တစ်ဦးဆိုင် ရပ်ဝန်း
Unicode
" လက်ထဲက ဖုန်းကို အခုချလိုက်တော့ လွန်းလရိပ်ဝေး "
တစ်မနက်လုံး Iris ကြည့်နေတာ လွန်းလရိပ်ဝေး တစ်ယောက် ဖုန်းကို မနက်တည်းက အကြည့်ကိုမပြတ်ဘူး ။ မျက်လုံးက ကောင်းလားဆိုတော့ မကောင်းဘူး ။ မျက်မှန်သမားမို့ Iris က ပိုပြီး စိတ်ပူတာ။
" လွန်း အခုချလိုက်တော့ မောင် ကြည့်နေတာကြာပြီနော် မျက်လုံးထိခိုက်လိမ့်မယ် ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ပြင်ပြီးပြီ အစားစားဖို့လည်း သတိရဦး "
ပါးစပ်ကသာ အမြှုပ်ထွက်မတတ် ပြောနေသော်လည်း လွန်းလရိပ်ဝေး တစ်ယောက် Iris ကို အဖက်ပင်မလုပ် ။
" မောင့်ကို စိတ်ဆိုးနေတာလား သည်းငယ် "
" မောင်မှားပါတယ်နော် စကားမပြောပဲနဲ့တော့ မနေပါနဲ့ မောင်မနေတတ်ဘူး လွန်းရာ "
Apron တောင် မချွတ်နိုင်ပဲ Iris လွန်းကို ချော့နေရသည်။
ပြဿနာက ဒီလို အိပ်ရာထထချင်း လွန်းကပုံမှန်အတိုင်း ဆေးရုံသွားဖို့ပြင်တယ် ။
Iris က လက်မခံ အိမ်မှာပဲနေဖို့ ပြောသည် ။ လွန်းကလည်း မရမက သွားမယ်လုပ်တာ Iris လည်း ဘယ်လိုမှထိန်းမရတော့ လွန်းကို အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောပြလိုက်တယ် ။
" မောင် မင်းရဲ့ အလုပ်ထွက်စာ တင်ပြီးပြီ လွန်း "
" ဘာပြောတယ် လမြတ်ဝါဆို "
နားစည်တွေပါ ကွဲထွက်သွားပြီလားဟုတောင် Iris ထင်ရသည်။
" ဟုတ်တယ် လွန်း မောင်က လွန်း ပင်ပန်းမှာဆိုးလို့ ပြီးတော့ ဒီနားတစ်ဝိုက်မှာပဲ မင်းအတွက် ကိုယ်ပိုင်ဆေးခန်း ဖွင့်ဖို့ အကုန်လုံးစီစဥ်ပြီးပြီ ။ ပိုက်ဆံမယူဘဲနဲ့လေ သိတယ်မလား အခမဲ့ ဆေးခန်းပေါ့ လွန်း မောင့်ကို စိတ်မဆိုးနဲ့ နော် "
" ဘယ်တုန်းကလဲ လမြတ်ဝါဆို ဘယ်တုန်းထဲက အလုပ်ထွက်စာ တင်လိုက်တာလဲ "
Iris ခေါင်းတစ်ချက်ကုတ်ပြီး
" လွန်း ဖျားတဲ့နေ့ကပဲ မောင် လွန်းတို့ ဆေးရုံအုပ်နဲ့တွေ့ပြီးပြီ ။ လွန်းကို အလုပ်မလုပ်ခိုင်းတော့ဘူးလို့ "
" အုပ်ကြီးက ဘာပြောလဲ "
" ဘာမှတော့မပြောဘူး ပြောလည်း မောင်က လက်ခံမှာမှ မဟုတ်တာ "
" လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေ အားလုံးထဲမှာမှ အလယ်က အရှည်ဆုံးတစ်ချောင်းကိုယူလိုက်နော် လမြတ်ဝါဆို "
လီးပဲဟေ့ လမြတ်ဝါဆို ။ လွန်းလရိပ်ဝေး စိတ်ထဲကနေပဲ ဆဲလိုက်တော့သည် ။
မနက်တည်းက စကားမပြောပဲ နေလိုက်တာ အခုညနေ ငါးနာရီထိုးတော့မယ် ။ လွန်းကိုသာ ဘေးကနေ တတွတ်တွတ်လာပြောနေပေမယ့် လွန်းကတော့ ဖုန်းကိုပဲ အာရုံစိုက်ပြီး
ကြည့်နေလိုက်တယ်။
ဖုန်းကြည့်တယ်ဆိုတာလည်း ထွေထွေထူးထူးကြည့်နေတာ မဟုတ်ပဲ မောင့်ကို စိတ်မကြည်သမျှ Wall ထဲမှာ တက်လာသမျှ Post အကုန်လက်မသာပေးပြီး ခရီးသွား blog အတိုလေးတွေကြည့်နေခြင်း ဖြစ်သည် ။
" မောင်မှားပါတယ်လို့ မောင့်အချစ်ရဲ့ "
Iris လွန်း ခန္ဓာကိုယ်လေးကို လှုပ်ရမ်းကာ အလိုမကျပြောမိသည် ။
" မောင့်အမှား မောင်သိလား "
လွန်း မျက်စောင်းဝင့်ကာ မေးလိုက်တော့ မောင်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလာသည်။
"မောင်ဘာမှားလဲ လွန်းကိုပြော "
"လွန်းကို မတိုင်ပင်ပဲ မောင် လုပ်မိတာ မှားတယ် ပြီးတော့ "
" ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ ဆက်ပြော "
စကားတစ်ဝက်မှာ ရပ်နေသည့် မောင့်ကြောင့် လွန်း ဝင်ထောက်ပေးလိုက်တယ် ။
" မောင်က ကိုယ့်ကိုကိုယ် သာ အမှန်လို့ထင်ပြီး တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ဆန် လုပ်မိတာ ။ မောင်မှားတယ်နော် လွန်း နောက်တစ်ခါ လွန်းကို တိုင်ပင်ပြီးမှ မောင်လုပ်မယ် "
မျက်နှာလေး ငယ်ကာ ပြောလာသည့် မောင့်ကြောင့် လွန်းလရိပ်ဝေး ပြောမိတာများ လွန်သွားလား ပြန်တွေးရသည် ။
" မောင့်ကို ချစ်လို့ လွန်းက ပြောတာ သိလားလွန်းကြောင့်နဲ့ မောင့်ကို သူများတွေ အထင်သေးမှာ မကြိုက်ဘူး အာ့ "
နှာခေါင်းလေးကို အကိုက်ဆွဲခံလိုက်ရသောကြောင့် လွန်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားရသည်။
Iris ကိုက်လို့ဝမှ လွန်း နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်တယ် ။
" စကားနားထောင်မယ် နော် လွန်း စကားမှန်သမျှ မောင်နားထောင်မယ် မောင့်နှလုံးသားလေး စိတ်ချမ်းသာစေရမယ် "
" ဒါဆို အဝတ်စား သွားလဲ ညစျေးသွားရအောင် မောင်နဲ့ လျှောက်လည်ဖူးချင်တယ် "
" အိုကေ ဗျာ ခဏစောင့် အာ့ဆို ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ကို ပြန်ရောက်မှစားတော့နော် "
" အင်း "
မောင် အခန်းထဲဝင်သွားမှ လွန်း ခရီးသွား blog အတိုလေးတွေ ထပ်ကြည့်နေလိုက်သည် ။
အိမ်မှာနေရင်း ဝတ်လို့ရအောင် မောင်ဝယ်ပေးထားသည့် ဒူးဖုံး ချည်သား ဘောင်းဘီအညိုရောင်လေးနဲ့ မောင့်အင်္ကျီ တွေထဲက တင်ပါးထိဖုံးသည့် အင်္ကျီအဖြူရောင် အရှည်ကြီး တစ်ထည်ကို လွန်းက ဝတ်ထားသောကြောင့် လဲစရာမလိုပေ ။
လွန်းရဲ့ မကောင်းတဲ့အကျင့်က အိမ်မှာပဲနေနေ အပြင်ပဲထွက်ထွက် ရှပ်အင်္ကျီပွပွကြီးတွေကို သာဝတ်လေရှိပြီး ဝတ်တဲ့အင်္ကျီ အပွကြီးတွေကလည်း တင်ပါးထိဖုံးသည့် ရှပ်အင်္ကျီ တွေချည်းပဲ ဖြစ်သည် ။
လွန်း တင်ပါးလုံးလုံးလေးတွေကြောင့် ငယ်ငယ်က အစခံခဲ့ရဖူးတယ် ။ အာ့ကြောင့် အင်္ကျီ အတိုများ ဝတ်လိုက်ရင် လွန်းကိုပဲ လိုက်ကြည့်နေကြမလားဟု တွေးမိပြီး အင်္ကျီ ခါးအရမ်းမတိုတာတွေတောင် လွန်း အကုန်လွှင့်ပြစ်ခဲ့တာ ။
နောက်ပိုင်းမှသာ ဆေးရုံသွားဖြစ်တဲ့နေ့တွေ ဂျူတီကုတ် ကြောင့် ရိုးရိုး T-shirt တွေ ပြန်ဝတ်ဖြစ်တာ ။
မောင်က လည်း လွန်းအကြောင်း ကိုသိသူပီပီ
Limited တွေထဲကပဲ ဝယ်ပေးဖြစ်တာများတယ် ။
" သွားမယ်လေ လွန်း မောင်ပြီးပြီ "
အပေါ်က အဖြူရောင် အင်္ကျီ ဂျိုင်းပြတ်နဲ့ အောက်က လွန်းလို ချည်သားဘောင်းဘီ အတိုလေးသာ မောင်ကဝတ်ထားသည် ။
" လမြတ်ဝါဆို မင်း ငါ့ဘောင်းဘီတွေ ယူဝတ်ပြန်ပြီ "
လွန်းထက်ပင် မောင်က အသားအရေ ပိုပြီး ကြည်လင်ကာတောက်ပနေသေးသည်။
" လွန်းဟာလည်း မောင့်ဟာ မောင့်ဟာလည်း လွန်းဟာပေါ့ လွန်းရဲ့ မောင်ထပ်မှာပေးမယ်နော် ချည်သားအစစ်နဲ့ထုတ်ထားတာပဲ ကြိုက်တာမလား "
Iris က အဝတ်အစားဆို LV နဲ့ Channel Brand တွေသာ အဝတ်များပေမယ့် အခုနောက်ပိုင်း လွန်း အတွက် သီးသန့်မှာရင်းနဲ့မှသူပါ လွန်း ဝတ်သလို လိုက်ဝတ်ဖြစ်နေခြင်းပင် ။
" Tote-Bag ကို မလွယ်ခဲ့နဲ့တော့ လွန်း မောင် Wallet ပဲ ယူလာလိုက်မယ် "
" ပြီးတာပဲ "
လွန်းလရိပ်ဝေး ဟွန့်ခနဲ လုပ်ပြီးသာ ရှေ့ကထွက်သွားလိုက်သည် ။
" အဲ့ဒါ ဘယ်သွားမှာလဲ "
ခြံပြင်ကို ကျော်ထွက်သွားသော လွန်းကြောင့် Iris လှမ်းအော်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။
" ဘယ်သွားရမှာလဲ ဟိုနားဒီနားပဲဟာကို ကားမယူခဲ့နဲ့တော့ မောင် လူရှုပ်တယ် "
" မောင်လည်း မယူခဲ့ပါဘူး လွန်းရယ် bike နဲ့သွားမှာ ဒီမှာကြည့်လွန်း "
နှစ်ယောက်စီးဆိုင်ကယ် အသေးစားလေး ကို မောင်က ထုတ်လာကာ လွန်းကို helmet ဆောင်းပေးလာသည်။
" လွန်းတောင် မသိလိုက်ဖူး မောင်ဘယ်တုန်းကဝယ်လိုက်တာလဲ "
သေးသေးကွေးကွေး အရာဝတ္ထုပစ္စည်းတွေကို လွန်းကြိုက်မှန်းမောင်သိသောကြောင့် ဆိုင်ကယ်တောင် E bike အသေးစားလေးဝယ်ခြင်းပင် ။
" ဒီမနက်ပဲ လွန်း အစတုန်းက ကားဝယ်ပေးမလို့ မောင်တွေးမိတာ ကားနဲ့ကြတော့ လွန်းကို စိတ်မချဘူးလေ အဲ့ဒါကြောင့် ဒါလေးပဲ ဝယ်ပေးဖြစ်သွားတာ "
" မောင် အတော်ဆုံးပဲ သွားမယ် သွားမယ် "
ကားမဝယ်ပေးတာပဲ တော်သေးတယ် မဟုတ်ရင် လွန်းလရိပ်ဝေးသာ ကားမောင်းလို့ကတော့ ကားပဲ လွန်း ဆိုင်ကယ်အောက်ရောက်မလား လွန်းဆိုင်ကယ်ပဲ ကားအောက်ရောက်မလား အရမ်းတွေရင်ခုန်နေရမှာ ။
မောင့်ခါးကို ဖက်ပြီး နောက်ကထိုင်လိုက်ရတဲ့ ခံစားချက်က က တစ်ကယ်ကို ပြောမပြတတ်အောင် ကြည်နူးဖို့ကောင်းတယ် ။
Iris လည်း လက်တစ်ဖက်ကို လွှတ်ကာ လွန်း လက်လေးကို ပြန်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
လေပြည်လေညှင်းလေးများကလည်း တဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်နေပြီး သစ်ရွက်ကြွေတွေကလည်း မြေနီ လမ်းမကြီးထက်မှာ ပြန့်ကျဲနေသည်။
မြေနီလမ်းမကြီးထက်မှာ E bike လေး တစ်စီးရယ် ကောင်လေးနှစ်ယောက် ရယ် သစ်ရွက်နီဆွေးဆွေးတွေရယ် သိပ်လှတဲ့ မြင်ကွင်းတစ်ခုပါပဲ ။
______________________________________________________
GarlicBoom
တစ္ဦးဆိုင္ ရပ္ဝန္း
Zawgyi
" လက္ထဲက ဖုန္းကို အခုခ်လိဳက္ေတာ့ လြန္းလရိပ္ေဝး "
တစ္မနက္လုံး Iris ၾကည့္ေနတာ လြန္းလရိပ္ေဝး တစ္ေယာက္ ဖုန္းကို မနက္တည္းက အၾကည့္ကိုမျပတ္ဘူး ။ မ်က္လုံးက ေကာင္းလားဆိုေတာ့ မေကာင္းဘူး ။ မ်က္မွန္သမားမို႔ Iris က ပိုၿပီး စိတ္ပူတာ။
" လြန္း အခုခ်လိဳက္ေတာ့ ေမာင္ ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီေနာ္ မ်က္လုံးထိခိုက္လိမ့္မယ္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ျပင္ၿပီးၿပီ အစားစားဖို႔လည္း သတိရဦး "
ပါးစပ္ကသာ အျမႇုပ္ထြက္မတတ္ ေျပာေနေသာ္လည္း လြန္းလရိပ္ေဝး တစ္ေယာက္ Iris ကို အဖက္ပင္မလုပ္ ။
" ေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား သည္းငယ္ "
" ေမာင္မွားပါတယ္ေနာ္ စကားမေျပာပဲနဲ႕ေတာ့ မေနပါနဲ႕ ေမာင္မေနတတ္ဘူး လြန္းရာ "
Apron ေတာင္ မခြၽတ္နိုင္ပဲ Iris လြန္းကို ေခ်ာ့ေနရသည္။
ျပႆနာက ဒီလို အိပ္ရာထထခ်င္း လြန္းကပုံမွန္အတိုင္း ေဆး႐ုံသြားဖို႔ျပင္တယ္ ။
Iris က လက္မခံ အိမ္မွာပဲေနဖို႔ ေျပာသည္ ။ လြန္းကလည္း မရမက သြားမယ္လုပ္တာ Iris လည္း ဘယ္လိုမွထိန္းမရေတာ့ လြန္းကို အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာျပလိုက္တယ္ ။
" ေမာင္ မင္းရဲ႕ အလုပ္ထြက္စာ တင္ၿပီးၿပီ လြန္း "
" ဘာေျပာတယ္ လျမတ္ဝါဆို "
နားစည္ေတြပါ ကြဲထြက္သြားၿပီလားဟုေတာင္ Iris ထင္ရသည္။
" ဟုတ္တယ္ လြန္း ေမာင္က လြန္း ပင္ပန္းမွာဆိုးလို႔ ၿပီးေတာ့ ဒီနားတစ္ဝိုက္မွာပဲ မင္းအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ေဆးခန္း ဖြင့္ဖို႔ အကုန္လုံးစီစဥ္ၿပီးၿပီ ။ ပိုက္ဆံမယူဘဲနဲ႕ေလ သိတယ္မလား အခမဲ့ ေဆးခန္းေပါ့ လြန္း ေမာင့္ကို စိတ္မဆိုးနဲ႕ ေနာ္ "
" ဘယ္တုန္းကလဲ လျမတ္ဝါဆို ဘယ္တုန္းထဲက အလုပ္ထြက္စာ တင္လိုက္တာလဲ "
Iris ေခါင္းတစ္ခ်က္ကုတ္ၿပီး
" လြန္း ဖ်ားတဲ့ေန႕ကပဲ ေမာင္ လြန္းတို႔ ေဆး႐ုံအုပ္နဲ႕ေတြ႕ၿပီးၿပီ ။ လြန္းကို အလုပ္မလုပ္ခိုင္းေတာ့ဘူးလို႔ "
" အုပ္ႀကီးက ဘာေျပာလဲ "
" ဘာမွေတာ့မေျပာဘူး ေျပာလည္း ေမာင္က လက္ခံမွာမွ မဟုတ္တာ "
" လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြ အားလုံးထဲမွာမွ အလယ္က အရွည္ဆုံးတစ္ေခ်ာင္းကိုယူလိုက္ေနာ္ လျမတ္ဝါဆို "
လီးပဲေဟ့ လျမတ္ဝါဆို ။ လြန္းလရိပ္ေဝး စိတ္ထဲကေနပဲ ဆဲလိုက္ေတာ့သည္ ။
မနက္တည္းက စကားမေျပာပဲ ေနလိုက္တာ အခုညေန ငါးနာရီထိုးေတာ့မယ္ ။ လြန္းကိုသာ ေဘးကေန တတြတ္တြတ္လာေျပာေနေပမယ့္ လြန္းကေတာ့ ဖုန္းကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး
ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
ဖုန္းၾကည့္တယ္ဆိုတာလည္း ေထြေထြထူးထူးၾကည့္ေနတာ မဟုတ္ပဲ ေမာင့္ကို စိတ္မၾကည္သမွ် Wall ထဲမွာ တက္လာသမွ် Post အကုန္လက္မသာေပးၿပီး ခရီးသြား blog အတိုေလးေတြၾကည့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ ။
" ေမာင္မွားပါတယ္လို႔ ေမာင့္အခ်စ္ရဲ႕ "
Iris လြန္း ခႏၶာကိုယ္ေလးကို လႈပ္ရမ္းကာ အလိုမက်ေျပာမိသည္ ။
" ေမာင့္အမွား ေမာင္သိလား "
လြန္း မ်က္ေစာင္းဝင့္ကာ ေမးလိုက္ေတာ့ ေမာင္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပလာသည္။
"ေမာင္ဘာမွားလဲ လြန္းကိုေျပာ "
"လြန္းကို မတိုင္ပင္ပဲ ေမာင္ လုပ္မိတာ မွားတယ္ ၿပီးေတာ့ "
" ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ဆက္ေျပာ "
စကားတစ္ဝက္မွာ ရပ္ေနသည့္ ေမာင့္ေၾကာင့္ လြန္း ဝင္ေထာက္ေပးလိုက္တယ္ ။
" ေမာင္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သာ အမွန္လို႔ထင္ၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ဆန္ လုပ္မိတာ ။ ေမာင္မွားတယ္ေနာ္ လြန္း ေနာက္တစ္ခါ လြန္းကို တိုင္ပင္ၿပီးမွ ေမာင္လုပ္မယ္ "
မ်က္ႏွာေလး ငယ္ကာ ေျပာလာသည့္ ေမာင့္ေၾကာင့္ လြန္းလရိပ္ေဝး ေျပာမိတာမ်ား လြန္သြားလား ျပန္ေတြးရသည္ ။
" ေမာင့္ကို ခ်စ္လို႔ လြန္းက ေျပာတာ သိလားလြန္းေၾကာင့္နဲ႕ ေမာင့္ကို သူမ်ားေတြ အထင္ေသးမွာ မႀကိဳက္ဘူး အာ့ "
ႏွာေခါင္းေလးကို အကိုက္ဆြဲခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ လြန္း မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့သြားရသည္။
Iris ကိုက္လို႔ဝမွ လြန္း ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္တယ္ ။
" စကားနားေထာင္မယ္ ေနာ္ လြန္း စကားမွန္သမွ် ေမာင္နားေထာင္မယ္ ေမာင့္ႏွလုံးသားေလး စိတ္ခ်မ္းသာေစရမယ္ "
" ဒါဆို အဝတ္စား သြားလဲ ညေစ်းသြားရေအာင္ ေမာင္နဲ႕ ေလွ်ာက္လည္ဖူးခ်င္တယ္ "
" အိုေက ဗ်ာ ခဏေစာင့္ အာ့ဆို ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ကို ျပန္ေရာက္မွစားေတာ့ေနာ္ "
" အင္း "
ေမာင္ အခန္းထဲဝင္သြားမွ လြန္း ခရီးသြား blog အတိုေလးေတြ ထပ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။
အိမ္မွာေနရင္း ဝတ္လို႔ရေအာင္ ေမာင္ဝယ္ေပးထားသည့္ ဒူးဖုံး ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီအညိုေရာင္ေလးနဲ႕ ေမာင့္အကၤ်ီ ေတြထဲက တင္ပါးထိဖုံးသည့္ အကၤ်ီအျဖဴေရာင္ အရွည္ႀကီး တစ္ထည္ကို လြန္းက ဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ လဲစရာမလိုေပ ။
လြန္းရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အက်င့္က အိမ္မွာပဲေနေန အျပင္ပဲထြက္ထြက္ ရွပ္အကၤ်ီပြပြႀကီးေတြကို သာဝတ္ေလရွိၿပီး ဝတ္တဲ့အကၤ်ီ အပြႀကီးေတြကလည္း တင္ပါးထိဖုံးသည့္ ရွပ္အကၤ်ီ ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္သည္ ။
လြန္း တင္ပါးလုံးလုံးေလးေတြေၾကာင့္ ငယ္ငယ္က အစခံခဲ့ရဖူးတယ္ ။ အာ့ေၾကာင့္ အကၤ်ီ အတိုမ်ား ဝတ္လိုက္ရင္ လြန္းကိုပဲ လိုက္ၾကည့္ေနၾကမလားဟု ေတြးမိၿပီး အကၤ်ီ ခါးအရမ္းမတိုတာေတြေတာင္ လြန္း အကုန္လႊင့္ျပစ္ခဲ့တာ ။
ေနာက္ပိုင္းမွသာ ေဆး႐ုံသြားျဖစ္တဲ့ေန႕ေတြ ဂ်ဴတီကုတ္ ေၾကာင့္ ရိုးရိုး T-shirt ေတြ ျပန္ဝတ္ျဖစ္တာ ။
ေမာင္က လည္း လြန္းအေၾကာင္း ကိုသိသူပီပီ
Limited ေတြထဲကပဲ ဝယ္ေပးျဖစ္တာမ်ားတယ္ ။
" သြားမယ္ေလ လြန္း ေမာင္ၿပီးၿပီ "
အေပၚက အျဖဴေရာင္ အကၤ်ီ ဂ်ိဳင္းျပတ္နဲ႕ ေအာက္က လြန္းလို ခ်ည္သားေဘာင္းဘီ အတိုေလးသာ ေမာင္ကဝတ္ထားသည္ ။
" လျမတ္ဝါဆို မင္း ငါ့ေဘာင္းဘီေတြ ယူဝတ္ျပန္ၿပီ "
လြန္းထက္ပင္ ေမာင္က အသားအေရ ပိုၿပီး ၾကည္လင္ကာေတာက္ပေနေသးသည္။
" လြန္းဟာလည္း ေမာင့္ဟာ ေမာင့္ဟာလည္း လြန္းဟာေပါ့ လြန္းရဲ႕ ေမာင္ထပ္မွာေပးမယ္ေနာ္ ခ်ည္သားအစစ္နဲ႕ထုတ္ထားတာပဲ ႀကိဳက္တာမလား "
Iris က အဝတ္အစားဆို LV နဲ႕ Channel Brand ေတြသာ အဝတ္မ်ားေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္း လြန္း အတြက္ သီးသန့္မွာရင္းနဲ႕မွသူပါ လြန္း ဝတ္သလို လိုက္ဝတ္ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ။
" Tote-Bag ကို မလြယ္ခဲ့နဲ႕ေတာ့ လြန္း ေမာင္ Wallet ပဲ ယူလာလိုက္မယ္ "
" ၿပီးတာပဲ "
လြန္းလရိပ္ေဝး ဟြန့္ခနဲ လုပ္ၿပီးသာ ေရွ႕ကထြက္သြားလိုက္သည္ ။
" အဲ့ဒါ ဘယ္သြားမွာလဲ "
ၿခံျပင္ကို ေက်ာ္ထြက္သြားေသာ လြန္းေၾကာင့္ Iris လွမ္းေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
" ဘယ္သြားရမွာလဲ ဟိုနားဒီနားပဲဟာကို ကားမယူခဲ့နဲ႕ေတာ့ ေမာင္ လူရႈပ္တယ္ "
" ေမာင္လည္း မယူခဲ့ပါဘူး လြန္းရယ္ bike နဲ႕သြားမွာ ဒီမွာၾကည့္လြန္း "
ႏွစ္ေယာက္စီးဆိုင္ကယ္ အေသးစားေလး ကို ေမာင္က ထုတ္လာကာ လြန္းကို helmet ေဆာင္းေပးလာသည္။
" လြန္းေတာင္ မသိလိုက္ဖူး ေမာင္ဘယ္တုန္းကဝယ္လိုက္တာလဲ "
ေသးေသးေကြးေကြး အရာဝတၳဳပစၥည္းေတြကို လြန္းႀကိဳက္မွန္းေမာင္သိေသာေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္ေတာင္ E bike အေသးစားေလးဝယ္ျခင္းပင္ ။
" ဒီမနက္ပဲ လြန္း အစတုန္းက ကားဝယ္ေပးမလို႔ ေမာင္ေတြးမိတာ ကားနဲ႕ၾကေတာ့ လြန္းကို စိတ္မခ်ဘဴးေလ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒါေလးပဲ ဝယ္ေပးျဖစ္သြားတာ "
" ေမာင္ အေတာ္ဆုံးပဲ သြားမယ္ သြားမယ္ "
ကားမဝယ္ေပးတာပဲ ေတာ္ေသးတယ္ မဟုတ္ရင္ လြန္းလရိပ္ေဝးသာ ကားေမာင္းလို႔ကေတာ့ ကားပဲ လြန္း ဆိုင္ကယ္ေအာက္ေရာက္မလား လြန္းဆိုင္ကယ္ပဲ ကားေအာက္ေရာက္မလား အရမ္းေတြရင္ခုန္ေနရမွာ ။
ေမာင့္ခါးကို ဖက္ၿပီး ေနာက္ကထိုင္လိုက္ရတဲ့ ခံစားခ်က္က က တစ္ကယ္ကို ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတယ္ ။
Iris လည္း လက္တစ္ဖက္ကို လႊတ္ကာ လြန္း လက္ေလးကို ျပန္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
ေလျပည္ေလညွင္းေလးမ်ားကလည္း တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနၿပီး သစ္႐ြက္ေႂကြေတြကလည္း ေျမနီ လမ္းမႀကီးထက္မွာ ျပန့္က်ဲေနသည္။
ေျမနီလမ္းမႀကီးထက္မွာ E bike ေလး တစ္စီးရယ္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ ရယ္ သစ္႐ြက္နီေဆြးေဆြးေတြရယ္ သိပ္လွတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါပဲ ။
______________________________________________________
GarlicBoom