ ကိုကို ေယာင္း အြန္း"
ေယာင္းကိုစကားေျပာခြင့္မေပးဘဲ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို အနမ္းတို႔ျဖင့္ပိတ္ေတာ့ မ်က္ရည္စတို႔သည္ မ်က္၀န္းေထာင့္မွ အဆက္မျပတ္စီးက်လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ျဖင့္ ပြတ္ဆြဲကာဖယ္႐ွားေပးလိုက္သည္......
"ဘာလို႔ငိုတာလဲ ေယာင္း"
"ဟင့္ ေယာင္းနာလို႔ ေအာက္ကနာတယ္ ၿပီးေတာ့ အ့ အေပါ့သြားခ်င္ေနၿပီ"
ေအာက္မွ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေနတဲ့အရာကို မရပ္တန္႔ဘဲ အျမန္လုပ္ေဆာင္ေတာ့ ခြၽဲျပစ္ျပစ္အရည္တို႔ ထြက္လာသည္။လက္ေပၚေပလာေသာ အရည္တို႔ကို လွ်ာနဲ႔ တို႔ကာ သုံးေဆာင္ေတာ့ ခ်ိဳခ်ိဳေလးရယ္.....
"ကိုကို အဲ့တာကညစ္ပတ္တယ္"
"ေယာင္းရဲ႕ အရာမွန္သမွ်က ခ်ိဳတယ္ ကိုယ္အရမ္းသေဘာက်တယ္"
ကေလးငယ္က အေမွာင္ထဲကေန မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္ပန္းေရာင္လိႈင္းတို႔ထြက္ေပၚလာတာ သူျမင္တာေပါ့......နား႐ြက္ျဖဴေလးကို ကိုက္ဆြဲေတာ့ သူ႕ခါးကိုဖက္ကာ ေအာ္ငိုေတာ့သည္.....
"အားးး ကိုကိုေရေယာင္း နား႐ြက္ေလးေတြကိုမစားပါနဲ႔"
"မစားပါဘူးကြာ ကိုယ္ကအရမ္းအသဲယားကို ကိုက္မိတာ"
"ကိုကို ေယာင္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ ေယာင္းကို ကိုကိုဖြက္ထားတဲ့ဟာေလး ေကြၽးေတာ့ ၿပီးရင္အိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္"
ဒီကေလးႏွယ္ ကို႔အႏၲာရယ္ကိုယ္တူးေနတာ.....
"အင္း စားခ်င္ၿပီဆို ေကြၽးရမွာေပါ့"
ကုတင္ေအာက္ဆင္းကာ မတ္တပ္ရယ္၍ ကေလးငယ္ကိုထထိုင္ေစကာ သူ႕အရာကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ကေလးနားတိုးေပးလိုက္တယ္......
"ကိုကို ဒါက ေယာင္းမွာလဲ႐ွိတယ္ေလ စားစရာမွမဟုတာ ေသးထြက္တဲ့ေနရာေလးကို"
"ကိုကိုေတာင္ခုဏက ေယာင္းထဲကထြက္တာကို စားေသးတာဘဲ ေယာင္းရဲ႕ စားလို႔ရပါတယ္"
"ေအာ္ အဲ့လိုလား"
မအူမလည္ျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးေလးလက္ကိုဆြဲကိုင္ကာ သူ႕အရာေပၚတင္ေပးလိုက္ေတာ့ ကေလးငယ္ေျပာလာတဲ့စကား......
"ကိုကို႔ရဲ႕ ဖြားဖက္ေတာ္က ဝါးစားလို႔ေကာင္းမဲ့ပုံဘဲ ႐ွည္ၿပီး အႀကီးႀကီး"
"ဝါးစားရမွာမဟုတ္ဘူး စုပ္ရမွာ ေယာင္းရဲ႕"
"ဟင္"
"သြားနဲ႔မထိေအာင္ စုပ္ေပးေနာ္ ၿပီးရင္ ဒီထက္ေကာင္းတာေကြၽးမယ္"
Heatတက္ေနတဲ့ ဝံပုေလြျဖဴေလးကသူေျပာသမွ် နားေထာင္ကာ ကြၽန္ေတာ့ဖြားဖက္ေတာ္အား ကိုင္ကာ စုပ္ယူသည္.....အလြန္ႀကီးတဲ့အရာေၾကာင့္ ပါးစပ္ေလးနဲ႔ေတာင္မဆန္႔.......ႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္တာေၾကာင့္နဲနဲေတာ့ခက္ခဲၾကသည္။ သူကစာေတြထဲဖတ္ဘူးလို႔ သိပင္မဲ့ ကေလးငယ္ကမသိ.....ခုလဲ လွ်ာနဲ႔တို႔လိုက္ စုပ္လိုက္နဲ႔ ေဆာ့စရာမ်ားထင္ေနလားမသိ.....
"ေယာင္း ေဆာ့စရာမဟုတ္ဘူးေလ ကိုကို႔ဟာက"
"သိဘူးးး ကိုကိုေျပာသလိုမစုပ္ခ်င္ေတာ့လို႔"
"ကိုကို႔ကို မသနားဘူးလား"
လေရာင္မွိန္မွိန္ေလးက်ေရာက္ထဲ အခန္းထဲမွ ေယာင္းရဲ႕မ်က္ႏွာေလး စူပုတ္သြားတာ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ပါရဲ႕......
"ေနာ္"
"အားးး ေယာင္း"
တစ္ခါထဲ ဆြဲညႇစ္လိုက္တဲ့ကေလးေလး သူစိတ္မ႐ွည္ေတာ့ဘူးထင္ပါ့.......
"ေယာင္းဟာ ေယာင္း ဘယ္လိုစုပ္စုပ္ေပါ့"
အမယ္ေလး ဘုရားတရားမလို႔ ကိုက္မခ်လိုက္တာဘဲ....
"ေယာင္းကိုလုပ္ေပးသလို လုပ္ေပးမယ္ေလေနာ္ ဟီးးး"
သြားတန္းေလးေတြေပၚေအာင္ ရီၿပီး ေဂ်ာင္ဂုအရာကို ကိုင္ကာ ေ႐ွ႕တို႔ေနာက္ဆုတ္လာလုပ္တဲ့ ကေလး......
"အ့ ေယာင္း ဟင္းးး"
လက္ရဲ႕အ႐ွိန္ျမန္လာေလ ေဂ်ာင္ဂုစိတ္တို႔ လြတ္ထြက္လာေလျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုံးသူ႕ခႏၶာမွ အရည္တို႔ထြက္လာကာ ၿပီးေျမႇာက္သြားသည္......။
"ေယာင္းေကာ ေသာက္ၾကည့္မလား"
မ်ိဳးပြားရည္တို႔ကို လက္ျဖင့္ခံကာ ေမးေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပတဲ့ကေလးငယ္......ၿပီးေတာ့ သူ႕လက္ထဲမွ အရည္တို႔ကို ေသာက္သုံးသည္.....။
"ကိုကို႔ဟာကလဲ ခ်ိဳတယ္"
"ေယာင္းႀကိဳက္လား"
"အင္း ေနာက္လဲတိုက္မွာလားဟင္"
ေအာ္ ဒီကေလး.....ဝါးစားခ်င္လာၿပီ(ဟုန္႔)
"အင္း အၿမဲတိုက္မွာ အဲ့တာေၾကာင့္ ကိုကိုနဲ႔ ျပန္ရင္လိုက္ခဲ့ေနာ္"
"ဒါပင္မဲ့ ခမည္း အြန္႔"
ကေလးငယ္ကသူ႕ခမည္းေတာ္ကိုေၾကာက္ေန႐ွာတာ ေဂ်ာင္ဂုသိတာေပါ့......အနမ္းတို႔ျဖင့္ ပိတ္၍ အိပ္ရာေပၚတစ္ဖန္လွဲခ်ကာ ေပါင္ေလးကို ဆြဲကားလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးလႊဲသြားသည္......လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မ်က္ႏွာေလးကိုကိုင္ကာ သူနဲ႔မ်က္လုံးခ်င္းစုံေစေတာ့....႐ွက္လို႔ထင္ အတင္း႐ုန္းသည္....။
"ကိုယ္က ေယာင္းရဲ႕ခမည္းေတာ္ဆီကေနေခၚသြားေပးမယ္ ကို႔ကိုယုံလား"
"အင္း ကိုကို႔ကို ယုံတယ္ အ့"
ထယ္ေယာင္းေလးရဲ႕ ပန္းႏုေရာင္နယ္ေျမထဲသို႔၀င္လာေသာ လက္ေခ်ာင္း႐ွည္႐ွည္တစ္ေခ်ာင္း.....
"ကိုကို နာတယ္ အင့္"
"ခဏေလးဘဲေနာ္ ကို႔ကိုယုံတယ္ဆို"
"အြန္း"(ယုံဝူးးး သဝွားးး)
အံႀကိတ္ထားေသာကေလးငယ္သည္ နာလို႔ မ်က္လုံးေတာင္မဖြင့္......လက္ေခ်ာင္းတို႔သည္ တစ္ေခ်ာင္းမွ ႏွစ္ေခ်ာင္း ေနာက္ဆုံးသုံးေခ်ာင္းထိ အ၀င္အထြက္ကို ေခ်ာ့ေမြ႕စြာ လုပ္ေဆာင္လိုက္သည္......ကေလးငယ္ရဲ႕ ပန္းေရာင္နယ္ေျမမွ ထြက္လာေသာ အရည္တို႔ကို သူ႕အရာေပၚ သုတ္လိမ့္ကာ ေယာင္းရဲ႕ ေပါင္ၾကားထဲ၀င္ကာ ေျခေထာက္သြယ္သြယ္ေလးတို႔ကို ခါး၌ခ်ိတ္တြယ္ေစၿပီး ခ်ယ္ရီပြင့္ဖက္ေလးကိုကုန္းကိုက္လိုက္ေတာ့ ေအာ္သည္....
"ကိုကို!!!! ေယာင္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီဆို မၿပီးေသးဘူးလား"
"အင္း ဒီတစ္ခါကိုကိုေကြၽးမွာက စားေကာင္းမွာ ေယာင္းရဲ႕ အဲ့တာေၾကာင့္ မအိပ္နဲ႔အုံးေနာ္"
ေျပာၿပီး ပန္းႏုေရာင္နယ္ေျမထဲ တစ္ရစ္ရစ္၀င္ေရာက္လာေသာ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕အရာ ......
"အဟားးးး ကိုကိုးးးးး အီးးးဟင့္ နာတယ္ အ့"
"ခဏေလးဘဲ သည္းခံေနာ္"(ခဏေလးကမ်ားေနၿပီ🌝)
တစ္၀က္ေတာင္ မ၀င္ေသးေသာ အရာကိုဆက္သြင္းရင္ ကေလးနာမွာကိုသိသည္......ျပန္ထုပ္ဖို႔လဲမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ တစ္ခါထဲေဆာင့္သြင္းေတာ့ ေယာင္းရဲ႕အတြင္းမွ 'ေဖာက္'ဆိုၿပီး ေပါက္သြားေသာ အရာေလးနဲ႔အတူ စီးက်လာေသာ ေသြးစတို႔......
"အားးး ဟ့ ကိုကိုဘာလို႔တစ္ခါထဲ ထည့္ရတာလဲ"
"ကေလးနာမွာဆိုးလို႔"
"ဟင့္ကိုကိုေျပာေတာ့ စားေကာင္းတာေကြၽးမွာဆို ဘာမွလဲမစားရဘူး ခုေတာ့ ေယာင္းဖင္ေလးနာေနၿပီ"
"အ့ အင္း ေယာင္းကိုခုေကြၽးေနတယ္ေလ ဟ့"(႐ွင္လိမ္တယ္ ႐ွင္ညာတယ္🌝)
ေယာင္းရဲ႕ ပန္းႏုေရာင္နယ္ေျမေလးသည္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ က်ဥ္းၾကတ္ေနၿပီး ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ႀကီးမားလွေသာအရာကို လက္ခံထားရသည္မွာ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ေစသည္......ေဂ်ာင္ဂုသူ႕အရာကို ခဏတာစိမ္ထားၿပီး ေနသားက်ေလာက္မွ ေယာင္းရဲ႕ခါးကို ကိုင္ကာေျဖးေျဖးေလး အထုပ္အသြင္းလုပ္သည္.....။အ႐ွိန္ရလာသည္နဲ႔အမွ် လႈပ္႐ွားမႈတို႔ ျမန္လာတယ္.....
"အ့ဟ့ဟ့ ကိုကိုးးး ေျဖးေျဖးဟင့္အ့ နာတယ္"
"က်ပ္လိုက္တာေယာင္းရယ္"
ေယာင္းေျပာသမွ်ကို မၾကားဟန္ သားရဲတစ္ေကာင္လို ျပင္းထန္ေသာ ေဆာင့္ခ်က္တို႔ျဖင့္ အဆက္မျပတ္ေဆာင့္သြင္းသည္။ေအာက္မွ ေယာင္းငယ္ေလးမွာ ေခြၽးတို႔ထြက္ကာ ေမာဟိုက္ၿပီး ကုတင္မွ ပိုးဖေရာင္းသားအခင္းကို တင္းၾကပ္စြာ စုပ္ကိုင္ရင္းခံယူသည္။အိပ္ရာခင္းအေပၚမွ လက္အစုံကို ေဂ်ာင္ဂုတစ္ေယာက္ သူ႕ပုခုံးသားတို႔ေပၚ တင္ေပးသည္။
"အရမ္းနာရင္ကို႔ ပုခုံးေတြကို ကုပ္ျခစ္လို႔ရတယ္ အ့ ေယာင္း......အရမ္းေႏြးတယ္"
"ဟင့္ ကိုကို အ့အ့ ကိုကို"
ေဆာင့္ခ်က္တို႔ျမန္လာၿပီး အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ ေယာင္းငယ္အတြင္းထဲမွ ခံစားခ်က္တို႔ျမႇင့္တင္ေပးေသာ အရာေလးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ထိမိေတာ့ ပို၍ ထိေစခ်င္လာသည္။
"ကိုကို..အ့ ပိုၿပီးအင့္ ထိေပး ဟ့ဟ့"
"ဒီနာလား ဟ့"
"အြင္းးးးး ဟုတ္အ့....တယ္ ျမန္ျမန္"
အႀကိမ္ႀကိမ္ထိမိေလ ပိုတိုး၍ လိုခ်င္လာၿပီး ခံစားခ်က္တို႔အထြတ္အထိပ္ေရာက္လာသည္။ခဏအၾကာ ေပြ႕ခ်ီခံလိုက္ရေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလး။ကိုကို႔ေပါင္ေပၚကိုထပ္ထိုင္ကာ တင္ပါးကို လက္အစုံျဖင့္ကိုင္တြယ္၍ ႂကြေစၿပီး ထပ္မံ၀င္ေရာက္လာေသာ ကို႔ကို႔အရာ......
"ဒီတစ္ခါပိုထိတယ္ အ့ ကိုကို ေယာင္းအစာအိမ္နားထိေရာက္ေနၿပီ ဟင့္"
"ေယာင္းရယ္ အရမ္းေကာင္းတယ္ အတြင္းသားေတြကေႏြးၿပီး စည္းပိုင္းေနေရာအ့"
ေအာက္မွ ကိုကိုက ပင့္အေဆာင့္ သူကအေပၚကခုန္ၿပီးထိုင္အခ်နဲ႔ ေတြ႕လွ်င္ ႏွစ္ေယာက္လုံးနတ္ျပည္ေရာက္သြားသလို....တိမ္စိုင္ေတြၾကားေရာက္ေနသလို ခံစားခ်က္တို႔သည္ ထိပ္ဆုံးတြင္သာ.....ေယာင္းဆံပင္ေပၚမွ ဆံထိုးေလးကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္ခ်ိန္ ဆံသားအကုန္ျဖန္႔က်ဲသြားၿပီး ေခြၽးတို႔ျဖင့္ ကပ္ေနေသာ ဆံသားတို႔ကို နားေနာက္သပ္တင္ေပးလိုက္သည္.....တစ္ခါေဆာင့္တိုင္း လႈပ္ခက္သြားေသာ ဆံသားတို႔သည္ ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႔ ႐ိုက္ခတ္ခံရေသာ လိႈင္းတစ္ခုလို ဖြာက်ဲ လႈပ္ခါေနသည္။
"ကို႔ကိုခ်စ္လားေယာင္း ဟ့"
"အ့ အင္းးး"
ဖက္စ္
ၾကမ္းတမ္းစြာ တင္ပါးမွကိုင္၍ ေဆာင့္ခ်ၿပီး ၿငိမ္သြားေသာ ကိုကိုေၾကာင့္ သူၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေတာက္ေတာက္တို႔ျဖင့္ ျပန္ၾကည့္ေနေသာ ကိုကို.....
"ကိုကို ဘာျဖစ္လို႔လဲ အ့ ေယာင္းခံစားလို႔ေကာင္းေနၿပီဟ့ဟ့ ကို"
ကိုကိုကမေဆာင့္ေတာ့ သူကဘဲ အထိုင္အထလုပ္ၿပီး သာယာမႈကိုယူေနသည္.....
"ကိုကိုေမးတာေျဖေလ"
"အင္း ေျဖတယ္ေလ"
"အဲ့တာဆိုဘာလဲ "
"ခ်စ္လားဆိုလို႔ အင္းလို႔"
ေဖာင္း
ထပ္မံ အားထည့္၍ ပင့္ေဆာင့္လိုက္သည္။
"အ့ ဟင့္ကိုကို နာတယ္ ေယာင္းဖင္ေလးနာတယ္"
"ခ်စ္လားလို႔ေမးရင္ အင္းလို႔ဘဲေျဖရမွာလား"
"ဟင့္ခ်စ္တယ္ ကိုကို ေယာင္းကို နာေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔"
"အင္း ကိုကို႔ကေလးေလးကလိမ္မာတယ္ေနာ္"
ေအာက္မွ ေျဖေျဖခ်င္းပင့္ေဆာင့္ကာ ျပန္စြေတာ့ မ်က္ရည္တို႔ျဖင့္ကေလးငယ္ေလးက သူ႕ကိုဖက္တြယ္ကာ ေနသည္....။ခ်ယ္ရီငယ္ကို လက္ေခ်ာင္းေလးႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဖိလိမ္ကာ ဆြဲေတာ့ ၿငီးသံေလးထြက္လာသည္.....။
"အင့္ ကိုကို ဘာလို႔ေယာင္းႏို႔ေလးေတြကို ကိုင္ေနတာလဲ"
"ေယာင္းကမွကို႔အေပၚကေန မခုန္ေတာ့တာ"
"ဟြန္႔ ကိုကိုကလူဆိုးႀကီး"
အသဲယားစရာ ခ်စ္ရသူေလးနဲ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးကိုေမာ့နမ္းကာ ႏွစ္ေယာက္လုံး ျပန္ၿပီးခ်ိတ္ဆက္ကာခံစားခ်က္တို႔ေနာက္ လိုက္မိသြားေတာ့ အခန္းထဲ၀ယ္ ညီးသံတို႔ပလုံစီကာထြက္လာသည္။ နံနက္မိုးေသာက္ခ်ိန္မွ ေဂ်ာင္ဂု၏အခ်စ္ရဘ္တို႔ ေယာင္းရဲ႕ပန္းႏုေရာင္နယ္ေျမထဲလႊတ္ကာ ၿပီးဆုံးသြားေသာ သူတို႔ရဲ႕အခ်စ္တိုက္ပြဲေလး ......။ေယာင္းငယ္ကို ေသခ်ာေရခ်ိဳးသန္႔စင္ေပးကာ ၀တ္႐ုံအသစ္ေျပာင္း၀တ္ေပးၿပီး အိပ္ရာထက္ အိပ္ေစလိုက္သည္....။
လည္ပင္းသားတို႔တြင္ သူေပးထားေသာ နီညိႇဳေရာင္အမွတ္သားေလးေတြနဲ႔ လွေနေသာ နား႐ြက္ျဖဴေလးေယာင္း......နဖူးေလးထက္ အနမ္းတစ္ပြင့္ က်ဲခ်ကာ ခ်စ္ေသာစကားကိုသာဆိုသည္။
"ကို႔အလိုကိုလိုက္ေပးလို႔ အသက္ထက္ပိုခ်စ္ၿပီးျမတ္ႏိုးတယ္ ကို႔ရဲ႕ခ်ယ္ရီငယ္"
သူလဲ ၀တ္႐ုံတို႔ေသခ်ာျပန္၀တ္ကာ ျပတင္းေပါက္ခ်က္ေလးမွ ထြက္လာၿပီး သူ႕ရဲ႕နန္းေဆာင္ဆီ ျပန္ရသည္.....
မနက္မိုးလင္းမွ ျပန္လွ်င္ နန္းတြင္းကလူေတြရိပ္မိကုန္မွာ........
ကိုယ့္ရဲ႕ပထမဆုံးေျခလွမ္းက ကေလးနဲ႔စတင္ရမွာမို႔ ေနာက္လဲ ကိုယ့္အခ်စ္ေတြကို ယုံၾကည္ေပးပါေယာင္းငယ္🌸🌸🌸🌸🌸
ခ်ယ္ရီငယ္သည္ သူ႕လက္ထဲသို႔ ပထမဆုံးေႏြးေထြးစြာ စတင္ေႂကြခဲ့သည္။
♡
♡
♡ More Than Love
♡
♡
မနက္ ညီလာခံၿပီး နန္းဥယ်ာဥ္တြင္ စာဖတ္ေနစဥ္ ၀န္းဟီးေျပာေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဒါသမီးတို႔ေတာက္ေနေသာ ဘုရင္မင္းႀကီး......
"ဘာလို႔ခုမွေျပာတာလဲ"
"ပြဲေတာ္ရက္က မင္းႀကီးကိုေျပာဖို႔အခြင့္မသာလို႔ပါ"
အေၾကာင္းကေတာ့ တ႐ုတ္ကလုကိုယ္စားလွယ္လာတဲ့ေန႔က ပြဲေတာ္လုပ္သည္ကို သားေတာ္ထယ္ေယာင္းက အျပင္ခိုးထြက္ေၾကာင္းနဲ႔ လုကိုယ္စားလွယ္နဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ေၾကာင္းပင္......
"ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ထား လုကိုယ္စားလွယ္ကို သားေတာ္နဲ႔လုံး၀မေတြ႕ေစနဲ႔"
"အမိန္႔အတိုင္းပါမင္းႀကီး"
သူအရင္က ေလာဘႀကီးခဲ့ပါတယ္ ဒီႏိုင္ငံႀကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ မတရားနည္းေတြနဲ႔ သိမ္းပိုက္ခဲ့ပါတယ္......
ခုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သားအေပၚ အတၱႀကီးမိျပန္သည္....သူသည္ဘုရင္ျဖစ္ပါလ်က္ မိဖုရားတသ္ေယာက္ထား႐ွိၿပီး ထိုမိန္းမနဲ႔သာ ေနထိုင္သည္.....ေမာင္းမေတြ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ေတြနဲ႔ စိတ္ညစ္လွ်င္ သြားေျဖေဖ်ာက္ပင္မဲ့ တစ္ခါမွ ေသြးသားခ်င္းမႏွီးေႏွာ.....
သားငယ္သည္ ၀ံပုေလြျဖဴေလးျဖစ္ၿပီး နန္းတြင္းနတ္ဆရာမေဟာထားသလို လူသားနဲ႔ လက္ထပ္မည္ကို စိုးရိမ္သည္.....နတ္ဆရာမဆိုတာလဲ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဘုရင္ေတြအတြက္ မ႐ွိမျဖစ္လိုအပ္သည္တဲ့ သူတို႔လိုေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ေတြက နတ္မကိုးကြယ္ပင္မဲ့ မိဖုရားႀကီးက နန္းတြင္းမွာ နတ္ဆရာမ႐ွိမွ တိုင္းသူျပည္သားေတြလဲ မင္းႀကီးကို လက္ခံေပးလိမ့္မည္တဲ့ေလ......ဒါေၾကာင့္ ထား႐ွိျခင္း မယုံပင္မဲ့ သားငယ္နဲ႔ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ ေၾကာက္႐ြံမိသည္။သားငယ္ေလးကိုငယ္ငယ္ထဲက လူသားတို႔နဲ႔ မပတ္သက္ရန္ နန္းတြင္းထဲ လူသားေတြမ၀င္ရဆိုတဲ့ စည္းကမ္းကိုထုတ္ထားသည္....ခုေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ခ်စ္ၾကည္ေရးအတြက္ လူသားေတြကနန္းတြင္းထဲေရာက္လာၿပီး သားေတာ္အေပၚစြဲလမ္းသြားမွာ စိုးရိမ္သည္.....သူသည္ သားေတာ္ကို ပိုးေမြးသလိုေမြးထားတာေၾကာင့္ ဘယ္ေယာက်္ားသားမွ အကပ္မခံေပ......
TBC
#More Than Love
#Yung(김영챌)
Warningကိုတစ္ခါမွ ေသခ်ာမေရးဘူးတာေၾကာင့္ အမွားပါရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒီအပိုင္းကို ၂ရက္ခြဲေရးရတယ္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကိုဆြဲယူၿပီး ေရးပါေရးပါျပန္ေျပာေနရတဲ့ ဘြ🌝🌝
Ep1ထဲကအရမ္းေတြခ်ိဳလာတာဆိုေတာ့ကာ.........
More Than Loveေလးကိုဖတ္ေပးၾကတဲ့ စာဖတ္သူတို႔ကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္🙆🏻♀️💜💜💜💜💜💜