အခ်ိန္ေတြက ျမန္လိုက္တာ ဘာလိုလိုနဲ႕ november ေတာင္ကုန္ေတာ့မယ္။ Jimin သေဘာက်တဲ့ december လဲေရာက္ေတာ့မယ္။ ပထမဆုံး ႏွင္းကို အတူတူ ၾကည့္ခြင့္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ။
ဘူတာ႐ုံထဲက ထြက္လာၿပီျဖစ္တဲ့ Jimin ဟာ သူ႕မူပိုင္အၿပဳံးေလးနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္နားေရာက္လို႔လာသည္။
" ဒီေန႕ ဘယ္လိုလဲ... "
" ဆိုေယာင္းနဲ႕ ထမင္းတူတူစားၿပီး language အခ်ိန္ တက္ခဲ့ရတယ္ မင္းက ညေန လာႀကိဳမယ္ဆိုေတာ့ ျပန္လာခ်င္တာေတာင္ ျပန္မလာရဘူး။ "
" ေအာင့္အီးၿပီး စာသင္ခဲ့ရတယ္ေပါ့။ "
" အင္းေပါ့.. "
" တက္.... လိုက္ပို႔ေပးမယ့္ ေနရာတစ္ခုရွိတယ္။ "
စက္ဘီးကို ခြရင္းက စကားထပ္မံ ဆက္ဆိုလိုက္မိ၏။
" နဲနဲေဝးတာမို႔ ေနာက္ခုံကလိုက္ေနာ္။ "
ေနာက္ခုံေလးေပၚတက္ထိုင္ရင္း Jimin ကအေမးရွိလာသည္။
" ဘယ္ကိုလဲ။ "
" ေရာက္ရင္ သိလိမ့္မယ္။ "
ထြက္ခြာသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီေန႕ရဲ႕ စက္ဘီးေလးမွာေတာ့ ရယ္သံေလးေတြေကာ အၿပဳံးေလးေတြေကာ ေပ်ာက္ကြယ္လို႔ေနခဲ့တယ္။
" ပန္းခင္းစီသြားေနတာလား Jung Kook။ "
တစ္လမ္းလုံးတစ္ဆိတ္လာခဲဲ့တဲ့ Jimin ဟာ ပန္းခင္းထဲဝင္တဲ့လမ္းမွာ စကားစဆိုလာသည္။
" မဟုတ္ဘူး... တစ္ျခားေနရာ။ "
" ဒီေနရာမွာ တစ္ျခားေနရာရွိေသးလို႔လား။ "
" အင္း.... Jimin သေဘာက်တဲ့ ေနရာ။ "
တစ္ဖန္ျပန္လည္တစ္ဆိတ္သြားကာ လိုက္ပါလာေတာ့သည္။ စိတ္ထဲေတာ့ ဘယ္ေနရာလဲ .... ဘယ္ေနရာလဲ ေတြးေနမွာ အမွန္ပင္။
" ေရာက္ၿပီ... "
စက္ဘီးေလးရပ္ကာ ဆိုလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာေနာက္ေဘး ကေန ေခါင္းေလးထြက္ၿပီး ေရွ႕ကိုေက်ာ္ၾကည့္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ အံၾသသြားပုံရတယ္ ခုံေပၚကေန ဆင္းကာ တံခါးေပါက္စီသို႔ ဦးတည္ေနခဲ့သည္။
" ဒီ အိမ္ကိုလာတာလား။ "
" အင္း.. ဒီအိမ္ကိုသေဘာက်တယ္မလား။ "
" သဘာက်တာေပါ့... ဒါနဲ႕အိမ္ရွင္ေတြမရွိဘူးလားသိဘူး။ "
" ရွိတယ္.. "
ဘယ္မွာလဲဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႕ လွည့္ၾကည့္လာေလသည္။
" ဒီမွာေလ အိမ္ရွင္က။ "
ကိုယ္ကို႔ကိုယ္ လက္ညွိုးထိုးကာဆိုလိုက္မိ၏။
" ဟင္...ဒီအိမ္က Jung Kook အိမ္လား။ "
သစ္သားၿခံစည္ရိုးတံခါးေလးကို ဖြင့္ၿပီး Jimin လက္ကေလးကို လွမ္းဆြဲကိုင္ကာ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္ခဲ့ေတာ့၏။
" ကိုယ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီမွာေနၾကတာ။ အိုမားတို႔ ေျပာင္းသြားေတာ့ ဒီအိမ္က နဲနဲလဲေဝးေတာ့ စိတ္မခ်က်ဘဴး ကိုယ္ တစ္ေယာက္ထဲေနဖို႔ကို။ အဲ့တာနဲ႕ ဒီအိမ္ကိုပိတ္ထားၿပီး ေဒၚေလးတို႔ေခါင္မိုးထပ္မွာ သြားေနခဲ့တာ။ "
အိမ္ကေလးထဲကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္တာမို႔ Jimin က အိမ္ေရွ႕ခန္းေလးကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္းဆိုလာသည္။
" မၾကာမၾကာလာတာလား အိမ္ေလးကရွင္းေနတာဘဲ။ "
" တစ္လတစ္ခါ ေဒၚေလးနဲ႕ေတာ့ လာရွင္းျဖစ္တယ္။ ဒါကမနက္က လာရွင္းထားတာ Jimin ကို ေခၚလာခ်င္လို႔။ "
" အေရးႀကီး အိမ္ကိစၥကဒါေပါ့။ "
ရယ္ၿပီးေထာက္ခံလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တူတူ လိုက္ရယ္လာသူ။
" ဗိုက္ဆာၿပီလား။ ကိုယ္ ညစာအတြက္ပါ ခ်က္ထားတယ္။ "
" တစ္ကယ္..... စားက်မယ္ေလ အဲ့ဆို။ "
" ဒီမွာ ထိုင္....ဟင္းရည္ျပန္ႏြေးလိုက္ဦးမယ္။"
ထိုင္ဆိုပင္မယ့္ ထိုင္မေနဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနေတာ့သည္။ Jimin က ပင္လယ္စာႀကိဳက္ေတာ့ သူ႕အႀကိဳက္ေတြခ်ည္ ေ႐ြးခ်က္ထားမိေတာ့သည္။
မိသားစုသုံးေယာက္ထဲေနတဲ့ အိမ္ေလးမို႔ အရမ္းလဲမႀကီးေသာ္လည္း သူ႕အခန္းေလးနဲ႕သူရွိေနသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာဘဲ ထမင္းစား,စားပြဲခုံေလးရွိေနၿပီး ဧည့္ခန္းနဲ႕ တစ္ဆက္ထဲ ဖြဲ႕စည္းထားသည္။
ဟင္းေတြလဲရၿပီမို႔ စားပြဲေပၚခင္းက်င္းေပးၿပီး Jimin နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္ဆိုင္ ထိုင္ခုံေလးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
" စားက်ရေအာင္။ "
" wow.... င့ါအႀကိဳက္ေတြခ်ည္းဘဲ။ "
" မ်ားမ်ားစားရမယ္... Jimin ဒီတစ္ေလာ အရမ္းပင္ပန္းခဲ့တာ။"
" အမ်ားႀကီး စားပါ့မယ္။ "
ေတာ္ေသးတယ္ ခံတြင္းေတြ႕ၿပီးအမ်ားႀကီးစားေနခဲ့သည္။ Jimin ကို သေဘာအက်ဆဳံး အခ်ိန္ေျပာပါဆိုရင္ အစားအေသာက္ေတြကို အရသာရွိရွိ စားေနတဲ့ အခ်ိန္လို႔ေျပာရမလား။ ဒါမယ့္လဲ အေျပာပါ တစ္ကယ္ေတာ့ ကယ္မရေတာ့ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္က Jimin ကိုအခ်ိန္တိုင္း သေဘာက်ေနမိေတာ့သည္ေလ။
___________________________________________
အိုမားသည္လဲ အျပာေရာင္ပန္းခင္းႀကီးကို ၾကည့္ေနရတာ သေဘာက်တဲ့ သူမို႔ အားပါးက အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းရဲ႕ ေဘးဘက္ျခမ္းမွာ သစ္သားဆြဲတံခါး အႀကီးႀကီး ကိုတပ္ဆင္ေပးထားသည္။ အဲ့ဘက္ျခမ္းက အပင္ႀကီးလဲရွိတာမို႔ အရိပ္လဲရသည္။ ေန႕ဘက္ဆိုလဲ ေလတစ္ျဖဴးျဖဴးနဲ႕ေနလို႔ေကာင္း၏။
ေတာ္ေသးတယ္ ဒီညေတာ့ လ,အလင္းလဲရွိေနတာမို႔ ပန္းခင္းႀကီးကို ခပ္ရိပ္ရိပ္ေတာ့ Jimin ျမင္ရေလာက္သည္။
" လွလိုက္တာ... ငါစိတ္ကူးထားဖူးတဲ့ အတိုင္းဘဲ။ "
Jiminကို အေနာက္ဘက္ကေန သိုင္းဖက္ထားကာ ေငြမွင္ေရာင္နားသံစပ္ေလးကိုပါ ေမႊးၾကဴေနမိေတာ့သည္။ Jimin စီက ရတဲ့ ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳ ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးက အၿမဲတမ္း ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေနေတာ့၏။
" ငါ...မင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေနာင္တမရဘူး Jung Kook။ "
" ကိုယ္ကိုေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေပးလို႔ Jimin ကို တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ပိုခ်စ္လာေပးမယ္။ "
" ငါ... မင္းကို ေျပာစရာရွိတယ္။ "
သက္ျပင္းခ်သံေလးနဲ႕ေျပာလာတဲ့ Jimin စကားေၾကာင့္ ရင္ခြင္ထဲက အေကာင္ေပါက္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစကာ ကြၽန္ေတာ္အရင္းေျပာဖို႔ကို ေတာင္းဆိုမိေလသည္။
" ကိုယ္ေျပာတာအရင္နားေထာင္။ "
" Jung Kook ေကာ ေျပာဖို႔ရွိတာလား...ေျပာေလ.. အရမ္းလွတဲ့ဒီေနရာကိုျပေပးလို႔ အရင္ေျပာခြင့္ေပးမယ္။ "
" Jimin မသိေသးတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ရွိတယ္... "
ကြၽန္ေတာ္စကားအစခ်ီလိုက္ေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ဖမ္းမိလိုက္သည္။
" ဒီအျပာေရာင္ ပန္းခင္းႀကီးထက္ ပိုလွတဲ့ပန္းေလးရွိေသးတယ္။ "
" ဟင္... "
" အဲ့ပန္းေလးကို ၾကည့္ခ်င္လား။ "
" ဘယ္မွာလဲ ဒီမွာရွိလို႔လား။ "
" အင္းရွိတယ္.... Jimin ၾကည့္မယ္ဆို လိုက္ျပေပးမယ္။ "
" ၾကည့္မယ္ေလ....ေစာေစာကျပေကာေပါ့။ "
" လာ.... ကိုယ္ေနာက္လိုက္ခဲ့။ "
NeonLighting ရေနတဲ့အခန္းေလးမို႔ အခန္းကိုျမင္သည္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း Jiminကခ်က္ခ်င္းေမးလာေတာ့သည္။
" ဒါ ဘာအခန္းလဲ။ "
" ခဏေနသိရမွာေပါ့.... ခင္ေပးထားတဲ့ေနရာေလးမွာထိုင္ေနေနာ္။ "
သစ္သားကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ထိုင္လို႔ေကာင္းေအာင္ မွို႔ရာအပါးအျပာႏုေလး ခင္းေပးထားၿပီး ပို အိ,အိေလးထိုင္လို႔ရေအာင္ဂြမ္းေစာင္ပါထပ္ခင္းေပးထားသည္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာမွီခ်ရတာအရမ္းႀကိဳက္တဲ့သူမို႔ ေက်ာမွီကူရွင္ကလဲ မပါမျဖစ္။ ဒီအခန္းေလးက အိမ္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးေဒါင့္အခန္းေလးျဖစ္ၿပီး အရင္ကေတာ့ အိုမားရဲ႕ စက္ခ်ဳပ္တဲ့ေနရာေလး။ အခုေတာ့ နံရံအျပည့္ ပိတ္ျဖဴစကပ္ထားၿပီး projector room ေလးအျဖစ္ ဖန္တီးထားခဲ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ Jimin က ခင္ထားတဲ့ ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ဒူးေလးႏွစ္ဖက္ကိုစုၿပီး က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ေနေတာ့သည္။
" လာပါ... ဒီကို... Jimin ကိုကိုက္မစားပါဘူ။ "
" မကိုက္စားပင္မယ့္ နဲနဲေတာ့လန့္တယ္ေလ။"
ကြၽန္ေတာ္လဲအသာ,ရယ္ကာ Jimin ကိုအနားသို႔ဆြဲေခၚရေတာ့သည္။ သူဘာေတြႀကံဖန္ လန့္ေနတာလဲ။
" ကိုယ့္နားကိုတိုး ပန္းပြင့္ေလး... လာေတာ့မယ္။ "
ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ projector မွာ စလာေနတဲ့ပန္းပြင့္ေလးက ကြၽန္ေတာ္ ပထမစဆုံးေတြ႕ခဲ့တဲ့ ပန္းပြင့္ေလး အရမ္းကိုေမွာ္ဆန္ေနခဲ့တဲ့ ပန္းပြင့္ငယ္ေလး ။ တူတူတြဲက ေနက်တဲ့ သူေတြထဲမွာကိုမွ ထူးျခားစြာပင္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္အလုံးစုံကို တစ္ဦးထဲ သိမ္းႀကဳံးပိုင္ဆိုင္သြားေလသူ။
" ဒါ ဘူဆန္မွာပထမဆုံးကတဲ့ပြဲဘဲ..."
" အင္း... ကိုယ္ပထမဆုံ အညွို႔ခံခဲ့ရတဲ့ပြဲလဲဟုတ္တယ္။ " လို႔ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုက္ေတာ့ သူ႕ကိုသိုင္းဖက္ထားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ခပ္ဖြဖြ ဆြဲစိတ္လာသည္။
" ဒါနဲ႕ အဲ့တုန္းက behind records ေတြယူတာ Jung Kookကိုမေတြ႕မိပါဘူး။ "
" အင္း main cam director ကိုး ကိုယ္က..."
" ကပ္...ႂကြားတယ္ က်န္း။ "
ကပ္ကပ္လန္ျပန္ေျပာလာတဲ့ အေကာင္ေပါက္ေလးရဲ႕ ေခါင္းလုံးလုံးေလးကို ဖိကပ္နမ္းမိေတာ့သည္။
ေနာက္ထပ္လာတဲ့ အခန္းေလးက ႏွစ္ကုန္ပြဲအတြက္ practice လုပ္ေနတဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံး မွတ္တမ္းတင္ထားမိတဲ့ Cuts ေတြ။
" တစ္ေလွ်ာက္ ရိုက္ေနခဲ့တာလား။ "
" အင္း.... သတိမထားမိဘူးမလား။ "
" မင္းၾကည့္ေနတာေတာ့ သိပင္မယ့္ ဒီလိုရိုက္ကူးထားတာကိုေတာ့ သတိမထားမိဘူး။ "
" ဒါကိုျပန္ၾကည့္ေနရေတာ့ ဘယ္လိုလဲ။ "
" ဘူဆန္မွာ ပထမဆုံး solo stage မို႔ အရမ္းႀကိဳးစားခဲ့တာဘဲ။ "
" ဒါဘဲလား။ "
" Jung Kook ေရွ႕မွာမို႔ အေကာင္းဆုံးလဲျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။ " လို႔ ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ကာ ထပ္ေျပာလာေတာ့သည္။
" အဲ့တုန္းက stage ႏွစ္ခုလုံး အရမ္းေတာ္ေနခဲ့တာ Jimin က။ "
" ဒါဘဲလား...."
" ဒီ Filter stage ေလးကေတာ့ ခ႐ုတီ ဆက္ဆီ လက္ပ္ဗလီ ဆ္ြိစ္ဂိုင္းေလး ထပ္ေပါင္း။ "
ကြၽန္ေတာ္အသံကိုခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ လုပ္ေျပာေလေတာ့ ဟက္ဟက္ပတ္ပတ္ ရယ္ေမာလာေတာ့သည္။
" Jimin အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ပင္လဲပင္ပန္းခဲ့တယ္။ ကိုယ္မေတြ႕ရခဲ့တဲ့ Jimin ရဲ႕ ပထမဆုံး အခ်ိန္ေတြမွာလဲ အရမ္းပင္ပန္းခဲ့မွာဘဲ။ "
Jimin ေခါင္းေလးမွာ ကြၽန္ေတာ့္ပါးေလးကိုအပ္ရင္း ကြၽန္ေတာ္သိုင္းဖက္ထားတဲ့ေအာက္က သူ႕လက္ေမာင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြေလးပုတ္ကာဆိုေနမိသည္။
" ..... ငါ..... "
" ကိုယ္ မထင္မွတ္ဘဲၾကားခဲ့ရတယ္။... မနက္က ဌာနမႉးနဲ႕Jimin ေျပာေနခဲ့တဲ့စကားေတြကို။ "
တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ျဖတ္ေျပာခဲ့ေသာစကားေၾကာင့္ Jimin တစ္ကုန္လုံး ေတာင့္ဆက္သြားတာကို ခံစားလိုက္ရသည္။
" ၾကားသြားတယ္... ဘာကိုလဲ။ "
" Jimin scholar မေလွ်ာက္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းကစလို႔။ "
" Ju..ng kook ရားးး အဲ့တာကေလ။ "
" သိတယ္... Jimin စိတ္ကို အျပည့္အဝသိတာမို႔ အဆုံးထိနားလည္ေပးနိုင္တယ္။ ဒါမယ့္...ၾကည့္"
ထိုအခ်ိန္ projector မွာ လာေနခဲ့တာက အျပာေရာင္ပန္ခင္းႀကီးကို ပထမဆုံးေခၚလာတုန္းက ရိုက္ကူးထားခဲ့တာေလး။
" ေတြ႕လားး.... Jimin က Stage ေပၚနဲ႕ practice room ထဲမွာဘဲ အကကိုျမတ္နိုးေနခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္တိုင္း ေနရာတိုင္း စည္းခ်က္ေတြနဲ႕ ကခုန္ေနရတာကိုသေဘာက်ေနခဲ့တယ္။ အဲ့ေန႕က ယိမ္းႏြဲ႕ေနတဲ့ အျပာေရာင္ပန္းပြင့္ေလးေတြၾကားမွာ Jimin ကအရမ္းလွတဲ့ပန္းေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္တုန္းကလိုဘဲ။ "
" လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္.... " ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္စကားကို သံေယာင္လိုက္ၿပီး လွည့္ၾကည့္လာသည္။
" အင္း.... အဲ့ေန႕က ကမ္းေျခမွာ မိုး႐ြာတာကိုသြားရိုက္ရင္း ေတြ႕ခဲ့တာ။ မိုးပြားေတြက်ေနတဲ့အခ်ိန္ ေသာင္ျပင္စပ္မွာ တက္လာတဲ့ လွိုင္းေလးေတြၾကား Jimin ကေနတာေတြ႕ခဲ့တာ... ဒီမွာ"
ကြၽန္ေတာ့္ screen ဘက္ကို လက္ညွိုးေလးထိုးျပေတာ့ ျပန္လွည့္သြားၿပီး အံၾသသလိုဆိုလာသည္။
" ငါ... မွန္တာဘဲ.... ဒါနဲ႕ ဘယ္လိုမွတ္မိတာလဲ။ "
" အင္း ပန္းခင္းထဲ Jimin ကေနတာျမင္ေတာ့ တစ္ေနရာရာမွာ ျမင္ဖူးသလိုရွိေနခဲ့တာ ခ်က္ခ်င္းမမွတ္မိဘဲ တည္းျဖတ္တဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့မွ သတိရမိသြားတာ။ "
" ဒီလိုကိုး... "
ေတြးစစျပန္ေျဖလာတဲ့ Jimin ကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေစလိုက္ၿပီး စကားစဆိုမိေလသည္။
" ဒါေၾကာင့္မို႔ေလ.... "
" မေျပာနဲ႕...... ငါ.. စိတ္မေျပာင္းေတာ့ဘူး။ "
သို႔ေသာ္လဲ ခ်က္ခ်င္စကားျပန္ေျဖၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားတဲ့ Jimin ေၾကာင့္ သက္ျပင္း အသာခ်ရေတာ့သည္။
" Jimin ကို ဘယ္သူေျပာလဲ ကိုယ္ Freelance Director လုပ္မယ္လို႔။ "
" ဘယ္သူေျပာေျပာ...."
" တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ္က Freelance လဲလုပ္မွာလဲမဟုတ္ဘူး။ professional လုပ္မွာလဲမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္... ျမတ္နိုးရာေနာက္ကိုဘဲလိုက္မွာ။ "
" ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ။ "
" ကိုယ္က ကိုယ္ ျမတ္နိုးတဲ့အရာေတြကိုဘဲ မွတ္တမ္းတင္ ရိုက္ကူးသြားခ်င္တာ ကိုယ့္ရည္႐ြယ္ခ်က္ဘဲ။ "
"....... "
" ကိုယ္ဘာကိုေျပာခ်င္လဲသေဘာေပါက္လား။ "
" မသိဘူး။ "
" Scholar ကို လက္ေလ်ာ့တာ Freelance လုပ္ခ်င္လို႔,လို႔ ေျပာေနၾကပင္မယ့္ တစ္ကယ္က ကိုယ္ရည္႐ြယ္ခ်က္အမွန္ကို သူတို႔မသိၾကဘူး။ "
" Jung Kookရဲ႕ ျမတ္နိုးတဲ့အရာက ဘာလဲ။ "
" Jimin ေလ.... "
ေဝ့သီေနၿပီျဖစ္တဲ့ Jimin မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲက မ်က္ရည္စေတြဟာ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ က်ဆင္းလာခဲ့ၿပီ။
" ငါ...... ငါ Jung Kook ကိုမထားခဲ့ခ်င္ဘူး။ "
" မထားခဲ့ရပါဘူး...။ Jimin ရွိေနတဲ့ ေနရာကို အျမန္ဆုံး လိုက္လာခဲ့မွာမို႔ အဲ့ေနရာေလးမွာ ကိုယ့္ကို ေစာင့္ေနေပး႐ုံဘဲ။ "
ျပန္ေျဖသံမၾကားရေတာ့တဲ့အျပင္ စကားဆိုသံလဲထပ္မၾကားလာရေတာ့။ ရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာေလးအပ္ကာ တအိအိ ငိုေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ ေက်ာေလးကို ပုတ္ကာေခ်ာ့ျမဴေနတဲ့ ေကာင္ေလးမွာလဲ မ်က္ရည္ေတြေဝ့သီေနခဲ့သည္။
___________________________________________
အျဖဴေရာင္ပိတ္ျဖဴစႀကီးၾကားထဲမွာ တည္ရွိေနတဲ့ အျဖဴေရာင္ကိုယ္ငယ္ေလး။ တစ္လြင့္လြင့္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပိတ္ျဖဴစႀကီး ဟာ သူ႕အလယ္ဗဟိုမွာ ရွိေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို အုပ္မိုးဖို႔ႀကိဳးစားေနေသာ္လည္း မစြမ္းသာ။ ထိုလူးလြင့္ေနတဲ့ အစေတြၾကားထဲမွာေတာ့ ကိုယ္ဟန့္ေသးေသးဟာ ငွက္ေမႊးေလးတစ္ေခ်ာင္းလို႔ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္စြာရွိေနခဲ့တယ္။ ထိုကိုယ္ငယ္ေလး ပူေဆြးမႈေတြနဲ႕ လဲၿပိဳသြားတဲအခ်ိန္မွာေတာ့ ပိတ္ျဖဴစႀကီးသည္ ၎ကိုယ္ငယ္ေလးကို အုပ္မိုးဖုံးကြယ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
" cut.. ခဏ နားၿပီး Face zoon scene ရိုက္မယ္။ "
ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ၫြန္ၾကားသံဆုံးသည္ႏွင့္ ခုံႀကီးဆြဲကာအနားေရာက္လာတဲ့ Jimin ။
" အဆင္ေျပရဲ႕လား။ Jung Kook "
" အင္း.... Director က ေတာ္ၿပီးသားေလ။ "
" Director ႀကီးရဲ႕ ကြန္ဖီးဒန့္လယ္ဗယ္က သူမတူတဲ့ လယ္ဗယ္တစ္ခုကိုေရာက္ေနခဲ့ၿပီဘဲ။ "
" ဟုတ္တယ္.... နီးစပ္ရာကေနကူးခံရတာပါဘဲ။ "
စကားေတြေျပာရင္း ကလူက်ီဇယ္ေနခ်ိန္မွာဘဲ ေဟမီက ျဖတ္ေျပာလာသည္။
" ျမန္ျမန္လက္စသက္ၿပီး အိမ္ျပန္ရေအာင္။ ဟိုအတြဲ လမ္းက်မွ ဆက္ၿပီး ကလူက်ီဇယ္က်ေတာ့။ "
" ကဲ ကဲ စၾကရေအာင္.... "
Face Zoom ရိုက္ကူးေရး ျပန္လည္စတင္ခ်ိန္သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ထြက္လာတဲ့ ဒါရိုက္တာ Jung Kook ရဲ႕အသံ..
" Cut.....Jimin ေရးးး ဘာလုပ္ေနတာလဲ... ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔။ "
Face Zoom အတြက္ scene က သုံးcuts စာဘဲရွိခဲ့ေသာ္လည္း တစ္ကယ္တမ္း ရိုက္ကူးခ်ိန္မွာေတာ့ cuts 30 စာ ရိုက္ကူးခဲ့လိုက္ရသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဓိက သ႐ုပ္ေဆာင္ျဖစ္တဲ့ Dance King ေလးက တစ္ေလွ်ာက္လုံး ႐ုပ္ေျပာင္ေတြ လုပ္ေနခဲ့သည္ေလ။
___________________________________________
ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ကရာသီဥတုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းရင္းၾကား ေခါင္းေလးတိုးဝင္လားၿပီး ရင္ခြင္ထဲပိုတိုးကပ္လာသူ။ ႏွင္းေတြေတာ့သေဘာက်တယ္ ေအးရင္က်,မႀကိဳက္ဘူး။ ၿခဳံထားတဲ့ ေစာင္ကို သူ႕ပခုံးေပၚထိဆြဲၿခဳံေပးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး သိုင္းဖက္လာေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ခပ္တိုးတိုးေလး ထြက္လာတဲ့ပူဆာသံ....
" ေရဆာတယ္... "
" Jimin က ကိုယ့္ကိုအခုလိုႀကီးဖက္ထားၿပီး ေရဆာတယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ဘယ္လိုသြားယူရမလဲ။ "
" ငါ့ကိုခ်ီသြား...."
" Jimin ဖင္ေျပာင္ေလးျဖစ္ေနတယ္ေနာ္... ရတယ္လား ေခၚသြားလို႔။ "
ထို႔သို႔ဆိုလိုက္မွ လက္ေတြကို ႐ုတ္သြားၿပီး ဆူပုတ္ပုတ္နဲ႕တစ္ဘက္သို႔လွည့္သြားသည္။ ေရသြားခပ္မယ့္ကြၽန္ေတာ္ တံခါးေပါက္ေရာက္ေလေတာ့ ေစာၾသသံၾကားရေလၿပီ...
" ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့။ "
ေရခြက္ေလးကိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ္အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေလေတာ့ ကုတင္ကိုေက်ာမွီရင္ ထိုင္ေနသူ။ ၿပီးေတာ့ လက္လွမ္းမွီရာေကာက္ ဝတ္ထားပုံရသည္။ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ hoodie ႀကီးထဲ ေသးေကြးကာ ေပ်ာက္လုခါနီျဖစ္ေနၿပီ။
သူ႕အနားတိုးဝင္ထိုင္ၿပီး ေရခြက္ေလး ကိုလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ တစ္ခြက္လုံး ကုန္စင္ေအာင္ေသာက္လာသည္။ ေရအရမ္းဆာေနခဲ့တာဘဲ။
တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက အတိုင္းသားျမင္ေနရတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လဲ ရင္မေအးနိုင္။ အခုခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးနိုင္တာတစ္ခုက သူကိုေထြးေပြ႕ေပးနိုင္တာဘဲရွိသည္။
သူ႕ကိုယ္ေလးကို ကြၽန္ေတာ့္နားဆြဲယူၿပီး တင္းတင္ၾကပ္ၾကပ္ေလးဖက္တြယ္ကာ ပခုံးတစ္ဖက္ေလွ်ာက်လိဳ႕ ေပၚေနခဲ့တဲ့ သူ႕လည္ဂုတ္ေလးကို အားထည့္ၿပီး ေမႊးၾကဴေနမိေတာ့သည္။
" မင္း အရမ္းဖက္ေနတာနဲ႕ ငါ့အရိုးေတြက်ိဳးကုန္ေတာ့မယ္ Jung Kook။ "
" Jimin အရိုးေတြက အရမ္းေပ်ာ့တာကိုး က်ိဳးျခင္းက်ိဳး ကိုယ့္ႏွာေခါင္းဘဲက်ိဳးသြားလိမ့္"
ကြၽန္ေတာ့္စီက အသာ႐ုန္းထြက္ကာ ရယ္ေနေလသည္။ အသာ႐ုန္ထြက္သြားတဲ့ ကိုယ္ေလးကို ျပန္ဆြဲၿပီး ျပန္ဖက္ထားျပန္ေတာ့ ၾကားရတဲ့ သက္ျပင္းခ်သံေသးေသး။
" အေကာင္းဆုံး လုပ္ထားတဲ့ VCR မို႔ ႀကိမ္းေသ Jimin အေ႐ြးခံရမွာ... ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူရိုက္ထားတာလဲ ကိုယ္ရိုက္ေပးထားတာေလ... "
" အင္း.... "
" အင္း.. ဆိုၿပီ ဘာကိုအလိုမက်ျဖစ္ေနေသးတာလဲ။ Jimin မ်က္ခုံးေတြ က ဆက္ၿပီး ထေတာင္ ပ်ံေတာ့မယ္။ "
" Jung kook ....မ,ရယ္ရဘူး။"
" မရယ္ရဘူးေလ... ေအာ္ ၿပဳံလိုက္ေတာ့ ခု ကြဲသြားၿပီ။ "
" ေတာ္ၿပီကြာ... ထပ္ေျပာရင္ မင္းကို ကန္ခ်ပစ္ေတာ့မယ္။ "
" အဲ့တာဆို... Jimin ေျပာ ကိုယ္ေရသြားခပ္ေနတုန္း ဘာေတြျဖစ္သြားလဲ။ "
" အာပါးစီက စာရတယ္။ "
" .... အင္း "
Jiminကခုထိ သူႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ သူ႕အတိတ္အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာမလာခဲ့ေသးဘူး။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးႀကဳံေတြ႕ခဲ့တာမ်ိဳးမရွိရင္ေတာင္ ရင္နာေစတဲ့ အခိုက္တန့္ေတာ့ ရွိခဲ့ပုံရတယ္။ ဒါမယ့္ Jimin ဟာ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့တာေတြအားလုံးကို အေကာင္းဆုံးေက်ာ္ျဖတ္လာနိုင္ခဲ့ပုံဘဲ။ အသန္မာဆုံး Jimin ကိုသာ ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ့ရသည္ေလ။
သူ႕ကို ဖက္တြယ္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကို ေျဖယူၿပီး ဘယ္လက္ေလးထဲ သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ထည့္ကာ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လာေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ အတိတ္ကို တစ္ျဖည္းျဖည္း ျပန္ပုံေဖာ္ေနပုံရသည္။
ေနာက္ဆုံး သက္ျပင္းခ်သံေလးနဲ႕ အတူ စကားစလာတဲ့ Jimin...
" အာပါးက စစ္တပ္ထဲက အရာရွိတစ္ဦးဆိုပင္မယ့္လိုလဲ အိုမားနဲ႕ငါက လိုက္မေနၾကဘူး။ အိုမားက သူ႕မိဘေတြနဲ႕ဘဲတူတူေနခဲ့တယ္။ ငါ အလယ္တန္းစတက္တဲ့ႏွစ္မွာ အိုမား ဆုံးသြားတယ္။ အိုမားဆုံးသြားေတာ့ အာပါးက စစ္တပ္ထဲမွာ။ ျပန္ေတာင္မလာခဲ့ဘူး..။ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့မွငါ့ကို အဖြားတို႔စီကေနျပန္လာေခၚသြားတယ္။ အထက္တန္းပထမႏွစ္ ျဖစ္တာေကာ အာပါးက ရာထူးႀကီးထဲကျဖစ္တာေရာနဲ႕ ငါပုံစံခြက္ထဲ မရ,ရေအာင္ေနခဲ့ရတယ္။ အထက္တန္းၿပီေတာ့ ငါလြတ္ေျမာက္ၿပီထင္ခဲ့ပင္မယ့္ ငါထင္သလိုမျဖစ္ခဲ့ဘူး။ တစ္ေန႕ေတာ့ ငါနဲ႕အာပါးနဲ႕ အႀကီးက်ယ္ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဘာကိစၥလဲဆိုေတာ့ ငါ ballet ခိုးသင္ေနတာကို အာပါး သိသြားခဲ့လို႔။ ေယာက်ားေလးတစ္ေယာက္က ဒါမ်ိဳး အက သင္စရာလားဆိုတဲ့ ျပစ္တင္ေဝဖန္သံေတြ ငါနားနဲ႕မဆန့္ေအာင္ ၾကားခဲ့ရတယ္ ။ "
ၾကားရတာ ရင္နာရတယ္... ဆက္မေျပာေစခ်င္ေတာ့ပင္မယ့္ Jimin ကို ပင္ပန္းေနေစတဲ့ ဒီအတိတ္ႀကီးကို အကုန္ေျပာၿပီး လႊတ္ခ်ေစခ်င္တယ္။ Jimin လဲအကုန္ေျပာၿပီး လႊတ္ခ်ဖိဳ႕စိတ္ကူးထားပုံပါဘဲ။
" ေနာက္ဆုံးေတာ့ ငါအေဖစီကေနထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ ပထမႏွစ္မတက္ခင္ ေဒၚေလးစီကို အဲ့တာJungKook ငါ့ကိုေတြ႕တဲ့ ေန႕ဘဲ။ ဒါမယ့္ ေဒၚေလးက လက္မခံခဲ့ဘူး။ ဘာလိုဆို သူ႕အကိုကို သူလဲေၾကာက္ခဲ့ရတယ္ေလ။ ဒါနဲ႕ဘဲ ငါေဆာ့ခ်ိဳက အဖြားတို႔စီျပန္ရေတာ့တယ္။ အဖြားတို႔က ငါ့အတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ထုတ္ေပးပင္မယ့္လို႔လဲ ငါကိုယ့္ဘာသာကိုဘဲ႐ုန္ကန္ခဲ့တယ္။ ဒါမယ့္ ငါ အၿမဲတမ္းလန့္ေနခဲ့တာ အာပါး ငါ့ကိုႏွောက္ယွက္တာမ်ိဳး လမ္းပိတ္တာမ်ိဳးေတြ လုပ္မွာကိုး..သူမွာ အဲ့လို လုပ္နိုင္တဲ့အင္အားရွိတယ္ေလ။ ဒါမယ့္ ေဆာ့ခ်ိဳ မွာ ငါပညာေကာင္းေကာင္း သင္ယူနိုင္ခဲ့တယ္။ ballet ကိုJoin ခ်င္ပင္မယ့္ Busan ကိုလဲ မလာခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဒါမယ့္ အဲ့အခ်ိန္မွာ သိလိုက္ရတာ ေဆာ့ခ်ိဳမွာ ငါေအးေအးေဆးေဆး အကသင္ေနနိုင္ခဲ့တာ ေဒၚေလးေၾကာင့္ ဆိုတာကို။ အဲ့တာနဲ႕ ငါဘူဆန္ကို ျပန္လာခဲ့တာ။ "
" အဲ့တာေၾကာင့္ကို ဌာနမႉးက အႀကီးက်ယ္ေပါက္ကြဲခဲ့တာေနမယ္။ "
" ဟုတ္တယ္... ငါျဖတ္သန္းႀကဳံေတြခဲ့ရတာေတြ သူအကုန္သိေနခဲ့တယ္ေလ။ "
" အင္း.... အခု အာပါးက ဘာတဲ့လဲ။ "
" သူ႕ကို လာေတြဖို႔ ေခၚတာ။ "
" Jimin ဘာဆုံးျဖတ္ထားလဲ။ "
" မေတြ႕ဘူး။ တစ္ေန႕ အဲ့ဒီတစ္ေန႕က်ရင္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ငါ့ကို လာေတြ႕လိပ္မယ္။ "
Jimin ဘာဘဲဆုံးျဖတ္ျဖတ္ Jimin ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြဘက္ကေန ရပ္တည္ေပးသြားမွာဆိုပင္မယ့္ Jimin ကိုထိခိုက္ေစမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြေတာ့မပါဝင္ဘူး။ Jimin ကို ျမဴမႈံေသးေသးေလးေတာင္ မထိခိုက္ရေလေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ကာကြယ္ေပးသြားမွာ.... ။ ထိုအခ်ိန္ အျပင္ဘက္မွာ December ရဲ႕ပထမဆုံးႏွင္းေတြက်ေနခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္ေလးထဲက ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ထိုႏွင္းေတြကို သတိလပ္လြတ္ျဖစ္ေနခဲ့ၾကေတာ့သည္။
___________________________________________
သာယာေနတဲ့မနက္ခင္းအေစာပိုင္းမွာ ဘူတာဝန္းထဲသို႔ ေျဖးေျဖးေလး ဝင္ေရာက္လာတဲ့ စက္ဘီးေလးတစ္စီး။ ပုံမွန္ရပ္ေနက် စက္ဘီးစတန္းမွာ ရပ္ထားၿပီး ေကာင္ေလးကေတာ့ ဘူတာ႐ုံထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္။ ဆိုက္ေရာက္လာတဲ့ရထားေပၚတက္သြားၿပီး ေနာက္ဘက္ကေဒါင့္ခုံေလးစီ ဦးတည္ေနခဲ့သည္။ ေက်ာင္းအသြားေတြ႕ရတက္တဲ့ အျပာေရာင္ပန္းခင္းႀကီးမွာ ပန္းေတြေတာင္ တစ္ေက်ာ့ ျပန္ပြင့္လို႔လာခဲ့ၿပီေလ။ ဘူတာ႐ုံ ေကာ ရထားဂိတ္ေကာ ေက်ာင္းဝန္းႀကီးေကာ က Jiminနဲ႕ ေတြ႕ခါစ လေတြတုန္းကလိုဘဲ။
စီနီယာတန္းျဖစ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္ ယူရတဲ့ တာဝန္ေတြ နဲနဲမ်ားပင္မယ့္ အလုပ္ေတာ့အရမ္းရႈပ္မေနခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို စီနီယာတန္းမွာ ေက်ာင္ေကာင္စီအဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ႕ အေရးပါအရာေရာက္မႈကပိုသည္ကိုး။ ေက်ာင္းေကာင္စီဝင္မဟုတ္တာနဲ႕တင္ ကြၽန္ေတာ္ကို ကြၽန္ေတာ္လဲ အရမ္း ဝမ္းသာမိတယ္။
အဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အသင္းခန္းရဲ႕ထိပ္က စားပြဲခုံ ေပၚမွာ ထိုင္ေနတာကို မၾကည့္ရက္ၾကေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္ တစ္တြတ္တြတ္ အသံေတြၾကားလာရေတာ့သည္။ ထို တစ္တြတ္တြတ္ အသံေတြၾကားမွာ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ထြက္လာတဲ့အသံ....
" Jeon Jung Kook နင့္ကို လုပ္ခိုင္းတာေတြ လုပ္ၿပီးၿပီလား။ "
" ၿပီးလို႔ ယူဂေယာင္းကိုေတာင္ ေပးလိုက္ၿပီ။ ဘာခိုင္းခ်င္ေသးလို႔လဲ "
" ေအး...ငါလဲ နင့္ကို ဘာမွထပ္ခိုင္းမရာမရွိေတာ့လို႔ ျပန္ေတာ့။ "
" ဟင္....နင္ကလဲ... ငါ့ဘာသာ ဒီမွာထိုင္ေနတာ။ "
" ေအး... နင္က နင္ဘာသာထိုင္ေနပင္မယ့္ ဒီမွာ အလုပ္မလုပ္ၾကေတာ့ဘူး။ "
" ထိုင္ေနတာေတာင္ အျပစ္ျဖစ္ေနရၿပီ Jiminေရး။ "
" အဲ့တာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ၿပီးေတာ့သာေဆြးေနလိုက္ပါေတာ့ Jung Kook ရာ... ျပန္လိုက္ပါေတာ့။ "
" ငါျပန္သြားၾကရင္ ေျပာေနၾကမွာ။ "
" မေျပာဘူး စိတ္ခ်။ ေကာင္စီဥကၠဌ ငါကိုယ္တိုင္ ျပန္ခိုင္းတာ သြားေတာ့။"
" ျပန္ဆိုေတာ့ေလ ျပန္ရခ်ည္းေသးရဲ႕။ "
ညေနေစာင္းတာနဲ႕ ဘူတာကေနထြက္လာေနက် ျဖစ္တဲ့ စက္ဘီးေလးမွာေတာ့ စက္ဘီးနင္းသူ ေကာင္းေလးတစ္ေယာက္ထဲသာ ပါရွိေနၿပီး ဗားတန္းေလးမွာေကာ အေနာက္ခုံ အျပာႏုေလးမွေကာ ပိုင္ရွင္မပါခဲ့သည္မွာ ၾကာေနခဲ့ၿပီ။ ဘူဆန္ရဲ႕ ကမ္းနားလမ္းေတြကေတာ့ အရင္အတိုင္းဘဲ ေလေတြ တစ္ျဖဴးျဖဴး တိုက္ေနခဲ့ပင္မယ္ ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳအေမႊးနံ႕ေလးေတြေတာ့ မပါဝင္ခဲ့ဘူး။
လြမ္းတယ္.... Jimin
___________________________________________
ေဆာင္းတြင္းကို ဝင္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပင္မယ့္ ေဆာင္ဦးအကုန္ကို အုပ္မွိုင္းမွိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ရာသီဥတုကို ကြၽန္ေတာ္ တစ္ကယ္မႀကိဳက္ပါ။ ဒီေန႕ႏွင္းက်မလားေတာ့မသိ။
ခ်ိဳးေကြ႕ဝင္လိုက္တဲ့ အေဆာက္အဦးအေပါက္ဝမွာ ေတာ့ လူေတြတဖြဲဖြဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ကားကေတာ့ ကားပါကင္ကို ဦးတည္ေမာင္းလိုက္သည္။ ကားကို မုခ္ဦးနဲ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ပါကင္ယူလိုက္ၿပီး မထြက္ခင္ back မွန္မွာ ဆံပင္ေတြကိုနဲနဲျပဳျပင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အဓ်ိက အကၡရာက်တဲ့ အိပ္ကိုလွမ္းယူၿပီး ကားထဲက ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
ခန္းမထဲကို ဝင္ဖို႔ လုံၿခဳံေရးအရ စစ္ေဆးၾကတဲ့အခါမွာေတာ့ ျပသနာတက္လာခဲ့သည္။
" က်စ္..... ေနာက္က်ေတာ့မယ္။ "
ထိုအခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္အနားေရာက္လာခဲ့တဲ့ တာဝန္ခံလူတစ္ေယာက္....
" ေတာင္းပန္ပါတယ္.... ဒီ camera ေတြ ခန္းမထဲကို ယူေဆာင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ "
အသံဝဲေနတဲ့ သူ႕စကားကိုနားမလည္လို႔ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးျပဴးၾကည့္မိတဲ့အခါမွာ..
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္မွာ တာဝန္ယူထားတဲ့ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႕ရွိတာမို႔ အျပင္ လာေရာက္သူေတြကို ဒီလို professional အရာေတြ ယူေဆာင္ခြင့္မေပးထားပါဘူး။ "
" အာ... ကြၽန္ေတာ္ဒါေလးျပရင္ေကာ။ "
ထုတ္ျပလိုက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ကဒ္ကေလးေၾကာင့္ တာဝန္ရွိသူက ေမာ့ၾကည္လာသည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေတာင္းဆိုထားတဲ့ VIP ဧည့္သည္မွန္းမသိလိုက္လို႔။ "
" ရပါတယ္.... ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေလာေနလို႔ ဒီကဒ္မျပလိုက္မိတာ...အလုပ္ရႈပ္သြားရၿပီ။"
" လိုက္ျပေပးရဦးမလား။ "
" ရပါတယ္။.. "
ခန္းမေဆာင္က ငါးထပ္ရွိၿပီး VIP အတြက္ သီးသန့္အခန္းေလးေတြလဲရွိသည္။ ROH Theatre မွာ Jimin မၾကာခဏေဖ်ာ္ေျဖရလို႔အထာနက္ေနၿပီဆိုေသာ္လည္း လာတိုင္း JM's G.C.F ဆိုတဲ့ VIP ကပ္မျပမိလို႔လဲအၿမဲျပသနာျဖစ္ရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ အခုေရာက္ရွိေနတဲ့ Theatre က Royal Opera House ျဖစ္ၿပီး The Royal Ballet ေက်ာင္းက ထိပ္တန္းေက်ာင္းသားေတြရဲ႕အထူးစုေပါင္း ေဖ်ာ္ေျဖပြဲလဲျဖစ္သည္။ Jimin က The Royal Ballet university ကေန ဘြဲရခဲ့ၿပီးၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အထူးဖိတ္ၾကားခံရတဲ့ ဧည္သည္ေတြထဲပါဝင္ခဲ့တာမို႔ မွတ္တမ္းတင္ရိုက္ကူးဖို႔ရာ ကြၽန္ေတာ္လဲ ေရာက္ရွိေနခဲ့ေလသည္။
စတင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အကပြဲေလးမွာ Jimin မပါေသးတဲ့အတြက္ ကင္မရာေတြကို ေဒါက္ေတြမွာ ေထာက္ကာ ျပင္ဆင္ေနရေတာ့သည္။ အဖြဲ႕လိုက္ တစ္သုတ္ၿပီး တစ္သုတ္ ေဖ်ာ္ေျဖေနၾကၿပီး အခ်ိန္ဟာ ေတာ္ေတာ္ ေလးလဲၾကာျမင့္ေလၿပီ။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ သိပ္မလိုေတာ့ ဒီေဖ်ာ္ေျဖသူၿပီးရင္ေတာ့ Jimin ကလဲ့ေရာက္လို႔လာၿပီျဖစ္တာမို႔ ကင္မရာေတြကို တစ္ေၾကာ့ျပန္စစ္ရေတာ့သည္။ Main Cam ကိုင္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာလဲ အဆင္သင့္ျဖစ္လို႔ေနခဲ့ၿပီ။
အေမွာင္အတိက်သြားတဲ့ ဇာတ္ခုံရဲ႕ အလယ္ဗဟို မွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း လင္းလာတဲ့ အျဖဴေရာင္ဆလိုက္မီး။ ထိုဆလိုက္မီးက စတိတ္တစ္ခုလုံးလင္းမသြားဘဲ အလယ္ဗဟိုမွာဘဲခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ လင္းလာခ်ိန္မွာေတာ့ ဇာတ္ခုံၾကမ္းျပင္ေပၚမွ ဝမ္းလ်ားေမွာက္အေနနဲ႕ ရွိေနတဲ့ သူ။ ခပ္ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ ထလာတဲ့ ကိုယ္ငယ္ေလးဟာ ငန္ျဖဴေလးတစ္ေကာင္လို။ လူေလးက ျဖဴႏုေနတာမို႔ ငန္ျဖဴေလးလိုတင္စားမိေနပင္မယ့္ သူက ေတာ့ Black Swan ေလးျဖစ္ေနခဲ့သည္။ စည္းခ်က္နဲ႕အတူယိမ္းႏြဲ႕လိုက္တာနဲ႕ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထင္ေပၚလာတဲ့ ညွပ္ရိုးတန္းေလးရယ္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္စည္းႏွောင္ထားတဲ့ ခါးစည္းေလးသည္ အရမ္းကို ဆြဲမက္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္လွသည္။ ထိုဆလိုက္မီး အလင္းနဲ႕ အျဖဴေရာင္အေငြ႕ေတြၾကားထဲမွာ ထင္ခနဲ႕ ထြက္ေပၚလာတက္တဲ့ ခါးစည္းေလးေအာက္က ေကာက္ေၾကာင္းကေတာ့ ဒီေန႕အတြက္ # trending ျဖစ္လို႔ေနမွာ အေသအခ်ာပင္။
2မိနစ္သာၾကာျမင့္တဲ့ Black Swan ေလး Jimin ရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖမႈၿပီးဆုံးသြားၿပီမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ ကင္မရာေတြသိမ္းဆည္းၿပီး နားေနခန္းစီသို႔သြားရသည္။ နားေနအခန္းနားအေရာက္ အခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ မန္ေနဂ်ာ အကိုနဲ႕ေတြ႕တာမို႔ က်န္ခဲ့တဲ့ ကင္မရာအိတ္ေတြ နဲ႕ ေဒါက္တိုင္ေတြသိမ္းသြားေပးဖို႔အကူညီေတာင္းၿပီး ေျခလွမ္းေတြက Jimin ရွိရာစီကို...။
အခန္းထဲဝင္သည္ႏွင့္ မိတ္ကပ္ေတြျဖတ္ၿပီး ေနၿပီျဖစ္တဲ့ Jimin ဟာ ေစာနက အႏုပညာဆန္ေနတဲ့ BlackSwan ေလးနဲ႕ျခားနားစြာပင္။ မိတ္ကပ္မပါတဲ့ Jimin က ကေလးေလးလို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းၿပီး မိတ္ကပ္လိမ္းထားတဲ့ Jimin က တစ္ကယ္ကို sexy က်ပါသည္။
" Jeon Jung Kook ေတာ္႐ုံဘဲၾကည့္ၿပီး.. လာခ်ီ "
" အားးး ဒီမွာ တစ္စိမ့္စိမ့္ ၾကည့္မဝ ျဖစ္ေနတာကို။ "
Jimin ကို ခ်ီရန္ အနားကပ္သြားၿပီကားမွ သတိထားမိတာ Jimin အကၤ်ီမလဲရေသးဘူး။ ၂မိနစ္ ေလာက္စိတ္ဒုကၡေပးခဲ့တဲ့ ဒီခါးေလးကို ကြၽန္ေတာ္အရမ္း ကလိခ်င္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလိရင္ ႀကိမ္းေသ Jimin စိတ္ဆိုးမွာသိေနတယ္။ ဘာလို႔ဆို ေဖ်ာ္ေျဖပြဲၿပီးၿပီခ်င္ သူ႕ကိုစတာ ကလိတာမ်ိဳး လုံးဝမႀကိဳက္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ အၿမဲစိတ္ဒုကၡေပးတဲ့ Jimin ရဲ႕outfit ေတြကို ရန္ျပန္လုပ္ခ်င္ေသးသည္။
ပုံမွန္ Jimin ကိုခ်ီရင္ ဒေဂါက္ေဂြးမွာလက္ရွိုၿပီး သူ႕ ဂ်ိဳင္းကေနထိန္းကိုင္ကာ ခ်ီတက္ပင္မယ့္ ဒီေန႕ေတာ့ Jiminနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ဘယ္လက္ကို သူ႕ခါးမွာ ဖက္ၿပီးထိန္းကိုင္ကာ ညာလက္ကေတာ့ Jimin ေပါင္ကိုပင့္တင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ခါးမွာ ေျခေထာက္ေတြကို ခ်ိတ္တြယ္ေစလိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ေကာက္ခ်ီလိုက္တာမို႔ လန့္သြားပုံရသည္ လက္ေတြပါ လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္လာေတာ့သည္။
" ရားးး Jung Kook မလုပ္နဲ႕ေနာ္။ "
" ေဟာ္ ဘာလုပ္လို႔လဲ.... Jimin ဘဲခ်ီဆို... ခ်ီေပးတယ္ေလ။ "
" ငါသိတယ္.... မင္း ဘာလုပ္မလဲဆိုတာ။ "
" သိရင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန Jimin က ဒီ Outfit နဲ႕ ၂မိနစ္ ဒုကၡေပးခဲ့ပင္မယ့္ ကိုယ္က တစ္မိနစ္ဘဲယူမွာ။ "
တစ္မိနစ္ကို ျမန္ျမန္ၿပီးျခင္လို႔လား။ မေစာင့္နိုင္ေတာ့သည္လား။ ေတာ့မသိ Jimin ႏႈတ္ခမ္းအိအိေလးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြစီတိုးကပ္လာေလေတာ့သည္။ ကလိမယ္လို႔စိတ္ကူးထားတာ ကြၽန္ေတာ္ဆိုပင္မယ့္ တစ္ကယ္တမ္း ဂလိသြားသူက Jimin ။ အတက္ၾကဴးၿပီးခ်ီလိုက္တာ သူျပဳတ္က်မွာဆိုးလို႔ လက္ေတြကို တုတ္တုတ္ ေတာင္မလႈပ္ခဲ့ရပါ။
___________________________________________
လူရွင္းေနခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ theater မ်က္ႏွာစာမွာေတာ့ Long coat အမဲဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးက ခပ္ေသးေသး ကိုယ္ငယ္ေလးကို ေက်ာပိုးကာ ကားရပ္ထားတဲ့ေနရာသို႔ေလွ်ာက္ကာေနသည္။ ခ်ီထားတဲ့ ေကာင္ေလးကို အစာမေၾကပုံေထာက္သည္ ေက်ာေပၚကေကာင္ေလးစီက တစ္တြတ္တြတ္ ေျပာဆိုေနေသးသည့္ အသံေတြၾကားေနရသည္။
Jimin ကို ေရွ႕ခုံမွာ ေနရာခ်ေပးၿပီး ကားေမာင္းတဲ့ဘက္ကို ကူးကာ ကားေပၚတက္လာတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကို မ်က္ေထာက္နဲ႕ ၾကည့္ေနေသးသူ။ ခါးပတ္ကို လွမ္းဆြဲယူကာ ပတ္ေပးၿပီးေတာ့ စူပုတ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကာ အနမ္းေပးမိျပန္သည္။
" ကဲ... ဆယ္မိနစ္နဲ႕ အဲ့ stake ဆိုင္ကို အေရာက္ေမာင္းေပးမွာမို႔ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးထပ္မဆူနဲ႕ေတာ့.. ဆူေနေသးတယ္ဆို ထပ္နမ္းေနမွာ။ "
" တစ္မိနစ္ဘဲဆိုၿပီး ၁၅မိနစ္ ေလာက္နမ္းေနတာ မင္းေလ " ဆိုၿပီး အံႀကိတ္သံနဲ႕ေျပာကာ ကြၽန္ေတာ္လက္ေမာင္းကို လက္သီးပိစိေလးနဲ႕ လွမ္းထိုးလာသည္။
" Jimin ဗိုက္ဆာေနမွန္း မသိလို႔ နမ္းေနမိတာပါကြာ။ "
" အခု ဆယ္မိနစ္နဲ႕ မေရာက္ရင္ ဒီည မင္း အခန္းထဲ ဝင္မလာရဘူး။ "
ဆိုဖာမွာေတာ့ Jack နဲ႕ေတာ့ တူတူ မအိပ္နိုင္ဘူး။ အဲ့ေတာ့ အပိုစကားထပ္မေရာင့္တက္ဘဲ ေမာင္းရေတာ့သည္။ Theater ေရွ႕ကေန႕ ထြက္ခြာသြားတဲ့ ကားေလးဟာ အိပ္ရာဘုံေပ်ာက္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိုးရိမ္ပူပန္သြားရွာပုံဘဲ။
___________________________________________
ညစာစားၿပီး ဆိုင္ေလးထဲက ထြက္လာက်ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွင္းဖြဲဖြဲေလး က်လိဳ႕ေနသည္။ ႏွင္းေတြကို သေဘာက်တဲ့ Jimin ေၾကာင့္ ဒီေန႕အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေတာ့မယ္။
" ႏွင္း ၾကည့္မယ္မလား။ "
" အင္း..... Hot choco ေလးပါပါရင္ေကာင္းမယ္။ "
" ရေစရမယ္။.. "
ထို႔ေနာက္ Jimin လက္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ကားစီသို႔ ျမန္ျမန္ဦးတည္ရေလေတာ့သည္။ စားေသာက္ဆိုင္ကေန ထြက္ခြာသြားၿပီျဖစ္တဲ့ကားေလးကေတာ့ လန္ဒန္တံတားႀကီးရွိရာ ဘက္ကို ဦးတည္သြားေနခဲ့သည္။
တံတားဘက္ကိုဦးတည္ေနေသာ္လည္း တံတားစီကို သြားမွာမဟုတ္သည့္အတြက္ ကားကို ကားပါကင္မွာေနရာမယူဘဲ တံတားႀကီးရဲ႕ Night viewကို ၾကည့္လို႔ရမယ့္ ေနရာတစ္ခုကို ေ႐ြးခ်ယ္ကာ ကားကိုရပ္ထားလိုက္ေလသည္။
" ကိုယ္ ျမန္ျမန္ဝယ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့မယ္။ "
" အင္း... "
ကမ္းနားဘက္ျခမ္းမွာေတာ့ ျမက္ခင္းျပင္ႀကီး တည္ရွိေနၿပီး ဒီေန႕ေတာ့ ႏွင္းက်ေနသည္မို႔ လူရွင္းလို႔ေနခဲ့သည္။ ကားမုန့္ဆိုင္ေလးေတြရွိတဲ့ေနရာေလးမွာေတာ့ လူစည္းကားေနေလသည္။ ႏွင္းက သည္းလာမည့္အေျခေနမရွိလို႔ေတာ္ေသးသည္။
ကားေပၚျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ Choco တစ္ခြက္ကို Jimin ကိုကမ္းေပးလိုက္ေသာ္လည္း Jimin လက္ပိစိကေလးႏွစ္ဘက္က ကြၽန္ေတာ့္ပါးေတြကို ဖိကာထိကိုင္လာသည္။
" ေအးသြားၿပီ... မင္း ကိုယ္မွာ ႏွင္းေတြႀကီဘဲ။ "
ခြက္ေတြကို ကားအလယ္က ခြက္ထည့္တဲ့ေနရာမွာ ခ်ထားလိုက္ရင္းက ...
" ရပါတယ္ ခါလိုက္ရင္.. " ဆိုကာ ကိုယ္ေပၚက ႏွင္းဖက္ေလးေတြကို ခါထုတ္ျပရင္း ဆက္ဆိုမိသည္။
" ေဟာ မရွိေတာ့ဘူး။ "
" မရွိလဲ.... ဒီနားတိုး "
Jimin အနားကို ကြၽန္ေတာ္တိုးကပ္သြားေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ႏွဖူးထက္သို႔ အနမ္းဖြဖြတစ္ပြင့္ ေပးအပ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏွာဖ်ားေလးကို တစ္ခ်က္ထပ္ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကိုစိုက္ၾကည့္လာကာ စကားဆိုလာေတာ့သည္။
" ေက်းဇူးတင္တယ္ အရာအားလုံးအတြက္။ "
" ကိုယ္ကေျပာရမွာ.. ကိုယ္ကိုေ႐ြးခ်ယ္ေပးခဲ့လို႔။ "
" ... အင္း ငါက Jung Kook ကိုေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ Jung Kook ကသာ ငါ့ကိုေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ငါကို လက္မလႊတ္ခဲ့တာလဲ Jung Kook ဘဲ။ "
ကြၽန္ေတာ္ သြားေတြ အကုန္ေပၚတဲ့ထိ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ဒါကြၽန္ေတာ္ကို ဂုဏ္ယူၿပီးေျပာတဲ့ စကားမလား။
" ၿပီးေတာ့... "
" အြန္... ၿပီးေတာ့ရွိေသးတာလား... "
" ကတိတည္ေပးလို႔.... "
" ကတိ... " Jimin ကို ဘာကတိေပးခဲ့ဖူးသည္လဲ။ ႐ုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ စဥ္းစားလို႔မရခဲ့။
" လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းေကာ အၿမဲတမ္းေကာ ရွိေနေပးရမယ္ဆိုတဲ့ ဂတိေလ..."
" ေအာ္.. ဒါက ကတိလို႔ေတာင္မ,မည္ေတာ့ပါဘူး..."
ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နား တိုးကပ္ေနတဲ့ကိုယ္ေလးက အေနာက္သို႔နည္းနည္းဆုတ္သြားၿပီး အလိုမက်သလိုစိုက္ၾကည့္လာခဲ့သည္။
" ဟုတ္တယ္ေလ..... ကိုယ္ကိုတိုင္ေတာင္ Jimin အနားမရွိရင္မေနတက္ေတာ့တာကိုးးး ဒါႀကီးက ကတိဘယ္ေနေတာ့မလဲ.... "
ဒီလိုထပ္ၾကားလိုက္ရေတာ့မွ အေကာင္ေပါက္ေလးဟာ ၿပဳံးလာၿပီး သေဘာတက် ရယ္သံေသးေသးေတာင္ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
" ကိုယ္က ဒီေန႕ရဲ႕မနက္ျဖန္တိုင္း Jimin အနားမွာ ရွိေနမွာမို႔ Jimin ဘာမွပူမေနနဲ႕... "
" အဲ့တာဆို သဖက္ခါက်ေတာ့ေကာ.. "
" ... အြန္ သဘက္ခါဆိုတာ မရွိဘူးေလ။ ဒီေန႕ရဲ႕ မနက္ျဖန္ဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ၾက ဒီေန႕ျပန္ျဖစ္သြားၿပီေလ အဲ့ခါက် ေဟာ.. ဒီေန႕ရဲ႕ မနက္ျဖန္ ျပန္ျဖစ္ျပန္ေကာ.... "
" ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ Jung Kook .... မင္း အရမ္းစကားမ်ားေနၿပီ။ "
" အဲတာဆို ဒီဘက္လွည့္...... " ဆိုခဲ့ပင္မယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ Jimin လွည့္လာတဲ့အထိ မေစာင့္ခဲ့ပါဘူး။
လက္တစ္ဖက္က Jimin ရဲ႕ဇက္ပိုးေလးကိုထိန္းကိုင္ကာ တစ္ဖက္က ေက်ာေလးကို ထိထားၿပီး အေရာင္ဆိုးထားခ်င္းမရွိပါေသာ္လည္း နီေဆြးေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးအိအိေလးကို အနမ္းေတြထပ္ေပးမိေတာ့ျပန္သည္။ ထပ္တူက်ေနခဲ့တဲ့ အနမ္းေတြေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါလဲ ကြၽန္ေတာ္အၾကားႀကီးနမ္းခြင့္ရဦးမည္ထင္။
River Thames ရဲ႕ ကမ္းနားေဘးမွာေတာ့ အျပာေရာင္ Mercedes Benz ကားေလးတစ္စီးလုံး ႏွင္းေတြအေတာ္အတန္ဖုံးလႊမ္းေနခဲ့ေလသည္။ ကားပိုင္ရွင္ေတြ ႏွင္းၾကည့္ဖို႔ေတာင္ေမ့သြားၾကၿပီထင္တယ္။ လန္ဒန္တံတားႀကီးရဲ႕ ႏွင္းေတြေဝေနတဲ့ ညအလွသည္လဲ အခုေတာ့ အေရးမပါခဲ့ေတာ့ေပ........။
___________________________________________