Cid POV
I pulled him again then I started kissing him, I really can't stop myself anymore.
I love this man so fucking much! I really do! Medyo nagalala pa ako kasi baka magulat ko sya, pero sobrang saya ko ngayon because he started responding to my kisses.
We are kissing each other so passionately! It's like we are both drowning ourselves sa sobrang pagkasabik at pagmamahal namin para sa isat-isa. Mga kamay nyang kusang pumulupot sa leeg ko. Mga kamay kong nagsimulang lumakbay sa kanyang likuran at hinahatak sya upang ang kanyang napakaganda at hubog na hubog na katawan ay mas mapalapit sakin.
This is the best feeling! Yung pakiramdam na sa amin ang mundo! Yung pakiramdam na walang sino man o ano man ang makakasira sa kung anong meron kami ngayon! Pakiramdam ko, sa bawat halik at haplos na aming pinapakawalan ay mas lalo ko syang minamahal at kinasasabikan!
Nakakabaliw ba ang sobrang pagmamahal kasi mahal na mahal ko na talaga sya! Wala na atang sino o ano man ang makakapagpabago pa ng kung anong nararamdaman ko para kay Jamie. Kahit na nahahaplos at nadadama ko si Jamie ngayon, pakiramdam ko mas lalo lang akong nasasabik sa kanya.
Sobrang tagal bago ako nagdecide na bumitaw kasi halos maubusan na kami ng hangin.
As I looked at him, I smiled as I saw that he's smiling at me! Ang mga ngiting sobrang napapalambot sa tuhod at kalamnan ko. Kakayanin kong harapin ang lahat makita lang ang mga ngiting nagmumula kay Jamie.
You can see in his face na sobra syang masaya sa ginawa namin, unlike before na takot at kaba ang namumutawi kay Jamie sa tuwing susubok akong iangat ang estado ng relasyon at kung anong meron kami.
Fuck! He's really smiling at me!
"Thank you, love!" I feel so overwhelmed na yan lang yung mga salitang lumabas sa bibig ko! I want to say thank you to him because I know it's not easy for him to do this. After all the things that na naranasan nya sa nakaraan hindi ko sya masisisi kung bakit sobrang maingat at mailap sya.
I ws shocked when he suddenly hugged me tightly, mga hagkan na parang nangangailangan at may halong pananabik, I hugged him too. Isa pa sa gusto ko mula kay Jamie ay yung init na nagmumula sa kanya sa tuwing mahahagkan ko sya. Init na parang nagsasabi na nasa tamang tao ako. Nagpapahiwatig na mahal at ligtas ako sa piling ng taong yumayakap sakin.
"I love you so much!" I said to Jamie while hugging him back with the same intensity. Sya lang ang mamahalin ko ng ganito! Sya lang!
"I love you too, love!"
Patuloy lang kaming magkayakap habang dahan dahang sumasabay sa tutog na kasalukuyang tumutugtog sa tabi namin. His face that rested on my shoulders while mine is on her head. Walang nagsasalita sa aming dalawa na tila at parehas namin ninanamnam ang napaka saya at sarap ng gabi na ito! Ito isa sa mga gabi na ayaw kong matapos pa.
Sana parati nalang ganito! Yung masaya lang at walang problema!
~~~
Jamie POV
Andito ako ngayon sa labas ng room nila Cid, nagbabakasakali akong nandito sya. Ilang linggo na rin kaming hindi nagkikita. Actually, one week na rin simula nung nagsimula ang semester, akala ko sobrang magiging masaya yung period na ito bukod kasi sa last year na ng pag-aaral ko and after his last surprise to me, I really thought everything will be perfect between us.
I need to explain myself! Hindi ako makakapayag na masira kami ng ganito lang, buti sana kung may nagawa akong kasalanan pero wala naman, I really don't understand kung bakit nagkaganun, okay naman kami. Masaya pa kami pero bakit parang nagbago ang lahat. Para bang nasa isang napakagandang panaginip ako, pero bigla akong nagising at dito ko realize na panahinig lang pala ang lahat. I really can't understand or even know the reason why he became so angry with me. I thought we are okay!
Sobrang galit yung nakita ko sa mga mata nya nung araw na yun. Mga mata na noon ko lang nakita. Sobrang natakot ako sa Cid kasi I never thought he can be like that especially with me. His face change to someone that I can't recognize. Nung time na yun, I feel like pwede nya kong saktan or masaktan.
One week ko na syang inaabangan pero wala, di sya pumapasok. What did I do ba! Sobrang na frufrustrate na ko sa kakaisip kung anong nangyari pero wala talaga akong alam!
Sobrang nasasaktan na ko!
"Jamie, are you okay?" tanong sakin nung lalakeng nasa likod ko, napaangat naman ako ng mukha nung marinig ko yung boses na yun.
Cid?
Sobrang saya ko kasi akala ko sya na, pero agad naman akong na disappoint nung hindi yung taong inakala ko yung nasa harap ko.
"Ahh Andy, okay lang ako. Iniitay ko lang si..."
Hindi ko alam pero parang di ko kayang banggitin yung name nya. Feeling ko maiiyak lang ako the minute I said his name. I've been trying so hard not to break down pero hirao na hirap na ako sa pagpipigil ng totoong nararamsaman ko.
Pakiramdam ko ay para akong Balkan na any minute ay sasabog na!
"Si Cid na naman ba?" Tanong nya kaya tmango nalang ako.
"Jamie, hindi ka ba napapagod? You don't deserve to be treated this way! You don't deserve this! Its been been what? A few weeks already when he showed up! Look at you! You look like a mess! This is not you, Jamie!"
"Pero Andy!"
"I know kasi si Cid yun! I know how much ou really love that guy pero..."
"Hanggang kelan ka magiging ganyan!"
Alam ko naman eh! Aminado naman ako na mali itong nangyayari sakin pero anong magagawa ko! Maski ako litong lito na sa mga nangyayari! Wala akong maintidihan
"Bakit kasi hindi nalang ako, if you choose me, I promise I will never ever hurt you again. Not ever again especially not like this!"
Nagsalita si Andy pero hindi ko masyadong narinig.
"Anong sabi mo, Andy? Sorry di ko masyadong narinig."
"Kelan mo ba ko pinakinggan?" Sagot ni Andy sakin na parang may laman then saka umiwas sya ng tingin
"Andy!" Minsan hindi ko maiwasang makonsensya for Andy. I'm all aware about his feeling for me, kitang kita ko naman yun hindi ako bulag pero kahit ano ba kasing gagawin ko. I really can't answer his feeling for me. It's not like I can force my heart to change whom to love! I really can't kasi si Cid lang kasi talaga ang laman neto. Kahit na nagkakaroon kami ngayon ng problema, Si Cid lang ang tinitibok at sinisigaw ng puso ko. Sya lang at wala ng iba!
"Sorry, Andy. I'm really sorry!" I can only look down while saying this to him, sobrang nahihiya kasi ako sa kanya, pero nagulat ako ng maramdaman kong hawakan ni Andy yung baba ko at unti unting iangat yung mukha ko paharap sa kanya.
"It's okay, Jamie! I understand! Mas mahal mo sya! Tanggap ko na yun noon pa! I just want you to know that I'm here. I'm always here for you and I will continue to wait. If destiny will give me the chance, I promise I will never waste it and treat you like how treats you before, but for now, masaya na ko na maging kaibigan mo. Atleast I can still be near you and that's enough for me!"
"Thank you, Andy! Thank you so much!"
"No problem, Jamie! Ikaw pa ba. Halika ka na nga kumain muna tayo alam ko naman hindi ka pa naglulunch kakaintay sa lokong yun. Alam mo kung di mo lang ako napigilan baka nabugbog ko na yun sa ginag!wa nya sayo napakabobo at insensitive nya kasi tao! Gago sya para saktang ang isang..."
"Andy!" Sinamaan ko naman sya ng mata. Ganyan sya lagi binabataan si Cid.
"I know! I know! Halika na!" Inakbayan nya ko at sabay na nga kaming naglakad papuntang cafeteria. Sa totoo lang, these past few weeks, sobrang thankfull ako kay Andy, kasi he's always been here for me para damayan ako. He's like my brother and my bestfriend. I feel so comfortable with him. Yes, I may not love him just how much I love Cid, but he's now officially one of the people I cherished. I'm so thankful na may taong kaya akong damayan lalo na sa mga panahon na ito, inspite of me hurting him.
I'm so thankful to Andy!
Sa di kalayuan.
Cid POV
Naglalakad ako ngayon papuntang classroom, ilang araw na kasi akong hindi nakakapasok. Sa totoo lang hindi ko pa kaya, sobrang nasasaktan pa ko sa mga nakita ko. Hindi ko alam if kaya kong pigilan ang sarili ko pag nakita ko sila ulit.
Fuck! Fuck this life!
It's been weeks since I last saw them and it's been hell for me! I don't know how did I survive this past few weeks na hindi sumasabog!
Pucha naman kasi, minsan na nga lang ako magmahal naloko pa at ang mas masakit kahit na anong nakita at nalaman ko mas nangingibabaw pa rin sakin yung sobrang pagkasabik ko sa kanya ngayon. Sobrang miss na miss ko na sya! I really want to forget all those fucking things I saw and run to him.
Malapit na sana ako sa room ng makita kong inakbayan ni Andy si Jamie. Nakita ko silang umalis mula sa pagkakaupo ni Jamie sa bench para pumunta kung sang lupalop nila balak pumunta. Pucha naman oh! Nananadya ba talaga ang mundo para ipamukha sakin na hindi na sya sakin!
Bwisit! Nagaapoy nanaman ako! Parang gusto kong pumatay ng tao! Bakit sa lahat ng tao bakit sya pa! Bakit si Jamie pa! Sa sobrang galit ko, sinipa ko yung basurahan sa tabi para ilabas yung galit na sobrang naghahari ngayon sa loob ko. Wala akong pakialam kahit umagaw ako ng atensiyon! Wala din namang naglalakas loob na awatin ako kasi subukan lang nila! Baka sa kanila ko mabunton lahat ng galit ko!
Nang matapos ako sa pagwawala tumalikod na ulit at naglakad ako palabas ng school!
Ayoko na! Ayokong manatili sa lugar kung nasaan andito din silang dalawa! Ayokong makita ni anino nila! Nangako ako na kahit kalian hinding hindi ko sasaktan si Jamie pero sa gingawa nila baka makalimutan ko iyon at baka kung ano pa ang magawa ko!
Kaya minabuti ko nalang na sumakay sa sasakyan and nagdrive papuntang airport!
I need to get away from all of this or else... I don't know what I will do!
I fucking don't know!
TO BE CONTINUED
A/N
I'll make things clearer in the next chapter! Hope you're ready! 🙂
WAANJAIMJORA