Jamie POV
After ng class namin, nagulat ako kasi nasa labas na naman sya ng room at iniintay ako.
Paano ko nalaman na iniitay nya ko? Pagkakita nya kasi sakin, agad agad syang lumapit at kinausap ako. Akala ko ba umuwi na to?
"Jamie, are you ready?" Tanong nya habang nakangiti sakin. Yung ngiting ny minute makakapunit ng pisngi nya sa sobrang haba at laki. Mukha din syang excited, I wonder why?
"Ready for what?" I confusedly asked him.
"For lunch! Wala ka namang plans na iba gor lunch, right? Wanna join me? My treat!" He excitedly asked me. Bakit ba sya ganito makaasta?
"Why? Bakit nagaaya ka?" Confused kong tanong sa kanya, nagulat naman ako nung bigla syang tumawa. Baliw ba talaga yung tao na toh? Bigla bigla nalang tumatawa ng wala naman nakakatawa?
"What's funny? May nakakatawa ba sa tanong ko?" I asked him.
"Hahahahaha I'm sorry! I didn't mean to laugh at you! It's just that... Hahaha never mind pero ganyan ka ba talaga? Lagi nalang kailangan may rason para sa mga bagay bagay? Hindi ba pwede gusto ko lang? Naisip ko lang! Ganun!" Sagot nya sakin.
"Why nga? Kung gusto mong maglunch bakit hindi yung circle of friends mo ang iask mo! At saka akala ko ba wala ka pasok? Bakit andito ka pa!"
"I'm here to have lunch with you!" He smilingly said to me like it was nothing!
"Just because of that? Inintay mo ko talaga?" Gulat na tanong ko sa kanya.
Seryoso ba yung tao na ito?
"Hahaha anong kayang magiging reaction mo if Yes ang isasagot ko sa tanong mo!"
"Huh?" Naguguluhan na ko sa taon to ah!
"Hahahaha you look so cute! If makikita mo lang reaksyon mo sa mga sinabi ko pero of course no, I'm here to do some school stuff too. Hindi naman ako isang stalker para intayin ka sa bawat gagawin at pupuntahan mo pero dahil lunch na at bilang pumayag ka na parang maging kaibigan ko, here I am wanting to treat you! If it's okay with you lang naman pero kung hindi pwede, okay lang din sakin! I just want to take my chance now!" Grabe medyo nakahinga naman ako after ko marinig sagot nya. Akala ko kung ano na! Pero ano daw? Take his chance? Take his chance on what? Weird naman kasi talaga ng mga pinaggagawa nya.
Tinititigan nya ko ngayon, na parang hoping talaga sya na papayag ako. Until unti ding lumalapit yung mukha nya sakin, ako naman eto paatas ng paatras.
Lalapit sya, lalayo ako. Hanggang sa macorner ako sa wall ng room na pinanggalingan ko.
He is still looking at me! Papalapit sya ng papalapit kaya agad agad kong tinaas yung kamay ko, nahawakan ko sya sa dibdib para pigilan syang tuluyang lumapit sakin! Ngunit nakangiti nya itong tinanggal, hawak hawak nya na yung kamay ko habang mas lumalapit sakin.
"Cid! What are you doing?" Kinakabahan ako habang sinasanbi ko ito!
"Please! Join me na!" Sinabi nya ito na parang wala lang, Grabe ano ba ito! Wala ata akong choice kung hindi pumayag! Halata kasi sa itsura nya na hindi sya papayas pag tumanggi ako.
I tried to look at our environment, medyo nakakaagaw na pala kami ng attention! Gulay! Ay bahala na nga!
"Okay! If you say so!" Sagot ko then umiwas na ko ng tingin sa kanya at umalis sa pagkakacorner nya. Lumayo ako ng konti sa kanya.
Grabe yung lakas ng kabog ng dibdib ko. Ano ba ito! Nilagay ko yung kamay ko sa dibdib ko. Napapikit ako habang pinapakiramdaman yung tibok neto!
Pagdilat ko nagulat ako ng nakita kong nasa harap ko na pala sya!
"Ang pusang gala!" Na out balance pa ko habang sinasabi eto sa kanya. Gulay na lalaking toh! Ano bang ginagawa mo sakin!
Buti nalang nahawakan nya ko before ako tuluyang matumba.
"So, wanna have lunch with me?" Tanong nya ulit, kaya napatingin ulit ako sa kanya na ngayon ay sobrang kung makangiti parin na nakatingin sakin. He looked so hopeful! Wala namang masama di ba?
Grabe yung tingin nya sakin ngayon. Yung para syang nagpapacute na ewan. Yung mata nya kasi eh.
Weird! Oo, overrated na ko sa kasasabi neto, pero ang weird talaga ng taong ito!
"Okay!" Sagot ko para lang tumigil na sya sa pagpapacute nya, then tsaka ko tinanggal yung paghahawak nya sa sakin. Umatras ako konti sa kanya, then I looked back at him again. He looked so shocked with my answer. Bakit ka ganyan!
"What? Talaga? Pumapayag kana?" He asked me again.
"Oo nga! Paulit ulit!" I said to him. Medyo nagulat naman ako sa naging reaksyon nya.
"Yes!" Pasigaw nyang reaksyon sa sagot ko.
Baliw ba sya! Sumisigaw talaga? Napatingin tuloy yung mga tao sa paligid ko.
Gosh! Nakakahiya!
"Cid!"
"Oppsss sorry!" Sagot nya sakin sabay ngiti ng nakakaloko!
"Ganyan ka ba kasaya dahil lang sa pumayag akong makipaglunch sayo? Ganoon ba ka kabig deal sayo ito?" Tanong ko sa kanya.
"Yes!" He answered me directly, habang nakatingin sya ng diretso sa mga mata ko. Nagbago din yung mukha nya from being nangiti to being so serious.
Lubdub lubdub lubdub (imagine tibok ng puso sound)
Omg! What the hell is this! Bakit nagiging ganito yung pakiramdam ko! Ano ba itong kakaibang nararamdaman ko ngayon?
Napansin siguro nya yung reakyon ko kaya nagbago yung mukha nya. Napalitan ito ng mukhang nagaalala.
"Oh! Sorry about that! I guess I'm too annoying and fast again! God! Bakit ba lagi nalang akong ganito!" Sabi nya sakin na may halong kaba sa boses nya.
'I'm really sorry Jamie! Hindi ko sinasadya!" Dagdag pa nya!
"Ay na ko ewan ko sayo, kung ano ano sinasabi mo! Akala ko ba kakain tayo! Halika na! 1 hour lang break ko?" Sabi ko nalang sa kanya trying to change the topic then nagstart na ko maglakad palayo sa kanya.
Naramdaman ko nalang na tumakbo sya para lumapit at sumabay sakin sa paglalakad ang pinagkaiba lang, nakangiti na syang nakatingin sakin. Hindi na nya ako tinanong ulit, sumasabay nalang sya sakin. Buti naman kasi hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya. Naguguluhan ako na ewan!
~~~
Naglalakad na kami ngayon papunta sa Cafeteria ng University.
Speaking of cafeteria! Grabe ilang araw na ko dito sa school na to pero never pa ko nakakapunta dito. Why would I dare naman! Pang mayaman naman kasi talaga yung mga pagkain dun judging by the cuisine na makikita dun tapos napakamamahal pa!
Biruin mo tubig, halagang 50? May halo bang flavor yung tubig nila?
Habang naglalakad kami hindi ko maiwasang hindi mailang! As expected! Ang dami nagreact nung makita nilang kasama ko si Cid, paano ba naman kasi heartthrob at super popular ng lalaking ito.
Bukod kasi sa galing sya sa isang napakayamang pamilya, varsity player pa ng school at medyo, medyo lang naman gwapo sya. So, di na nakakagulat na pinagkakaguluhan sya ng mga babae dito sa school.
Napatunanyan ko ito habang naglalakad kami! Grabe, kung nakakapanghalay lang yung mga tingin, siguro hubo na sya. Halos lahat ng babaeng madaanan naming ay nagtitiliian sa tuwing makikita sya!
Naku! Speaking of mga babae! Patay ako nito! Worst is baka tambangan ako ng mga babaeng nakakakita samin na mukhang baliw na baliw kay Cid. Sino ba naman kasi ako para samahan ng isang Cid diba.
Pati nga ako nagtataka sa ginagawa nya.
Ganito ba talaga sya mga taong unang beses nyang makilala or sa mga kaibigan nya
Sobrang kinakabahan ako.
"Grabe sino ba sya para makasama si Cid!"
"Oo nga eh! Grabe nakikita mo ba sila ngayon? Napaka lapit nila sa isat-isa!
"Nginitian pa sya ni Cid! Gosh! Nakakaingit!"
"Kapal ng mukha nya noh! Naku makita ko lang talaga, patay sya sakin!"
Ang sama ng tingin sakin ng mga tao dito! Naririnig ko din yung mga sinasqabi ng iba na mas lalong nagpakaba sakin. Idagdag mo pa yung tingin na parang may nakakahawa akong sakit. Sa totoo lang gusto ko ng tumakbo palabas!
Pero dahil sa sinabi nya sakin medyo naging okay na din ako! Nahalata siguro nyang di ako mapakali habang naglalakad kami sa loob ng cafeteria.
Nagulat ako nung bigla syang lumapit sakin. He slowly put his one arm around my waist at hinatak ako upang mas dumikit sa kanya. After that, his face went closer to me then may binulong sya.
"Don't worry Jamie! I got you! I will never let anything or anyone do anything bad to you! As long as I'm alive, you're safe!"
Binulong nya yan habang hawak ang bewang ko. Grabe! Ramdam na ramdam ko yung paghinga nya habang sinasabi nya eto sakin. Biglang nagtaasan tuloy yung balahibo ko!
Feeling ko tuloy, ilang segundo akong hindi nakahinga. Grabe yung appeal talaga ng lalakeng to na maski sa batong tulad ko may effect sya.
Hindi ako nakasagot sa sinabi niya and the next thing I know is that, he started pulling me somewhere here in the cafeteria para kumain.
Lub dub lub dub Lub dub lub dub
Gosh! Eto na naman yung puso ko! Ano ba ito!
~~~
Ayun nga, halos araw araw magkasama kami, one month had passed simula nung nakakilala kami. Aaminin ko naging sobrang close na talaga kami.
Paano ba namang hindi kami magiging close eh lagi kaming magkasama! Susunduin nya ko labas ng school para ihatid sa class ko then susunduin din nya after para sa next class ko, ewan ko nga paano nya nalalaman yung schedule ko.
Nagugulat nalang ako nasa labas na sya ng room ko then may paeffect pang padaladala ng gamit ko. Di ako sanay sa mga ganito kaya aaminin ko naiilang talaga ako. Dati rati ako lang lagi ang magisa sa lahat ng bagay and I'm okay with it.
Yes, I have a best friend pero elementary pa nung huli kaming nagkita.
Sobrang tagal na nung huli kaming nagkita, siguro nga if makikita naming ang isat-isa, baka hindi kami magkakilala. Pero iba pa rin ngayon Ngayon, may Cid na parang asong sunod ng sunod sakin kahit saan ako pumunta. Ewan ko ba lagi syang nadyan, siguro kung magka course kami nako! Baka never na kaming maghihiwalay if nagkataon! Minsan nga gusto ko nalang syang taguan ehh. Naiilang na talaga kasi ako!
Para syang kabute na bigla bigla nalang sumusulpot kahit saan ako nandoon. Hinahayaan ko na nga lang din sya sa pagdadala ng gamit ko, kasi ang sabi nya di daw gentleman if di nya ko tutulungan and nakakahiya daw.
Lalake sya kaya dapat lang na magpaka gentleman sya. Eh anong tingin nya sakin! Lalaki din naman ako eh, may puso nga lang ng babae. Pero dahil makulit sya, kaya ayun hinahayaan ko nalang.
Tinanong ko na din sya why nya ko lagi sinasamahan.
Ang sabi nya lang, ako lang daw kasi close nya pwera kila Andi. Si Andy daw busy sa mga babae nya and sa kung ano ano pang gawain kaya ayun wala daw sya makausap.
Gusto pa nga nya akong ihatid pauwi pero di na ko pumapayag baka mapapano pa sya samin, delikado kasi mga tulad nya sa lugar namin.
Maiinit mga mata ng mga nakatira samin sa mga may kotse.
Napansin ko din medyo ilap sya sa ibang tao, kung di sya kakausapin ng iba, never na syang makikipagusap. He will never initiate a conversation to them. Natanong ko pa tuloy sa kanya bakit ako kinakausap nya.
Ang sagot lang nya. "Iba ka sa kanila, Jamie!"
"Paanong iba?" tanong ko kanya.
"Basta iba ka sa kanila, Jamie! Ibang-iba!" Sabay ngit na para bang may malalim pang kahulugan na hindi ko naman Mabasa basa!
Nagpatuloy kami sa ganitong sitwasyon hanggang sa!
To be continued
WAANJAIMJORA