Chapter Five: : အတွဲချောင်းကြသူများ
ဒီနေ့သည် စနေနေ့ဖြစ်၍ သန့်ဇင်ကိုတစ်ယောက် အပျင်းကြောဆွဲပြီး မနက် ၇နာရီခွဲမှ အိပ်ရာမှထသည် ။
သူအိပ်ရာထနောက်ကြ၍ အဖိုးဖြစ်သူက ပွစိပွစိနှင့် ဆူငေါက်ခြင်းကို ခံရသေးသည်..... အမေက “ ကျောင်းပိတ်ရက်ပဲဟာ အိပ်ပါစေအဖေကလည်း” ဟူ၍ သူ့ဖက်မှ ကာကွယ်ပြီး အဖိုးကိုပြန်ပြောပေးရှာသည်။
စောစောအိပ် စောစောထ ဟူသည့် ဆောင်ပုဒ်အား လက်ကိုင်စွဲထားသည့် ရှေးရိုးစွဲအဖိုးကတော့ မနက်စာထမင်းစားတဲ့အထိ တဖွဖွပြော၍ ကောင်းနေဆဲ......
သန့်ဇင်ကိုအတွက်ကတော့ ဒီစကားတွေကြားရသည်မှာ ရိုးအီနေပြီဖြစ်၍ သိပ်မထူးဆန်းတော့ချေ ၊ သူလည်းပြောချင်ရာပြော ကိုယ်လည်းလုပ်ချင်ရာလုပ် ဟူ၍ ခံယူထားသည်။
မနက်စာစားပြီးတော့ သန့်ဇင်ကိုသည် တစ်အိမ်အုံး၏ အိုးခွက်ပန်းကန်များဆေးကြောရင်း သူ့ညီမမြန်မြန်ကြီးလာပါစေဟု ဆုတောင်းမိသည် ။
အမေက စနေနေ့ဖြစ်သော်လည်း အောက်ဆိုက်အနေဖြင့် လူနာစောင့်ရန်ရှိသဖြင့် ယူနီဖောင်းလဲကာ ဆေးရုံသို့ ပြန်ထွက်သွားသည် ။
ညီမလေးကတော့ သူ့အရွယ်ညီမ တစ်ဝမ်းကွဲများရှိသည့် အဒေါ်တို့အိမ်ကို သွားလည်လေသည်.....
သန့်ဇင်ကိုကတော့ အဖိုးအိမ်လည်မထွက်ခင်အချိန်အထိ စာကြည့်နေ သလိုအယောင်ဆောင်ပြီး မင်းသိင်္ခဝတ္ထုစာအုပ်ကိုဖတ်နေသည် ။
မနက် ၉ နာရီလောက် ရောက်တော့ အဖိုးက “ငါ အိမ်လည်သွားအုံးမယ်..ဟေ့” ဟုအသံကြားမှ အပေါ်ထပ်ကနေ ဆင်းလာပြီး TV အရှေ့သို့ ထိုင်လေတော့သည်။
အိမ်မှာလူကြီးတွေ တစ်ယောက်မှမရှိတော့၍ သန့်ဇင်တစ်ယောက် လွပ်လပ်ရေးရနေသည် ၊ အဖိုး၏ လက်ဖက်သုတ်ခွက်ကိုယူကာ မီးဖိုချောင်ထဲက အမေဖွက်ထားသည့် ပုဇွန်ခြောက် ငါးကောင်ကိုပြစ်ထည့်ပြီးစားရင်း သူကြိုက်သည့် အင်္ဂလိပ်အက်ရှင်ဇတ်ကားကို ခွေထိုးပြီး ကြည့်နေလိုက်သည်။
ဇာတ်ကားတစ်ကားပြီးတော့ လက်ဖက်သုတ်ပန်းကန်လည်း ပြောင်သွားလေပြီ......
ထိုင်နေရာမှ အညောင်းခဏဆန့်ရင်း ပန်ကန်သွားဆေးလိုက်သည် ၊ ပန်းကန်ဆေးနေရင်းနှင့် သူ့စိတ်ထဲတွင် ဘယ်သူမှမရှိတုံး ဖူးကားခွေထည့်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုရမယ်ဟူ၍ အကြံပေါ်လာသည်။
ဂွင်းမထုရသည်မှာ ကြာနေပြီဖြစ်၍ အဲ့လိုတွေးလိုက်သည်နှင့် အောက်ကညီလေးက တောင်မတ်လာလေသည်။
နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ဆယ်နာရီရှိသေး၍ အဖိုးပြန်လာမည့်ပုံ မပေါ်သေးသဖြင့် ခြံဝန်းတံခါးကို ကလန့်ထိုးကာ အပေါ်ထပ်၍ တစ်နေရာတွင် ဖွက်ထားသည့် အောကားခွေကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။
ဒီအခွေကို ဇရပ်ကတုံးစျေးထဲက ခွေဆိုင်တွင် အခွေသွားဝယ်တုံးက အဝတ်စနှင့်အုပ်ထားသည့် အခွေခြင်းတောင်းထဲမှ ခပ်တည်တည်နှင့်ဆွဲယူကာ ဝယ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။
နောက်တစ်ခေါက်ထပ်သွားတော့ အဖမ်းအစီးရှိ၍လားမသိ.....အဲ့ဒီ့ အဝတ်အုပ်ထားသည့် ခွေခြင်းတောင်းကို ရှာမတွေ့တော့.....ဆိုင်ရှင် အမကြီးကိုလည်း မမေးရဲသဖြင့် တခြားအခွေပဲဝယ်ပြီး ပြန်လာခဲ့ရသည်။
အောက်ထပ်သို့ရောက်သောအခါ ရှားပါးသည့် အောကားခွေကို dvd စက်ထဲထည့်သွင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် Tv ကအသံရော Dvd ကအသံကိုပါ နည်းနည်းလျော့လိုက်သည်........
မတော်တဆ အိမ်နီးချင်းတွေကြားသွား၍ မဖြစ်........... နဂိုကမှ သူ့ဆိုလျင်ရက်ကွက်ထဲက သိပ်အမြင်ကြည့်ကြသည်မဟုတ် ၊ အောကားကြည့်သည်ကို သိသွားလျင် တစ်အိမ်လုံး မိုးမီးလောင်သွားနိုင်သည် မဟုတ်လော......ကဲ..ထားပါတော့ ။
ဇာတ်လမ်းကတော့ စလေပြီ................ စစချင်းတွင် ဂျပန်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးက သူ့ယောကျာ်းနှင့် အိမ်ထောင်ရေးသုခအဆင်မပြေတာကို ပြသည် ။
ဂျပန်မက ညစဥ်ညတိုင်း ဖောင်းဒိုင်းချင်သော်လည်း အလုပ်ပင်ပန်းလာသည့် လင်ဖြစ်သူက စိတ်ကြိုက် မလုပ်ပေးနိုင်သဖြင့် သူမပေါင်ကြားထဲလက်နှိုက်ကာ ပွတ်သတ်ရင်းနှင့်ပင် စိတ်ဖြေနေရရှာသည်။
တစ်နေ့တော့ သူ့ယောကျာ်းရဲ့ ညီဖြစ်သူမောင်ပိန်ညှောင်က သူတို့အိမ်သို့ အလည်အပတ်ရောက်ရှိလာသည်။
ညအခါတွင် ညီအကိုနှစ်ယောက် စကားတပြောပြောနှင့် အရက်သောက်ကြပြီး အကိုဖြစ်သူက အရင်မှောက်သွားသည်။
မရီးဖြစ်သူကတော့ သူတို့စားသောက်ထားသည့်ပန်ကန်များကို ဆေးကြောနေလေသည် ၊ အောမင်းသား မောင်ပိန်ညှောင်သည် ပန်းကန်ဆေးနေသည့် မရီးဖြစ်သူကို စတင်ပြီး ပွတ်သီးပွတ်သတ် သွားလုပ်လေတော့သည်။
မောင်ပိန်ညှောင် လက်သရမ်းသမျှကို မရီးဖြစ်သူက အစတွင် အနည်းငယ်ငြင်းသော်လည်း ပိန်ညှောင်က ဒါတွေကိုဂရုမစိုက်ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်းဆွဲနမ်းကာ နို့တွေကိုပါ လက်ဖြင့်အတင်းကို ဆွဲကိုင်သည်။
ဂျပန်မ၏ အကျီကို အားသုံးကာဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းလေးနှင့် နို့အုံလေးတို့မှာ ပေါ်ထွက်လာရတော့သည်.....
မောင်ပိန်ညောင်က ရင်သားတွေကို အတင်းကာထားသည့် သူ့မရီး၏လက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စုပ်ပေးလိုက်တော့ ဂျပန်မကြီးမနေနိုင်တော့ပဲ အင်းအင်းအားအားနဲ့ ညည်းညူရင်း သူမပါအလိုတူအလိုပါ ဖြစ်သွားလေတော့သည်။
ဇာတ်ရှိန်တက်လာပြီဖြစ်၍ သန့်ဇင်ကိုက အိမ်နေရင်းဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဂွင်းစထုတော့သည် ။
မင်းသားငပိန်ကတော့ အဖုတ်မွှေးမဲမဲများ ရှိသော ပေါင်ကြားထဲတွင် ခေါင်းအပ်ကာ ဘာဂျာပေးနေပြီဖြစ်သည်........
ဘာဂျာပေးရင်း ပရိတ်သတ်တွေအတွက် အဖုတ်အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေကို လက်မနှစ်ခုနှင့် ဖြဲပြပြီးစောက်စိလေးကို စုပ်ပြလိုက် သေးသည်။
အဖုတ်အတွင်းသား ရဲရဲလေးထဲမှ ပြွန်လေးတစ်ခုက ဖီးလ်တက်ပြီး အဖြူရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်ကိုကြည့်ရင်း ပြီးချင်လာသဖြင့် စိတ်ကို မနည်းထိန်းလိုက် ရလေသည်။
ထို့နောက်တွင် ကိုပိန်ညှောင်က အပေါ်ကနေခွပြီး ပညာပြသည် ၊ လူပိန်သော်လည်း လီးကတော့ ဆိုက်မှီဂိုက်မှီကြီးဖြစ်လေသည်.....
သူကြည့်ဖူးသည့် ဂျပန်ကားများထဲတွင် ဒီငပိန်က လီးအတုတ်ဆုံးဟု မှတ်ချက်ချလိုက်သေးသည် ၊ သူ့မရီး၏ အဖုတ်ထဲကို လီးထည့်ပြီး သရဲစီးသလို စတင်လိုးပါလေတော့သည်။
လိုးနေရင်းနှင့် နို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်....ပါးစပ်ချင်းတေ့ပြီး လျာကိုအထဲသွင်းပြီးကစားပြလိုက်နှင့် ပညာမျိုးစုံပြနေသည် ။
ကိုပိန်ညှောင်၏ ပညာများကို တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန်တွင် ထုတ်သုံးနိုင်ရမည်ဟု သန့်ဇင်ကို တွေးရင်း မင်းသားနေရာတွင် သူအစားဝင်ခံစားကြည့်ရင်း ဂွင်းဆက်ထုသည်။
ကိုပိန်ညှောင်က ဆယ်မိနစ်ခြားတစ်ခါ ပိုဇေရှင်အမျိုးမျိုးပြောင်းပြီးလိုးပြသည် ၊ မှောက်လိုက် လှန်လိုက် လေးဘက်ထောက်လိုက်နှင့် ပညာခန်းပြနေလေသည်....
ဇာတ်ကား ကလည်းဇာတ်ရှိန်တက်လာသလို ပရိတ်သတ်ကြီး မောင်သန့်ဇင်ကလည်း ဂွင်းထုတာ ပြီးခါနီးနေလေပြီ။
ဂျပန်မကို ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ကိုပိန်ညှောင်က လိုးပြတော့ သူလည်းဆက်မထိန်းနိုင်တော့သဖြင့် လက်ကိုအမြန်ထုပြီး သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်ကာ ပြီးလိုက်လေတော့သည်။
“အား...အား...အား...ဟင့်...အင့်....အင့်...အင့်...ကိမုချိ....အား...အား..အား”
“အား...အား...အား...အား...အွန်း....အွန်း...ဟင့်..ဟင့်...ဟင့်....အား.အားးးးးး”
ပထမတစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း သွေးသားဆူဖြိုးခါစအရွယ် မောင်သန့်ဇင်၏ လီးကတော့ ပြန်မလျော့သေး.........
လီးကို အပေါ်အောင်ဂွင်းအသာထုရင်း ဇာတ်လမ်းကိုဆက်ကြည့်နေ လိုက်သည် ၊ နောက်ဇာတ်ဝင်ခန်းတစ်ခန်းကို ပြောင်းသွားတော့ ဂျပန်မက ကိုပိန်ညှောင်၏ အပြုအစုများအပေါ် စိတ်ယိုင်လဲသွားကြောင်း အတိုချုံးပြသသည်....
သူ့ယောကျာ်း ရုံးတက်ချိန်တွင် အိမ်တွင်ကျန်ရစ်ခဲ့သည့် ဂျပန်မနှင့် ကိုပိန်ညှောင်တို့ အားရှိတိုင်းလိုးကြသည် ၊ သန့်ဇင်ကိုလည်း စိတ်ဝင်တစားကြည့်ပြီး ဂွင်းဆက်ထုနေရင်း အပြင်လောကကြီးနှင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်နေလေရဲ့.......
အောဇာတ်လမ်းထဲတွင် ဇာတ်သိမ်ခါနီးနောက်ဆုံးအခန်းသို့ ရောက်ရှိလာလေသည် ၊ ဒီတစ်ခါ ကိုပိန်ညှောင်က အရဲစွန့်ပြီး သူ့အကိုကြီးက မရီးဘေးနားအိပ်ပျော်နေသည်ကိုပင် ဂရုမစိုက်ပဲ သူ့အလုပ်သူစလုပ်ပြန်သည်။
မရီးဖြစ်သူက အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ခေါင်းတခါခါရမ်းနေ သော်လည်း ထုံးစံအတိုင်း အဖုတ်ယက်ပေးလိုက်သောအခါ ငြိမ်သက်သွားပြန်သည်....... အဲ့ဒီ့ဇာတ်ဝင်ခန်းကိုကြည့်ရင်း သန့်ဇင်ကိုစိတ်ထဲတွင် အပြင်မှာလည်း အဖုတ်ကိုယက်ပေး လိုက်ရင်ငြိမ်သွားကြသလားဟု တွေးမိပြန်သေးသည်။
ကိုပိန်ညှောင်က အိပ်ယာပေါ်ကို တက်ပြီးမရီးဖြစ်သူကို ဘေးတစောင်းလေး အသာလိုးနေလေသည်.....မရီးဖြစ်သူက ယောကျာ်းနိုးမည်ဆိုး၍ အသံသိပ်မထွက်ရဲ ပါးစပ်ကိုလက်ဖြင့်အုပ်ပြီးသာ အသာလေး ငြည်းနေရှာသည်။
“အွင်း....အွင်း.....အွင်း......အီး....အီး...အီး”
ကိုပိန်ညှောင်သည် ဘေးတစောင်းလိုးရင်း မရီးဖြစ်သူ၏ နို့အုံကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ချေပြီး နားရွက်ကိုစုပ်နမ်းပေးလိုက်တော့ ဖီးလ်တက်လာပြီး တဖြည်းဖြည်း အသံကျယ်လာသည်။ဇာတ်လမ်းထဲက ဖောက်ပြန်တဲ့အတွဲတော့ ဘယ်လိုနေမည်မသိ....
သန်ဇင်ကိုက သူတို့နှစ်ယောက်အစား ရင်ဖိုနေရသလို ဂွင်းထုလို့လည်းကောင်းကာ နောက်တစ်ချီ ပြီးခါနီး ဖြစ်နေလေပြီ....ဂျပန်မလေး၏ ညုတုတု အော်ငြည်းသံကလည်း လူကိုအငမ်းမရဖြစ် စေသည်။
ထိုအချိန်တွင် မီးကဖြတ်ကနည်း ပြတ်တောက်သွားပြီး Tv ရော အောက်စက်ပါ မီးပိတ်သွားလေတော့သည်....
သန့်ဇင်ကို နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ အခုမှ ၁၁နာရီ မတ်တင်းသာ ရှိသေးသည် ၊ အမှန်တကယ်ဆိုလျင် ၁၁နာရီတိတိမှ မီးပျက်မည် ဖြစ်သော်လည်း EPC က မီးဖျက်သည့်အချိန်ဆိုလျင် ဝီရိယကောင်းလွန်းသည်။
ညနေ ငါးနာရီလောက်မှမီးကပြန်လာတော့မည်.....သန့်ဇင်ကို စိတ်တိုတိုဖြင့်
“ ငိုးမ.....EPC ” ဟု၍ ဆဲမိလေသည်။
နောက်ပြီးတော့သူဂွင်းထုနေသည်မှာ ပြီးခါနီးတန်းလန်းကြီးဖြစ်ပြီး မီးပျက်သွားသောကြောင့် ဖီးလ်ငုတ်သွားကာ လီးပင်ပျော့ချင်သလိုလိုဖြစ်လာသည် ။
ဒါမျိုးတော့ အဖြစ်မခံနိုင် သူအပေါ်ထပ်ကို အမြန်တက်ပြီး စာအုပ်ကြားထဲညှပ်သိမ်းထားသည့် ရွှေကျီးမုန့်ကြွပ်အိတ် အပေါ်ကမင်းသမီး ထက်ထက်မိုးဦး၏ ရေစိုနေသည့် ဖင်လုံးလုံးကြီးကိုမှန်းပြီး ဂွင်းထုရင်း ဒုတိယအချီကို အဆုံးသတ်လိုက် လေသည်။
သူဂွင်းထုပြီး စိတ်ကျေနပ်သွားတော့မှ အောက်စက်ထဲက အောကားခွေကို သတိပြန်ရတော့ သည်။
ညနေငါးနာရီမီးပြန်လာမှ အခွေထုတ်မည်ဆိုလျင် အိမ်တွင် လူစုံနေလောက်ပြီ ဖြစ်၍ အန္တရာယ်များလေသည်.......
ထို့ကြောင့် ဂိုထောင်ထဲမှ ဝက်အူလှည့်တစ်ခုကိုယူပြီး အောက်စက်ကိုဖွင့်ကာ အခွေပြန်ထုတ်လိုက်သည်။
ကျောင်းပိတ်ရက် အိမ်နေရင်း အောကားခိုးကြည့်တုန်း မီးပျက်သည်နှင့်ကြုံရသည်မှာ ခဏခဏရှိနေပြီဖြစ်၍ စက်ထဲမှ အခွေထုတ်ခြင်း အတတ်ပညာကို သန့်ဇင်တစ်ယောက် အင်မတန်မှ ကျွမ်းကျင်နေပြီဖြစ်သည် ။
သူစက်ထဲက အခွေထုတ်ပြီးသည့်အချိန်တွင် အဖိုးဖြစ်သူက အိမ်လည်ရာမှ နေ့လည်စာစားရန် ပြန်လာသည့်အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
ဒီလိုနှင့် နေ့လည်စာ ထမင်းစားပြီးတော့ တရေးတစ်မော အိပ်ပျော်သွားသေးသည် ၊ အိပ်ရာက နိုးလာတော့ “ကျွန်တော် မျိုးမင်းထက်တို့အိမ်ကို သွားလည်လိုက်ဦးမယ်နော်” ဟု အဖိုးကို ပြောပြီး စက်ဘီးနင်းကာ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
မျိုးမင်းထက်တို့ အိမ်သို့ရောက်သော အခါတွင် အိမ်ဖော်တစ်ယောက်ကလာပြီး ခြံဝန်းတံခါးဖွင့်ပေးသည်။
ခြံထဲသို့ ရောက်သော အခါတွင် မျိုးမင်းထက်နှင့် သူ့အကိုတို့နှစ်ယောက် တိုင်ထိုင်ကြေးဘောလုံးကန်နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ၊ မျိုးမင်းထက်က.....
“သန့်ဇင်....ဘောလုံးကန်ရအောင်လေ...လာ”
“ မကန်တော့ဖူး ခြေထောက်နာနေလို့”
“အေး...ပြီးတာပဲ ၊ အဲ့တာဆိုခဏစောင့် ဒီမှာ နှစ်ဂိုးနှစ်ဂိုးဖြစ်နေလို့ အပြီးသတ်လိုက်ဦးမယ်”
“အေးအေး.....”
သန့်ဇင်ရောက်ပြီး မကြာမှီမှာပင် မျိုးမင်းထက်က သူ့အကိုကို သုံးဂိုးနှစ်ဂိုးဖြင့် ရှုံးပြီး အနိုင်ပေးလိုက်ရသည်။
ဘောလုံးကန်ပြီးတော့ မျိုးမင်းထက်က သန့်ဇင်နားလာပြီး......
“လာ...အိမ်ထဲမှာခဏစောင့်လေ ၊ ငါရေချိုးလိုက်ဦးမယ်”
“အေး....ချိုးလေ.....ပြီးရင် ဂိမ်းဆိုင်သွားကြမလား”
“သွားချင်ဖူး....ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ဂိမ်းဆိုင်ကလူအသေရှုပ်တယ် ၊ ငါတို့အတွဲသွားချောင်း ရအောင်လေ”
“အင်း....ကောင်းသားပဲ ၊ မချောင်းဖြစ်တာတောင်ကြာပြီ”
“ ဒီတစ်ခု ဟိုကောင် အောင်အောင်ဦးကိုပါ ငါတို့နဲ့အတူခေါ်သွားရအောင်”
“ဖြစ်ပါ့မလား...အဲ့ကောင်က အခုထိ ကောင်မလေးတစ်ယောက်တောင် စိတ်ဝင်စားကြောင်း ပါးစပ်ကနေဟဖူးတာမဟုတ်ဖူး ၊ ကလေးစိတ်မပျောက်သေးတာလား...ဘာလားတော့ မသိဖူး တခြားသူတွေပြောသလို နည်းနည်းတော့....နွဲ့နေလားလို့”
“အေး...အဲ့ဒါကြောင့်ပဲ အဲ့ကောင်ခြောက်မသွားအောင် ငါတို့က သူငယ်ချင်းကောင်းပီသစွာနဲ့ သဘာဝတရားကြီးကို ခေါ်ပြမလို့လေ”
“အင်း...စမ်းကြည့်ကြတာပေါ့ ၊ အဲ့ကောင်ပြဿနာတော့ မရှာလောက်ပါဖူးနော်”
“ငါတို့နှစ်ယောက်ထည်းနဲ့တင်ကို ပြဿနာရှာလို့လုံလောက်ပါပြီကွာ...ဟား.ဟား”
“အေး...ချွေးတိတ်ရင် ရေမြန်မြန်ချိုးတော့”
“အမြန်ဆုံးနည်းနဲ့ ပန်းကန်လုံးစီးပြီး သွားချိုးပြီဟေ့”
မျိုးမင်းထက် ရေချိုးသည်မှာ စုစုပေါင်း ငါးမိနစ်ပင်မကြာလိုက်....
တဘတ်ကြီးပတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကနေ အပြေးပြန်ထွက်လာသည် ။
ပြီးနောက် ဘောင်းဘီနှင့် အင်္ကျီကိုဝတ်ပြီး ဂျိုင်းကိုလိမ်းသည့် ရိုးအွန်လိမ်းရင်း “ လူပျိုဖြစ်လာတာတော့ ကောင်းပါရဲ့ အမွှေးတွေက ဟိုပေါက်ဒီပေါက်နဲ့ ” ဟူ၍ ပြောလိုက်သေးသည် ။
အကုန်လုံးပြင်ဆင်ပြီးသောအခါ သူ့အမေကို အပြင်သွားမည်ဟု ခွင့်တောင်းပြီး အောင်အောင်ဦးတို့၏ အိမ်သို့ စက်ဘီး တစ်ယောက်တစ်စီးနှင့် ခရီးဆက်ကြလေသည်။
ငအောင်၏ အိမ်သို့ရောက်သောအခါ အထဲမဝင်တော့ပဲ မုန့်ဝယ်ကျွေးမည်ဟူ၍ လိမ်ညာပြီး အပြင်သို့ခေါ်ခဲ့လေတော့သည်။
သန့်ဇင်နှင့် မျိုးမင်းထက်၏ အကြံကို အောင်အောင်ဦးကမသိရှာ...... အကင်အဝကျွေးမည် ပြောထားသောကြောင့် ဘာအကင်တွေစားပြစ်မည်ဟု ကြံစည်ရင်း ပျော်နေရှာလေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်၏ ရည်ရွယ်ချက် အမှန်ကိုသိလျင် အောင်အောင်ဦးက အိမ်ပြန်မည်ဆိုး၍ စက်ဘီးပင်မယူခဲ့ခိုင်းပဲ သန့်ဇင်၏ စက်ဘီးအနောက်ကနေ အပင်ပန်းခံကာ တင်ခေါ်လာ သည်။
ကန်တော်ကြီးကိုသွားသည့် မြို့ပတ်လမ်းကိုရောက်လာတော့ အောင်အောင်ဦးက သံသယ ဝင်လာတော့သည်.......
“ဟေ့ကောင်တွေ....မင်းတို့ဘယ်အကင်ဆိုင်သွားစားကြမလို့လဲ” ဟု အောင်အောင်ဦးက မေးခွန်းထုတ်လာတော့ မျိုးမင်းထက်က....
“ကန်တော်ကြီးမရောက်ခင် အဝိုင်းနားက အကင်ဆိုင်က စားကောင်းတယ်....အဲ့တာ မင်းတို့ကို လိုက်ကျွေးမလို့” ဟု ပြန်ချေပလိုက်သည်။
ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ကန်တော်ကြီးနားမရောက်ခင် လမ်းထောင့်တစ်နေရာတွင် အကင်ဆိုင်တွေ့၍ ခဏရပ်အကင်ဝယ်ကြသည်။
အောင်အောင်ဦးက စိတ်ကြိုက် အကင်ချောင်းများရွေးပြီး ကင်ခိုင်းနေလေသည် ၊ သန့်ဇင်နှင့် မျိုးမင်းထက်က အသံတိုးတိုးဖြင့် စကားပြောနေကြသည် ၊ သန့်ဇင်က....
“ အကင်စားပြီးမှ ကန်တော်ကြီးထဲသွားကြမှာလား ၊ ဟိုကောင်က နင်းကန်ရွေးနေတာနော်”
“ပါဆယ်ထုတ်ခိုင်းလိုက်မယ်..... ဟိုရောက်မှ အတွဲချောင်းရင်းနဲ့စားကြတာပေါ့”
“အေးအေး....သွားပြောလိုက်ဦး ၊ ဆရာသမားက ထိုင်ခုံပေါ်မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်နေပြီ”
“အေး....မင်းလည်း စားချင်တာရွေးလေ ၊ ငါဟိုကောင့်ကို သွားပြောလိုက်မယ်”
“အိုဂေ”
ထိုသို့ဖြင့် အကင်ဆိုင်က အဒေါ်ကြီးကို ပါဆယ်ယူမည်ဟုပြောပြီး အောင်အောင်ဦးကို မလိမ့်တစ်ပတ်ဖြင့် ကန်တော်ကြီးထဲသို့ခေါ်ခဲ့သည် ။
အဝင်ပေါက်တွင် ဂိတ်စောင့်က အရပ်ရှည်သည့် သူတို့သုံးယောက်ကို လူကြီးဝင်ကြေးစာကောက်ချင်နေ၍ အောင်အောင်ဦးက ကျောင်းသားကဒ်ထုတ်ပြပြီး ရန်တွေ့သောကြောင့် သုံးယောက်လုံး ကလေးဝင်ကြေးဖြင့်သာ ပန်းခြံထဲသို့ရောက်သွားကြသည်။
ကန်တော်ကြီးပန်းခြံထဲရောက်သွားတော့ အောင်အောင်ဦက ရေကန်ဘေးတစ်နေရာတွင် ထိုင်ရင်း အကင်စားတော့မည်ပြုသည် ။
တားဆီး၍ ရမည့်ပုံမပေါ်တော့သဖြင့် သန့်ဇင်တို့ နှစ်ယောက်လည်း အကင်ကိုမြန်မြန်ကုန်အောင် ကူစားပေးလိုက်သည်။
မျိုးမင်းထက်က ကျွပ်ကျွပ်အိတ်ထဲ နောက်ဆုံးကျန်ရစ်ခဲ့သည့် ကြက်အမြစ်ကင်ကို ဒုတ်ဖြင့်ထိုးယူကာ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ဝါးလိုက်ရင်း.......
“အောင်အောင်ဦး....ပြီးရင် နန်းမြင့်မျှော်စင်ဖက်သွားကြမလို့ ၊ လိုက်ခဲ့မယ်မလား”ဟု မေးလိုက်သည် ၊ အောင်အောင်ဦးက....
“ဟင်...နန်းမြင့်မျှော်စင်က ဒီကနေဆို အဝေးကြီးလျောက်ရအုံးမှာ ၊ ပျင်းစရာကြီး”
“ငါတို့က မျှော်စင်ပေါ်မတက်ပါဖူး...အဲ့နားက လူပြတ်တဲ့တောထဲ အတွဲသွားချောင်းမလို့”
“မလိုက်ချင်ပါဖူး....ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ၊ အတွဲတွေကြည့်ချင်ရင် ဒီမှာကြည့်လည်းရတာပဲ.... ဟော...ဟိုမှာတစ်တွဲ ဘာမှလည်းမဟုတ်ပါဖူး ပွတ်တီးပွတ်သတ်လုပ်နေကြတာပဲဟာကို”
“ဟိုမှာက အဲ့ထက်ကောင်းတာတွေ မြင်ရမှာကွ... လိုက်ခဲ့ပါ ၊ သန့်ဇင်နဲ့ငါ သွားချောင်းနေကြ... ဟုတ်တယ်မလားသန့်ဇင် ” ဟု ပြောရင်း မျိုးမင်းထက်က သန့်ဇင်ကို အကူအညီလှမ်းတောင်း လိုက်သည်။
ကန်တော်ကြီးရေကန်ထဲက ဘဲငန်းကြီးတွေကို ငေးကြည့်နေသည့် သန့်ဇင်က.....
“အော်...အေး ဟုတ်တယ် ၊ လိုက်ခဲ့ပါ မင်းမကြိုက်ဖူးဆိုရင် နောက်တစ်ခါမခေါ်တော့ပါဖူး”
“ ငါတောခြောက်မှာကြောက်တယ်နော်....ပြီးတော့ ကန်တော်ကြီးထဲမှာ မြွေရှိတယ်လို့ အမေကပြောဖူးတယ်”
“ ဘာတို့သွားနေတာ ငါးခါမကတော့ဖူး....ဘာမြွေမှမရှိပါဖူးကွာ...လိုက်ခဲ့စမ်းပါ ၊ စောနက မင်းကိုမုန့်ဝယ်ကျွေးထားတာနော်”
“ဟုတ်ပြီ...ဟုတ်ပြီ....သွားမယ်..သွားမယ် မင်းတို့ကောင်တွေ ငါ့ကိုအစကတည်းက ညာခေါ်လာတာမလား”
“ဟဲဟဲ.....သိပြီးတာပဲ လာပါ...မင်းကြည့်ပြီးသွားရင်ကြိုက်သွားမှာပါ”
ထို့နောက် သူငယ်ချင်းသုံးယောက်သား အတွဲများချိန်းတွေ့တတ်သည့် နန်းမြင့်မျှော်စင်နားရှိ တောအုပ်အတွင်းသို့ဝင်ပြီး အတွဲချောင်းရန် ချီတက်ကြလေသည် ။
သန့်ဇင်နှင့် မျိုးမင်းထက်က မကြာခဏ လာချောင်းတတ်ကြသူများဖြစ်၍ ဘယ်နားကနေချောင်းလျင် မြင်ကွင်းကောင်းသည်......ဘယ်နားတွင် စုံတွဲများလာတက်သည်ဟူ၍ ဂျက်ကာကောင်းများ ကိုသိထားလေရာ မကြာခင်ပင် စုံတွဲတစ်တွဲကို တွေ့ရှိသွားကြသည်။
ထိုစုံတွဲနှင့် မလှမ်းမကမ်းက ခြုံပုတ်တစ်ခုတွင် နေရာယူပြီး ချောင်းကြည့်ကြ လေသည် ၊ မျိုးမင်းထက်က ကျောပိုးအိတ်ထဲကနေ အိမ်ကယူလာသည့် သူ့အဖေ၏ မှန်ဘီလူးကို ထုတ်ရင်း အနီးကပ် မြင်ကွင်းဆွဲကြည့်ကြသည် ။
သန့်ဇင်က လက်ညိုးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး တံတွေးစွတ်လိုက်ပြီး အပြင်ပြန်ထုတ်ကာ လေတိုက်ခတ်သည့် ဦးတည်ရာအား စစ်ဆေး လေသည် ၊ လူသစ်ဖြစ်သူ အောင်အောင်ဦးက သန့်ဇင်ကိုကြည့်ရင်း.....
“ ဟေ့ရောင်...လက်ညိုးကိုတံတွေးစွတ်ပြီး.....ဘာလုပ်တာလဲကွ”
“ရှူး....စကားကို တိုးတိုးပြောစမ်းပါ အောင်အောင်ဦးရ ၊ ငါတို့က သူတို့ရဲ့ လေအပေါ်မှာလား အောက်မှာလားလို့စမ်းနေတာ.....”
“ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ငါတို့က လေကွယ်ရာမှာနေမှ စကားပြောသံတွေ သစ်ရွက်ကိုနင်းသံတွေ သူတို့မကြားအောင် လို့ပေါ့ကွ”
“အခုရော....လေကွယ်ရာမှာလား”
“အေး...ဟုတ်တယ် စကားမများနဲ့ ဟိုအတွဲကိုကြည့်တော့ ၊ ဖက်ပြီးနမ်းနေကြပြီ.... ကောင်းခန်းရောက်တော့မှာ....ဟိုကောင် ငါ့ကို မှန်ဘီလူးငှားပါဦးဟ မင်းပဲကြည့်မနေနဲ့”
“အေး...ရော့”
သန့်ဇင်လည်း မျိုးမင်းထက်ဆီကနေ မှန်ဘီလူးကိုယူပြီး အတွဲချောင်းလိုက်သည် ၊ ထိုအတွဲမှာ ဒီနေရာတွင် လာပြီးချိန်းနေကြဖြစ်ပုံပေါ်သည်.....
လူပြတ်သောနေရာ ဖြစ်သောကြောင့် နှစ်ယောက်သား ထင်းရှူးပင်ကိုမှီပြီး ဖက်နမ်းနေကြသည် ၊ ချိန်းတွေ့နေသည့် အကိုကြီးက သူ့ကောင်မလေးကို ဖက်နမ်းရင်း အကျီပေါ်ကနေ ချိုဗူးတွေကို နယ်ကိုင်နေသည်..... ကောင်မလေးက အကိုကြီး၏ ပုခုံးကိုဖက်ရင်း ဖီးတက်နေပုံပေါ်လေသည်။
အကိုကြီးက ကောင်မလေး၏ အင်္ကျီကျယ်သီးများကို ဖြုတ်ပြီး ပေါ်လာသည့် ဘော်လီကို အပေါ်သို့ပင့်တင်လိုက်သည် ။
ထိုအခါ ကောင်မလေး၏ အလယ်အလတ်ဆိုဒ်ရှိသည့် ရင်သားနှစ်မွှာပေါ်ထွက်လာလေသည် ......
အကိုကြီးက နို့တွေကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ရင်း ဘယ်ဖက်နို့အုံက အညိုရောင်နို့သီးခေါင်းလေးကို ပါးစပ်ဖြင့်ကုန်းစုပ်လိုက်သည်။
သူတို့ အတွဲကိုကြည့်ရင်း အကိုကြီးကို အားကျကာ သန့်ဇင်က တံတွေးမျိုချမိသည်.....ထိုအချိန်တွင် သူ့လက်ထဲက မှန်ဘီလူးကို မျိုးမင်းထက်က ပြန်ဆွဲလုခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။
“သန့်ဇင်တော်တော့....ငါ့အလှည့်ရောက်ပြီ...တောက်...မိုက်တယ်ကွာ...ရှယ်ပဲ”
“ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုကြည့်....မျိုးမင်းထက် အညိုရောင်လေးတွေ...ချွန်ထွက်နေတာပဲ”
“အေး...ဟုတ်တယ်ကွ ၊ ရော့....အောင်အောင်ဦး ကြည့်ကြည့်”
“အင်း......ဟိုအကိုကြီးက ကလေးလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့ သူ့ကောင်မလေးရဲ့နို့ကို ဘာလို့စို့နေတာလဲ မသိဖူးနော်.....အသဲယားစရာကြီး...အီး ၊ အတွဲတွေချိန်းတွေ့ရင် အဲ့လိုလုပ်ကြတာလား”
အောင်အောင်ဦး၏ ထူးဆန်းသည့် မှတ်ချက်ပေးမှုကြောင့် သန့်ဇင်ကိုတို့နှစ်ယောက် ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိပဲ ဖြစ်သွားကြသည် ၊ မျိုးမင်းထက်က....သူ့သူငယ်ချင်း အောင်အောင်ဦး၏ ပုခုံးကိုဖက်ရင်း......
“စော်နို့တွေက စို့လို့ကောင်းတယ်ကွ....အဲ့တာကြောင့် အဲ့အကိုကြီးက စို့နေတာ”
“ မင်းကစော်နို့စို့ဖူးလို့လား နို့ရည်လည်းမထွက်ပဲနဲ့ ဘာလို့များစို့နေတာပါလိမ့်”
“ငါတော့မစို့ဖူးသေးဖူးပေါ့ကွာ...သေချာကြည့်ကြည့် ၊ စော်နို့က အမေနို့စို့တာနဲ့ မတူဖူးကွ..... အမေနို့စို့တယ်ဆိုတာက နို့ရည်ကို အဟာရအဖြစ်သောက်သုံးရုံသက်သက်ပဲ စို့တဲ့လူဖက်က ကောင်းတာ.....စော်နို့ကြတော့ နို့ရည်မထွက်ပေမယ့် စို့တဲ့သူရော....အစို့ခံရတဲ့သူရော ကောင်းတာကွ...တွေ့လား...အဲ့အမကြီး နို့စိုခံရပြီး မျက်တောင်လေးကို ကော့စင်းနေတာပဲ”
“အော်...အဲ့လိုလား..ငါက သူအိပ်ချင်လို့မှတ်နေတာ”
“အေးပါကွာ ” ( မျိုးမင်းထက်နှင့် သန့်ဇင် နှစ်ယောက်လုံး ပြောသံ )
အတွဲချောင်းနေသည့် ဇာတ်လမ်းကတော့ မသန်းဖြစ်လာလေပြီ အကိုကြီးက ဘောင်းဘီကို ဒူးအထိချွတ်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေသည့် လီးမဲကြီးအား သူ့ကောင်မလေးကို ကိုင်ခိုင်းပြီး ဂွင်းထုပေးစေသည် ။
သူကိုယ်တိုင်လည်း ကောင်မလေး၏ ထမိန်ကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး အဖုတ်ကိုပွတ်ကိုင်နေပုံ ပေါ်သည်။
အောင်အောင်ဦးကလည်း မေးခွန်းထပ်မထုတ်တော့ပဲ ငြိမ်သက်စွာ ကြည့်ရှူ့အားပေးနေလေသည်......
မှန်ဘီလူးကိုတော့ တစ်ယောက်လက်ထဲက တစ်ယောက်ဆွဲလုပြီး ကြည့်ကြလေသည်။
အတွဲချောင်းနေသည့် သူငယ်ချင်းသုံးယောက်လုံး လီးတောင်လာသဖြင့် ခါးကိုနည်းနည်းကြွ ပြီးထိုင်နေသည့် အနေအထားပြင်လိုက်ကြသည် ။
သန့်ဇင်က အောက်ခံဘောင်းဘီထဲတွင် ဘောမွှေးနှင့်တောင်လာသော လီးတံထိပ်ကအရေပြားနှင့် ညှပ်ပြီးဆွဲမိသလိုဖြစ်၍ နာသွားသဖြင့် ဘောင်းဘီထဲလက်ထည့်ကာ အဆင်ပြေအောင် ပြုပြင်လိုက်ရ သေးသည် ။
သူတို့ချောင်းကြည့်နေသည့် စုံတွဲကတော့ မြေပြင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လဲပြီး ဖက်နမ်းရှုံ့ကာ အချစ်ပိုနေကြလေပြီ ။
အကိုကြီးက အိပ်ကပ်ထဲက အဖော်တံဆိပ်ကွန်ဒုံးကိုထုတ်လိုက်ပြီး ဖွင့်ဖောက်လိုက်ကာ လီးထိပ်တွင် စွတ်ချလိုက်လေသည်....
ပြီးနောက် ကောင်မလေး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲပြီး လီးကိုအဖုတ်ထဲသို့ထည့်သွင်းပြီး စတင်၍ အချစ်ခန်းဝင်ကြ လေတော့သည်၊ အောင်အောင်ဦးက.......
“ဟိုအကိုကြီးက သူ့ဟာမှာဘာစွပ်လိုက်တာလဲ”
“ကွန်ဒုံးလေ......ဗိုက်မကြီးအောင်စွပ်ပြီး လုပ်ရတာ.......ငါပြီးမှရှင်းပြမယ် ၊ အခုတော့ တိတ်တိတ်နေကွာ” ဟု သန့်ဇင်ကိုက တိုတိုတုတ်တုတ် ဖြေပေးလိုက်သည်။
ကန်တော်ကြီးထောင့်တစ်ရာတွင် အချစ်စခန်းဝင်နေကြသည့် ထိုအတွဲသည် မြေပြင်ပေါ်တွင် ကာမဆက်ဆံရင်း ကောင်မလေးက ကျောနာ၍လားမသိ.....
ပုံစံအနေအထား တစ်မျိုး ပြောင်းကြလေသည် ၊ အကိုကြီးက ခြေဆင်းကာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်း ထင်းရှုးပင်ကို ကျောပေးမှီနေလေသည်....
ကောင်မလေးက အပေါ်ကနေခွပြီး လီးကိုအဖုတ်နှင့်တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်..........
“အာ့.....” ( ကောင်မလေး၏ ငြည်းသံ )
“အာ့.....” ( အောင်အောင်ဦး၏ အော်သံ)
လူခြေတိတ်သည့် ကန်တော်ကြီးတောထဲတွင် ကောင်မလေးအသံနှင့် သူတို့ဘေးနားက အောင်အောင်ဦး၏ အော်သံသည် ပြိုင်တူ ထွက်ပေါ်လာသည်။
လိင်ဆက်ဆံနေကြသည့် စုံတွဲက အောင်အောင်ဦး၏ အသံသဲ့သဲ့ကိုကြား၍ လုပ်နေသည်ကို ခဏရပ်ပြီး တောင်ကြည့် မြောက်ကြည့် လျောက်ကြည့်နေကြသည်။
သန့်ဇင်နှင့် မျိုးမင်းထက်က အသံထွက်လာသည့် အောင်အောင်ဦး၏ ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်အတင်းပိတ်ပြီး သုံးယောက်လုံးခေါင်းကို အောက်သို့ ငုံ့လျိုးထားကြသည် ။
ဟိုစုံတွဲ သံသယလျော့သွားပြီး ပြန်လိုးကြခါမှ ပိတ်ထားသည့် အောင်အောင်ဦး၏ ပါးစပ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ကြသည် ၊ မျိုးမင်းထက်က လေသံတိုးတိုးဖြင့်....
“ အောင်အောင်ဦး...ဘာလို့အော်တာလဲကွ...ဟိုအတွဲက ငါတို့ကိုတွေ့သွားတော့မလို့” ဟု ဆူငေါက်လေသည်။
“ငါ့ဖင်ကို ပုရွက်ဆိတ်ကိုက်လို့ကွ...နာတယ်ဟ...ခါကျဥ်ကောင်ကြီးကိုက်တာ”
“ရှူး......နှစ်ယောက်လုံးတော်ကြတော့ ၊ ဟိုမှာ ထိပ်ဆုံးကိုရောက်ခါနီးနေကြပြီ....ကြည့်..ကြည့်”
ခရီးအဆုံးကို ရောက်ခါနီးတော့ စုံတွဲထဲမှ အပေါ်တက်ပြီး မြင်းစီးဆောင့်နေသည့် ကောင်မလေး၏ အသံသည် တဖြည်းဖြည်း ကျယ်လောင်လာလေသည်။
သူ့ချစ်သူ အကိုကြီးကလည်း မျက်စိအရှေ့တွင် နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဖြစ်နေ့သည့် နို့နှစ်လုံးကိုကိုင်ညှစ်ပြီး တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် စုပ်ပေးနေသည် ........
“အား...အား...အား....မောင်ရေ...ကောင်းတယ်...အား...အား...အား...ဟင့်”
“ဖတ်...ဖတ်...ဖတ်...ပလစ်..ပလစ်...ပလစ်...ဗြစ်..ဗြစ်...ဗြစ်”
“အွန်း...အွန်း...အွန်း....အွန်း....ဟင့်...အင့်...ဟင့်...အား...အားးးး....အားးးးးးးး”
ချောင်းကြည့်ခံနေရသည့် စုံတွဲက သူတို့၏ အချစ်ခရီးစဥ်ပြီးသွားတော့ အဝတ်တွေပြန်ဝတ် ဖုန်တွေခါပြီး အပြင်သို့ ပြန်ထွက်သွားသည်။
ခြုံထဲက အတွဲချောင်းနေသည့် သုံးယောက်ကတော့ ဘောအောင့်ပြီး ကျန်ရစ်ခဲ့လေတော့သည် ၊ မျိုးမင်းထက်က သူ့လက်ပတ်နာရီကိုကြည့်ရင်း......
“ငါးနာရီထိုးနေပြီကွ....ပြန်ကြရအောင် နောက်တစ်ပတ်မှ ပြန်လာချောင်းကြတာပေါ့....... အဲ့အခါကြ ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ဦးမလား အောင်အောင်ဦး”
“အေး...လိုက်ခဲ့မှာပေါ့ကွ...ဒီလိုကြည့်ရတာမိုက်တယ်ဟ ၊ ငါတို့အိမ်မှာ နိုင်ငံခြားကား အခွေထည့်ကြည့်ရင် နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတဲ့အခန်းရောက်ရင်ကို ငါ့အဒေါ်တွေက ရီမုဒ်နဲ့ ရစ်ပြီး ကျော်ကြည့်ကြတာကွ”
“ဟား...ဟား...ကောင်လေး အရသာတွေ့သွားပြီပေါ့ ”
“ ငါထိုင်ရတာ ကြာသွားလို့လား မသိဖူး...ခြေထောက်တွေကျဥ်နေပြီ ရှူးလည်းပေါက်ချင် နေပြီ”
“ဟိုနားလေးမှာပဲ ပေါက်ခဲ့ကြရအောင် အိမ်သာက တစ်ယောက်ကို တစ်ရာပေးရတယ်”
“ဟုတ်လား...စျေးကြီးတာ တောအစပ်ထွက်ပြီး ကန်တော့...ကန်တော့ပြောပြီး ပန်းလို့ရတာပဲ”
“အေး...သွားကြရအောင်”
“စွတ်....အင်းးး............”
“သေးပေါက်ပြီးခါနီး ငါ့တကိုယ်လုံးတုန်တုန်သွားတာပဲ....ဖင်လေတိုက်လို့လား မသိဖူး”
“မဟုတ်ဖူး......အောင်အောင်ဦး...... မင်းဖင်ကို နတ်လိုးသွားတာ....ခွိခွိ”
“ငိုးမ...ပေါက်တက်ကရ...အဲ ကန်တော့ကန်တော့”
မျိုးမင်းထက်၏ ကျီစယ်မှုကြောင့် အောင်အောင်ဦးပါးစပ်က ရုတ်တရပ်ဆဲမိသွားပြီး တောစပ်နားရောက်နေကြောင်း ပြန်အသိဝင်ကာ ကန်တော့ကန်တော့ဟု ပြန်တောင်းပန်လိုက်ရသည်။
ပြီးနောက် သုံးယောက်သား စက်ဘီးအပ်ထားသည့် နေရာသို့ လမ်းလျောက် ပြန်လာကြရင်း အောင်အောင်ဦးက သူသိချင်သည့် ကွန်ဒုံးအကြောင်းကို မေးမြန်းစူးစမ်းခြင်း ပြုလေသည်။
သူနာပြုဆရာမ၏ သားဖြစ်ပြီး ကျန်းမာရေး ပညာပေးစာဆောင် အမျိုးမျိုးကို ဖတ်ထားဖူးသည့် သန့်ဇင်ကိုက ကွန်ဒုံးဆိုသည်မှာ လိင်ဆက်ဆံလျင် အကာအကွယ်အနေဖြင့် သုံးသည့် ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း ၊ လိင်ဆက်ဆံရင်း ယောကျာ်းလေး၏ သုတ်ရည်နှင့် မိန်းမ၏ မမျိုးဥတို့ တွေ့ဆုံလျင် ကိုယ်ဝန်ရနိုင်ကြောင်း ၊ စုံတွဲများသည် အချိန်မတန်ခင် ကိုယ်ဝန်မရအောင် အကာကွယ်အနေဖြင့် သုံးကြကြောင်း ၊ ဆယ်တန်းရောက်လို့ Bio တွဲယူလျင် အသေးစိတ်သင်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း ၊ ကွန်ဒုံးဆိုသည်မှာ မိုးရာသီတွင် မိုးမစိုစေရန် သုံးသည့် မိုးကာသဘောမျိုးဖြစ်ကြောင်း သူ့သူငယ်ချင်း အူတူတူအား စိတ်ရှည်စွာ ရှင်းပြပေးလေသည်။
သန့်ဇင်ကို ရှင်းပြသမျှကို အောင်အောင်ဦးက ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်ဖြင့် နားထောင်ရင်း လိုက်ပါလာလေသည် ၊ ရှင်းပြပြီးတော့ အောင်အောင်ဦးက မေးခွန်းထုတ်တော့သည်။
“အဲ့တာဆို ငါ့အဖေနဲ့အမေကလည်း လိင်ဆက်ဆံပြီးမှ ငါ့ကိုမွေးလာတာပေါ့ ၊ ငါကအစတုံးက ဒီအတိုင်း ယောကျာ်းနဲ့မိန်းမနှစ်ယောက် အတူအိပ်ရုံနဲ့ ကိုယ်ဝန်ရတယ်မှတ်နေတာ......”
“အဲ့လိုပေါ့ကွာ....မင်းမိဘမှမဟုတ်ပါဖူး အကုန်လုံးအဲ့လိုချည်းပါပဲ”
“ဟုတ်ပါ့မလား သန့်ဇင်ရ....ငါညတိုင်း အဖေတို့အမေတို့နဲ့အတူတူ အိပ်နေတာပဲဟာ ၊ သူတို့ တစ်ခါမှ ဟိုလိုလုပ်တာ မတွေ့ဖူးပါဖူး”
“မင်း ၉တန်းပဲတက်ရတော့မယ် ၊ အမေတို့နဲ့အတူအိပ်တုံးလား”
“အင်း....တစ်ယောက်ထည်းအိပ်ရမှာကြောက်စရာကြီး ၊ မင်းတို့က တစ်ယောက်ထည်း အိပ်ကြတာလား”
“အေးပေါ့ကွ....သုံးတန်းလောက်ကတည်းက အိပ်နေပြီ ”
“မျိုးမင်းထက်ရော...”
“ငါက တစ်တန်းလောက်ကတည်းက ငါ့အခန်းထဲငါရောက်နေပြီထင်တာပဲ”
“အောင်အောင်ဦး....အဲ့တာကြောင့် မင်းဖားသားကြီးကမင်းကို အမြဲပြဿနာရှာနေတာနေမှာ ၊ အသက်လည်းကြီးလာပြီ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်အိပ်ပါကွာ”
“အေးပေါ့....အိပ်ရမှာပေါ့ ၊ အဖေက ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမှမပြောတာ”
“အဲ့လိုတော့ သားအဖချင်း ဘယ်ပြောပါ့မလဲကွ...မင်းလည်း လျောက်ပြီးသွားပြောမနေနဲ့ ဦးနော်...ခေါင်းအခေါက်ခံနေရအုံးမယ်”
“အဲ့လောက်တော့ ငါလည်းသိပါတယ်ကွ”
“သိရင်ပြီးတာပဲ....သားကြီး”
“မနက်ဖြန်ရောလာကြအုံးမလား...ငါတော့အားတယ် သန့်ဇင်မင်းရောအားလား”
“မအားဖူးဟေ့...အဝတ်တွေလည်းလျော်ရမှာ ၊ စာလည်း လုပ်ပြရအုန်းမှာ...မဟုတ်ရင် နောက်တစ်ပါတ်လုံး အဖိုးကပွစိပွစိပြောနေမှာ”
“အောင်အောင်ဦး....မင်းရော”
“ငါလည်းမအားဖူး...ငါ့အဒေါ်တွေက ဘုန်းကြီးကျောင်းဆွမ်းကပ်ကြမလို့ ငါကူလုပ်ပေးရ အုံးမှာ”
“အဲ့တာဆိုလည်း နောက်တစ်ပါတ်ပေါ့ကွာ....”
“အေး...ပြန်ကြရအောင်”
“အင်း”
မျိုးမင်းထက်က သူ့ရဲ့ပြိုင်ဘီးလေးကိုနင်းပြီး တစ်ယောက်ထည်းစီးသည် ၊ သန့်ဇင်နှင့် အောင်အောင်ဦးကတော့ စက်ဘီးတစ်စီးကို တစ်ယောက်တစ်လှည့်နင်းကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြ လေသည် ၊ သန့်ဇင်က အောင်အောင်ဦးကို အိမ်အထိပြန်လိုက်ပို့ပေးပြီးမှ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ သည်။
ဒီတစ်ခေါက်တော့ အိမ်ပြန်ရောက်တာ နောက်မကြသဖြင့် အဖိုးကဘာမှမပြော၊သန့်ဇင်လည်း ရုပ်တည်ကြီးနှင့် သောက်ရေအိုးဖြည့်ခြင်း ၊ ရေဆွဲခြင်း..........ကြမ်းတိုက်ခြင်း စသည့် အိမ်အလုပ်များကို လုပ်ဆောင်ပြီးမှ ရေပြန်ချိုးကာ ညနေစာစားလေသည်။
သန့်ဇင်ကိုတစ်ယောက် အပြစ်မလုပ်ထားသည့် ထူးဆန်းသည့် နေ့ဖြစ်သဖြင့် ညနေစာထမင်းဝိုင်းက အခါတိုင်းလိုမဟုတ်ပဲ တိတ်ဆိတ်နေသည် ၊ ထမင်းစားပြီးတော့ မိသားစုနှင့်အတူ ဇာတ်ကားကြည့်ပြီး မအိပ်ခင် ကျူရှင်ကပေးလိုက်သည့် အိမ်စာကို လုပ်ရသေးသည် ။
ညဆယ်နာရီရောက်မှ ဘုရားရှစ်ခိုးပြီး အိပ်ယာထဲဝင်လာသည်..... .အိပ်ယာပေါ်တွင်မျက်စိမှိတ်ရင်း ညနေက ချောင်းကြည့်ခဲ့သည့် မြင်ကွင်းကို ပြန်မြင်ယောင် လာပြီး....လီးတောင်လာသဖြင့် ဘောင်းဘီချွတ်ကာ စောင်ခြုံထဲတွင် တစ်ချီထုလိုက်ပြီးမှ အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားတော့လေသည်။