Pretzhel gave up and opened her eyes. The luminous numbers on the wall clock said it's three o'clock in the morning. That means it's already Sunday and she only got one more night to be with Clifford. Bukas ay babalik na muli ito sa Camp Tecson para sa isang linggong pagtuturo na naman.
Bumuntong-hininga siya saka dahan-dahang kumilos.
"Where are you going?" Clifford asked in a voice still raspy from sleep. Lalong humigpit ang pagkakayapos sa kanya. Isiniksik pa nito ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat niya.
"Bathroom, sweetheart," ani Pretzhel na sinubukang pakawalan ang sarili sa fiancé.
"Again? Kapupunta mo lang doon kanina, ah?" he asked but let her go.
"That was three hours ago," tugon niya nang bumangon sa kama, kinuha niya ang roba sa sandalan ng bangko at isinuot iyon. "I think."
Clifford groaned, "Come back immediately, please, sweetheart," he murmured as he buried his face on the pillow she used.
Marahang humakbang si Prethzel papunta sa banyo. Pero imbes na pumunta sa toilet ay humarap siya sa sink at tinitigan ang sarili sa salamin. Particularly on the dark circles under her eyes. The proof of her not getting enough rest and sleep. She'd been restless. Ilang buwan na siyang ganito, actually.
They'd been trying to conceive for almost eight months now. She wanted to give Clifford the child that he so desperately wanted. A baby that she, too, desperately wanted. But until today, she's not yet pregnant. And it's causing so much strain on her. She's super stressed and she can't tell anybody about it.
Not even her fiancé.
Hindi kaagad sila ikinasal ni Clifford dahil na rin sa pagtutol ng mga nakatatanda. Hindi daw dapat silang magsukob sa taon ng kuya niya.
They may not be officially husband and wife, but Clifford and her were spending all the weekends together. Biyernes ay sa kanila ito umuuwi pagkatapos ng teaching duty sa Camp Tecson. Ang weekend ay uubusin nilang magkasama, kung hindi sa bahay nila ay sa bahay ng grandparents nito, pero most of the time ay sa condo sa Anvaya sila nagpapalipas ng weekend.
Katulad ngayon.
Sabi ni Nicolette na okay lang na hindi pa sila nabubuntis. Isang buwan na lang at kasal na nila at makabubuti raw iyon dahil walang alteration na kailangang gawin sa wedding dress niya. Pero wala siyang pakialam sa fit ng damit pangkasal! What she wanted was to be pregnant with Clifford's baby.
She was supposed to be the pregnant one. Pero nauna pang mabuntis sa kanya ang Ate Riah niya. Apat na buwan na itong buntis ngayon. Totoong hindi pa kasama sa immediately plan ng mag-asawa ang pagbubuntis ang Ate Riah niya. Sabi nito ay nagtatake ito ng pills. Yet, by God's miracle and grace, Riah and her brother were able to create a baby! Her sister-in-law conceived to the delight for her Kuya and the rest of the family. Even Ate Riah was elated.
Nang mabuntis ang Ate Riah niya ay naisipan niyang kumonsulta rin sa doctor. She didn't tell anybody about it. And then she learned she had Polycystic Ovary Syndrome, commonly called PCOS. Her condition is what's causing her inability to get pregnant. Naglalabas ng egg cell ang ovaries niya, yun nga lang, hindi nito nare-reach ang full size na required para ma-fertile at mabuo bilang baby. Para mabilis niyang maunawaan ang sitwasyon ay hinalintulad ng Gynecologist niya ang egg cell niya sa isang prutas. Nagbubunga ang puno, iyon nga lang, imbes na mahinog ang prutas ay naluluoy ito at hindi nahihinog. Kumbaga sa itlog ng manok, ang egg cell niya ay nabubugok.
She's pretty devastated upon learning that.
But her Gynecologist was quick to assure her that with medication, she can get pregnant and have a normal, healthy baby. She started taking the medication after her check-up. And during her last visit, her gynecologist told her that upon checking, she is now producing adequate-size egg cells and she can conceive in no time at all. She even gave her supplements and tips on what food is best to eat and avoid to prepare her body for her possible conception.
But she's still not yet pregnant! And it's starting to scare her.
Paano kung hindi niya kayang bigyan ng anak si Clifford?
"Sweetheart..." Clifford's raspy voice broke her reverie. Naulinigan din niya ang kaluskos mula sa kwarto.
At noon niya narealize na may luha na palang naglalandas sa kanyang mga pisngi.
Dagli siyang yumuko at naghilamos para itago ang mga luha. Pagkatapos noon ay saka siya pumunta sa toilet. She is still relieving herself when Clifford entered the bathroom.
"What's taking you so long?" Clifford asked impatiently, in all his splendid nudity!
Prethzel failed to answer as her eyes feast on the magnificent male specimen in front of her. From his tousled hair, down to his gorgeous, expressive eyes, to that naugthy lips, his chiselled chest, washboard abs, and that proud, engorged member!
Pretzhel washed herself as Clifford walked towards her. Nang makalapit ito sa kanya ay walang babalang binuhat siya ng fiancé. Isinubsob ni Pretzhel ang mukha sa leeg nito. Nang makarating sila sa kama ay dumagan si Clifford sa kanya. Pero imbes na halikan, katulad ng inaasahan niya ay tumitig lang sa kanya ang fiancé. Mula sa malamlam na ilaw sa lampshade ay kita niya ang pag-aalala nito.
"May problema ba? May nagawa ba ako? O may dapat ba akong gawin, sweetheart?" usisa nito habang hinahaplos ang pisngi niya.
Prethzel smiled and titled her face. "Uh-hum. Kiss me."
Clifford kissed her lips quickly before he resumed his probing look on her. "Now, tell me, what's the problem? What's bothering you? Baka akala mo hindi ko napupuna na ilang linggo ka nang balisa."
Lumunok si Pretzhel. "I'm just excited about our wedding."
Kumunot ang noo nito. "I am excited, sweetheart. But you? I think not. I can sense that you're anxious. And to be honest, it scares me." Mataman siya nitong tinitigan. "You're not having second thoughts about marrying me, are you?"
"No! Why would you think that?"
Huminga ng malalim si Clifford. "Alam ko naman kasing hanggang ngayon at hindi pa rin kayo okay ni Mommy. Oo nga't civil kayo sa isa't isa, pero ramdam ko ba may pader pa rin sa pagitan ninyo." Pinaglandas nito ang daliri sa labi niya. "Was that the reason of your anxiousness, sweetheart?"
Noong namanhikan sina Clifford sa kanila ay inasahan niyang hindi sasama ang ina nito. But Leticia did join. Oo nga't hindi ito halos nag-participate sa usapan, pero na-appreciate ni Pretzhel ang pagdating at ang maayos na pakikiharap nito sa mga magulang at kaanak niya.
Sa nakalipas na mga buwan ay ilang beses na rin silang nag-abot ng ina ni Clifford sa bahay ni Lolo Gener, at sa tuwina ay civil sila sa isa't isa. Nag-uusap nang maayos tuwing kinakailangan.
And that's more than enough for her.
Hindi rin naman inaasahan ni Pretzhel na bigla na lang siyang itatrato ang ni Leticia na akala mo'y boto-boto ito sa kanya. Established na katotohanan naman na iba ang gusto nito para sa anak. Of course, umaasa siyang balang-araw ay mangyayaring ituturingan siya nitong parang tunay na anak, pero malamang na matagalan pa.
Basta ang mahalaga kay Pretzhel ay itrato siya ni Leticia na may respeto. Okay na siya roon.
Ngumiti si Pretzhel. "No. Hindi ang mommy mo ang makapagbabago ng isip kong pakasalan ka, sweetheart."
"Then what is it? What's causing your anxiety?" he quietly inquired. His eyes held hers, probing, pleading her to tell him the truth.
Pinaglandas ni Pretzhel ang dila sa nanunuyong labi. "I'm just anxious of our house blessing later."
Tapos na ang ipinatayong bahay ni Clifford. Fully furnished na. Tamang-tama naman dahil doon na sila titira ni Clifford pagkatapos ng kasal nila. Ang condo nito ay nasa listing na rin at magiging available na sa mga paying guest ng resort after ng kasal nila.
"Kaya nga pati iyon ay ipina-handle ko na sa event's coordinator ng kasal natin dahil ayaw kong ma-stress ka sa house blessing. I want our first day in our home to be stressed-free, sweetheart. At sa pagkaka alam ko'y naka-set na ang lahat ng kakailanganin sa house blessing natin mamaya."
Tumango siya. "Yeah. I know. Maybe I'm just overly excited. I'm good now. Kiss me, sweetheart," muli niyang itinaas ang mukha palapit kay Clifford. Maging ang kamay niya ay iniikot niya sa leeg nito.
"Excited? Try harder, sweetheart," Clifford murmured against her lips. He kissed her softly before his serious eyes probed hers again.
"We both know that's not what's causing your anxiety. You're not you these past few weeks, sweetheart. You're brutally honest, too real to a fault. But you're suddenly secretive. Always on edge."
Bumuka ang labi niya para pasinungalingan ang sinabi nito, pero inunahan siyang magsalita ni Clifford.
"Please, sweetheart, just tell me the truth. Isang buwan na lang at mag-asawa na tayo. Ayaw kong umpisahan natin ang buhay mag-asawa natin na may inililihim ka sa akin."
Pretzhel bit her lip. Her heart was hammering. Pero makatuwiran naman ang hinihiling ni Clifford. Lumunok siya bago nagsalita. "I'm just disappointed, sweetheart. We'd been trying and trying, but until today, I'm not yet pregnant."
Clifford's eyes softened.
"Di ba, sabi mo, gusto mong magkababy na tayo habang nasa Camp Tecson ka pa para malapit sa akin at masubaybayan mo ang paglaki ng tiyan ko, pati paglaki ng baby natin? Tapos na ang isang taong teaching stint mo, yet hindi pa rin ako nabubuntis," pabulong na paliwanang niya.
Huminga ng malalim si Clifford. "Don't stress yourself about that, sweetheart. Actually ay na-e-enjoy ko ang panahon na wala pa tayong baby. Ilang buwan kitang solo pa rin. At saka darating din iyon. Ibibigay iyon sa atin kapag ready na tayo sa blessing na iyon, sweetheart." Masuyo siya nitong hinalikan sa labi.
Namuo ang luha sa mga mata ni Pretzhel. Sa nanginginig sa labi ay nagsalita siyang muli. "Paano kung hindi kita mabigyan ng anak?"
"Hey!" ani Clifford na pinunasan ang luhang naglandas sa pisngi niya. "Ano ba't nag-iisip ka ng ganyan? Of course, mabibigyan mo ako ng anak. We are both healthy. Hindi pa lang talaga tayo nakaka-timing."
Umiling siya kasunod nang muling pagpatak ng mas masaganang luha. "Nagpa-check up ako four months ago. I have a medical condition that's preventing me from getting pregnant, sweetheart."
"We'll get second opinion, then a third opinion, then a fourth. And if all else fails, we'll fly to US and try alternative method for us to have a baby," anito habang hinahalikan ang mukha niya. "You're stressing yourself over a problem that have a lot of available solutions."
Humikbi siya. "Hindi ka na-disappoint?"
Tinitigan siya ni Clifford. Bakas ang pagmamahal at pang-unawa sa mga mata nito. "Of course, not. Why would I be?"
Pretzhel's tears leaked once again. Her fingers laced on his hair as she pulled his face towards hers. "I love you, sweetheart."
"And I love you so damn much, sweetheart," Clifford answered back as his hands started to roam in her body.