-ჯონგუკ გაიღვიძე.-იატაკზე გაშოტილ ჯონგუკს ჯიმინი უყვიროდა სამზარეულოდან.
-გაიღვიძე მეთქი.-ფეხი სახესთან მიუტანა და შეარხია.
-ეს დორბლიანი ლაწირაკი.-სამზარეულოში გაფლატუნდა, ჭიქით წყალი აავსო და ჯონგუკს თავზე გადაასხა.
-აუ ჰიონ.
-ადექითქო. სკოლაში უნდა წახვიდე. ერთი კვირაა ლამის არ ყოფილხარ.-ჯიმინმა კალათაში დაიწყო გარეცხილი სარეცხის გადმოყრა.
-მეზარება. წელი მტკივა, ძირს რატომ მეძინა?-წამოდგა და აბაზანაში გავიდა ხელ-პირის დასაბანად.
-ისეთი დაბოლილი იყავი ალბათ საწოლი გეგონა. იუნგის მონაწერი ვნახე დილით დაგირეკავო დანძრეული მაქ. -კალათი წელზე მიებჯინა, აივნის კარი გამოხსნა და სარეცხის გაფენა დაიწყო. ჯერ ფერთხავდა შემდეგ ფერადი სამაგრებით უჭერდა თოკებზე.
-ჰიონ შენ აღებინე?-ფეხშიშველი ჯონგუკი გამოვიდა აბაზანიდან, პირში კბილის ჯაგრისი ჰქონდა გაჩხერილი და კბილება იხეხავდა.
-კი. მოვწმინდავ მერე ჯერ სხვა საქმეები მაქვს. ტაქსის ფულს მოგცემ და სკოლაშ ეგრე წადი. მე არ მყავს მანქანა.
-ფეხით გავივლი.
-დორბლი მოიწმინდე.
ჯონგუკმა გამოიცვალა. შავი სპორტული შარვალი ჩაიცვა გვერდზე ზოლით და დიდი შავი ჰუდი წინ ნაიკის ლოგოთი. ამავე ბრენდის ფეხსაცმელიც ჩაიცვა ჩანთა ჩაალაგა და წავიდა. ტაქსი დაიჭირა სკოლის მისამართი უთხრა, მძღოლმაც მითითებულ მისამართზე გააქროლა.
ჯიმინი წამით არ გაჩერებულა მთელი დღე სახლს ალაგებდა. ჯერ სამზარეულოთი დაიწყო, ჭურჭელი დარეცხა დაამშრალა და მის ადგილზე დააყწყო, თაროები გადაწმინდა, გაზქურა გახეხა, მაცივარიც გაწმინდა თაროები გადმოალაგა და ყველა სათითაოდ დარეცხა. სამზარეულოს შემდეგ მისაღებს მიადგა პილასოსით. დივანი შეძლებისდაგვარად გასწია რომ იქედანაც აეღო მტვერი, ტელევიზორსაც გადაუსვა სველი ტილო. იუნგი ეუბნებოდა რომ ჩართულ ტელევიზორზე სველი ტილო არასდროს გადაესვა ჯიმინი ვერ ხვდებოდა რატომ მაგრამ უჯერებდა უფროსს. იატაკიდან მტვრების აღების შემდეგ სველი ტილო მოუსვა ოთახებში, ფანჯრებიც გააღო და დაანიავა ოთახები, როცა შესცივდა მერე დახურა. მშრალი სარეცხი ჩამოხსნა დაკეცა და მის მისი ადგილები მიუჩინა შემდეგ მაგიერი სარეცხიც დაფინა.
-რაღა ახლა რეკავ იუნგი.-ტელეფონს დაავლო ხელი და შეყვარებულს უპასუხა.
-აბა თავს როგორ გრძნობ?
-მშვენივრად. სახლს ვალაგებ.
-ღლაპი სად არის?
-წესით უკვე წამოვიდა სკოლიდან. არ ვიცი არ დაურეკავს.
-მარტო გაუშვი ბიჭო?-თეჰიონი ჩაერთო საუბარში.
-ტაქსით გავუშვი და იქედან წამოსასვლელი ფულიც მივეცი რომეო.
-ვაიმე ჯიმინ რომ დაიკარგოს გაგჭყლიტავ.
-მერე მე გაგჭყლიტავ.
-მომენატრე იუნი.
-ჩამოდი მერე.
-რაგინდა მამაშენს შემოვაკვდე?
-მიდი მაშინ მეც მაპატარა ვიყავი.
-არა მეთქი იუნგი.
-და მე რომ გთხოვო მაშინაც არა?
-დედა გამარჯობა.
-მიდი ჩაალაგე და ჩამოდი. ძალიან მომენატრე, თან თეჰიონის დეიდას აინტერესებს ჯონგუკი.
-არ ვიცი დედა მაინც მეშინია.
-მეწყინება.
-ჯონგუკი მოვიდეს და ვნახოთ. დამრიგებელიც უნდა გავაფრთხილოთ.
-შენ ჯიმინი ხარ თუ ჯონგუკის დედა?-წარბები აქაჩა იუნგიმ.
-დღეს მეც მასე მგონია.
-ჰიონ მოვედი.
-კარგ დროს მოხვედი.-შემოსასვლელისკენ გაქანდა ჯიმინი.
-ჩემი პატარა მოვიდა.-ეკრანზე თეჰიონი გამოჩნდა.
-გინდა დეგუში წავიდეთ?
-მინდა მაგრამ სკოლას ვეღარ გავაცდენ.
-დარეკე თქვი ბაბუა გარდამეცვალათქო და დეგუში მივდივართქო.
ჯიმინი მთელი გზა კანკალებდა. ეშინოდა იუნგის მამის, სიკვდილამდე ეშინოდა მაგრამ ქალბატონ მინს ვერ აწყენინებდა. პატარა საჩუქარიც უყიდა დაბადების დღისთვის, იუნგის დეფა არაჩვეულებრივი კულიმარი გახლდათ. კულინარიული რეცეპტების წიგნი უყიდა, ლამაზ ცელოფანში შეხვეული და ლენტ გადაკრული.
-ჯონგუკ...
-გისმენ ჰიონ.-ჯონმა ფანჯარას მოაშორა თვალი და ჰიონს შეხედა.
-ვნერვიულობ.
-დამშვიდდი.-ხელზე მოუთათუნა ჯონგუკმა.-მეც ვნერვიულობ. თეჰიონის დედას როგორ ვეზიზღები და დეიდას შეიძლება უფრო შევძულდე.
-დეიდა ეგეთი არ არის.
-იმედია.-ისევ მანქანების ყურებას მიუბრუნდა გუკი.
6 საათისთვის უკვე დეგუში იყვნენ. ჯიმინს მთელი ჩემოდანი ტანსაცმელი წამოეღო, რაიცი რა ხდებაო. ავტობუსმა გაჩერებაზე გააჩერა, იუნგისთვის სურპრიზის გაკეთება უნდოდა ჯიმინს ამიტომ გაჩერებიდან მინების სახლამდე ფეხით იარეს. ჭიშკარი გააღეს და ეზოში შეიპარნენ. იუნგი და თეჰიონი ჰამაკში იწვნენ და საუბრობდნენ. ერთი ერთ ჰამაკში მეორე მეორეში.
-ჯონგუკ?-პირი დააღო თეჰიონმა და ჯონგუკისაკენ გაიქცა. ჯონგუკმაც არ დააყოვმა კივილი და ზედ შეახტა უფროსს. ჯიმინი კი პირდაპირ ჰამაკში ჩაუხტა იუნგის, რადგან იუნგის ადგომა დაეზარა.
-იუნგი ვინ არის?-მეორე სართულიდან ეძახდა დედა.
-ჯიმინი ჩამოვიდა დე.-გულში ჩაიკრა პატარა.
-ჩემი ჯიმინი ჩამოვიდა?-შეძლებისდაგვარად სწრაფად ჩამოვიდა ქალბატონი მეორე სართულიდან.
-დედა-ახლა ჯიმინი დედას მოეხვია. ისევ ისეთი სურნელი ჰქონდა, შეღებილი ჭაღარა და სიცოცხლით სავსე ღიმილი.
-დეიდაჩემი სადაა?-იკითხა თეჰიონმა როცა ჯონგუკით გაძღა.
-სახლშია.-უპასუხა მინმა.-ეს ყმაწვილი ჯონგუკია?
-ეს ჯონგუკია.-ხელი გადახვია თეჰიონმა და გაიკრიჭა.
-სასიამოვნოა ჯონგუკ, თეჰიონმა თავი აგვატკია შენზე საუბრით. მე იუნგის დედა ვარ ელენი, შენ შეგიძლია დეიდა დამიძახო.-გადაეხვია ჯონს.
-ჩემთვისაც სასიამოვნოა.-ისმოდა ჯონგუკის მოგუდული ხმა.
-წამოდი დეიდაჩემი გაგაცნო.-ხელი ჩაჰკიდა თეჰიონმა და მეორე სახლისკენ წაათრია.
-დეიდააა
-რა გაყვირებს, ძინავს ბიძაშენს.
-ნახე ვინ ჩამოვიდა.
-ეს არის ჯონგუკი?
-ეს არია ჩემი ჯონგუკი.
-აიგოო სასიამოვნოა შენი გაცნობა.
-ჩემთვისაც დეიდა.-თქვა მორცხვად.
-ჩემი ნუ გეშინია კიარ შეგჭამ.-ჯონგუკს ერთ მომენტში ეჭვი შეეპარა რომ ეს ქალი ქალბატონი კიმია დაა.-თეჰიონ შენს ოთახში დაიძინებს ხო გუკი?
-კი, ერთი ბალიში მომეცი დანარჩენი არარის საჭირო.
-წადი ბიძაშენს გამოაცალე.
-ზარმაცო. არარის საჭირო ჩემს მკლავებში დაგაძინებ.-ჯონგუკს ლოყები აუბრიალდა.
ჯონგუკს ძალიან მოეწონა დეგუ. თავს ისე გრძნობდა როგორც საკუთარ სახლში უკეთესი ოჯახში.
იუნგის მამა ვახშმამდე არავია უნახავს, თუმცა ვახშამზეც ენატკბილობით დიდად არ გამოირჩეოდა. ჯიმინს თვალებით ჭამდა. ჯიმინი კი იუნგის თვალებით სთხოვდა ოთახში ავალო, იუნგი კი მაგიდის ქვემოდან ყველასათვის შეუმჩნევლად და ჯიმინის სანუგეშოდ ბარძაყზე ეფერებოდა.
- ჯიმინ რამდენი ხნით რჩებით?-საუბარი წამოიწყო ელენამ.
-არ ვიცი დედა, ჯონგუკი სკოლას დიდი ხნით ვერ გააცდენს ისედაც დიდი ხანი აცდენდა. მერე ექსტერნი ექნება ჩასაბარებელი.
-იქნებ არდადეგებზე ისევ გვესტუმროთ?-თეჰიონის დეიდამ სამზარეულოდან შემწვარი ხორცი გამოიტანა მაგიდის შუაში ჩადო და ქმრის გვერდით დაიკავა ადგილი.
-კარგი უკვე დავიღალე, მალე მორჩი ქათამო ჭამას თორემ ლუკმა არ გადამდის ყელში.-
დანა-ჩანგალი დაახეთქა უფროსმა მინმა და ჯიმინს მიმართა.
-გეყოს.-გაცხარდა ქალბატონი მინი.
-უცხოსთან ოჯახის პირად თემებზე საუბარს არ ვაპირებ.-ჯონგუკზე ანიშნა.
მინის გამოსვლის შემდეგ ვახშამი გემრიელად არავის ეჩვენებოდა.
-ძვირფასო წავიდეთ ჯონგუკი დაიღლებოდა მგზავრობით და დავასვენოთ..
-ელე ხვალ დილით ჩვენთან გელოდებით სასაუზმოდ.
-აუცილებლად.-მეზობლები გააცილა-ჯიმინ შენც დაღლილი იქნები.
-დედა არაფერი უთხრა მარტომ ივახშმოს.-ჩასჩურჩულა იუნგიმ დედას და ჯიმინი ოთახიდან გაიყვანა.
-ხომ გითხარი არ უნდა ჩამოვსულიყავი.
-დამშვიდდი, მოდი ჩემთან ძვირფასო ისე მომენატრე.-მკლავები მოჰხვია ტირილის პირას მისულ ჯიმინს.
-რა გჭირს? რაზე გესაუბრე? ეგ ბიჭი ცდილობს თავი მოგაწონოს შენ კი ჩემი ხათრითაც არ გინდა შანსი მისცე? ასე გიყვარვარ მინ ჯიჰუნ?
-დამშვიდდითქო.
-რა დამამშვიდებს, ბიჭი შეაშინე.
-შენ სხვისი საუბარი რომ არ უნდა მოისმინო არ გასწავლეს ქათამო?-დაუყვირა მინმა ჯიმინს.
-მაპატიეთ მაგრამ ყელშია უკვე. რაიმე დანაშაული მაქვს თქვენს წინაშე ასე რომ ვერ მიტანთ? ის არის ჩემი დანაშაული რომ თქვენი შვილი მიყვარს? საერთოდ არ მოგედებით თვალში უბრალოდ თქვენ ნუ მოძებნით საბაბს რომ რამენაირად დამამციროთ.
-ჯიმინ რამე მოხდა თუ რატომ ჩამოხვედი?
-არაფერი წყალი აღარ იყო და მომწყურდა.
-დამელოდე დაგისხამ.
-არ შეწუხდე დედა მეთვითონ.
-ასე ნუ მიმართავ.
-თქვენ არ მოგმართავთ ქალბატონ მინს მივმართავ. ტკბილი ძილი დე.
-შენც ჯიმინ.
ჯიმინი ოთახში შევიდა და იუნგის გვერდით მიუწვა.
-იუნგი.
-გისმენ.
-მამაშენს ველაპარაკე.
-ეგ მერე მაგრად მინდიხარ ახლა.
-მეღადავები? აქ?.
-პრობლემას ვერ ვხედავ.-კოცნა წამოიწყო იუნგიმ, ჯიმინის კეფაზე ჰქონდა ცალი ხელი, ცალი ჯიმინის პენისზე.
-მმმ იუნგიი.
-ეგ არა ის დამიძახე ერთხელ რომ წამოგცდა შემთხვევით.
-ფუ იუნგი.
-მიდი.-უკანალზე მიარტყა ხელი.
-მამიკოო.
-კაი დავიქრინჯე.
-გააჯვი.
იუნგიმ ჯიმინს გვირილებიანი ვარდისფერი პიჟამა გახადა და მისი გაართოება დაიწყო.
-მიდი იუნგი უფრო ღრმად.
-ცოტა ხმადაბლა.
ორ თითს მესამე დაამატა, რომ დარწმუნდა რომ უკვე საკმარისი იყო გამაგრებული ორგანოთი შევიდა მასში. ღრმა ბიძგებს აკეთებდა.ჯიმინი უკვე გრძნობდა რომ პიკზე იყო მაგრან იუნგიმ არ აცადა და მოულოდნელად გამოვიდა.
-ეს იმისთვის რომ უჩემოდ მოწიე.
იუნგი აბაზანაში გავიდა და იქ დაიწყო დანძრევა. ჯიმინია სახელს გმინავდა. ჯიმინი კი უკვე ცუდად იყო ისე უნდოდა შეხება.
-გაბედე და შეეხე. შენი თავი არ მიმაბმევინო ლოგინზე.
ლოგინში შეხტა იუნგი და ჯიმინს წელზე მოჰვია ხელი.
-აბა ახლა რა ვქნათ?-ლოგინში შეგორდა თეჰიონი წარბების თამაშით.
-დავიძინოთ.
-მეგონა მოგენატრე.
-ჩემეხუტე თეჰი მცივა.
-მოდი ჩემთან.-მოეხვია გაყინულ ბიჭს.
-მიყვარხარ.-დასცდა ძილბურანში მყოფ ჯონგუკს.
-რაო?-თვალები გადმოვარდა თეჰიონს ბუდიდან.-ჯონგუკი მარად მოეხვია მონატრებულ შეყვარებულს და თავი გულზე დაადო.ესმოდა თეჰიონის აჩქარებული გულისცემა.
___
მეც დამეწყო სკოლა არ ყოფილა მეცხრე კლასი ადვილი დამრიგებელმა გამოცდა იქნებაო.
შეძლებისდაგვარად დავდებ
შემდეგი ხვალ დაიდება ვეცდები არ გალოდინოთ.
ღამემშვიდობის.