ក្រោយពីត្រូវបានជុងហ្គុកផ្ញើរសារគម្រាមមក
ចំណាយពេលជាងកន្លះម៉ោងថេយ៉ុងក៏បានមកដល់
ខុនដូដ៏ស៊ីវីល័យមួយនៅតំបន់សេអ៊ូលនេះ មិនចាំយូរ
នាយតូចក៏ប្រញាប់ឡើងទៅខាងលើសម្ដៅទៅបន្ទប់កន្លែងដែលជុងហ្គុកបានប្រាប់មក
តុក!! តុក!!
« មកហើយហ្ហេ៎សសិស្សច្បង » ជុងហ្គុកចេញមក
បើកទ្វាររួចញញឹមឡើងយ៉ាងរីករាយ តែសភាពរបស់
នាយបានធ្វើឲ្យថេយ៉ុងភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងនិងសភាព
របស់នាយនាពេលនេះ។ នាយមានត្រឹមកន្សែងរុំផ្នែកខាងក្រោម រាងកាយមាំទាំ ជាមួយនិងសាច់ដុំពោះដល់ទៅប្រាំបីកង់ ដៃស្ដាំដែលមានសាក់តាំងពីម្រាមដៃដល់ស្មារ ផ្ទៃមុខដែលស្រស់សង្ហារគ្មានវែនតាមូលៗខុសពីរាល់ដង ខុសប្លែក100% ពីជុងហ្គុកដែលគេធ្លាប់ស្គាល់ តែគេមកនេះមិនមែនមកគយគន់នាយ
នោះទេ
<<ផាច់>>
មួយកំផ្លៀងរបស់ថេយ៉ុងវាត់ទៅលើផ្ទៃមុខដ៏ស្រស់
សង្ហាររបស់ជុងហ្គុកឡើងក្រហមភ្លាមៗ តែនាយមិន
និយាយឬប្រតិកម្មអ្វីឡើយបែរជាញញឹមទៅវិញ
« ចូលទៅខាងក្នុងទៅណា ខ្ញុំចាំបងយូរហើយ»
ជុងហ្គុកញញឹមទាញថេយ៉ុងចូលមកខាងក្នុងរួចឱប
ចង្កេះរាងតូចពីក្រោយព្រមទាំងថើប.កថេយ៉ុងថ្នមៗ
តែរាងតូចស្រាប់តែរុញនាយចេញ
<<ផាច់ៗៗ>>
បីកំផ្លៀងបន្តជាប់គ្នាពីដៃរបស់ថេយ៉ុងទៅលើផ្ទៃមុខ
របស់រាងក្រាស់ជាបន្តបន្ទាប់ តែនាយមិនបាននិយាយ
អ្វីនោះឡើយនាយគ្រាន់តែញញឹមដាក់គេប៉ុណ្ណោះ
« យើងខ្ពើមឯងណាស់!!! ហេតុអី??? ហេតុអីធ្វើបែបនេះដាក់យើង? យើងទៅធ្វើស្អីឯង?»ថេយ៉ុង
« ខ្ញុំ...ខ្ញុំស្រឡាញ់បងណា» ជុងហ្គុក
« ស្រឡាញ់បែបនេះឬ? តែយើងមិនបានស្រឡាញ់ឯង!!យើងមានមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ហើយ»
គ្រាន់តែនិយាយដល់ប្រយោគនេះភ្លាមជុងហ្គុកស្ទុះ
មកចាប់ផ្ទប់រាងតូចទៅនិងជញ្ជាំងជប់
« អត់ទេខ្ញុំស្រឡាញ់បងណា បងត្រូវតែស្រឡាញ់
ខ្ញុំវិញ!! ខ្ញុំជាប្ដីរបស់បងណា» ជុងហ្គុកនិយាយកែវ
ភ្នែកក្រហមច្រាលព្រោះតែខឹង
« មើស៎លែង!!! លែងយើង!!!» ថេយ៉ុងព្យាយាមកម្រើកខ្លួនចេញពីតែជុងហ្គុករឹត.កដៃគេស្ទើរតែបាក់
ទៅហើយតែនាយមិនមាត់ក៏ចាប់លើកពរគេឡើង
ហើយដើរសម្ដៅទៅបន្ទប់គេងរបស់នាយរួចទម្លាក់
កាយតូចទៅលើពូកមួយទំហឹង ថេយ៉ុងក៏ប្រញាប់
ស្រវ៉េស្រវ៉ារត់ចេញមកវិញតែគេមិចនឹងឈ្នះជុងហ្គុក
នោះកើតទៅ?
« ឯ...ឯងចង់ធ្វើស្អី!! » ថេយ៉ុងញ័រនាយញ័រមាត់
តតាត់ព្រោះភ័យខ្លាច
«ខ្ញុំស្រឡាញ់សិស្សច្បងខ្លាំងណាស់ ពួកយើងជាប្ដីប្រពន្ធនឹងគ្នាត្រូវទេ?» ជុងហ្គុកញញឹមសួរម្រាមដៃ
ក៏បោសវាសថ្នមៗលើផ្ទៃមុខនាយតូច
« ឯងឡប់សតិមែនទេ?! លុបវីដេអូនោះទៅ យើងនឹងមិនរករឿងឯងនោះទេ រវាងពួកយើងទុកថាគ្មានអ្វីកើតឡើងទៅចុះ» ថេយ៉ុងនិយាយចប់ក៏ប្រញាប់
ក្រោកឡើងតែភ្លាមៗនោះជុងហ្គុកស្ទុះមកច្រានកាយ
តូចឲ្យគេងទៅលើពូកមុននឹង...
<<ផាច់ៗៗ>>
ប៉ុន្មានកំផ្លៀងរបស់ជុងហ្គុកវាត់នៅលើផ្ទៃមុខសស្អាត
របស់នាយតូច នាយវាយទៅវាយមករហូតស្នាមម្រាម
ដៃទាំងប្រាំលេចឡើងលើផ្ទៃមុខរបស់ថេយ៉ុង ព្រម
ទាំងមានឈាមចេញពីមាត់របស់ថេយ៉ុងយ៉ាងដំណំ
« អូយយ៎ » ថេយ៉ុងខ្ទប់មុខខ្លួនឯងភ្នែកសម្លឹងមើល
ទៅជុងហ្គុកទាំងទឹកភ្នែកហូររហាមព្រោះទាំងឈឺ
ទាំងខ្លាចនិងភិតភ័យ
« ខ្ញុំស្រឡាញ់បងណាស់ដឹងទេ?» នាយស្ទុះមក
ទាញសក់ថេយ៉ុងមួយទំហឹងរួចឱនមុខយឺតទៅថើប
លិតនូវដំណក់ឈាមនៅលើបបូរមាត់រាងតូចស្រាលៗ
« តែ..ហេតុអីបងមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំ? ខ្ញុំធ្វើអ្វីខុសលើ
បងមែនទេហ្យុង? ខ្ញុំស្រឡាញ់បងណាស់ ខ្ញុំចង់បាន
បង បងត្រូវតែក្លាយជារបស់ខ្ញុំតែម្នាក់គត់»ជុងហ្គុក
ញញឹមរុញថេយ៉ុងផ្ដួលទៅលើគ្រែមុននឹងស្រវាខ្សែរ
ដែលមានជាប់និងក្បាលគ្រែស្រាប់មកចង់ផ្គួបដៃ
របស់នាយតូចចូលគ្នា
« ល-លែង លែងយើងទៅហ្ហឹកៗហ៊ឺៗ» ថេយ៉ុងយំ
ស្រែកប្រឹងរើចេញតែដៃគេមិនអាចកម្រើកបាន
សូម្បីតែបន្តិច
« ហេតុអីក៏ហ្យុងយំ? ខ្ញុំនឹងធ្វើបងមានក្ដីសុខណា
ពួកយើងនឹងមានក្ដីសុខជាមួយគ្នា» នាយនិយាយ
ដោយសម្លេងស្រាលៗញញឹមឱនថើបបបូរមាត់បែក
ឈាមរបស់ថេយ៉ុងរួចទើបបង្អូសមាត់ទៅលិតយក
ទឹកភ្នែកដែលកំពុងស្រក់មកពីផែនថ្ពាល់របស់គេ
«..យើងគួរតែថតវីដេអូទុកម្ដងទៀតជាអនុស្សវារីយ៍
ល្អទេហ្យុង? លើកមុនបងគេងលក់បាត់ មិនទៅមិនសប្បាយមើលសោះ» ជុងហ្គុកថារួចក៏ចុះមកទាញ
ទូរស័ព្ទរបស់នាយចុចបើកដាក់វានៅលើតុកៀនគ្រែ
មុននឹងសន្សឹមៗទាញកន្សែងដែលនាយកំពុងស្លៀក
នោះទម្លាក់ចុះនៅលើឥដ្ឋបង្ហាញរាងកាយមាំមួន
អាក្រាតនៅចំពោះមុខថេយ៉ុង
« ហ្ហឹកៗជុង...ជុងហ្គុក យើងសូមអង្វរឯង ហ្ហឹកហ៊ឺកុំធ្វើបែបនេះអី» រាងតូចយំសស្រេកសស្រាក់ប្រឹងទទះ
ជើងនៅពេលដែលជុងហ្គុកចាប់ទាញចង្កេះខោ
រលុងៗរបស់គេសម្រាតចុះយឺតៗបោះចោលនៅម្ខាងសល់ត្រឹមខោខ្លីមួយ
« ខ្ញុំប្រាប់បងហើយថាមិនឲ្យយំនោះអី កុំបារម្ភអី
ប្ដីមិនធ្វើបាបប្រពន្ធនោះទេ ខ្ញុំកំពុងតែនាំបងទៅ
ឋានសួគ៍ទៅវិញទេ» នាយនិយាយទម្លាក់ខ្លួនជ្រៀត
ចូលចន្លោះជើងរបស់រាងតូចមុននឹងទម្លាក់បបូរមាត់
ទៅថើបញក់ញីលើបបូរមាត់របស់ថេយ៉ុងខ្លាំងៗ
លូកអណ្ដាតលូនចូលទៅក្នុងក្រអូមមាត់នាយតូចកេវ
ប្រឡែងលេងជាមួយអណ្ដាតក្ដៅរបស់រាងតូចដែល
កំពុងតែយំខ្សឹកខ្សួលទាំងភ័យខ្លាចនោះ
នាយថើបបណ្ដើរម្រាមដៃលូកចុះទៅប្រឡេះឡេវ
អាវនាយម្ដងមួយៗរួចចាប់ទាញវាទៅម្ខាង។
« ហ្យុងស្អាតណាស់ដឹងទេ...» ជុងហ្គុកញញឹមផ្ដាច់បបូរមាត់ចេញ ម្រាមដៃក៏អង្អែលតិចៗលើចុងស្រួចរបស់ថេយ៉ុងរួចទម្លាក់បបូរមាត់ទៅគ្រលាស់លិទ្ធ
លើវាខ្លាំងៗយ៉ាងជក់មាត់ ម្ខាងទៀតនាយក៏ប្រើដៃ
ទៅទាញត្បាល់តិចៗលើចុងស្រួចពណ៍ក្រម៉ៅនោះ
« អា៎ អ្ហា៎សស៎» ថេយ៉ុងខាំបបូរមាត់ថ្ងួចថ្ងូរចេញមក
ស្រាលៗដោយសារតែអារម្មណ៍នៃចំណង់កំពុងតែ
ហូរចូលមកពេញខ្លួនធ្វើឲ្យជុងហ្គុកញញឹមពេញចិត្ត
នាយថើបទ្រូងគេខ្សឺតៗ មុននឹងបង្អូសអណ្ដាតយឺតៗ
ពីចុងដង្ហើមមកដល់ត្រឹមពោះរាបស្មើររបស់នាយតូច
រួចចាប់ទាញសម្រាតខោខ្លីរបស់ថេយ៉ុងគ្រវាត់ទៅ
ម្ខាង។ ពេលនេះរាងកាយតូចច្រឡឹងស្រស់ស្អាត
របស់រាងតូចត្រូបបានបើកបង្ហាញនៅចំពោះមុខនាយ
សារជាថ្មីម្ដងទៀត។
« អា៎ បានហើយ...ហ្ហឹកបានហើយ ដោះលែងយើង
ទៅហ្ហឹកៗៗ» ថេយ៉ុងយំអង្វរតែជុងហ្គុកមិនបានខ្វល់
និងគេនោះទេព្រោះពេលនេះនាយចាប់អារម្មណ៍
លើតែរាងកាយស្រស់ស្អាតនៅចំពោះមុខនាយ
នេះតែមួយគត់។ ជុងហ្គុកផ្ដិតស្នាមថើបនៅលើភ្លៅស.ស្រឡូនបន្តិចរួចចាប់ទាញជើងរបស់ថេយ៉ុងចេញពីគ្នាមាត់ច្រកតូចក្រញឹបបង្ហាញមកនាយពេញៗភ្នែក
« ហ្ហា៎ អា៎សស» ថេយ៉ុងស្រែកថ្ងូរភ្ញាក់ព្រើតនៅពេលដែលដឹងដល់ម្រាមដៃវែងៗពីររបស់ជុងហ្គុក
ស៊កដកៗនៅភាពទន់ជ្រាយរបស់គេភ្លាមៗ
បែបនេះ វាទាំងឈឺទាំងក្រហាយនៅត្រង់នោះ
« ថ្ងូរទៀតមកហ្យុង~ » នាយញញឹមរុកដកៗម្រាម
ដៃនៅច្រកតូចរបស់រាងតូចខ្លាំងមុននឹងដកវាចេញរួច
ឆ្ងប់មុខនៅត្រង់នោះ
អណ្ដាតក្ដៅសើមរបស់រាងក្រាស់កំពុងតែគ្រលាស់
លិតនៅលើភាពទន់ជ្រាយរបស់នាយតូចស្រាលៗ
នាយវាយអណ្ដាតផ្លាច់ៗនៅត្រង់នោះយ៉ាងជក់ចិត្ត
ខណៈពេលដែលថេយ៉ុងកំពុងបិទភ្នែកថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាង
វេទនាមិនចង់មើលសកម្មភាពរបស់នាយ ព្រោះជាមួយនិងភាពខ្អើមរអើមគេក៏ទទួលបានភាពសុខ
ស្រួលពីជុងហ្គុកដូចគ្នា។
« ហ្ហស៎ អា៎សហ្ហា៎~~ » ថេយ៉ុង
« ហ្យុងស្រួលណាស់មែនទេ..» នាយញញឹមងើប
មុខឡើងរួចប្រើម្រាមដៃដល់ទៅបីរុកដកនៅចំណុច
នោះម្ដងទៀតខ្លាំងៗ មុននឹងដកដៃចេញរួចទើបចាក់ផ្ដើមត្រដុសភាពរឹងមាំធំវែងរបស់នាយនៅលើមាត់
ច្រកតូចនោះថ្នមៗរួចញុលវាចូលតិចៗ
« អា៎ កុំៗ កុំអីអា៎យយយយយ» ថេយ៉ុងស្រែកខាំ
បបូរមាត់ឈរជើងតតាត់ស្របពេលដែលដំបងសាច់
របស់ជុងហ្គុកកំពុងលូនចូលក្នុងខ្លួនរបស់គេយឺតៗស៊ប់កប់ដល់ដល់ វាទាំងឈឺទាំងក្រហាយ តឹងណែននៅ
ត្រង់នោះធ្វើគេឈឺស្ទើរទ្រាំមិនបានទៅហើយ
« អា៎សស » ជុងហ្គុកថ្ងូរបន្តិចយ៉ាងពេញចិត្តមុននឹង
កម្រើកខ្លួនដោលចូលយឺតៗ
« អា៎សៗៗ »
« ហ្ហា៎សៗៗ ជុងហ្គុក» ថេយ៉ុងងាកទៅម្ខាងខ្ទប់មុខ
និងខ្នើយ ជើងទាំងគូក៏លើកទៅគងចង្កេះរប់សនាយ
ដែលកំពុងតែដោលចូលឥតឈប់។ ពេលនេះនៅផ្នែកខាងក្រោមរបស់គេពិតជាក្រហាយ តឹងណែនហើយឈឺខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែវាក៏ស្រើបស្រាលមាន
អារម្មណ៍ម្យ៉ាងថាស្រួលខ្លួននៅពេលដែលជុងហ្គុក
កម្រើកខ្លួនរុញចេញរុញចូល
« អា៎សសហ្យុងវាស្រួលណាស់បងដឹងទេ» ជុងហ្គុក
ក្រហឹមសង្រ្គឺតជើងធ្មេញនៅពេលដែលភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនត្រូវមាត់ច្រកតូចរួតរឹតនាយយ៉ាងតឹងណែន
បបូរមាត់ទម្លាក់ទៅបឺតជញ្ជក់គ្រលាស់គ្រលែងប្រឡែងលេងជាមួយថេយ៉ុងយ៉ាងជក់ចិត្ត
« អា៎យយ ជុងហ្គុក!!! ហ្ហា៎សស» មាឌតូចថ្ងូរចេញ
មកខ្លាំងៗដឹងដល់ដំបងសាច់របស់អ្នកខាងនោះកំពុង
បំបុកប៉ះចំណុចសុខស្រួលរបស់គេ
« ហ្ហា៎៎៎ ហ្យុង ត្រង់នេះអា៎សវាកក់ក្ដៅខ្លាំងណាស់»
ជុងហ្គុកញញឹមដោលយកៗរួចស៊កដៃទៅស្រាយ
ចំណងដៃឲ្យថេយ៉ុងហើយចាប់ឲ្យគេតោង.កនាយ
ជុងហ្គុកដាក់ដៃឃាំងកាយតូចមុននឹងបុកសម្រុក
ខ្លាំងៗទៅតាមអារម្មណ៍តណ្ហាដែលកំពុងតែពុះកញ្ជៀលឡើងជាលំដាប់។ នាយកម្រើកចង្កេះភ្នែក
ទម្លាក់មើលទៅចំណុចផ្សារភ្ជាប់របស់គេនិងថេយ៉ុង
រួចមើលទៅរាងតូចដែលកំពុងតែបិទភ្នែកចំហរមាត់
ថ្ងួចថ្ងូរដោយសារតែនាយមុននឹងញញឹមចុងមាត់ពេញចិត្តនូវសកម្មភាពទាំងអស់នេះ
មិនយូរប៉ុន្មាននាយក៏ដល់គោលដៅជាលើកដំបូង
បញ្ចេញកាកសំណល់ទាំងប៉ុន្មានចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់
នាយតូចរួចដកដំបងសាច់នោះចេញមកយឺតៗបន្ថែម
ឲ្យថេយ៉ុងចំហរមាត់ដកដង្ហើមដង្ហក់។
នាយមិនមាត់ចាប់ដោះអាវទើសទាល់របស់រាងតូច
ក្រវាត់ទៅម្ខាងរួចចាប់គេឲ្យគេងផ្ដាប់មុខហើយទាញ
ត្រគៀកនាយតូចឲ្យទយឡើងលើទើបស៊កចូល
សារជាថ្មីម្ដងទៀត។
ផ្លាប់ៗ
សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់បន្លឺឡើងកានតែឮទៅៗស្របពេលដែលជុងហ្គុកកន្រ្តាក់ចង្កេះបុករុករន្ធតូចទន់
ជ្រាយរបស់នាយតូចខ្លាំងៗមិនប្រណីដល់ម្ចាស់ខ្លួន
ដែលទន់ជើងអស់ទៅហើយនោះ
« អា៎សសឺតៗ Fuckហ្ហា៎ » នាយញញឹមមើលទៅ
ផ្នែកខាងក្រោមយ៉ាងជក់ចិត្តបាតដៃធំៗក៏វាយទះលើ
ត្រគៀកមូលក្លំរបស់នាយតូចខ្លាំងៗរួចលូកម្រាមដៃ
មួយចូលទៅមាត់ច្រកតូចនោះជាមួយនិងដំបងសាច់
របស់នាយដែលកំពុងតែបុកសម្រុកលឿនៗ
« អា៎ៗ ហ្ហា៎ៗ» ជុងហ្គុកដកចេញវិញរួចលើករាងកាយ
ទន់ល្អូករបស់ថេយ៉ុងយកមកដាក់លើគ្រែចាប់ជើងកន្ធែកចេញពីគ្នារួចឱនមុខទៅឆ្ងប់និងភាពទន់ជ្រាយដែលលើកក្រហមដោយសារតែការបោលសម្រុករបស់ពួកគេ មុននិងលានអណ្ដាតគ្រើមក្ដៅៗរបស់គេក្រលាស់លើភាពទន់ជ្រាយរបស់រាងតូចតិចៗ លិតក្រលាស់បឺតយកទឹក***ដែលបានបញ្ចេញមុននេះ
« បាន...បានហើយ យើងទៅលែងរួចហើយ»រាងតូចគ្រវីក្បាលតតាត់នៅពេលដែលឃើញជុងហ្គុក
បម្រុងនឹងធ្វើវាម្ដងទៀតព្រោះគេពិតជាទៅលែងរួច
ពិតមែនតែនាយមិនមាត់ញញឹមឈោងដៃទៅទាញ
ថ្នាំអ្វីម្យ៉ាងយកមកអកលេបភ្លាមៗរួចកាន់យកមួយ
គ្រាន់មកញាត់ចូលមាត់ថេយ៉ុង
«វាជាស្អី»ថេយ៉ុងក្អកខេះៗសួរទៅនាយ
« ថ្នាំ!! ថ្នាំដែលជួយធ្វើឲ្យបងមិនហត់នោះអី ពួក
យើងនឹងមានសេចក្ដីសុខបានយូរនោះអី»ជុងហ្គុក
ញញឹមចុងមាត់ឡើងទៅអង្គុយលើគ្រែ ខណៈពេល
ថេយ៉ុងកំពុងស៊ីសឺតិចៗព្រោះជាតិថ្នាំកំពុងជ្រាបចូល
TO BE CONTINUED (?)