-Epilogue-
Sa buhay natin ay kailangan matuto ka mag isa. Kailangan matuto kang maging dependent sa sarili mo.
Kasi ganon ang buhay.... you need to stand alone in your own. But not being alone means you're lonely.
Sometimes being alone help you a lot. It makes you strong to face the problem alone and make you a better person.
It's just for me.... in my way I think being alone help me a lot. It's give me a lesson to learn.
In my four years in College I live alone in a small apartment of Aling Beth, my land lady slash nanay-nanayan.
Sa Manila ako tumira at namuhay. Pumunta ako doon na ang tanging pera ay fifteen thousand. Malaki para sa iba.... pero para sa katulad kong gastusera noon at puro bili ng luho?
Kulang ito para sa ilang buwan na pamumuhay. Akala ko nga noon ay hindi ako tatagal at uuwi din agad sa Cebu.
Pero ito na..... nakaya ko na ang lahat.
Isa kasi sa mga tumulong sa akin ay ang lalaking nakilala ko sa tabing daan sa Mandaluyong....
Si Hence Kenji Fajardo.....
Weirdo lang tingin ko sa kanya nung una kaming nag kita! Tapos ito na sya ngayon! Gwapong engineer na!
Naks naman!
"Congratulations sa future Senator namin". Bati sa akin nito
Natatawa kong tinanggap ang isang kumpol ng tulips at hinila sya para sa isang yakap.
"Thank you". I whispered
Today is my graduation in college. Dahil nga mas matanda sya sa akin ng dalawang taon at ilang buwan ay mas nauna syang maka-graduate ng college.
Isa na nga syang engineer eh! Pero kahit sikat na yan ay hindi ako nakalimutan nyan.
Ako lang naman kasi 'to! Si Zinovia na tatlong taon at anim na buwan nang nililigawan ni Engineer Fajardo.
"Grabe college graduate na pero height pang high school pa rin". Pang aasar nya
Hinampas ko sya sa braso. "Epal mo! Gusto ko mag drama tapos puro ka ka-corny-han!" Saway ko sa kanya
Tinawanan ako nito at mas lalong hinigpitan ang yakap sa akin.
"Masisira make up mo nyan" he said
"Waterproof 'to!" I said as my voice broke.
Natawa naman sya. "Wala pa yung dramatic speech ko umiiyak ka na". Pang aasar nito
Lalo akong sumimangot at hinampas sya. "Muka mo palang nakakaiyak na eh!" Pang aasar ko
Natigil lang kami ng sumingit si kuya sa pagitan namin. "Picture muna bago mag ka-label". Anunsyo nya
Hinampas ko sya sa braso. "Ang epal mo pa din kuya! May asawa't anak na at lahat isip bata pa rin". Nakasimangot kong saad na ikinatawa ni Ate Bree, ang asawa ni kuya.
Umirap ito. "Para namang pinapamuka mong ang tanda ko ha! Umayos ka Zinnie at kuya mo pa rin ako".
Tinawanan ko lang ito.
We take a picture, some are solo and some are groupies. Nakisali din ako sa class picture namin na mag b-block mates, this time hindi kami naka formal attire kundi naka toga na.
Ito ang isa sa pinaka hinintay naming lahat. Sa loob kasi ng apat na taon ay naging close ko sila. Sabay sabay kaming nag talo sa debate, nag gawa ng presentation at nag hirap sa mga surprise quiz ng mga prof namin. sabay sabay naming ginapang ang college life
At ang pinaka masaya sa lahat ay sabay sabay kaming grumaduate, walang naiwan..... goals talaga.
"Congrats Tita". Bati ng pamangkin ko.
Niluhod ko ang isang tuhod para mag pantay kami. "Aw, ang cute ng baby ko! Pwede bang pa-hug si Tita ha?" Panlalambing ko at niyakap sya ng pag kahigpit-higpit
"Ah gusto ko talaga ng baby!" I exclaimed after pulling Ate's Daughter, Geisel.
Bakit kasi ang cute ng baby nya!
"Sagutin mo muna manliligaw mo! Baby baby ka dyan". Pang aasar ni Ate
Naka pang doctor attire pa ito at mukang kakalabas lang sa trabaho. Nang mapansin nyang nakatigin ako sa suot nya ay natawa sya.
"Ito ba? Sumaglit lang kasi ako ng break para makita ang baby girl naming makapag tapos". She smiled
I pulled her in a hug and cry. "Ate naman eh! Pinapaiyak mo ko sa effort mo alam mo ba yun ha!" Saad ko na naiiyak
Tumawa naman ito at nilayo ako para makita nya ang muka ko. "Iyakin ka talaga eh!" Pang aasar nya habang marahang pinupunasan ang luha ko.
Ang sunod ko namang niyakap si Mom at Dad. "Thank you Mom and Dad! Kayo talaga dahilan nitong lahat eh! Thankful ako na kayo parents ko". I said and hug them both.
Pag katapos ko noon ng second year college ay tinangalan na ako ni Dad ng scholar. He wants to see me work for my fees and bills.
Mahirap oo pero dahil sa challenge nyang iyon ay mas natuto akong mag tipid. Dalawang trabaho ang pinasok ko at doble aral ang ginawa ko.
Sa loob ng apat na taon ko sa kolehiyo ay nan-ligaw si Kenji. Hindi sya nag reklamo at talagang tinupad nya ang pangako na hihintayin ako.
At ito na yun......
Ito na yung hinihintay nya, kailangan ko lang makapag tapos at pwede na kami..... next stage of relationship naman.
"Mom what do you think of saying yes to Kenji tonight?" I whispered to my mommy while we're in the car
Lumawak naman ang ngiti ni Mommy. "It's a good idea sweetie! Dapat videohan ko ang pag sagot mo sa kanya para may remembrance!" Mommy exclaimed
Napatingin naman sa amin si Kuya na nasa passenger seat. "Kenji's reaction in different situation with the same person". Singit nito
Natawa naman ako. "Wala ka ngang video nung Christmas na sinabi kong payag akong mag paligaw!" Pang aasar ko
Ngumisi naman ito. "Wag ako Zin! May picture naman". Pang aasar nya
Agad kaming bumaba nang makarating sa bahay nila Ate. Dito kasi sya nakatira sa Manila kasama ng family nya.
Agad kaming sinalubong ni Manang na nandoon din pala. Matagal na itong nag retired pero lagi pa rin syang dumadalaw sa aming mag kakapatid.
"Manang!!!" I shouted and hug her. May katandaan na ito at talagang puti na ang buhok nya pero ubod pa rin ng lakas at healthy!
"I miss you po". I said
Yumakap din ito. "Ang laki mo na! Noon ay sipunin ka lang... ito na ngayon at graduated na". Pang aasar nito
Natawa naman ako. Noon pa man ay mahilig na talaga ako nitong asarin.
Naalala ko pa nung sya ang nag pa-realize sa akin na gusto ko si Kenji.... grabe!
Ang saya din pala alalahanin ng nakaraan.
Nakakatuwa dahil nakarating din sila Tita and Tito. May dala pang strawberry jam!!!
Nang mag gabi ay inaya ko si Kenji sa garden. Sa likod ito ng bahay, sa may gazebo kami na upo.
Ngayon ko balak syamg sagutin dahil ito ang isa sa mga special day ko sa buahy.
Tinitigan ko sya ng ilan pang minuto habang sya ay nakakunot ang noo sa akin.
"Anong sasabihin mo?" He asked after a while
Napangiti ako. "Sinasagot na kita". Deretso kong sabi
Tila naman wala ito sa sarili. "Huh?"
Mas lalo akong natawa. "Sabi ko sinasagot na kita! As in tayo na for real". I said almost shouted
Nanlaki ang mata nito. "Weh? Baka prank to ha Zinny!?" He asked and look at the area
Natawa ako. "Ewan ko sayo! For real nga eh". Saad ko
Napatayo naman sya at niyakap ako. "Totoo na 'to ha! Wala nang bawian!" Saad nya na niyakap ako ng pag kahigpit higpit
Natawa ako. "Oo na"
Maya maya lang ay tumawa si Kuya at lumabas sa likod ng puno dala ang camera. Naguguluhan naman si Kenji
"It's a prank" sigaw nya
Natawa ako ng samaan ako ng tingin ni Kenji at nag palit palit ang tingin nya sa amin ni Kuya.
"Akala ko ba for real?" He asked frowning
I pursed my lips to contain my laugh. Si Kuya naman kasi panira ng plano eh!
Prank pa nga!
"Wag ka maniwala sa mokong na 'to". Saad ni Ate Brian na sumulpot na lang bigla. Piningot nya sa tenga si Kuya.
"Ikaw naman! Apat na taon na nga bago sinagot pinag tripan mo pa!" Saway nito at hinila papasok sa loob ng bahay.
"Sige tuloy nyo lang yan, kunin ko lang asawa ko". Saad ni Ate Brian at sinaman na ang asawa sa loob.
Natawa naman ako. "Na niwala ka doon?" I asked
Napakamot sya sa ulo. "Hindi ah"
Natawa ako. "Weh? Kaya pala may pa- 'akala ko ba for real?'" Ginaya ko ang tono nito at natawa pag katapos.
Sumimangot naman ito. "Basta tayo na ha! Hindi na kita papakawalan! Basta after two or four years pakasal na tayo". He said and pulled me in a warm hug
I hug him back. "Kakasagot ko lang sayo kasal ka na!" Pang aasara ko
Yumuko naman ito at ako ang tumingala para mag tama ang tingin namin.
"Ikaw nga gusto baby agad eh". Ganti nya
Natawa ako. "Masama ba?"
Umiling iling ito habang nakangiti. "Pag katapos pa ng kasal yan! Ngayon enjoy muna natin ang pagiging binata at dalaga". He whispered
Napangiti ako. "Kasama naman doon ang kiss diba?"
I heard him chuckle. "Ganyan ba talaga kapag walang first kiss?" Pang aasar nya
Umirap ako at humiwalay sa yakap. "Ewan ko sayo! Porket May first kiss kana!" I said and pouted
Natawa ito pero hindi ko sya pinansin. Akmang aalis na ako ng hawakan nya ako sa braso.
"Saan ka pupunta?" He asked "Pag katapos mo ako sagutin iiwanan mo ko?" He chuckle and pull me closer.
"Hahanap ako ng first kiss ko! Bahala ka dyan!" I said
Lalo itong tumawa. "Mag hahanap ka pa ng iba? Andito naman ako ah?" Pang aasar nya
Umirap ako sa kanya. "Ewan ko sayo Kenji!"
Humalakhak ito at hinawakan ang kanang pisngi ko. "Ako lang 'to, Zinny.... yung gustong gusto mo".
Umismid ako. "Talaga ba Kenji?" Sakrastikong saad ko
Humalukipkip ako. "Ako lang 'to si Zinovia, yung hinintay mo ng apat na taon, Engineer Fajardo". Ganti ko
He just laugh of it.
In the four years I spent with him by my side, I always still fall in love with him.... in anyway, anytime and anywhere.
I went to Manila for me to learn things in life.... but I never imagined that I can learn to love too.... with A man name Hence Kenji Fajardo.
The man who swore to wait for me even it takes a year or decade.
Grabe! Mahal na mahal ko talaga 'tong lalaking 'to!
Ang ngiti nya, ang pag sasalita nya, ang lahat ng gawin nya ay lalo lang akong nahuhulog.
I scoffed when I feel his hand wrap in my waist. Hinapit ako nito palapit sa kanya at saka sya dahan-dahang yumuko.
"Do you want your first kiss tonight?" We whispered in my ear
Nanlaki naman ang mata ko. "Hoy weh!? Gagi-
And before I even finish my sentence I feel his warm lips in mine.
We kissed.
In the twenty three day of March twenty nineteen, I have my first boyfriend and first kiss too.
I wrap my hands in his neck and kiss him more, Under the million of stars above us, I kiss the man I love the most.
Sa kanya ko natutunan na okay lang na sumandal sa ibang tao, as long as you know how to stand in your own.
After all, people meant to be alone but not forever.... because it will take a time to know a person you can be with until the end.
Maybe our story is not as sweet as others but I can say that everyone story is the best in their own version.
This is Zinovia Marquez-Montecarlo, the spoiled princess who learn her lesson in a span of time.
Now, signing off.
-THE END-