အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္

အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ ( အပိုင္း ၁၂ )

[ Zawgyi  ]

ေနွာင္းတခက္တဲ့ ။ လွလိုက္တဲ့  နာမည္ေလး။
နာမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္လည္း  လွရက္တဲ့  မိန္းကေလး။

ေရာင္နီသည္  အိမ္ေတာ္ႀကီးမွာ  မေနဘဲ  အိမ္ေတာ္ေဘး၌ေဆာက္ထားသည့္  တိုက္ပုေလးတြင္သာ  ေနခဲ့သည္။

ဟုတယ္ေလ...ျပန္ေရာက္ရင္ ႀကိဳမယ့္သူ ေနမကာင္းရင္စိတ္ပူေပးမဲ့သူ  ၀မ္းနည္းလို႔ မြန္းၾကပ္လာရင္  ရင္ဖြင့္စရာ မရွိ နွစ္သိမ့္ေပးမယ့္သူလည္းမရွိတဲ့ အိမ္ႀကီးမွာေနတာထက္
အိမ္ေလးမွာ  တေယာက္ထဲေနတာက ပိုမေကာင္းေပဘူးလား....

ေရာင္နီသည္ စာေတာ္သည္၊ ထက္ျမက္သည္ ၊သေဘာထားႀကီးသည့္တိုင္  ရင္ထဲမွာေတာ့
ထင္မထားေလာက္ေအာင္မ်ားတဲ့ ဒဏ္ရာမ်ားလည္းရွိသည္။

သူသည္တေန႔ အိမ္ေရွ႕တြင္ ပန္းပင္ေလာင္ရင္း ၿခံထဲေျပး၀င္လာသည့္ သူ...

'...လွလိုက္တာ´
ဆယ္ေက်ာ္သက္ အ႐ြယ္ ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ပထဆံုးခံစားဖူးတဲ့ အမည္မသိတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးတခု  ျဖတ္ေျပးသြားခဲ့သည္....။

' သမီး မေျပးနဲ႔ေလ  ေနွာင္းး ေခ်ာ္လဲမယ္ ´
ေနာက္ကေနပါလာေသာ  စိတ္ပူျခင္းအျပည့္နဲ႔ အသံတခု....

' ကိုကို ရွိတယ္  ေမေမ´

' ဟင္...ေအာ္
သား ေဒၚျမျခည္လြင္ရွိလား .. ´

' ဗ်ာ  ဟုတ္ကဲ့  ေမေမႀကီးရွိပါတယ္...အိမ္ထဲ၀င္သြားလိုက္ပါဗ်  ေမေမႀကီး ခုခ်ိန္ဆို မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာရွိေနမယ္ထင္တယ္ခင္ဗ်´

' ေအာ္ အင္း  ေက်းဇူးဘဲေနာ္ သား ...
လာ ေနွာင္း  သြားမယ္´

ထိုအခိ်န္ အေမျဖစ္သူ၏လက္ထဲက  ရုန္းထြက္လာကာ
ေျပးလာသူဆီကေန

' ေရာ႕  ကို ကို  ေနွာင္းေပးတာ လက္ေဆာင္ ...ဟီးး´

က်ေနာ႔ဆီေျပးလာကာ  လက္ထဲမွ ကိုင္ထားတဲ့ ခ်ိဳခ်ဥ္လံုးေလးကိုေပးလာေတာ့
' ဟမ္..ေအာ္  ေက်းဇူးဘဲေနာ္ ညီမေလး´

' အီးးဟီး!   မဟုတ္ဘူး!!!ညီမေလးမဟုတ္ဘူး..ေနွာင္းးး ´

ရုတ္တရက္ထငိုလာေသာ  ေကာင္မေလးေၾကာင့္  ေရာင္နီငိုင္ကာ  ၾကည့္ေနမိသည္။

'ဟမ္ ´

' ဟို  သားငယ္  ေနွာင္းက သူ႔ကို ေနွာင္းလို႔ေခၚမွႀကိဳက္တာမို႔ပါ မွတ္ထားေနာ္ ေနွာင္းတခက္တဲ့  အင္းး ဒါဆို အေဒၚတို႔အထဲ၀င္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္´

' ဟုတ္ကဲ့ ´
ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးကို ၾကည့္ရင္း  ပထမဆံုးရင္ခုန္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ေဆာင္ေလးကို ၾကည့္ရင္း  ေရာင္နီ တေန႔ လံုးၿပံဳးရယ္ေနမိသည္...သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ သတိမထားမိေတာ့သည့္တိုင္။

' ေဟ်ာင့္  ေရာင္နီ  ဘာေတြရီေနတာလဲ´

စာသင္ခန္းထဲတြင္ တေယာက္ထဲ ၿပံဳးၿဖီးေနတဲ့ ေရာင္နီကို ေမးလာသည့္ ဆြန္႔

' ဟမ္....အင္း  ဘားမမဟုတ္ပါဘူ´

' အင္းပါ မေျပာခ်င္လည္းေနေပါ့ ဒါနဲ႔ ညီ မလာေသးဘူးေနာ္  ေနျပန္မေကာင္းေသးဘူးလားမသိဘူး´

' အင္း သူစာေတြ အမ်ားႀကီးျပန္လိုက္ရေတာ့မယ္´

' hero ဇြတ္လုပ္ခ်င္တာကိုး!  ခံေပါ့!´

'မင္းတို႔ငါ့အေၾကာင္းေျပာေနမယ္မွန္းသိသားဘဲ! ´

ေနာက္ကေန ထြက္ေပၚလာေသာ အသံၾသၾသတခု

'ညီ  မင္းေနျပန္ေကာင္းသြားၿပီလား ´

'အင္း  ဟိုနားဒီနားေတာ့နာေနေသးတယ္´

' ေနျပန္ေကာင္းရင္ၿပီးေရာ  မဟုတ္ရင္ ငါကမင္းအတြက္ စာေတြလိုက္ကူးေပးရမွာ ေမာတယ္ကြ´

' စာေရးတာေတာင္ေမာတယ္ဆိုေတာ့  မင္းက..ဟင္းးဟင္းးး´

' ေ-ာက္ရူး  မင္းဘာေတြးေနလဲငါသိတယ္ေနာ္  လာေရာင္နီ သူ႔ကို မေခၚနဲ႔´

'ဟားးးဟားး ငါက စေနတာကို ´

' မသိဘူး လာမေခၚနဲ႔´

' ကေလးလဲမဟုတ္ဘဲ ေကာက္ေနတယ္ ´

' မင္းတို႔ကလည္း ေတြ႕တာနဲ႔ စမယ္ ေကာက္မယ္ဆိုိ
တာခ်ည္းဘဲ´

' အဲ့တာ ရတီ့ကိုသြားေျပာရမယ္ မင္းနဲ႔သာယူမိရင္ ေကာက္စိန္ကို တသက္လံုးေခ်ာ့ရေတာ့ မွာလို႔ ဟားးဟားး´

' ဟားးဟားး´

ေရာင္နီ႔တြင္ ဆြန္႔အင္းသာ  နဲ႔ ညီ ဟု ေခၚေသာ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ရိွသည္ ေသြးေသာက္ညီအစ္ကို ကဲ့သို႔ပင္  ဆ္ုိးတူ  ေကာင္းဖက္။
ညီနဲ႔ ဆြန္႔သည္ မိဘမဲ့ ေဂဟာတခုတည္းကပင္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့သူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္  သူေဌးသားမ်ား ေက်ာင္းစီနီယာမ်ား၏ အန္ုိင္က်င့္မႈကို ခံခဲ့ၾကရသည္။

ေရာင္နီ၏ေနာက္ခံ အရွိန္ေၾကာင့္သာ အနိုင္မက်င့္ရဲေတာ့တာျဖစ္သည္။ သူမ်ားေတြကေတာ့ ကပ္ဖားတယ္ေျပာေပမဲ့  တကယ္တမ္းသူတို႔က ဘ၀တူေတြ .....ဟုတ္တယ္...ဘ၀တူေတြမို႔သာ....။

ယခုလည္း  ညီက လမ္းေပၚမွာ အနိုင္က်င့္ခံေနရသည့္ေကာင္မေလးကို  ၀င္ကယ္ရာ အေဆာ္ခံရလို႔ ၄ရက္ေလာက္ ေက်ာင္းမတက္နိုင္သည့္ အေျခအေနပင္ျဖစ္သြားခဲ့သည္ေလ။

'ေဟ့!!  ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ ´

'နင္ေတာ့ အသက္ရွည္ဦးမယ္ အခုဘဲ နင့္အေၾကာင္းေျပာေနတာ´

'ဟင္! ဟုလား  ဘာေတြေျပာေနတာလဲ´

'  ဘားမမဟုတ္ပါဘူး  ရတီရဲ႕  ဒါနဲ႔ နင္မုန္႔စားၿပီးၿပီလား ငါ၀ယ္ေကြၽးမယ္ေလ´

' မုန္႔ေတာ့ မစားရေသးေပမဲ့ အိမ္ကေန ထမင္းစားလာတာမို႔  မစားေတာ့ဘူးေနာ္ ဟီးး´

'အင္း  ရပါတယ္ ´

အဟမ္း!!

ညီ့၏အသံေၾကာင့္ တေယာက္မ်က္နွာ တေယာက္ၾကည့္ကာ ၿပံဳးၿဖီးေနသူနွစ္ေယာက္မွာ  ေခါင္းကို ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ျဖင့္...။

~~~~~~~~~~~~
' ေရာင္နီ!!´

' ဗ်ာ  ဖြား´

'မင္းအခုတေလာ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ´

'ဘားမမျဖစ္ပါဘူး  ဖြား ´

' သမီးေျပာတာ  မင္းအဆင့္ေတြ က်ေနတယ္ဆို´

' ေတာင္းပန္ပါတယ္  ဖြားး´

' မင္း ရည္းစားရေနတာလား´

'ဗ်ာ!!  မဟုတ္ပါဘူး  မရွိပါဘူး ဖြား ´

'စိတ္၀င္စားတဲ့သူေရာမရွိဘူးလား  သားး ´

' မ  မရွိပါဘူး  ဖြား´

' ဒါဆို  အိမ္ေရွ႕ေျပာင္းလာတဲ့ ေကာင္မေလးကိုေရာ  သား  ေဆာင္းတခက္ေလ သူက သားထက္၁နွစ္ေလာက္ဘဲငယ္မယ္ထင္တယ္  ဂရုစိုက္ေပးလိုက္´

' သား  သူ႔ကိုမေတြ႕ဖူးဘူး ဖြား´

' သူတို႔ မေန႔တေန႔ကဘဲေျပာင္းလာတာ 
  သူ႔ကို ဂရုစိုက္ေပးလိုက္  သူတို႔အိမ္အေျခအေနကမဆိုးဘူး ေနာက္က်ရင္....´

'ဖြား!!  သားအေမ့ကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ ´

ဖြားက  ဘာေျပာလာမလဲသိတာေၾကာင့္ အာရံုေျပာင္းကာ ေျပာလိုက္ျခင္း...

' ဘာ!!  မင္းကို စြန္႔ပစ္သြားတဲ့ လူကို ဘာလို႔ေတြ႕ခ်င္ရတာလဲ ´

' ကြၽန္ေတာ္  အေမ့ကို သတိရတယ္ ဖြားး´

မ်က္ရည္ေတြ၀ဲကာ ေျပာလာသူသည္သနားစရာအတိ။

'မင္း!   မင္း  မိုက္ရဲလိုက္တာ ´

ကိုယ့္အေမ  ကိုသတိရလို႔  ေတြ႕ခ်င္တယ္ ေျပာတာ မိုက္ရဲတယ္လို႔အေျပာခံတာ  ေရာင္နီဘဲရိွမည္။

' ဖြားဖြား  က်ေနာ္ ေမ့ေမ့ကိုသတိရတယ္  ဖြား က်ေနာ္သူ႔ကို ေတြ႕ခ်င္တယ္´

' အို  မေတြ႕ရပါဘူး ေရာင္နီ!ေနာက္တခါ  မင္း သူ႔ကို သတိရတယ္ ထပ္ေျပာရင္ ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႔ ´

ငိုယိုကာ ေျခတလံုးဖက္ေတာင္းပန္ေနသူကို နစ္နစ္ကာကာေျပာကာ ထြက္သြားခဲ့သည္။ အခန္းထဲ က်န္ေနခဲ့သူကေတာ့..

' ဟင့္  ဟင့္  ကြၽန္ေတာ္  ေမေမ့ကို လြမ္းတယ္´

~~~~~~~~~~~~~~~
' သား...ေရာင္နီ  ေနမေကာင္းဘူးလား´

'ဟင့္အင္း  ေနေကာင္းပါတယ္ ေမေမႀကီး ´

' အင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ သား ေမေမ့ကို ေျပာေလ´

'ဟင့္အင္း  ဘားမမျဖစ္ပါဘူး ´
ျမျခည္ ေရာင္နီ႔ကို သိပ္သနားမိသည္။
ငယ္စဥ္ကတည္းက တစ္ေယာက္ထဲ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူမို႔ ဂရုစိုက္ေပးေသာ္လည္း ........အင္း  စည္းေတြျခားေနတယ္ေလ  ကိုယ္က မိေဒြးကိုး။

ေရာင္နီသည္  သူ႔အိမ္မွာ လာလာကစားတတ္သည့္ ေနွာင္းကို အၿမဲတေစ  စိုက္ၾကည့္တက္သည္  သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိပါဘဲ။
နွစ္ေတြ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာသည္နွင့္အမ်ွ သူသိလာသည္ ။

ေနွာင္းက သူ႔အခ်စ္ဦးး...

ပထမဆံုး အခ်စ္
ေနာက္ဆံုးအခ်စ္
ပိုင္ဆိုင္လိုခ်င္မိသည့္ ပထမနဲ႔ ေနာက္ဆံုး  တစ္ဦးတည္းေသာ သူ.....

[ AN_မီအားလံုးကို မီ့အေရးအသားေတြအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္  ႀကိဳးစားပါဦးမယ္  စာဖတ္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္လ်က္။ ]

[ Unicode ]

နှောင်းတခက်တဲ့ ။ လှလိုက်တဲ့  နာမည်လေး။
နာမည်နဲ့ လိုက်အောင်လည်း  လှရက်တဲ့  မိန်းကလေး။

ရောင်နီသည်  အိမ်တော်ကြီးမှာ  မနေဘဲ  အိမ်တော်ဘေး၌ဆောက်ထားသည့်  တိုက်ပုလေးတွင်သာ  နေခဲ့သည်။

ဟုတယ်လေ...ပြန်ရောက်ရင် ကြိုမယ့်သူ နေမကာင်းရင်စိတ်ပူပေးမဲ့သူ  ၀မ်းနည်းလို့ မွန်းကြပ်လာရင်  ရင်ဖွင့်စရာ မရှိ နှစ်သိမ့်ပေးမယ့်သူလည်းမရှိတဲ့ အိမ်ကြီးမှာနေတာထက်
အိမ်လေးမှာ  တယောက်ထဲနေတာက ပိုမကောင်းပေဘူးလား....

ရောင်နီသည် စာတော်သည်၊ ထက်မြက်သည် ၊သဘောထားကြီးသည့်တိုင်  ရင်ထဲမှာတော့
ထင်မထားလောက်အောင်များတဲ့ ဒဏ်ရာများလည်းရှိသည်။

သူသည်တနေ့ အိမ်ရှေ့တွင် ပန်းပင်လောင်ရင်း ခြံထဲပြေးဝင်လာသည့် သူ...

'...လှလိုက်တာ´
ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် ကောင်လေးတယောက်ရဲ့ ရင်ထဲမှာ ပထဆုံးခံစားဖူးတဲ့ အမည်မသိတဲ့ ခံစားချက်လေးတခု  ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်....။

' သမီး မပြေးနဲ့လေ  နှောင်းး ချော်လဲမယ် ´
နောက်ကနေပါလာသော  စိတ်ပူခြင်းအပြည့်နဲ့ အသံတခု....

' ကိုကို ရှိတယ်  မေမေ´

' ဟင်...အော်
သား ဒေါ်မြခြည်လွင်ရှိလား .. ´

' ဗျာ  ဟုတ်ကဲ့  မေမေကြီးရှိပါတယ်...အိမ်ထဲဝင်သွားလိုက်ပါဗျ  မေမေကြီး ခုချိန်ဆို မီးဖိုချောင်ထဲမှာရှိနေမယ်ထင်တယ်ခင်ဗျ´

' အော် အင်း  ကျေးဇူးဘဲနော် သား ...
လာ နှောင်း  သွားမယ်´

ထိုအချိန် အမေဖြစ်သူ၏လက်ထဲက  ရုန်းထွက်လာကာ
ပြေးလာသူဆီကနေ

' ရော့  ကို ကို  နှောင်းပေးတာ လက်ဆောင် ...ဟီးး´

ကျနော့ဆီပြေးလာကာ  လက်ထဲမှ ကိုင်ထားတဲ့ ချိုချဉ်လုံးလေးကိုပေးလာတော့
' ဟမ်..အော်  ကျေးဇူးဘဲနော် ညီမလေး´

' အီးးဟီး!   မဟုတ်ဘူး!!!ညီမလေးမဟုတ်ဘူး..နှောင်းးး ´

ရုတ်တရက်ထငိုလာသော  ကောင်မလေးကြောင့်  ရောင်နီငိုင်ကာ  ကြည့်နေမိသည်။

'ဟမ် ´

' ဟို  သားငယ်  နှောင်းက သူ့ကို နှောင်းလို့ခေါ်မှကြိုက်တာမို့ပါ မှတ်ထားနော် နှောင်းတခက်တဲ့  အင်းး ဒါဆို အဒေါ်တို့အထဲဝင်လိုက်ဦးမယ်နော်´

' ဟုတ်ကဲ့ ´
ချိုချဉ်လေးကို ကြည့်ရင်း  ပထမဆုံးရင်ခုန်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ လက်ဆောင်လေးကို ကြည့်ရင်း  ရောင်နီ တနေ့ လုံးပြုံးရယ်နေမိသည်...သူ့ကိုယ်သူတောင် သတိမထားမိတော့သည့်တိုင်။

' ဟျောင့်  ရောင်နီ  ဘာတွေရီနေတာလဲ´

စာသင်ခန်းထဲတွင် တယောက်ထဲ ပြုံးဖြီးနေတဲ့ ရောင်နီကို မေးလာသည့် ဆွန့်

' ဟမ်....အင်း  ဘားမမဟုတ်ပါဘူ´

' အင်းပါ မပြောချင်လည်းနေပေါ့ ဒါနဲ့ ညီ မလာသေးဘူးနော်  နေပြန်မကောင်းသေးဘူးလားမသိဘူး´

' အင်း သူစာတွေ အများကြီးပြန်လိုက်ရတော့မယ်´

' hero ဇွတ်လုပ်ချင်တာကိုး!  ခံပေါ့!´

'မင်းတို့ငါ့အကြောင်းပြောနေမယ်မှန်းသိသားဘဲ! ´

နောက်ကနေ ထွက်ပေါ်လာသော အသံသြသြတခု

'ညီ  မင်းနေပြန်ကောင်းသွားပြီလား ´

'အင်း  ဟိုနားဒီနားတော့နာနေသေးတယ်´

' နေပြန်ကောင်းရင်ပြီးရော  မဟုတ်ရင် ငါကမင်းအတွက် စာတွေလိုက်ကူးပေးရမှာ မောတယ်ကွ´

' စာရေးတာတောင်မောတယ်ဆိုတော့  မင်းက..ဟင်းးဟင်းးး´

'ေ-ာက်ရူး  မင်းဘာတွေးနေလဲငါသိတယ်နော်  လာရောင်နီ သူ့ကို မခေါ်နဲ့´

'ဟားးးဟားး ငါက စနေတာကို ´

' မသိဘူး လာမခေါ်နဲ့´

' ကလေးလဲမဟုတ်ဘဲ ကောက်နေတယ် ´

' မင်းတို့ကလည်း တွေ့တာနဲ့ စမယ် ကောက်မယ်ဆို
တာချည်းဘဲ´

' အဲ့တာ ရတီ့ကိုသွားပြောရမယ် မင်းနဲ့သာယူမိရင် ကောက်စိန်ကို တသက်လုံးချော့ရတော့ မှာလို့ ဟားးဟားး´

' ဟားးဟားး´

ရောင်နီ့တွင် ဆွန့်အင်းသာ  နဲ့ ညီ ဟု ခေါ်သော သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ရှိသည် သွေးသောက်ညီအစ်ကို ကဲ့သို့ပင်  ဆ်ိုးတူ  ကောင်းဖက်။
ညီနဲ့ ဆွန့်သည် မိဘမဲ့ ဂေဟာတခုတည်းကပင် ကြီးပြင်းလာခဲ့သူ ဖြစ်သည့်အလျောက်  သူဌေးသားများ ကျောင်းစီနီယာများ၏ အန်ိုင်ကျင့်မှုကို ခံခဲ့ကြရသည်။

ရောင်နီ၏နောက်ခံ အရှိန်ကြောင့်သာ အနိုင်မကျင့်ရဲတော့တာဖြစ်သည်။ သူများတွေကတော့ ကပ်ဖားတယ်ပြောပေမဲ့  တကယ်တမ်းသူတို့က ဘ၀တူတွေ .....ဟုတ်တယ်...ဘ၀တူတွေမို့သာ....။

ယခုလည်း  ညီက လမ်းပေါ်မှာ အနိုင်ကျင့်ခံနေရသည့်ကောင်မလေးကို  ၀င်ကယ်ရာ အဆော်ခံရလို့ ၄ရက်လောက် ကျောင်းမတက်နိုင်သည့် အခြေအနေပင်ဖြစ်သွားခဲ့သည်လေ။

'ဟေ့!!  ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ ´

'နင်တော့ အသက်ရှည်ဦးမယ် အခုဘဲ နင့်အကြောင်းပြောနေတာ´

'ဟင်! ဟုလား  ဘာတွေပြောနေတာလဲ´

'  ဘားမမဟုတ်ပါဘူး  ရတီရဲ့  ဒါနဲ့ နင်မုန့်စားပြီးပြီလား ငါဝယ်ကျွေးမယ်လေ´

' မုန့်တော့ မစားရသေးပေမဲ့ အိမ်ကနေ ထမင်းစားလာတာမို့  မစားတော့ဘူးနော် ဟီးး´

'အင်း  ရပါတယ် ´

အဟမ်း!!

ညီ့၏အသံကြောင့် တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးဖြီးနေသူနှစ်ယောက်မှာ  ခေါင်းကို ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့်...။

~~~~~~~~~~~~
' ရောင်နီ!!´

' ဗျာ  ဖွား´

'မင်းအခုတလော ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ´

'ဘားမမဖြစ်ပါဘူး  ဖွား ´

' သမီးပြောတာ  မင်းအဆင့်တွေ ကျနေတယ်ဆို´

' တောင်းပန်ပါတယ်  ဖွားး´

' မင်း ရည်းစားရနေတာလား´

'ဗျာ!!  မဟုတ်ပါဘူး  မရှိပါဘူး ဖွား ´

'စိတ်ဝင်စားတဲ့သူရောမရှိဘူးလား  သားး ´

' မ  မရှိပါဘူး  ဖွား´

' ဒါဆို  အိမ်ရှေ့ပြောင်းလာတဲ့ ကောင်မလေးကိုရော  သား  ဆောင်းတခက်လေ သူက သားထက်၁နှစ်လောက်ဘဲငယ်မယ်ထင်တယ်  ဂရုစိုက်ပေးလိုက်´

' သား  သူ့ကိုမတွေ့ဖူးဘူး ဖွား´

' သူတို့ မနေ့တနေ့ကဘဲပြောင်းလာတာ 
  သူ့ကို ဂရုစိုက်ပေးလိုက်  သူတို့အိမ်အခြေအနေကမဆိုးဘူး နောက်ကျရင်....´

'ဖွား!!  သားအမေ့ကို တွေ့ချင်တယ် ´

ဖွားက  ဘာပြောလာမလဲသိတာကြောင့် အာရုံပြောင်းကာ ပြောလိုက်ခြင်း...

' ဘာ!!  မင်းကို စွန့်ပစ်သွားတဲ့ လူကို ဘာလို့တွေ့ချင်ရတာလဲ ´

' ကျွန်တော်  အမေ့ကို သတိရတယ် ဖွားး´

မျက်ရည်တွေဝဲကာ ပြောလာသူသည်သနားစရာအတိ။

'မင်း!   မင်း  မိုက်ရဲလိုက်တာ ´

ကိုယ့်အမေ  ကိုသတိရလို့  တွေ့ချင်တယ် ပြောတာ မိုက်ရဲတယ်လို့အပြောခံတာ  ရောင်နီဘဲရှိမည်။

' ဖွားဖွား  ကျနော် မေ့မေ့ကိုသတိရတယ်  ဖွား ကျနော်သူ့ကို တွေ့ချင်တယ်´

' အို  မတွေ့ရပါဘူး ရောင်နီ!နောက်တခါ  မင်း သူ့ကို သတိရတယ် ထပ်ပြောရင် ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့ ´

ငိုယိုကာ ခြေတလုံးဖက်တောင်းပန်နေသူကို နစ်နစ်ကာကာပြောကာ ထွက်သွားခဲ့သည်။ အခန်းထဲ ကျန်နေခဲ့သူကတော့..

' ဟင့်  ဟင့်  ကျွန်တော်  မေမေ့ကို လွမ်းတယ်´

~~~~~~~~~~~~~~~
' သား...ရောင်နီ  နေမကောင်းဘူးလား´

'ဟင့်အင်း  နေကောင်းပါတယ် မေမေကြီး ´

' အင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ သား မေမေ့ကို ပြောလေ´

'ဟင့်အင်း  ဘားမမဖြစ်ပါဘူး ´
မြခြည် ရောင်နီ့ကို သိပ်သနားမိသည်။
ငယ်စဉ်ကတည်းက တစ်ယောက်ထဲ ကြီးပြင်းခဲ့ရသူမို့ ဂရုစိုက်ပေးသော်လည်း ........အင်း  စည်းတွေခြားနေတယ်လေ  ကိုယ်က မိဒွေးကိုး။

ရောင်နီသည်  သူ့အိမ်မှာ လာလာကစားတတ်သည့် နှောင်းကို အမြဲတစေ  စိုက်ကြည့်တက်သည်  သူကိုယ်တိုင်တောင်မသိပါဘဲ။
နှစ်တွေ အချိန်တွေ ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူသိလာသည် ။

နှောင်းက သူ့အချစ်ဦးး...

ပထမဆုံး အချစ်
နောက်ဆုံးအချစ်
ပိုင်ဆိုင်လိုချင်မိသည့် ပထမနဲ့ နောက်ဆုံး  တစ်ဦးတည်းသော သူ.....

[ AN_မီအားလုံးကို မီ့အရေးအသားတွေအတွက်တောင်းပန်ပါတယ်  ကြိုးစားပါဦးမယ်  စာဖတ်သူတွေကို ကျေးဇူးတင်လျက်။ ]