ព្រឹកថ្ងៃថ្មីបានឈានចូលមកដល់ ក្រឡេកមកមើល
រាងកាយតូចច្រឡឹងមួយកំពុងតែគេងលក់ស្កប់ស្កល់
ខ្លួនប្រាណទទេស្អាត គ្មានសូម្បីតែភួយឬសម្លៀក
បំពាក់នៅបិទបាំងខ្លួនប្រាណ។ ថេយ៉ុងចាប់កម្រើក
បើកត្របកភ្នែកស្អាតឡើងយឺតៗសម្លឹងមើលទៅ
ពិដានបន្ទប់ទាំងឈឺក្បាលយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែ
ឥទ្ធិពលសុរាកាលពីយប់នោះ
« ហ្ហឹមមម~~ » មាឌតូចក្រោកអង្គុយយឺតៗដៃឈ្លីសៀតផ្កាតិចៗទាំងមិនទាន់ស្វាងស្រួលបួលដោយ
មិនបានចាប់អារម្មណ៍និងសភាពខ្លួនឯងនៅពេលនេះ
ថេយ៉ុងបម្រុងនិងក្រោកឡើងមិនទាន់និងបានក្រោក
ឈរផងរាងកាយតូចច្រឡឹងក៏ត្រូវដួលខ្ពោកទៅលើ
គ្រែវិញ ការឈឺចាប់ក្រហាយឆ្អល់នៅនៅផ្នែកខាង
ក្រោមធ្វើឲ្យនាយតូចភ្ញាក់ព្រើតហើយបើកភ្នែកធំៗ
នៅពេលដែលឃើញថាខ្លួនគ្មានសម្លៀកបំពាក់
« មាន...មានរឿងអី? អូយយ៎» ថេយ៉ុងនិយាយលូកដៃទៅស្ទាបផ្នែកខាងក្រោមរបស់ខ្លួនដែលកំពុង
តែក្រហាយទ្រាំស្ទើរលែងបាន គេខ្ទប់មាត់ភ្ញាក់ផ្អើល
នៅពេលដែលឃើញអ្វីប្រឡាក់នៅពេញបាតដៃ
និងនៅលើកម្រាលពូកដែលមានប្រឡាក់ដោយ
ទឹកកាមព្រមទាំងឈាមប្រតាកថើរៗលើនោះ
គេលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗទាំងភិតភ័យភ្នែកសម្លឹងមើល
ទៅសម្លៀកបំពាក់ដែលរាយប៉ាយលើឥដ្ឋ ព្រមទាំង
ខ្លួនប្រាណដែលឈឺស្ពឹកពោរពេញទៅដោយស្នាម
ក្រហមៗខាំពាសពេញកាយ ស្របពេលដែលខួរក្បាលកំពុងគិតអំពីហេតុការណ៍កាលពីយប់មិញ...
« មិន-មិនអាចទេ...» ថេយ៉ុងដកដង្ហើមញាប់ៗទាំង
ភ័យខ្លាច...ហេតុការណ៍កាលពីយប់បានចូលមកក្នុង
ខួរក្បាលវិញ សកម្មភាពទាំងអស់ដែលលេចឡើង
ព្រិលៗនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់គេ...គេមិនចាំអ្វីនោះទេ អ្វីដែលគេនឹកឃើញត្រឹមតែ..សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរដែល
បន្លឺឡើងកាលពីយប់ជាមួយនិងមនុស្សប្រុសមិន
ស្គាល់មុខម្នាក់
'' តើគេនោះជាអ្នកណា? '' ខួរក្បាលចាក់ស្រេះដោយសំណួរមួយនេះ ថេយ៉ុងដង្ហក់ញាប់ៗមុននឹង
ទឹកភ្នែកចាប់ផ្ដើមហូរស្រក់ចុះមកដោយមិនដឹងខ្លួន
ទោះបីគេជាប្រុស ប៉ុន្តែគេក៏មិនអាចទទួលយក
ហេតុការណ៍ទាំងនេះបានដូចគ្នា ហេតុអី?អ្នកណា?
តុក!! តុក!!
សម្លេងគោះទ្វារធ្វើឲ្យរាងតូចភ្ញាក់ព្រើតហើយចាប់
ផ្អើលភិតភ័យឡើងតែសម្លេងនោះបានធ្វើឲ្យគេរាង
ធូរចិត្តវិញ
« ថេយ៉ុងហ្យុង!! សិស្សច្បង!! ថេយ៉ុងហ្យុង?? តើបងក្រោកហើយឬនៅ? » សម្លេងគោះទ្វារបូក
រួចជាមួយសម្លេងស្រែកចូលមកកាត់ផ្ដាច់ការគិត
និងភាពភ័យខ្លាចរបស់រាងតូច
« អូហ៍...ជុង-ជុងហ្គុក តើមានរឿងអីមែនទេ?»
« ជីមីនហ្យុងឲ្យខ្ញុំមកតាមបង មួយម៉ោងទៀតឡានចេញទៅពួកយើងត្រឡប់ទៅសេអ៊ូលវិញហើយ»
« ប-បងដឹងហើយ ឯងទៅមុនចុះ» ថេយ៉ុង
« ហេតុអីក៏បងសម្លេងមិនស្រួលបែបនេះ? បងកើត
អីមែនទេ?» នាយកម្លោះបញ្ចេញសម្លេងសួរទាំង
បារម្ភទាំងដែលនាយដឹងការពិតច្បាស់ណាស់
« មិនអីទេបងគ្រាន់តែរាងនៅឈឺក្បាលបន្តិច»
« អញ្ចឹង...ខ្ញុំទៅចាំនៅជុំគ្នាមុនហើយណា»ជុងហ្គុក
« អឹមម » ក្រោយពេលជុងហ្គុកចេញទៅបាត់ថេយ៉ុងប្រញាប់ក្រោកឡើងដើរយឺតទាំងវេទនាឈឺ
ចាប់ពេញរាងកាយចូលទៅបន្ទប់ទឹកសម្អាតខ្លួន
មកដល់ក្នុងបន្ទប់ទឹកមាឌតូចឈរសម្លឹងមើលទៅ
រាងកាយ.សស្អាតរបស់ខ្លួនដែលពេលនេះពោរពេញទៅដោយស្នាមក្រហមជាំពាសពេញរាងកាយយ៉ាងអាក្រក់ពិបាកមើលសូម្បីតែភ្លៅ និងត្រគៀករបស់ក៏
មានស្នាមជាំអាក្រក់អស់នោះដែរ
« ហ្ហឹកៗ ធ្វើ..ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ ហ៊ឺៗ» ថេយ៉ុងខាំមាត់
យំសស្រាក់ ពេលនេះចប់អស់ហើយ ខ្លួនប្រាណ
បរិសុទ្ធរបស់គេត្រូវនរណាម្នាក់ចាប់រំលោភយ៉ាង
ព្រៃផ្សៃរ។ គេអង្អែលដុសរាងកាយខ្លួនឯងខ្លាំងៗ
ហាក់ដូចជាខ្ពើមខ្លួនឯងពេលនេះណាស់
មួយសន្ទុះក្រោយមកក្រោយងូតទឹក ប្ដូរសម្លៀក
បំពាក់រួចរាល់ថេយ៉ុងក៏រៀបចំខោអាវដាក់វ៉ាលីវិញ
រួចដើរចេញទៅខាងក្រៅជាកន្លែងសិស្សៗទាំងអស់
នៅជុំគ្នារង់ចាំឡាន ត្រៀមចេញដំណើរទៅវិញ
« ថេយ៍!! ម៉េចក៏ឯងនៅយូរម្ល៉េះ?»ជីមីនរត់មកសួរ
«អត់មានអីទេ យ...យើងគ្រាន់ស្រវឹងឈឺក្បាលបន្តិចទើបគេងយូរបែបនេះ» ថេយ៉ុង
« អឺមែនហើយ យប់មិញឯងស្រវឹងណាស់ យើង
ចាប់ស្ទើរមិនរួចទម្រាំតែបានដល់បន្ទប់» ជីមីនសើច
« ហ្ហឹម?? យប់មិញ...ឯងជាអ្នកជូនយើងទៅបន្ទប់មែនទេ?» ថេយ៉ុងសួរដោយភ្ញាក់ផ្អើល
« មិនមែនទេ យើងឯណាគ្រាឯងរួចនោះ»ជីមីន
« អញ្ចឹងអ្នកណា? អ្នកណាគេជាអ្នកនាំយើងទៅបន្ទប់?» ថេយ៉ុងស្លាស្លន់ចាប់ដៃជីមីនសួរទាំងអន្ទះសារព្រោះចង់ដឹង គេច្បាស់ក្នុងចិត្តណាស់ថា
អ្នកជានាំគេទៅបន្ទប់ ជាអ្នកធ្វើរឿងឆ្កួតឡប់គួរឲ្យខ្ពើម
នេះមកលើគេ
« នេះឯងយ៉ាងម៉េចហ្នឹង? ដូចជាភ័យៗអញ្ចឹង? យប់
មិញគឺជុងហ្គុកនោះជាអ្នកជូនឯងទៅបន្ទប់»ជីមីននិ-
យាយរួចថេយ៉ុងក៏ងាកទៅមើលជុងហ្គុកដែលឈរ
នៅម្ខាងទាំងមិនចង់ជឿ ហើយគេក៏មិនជឿពិតមែន
« *មិនមែនជាគេនោះទេ* » ថេយ៉ុងគិតក្នុងចិត្តសម្លឹងមើលទៅនាយកន្លោះភ្នែកបួនពាក់វែនតាមូលៗធំ សក់ដូចត្រឡោកដូង មុខភ្លើៗបែបនោះ មិនមែនជា
គេនោះទេ ក្មេងនោះឯណាហ៊ានធ្វើបែបនេះ?ប្រាកដជាមាននរណាឆ្លៀតឱកាសចូលបន្ទប់គេមិនខានទេ
រាងតូចដកដង្ហើមធំព្យាយាមបំភ្លេចគ្រប់យ៉ាងចោល
ទុកថាសុបិន្តអាក្រក់ទៅចុះ សង្ឃឹមថាវានឹងចប់ត្រឹម
នេះ គេនឹងធ្វើដូចជាគ្មានអ្វីកើតឡើងដូចគ្នា។
មួយសប្ដាហ៍ក្រោយនៅពេលចូលរៀនវិញ ថេយ៉ុង
ក៏ទៅរៀនដូចធម្មតាៗព្យាយាមបំភ្លេចគ្រប់យ៉ាងដូចដែលគិត ប៉ុន្តែគេហាក់ខ្លបខ្លាចជាមួយមនុស្សគ្រប់គ្នា មិនសូវនិយាយស្ដីរកអ្នកណាច្រើនទេក្រៅពី
មនុស្សបីនាក់ដែលគេទុកចិត្តបំផុត :
ជីមីន , សិស្សច្បងណាមជុន , និងសិស្សប្អូនជុងហ្គុក
« សិស្សច្បង ថ្ងៃនេះយើងទៅមើលកុនទាំងអស់គ្នាល្អទេ?» ថេយ៉ុងសួរទាំងញញឹមអៀនប្រៀនទៅកាន់
ណាមជុនដែលកំពុងតែអង្គុយអានសៀវភៅជាមួយ
ពួកគេនៅក្នុងបណ្ណាល័យ។ និយាយទៅគេលួចក្រាស់សិស្សច្បងម្នាក់នេះយូរមកហើយ មានតែជីមីន
ប៉ុណ្ណោះដែលដឹងហើយខំជួយគេរហូត ព្រោះជីមីន
និងណាមជុនជាបងប្អូនជីដូនមួយនិងគ្នា
« សម្រាប់សិស្សប្អូនស្អាតបបួលបែបនេះហើយប្រាកដជាបានហើយ» ណាមជុននិយាយលេងសើច
ធ្វើឲ្យថេយ៉ុងមុខក្រហមៗភ្លាមៗ
« អេ៎ៗៗ អៀនហើយៗៗ» ជីមីនសើចនិយាយបង្អាប់
ថេយ៉ុងឥតឈប់ ទាំងបីនាក់និយាយគ្នាសើចសប្បាយ
ដោយមិនបានគិតពីជុងហ្គុកដែលកំពុងតែអង្គុយឱន
មុខអានសៀវភៅយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ដៃទាំងគូរបស់
នាយក្ដាប់សន្លឹងសៀវភៅស្ទើរតែរហែកអស់ទៅហើ
ដោយសារតែភ្លើងប្រច័ណ្ឌនៅក្នុងខ្លួនកំពុងឆេះក្ដៅ
ងុំស្ទើរតែទ្រាំលែងបាន
មើលទៅនាយខំធ្វើល្អជាមួយគេហើយតែគេនៅតែ
មើលមិនឃើញទៀត...អញ្ចឹងមិនបាច់ល្អទៀតទេ!!!
« សិស្សច្បងខ្ញុំសុំទៅមុនហើយព្រោះមានការរវល់»
ជុងហ្គុកញញឹមងើបមុខមកប្រាប់មនុស្សទាំងបី មុននឹងក្រោកយ៉ាងលឿនរហ័សដើរចេញទៅ ដៃរបស់នាយ
ក្ដាប់ចូលគ្នាយ៉ាងណែនទប់ទល់កំហឹងនិងភ្លើងប្រច័ណ្ឌហួងហែងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់នៅពេលនេះ
« នេះអត់ទៅមើលកុនជាមួយគ្នាទេឬ?» ថេយ៉ុង
« អត់ទេហ្យុង គឺខ្ញុំមានកិច្ចការត្រូវធ្វើ»នាយញឹមៗ
ដើរចេញទៅបាត់ទៅ
ក្រោយពេលចេញពីរៀនដូចដែលនិយាយថេយ៉ុង
ណាមជុននិងជីមីនក៏នាំគ្នាចេញទៅក្រៅជាមួយគ្នា
រហូតដល់មើលកុនចប់ ពួកគេទាំងបីក៏អង្គុយនៅហាង
អាហារមួយកន្លែងញ៊ាំអ្វីជុំគ្នា។
« និយាយអញ្ចឹងសិស្សច្បងរៀនតែមួយឆ្នាំនេះទៀត
ចប់ហើយមែនទេ?» ថេយ៉ុង
« ហ្ហឹមមែនហើយ » ណាមជុនងក់ក្បាលតិចៗ
« ចេញពីនេះទៅ ពួកយើងទៅសួនកម្សារបន្តល្អទេ? នេះខ្ញុំចង់ទីនោះខ្លាំងណាស់~~» ជីមីនពេបមាត់
« ឯងធំហើយនៅចង់ទៅស្អីទៀត?» ណាមជុន
« ហ្ហូយហ្យុងងងងងង នេះខ្ញុំទើបតែអាយុ22ឆ្នាំទេ
ណា» ជីមីនសម្លក់នាយជាបងប្រុស
« 22ឆ្នាំទៀតណា ក្មេងៗអាយុ17ឆ្នាំអី គេលែងចូល
អាកន្លែងអញ្ចឹងៗហើយ ឯងកញ្ចាស់ក្បាលហើយទៅ
ផ្ទះមើលមេរៀនប្រឡងវិញទៅ» ណាមជុនសើច
ផ្ទាត់ក្បាលជីមីន ចំណែកថេយ៉ុងវិញអង្គុយសើចមើល
ពីរនាក់បងប្អូននេះឈ្លោះគ្នាដូចជាកូនក្មេង
<<ទីង>>
សម្លេងNotificationsពីសារក្នុងទូរស័ព្ទដៃរបស់ថេយ៉ុងបន្លឺឡើងទើបរាងតូចទាញវាមកមើលឃើញថាជាសារផ្ញើរដោយជុងហ្គុក មិនចាំយូរគេក៏ចុចមើល
«ជាស្អី?» គេនឹកឆ្ងល់ឃើញជុងហ្គុកផ្ញើរវីដេអូមួយ
មកគេថេយ៉ុងក៏រហ័សចុចចូលមើលយ៉ាងលឿន
មុនដំបូងមិនអីនោះទេ...តែមិនយូរប៉ុន្មានសម្លេងថ្ងួច
ថ្ងូររបស់ជុងហ្គុកក៏បន្លឺឡើង សកម្មភាពដែលពួកគេ
កំពុងតែមានសិចជាមួយគ្នាលេងចេញមកយ៉ាងច្បាស់
រាងកាយអាក្រាតនិងមុខមាត់របស់ថេយ៉ុងបានបង្ហាញ
យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងនោះ
« អា៎យយយយ » ថេយ៉ុងភ្ញាក់ព្រើតដៃញ័រតតាត់
ធ្លាក់ទូរស័ព្ទពីក្នុងដៃ នេះសំណាងហើយគេមិនបាន
បើកសម្លេងឮខ្លាំងណាមួយមនុស្សច្រើនទៀត
« ថេយ៍! ឯងមានរឿងអីមែនទេ?» ជីមីនសួរឡើង
ទើបថេយ៉ុងញញីរញញ័ររើសតូរស័ព្ទចុចបិតវិញហើយតបទៅគេ សម្លេងសារលោតមកប៉ុន្មានដង
ទៀតតែថេយ៉ុងមិនហ៊ានចុចមើលឡើយ
« អត់មានអីទេ យ-យើងខសុំទៅបន្ទប់ទឹកបន្តិច»
ថេយ៉ុងនិយាយទាក់ៗរួចក្រោកចេញទៅយ៉ាងលឿន
មកដល់ក្នុងបន្ទប់ទឹកគេក៏ចុចមើលសារបន្តបន្ទាប់
ដែលជុងហ្គុកបានផ្ញើរមកគេ
'' សិស្សច្បង!! ''
'' វីដេអូច្បាស់ពេញចិត្តបងដែរទេ? ''
'' ខ្ញុំខំថតវាមកយ៉ាងច្បាស់ បងគួរតែពេញចិត្តណា''
'' យប់នោះពិតជាពិសេសណាស់ សិស្សច្បង ''
'' បងស្អាតណាស់ ដឹងទេ? '' ជុងហ្គុក
រូបភាពប៉ុន្មានសន្លឹងលោតចូលមកទៀត ម្ដងនេះ
វាសុទ្ធតែជារូបថតអាក្រាតកាយរបស់ថេយ៉ុងគ្រប់
កន្លុកកន្លាតសូម្បីតែផ្នែកខាងក្រោមរបស់គេ
ឃើញហើយថេយ៉ុងភិតភ័យ យកដៃខ្ទប់មាត់ ទឹក
ភ្នែកហូរស្រក់ចុះមកម៉ាត់ៗឥតឈប់។ មិនប៉ុន្មានវិនាទី
ក្រោយមកជុងហ្គុកក៏ចុចខលមកថេយ៉ុង រាងតូចក៏
លើកទទួលយ៉ាងលឿន
'' ហាឡូសិស្សច្បង '' សម្លេងផ្អែលល្ហែមដូចជា
ទឹកឃ្មុំបន្លឺឡើងចេញពីខាងជុងហ្គុក
« យប់នោះគឺជាឯង!ហេតុអីក៏ឯងធ្វើបែបនេះហា៎ស?
យើងខំទុកឯងដូចប្អូនប្រុសម្នាក់ នេះជាអ្វីដែលឯងធ្វើ
មកលើយើងឬ? ហេតុអីក៏បែបនេះជុងហ្គុក!! ហេតុអី
ក៏ឯងធ្វើបែបនេះ ឯងត្រូវការស្អី!!!!» ថេយ៉ុងស្រែក
សួរខ្លាំងៗពីម្ខាង ប៉ុន្តែជុងហ្គុកមិនតបអ្វីសូម្បីតែមួយ
ម៉ាត់ក្រៅពីសម្លេងសើចនាយបន្លឺឡើងខ្លាំងៗឥតដាច់ដូចមនុស្សឆ្កួត
« ហេតុអីឯងធ្វើបែបនោះ!! យើងបានទៅធ្វើស្អីឯង»
ទឺតៗ~~
ខ្សែរទូរស័ព្ទត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ពីខាងជុងហ្គុក ហើយ
សាររបស់នាយក៏លោតមកម្ដងទៀត
'' មកជួបខ្ញុំពេលនេះនៅខុនដូxxx ជាន់ទី5 បន្ទប់លេខ129 ពេលនេះឥឡូវនេះតែម្នាក់ឯង ''
'' បើសិស្សច្បងមក យើងអាចនិយាយគ្នារឿងវីដេអូ
នោះបានណា~~ ខ្ញុំរង់ចាំបងជានិច្ច 💋 ''
គ្រាន់តែឃើញភ្លាមថេយ៉ុងក្ដាប់ទូរស័ព្ទហើយចាក
ចេញតែម្ដងដោយមិនបានប្រាប់ជីមីននិងណាមជុន
ព្រោះពេលនេះគេកំពុងតែនៅមិនសុខជាខ្លាំង គេចង់
ដឹងថាហេតុអ្វីក្មេងនោះធ្វើបែបនោះដាក់គេ។
ចំណាយពេលជាងកន្លះម៉ោងថេយ៉ុងក៏បានមកដល់
ខុនដូដ៏ស៊ីវីល័យមួយនៅតំបន់សេអ៊ូលនេះ មិនចាំយូរ
នាយតូចក៏ប្រញាប់ឡើងទៅខាងលើសម្ដៅទៅបន្ទប់កន្លែងដែលជុងហ្គុកបានប្រាប់មក
តុក!! តុក!!
« មកហើយហ្ហេ៎សសិស្សច្បង » ជុងហ្គុកចេញមក
បើកទ្វាររួចញញឹមឡើងយ៉ាងរីករាយ តែសភាពរបស់
នាយបានធ្វើឲ្យថេយ៉ុងភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងនិងសភាព
របស់នាយនាពេលនេះ។ នាយមានត្រឹមកន្សែងរុំផ្នែកខាងក្រោម រាងកាយមាំទាំ ជាមួយនិងសាច់ដុំពោះដល់ទៅប្រាំបីកង់ ដៃស្ដាំដែលមានសាក់តាំងពីម្រាមដៃដល់ស្មារ ផ្ទៃមុខដែលស្រស់សង្ហារគ្មានវែនតាមូលៗខុសពីរាល់ដង ខុសប្លែក100% ពីជុងហ្គុកដែលគេធ្លាប់ស្គាល់ តែគេមកនេះមិនមែនមកគយគន់នាយ
នោះទេ
<<ផាច់>>
មួយកំផ្លៀងរបស់ថេយ៉ុងវាត់ទៅលើផ្ទៃមុខដ៏ស្រស់
សង្ហាររបស់ជុងហ្គុកឡើងក្រហមភ្លាមៗ តែនាយមិន
និយាយឬប្រតិកម្មអ្វីឡើយបែរជាញញឹមទៅវិញ
« ចូលទៅខាងក្នុងទៅណា ខ្ញុំចាំបងយូរហើយ»
ជុងហ្គុកញញឹមទាញថេយ៉ុងចូលមកខាងក្នុងរួចឱប
ចង្កេះរាងតូចពីក្រោយព្រមទាំងថើប.កថេយ៉ុងថ្នមៗ
TO BE CONTINUED 🔞