Chapter 20
☆VonClyde's☆
••Raven's POV••
"Hey, nakita nyo ba si Phoenix?" Tanong ko sa katulong na nadaanan ko.
"Ahh yes young master. Ms.VonClyde is on the balcony right now." Sagot nito.
Mabilis akong nagtungo ako roon then saw Aristia on the balcony at alam kong kahit nakatalikod sya sakin ngayon ay alam kong dama nyang nandito ako.
She stared into nothingness sabay buga ng usok kaya mabilis nakong lumapit at inagaw ang hawak nya't mabilis na tinapakan.
"After kuting, ikaw naman." Anya nya sabay patong ng mga siko sa railings at naka bent pa unti ang katawan.
"I thought tumigil kana sa kagaganito?" Salubong na kilay na tanong ko.
She remained silent habang nakatingin sa kawalan kaya napabuntong hininga ako.
"You're stress." I stated then she sighed.
"Paano mo alam?" She asked at inabutan ko sya ng bubble gum na walang tinginan nyang tinanggap.
"You're smoking." I quickly answered na kinalingon nya sakin.
"Ikaw rin naman.. amoy kita."
I glared at her na kina irap nya't palumbaba sa railings at halata sa mga mata nyang marami talaga syang iniisip.
"Is it because of him again?" I asked then she sighed at ayos ng tayo sabay unat sandali at tukod muli ng siko sa railings.
"Why did you brought Grey here?" Tanong nya na alam kong umiiwas sa tanong ko.
"Changing the topic now huh?" I said sabay kuha rin ng bubblegum at ngumuya instead na sigarilyo na lagi kong ginagawa dahil feeling ko'y nahawa sya sa bisyo ko after I told her na I smoke to calm myself when I'm in too much stress.
"Tsk.. yari ka kay Kuting pag gumaling na sa injury nya yon." Pananakot ko.
"How is she?"
"She's resting still.. buo pa naman yung bituka, ready na sa pa ice cream na pangako mo." Biro ko, trying to brighten up the gloomy atmosphere but I failed cause Aristia didn't utter any words kundi nakatingala lang sa kalawakan kaya nag isip ako ng mapag uusapan.
"Are you upset that I brought him here?" Tanong ko pero hindi sya sumagot.
"I can send him home before he wakes up if you want." I said.
"Why you brought him here in the first place anyway?" She asked at taas kilay na nilingon ako.
I shrugged my shoulder sabay palumbaba at tingin sa ibaba ng balcony kung saan tanaw yung swimming pool at sa kabila ay garden na si Aristia pa mismo ang nag aalaga lalo na't pag may oras sya.
"I don't know.... Maybe because I think that you both need to talk."
"Talk about what?" I shrugged my shoulder again at napailing sya.
"Wala ka talagang sense kausap." Parang disappointed pang sabi nya.
"Bakit? Gusto mo bang si Vladimir nalang dinala ko?" Agad syang napalingon at deathglare sakin na mahina kong kinatawa.
"See? Edi mas ok na si Grey mismo kausapin mo kesa yung isa."
"May dapat bang pag usapan?" Aristia asked while glaring at me.
"Wala ba?" Panghahamon ko na kinakunot ng noo nya at ako naman ang napailing.
"Have you forgotten that you gonna need the help of the emperor kahit ikaw na ang Empress?"
Agad napa 'O' formed bibig nya na para bang na iintindihin narin sa wakas tinutukoy ko at reason kung bakit si Grey binitbit ko.
"Tigilan mo na kakapanigarilyo palihim ng hindi mapuno ng usok utak mo."
"So inaamin mo ng puro usok talaga laman ng utak mo?" Balik nyang sabi at deathglare ko naman sa kanya.
"Stop throwing back my words Aristia, hindi ako nagbibiro. Tumigil ka sa kagaganyan mong bisyo." Ma otoridad na sabi ko at kuha naman ni Aristia ng tissue upang ilagay don yung bubble gum na nginunguya nya.
I grabbed a tissue na nasa tabi nya lang at ganun rin ginawa ko gaya nya and I was about to throw it ng mapatingin ako sa sulok na may mga tissues at doon ko rin napansin ang ilan patak ng dugo na nasa sahig at sa panyo na nasa maliit na trashcan na rin.
Mabilis akong napa lingon kay Aristia ngunit mas napatingin ako sa matatamlay na mga mata nya.
She looks so tired, barely living. Walang kabuhay buhay at para bang meron syang iniinda.
"Did it start again?" I asked at napababa tingin nya sa trashcan na malapit sa kanya.
"May masakit ba sayo?" Tanong kong muli then she just sighed.
"Unfortunately.. I'm not sure if I'm in any pain right now cause I don't feel any physical pain to point out where eversince my body's starting to deteriorate because of toxins, wala na kong alam kung alin pa sa katawan ko bibigay nalang" She said bitterly at tingin sa mga kamay nya.
"I need to rush things... I need to start hunting my enemies.. para kahit si Trish nalang maisal~~" her words got cut ng lumapit ako at ginulo ko buhok nya.
"Hey... I'm still not giving up yet.. we're still not giving up. Lalaban pa tayo remember?" I said then forced a smile at pilit pinapakita na ok lang lahat.
"Tsk.. wag na tayong maglokohan rito Raven.. alam naman nating tatlo na hindi magiging madali yang laban na yan dahil baka huli na bago may maganap at tyaka kaya nga kailangan ko na ng tulong ng iba para sakaling may mag patuloy pa di'ba? Para kay Trisha.. para sa kanya.."
I felt a pinched on my chest at iwas ng tingin dahil hindi ko rin alam isasagot ko.
"You know what.. I asked myself why I need to wake up again kung sakit yung sasalubong sakin pero this time.. I finally found the reason why and at the same time thankful ako." Sabi ni Aristia na kinalingon ko sa kanya na nakatingin lang sa kalawakan habang nakangiti.
"Sobrang mahal ko si Trish.. higit pa sa buhay ko although hindi ko naman talaga mapakita yon lalo na ngayon." Saad nya.
I felt a lumped on my throat while staring at her kasabay ng regrets.
Regrets of being late..
That I was too late to save her when she needs me the most na habang buhay ko na atang dadalhin.
"I wish... I wish mom's here.." Wala sa sariling sabi ko na agad nyang kinalingon sakin at ngiti ng tipid.
"Si tita Daimon.." Sambit nya at tayo ng ayos at naging malamlam mga mata nya.
"She's not just your tita remember?" I softly asked then she smiled bitterly at tumingala sa kalawakan.
Napaka lungkot ng mga mata nya habang nakatingin roon.
I remained silent at inoobserbahan lang sya. Maski bawat paghinga at pintig ng puso nya ay palihim kong pinipilit pakinggan and being an assassin, this is an easy task if you trained yourself for a long time but if it's Aristia, palihim ko lang ginagawa ito at kada gagawin ko ito, natatakot ako.
I wish ako nalang.. ako nalang nasa kalagayan nya.
I bit my lowerlip at napakuyom bago nag iwas ng tingin upang tumingin muli sa ibaba.
"You know what... sometimes i think that those stars shines brightly because maybe they're not really just a stars in the sky.."
I looked back at Aristia dahil sa out of the blue na sinabi nya.
"What you mean?" I asked puzzled habang malamlam lang na mata syang nakatingin parin roon sa mga bituin.
"You know... like sometimes I think that those stars shines brightly to let us know that it's like an opening for our love ones na sabihin satin na ok lang sila kung nasaan man sila ngayon na no matter how far they are,, they are always there watching us even in the darkest days.. that they are there." Sabi ni Aristia at nilingon ako.
"Raven... pag nawala ba ko... titingala ka rin ba sa mga butuin para hanapin kung alin ako sa kanila don?"
Agad akong umiling at tumalikod sa Veranda para sumandal nalang sa railings at humarap sa bukana papasok sa mansion sabay lingon kay Aristia.
"Ganito gagawin ko... never akong titingala"
"Tsk..."
Natawa ako't napailing sa pag irap nya dahil para syang nagtampo at akma na syang aalis ng agad ko syang hatakin pabalik sabay akbay.
"Hindi papayag si kuyang maging isa ka nalang sa mga bituin na yan kaya bakit pa ko titingala kung pwede naman kitang lingunin nalang ng ganito."
"Yan na naman yang kuya kuya na yan." Sabay halukipkip nya na kinatawa ko muli.
"Ehh kase nga... ako nga kuya mo, ba't ba ayaw mo pang tanggapin?" Sabay silip unti sa mukha nya na ngayo'y nakasalubong na kilay at nakalingon pasalungat sakin.
I sighed pero nanatili akong naka akbay.
"No matter what happen... poprotektahan kita.. I'll protect you as long as I can dahil ayokong mag sisi na wala akong nagawa para sa prinsesa ko."
"Ang corny mo." Sabi nya at agad kong ginulo buhok nya kaya agad nya kong siniko na kinabitaw ko sa akbay sa kanya ngunit nanatili sya sa tabi ko habang nakatingin na sa loob ng mansion.
We remained silent at ang ingay nalang ng mga kuliglig ang maririnig sa paligid ng magsalita muli ako.
"Tia..." I called like a whisper na kinatingin nya sakin. "I was late when mom died." Diretsyahan sabi ko na agad nyang kinaseryoso.
"Stop.. I don't wanna hear it." Anya nya at akma ng aalis ng humarang ako sa harapan nya.
"How long are you gonna stay like this? Hindi ka pa ba nadadala noon na wala kang alam sa mga nangyayari sa paligid mo dahil pinili mong mag bulagbulagan?"
Aristia glared at me as if she's giving me warning to shut up but i continued.
"Just like the time you thought that Grey killed the Gil Family, sila tita at tito na inakala mong pamilya turing sayo. You chose not to know the truth from him and now... hahayaan mo na naman bang manatili sa paniniwala mo and just stop those people who wants to tell you the truth?"
Agad syang nag iwas ng tingin.
"Magkapatid tayo Aristia.. We're siblings.. ba't ba parang ayaw mong tanggapin yon?!" I asked at hindi ko na napigil mag taas ng boses.
Binalik ni Aristia tingin nya sakin at kita ko galit sa mga mata nya.
"Ok.. let's say we're siblings and then what you want me to do? Gusto mong tawagin kitang kuya? Yung kuya na hindi ko alam kung saan ng mga sandaling kailangan ko ng pamilya.. yung kuya na masasabihan ko sana noon pa ng mga problema at magtatanggol sakin.."
"Raven please lang... I have too much on my plates already.. ayoko na muna mag tanong na kung bakit? Kung bakit wala kayo.. na kung ano bang nangyari? at kung paano naging ganun ang buhay ko sa kanila samantalang ikaw nakasama mo sila mommy at daddy up until last hanggang mamatay na si mommy Athena na wala akong alam na sya mommy ko!"
Gumuhit ang matinding sakit sa mga mata nya at tumingala sandali sa kalawakan bago nag balik ng tingin sakin.
"I... I was left out Raven.... I was left alone on those evil as their guinea pig na maging experiment lang and i don't like asking myself repeatedly kung bakit... kung bakit walang nag lakas ng loob man lang sa inyo na iligtas agad ako sa mga kamay nila gayon alam nyo naman ginagawa sakin?"
"Dahil hindi yon madali!"
"Hindi rin yon naging madali sakin Raven dahil ako!! Ako yung nakaranas ng karahasan sa kamay nila don dahil natakot kayong lahat na iligtas ako! Walang sumubok na iligtas ako!" Galit na sabi ni Aristia at napakuyom ako.
"And now... now you're here to tell me that you're my kuya kung kelan anytime.. anytime tuluyan ng bibigay tong katawan ko kahit hindi ko gusto!" mabilis na pinahid ni Aristia ang luha nya.
"I don't need a brother.. I don't need you as my brother dahil ayokong mainggit sayo kaya mas mabuti pang manatili kana lang na kaibigan ko.. in that way.. you can stay.. dahil kung kapatid ituturing ko sayo, galit lang ang maibibigay ko dahil sayo ko lahat maibubunton yon." Walang emosyong sabi nya at mabilis ng umalis para pumasok sa mansion at naiwan naman akong nakakuyom at napahampas ng malakas sa railings.
"Mom... what should I do?.. what I should do to Tia?" I asked at napatingala sa mga bituin kasabay ng sakit sa dibdib ko at dama ko pag patak ng luha ko na agad kong kinayuko.