Chapter 23
Ever since that day iniwasan ko na ang mga lugar na maari kong makita si Clyde at isa na don ang flower shop kong saan ko siya nakita nong nakaraan, pati nan ga din school kong saan ako nag aaral dati ay iniwasan ko. It became a habit of mine these past few months na nasanay na ako, na parang wala na lang sa akin ang pag iwas sa mga lugar na yon. Isa pa my mind was pre occupied to something else kaya hindi ko nadin napapansin minsan.
Three days from now kase ay naka schedule na akong mag take nang boards, wala akong ibang inatupag kundi ang mag review, bahay at review center lang ako sa mga nakalipas na buwan. Okay lang din naman sakin, bukod sa talaga namang nakakapag focus ako sa pag aaral ay na didivert ko din ang mga isiping hindi makakatulong sakin sa ngayon. One take sa boards yon ang goal ko, pero syempre kong hindi papaladin ay ayos lang naman pwedeng pwede naman akong mag take ulit pero hanggat kaya ko ay ilalaban ko.
Sa puntong ito pakiramdam ko ay nagpaparty na ang mga letra at lesson sa utak ko sa sobrang kakaaral sana lang talaga pag dating nang mismong board exam ay hindi ako ma mental block dahil siguradong babagsak ako, ayoko naman na magkaroon ako nang pagsisi sa huli, not in the profesion na tinatahak ko.
After taking some notes from the review session ay binigyan nila kami nang isang oras na break kaya naman agaran ko nang inayos ang aking mga gamit at naisipan na maglakad na palabas.
Nang naglalakad kase ako kaninang umaga ay nakakita ako nang café malapait dito sa review center, tutal ay hindi padin talaga ako nakain dahil nagmamadali ako kaninag umaga na umalis na pati ang lunchbox ko ay naiwan ko sa bahay namin.
Ilang minutong lakad lang ay agaran na akong nakadating, agad na akong pumasok at pumila. Dahil alanganing oras ngayon ay kakaunti lang ang tao, kaya mas ma fefeel mo talaga ang tahimik na ambiance nang café.
Dahil nga kakaunti ang customer ay agaran din akong naka order. I ordered my on the go drink whenever natambay ako sa mga café tas dinagdagan ko na din nang blueberry cheesecake. I mmidiately pay for what I order ay naisipan ko na antayin na lang muna yon bago ako tuluyang umupo, though the staff insisted na sila na ang magdadala ay inantay ko padin, may time pa naman ako and hassle lang din if hahayaan ko pa na sila ang magdala, specially lunch time nadin baka need pa nila kumain, after a couple of minutes ay okay na naman kaya agaran ko na yong kinuha at naghanap nan ang magandang pwesto kong saan pwedeng umupo.
I pick the corner table sa tabi nang clear window, napukaw kase nang garden sa labas ang aking mata. Madali akong ma distract kapag nag aaral so kapag asa café ako minamabuti ko na pumili nang pwesto kong saan relaxing lang ang ambiance, so prefer ko talaga yong mga pwesto sa dulo o gilid basta malayo sa mga ibang customers.
Nang tuluyang nang makaupo ay inayos ko lang ang mga inorder ko tapos ay inilabas ko ang aking earphone, I go straight to spotify and play some relaxing song in my playlist. While listening ay sinimulan ko na ding kumain habang nakatinggin lang sa labas.
Nang mag sawa ako sa pagtinggin sa labas ay humarap ako sa lamesa ko at inilabas ang iilang libro na naglalaman nang iilang lesson na kailangan ko pang aralin, binuklat ko yon sa pahina kong saan ako natapos mag basa at agad na tinuon ang natitirang oras sa pag aaral.
Ten minutes bago mag time ulit nang review ko s review center ay tumayo na ako at inimis ang aking gamit, dumaan muna ako nang restroom at nag freshen up bago tuluyan nang lumabas at naglakad muling pabalik sa review center.
As soon as I arrive the professor came and started the review already, and just what I usually do I jot down minor and major things that I badly needed at the boards, and I'm done.
Lumabas na ako nang review center kaso hindi pa ako nakakatatlong hakbang ay napatigil na agad ako dahil biglang bumuhos ang ulan, hay ano bayan bat ngayon pa umulan kong kailan wala akong dalang payong pag minamalas ka nga naman.
Umupo na lang muna ako sa shed at doon bored na bored na nagpatila. Wala naman akong gagawin sa paguwi ko pero gusto ko na lang talaga makauwi, nagkaroon na ako nang mga trauma sa mga lugar na hindi ko bahay simula nang araw na makita kong muli si Clyde.
Pag wala ako sa bahay palagi na lang ako mag overthink na baka pag linggon ko ay nandon siya kasama yong babaeng nakita ko na kasama niyang mag picture.
Pangako ko dati sa sarili ko na pag nagkita kami ulit ay para na lang mag pasalamat na naging parte kami nang buhay nang isa't isa pero ang nakakatawa ilang taon na ang nakalipas ay hindi ko padin kaya.
Akala ko kaya ko na, akala ko matatanggap ko na ganito ang nangyari sa amin, na ganito ang kinahantungan nang lahat lahat pero nagkamali ako hindi ko pa pala kaya katulad na lang na hindi ko pa kaya na tumigil sa pagmamahal sa kanya.
Ever since that day araw araw kong hinihiling na mahanap ko sa puso ko na ma realize na wala na, na tapos na ang lahat simula nang araw na nag hiwalay kami pero imbes na yon ang mahanap ko araw araw akong nagising at naiisip ang mga bagay na naging dahilan kong bakit ganito ko na lang siya kamahal.
Kasi sa panahon na mag kasama kami sinigurado niya na hindi ko siya makakalimutan nang basta basta. He made me feel how a man should love a woman. How a man should treat her woman.
Wala siyang ipinakita sa aking bagay na magiging dahilan para tigilan ko ang pag mamahal ko sa kanya at yon ang dahilan kong bakit hirap na hirap ako.
Hindi ko tuloy maiwasang maisip kong ano ba ang mas maganda scenario, ang matapos ang isang relasyon dahil napagod kayong mag mahal o yong natapos kayo kahit hindi niyo ginusto, kahit hindi pa kayo tapos mahalin ang isa't isa.
But looking back and thinking everything, I never regret my decision to let him go, to end this relationship, why? Kasi mas naging maayos ako as a person, mas naging maayos ang pamilya ko. Like what his father said everything is in the right places, so I wonder does our love is not in a right place before?
That maybe our love is not supposed to last but just to be a reminder of both our past, flaws and sorrow.
It's not supposed to be the love that will conquer, that it will always be the kind of love that will only reminds us of our scars na gusto na naming kalimutan.
Maybe that's it.
But even though he will be a constant reminder of my scars I'll choose to remember his love because it was beautiful and warmth.
After an hour ay tumigil na ang ulan kaya naman naglakad na ako sa sakayan nang tricycle, binabagalan ko nga lang dahil basa basa ang daan at naka puting rubber shoes ako.
Pag sakay ko ay nag pa diretso na ako sa bahay namin dahil hassle kong bababa pa ako nang bayan kasi nga maputik, mag bayad na lang siguro ako nang extra. Habang nasa byahe ay nakatinggin lang ako sa daan na halatang halatang naulanan, at some point looking at this kind of view makes me relax a bit na kailangang kailangan ko lalo na't malapit na ang boards.
Pag dating ko sa bahay ay sa labas pa lang ay rinig ko na ang mga kwentuhan kaya napasilip muna ako bago pumasok at naabutan na nandito pala ang mga kaklase at kaibigan ni Vergel na mukhang naggagawa nang research.
Dahan dahan akong pumasok para hindi ko sila ma istorbo, nang makaakyat ay nakahinga ako nang malalim. Ibinaba ko ang bag ko sa lamesa at kinuha ang tuwalya ko sa veranda para makapag half bath. Nag babad ako sa banyo bago tuluyang lumabas.
Ramdam ko ang pagod ko nang dahil sa lahat nang inaral ko ngayong araw kaya imbes na pahirapan ko na naman ang sarili ko ay mas minabuti ko na lang na matulog at mag pahinga busog pa naman ako kaya pwede na bukas na ako kumain.
Naglakad ako sa kama ko at agarang humiga para matulog na nang tuluyan.
---
This is it.
Last na to tapos makakakuha na ako nang lisensiya at makakapagturo na ako.
Habang nakatayo sa isang gilid ay hawak hawak ko ang kamay ko dahil masyado akong kinakabahan.
Nasa labas pa ako ngayon dahil hindi pa naman nagpapasok, kasama ko ngayon si Terran at Carol gusto sana ni Mau na sumama kaya lang may mahalaga daw siyang gagawin. Naka upo lang kami dito, si Terran ay may hawak na bulaklak at banner para daw pag labas ko mamaya ay naka ayos na habang si Carol naman ay naka face mask at cap at nakaupo lang nang ayos dahil baka may maka pansin sa kanya, wala eh celebrity ang aking bestie.
"Taenang mukha yan para ka nang natatae wag ka nga" Akala ko kahit ngayong araw lang ay titigilan ako nang kakaasar ni Terran pero nagkamali ako. Dahan dahan ko siyang tiningnan nang masama at binatukan dahil sa remarks niya.
"Wag ka nga.... please kahit ngayon lang Terran patahimikin mo ko" Tawang tawa si Carol sa aming dalawa, nakakapanibago lang na hindi siya makatawa nang malakas o makipag kwentuhan nang malakas dahil baka may makarinig at pag kaguluhan siya.
Habang nagiintay kami ay wala na kaming ibang ginawa ni Terran kong hindi mag bangayan habang si Carol naman ay tahimik lang kaming tintawanan sa gilid. Napatigil lang nang makarinig kami nang announcement na any minute daw ay magpapasok na kaya naman agaran na naman akong kinakabahan dahilan kong bakit sabay na namang natawa si Terran at Carol.
"Bakla ka nanginginig ka na sa kaba"
"Para kang vibrator bestie" Nawala lahat nang nginig ko sa kaba, napaltan na lang nang nginig ko sa yamot kay Terran kaya halos tatlong minuto pa kami nang away bago ako tuluyan nang pumasok sa loob.
Sabi nilang dalawa ay aantayin daw nila ako na matapos kaya baka mag gala sila o kumain muna syempre sa hindi masyadong matao baka mamaya may makakilala kay Carol tapos ma issue pa na may relasyon sila kawawa naman dahil sa lahat na lalaki kay Terran pa siya ma issue.
Hawak ko ang exam permit ko at hinahanap ko na ang assigned room sa akin, nang sa wakas ay nahanap ko na ay pumasok ako doon at nagulat dahil nandoon din si Corence nagtatalon kaming nagyakapan nang makita ang isa't isa. Hindi na namin napagpatuloy yon nang may pumasok na babae na tinggin ko ay proctor para sa exam.
Umupo na ako at huminga nang malalim. Kaya mo to Dulce, magiging guro ka tiwala lang fighting!
When the exam sheets are given ay nag umpisa na akong mag sagot, napapamura nga lang ako kapag may mga question na talaga namang hindi ko naintindihan nong una pero over all smooth naman ang naging exam.
Naunang natapos sa akin si Corence, tinapik lang nito ang aking balikat bago lumabas. Ako ang pinaka huling natapos kaya naman nang lumabas ako ay wala na masyadong tao sa hallway pero sa mismong labas ay may iilan ilan pa na nagyayakapan.
Naglakad ako at namataan ko si Carol at Terran na linga nang linga hanggang sa mamataan nadin nila ako.
"Ano bagsak ka ba? Bat ang tagal mo sa loob?" Alam ko naman na concern lang sa akin si Terran pero hindi ko talaga naiwasang mairapan ito, talagang yon ang una niyang itatanong? Kinakabahan na nga ako dito dinagdagan niya pa talaga.
Bago ko pa masagot si Terran ay hinigit na kami ni Carol dahil para daw may nakasunod sa kanya, grabe para nadin kaming nagiging celebrity nang dahil sa kanya. Nang makasakay kami sa sasakyan ay inabot sa akin ni Terran yong bulaklak at banner pero nagtaka ako nang dalawang banner ang nakita ko.
Binuklat ko yon ang una kong nakita ay congratulations tas yong pangalawa nakalagay naman ay "You did your best bawi next time" tapos may pahabol pa na nakalagay sa baba na "PS: Kaibigan ba talaga kita? Bakit ka bagsak de charot ayos lang yan damayan kita pag ako naman bumagsak sa November ily! Ewww..."
Gusto ko mag wala pero ang layo niya sa akin, tarantado talaga kahit kailan.
Dahil nga hindi maari si Carol sa matataong lugar ay siya ang nasunod sa kakainan namin, dinala niya kami sa isang restaurant na para bang kakaunti lang ang nakakaalam, pag pasok namin ay hindi ako makapaniwala dahil may iilang artista at model akong nakita. Gusto ko mag pakuha nang litrato kaya lang baka ma invade ko na ang privacy nila kaya sumunod na lang ako nang tahimik kay Carol.
Dinala niya kami sa lamesa sa kabilang bahagi, nang makaupo kami ay pareho kaming nagulat ni Terran na may nakalagay na talagang pangalan ni Carol sa gilid nang lamesa.
"Grabe lodi na kita bakit may pangalan mo dito ha?" Manghang manghang pagkakasabi ni Terran habang hindi inaalis ag tinggin sa pangalan ni Carol na nakaukit sa gilid. Gusto ko ding mag tanong pero busy ako sa pagtinggin nang pangalan niya.
"This restaurant is exclusively for the artist and models from our agency. This is a private property na kami kami lang ang nakaka access, usually if you wanna date with your non showbiz lovers they eat here instead since wala talagang reporters na nakakapasok" Sabay na kaming humarap kay Carol na manghang mangha kaya natatawa na lang ito, malakas na tawa. Napangiti na lang ako kasi kahit papano natawa na siya nang normal.
"Hindi ba sila magsasawa na dito sila palagi kakain tuwing gusto nilang makipag kita sa mga secret lovers nila?" Ako naman ang nag tanong ngayon na agad naman niyang sinagot.
"No, this restaurant offers so many different dishes all over the world and besides hindi lang naman ito ang maari mong kainan, you can eat in other restaurant, or you can do other activities like swimming, golfing and even clubbing without worrying that reporters might see you" What the hell? I thought ito lang restaurant na to ang pwede naming puntahan. The privileged this girl holds.
"If you want, I can tour you here just don't make any scenes that will alarm other artist, lalo na't madalas na kasama nila dito ay kanilang mga girlfriend or boyfriend" Tumango kami pareho ni Terran bago kami inabutan nang waiter nang menu, gulat na gulat ako dahil tulad nang sinabi niya ay napaka dami talagang variety nang food na maaring orderin.
Nag usap lang ulit kami tungkol sa lugar na to habang nag aantay nang order, grabe hindi ako makapaniwala na may ganitong klaseng lugar para sa mga katulad ni Carol na hirap kumain sa public places dahil siguradong may makakakilala sa kanya, good to know na at least she can eat and do other things peacefully.
Nang dumating ang sandamakmak naming order ay nag simula na kaming kumain, ang sasarap para silang natutunaw sa bibig ko sa sarap. Yayain ko talaga palagi si Carol na kumain dito.
After an hour ay natapos kami kaya naman agad kaming naglakad palabas, iniwan lang namin na nakaparada ang kotse sa may labas nang restaurant tapos ay naglakad na kami. Hindi na nakasuot nang facemask si Carol kaya mas nakakahinga na siya nang ayos.
Una naming pinuntahan ay ang iba't ibang branded boutiques kong saan napaka daming variety nang damit na maaring mabili. Ang gaganda nila pero ang gaganda din nang presyo.
Pang uniqlo lang ako hindi pang chanel o gucci huhu.
Namili lang nang kaunting accessories si Carol bago kami tuluyang lumabas nang boutique at naglakad para makarating naman sa gitnang bahagi kong saan pwede kang maupo at mag muni muni. Naupo kami doon at nanguha lang nang iilang litrato bago namin naisipan na umuwi na.
Hinatid niya lang kami sa kanya kanyang bahay namin bago siya umalis dahil meron daw siyang schedule na photoshoot.
Pag dating ko sa bahay ay abala sina Papa sa pag aayos nang lamesa kong saan nakahain ang mga paborito kong pagkain, ngumiti ako sa kanila at lumapit para mayakap silang dalawa.
"Oh, andiyan kana pala, ano kumusta ang exam mo anak?" Humiwalay ako nang yakap sa kanila at ikwento ang mga nangyari sa exam ko. Naupo kami at inilabas ni Papa ang cake sa may box at sabay sabay kaming kumain. Busog pa talaga ako pero ayaw ko naman na malungkot sila kong hindi ako kakain lalo na't pinaghirapan talaga nila ang pagluluto nang mga pagkain.
Hindi namin naubos dahil tatlo lang kami kaya ang mga natira ay inilagay ko sa mga bagong lagayan saka inilagay sa may ref, hinugasan ko na din ang mga nagamit na plato tapos ay winalis ko nadin nang kaunti ang sahig nang kusina dahil nakakalat dito ang mga nagamit nila sa pagluluto, kahit kailan talaga.
Matapos ang lahat ay umakyat na ako at nag half bath, habang naglilinis nang katawan ay ramdam ko ang pagod ko pero kahit ganon ay masaya ako na sa wakas ay tapos na ang iisipin ko na lang ay kong ano ang magiging resulta sana talaga ay makapasa na ako.
Pag labas ko nang banyo ay dumiretso ako sa may damitan ko at kumuha lamang nang pantulog tapos ay nag bihis, ginawa ko din ang skin care routine ko bago ako nahiga sa kama at naisipan na mag cellphone.
Pag bukas ko nang messenger ay puno ito nang congratulations mula sa mga kaibigan ko kaya isa isa ko yong binuksan at nireplayan.
Aaron Alcazar
Hey... congratulations sorry we didn't make it, but I promised sa unang araw mo as a teacher ay nandon kami love you munchin.
Seriously... hindi padin talaga ako sanay na ganito siya. Simula nang makilala ko siya ay malambot pa siya sa akin, mas babae pa nga siya sa akin tapos ngayon ganito.
Nag reply na lang ako tapos ay binasa din ang chat sa akin ni Julliana.
Julliana Xeniah Meneses
Hey, congratulations finally. Small steps na lang may teacher na sa barkada yehey. Sorry can't make it today nagkalagnat kasi si Killian kailangan ko siyang dalhin sa pedia niya bawi na lang ako sa first day mo as a licensed teacher, I love you.
I replied at her saying that it was fined, nag tanong din ako kong kumusta na si Killian kaya naman tumawag ito thru video call para mapakita niya na maayos ayos na naman si Killian.
Just talking to that kid makes me happy and relax, he's just too cute to be honest.
Nag scroll lang ako sa facebook nang biglang napatigil nang makakita nang post.
Lily Grace Awitan
Got E N G R in front of my name dot na lang kulang. Boards please be kind to me.
PS: Big thank you for this annoying guy, I survive engineering big help to his good advice. I love you Thirdy ble...
It was posted months ago pero dahil share siya nang isa sa mga kaibigan ni Clyde na friend ko sa facebook ay lumabas ito sa timeline ko. Dalawang picture yon, ang isa ay nakaakbay si Clyde don sa babae tapos ang pangalawa ay suot nito ang toga nito.
He looks so happy, so free.
At that moment I'm happy kasi alam ko na masaya na siya na hindi na siya nahihirapan sa nangyari sa amin. Ngayon na nakumpirma ko na ang babaeng yon nga ang nagpapatibok nang puso niya ngayon imbes na makaramdam ako nang lungkot ay mas nanaig ang saya sa akin.
Kahit noon naman kasi ang gusto ko lang naman na maging masaya siya at ngayon totoo na masaya na talaga siya kaya hindi ko na kailangan mag isip nang mag isip.
Hindi na siya nakakulong sa nakaraan, nakaalis na siya don at wala na yatang mas sasaya pa sa akin dahil don.
Ngumiti ako at nag love sa post na yon bago ko tuluyang pinatay ang cellphone ko at nag pahinga na lang.
Yon ang kailangan ko mag pahinga at mag move on na matagal ko na naman na talaga dapat ginawa.
---
First day ko ngayon as a teacher. Three months ago, ay nakuha ko na ang lisensiya ko.
Hanggang ngayon ay hindi padin ako makapaniwala na teacher na ako at mas lalong hindi ako makapaniwala na kasama ako sa top 10 sa mga nakapasa sa exam.
I can clearly remember how I cried so hard because of it, it still feel surreal.
Kumpleto kaming mag kakaibigan ngayon, umuwi kasi mula Manila sina Aaron at Julliana na kasama pa si Killian para samahan ako sa pag tinggin nang resulta nang board exam.
We are all seating in the living room. Si Killian ay nakaupo sa sahig at nilalaro ang mga laruan niya samantala kaming mag kakaibigan ay nakaupo lang at halatang pare parehong kinakabahan para sa magiging resulta.
Hindi ko maipaliwag ang nararamdaman ko, masaya dahil sa wakas malalaman ko na ang resulta at kabado bente dahil hindi ko naman alam kong nakapasa ba ako.
"Tangek na yan pakiramdam ko future ko ang nakasalalay sa kaba ko ngayon" Rinig kong pagkakasabi ni Carol bago kinuha ang baso na may lamang juice sa kanyang harapan at uminon nang kaunti doon.
"Don't worry I'm sure she did well, right?" Si Aaron naman ang nagtanong kaya mas lalo akong kinabahan kasi ang problema ko pakiramdam ko hindi maganda ang mga naging sagot ko sa board.
"You didn't?" Si Julliana naman ang nag tanong at sa kaba ko ay napa tango na lang ako sa sinabi nito kaya lahat kami ngayon ay nanlumo ang mga mukha. Halata sa kanila na gusto nilang mag sabi nang mga comforting words pero hindi nila malaman kong ano bang salita ang magpapakalma sa akin.
Nanahimik kami nang bigla na lang nag salita si Mau na nakaharap sa laptop at nag aabang nang results.
"May results na!" Sigaw nito kaya naman agaran kaming nag tayuan pati nga ang nagluluto na si Papa at Vergel ay lumapit na kong na saan kami ngayon.
"Gaga ka talaga Julliana bakit mo naman iniwan ang anak mong mag isa doon? Baka mamaya makalunok yon nang building blocks gaga ka talaga" Agad na umalis si Julliana at kinuha mula sa sahig si Killian.
"Building blocks ang pota, lego lang yon eh, iba talaga kapag celebrity pa fan sign po bhoxs" Nagawa pang mang bara ni Mau habang busy siya sa pag kukutingting sa laptop para makita namin ang list nang mga nakapasa.
"I didn't know?"
"Oh, please both of you shut the freak up"
"Ang manly mo na talaga Aaron, hindi ka na talaga si Sara si Saros ka na ulit, neomu proud" Kabang kaba ako pero hindi ko napigilang mapairap sa mga comment ni Mau. Nag bangayan pa sila bago pa tuluyang puntahan ni Mau ang website.
Nag dadasal na ako habang hinahanap niya ang pangalan ko, nakapikit lang ako at mariin lang na nagdadasal nang bigla na lang akong may naramdamang kong anong humawak sa laylayan nang aking damit, agad akong nag mulat nang mata at ibinaba ang aking paningin kong saan ko nakita si Killian.
Agaran kong siyang binuhat at hinalikan sa pisngi, hindi ko na din siya binitawan at niyakap ko na lang nang mariin habang kabado padin sa magiging resulta. Habang patagal nang patagal ay mas lalong lumalakas ang pagtambol nang aking dibdib kaya naman napapikit akong muli.
Ilang minuto akong nakapikit hanggang nag sisigaw sila at sinabi na naka pasa ako, agaran ko ulit nahalikan si Killian bago ko siya dahang dahang ibalik kay Julliana. Pinaisod ko nang bahagya si Mau para makita ko mismo ang aking pangalan, at walang labis na kasiyahan ang aking nadama nang makita nga aking pangalan.
0537 Villalobos, Dulce Clementine S.
Agad na naglabasan ang mga luha ko nang makumpirma ko na nakapasa talaga ako. Naramdaman ko na lang na niyayakap nila akong lahat habang nakatinggin lang ako sa pangalan ko.
Akala ko ay wala na akong iiyak pero nang malaman na top 9 pala ako sa lahat nang nag exam ay mas lalong bumuhos ang aking mga luha, hindi lang ako halos lahat kami ay parang mga tangang iyak na lang nang iyak, nagtataka na ngang naka tinggin sa amin si Killian pero hindi ako tumigil dahil hindi ako makapaniwala.
Pero hindi nag tagal ay sabay sabay kaming napaharap sa may pintuan nang makarinig kami nang pamilyar na tawa nang isang lalaki. Doon nga nakita ko si Terran na hawak hawak ang kanyang tiyan at utas na sa kakatawa, yon nang makarinig kami nang tawa mula sa likod, nang humarap ako doon at nakita si Terran na hawak ang tiyan niya, hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang hawak hawak niya ding bulaklak sa kabilang kamay.
Lumapit ako sa kanya at yumakap, for the first time ay hindi ako naasar sa kanya. Ramdam ko na ibinababa niya ang bulaklak na hawak niya at yumakap sa akin nang mahigpit, umiyak akong muli sa kanyang dibdib.
"Galing galing naman nang bata, sa wakas prep kana at hindi kinder" Natawa na lang ako bago kami hinigit nang mga kaibigan namin para kumain na.
Masaya naming pinagsaluhan ang mga pagkain na niluto ni Papa at Vergel nang araw na yon.
Nabalik ako sa pagiisip nang mag pasukan na ang mga estudyante na tuturuan ko. Isa isa silang nag pasukan kaya naman tumayo ako at nakangiting sumalubong sa kanila.
Nang makapasok na ang lahat ay isa isa kong tinawag ang kanilang mga pangalan pero nagulat ako nang makakita nang pamilyar na pangalan.
"Aguirre, Orion Rylie?" Tumingin ako sa mga batang nasa unahan ko at nakita ko na may nag taas nang kamay sa may likuran kaya lumapit ako doon. Nag bend pa ako para mag harap ang aming mga mukha at nang makita ko na nang tuluyan ang kanyang mukha ay alam ko na siya si Orion, ang pamangkin ni Emman na lalaki.
"Yes po, cher?" He smiled so widely at me kaya naman mas nilakihan ko ang aking ngiti sa kanya, ang cute niya sobra.
Ginulo ko lang ang buhok niya at bumalik na sa unahan, nang masigurado na kumpleto sila ay nag simula na akong mag turo.
It was hard since hindi sila madaling turuan dahil mga bata pa sila pero I really enjoyed it.
Kaya naman nang oras na nang uwian ay malungkot akong nakaharap sa kanila, alam kong medyo mababaw lalo nat makikita ko naman sila muli bukas pero everything is new to me dahil unang beses ko pa lamang magtuturo at isa pa talaga namang napaka sweet nilang mga bata at hinding hindi ka magsasawang turuan sila maghapon.
Nawala ako sap ag iisip ko nang isa isa nila akong niyakap, mukhang napansin nila ang malungkot kong mukha kanina. Ginantihan ko ang kanilang yakap hanggang sa isa isa nang nag datingan ang kanilang mga magulang upang sunduin ang mga bata.
Nakangiti ko lamang sinasalubong ang mga magulang hanggang sa si Orion na lang ang natitira sa loob nang classroom, mukhang late ang sundo niya, mula sa hamba nang pintuan ay tinungo ko ang upuan ni Orion at naupo ako sa maliit na upuan na katabi nang kanya.
"Hi Orion, wala bang susundo sayo?" I ask him while gently holding his chubby cute cheeks. Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala nag anito na ang inilaki nang pamangkin ni Emman, surely napaka bilis talaga nang panahon.
"My Tito po, cher" Oww... it must be Emman, ngumiti ako dito at tinulungan na lang siyang mag kulay nang mga drawing sa coloring book, malapit na kaming matapos sa pagkukulay nang may biglang pumasok.
It was Emman, mukhang tinakbo niya ang parking hanggang dito sa room dahil hinihingal pa ito habang nakahawak sa may hamba nang pintuan nang classroom.
Tinulungan ko si Orion na ayusin ang kanyang mga gamit bago ko siya tuluyang hinatid sa pinto kong saan naka pwesto si Emman. Kinuha nito mula sa kamay ko ang bag nang pamangkin niya at ngumiti sa akin.
"Sorry, traffic"
"No worries hindi naman abala sa akin isa pa sobrang nag enjoy ako na kasama si Orion apaka cute padin talaga nang pamangkin mo, oo ng apala kumusta ka naman? Matagal tagal din tayong hindi nag kita" Inayos niya ang pagkakahawak sa kamay ni Orion bago ito muling humarap sa akin at sumagot.
"Tired and drained, law school is sucking my energy and brain" Natawa ako sa kanya. Nag usap lang kami saglit bago ko sila inihatid sa labasan, kumaway ako sa kanila at pumasok muli sa room para maayos ko na ang gamit ko, nang matapos ay agad akong lumabas pero nagulat ako nang may biglang sumabog na party poppers kasunod ang iilang tunog nang turotot.
"Congratulations, Teacher Dulce" Sabay sabay nilang pagkakasabi kaya naman ngumiti ako sa kanila at lumapit na nang tuluyan.
"Nag abala pa kayo"
"Ano kaba hindi ka abala no at isa pa kinakabahan daw si Terran sa pagpasok bukas kaya naisipan na talaga namin na sopresahin ka" Hindi ko napigilang matawa nang kong paano napanganga sa gulat si Terran sa panglalaglag sa kanya nang kaibigan namin.
"Bakit mo naman sinabi yon sa kanya... aasarin ako niyan eh" Kamot ulo niyang tugon.
"Hindi ah sasabihin ko lang naman na good luck, judger ka talaga" Naglakad na kami papunta sa sasakyan ni Carol, feeling ko ay babalik kami doon sa lugar kong saan exclusive lang para sa mga artista sa kanilang agency, excited ako dahil ang sasarap talaga nang pagkain don.
At hindi ako nagkamali, excited kaming nagpasukan na parang bata doon at agad na umupo don sa lamesa na may naka ukit na pangalan ni Carol sa gilid.
Nag order kami at nag kainan, nag usap din kami nang mga bagay bagay na nangyayari sa amin pero mostly mga katarantaduhan ni Terran yon hindi ko talaga maisip kong bakit ba siya pinatulan nang girlfriend nito.
It was just a simply get together, but my heart felt full and warmth, it almost feels like how I feel before with Clyde. Ganito lagi ang pakiramdam ko kapag kasama ko siya noon, naiisip ko tuloy kong tuluyan ko na ba siyang nakakalimutan.
Kong tuluyan na ba akong natigil sa pagmamahal sa kanya.
Sana kasi masaya na siya at dapat ganon din ako dahil yon lang naman ang hiling namin para sa isa't isa eh.
Clyde... just wait, I'm getting there.