"Zinny" nakangiting tawag ni Kenji pag kalabas ko ng klase
Alas sinco na ng hapon pero ngayon lang kami natapos. Ang akala ko nga ay umuwi na ang lalaking ito dahil ang sabi nya ay alas kwatro pa daw tapos ang klase nila.
"Bakit nandito ka pa? Kanina pa tapos klase mo ah". Bungad ko ng makalapit sa pwesto nya
Napakamot naman ito ng ulo. "Oo nga, may inasikaso lang ako kaya nasa library ako kanina.... saktong pag tapos ko ay malapit na ang labasan nyo kaya-" nag kibit balikat ito
Napatango naman ako. "Edi kain na lang tayo". I said smiling
Nag lakad lakad kami hanggang sa makarating sa isang stall. Gabi na at lahat ng ilaw sa kalsada ay bukas na. Mabilis ang daan ng mga sasakyan at nasa tabi kaming kalsada.
"May mga naging kaibigan ka naman ba?" Tanong nito para mabasag ang awkwardness sa amin.
Tumango-tango ako. "May mga nakakasama naman ako, I can tell that they're a friend". Sagot ko at nag kibit balikat
We both stay in silent again. The wind of the night made me shiver in cold. I hug my self to contain the cold when I feel someone place a jacket in my shoulder.
"Kenj...." I call in a low voice
Ngumiti ito. "Nilalamig ka na ayaw pa mag sabi eh! Alam mo bang pwede kang mag kasipon at sakitin sa lamig". pangaral nito at nag simula na sabihin sa akin ang mga pwedeng maging sakit.
I laugh that make him stop talking.
"Ano?" He asked frowning
I pursed my lips. "Mag D-doctor ka ba? Dami mong sinabi eh". Natatawa kong saad.
Pinitik nito ang noo ko. "Puro ka kalokohan! Kailangan ba doctor lang may alam ng ganong sakit?"
Napailing iling na lang ako sa kanya. I really can't imagine that the man I meet in sidewalk is walking with me.
Yung lalaking nag sabi sa akin noon na wag ako mag mukmok sa tabi ng kalsada at nag sabi ng sobrang haba na paliwanag ay ito na ngayon.... nag lalakad katabi ko, at naging close friend na rin.
Grabe nga naman ang universe, hindi ko akalain na matatagpuan ko sa tabing kalsada ang kaibigan na ganito. Ang isang lalaking naging sandalan at sandigan ko.
In the next few days stay like this. Lagi syang nag hihintay sa akin umuwi at sabay kaming kakain ng hapunan, minsan ay hahabulin namin ang huling movie para makanood at saka mag lalakad pauwi. Lagi nya akong inihahatid pauwi para masigurong ligtas ako.
Lagi nya akong kinakamusta at inaalala sa bawat oras dahil sabi nya ay malungkot mag isa.
And even I'm all alone in Manila with no family or close friends here, he make sure I'll never feel alone.
Sometimes he will invite me in their house to have dinner with his mother, Mrs. Fajardo.
They're so good to me, lalo na si Mrs. Fajardo.
Also, Kenji make me feel comfortable whenever we are. He make sure I never doubt him. He tell me everything about his self and tell some story that interests me.
Iba nga talaga ang buhay na kinalakihan namin. Simple ang sa kanya at may kaya ang pamilya nila. Nag sikap ang parents nya para makabili ng lupang taniman sa Baguio at nag tayo ng negosyo.
I really admire him and his family.
Isa din iyon sa nag inspire sa akin na pag butihin ang pag aaral at tumulong na mapaunlad ang bansang ito para sa mga Pilipino at susunod pang henerasyon.
Si Kenji ang naging sabihan ko ng rants sa school, mga reklamo ko sa mga kasalukuyang pinuno sa gobyerno at sa mga hinaing ko sa buhay.
Wala akong reklamo sa naging buhay ko dahil siniguro nila Mommy at Daddy na maayos ako/ kaming mag kakapatid. Pero paano ang iba na hindi ko katulad? Na hindi lumaki sa may kayang pamilya?
Di ba?
Paano sila?
Kaya gusto ko talaga na umunlad ang bansa, na bigyan ng pantay pantay na tingin ang tao.... walang mahirap walang mayaman.
Bigyan ng pangalawang pag kakataon ang lahat. Bigya ng trabaho ang mga wala....
You know how much I wanted this country to at least get better.
"Kaya naman yumayaman ang iba ay syempre pinag hihirapan din nila! Hindi naman lahat kurakot or tiwali!" My girl classmate defend
Nasa room kami at wala pa ang teacher. Nag de-debate ang iba tungkol sa antas ng buhay at pag kakapantay pantay ng tao.
Hindi ko alam kung paano sila napunta sa ganong pag tatalo eh nag kwe-kwentuhan lang naman sila kanina!
Hirap din talaga makipag debate sa mga mag aabogado eh! Hindi mga nag papatalo!
"Pero ang iba ay minamana na lang ang yaman! Hindi ba unfair din na ang iba kailangan araw araw mag trabaho tapos ang iba ay may mana na agad at okay na ang buhay". Said by my boy block mates defended
Napatakip na lang ng tenga si Bea sa tabi ko at nag buklat ng notes. Ang dalawa kasing nag tatalo ay hindi na natigil. Araw araw din silang ganya, nag uusap lang pero maya-maya ay makapag salita sila eh kala mo nasa debate!
"Syempre pinag hirapan din naman iyon ng mga magulang or grandparents nila! Kaya nga nag tratrabaho ng maigi mga magulang natin para sa atin diba?" Ganti naman ng isa
"Pero kahit na! Ang iba kasi ay dahil sa may mana na ay hindi na natututo sa buhay at panay gasta na lang! Ang point ko ay dapat matutunan ng bawat isa na hindi dapat mag gasta ng pera kung hindi naman essential!"
Nag kanya kanyang botohan na ang iba at ang iba naman ay hinayaan na lang sila at nanahimik sa gilid.
"Yung lugaw essential!!" Sigaw ng iba at ang iba naman ay natawa
Natigil lang ulit sila ng mag salita na ang babae.
"Nag hihirap din naman sila bago makuha ang mana ha!? Hindi naman porket mayaman ka na ay hindi ka na mag tratrabaho katulad ng iba na sakto lang ang buhay!" She defended
Still hindi nag patalo ang lalaki. Nag patuloy sila sa argument kuno nila hanggang sa mapunta na sa kung saan saan.
Buong mag hapon yata ako na-stress sa dalawa dahil pati ang mga prof namin ay tinanong na rin nila! Ang isa ay nakipag debate pa nga sa isa naming prof!
Harujusko!
"You look tired" komento ni Kenji ng nasa sakayan na kami ng jeep
Tipid akong ngumiti at napasandal sa balikat nya. Naramdaman ko ang pag tigil nito pero hinayaan nya lang ako na sumandal sa kanya.
"Medyo pagod sa klase, ang daming nangyari eh". Mahina kong saad
Naramdaman ko ang pag tango nito at inayos nya ang ulo ko sa balikat nya. "Mag pahinga ka na lang agad pag uwi". Saad nya
Pag kasakay namin sa jeep ay pinatong ko muli ang ulo sa balikat nya at pumikit. "Gisingin mo ko kapag malapit na tayo". I said
Hindi ko na hinintay ang sagot nya at pumikit para makaidlip. Hindi rin naman ako makakatulog mamaya dahil may ginagawa pa akong powerpoint.
Hindi ko namalayan kung gaano ako katagal nakaidlip pero ginising naman nya ako pag kababa namin.
Papikit pikit na nga ako habang nag lalakad kaya umalalay na sya para hindi ako matumba.
"Matulog ka rin naman kasi minsan! Tignan mo at ang payat mo na". Saad nya
Pag karating namin sa apartment ay sya ang nag bukas ng pinto at pumasok naman ako. Nag hubad ako ng sapatos at nilapag na lang basta ang bag ko.
Napalingon sya sa paligid at napabuntong hininga. "Huling punta ko dito ay walang makikitang alikabok, ngayon wala nang makitang malinis". He commented
Napasimangot ako, "I don't have time to clean, ang dami kong ginagawa eh". Sagot ko
Tumango ito at hinayaan akong maligo muna at mag palit. Pag labas ko ng banyo ay nag pupunas pa ako ng buhok.
Nag suot lang ako ng itim na panjama at puting t-shirt. Napakurap-kurap ako ng makitang maayos ang sala at si Kenji ay medyo pawis at may hawak na walis.
Agad itong ngumiti ng makita ako. "Nag linis na ako dahil alam kong ayaw mo sa dumi". He said
Nanlaki ang mata ko at agad inagaw sa kanya ang walis. "Ano ka ba! Bisita ka tapos nag lilinis ka! Maupo ka nga doon". I said pointing the sofa beside the window
Umiling ito at kinuha sa akin ang walis. "Nandyan na ang pag kain mo at kumain ka na, tatapusin ko lang 'to at uuwi na ako para makapag pahinga ka". Saad nya
Agad akong umiling. "Kumain ka man lang dito ha! Isipin mo din sarili mo! Puro ka pangaral tapos ikaw hindi mo inaalagaan ang sarili mo". I said
Napilit ko syang kumain kasabay ko pero hindi ko sya nakumbinsi sa pag tigil sa pag lilinis.
"Mag lock ka ng pinto pag alis ko, matulog ka ng maaga at mag alarm ka para magising ka sa tamang oras.... and please Zinovia wag ka munang mag puyat, mag kakasakit ka nyan eh". Sunod sunod nyang paalala bago umalis
Tumango ako. "Sige na, sige na! Uwi na at gabi na rin, Susundin ko po lahat yan Doc". Saad ko ng nakangisi
Napailing iling ito. "Seryoso ako ha! Kapag ikaw nag puyat si St. Peter na susundo sayo". Panakot nya
I just laugh. "Oo na po, uwi ka na at baka mauna ka pa po". I said
Ginulo gulo nito ang buhok ko. "Sige na, I'll just text you when I'll get home". He said and bid his goodbye before left my apartment.
Pinanood ko itong mag lakad papalayo bago isarado ang pinto.
Napangiti ako ng lumingon ito at kumaway, I waved back before closing the door.
Pag pasok ko sa kwarto ay agad akong nakatanggap ng text sa kanya.
"Good night, tulog na ha! Mwa".
I laugh at his text and replied okay and ingat sa pag uwi".
It's just a simple care from him but I appreciate so much. He mean so much to me!
He's so caring, I like him the way he really is.... walang pag papanggap at walang peke.
Hindi katulad ko...