"Jeon Jungkook!!မင်းဘာကြီးဝတ်လာတာလဲ!"
အပေါ်ထပ်ရှိအခန်းထဲကခေါင်းငိုက်စိုက်ကျကာထွက်လာသည့် Jungkook ကိုကြည့်ကာ Mr.Jeon ပြောလိုက်သည်
Mr.Jeon ပြောလည်းပြောချင်စရာဖြစ်သည်...အပြင်သွားဖို့ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဝတ်စားခိုင်းလိုက်တာကိုဝတ်လာသည်က hoodie အနက်ရောင်နဲ့ jean ဘောင်းဘီအနက်ဖြစ်သည်...ဆံပင်တွေကလည်းအခုမှအိပ်ရာထလာသလိုရှုပ်ပွနေလေသည်...
"ဘာဝတ်နေလို့လဲ Appa ကလည်းဗျာ..."
"မင်းဝတ်ထားတာမင်းပြန်ကြည့်လေ!ငါအခုသွားမဲ့အိမ်ကမင်းသူငယ်ချင်းတွေရဲ့အိမ်မဟုတ်ဘူးနော် စုတ်တီးစုတ်ပြတ်ဝတ်မလာနဲ့ သွား ပြန်လဲချည်!"
"အာ...မလဲချင်တော့ဘူး...."
"မရဘူး သွားလဲချည်!"
"မလဲချင်ဘူးလို့..."
"ကဲ တော်ကြပါတော့ ကျွန်မကပြင်ဆင်ပြီးပြီနော် ရှင်တို့သားအဖနှစ်ယောက်ရန်ဖြစ်တာပြီးအုံးမှာလား"
ဧည့်ခန်းထဲမှာစာအုပ်ဖတ်နေရင်း Jungkook တို့ကိုစောင့်နေသည့် Mrs.Jeon ကစာအုပ်ကိုပိတ်ကာပြောသည်
"Appa ကချေးများနေတာ..."
"ဟေ့ကောင်..."
"ကဲ မပြီးကြသေးဘူးလား သွားကြစို့"
အတောမသတ်နိုင်ကြသည့် Mr.Jeon နဲ့ Jungkookရဲ့ကြားကိုဝင်ရပ်ကာ Mrs.Jeon ပြောသည်
"Appa...ကျွန်တော်...ကားယူခဲ့မယ်နော်"
"သဘောပဲဟေ့ သဘောပဲ ပြောလည်းနားထောင်မဲ့
ကောင်မဟုတ်ဘူး အဲ့တော့မပြောတော့ဘူး"
Mr.Jeon ကရွှဲ့ပြောကာခြံထဲကိုဆင်းသွားကာကားစက်နှိုးနေလေသည်...Jungkook ကတော့အပြောခံလိုက်ရပေ
မယ့်ကားပြန်စီးခွင့်ရသွားပြီဖြစ်တာကြောင့်ပျော်မြူးနေလေသည်...ထို့ကြောင့် Mr.Jeon သိမ်းထားသည့်သူ့ရဲ့ပြိုင်ကားသော့ကိုအပြေးသွားယူလေသည်...
"Appa တို့သွားနှင့်နော် ကျွန်တော်ဝင်စရာရှိတာဝင်ပြီးရင်လိုက်လာခဲ့မယ်"
ကားသော့ကလက်ထဲကိုရောက်လာပြီဖြစ်တာကြောင့်အပြင်ထွက်ရဖို့ Jungkook ကြံစည်တော့လေသည်...
"မရဘူး!ငါတို့ကားနောက်ကနေတခါတည်းလိုက်ခဲ့ မင်းရဲ့အကြံတွေငါရိုးနေပြီ Jeon Jungkook ကြားလား"
Mr.Jeon ကခနဲ့ပြုံးပြုံးကာပြောလိုက်တာကြောင့် Jungkook အားပျက်ကာခေါင်းညိမ့်လိုက်ရတော့သည်...
"ဟုတ်..."
"ဒီသားအဖနဲ့တော့နော်....ဟူးးးး"
တချိန်လုံးရန်ဖြစ်နေကြသည့် Mr.Jeon နဲ့ Jungkook ကိုကြည့်ကာ Mrs.Jeon သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်...
.
.
.
"ဟယ်လို..."
"ဟယ်လို Omma.."
"အေး သား ပြော လာနေပြီလား"
"အဲ့တာပြောမလို့ ကျွန်တော်နည်းနည်းနောက်ကျမယ်ထင်တယ် Omma..."
"ဟယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ သားရဲ့"
"company မှာအရောင်းစာရင်းတွေကမှားနေလို့အဲ့တာပြန်စစ်ရမှာမို့လို့ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်တတ်နိုင်သလောက်မြန်မြန်လာခဲ့ပါ့မယ်..."
"အေးအေး..."
"ဟုတ် အဲ့တာဆိုဒါပဲနော် Omma"
"ဒါပဲ ဒါပဲ"
Taehyung နဲ့ဖုန်းပြောပြီးနောက်ဘေးမှာထိုင်နေသည့် Mr.Kim ကို Taehyung နောက်ကျမည်ဆိုသည့်အကြောင်းပြောပြကာ Mrs.Kim သက်ပြင်းချမိသည်...ထိုအချိန်ခြံရှေ့ကကားဟွန်းသံကြောင့်မတ်တပ်ရပ်လိုက်မိသည်...
ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးကိုခြံတံခါးသွားဖွင့်လိုက်သည်...ထို့နောက်ခြံထဲကိုကားနှစ်စီးဝင်လာလေသည်...Mr.Kim ကခြံထဲကိုထွက်သွားတာကြောင့် Mrs.Kim လည်းလိုက်သွားလေသည်...
"သူငယ်ချင်းရောက်လာပြီလား...."
အရှေ့ကားပေါ်ကဆင်းလာသည့် Mr.Jeon ကို Mr.Kim ကနှုတ်ဆက်ရင်းပြောသည်...Mr.Kim နဲ့ Mr.Jeon ကတက္ကသိုလ်မှာအတန်းအတူတူတက်ခဲ့သည့်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည်...ကျောင်းပြီးသောအခါသူ့နေရာနဲ့သူကွဲသွားကြတာတော်တော်ကြာပြီဖြစ်သည်...အခုမှ
New York က show မှာပြန်ဆုံခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်...ထို့ကြောင့်တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အဆက်အသွယ်မပြတ်အောင်လိပ်စာတွေ၊ဖုန်းနံပါတ်တွေလဲလှယ်ကာပြန်တွေ့ကြခြင်းဖြစ်သည်.....
"အေးကွာ ငါနည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်"
"ရပါတယ်ကွာ...လာလာ အထဲဝင် မင်းရဲ့သားရော..."
"အနောက်ကကားမှာ...."
Mr.Jeon ရဲ့စကားကြောင့်အနောက်ကားကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ကားပေါ်ကနေစိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ဆင်းလာသည့် Jungkook ကိုမြင်လိုက်ရသည်...
"မင်းရဲ့သားကကလေးရုပ်လေးပဲ..."
"အမလေး ကလေးရုပ်တဲ့ မင်းကသူ့အကြောင်းမသိသေးလို့အဲ့လိုပြောတာပါကွာ"
"ဟေ ဟုတ်လား ဟားဟားဟား ဘယ်လောက်တောင်ဆိုးလို့လဲ"
"ပြောပြမယ် ပြောပြမယ်..."
Mr.Kim နဲ့ Mr.Jeon စကားတပြောပြောနဲ့အိမ်ထဲကိုဝင်သွားကြသည်...Mrs.Kim ကလည်း Mrs.Jeon ကိုမိတိ
ဆက်စကားပြောရင်းဧည့်ခံကာအိမ်ထဲကိုဝင်သွားကြသည်...သူတို့နောက်ကလိုက်လာသည့် Jungkook ကတော့ hoodie ခေါင်းစွပ်ကြီးစွပ်ထားကာအိပ်ချင်နေလေသည်...
"မင်းရဲ့သားရော..."
"Taehyung က company ကအလုပ်တွေမပြတ်သေးလို့နည်းနည်းနောက်ကျမယ်တဲ့ ခဏနေလောက်ကျရင်ရောက်လာတော့မှာပါ"
"အော် အေးအေး မင်းကတော့ကံကောင်းလိုက်တာကွာ သားကအားကိုးရတယ် ငါ့သားကတော့...company အလုပ်မပြောနဲ့ဟေ့ company ကိုလိုက်ခဲ့ဖို့တောင်ခေါ်လို့မရဘူး"
Mr.Jeon ရဲ့စိတ်ပျက်လက်ပျက်ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် Mr.Kim ရီလိုက်မိသည်...
"မင်းကလည်း အဲ့လောက်ဆိုးလို့လား..."
Mr.Kim က Mrs.Jeon ရဲ့ဘေးမှာစိတ်ရှုပ်စွာထိုင်နေသည့် Jungkook ကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ကာပြောသည်...
"မင်းထင်တာထက်တောင်ဆိုးသေးတယ် အဲ့တာကြောင့် Taehyung ကိုအကူအညီတောင်းမလို့..."
"အကူအညီ...ဟုတ်လား"
"အေး အဲ့တာ Taehyung လာမှပြောလို့ရမှာ"
"ရပါတယ်ကွာ ငါတို့တတ်နိုင်သလောက်ကူညီမှာပေါ့"
ထိုအချိန်ခြံထဲကိုဝင်လာတဲ့ကားတစ်စီးဝင်လာလေသည်....
"သားလာပြီထင်တယ်..."
Mrs.Kim ကခြံထဲကိုလှမ်းကြည့်ကာပြောသည်....ကားစက်ရပ်သွားပြီးခဏကြာတော့ဧည့်ခန်းထဲကို Taehyung ဝင်လာသည်...ဧည့်ခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း Taehyung သတိထားမိလိုက်သူက hoodie ခေါင်းစွပ်ကိုစွပ်ထားကာတစ်ကိုယ်လုံးမဲနက်နေအောင်ဝတ်ဆင်ထားသည့် Jungkook ကိုဖြစ်သည်...Jungkook ကမျက်နှာကိုငုံ့ထားတာကြောင့်မျက်နှာကိုရှင်းလင်းစွာမမြင်ရချေ....
"သား လာလေ..."
Mr.Kim က Taehyung အားသူ့ဘေးလာထိုင်ရန်ခေါ်သည်
"ဟုတ်"
"ဒါ Appa ရဲ့သူငယ်ချင်း Sunshine cosmetics company ရဲ့ CEO Jeon Jaesung တဲ့ ဟိုဘက်ကသူ့ ဇနီး Jeon Boyeon....ဟိုကလေးလေးက Jeon Jungkook တဲ့...."
"ဟုတ် တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ကျွန်တော့်နာမည်က Kim Taehyung ပါ"
"အေးပါကွာ သားကအချောပဲ"
Mr.Jeon ရဲ့စကားကြောင့် Taehyung ရှက်ပြုံးပြုံးလိုက်မိသည်...
"ဟဲ့ သားငယ် ခေါင်းလေးဘာလေးလည်းမော့အုံး"
Mrs.Jeon ကတချိန်လုံးခေါင်းငုံ့ထားသည့် Jungkook ကိုလက်တို့ကာပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်...ထိုအခါကျတော့မှ Jungkook သက်ပြင်းချကာခေါင်းမော့လာသည်...Jungkook ခေါင်းမော့လိုက်သည့်အချိန်ကျမှ Taehyung အံ့ဩသွားသည်...
*ဟိုကောင်လေးပဲ...*
လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပတ်လောက်ကလူရှင်းတဲ့လမ်းမှာဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်ဟာ Taehyung မျက်လုံးထဲမှာရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြန်မြင်လာသည်...Jungkook ကတော့ Taehyung ကိုမမှတ်မိပေ...
"Taehyung...အန်ကယ်လ်တစ်ခုလောက်အကူအညီတောင်းချင်လို့..."
Jungkook ကိုမျက်မှောင်ကြုတ်ကာကြည့်နေရင်း Mr.Jeon ရဲ့စကားကြောင့် Taehyung မျက်နှာကိုပြင်လိုက်သည်...
"ဟုတ် ပြောပါ အန်ကယ်လ် ကျွန်တော်ကူညီနိုင်တာဆိုရင်ကူညီပါ့မယ်"
"Jungkook ကိုသားရဲ့ company မှာအလုပ်ခန့်ပေးလို့ရမလား"
"ဗျာ!"
"Appa!!"
Mr.Jeon ရဲ့စကားကြောင့် Taehyung အံ့ဩသွားရသလို Jungkook လည်းစိတ်ညစ်သွားရသည်...
"အာ...ရတာကတော့ရပါတယ် ဒါပေမယ့် အန်ကယ်လ်တို့ company နဲ့ ကျွန်တော့် company က product မှမတူတာ သူ့အတွက်အဆင်ပြေပါ့မလား...."
အံ့ဩမှုကိုဖျောက်ထားကာတည်ငြိမ်စွာ Taehyung ပြောသည်...
"product သာမတူတာပါကွာ field ကအတူတူပဲလေ ပြီးတော့ အန်ကယ်လ့် company မှာဆိုရင်ဒီကောင်လေးကအလုပ်ကိုစိတ်ပါလက်ပါလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး မင်းရဲ့ company မှာပဲအဆင်ပြေမှာ အခြေခံကနေစပြီးသင်ပေးပါ"
"Appa!!ကျွန်တော်မလုပ်ဘူးနော်!!ကျောင်းလည်းရှိသေးတယ်လေ!!"
တချိန်လုံးတိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည့် Jungkook ကနောက်ဆုံးတော့မကျေနပ်စွာစကားဆိုသည်...
"Jungkook!မင်းရဲ့အတန်းချိန်ကမနက်ပိုင်းဆိုပြီးပြီ နေ့လည်ကနေညနေအထိအလုပ်လုပ်လို့ရတယ် မင်းဘာမှဝင်မပြောနဲ့ ငါကမင်းကိုကောင်းစားစေချင်လို့ပြောနေတာ"
"အန်ကယ်လ်...စိတ်တော့မရှိပါနဲ့ ကာယကံရှင်ကစိတ်ပါမှလုပ်ခိုင်းပါ"
"အာ...ပါတယ် ပါတယ် မပါလို့မရဘူး ဒီကောင့်ကိုဒီအတိုင်းထားရင်ကြာရင်လူဆိုးလုံးလုံးဖြစ်တော့မှာ အဲ့တာဆိုဘယ်လိုလဲ အလုပ်ခန့်မယ်မလား"
"ဟုတ်...ရပါတယ်"
"ကဲ...အဲ့တာဆိုမင်းတို့နှစ်ယောက်ဆွေးနွေးစရာရှိတာဆွေးနွေးလိုက်အုံး ငါတို့တွေအပြင်မှာနေ့လည်စာသွားစားလိုက်အုံးမယ် Jungkook...Taehyung နဲ့စကားပြောပြီးတာနဲ့အိမ်တန်းပြန်နော် ကြားလား"
"ဟုတ်..."
"လာ..သူငယ်ချင်း သွားကြစို့"
ထိုသို့ပြောကာ Mr.Jeon တို့က Taehyung နဲ့ Jungkook ကိုပဲချန်ထားခဲ့ကာထွက်သွားကြလေသည်...ဧည့်ခန်းထဲမှာကျန်နေခဲ့သည့် Taehyung နဲ့ Jungkook ရဲ့ကြားမှာ
တိတ်ဆိတ်မှုသာကြီးစိုးနေလေသည်...Taehyung က
ဆိုဖာကိုမှီထားပြီးခြေထောက်ချိတ်ထားကာလက်ပိုက်ထားရင်းတော်တော်လေးစိတ်ရှုပ်နေဟန်ရှိသည့် Jungkook ကိုစိုက်ကြည့်နေလေသည်...အချိန်တခဏကြာပြီးနောက် Taehyung ဘက်ကနေတိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွဲဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်...
"ကဲ..မင်းဖုန်းနံပါတ်ပေး"
ဘောင်းဘီအိတ်ထဲကနေဖုန်းထုတ်ယူရင်း Taehyung ပြောသည်...ထိုအခါ Jungkook က Taehyung ကိုကြည့်လာလေသည်...
"ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
"မင်းနဲ့ငါကလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ဖြစ်သွားပြီလေ ပြီးတော့ personal အရလည်းသိနေတော့ ဖုန်းနံပါတ်သိထားသင့်တယ်ထင်လို့ အလုပ်ကိစ္စလည်းပြောလို့ရတာပေါ့"
"မပေးဘူး ကျွန်တော့ဖုန်းနံပါတ်လည်းမပေးသလိုခင်ဗျားဖုန်းနံပါတ်လည်းမလိုချင်ဘူး"
အံ့ကြိတ်ကာပြောနေသည့် Jungkook ဟာ ခုနက Mr.Jeon ရှေ့မှာခေါင်းလေးငုံ့ပြီးငြိမ်နေသည့်ကောင်လေးမဟုတ်တော့ချေ....
"ချာတိတ်...မင်းဘယ်လိုကောင်လေးလဲ ဟမ် ပထမတစ်ခေါက်တွေ့တုန်းကထက်တောင်ပိုရိုင်းလာပါ့လား"
Taehyung ရဲ့စကားကြောင့် Jungkook တွေဝေသွားလေသည်...
"ပထမတစ်ခေါက်...ဟုတ်လား ခင်ဗျားနဲ့ကျွန်တော်အရင်ကတွေ့ဖူးလို့လား"
"တွေ့ဖူးတာပေါ့"
"ဘယ်မှာလဲ"
"မင်းစဉ်းစားကြည့်လေ"
Taehyung ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်းမျက်မှောင်ကြုတ်ကာ Jungkook စဉ်းစားနေမိသည်...အချိန်တခဏကြာတော့မှမှတ်မိသွားလေသည်...
"အော်...ခင်ဗျားကိုး ကားရောအဆင်ပြေရဲ့လား"
Taehyung ဆီကအကြည့်မလွှဲဘဲခနဲ့ပြုံးပြုံးကာ Jungkook ပြောသည်...မထီသလိုရွှဲ့ပြောနေသည့် Jungkook ကိုကြည့်ကာ Taehyung ဒေါသထွက်လာလေသည်...
"အဆင်မပြေဘူးလို့ပြောရင်မင်းကလျော်ပေးမှာမို့လို့လား"
"ခင်ဗျားဗျာ...CEO တစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီးတော့အဲ့လောက်ပိုက်ဆံလေးကိုလိုချင်သေးတာလား"
"မင်း...!!"
"ထားပါတော့ အဲ့တာကအရေးမကြီးပါဘူး အခုကိစ္စကပိုအရေးကြီးတယ် ခင်ဗျားရဲ့ company မှာကျွန်တော်ကိုအလုပ်မခန့်နိုင်ဘူးဆိုတဲ့အကြောင်း Appa ကိုပြောပေးပါ"
"ဘာလို့ပြောပေးရမှာလဲ မင်းမလုပ်ချင်တာလေ မင်းဘာသာမင်းပြောပေါ့"
"ကျွန်တော်ပြောရင် Appa ကလက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး ပြီးတော့ခင်ဗျားလည်းကျွန်တော့်ကိုအလုပ်မခန့်ချင်ပါဘူး ပြောပေးပါ"
"နေပါအုံး မင်းကိုငါကဘာပြောရသေးလို့အဲ့လောက်တပ်အပ်ပြောနိုင်နေရတာလဲ"
"ခင်ဗျားရဲ့ပါးစပ်ကထုတ်မပြောပေမယ့်ခင်ဗျားရဲ့ပုံစံကိုကြည့်လိုက်တာနဲ့သိတယ် အဲ့တာကြောင့် Appa ကိုပြောလိုက်ပါ"
"မင်းပြောချင်တာဒါပဲလား"
"ဒါပဲ"
"ဟုတ်ပြီ မနက်ဖြန်မင်းရဲ့အတန်းချိန်တွေပြီးရင်ငါ့ company ကိုလာခဲ့ လိပ်စာကိုအန်ကယ်လ့်ဆီကို message ပို့ထားလိုက်မယ်"
မတ်တပ်ရပ်ကာအကြောဆန့်ရင်း Taehyung ပြောသည်
"ခင်ဗျား....!"
"ပြန်တော့"
စိတ်တိုလာတာကြောင့်မျက်နှာကနီရဲလာသည့် Jungkook ကိုကြည့်ကာခနဲ့ပြုံးပြုံးပြရင်း Taehyung ပြောသည်...
"တောက်!!"
အခန်းတစ်ခုလုံးဟိန်းထွက်သွားစေသည်အထိကျယ်လောင်စွာတောက်ခေါက်ကာကားသော့ကိုကောက်ယူပြီး Jungkook ထွက်သွားလေသည်...ကျန်နေခဲ့သည့် Taehyung ကတော့မနက်ဖြန်ကျရင် Jungkook ကိုဘယ်လိုနှိပ်စက်ရမလဲဟုတွေးရင်းပြုံးလိုက်မိသည်.....
________________❣︎_________________
Love you guys sooooooo much.Mwwwwah🌬🤍
Zawgyi
"Jeon Jungkook!!မင္းဘာႀကီးဝတ္လာတာလဲ!"
အေပၚထပ္ရွိအခန္းထဲကေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာထြက္လာသည့္ Jungkook ကိုၾကည့္ကာ Mr.Jeon ေျပာလိုက္သည္
Mr.Jeon ေျပာလည္းေျပာခ်င္စရာျဖစ္သည္...အျပင္သြားဖို႔ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဝတ္စားခိုင္းလိုက္တာကိုဝတ္လာသည္က hoodie အနက္ေရာင္နဲ႔ jean ေဘာင္းဘီအနက္ျဖစ္သည္...ဆံပင္ေတြကလည္းအခုမွအိပ္ရာထလာသလိုရွုပ္ပြေနေလသည္...
"ဘာဝတ္ေနလို႔လဲ Appa ကလည္းဗ်ာ..."
"မင္းဝတ္ထားတာမင္းျပန္ၾကည့္ေလ!ငါအခုသြားမဲ့အိမ္ကမင္းသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့အိမ္မဟုတ္ဘူးေနာ္ စုတ္တီးစုတ္ျပတ္ဝတ္မလာနဲ႔ သြား ျပန္လဲခ်ည္!"
"အာ...မလဲခ်င္ေတာ့ဘူး...."
"မရဘူး သြားလဲခ်ည္!"
"မလဲခ်င္ဘူးလို႔..."
"ကဲ ေတာ္ၾကပါေတာ့ ကၽြန္မကျပင္ဆင္ၿပီးၿပီေနာ္ ရွင္တို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္တာၿပီးအုံးမွာလား"
ဧည့္ခန္းထဲမွာစာအုပ္ဖတ္ေနရင္း Jungkook တို႔ကိုေစာင့္ေနသည့္ Mrs.Jeon ကစာအုပ္ကိုပိတ္ကာေျပာသည္
"Appa ကေခ်းမ်ားေနတာ..."
"ေဟ့ေကာင္..."
"ကဲ မၿပီးၾကေသးဘူးလား သြားၾကစို႔"
အေတာမသတ္နိုင္ၾကသည့္ Mr.Jeon နဲ႔ Jungkookရဲ့ၾကားကိုဝင္ရပ္ကာ Mrs.Jeon ေျပာသည္
"Appa...ကၽြန္ေတာ္...ကားယူခဲ့မယ္ေနာ္"
"သေဘာပဲေဟ့ သေဘာပဲ ေျပာလည္းနားေထာင္မဲ့
ေကာင္မဟုတ္ဘူး အဲ့ေတာ့မေျပာေတာ့ဘူး"
Mr.Jeon ကရႊဲ႕ေျပာကာၿခံထဲကိုဆင္းသြားကာကားစက္ႏွိုးေနေလသည္...Jungkook ကေတာ့အေျပာခံလိုက္ရေပ
မယ့္ကားျပန္စီးခြင့္ရသြားၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ေပ်ာ္ျမဴးေနေလသည္...ထို႔ေၾကာင့္ Mr.Jeon သိမ္းထားသည့္သူ႔ရဲ့ၿပိဳင္ကားေသာ့ကိုအေျပးသြားယူေလသည္...
"Appa တို႔သြားႏွင့္ေနာ္ ကၽြန္ေတာ္ဝင္စရာရွိတာဝင္ၿပီးရင္လိုက္လာခဲ့မယ္"
ကားေသာ့ကလက္ထဲကိုေရာက္လာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္အျပင္ထြက္ရဖို႔ Jungkook ႀကံစည္ေတာ့ေလသည္...
"မရဘူး!ငါတို႔ကားေနာက္ကေနတခါတည္းလိုက္ခဲ့ မင္းရဲ့အႀကံေတြငါရိုးေနၿပီ Jeon Jungkook ၾကားလား"
Mr.Jeon ကခနဲ႔ျပဳံးျပဳံးကာေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ Jungkook အားပ်က္ကာေခါင္းညိမ့္လိုက္ရေတာ့သည္...
"ဟုတ္..."
"ဒီသားအဖနဲ႔ေတာ့ေနာ္....ဟူးးးး"
တခ်ိန္လုံးရန္ျဖစ္ေနၾကသည့္ Mr.Jeon နဲ႔ Jungkook ကိုၾကည့္ကာ Mrs.Jeon သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္...
.
.
.
"ဟယ္လို..."
"ဟယ္လို Omma.."
"ေအး သား ေျပာ လာေနၿပီလား"
"အဲ့တာေျပာမလို႔ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေနာက္က်မယ္ထင္တယ္ Omma..."
"ဟယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားရဲ့"
"company မွာအေရာင္းစာရင္းေတြကမွားေနလို႔အဲ့တာျပန္စစ္ရမွာမို႔လို႔ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္တတ္နိုင္သေလာက္ျမန္ျမန္လာခဲ့ပါ့မယ္..."
"ေအးေအး..."
"ဟုတ္ အဲ့တာဆိုဒါပဲေနာ္ Omma"
"ဒါပဲ ဒါပဲ"
Taehyung နဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးေနာက္ေဘးမွာထိုင္ေနသည့္ Mr.Kim ကို Taehyung ေနာက္က်မည္ဆိုသည့္အေၾကာင္းေျပာျပကာ Mrs.Kim သက္ျပင္းခ်မိသည္...ထိုအခ်ိန္ၿခံေရွ႕ကကားဟြန္းသံေၾကာင့္မတ္တပ္ရပ္လိုက္မိသည္...
ၿခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးကိုၿခံတံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္...ထို႔ေနာက္ၿခံထဲကိုကားႏွစ္စီးဝင္လာေလသည္...Mr.Kim ကၿခံထဲကိုထြက္သြားတာေၾကာင့္ Mrs.Kim လည္းလိုက္သြားေလသည္...
"သူငယ္ခ်င္းေရာက္လာၿပီလား...."
အေရွ႕ကားေပၚကဆင္းလာသည့္ Mr.Jeon ကို Mr.Kim ကႏွုတ္ဆက္ရင္းေျပာသည္...Mr.Kim နဲ႔ Mr.Jeon ကတကၠသိုလ္မွာအတန္းအတူတူတက္ခဲ့သည့္သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္သည္...ေက်ာင္းၿပီးေသာအခါသူ႔ေနရာနဲ႔သူကြဲသြားၾကတာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္သည္...အခုမွ
New York က show မွာျပန္ဆုံခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္...ထို႔ေၾကာင့္တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အဆက္အသြယ္မျပတ္ေအာင္လိပ္စာေတြ၊ဖုန္းနံပါတ္ေတြလဲလွယ္ကာျပန္ေတြ႕ၾကျခင္းျဖစ္သည္.....
"ေအးကြာ ငါနည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္"
"ရပါတယ္ကြာ...လာလာ အထဲဝင္ မင္းရဲ့သားေရာ..."
"အေနာက္ကကားမွာ...."
Mr.Jeon ရဲ့စကားေၾကာင့္အေနာက္ကားကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ကားေပၚကေနစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ဆင္းလာသည့္ Jungkook ကိုျမင္လိုက္ရသည္...
"မင္းရဲ့သားကကေလး႐ုပ္ေလးပဲ..."
"အမေလး ကေလး႐ုပ္တဲ့ မင္းကသူ႔အေၾကာင္းမသိေသးလို႔အဲ့လိုေျပာတာပါကြာ"
"ေဟ ဟုတ္လား ဟားဟားဟား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆိုးလို႔လဲ"
"ေျပာျပမယ္ ေျပာျပမယ္..."
Mr.Kim နဲ႔ Mr.Jeon စကားတေျပာေျပာနဲ႔အိမ္ထဲကိုဝင္သြားၾကသည္...Mrs.Kim ကလည္း Mrs.Jeon ကိုမိတိ
ဆက္စကားေျပာရင္းဧည့္ခံကာအိမ္ထဲကိုဝင္သြားၾကသည္...သူတို႔ေနာက္ကလိုက္လာသည့္ Jungkook ကေတာ့ hoodie ေခါင္းစြပ္ႀကီးစြပ္ထားကာအိပ္ခ်င္ေနေလသည္...
"မင္းရဲ့သားေရာ..."
"Taehyung က company ကအလုပ္ေတြမျပတ္ေသးလို႔နည္းနည္းေနာက္က်မယ္တဲ့ ခဏေနေလာက္က်ရင္ေရာက္လာေတာ့မွာပါ"
"ေအာ္ ေအးေအး မင္းကေတာ့ကံေကာင္းလိုက္တာကြာ သားကအားကိုးရတယ္ ငါ့သားကေတာ့...company အလုပ္မေျပာနဲ႔ေဟ့ company ကိုလိုက္ခဲ့ဖို႔ေတာင္ေခၚလို႔မရဘူး"
Mr.Jeon ရဲ့စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ Mr.Kim ရီလိုက္မိသည္...
"မင္းကလည္း အဲ့ေလာက္ဆိုးလို႔လား..."
Mr.Kim က Mrs.Jeon ရဲ့ေဘးမွာစိတ္ရွုပ္စြာထိုင္ေနသည့္ Jungkook ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ကာေျပာသည္...
"မင္းထင္တာထက္ေတာင္ဆိုးေသးတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ Taehyung ကိုအကူအညီေတာင္းမလို႔..."
"အကူအညီ...ဟုတ္လား"
"ေအး အဲ့တာ Taehyung လာမွေျပာလို႔ရမွာ"
"ရပါတယ္ကြာ ငါတို႔တတ္နိုင္သေလာက္ကူညီမွာေပါ့"
ထိုအခ်ိန္ၿခံထဲကိုဝင္လာတဲ့ကားတစ္စီးဝင္လာေလသည္....
"သားလာၿပီထင္တယ္..."
Mrs.Kim ကၿခံထဲကိုလွမ္းၾကည့္ကာေျပာသည္....ကားစက္ရပ္သြားၿပီးခဏၾကာေတာ့ဧည့္ခန္းထဲကို Taehyung ဝင္လာသည္...ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း Taehyung သတိထားမိလိုက္သူက hoodie ေခါင္းစြပ္ကိုစြပ္ထားကာတစ္ကိုယ္လုံးမဲနက္ေနေအာင္ဝတ္ဆင္ထားသည့္ Jungkook ကိုျဖစ္သည္...Jungkook ကမ်က္ႏွာကိုငုံ႔ထားတာေၾကာင့္မ်က္ႏွာကိုရွင္းလင္းစြာမျမင္ရေခ်....
"သား လာေလ..."
Mr.Kim က Taehyung အားသူ႔ေဘးလာထိုင္ရန္ေခၚသည္
"ဟုတ္"
"ဒါ Appa ရဲ့သူငယ္ခ်င္း Sunshine cosmetics company ရဲ့ CEO Jeon Jaesung တဲ့ ဟိုဘက္ကသူ႔ ဇနီး Jeon Boyeon....ဟိုကေလးေလးက Jeon Jungkook တဲ့...."
"ဟုတ္ ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က Kim Taehyung ပါ"
"ေအးပါကြာ သားကအေခ်ာပဲ"
Mr.Jeon ရဲ့စကားေၾကာင့္ Taehyung ရွက္ျပဳံးျပဳံးလိုက္မိသည္...
"ဟဲ့ သားငယ္ ေခါင္းေလးဘာေလးလည္းေမာ့အုံး"
Mrs.Jeon ကတခ်ိန္လုံးေခါင္းငုံ႔ထားသည့္ Jungkook ကိုလက္တို႔ကာေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္...ထိုအခါက်ေတာ့မွ Jungkook သက္ျပင္းခ်ကာေခါင္းေမာ့လာသည္...Jungkook ေခါင္းေမာ့လိုက္သည့္အခ်ိန္က်မွ Taehyung အံ့ဩသြားသည္...
*ဟိုေကာင္ေလးပဲ...*
လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ေလာက္ကလူရွင္းတဲ့လမ္းမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ဟာ Taehyung မ်က္လုံးထဲမွာရွင္းရွင္းလင္းလင္းျပန္ျမင္လာသည္...Jungkook ကေတာ့ Taehyung ကိုမမွတ္မိေပ...
"Taehyung...အန္ကယ္လ္တစ္ခုေလာက္အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔..."
Jungkook ကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာၾကည့္ေနရင္း Mr.Jeon ရဲ့စကားေၾကာင့္ Taehyung မ်က္ႏွာကိုျပင္လိုက္သည္...
"ဟုတ္ ေျပာပါ အန္ကယ္လ္ ကၽြန္ေတာ္ကူညီနိုင္တာဆိုရင္ကူညီပါ့မယ္"
"Jungkook ကိုသားရဲ့ company မွာအလုပ္ခန႔္ေပးလို႔ရမလား"
"ဗ်ာ!"
"Appa!!"
Mr.Jeon ရဲ့စကားေၾကာင့္ Taehyung အံ့ဩသြားရသလို Jungkook လည္းစိတ္ညစ္သြားရသည္...
"အာ...ရတာကေတာ့ရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အန္ကယ္လ္တို႔ company နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ company က product မွမတူတာ သူ႔အတြက္အဆင္ေျပပါ့မလား...."
အံ့ဩမွုကိုေဖ်ာက္ထားကာတည္ၿငိမ္စြာ Taehyung ေျပာသည္...
"product သာမတူတာပါကြာ field ကအတူတူပဲေလ ၿပီးေတာ့ အန္ကယ္လ့္ company မွာဆိုရင္ဒီေကာင္ေလးကအလုပ္ကိုစိတ္ပါလက္ပါလုပ္မွာမဟုတ္ဘူး မင္းရဲ့ company မွာပဲအဆင္ေျပမွာ အေျခခံကေနစၿပီးသင္ေပးပါ"
"Appa!!ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ဘူးေနာ္!!ေက်ာင္းလည္းရွိေသးတယ္ေလ!!"
တခ်ိန္လုံးတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည့္ Jungkook ကေနာက္ဆုံးေတာ့မေက်နပ္စြာစကားဆိုသည္...
"Jungkook!မင္းရဲ့အတန္းခ်ိန္ကမနက္ပိုင္းဆိုၿပီးၿပီ ေန႔လည္ကေနညေနအထိအလုပ္လုပ္လို႔ရတယ္ မင္းဘာမွဝင္မေျပာနဲ႔ ငါကမင္းကိုေကာင္းစားေစခ်င္လို႔ေျပာေနတာ"
"အန္ကယ္လ္...စိတ္ေတာ့မရွိပါနဲ႔ ကာယကံရွင္ကစိတ္ပါမွလုပ္ခိုင္းပါ"
"အာ...ပါတယ္ ပါတယ္ မပါလို႔မရဘူး ဒီေကာင့္ကိုဒီအတိုင္းထားရင္ၾကာရင္လူဆိုးလုံးလုံးျဖစ္ေတာ့မွာ အဲ့တာဆိုဘယ္လိုလဲ အလုပ္ခန႔္မယ္မလား"
"ဟုတ္...ရပါတယ္"
"ကဲ...အဲ့တာဆိုမင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဆြးေႏြးစရာရွိတာေဆြးေႏြးလိုက္အုံး ငါတို႔ေတြအျပင္မွာေန႔လည္စာသြားစားလိုက္အုံးမယ္ Jungkook...Taehyung နဲ႔စကားေျပာၿပီးတာနဲ႔အိမ္တန္းျပန္ေနာ္ ၾကားလား"
"ဟုတ္..."
"လာ..သူငယ္ခ်င္း သြားၾကစို႔"
ထိုသို႔ေျပာကာ Mr.Jeon တို႔က Taehyung နဲ႔ Jungkook ကိုပဲခ်န္ထားခဲ့ကာထြက္သြားၾကေလသည္...ဧည့္ခန္းထဲမွာက်န္ေနခဲ့သည့္ Taehyung နဲ႔ Jungkook ရဲ့ၾကားမွာ
တိတ္ဆိတ္မွုသာႀကီးစိုးေနေလသည္...Taehyung က
ဆိုဖာကိုမွီထားၿပီးေျခေထာက္ခ်ိတ္ထားကာလက္ပိုက္ထားရင္းေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ရွုပ္ေနဟန္ရွိသည့္ Jungkook ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေလသည္...အခ်ိန္တခဏၾကာၿပီးေနာက္ Taehyung ဘက္ကေနတိတ္ဆိတ္မွုကိုၿဖိဳခြဲဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္...
"ကဲ..မင္းဖုန္းနံပါတ္ေပး"
ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကေနဖုန္းထုတ္ယူရင္း Taehyung ေျပာသည္...ထိုအခါ Jungkook က Taehyung ကိုၾကည့္လာေလသည္...
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ"
"မင္းနဲ႔ငါကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္သြားၿပီေလ ၿပီးေတာ့ personal အရလည္းသိေနေတာ့ ဖုန္းနံပါတ္သိထားသင့္တယ္ထင္လို႔ အလုပ္ကိစၥလည္းေျပာလို႔ရတာေပါ့"
"မေပးဘူး ကၽြန္ေတာ့ဖုန္းနံပါတ္လည္းမေပးသလိုခင္ဗ်ားဖုန္းနံပါတ္လည္းမလိုခ်င္ဘူး"
အံ့ႀကိတ္ကာေျပာေနသည့္ Jungkook ဟာ ခုနက Mr.Jeon ေရွ႕မွာေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီးၿငိမ္ေနသည့္ေကာင္ေလးမဟုတ္ေတာ့ေခ်....
"ခ်ာတိတ္...မင္းဘယ္လိုေကာင္ေလးလဲ ဟမ္ ပထမတစ္ေခါက္ေတြ႕တုန္းကထက္ေတာင္ပိုရိုင္းလာပါ့လား"
Taehyung ရဲ့စကားေၾကာင့္ Jungkook ေတြေဝသြားေလသည္...
"ပထမတစ္ေခါက္...ဟုတ္လား ခင္ဗ်ားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္အရင္ကေတြ႕ဖူးလို႔လား"
"ေတြ႕ဖူးတာေပါ့"
"ဘယ္မွာလဲ"
"မင္းစဥ္းစားၾကည့္ေလ"
Taehyung ကိုစိုက္ၾကည့္ေနရင္းမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ Jungkook စဥ္းစားေနမိသည္...အခ်ိန္တခဏၾကာေတာ့မွမွတ္မိသြားေလသည္...
"ေအာ္...ခင္ဗ်ားကိုး ကားေရာအဆင္ေျပရဲ့လား"
Taehyung ဆီကအၾကည့္မလႊဲဘဲခနဲ႔ျပဳံးျပဳံးကာ Jungkook ေျပာသည္...မထီသလိုရႊဲ႕ေျပာေနသည့္ Jungkook ကိုၾကည့္ကာ Taehyung ေဒါသထြက္လာေလသည္...
"အဆင္မေျပဘူးလို႔ေျပာရင္မင္းကေလ်ာ္ေပးမွာမို႔လို႔လား"
"ခင္ဗ်ားဗ်ာ...CEO တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီးေတာ့အဲ့ေလာက္ပိုက္ဆံေလးကိုလိုခ်င္ေသးတာလား"
"မင္း...!!"
"ထားပါေတာ့ အဲ့တာကအေရးမႀကီးပါဘူး အခုကိစၥကပိုအေရးႀကီးတယ္ ခင္ဗ်ားရဲ့ company မွာကၽြန္ေတာ္ကိုအလုပ္မခန႔္နိုင္ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း Appa ကိုေျပာေပးပါ"
"ဘာလို႔ေျပာေပးရမွာလဲ မင္းမလုပ္ခ်င္တာေလ မင္းဘာသာမင္းေျပာေပါ့"
"ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္ Appa ကလက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး ၿပီးေတာ့ခင္ဗ်ားလည္းကၽြန္ေတာ့္ကိုအလုပ္မခန႔္ခ်င္ပါဘူး ေျပာေပးပါ"
"ေနပါအုံး မင္းကိုငါကဘာေျပာရေသးလို႔အဲ့ေလာက္တပ္အပ္ေျပာနိုင္ေနရတာလဲ"
"ခင္ဗ်ားရဲ့ပါးစပ္ကထုတ္မေျပာေပမယ့္ခင္ဗ်ားရဲ့ပုံစံကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔သိတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ Appa ကိုေျပာလိုက္ပါ"
"မင္းေျပာခ်င္တာဒါပဲလား"
"ဒါပဲ"
"ဟုတ္ၿပီ မနက္ျဖန္မင္းရဲ့အတန္းခ်ိန္ေတြၿပီးရင္ငါ့ company ကိုလာခဲ့ လိပ္စာကိုအန္ကယ္လ့္ဆီကို message ပို႔ထားလိုက္မယ္"
မတ္တပ္ရပ္ကာအေၾကာဆန႔္ရင္း Taehyung ေျပာသည္
"ခင္ဗ်ား....!"
"ျပန္ေတာ့"
စိတ္တိုလာတာေၾကာင့္မ်က္ႏွာကနီရဲလာသည့္ Jungkook ကိုၾကည့္ကာခနဲ႔ျပဳံးျပဳံးျပရင္း Taehyung ေျပာသည္...
"ေတာက္!!"
အခန္းတစ္ခုလုံးဟိန္းထြက္သြားေစသည္အထိက်ယ္ေလာင္စြာေတာက္ေခါက္ကာကားေသာ့ကိုေကာက္ယူၿပီး Jungkook ထြက္သြားေလသည္...က်န္ေနခဲ့သည့္ Taehyung ကေတာ့မနက္ျဖန္က်ရင္ Jungkook ကိုဘယ္လိုႏွိပ္စက္ရမလဲဟုေတြးရင္းျပဳံးလိုက္မိသည္.....
________________❣︎_________________
Love you guys soooooooo much.Mwwwah🌬🤍