*ကျေးကျွန်*
🍑 Unicode
ပွဲစတင်လိုက်တဲ့လီအန်ကယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ပင်.....တဖက်ကtaehyungလည်းအနိုင်မခံအရှုံးမပေးပုံစံမျိုးနဲ့လီအန်ကိုကြည့်နေသည်.....ကြားထဲကစိုးရွံနေသူကတော့jiminပင်.......
ကျွန်တော်က လောင်းကစားဝိုင်းထဲကလဲလှယ်တဲ့တန်ဖိုးမရှိတဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုလိုဖြစ်နေပြီလား.....ကျွန်တော့်ဘ၀ကတကယ်ကိုရစရာမရှိအောင်စုတ်ပြတ်သတ်နေပြီ
အတွေးထဲသာနစ်မျှောနေတဲ့jimin ပွဲပြီးသွားတာတောင်မသိလိုက်ပေ.......ပွဲပြီးတာ
သိသွားတော့ဘယ်သူနိုင်သွားလဲသိချင်တဲ့jiminကtaehyungကိုမျက်၀န်းငယ်လေးတွေနဲ့ကြည့်လာတော့........
"ဘယ်သူနိုင်သွားလဲဟင်~"
"ငါနဲ့လီအန်ဘယ်သူနိုင်သွားလဲဆိုတော့......
လီအန်နိုင်သွားတယ်"
taehyungဆီမှမျှော်လင့်ထားသည့်အဖြေကလွဲမှားခဲ့တာကြောင့်jiminအလွန်ပငကြောက်လန့်သွားသည်.....
"သွားတော့ သူနဲ့လိုက်သွားလိုက်..."
taehyung jiminကိုလီအန်ဆီသွားဖို့ပြောလိုက်တော့ပေမဲ့ လီအန်ကတော့jiminအလာကိုမစောင့်ဘဲ ထိုင်နေတဲ့jiminကိုလက်ဆွဲပြီးခေါ်သွားဖို့လုပ််ချိန် jimin လီအန်လက်ကိုလွှတ်ကာtaehyungအနားကိုအမြန်ပြေးသွားပြီး....
"ငါ ငါမသွားချင်ဖူး ငါ့ကိုအဲ့လူလက်ထဲ
မထည့်လိုက်ပါနဲ့......ငါတောင်းပန်ပါတယ်
taehyungရယ်....မင်းငါ့ကိုကြိုက်သလိုလုပ်ပါ ငါကမင်းကျွန်ပါဒါပေမဲ့ ငါကိုသူ့လက်ထဲတော့မထည့်ပါနဲ့နော်"
jiminတိုးညင်းတဲ့လေသံနဲ့ငိုယိုကာပြောနေပေမဲ့taehyungဆီကထွက်လာတဲ့စကားသံကတော့jiminမျှော်လင့်ထားသလိုမဟုတ်ခဲ့ပေ
"ခေါ်သွား သူ့ကိုငါ့မျက်စိရှေ့ကမြန်မြန်ခေါ်သွား"
taehyungပြောတော့ ရပ်နေတဲ့လီအန်က
ရစ်သက်သက်အပြုံးနဲ့jiminလက်ကိုဆွဲကာ
"စိတ်ချခေါ်သွားမှာ ဪ ဒါနဲ့မနက်ဖြန်ဒီလိုအချိန်မှာပဲ မင်းရဲ့ကျွန်လေးကိုလာခေါ်လိုက်နော်"
ပြောပြီးတာနဲ့jiminကိုဆွဲခေါ်သွားသည်.....
ကားပါကင်ရောက်တော့jiminကိုကားပေါ်တင်ကာ လီအန်ထိုနေရာမှကားမောင်းထွက်သွားသည်.......
လီအန် ကားသာမောင်းနေတာကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကjiminရဲ့ပေါင်တွေကိုပွတ်သတ်နေတယ်......
ကျွန်တော်ကြောက်တယ် တကယ်
ကြောက်မိတယ် သူ သူလည်းtaehyungလိုကျွန်တော့်ကိုဆက်ဆံအုံးမှာလား
ဘာလို့လဲကျွန်တော့်ကိုစိတ်ကြိုက်ဆက်ဆံတာမ၀သေးလို့သူများဆီမှာဆက်ဆံခံဖို့ပေးပစ်ရတယ်လို့......ကျွန်တော်သူ့ကိုတကယ်
နာကျည်းတယ်.......သူ့ကိုမမုန်းနိုင်တဲ့
ကျွန်တော့်ကိုကျွန်တော်လည်းမုန်းတယ်
လီအန်ရဲ့လက်တွေက အင်္ကျီအတွင်းထိကျူးကျော်လာပြီး၀မ်းဗိုက်တို့ကိုလာပွတ်သတ်တော့မှ jiminလန့်ဖြန်ကာလီအန့်လက်ကိုတွန်းထုတ်မိသည်
"ဟက်....ဘာလဲ ပြီးရင်ပဲအတူအိပ်ရတော့မယ့်ဟာကို"
"တောင်း တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်ပေးလို့မရဖူးလား"
"ဘာလို့လွှတ်ပေးရမှာလဲ မင်းကိုတရက်ထဲရတာကို......ငါနိုင်မယ်မှန်းသိရင်တစ်နှစ်ဆိုပြီးလောင်းကြေးထပ်ခဲ့ပါတယ်ကွာ"
"ခများတော်တော်ယုတ်မာပါလား"
"ဘာ ! ဘာပြောတယ်"
"ကျွန်တော်ကtaehyungနဲ့အကြိမ်ကြိမ်အခါအခါအိပ်ပြီးသွားပြီမို့ ခများကျွန်တော်နဲ့စိတ်သန့်သန့်နဲ့အတူအိပ်နိုင်ရဲ့လား"
taehyungနဲ့အိပ်ခဲ့တာတွေကိုပါထုတ်ပြောရလောက်အောင်အထိ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ကိုတခြားသူတယောက်ကိုထပ်မထိစေချင်ဖူး
"ဟက် ဘာလို့မအိပ်နိုင်ရမှာလဲ "
ပြောရင်ဆိုရင်းလီအန်ကားကိုချက်ချင်းရပ်လိုက်ပြီးjiminကိုကြည့်ကာညစ်သက်သက်ပြုံးလာသည်...... jimin လီအန်ကားရပ်လိုက်သည့်နေရာကိုကြည့်တော့ဘေးပတ်၀န်းကျင်တွင်အကူညီတောင်းစရာလူတယောက်မှမရှိပေ လူပြတ်လှတဲ့နေရာဖြစ်ပြီးအရမ်းလည်းမှောင်မဲလှသည်
လီအန် jiminကိုလက်ဆွဲပြီးကားပေါ်ကဆွဲထုတ်လိုက်တာနဲ့ jimin လီအန်ကိုတွန်းကာထွက်ပြေးဖို့လုပ်ပေမဲ့ လီအန် jimin
ဆံပင်ကိုအနောက်မှလှမ်းဆွဲလိုက်တာကြောင့်jiminထွက်ပြေးလို့မရခဲ့ပေ
"မင်းကထွက်ပြေးချင်တာလား
တစ်ရက်တည်းကိုကွာ ခနလောက်ငြိမ်ငြိမ်နေလိုက်စမ်းပါ"
"တောင်း တောင်းပန်ပါတယ် လွှတ်ပေးပါ"
လီအန် ကားအနောက်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာjiminကိုပစ်သွင်းလိုက်ပြီး လီအန်ပါ
၀င်လိုက်သည်.......jiminတယောက်ကြောက်လို့ခိုက်ခိုက်တုန်နေပြီးနဖူးမှချွေးများကျကာ မျက်နှာတွင်လည်းမျက်ရည်များအရွဲသားပင်
တဖြေးဖြေးနဲ့လီအန်jiminနားကပ်လာသည်
မျက်နှာအနေထားမှာလည်းအလွန်နီးကပ်လွန်းသည်......လီအန် jiminမေးရိုးကိုညစ်ကာ နှုတ်ခမ်းထူထူတို့ကိုရမ္မက်ပါပါစုပ်ယူနေတယ်
ခေါင်းကိုခါရမ်းကာလက်တွေကလီအန်ကိုတွန်းထုတ်နေပေမဲ့ ရုန်းလေနာလေပိုလို့ပင်ဖြစ်ရသည်......ကျူးကျော်လာတဲ့လီအန့်လက်တွေကjiminရဲ့ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဆွဲဖွင့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတို့ကလည်းjiminရဲ့လည်ပင်းသားများကိုသွားရာထင်အောင်ကိုက်ပစ်လိုက်သည်
"အား........"
jiminရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကိုလူမဆန်စွာဆွဲဖြဲလိုက်တော့လွင့်စင်သွားတဲ့ကြယ်သီးတွေက
ကားမှန်ပြတင်းပေါက်တွင်သွားစင်သည်
တဖြေးဖြေးနဲ့အဆင့်ကျော်လာတဲ့လီအန်ကjiminဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်တဲ့အချိန်
လီအန်ရဲ့အနောက်မှကားမှန်ပြတင်းပေါက်ကအစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲထွက်သွားသည်
အိပ်နေလျက်ဖြစ်နေတဲ့jimin မှန်ကွဲသွားတဲ့ပြတင်းပေါက်မှမြင်ရတဲ့သူက....
"Taehyung.........."
taehyungရောက်လာခြင်းပင် ကားတံခါးကိုဖွင့်ကာ လီအန်ကိုဆွဲထုတ်ပြီး ပျော့ခွေနေတဲ့jiminကိုကားထဲမှဆွဲယူလိုက်သည်
"ဟျောင့်taehyung မင်းဘာလုပ်တာလဲ"
"ဘာလုပ်ရမှာလဲ ငါပိုင်တဲ့သူကိုမင်းကိုမပေးချင်တော့လို့"
"မင်းအဲ့လိုလုပ်လို့ရမလား ငါတို့လောင်းကြေးထပ်ထားတာမေ့သွားပြီလား"
"ဟက် အဲ့လောင်းကြေးကိစ္စကိုမရှိခဲ့သလိုသဘောထားလိုက်"
"မရဖူး သူ့ကိုတစ်ရက်ငါပိုင်တယ် ပေးအခုချက်ချင်း"
မပြောမဆိုနဲ့taehyungတယောက် ကားမှန်ကိုခွဲလိုက်တဲ့တုတ်နဲ့လီအန်ရဲ့ခေါင်းကိုရိုက်ချလိုက်သည် ရိုက်လိုက်တာအားအရမ်းမပါပေမဲ့နဖူးပေါက်သွားပြီးသွေးများစိမ့်ထွက်လာသည်
"မင်းသွားလိုက်တော့ နောက်တစ်ခေါက်ဆိုမင်းခေါင်းကွဲသွားမယ်"
"အေ မင်းကိုမကြေဖူးtaehyung
မင်းသတိထားနေလိုက်တော့"
taehyungကိုကြိမ်းမောင်းကာထွက်သွားတဲ့လီအန်တယောက်အတော်ပင်ဒေါသထွက်နေသည်
ယိုင်နဲ့နဲ့ဖြစ်နေတဲ့jiminကိုတွဲပြီး ကားပေါ်တင်ပေးကာ jiminရဲ့ပွင့်နေတဲ့ဘောင်းဘီဇစ်ကိုပြန်ဆွဲပေးလိုက်ပြီး ကြယ်သီးမရှိတော့လို့ဟနေတဲ့အင်္ကျီကိုပိတ်ပေးလိုက်သည်
ထိုနေရာကားမောင်းပြီးထွက်လာခဲ့သည်~~
"ဘာလို့ပြန်လာခေါ်တာလဲ....."
jiminမေးတော့taehyungဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိပေ
"ပြောလေ...ပြောလို့ မမြင်ချင်လို့နှင်ထုတ်ပြီးမှပြန်လာခေါ်တာလား "
"ငါတောင်းပန်တယ်......"
"ဘာ! တောင်းပန်တယ်ဟုတ်လား ဘာအတွက်လဲ''
"မင်းမသွားချင်မှန်းသိပါတယ် ဒါပေမဲ့.."
"ဒါပေမဲ့ဘာဖြစ်လဲ ငါပွဲမစခင်ထဲပြောခဲ့တယ်လေ အဲ့လူလက်ထဲငါမသွားချင်ဖူးလို့
ဒါကို မင်းသိသိရက်နဲ့အဲ့ပွဲကိုစခဲ့တယ်
ပြီးတော့ငါမသွားချင်ဖူးလို့မင်းကိုတောင်းပန်နေတာတောင် မင်းအဲ့ဒီ့မှာထဲကတားလို့ရရဲ့သားနဲ့ငါ့ကိုမျက်ကွယ်ပြုခဲ့တယ်"
"အခုမင်းကိုလာခေါ်တာပဲမလား..."
"ငါမင်းကိုသိပ်မုန်းတယ် မင်းကိုငါ့ဘ၀မှာအနာကြည်းဆုံးပဲ"
"မုန်းလေ မင်းစိတ်ကြိုက်မုန်း ငါစိတ်မ၀င်စားဖူး"
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျွန်တော်လီအန်လက်ထဲမှာတုန်းကတောင်းတပြီးမျှော်လင့်နေတဲ့သူကtaehyungပဲ......တကယ်ပဲသူရောက်လာခဲ့တယ်.......လက်တွေ့မှာတော့သူ့ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့ပြောချင်ပေမဲ့ သူ့ကိုမြင်ရင်အပြစ်တင်တဲ့စကားတွေပဲထွက်လာမိတယ်...အဲ့ဒါကလည်းကျွန်တော့်အမှားမဟုတ်ဖူး သူ့လုပ်ရပ်တွေကြောင့်ပဲလေ
အိမ်ပြန်မရောက်သေးခင်ပဲ ကားပေါ်တွင်အိပ်ပျော်သွားတဲ့jimin......ကားမှန်ဖွင့်ထားတော့ လေအေးတို့ကတဖြူးဖြူးနဲ့တိုက်နေတာကြောင့်jiminရဲ့အင်္ကျီက လေတိုက်လိုက်လို့ပွင့်သွားသည်
taehyungကားခနရပ်လိုက်ပြီး jiminအင်္ကျီကိုပြန်ပိတ်ပေးလိုက်ကာtaehyungရဲ့jacket
ကိုjiminကိုခြုံပေးလိုက်သည်
နာရီ၀က်လောက်မောင်းပြီးအိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်.......နာရီကြည့်တော့ည၁နာရီရှိနေပြီ.......
taehyung အိပ်ပျော်နေတဲ့jiminကိုမချီပြီး
အပေါ်ထပ်ကိုတတ်လာခဲ့တယ်.....အခန်းထဲရောက်တော့jiminကိုကုတင်ပေါ်အသာယာချပေးပြီး ဗီရိုထဲကပိုးသားလိုနူးညံ့နေတဲ့စောင်အဖြူကိုထုတ်ကာjiminကိုခြုံပေးလိုက်သည်.....အနွေးဓါတ်ရလာတော့လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လာကာ စောင်စကိုပိုလို့ပင်ဆွဲခြုံလာသည်
ထိုစဉ်jiminလည်ပင်းမှလီအန်ကိုက်ထားတဲ့သွားရာကိုtaehyungမြင်သွားသည်
ထိုကိုက်ရာကိုလက်နဲ့ထိကြည့်ကာ ခုံပေါ်မှဆေးဘူးကိုအမြန်ယူပြီး နီရဲနေတဲ့ကိုက်ရာကိုဆေးများနဲ့ပွတ်လိမ်းပေးသည်.......
အံဆွဲထဲကplaster(ပလာစတာ) တစ်ခုကိုယူပြီးထိုကိုက်ရာအပေါ်မှာကပ်ပေးလိုက်သည်
__________________________
မနက်နိုးလာတဲ့jiminကစောင်ပုံကြီးထဲတွင်လုံးထွေးပြီးတစ်ယောက်ထဲရှုပ်ယှက်ခက်နေသည်........နောက်မှသတိထားမိတော့taehyungအခန်းထဲမှာဆိုတာပင်
အခန်းထဲကအမြန်ထွက်ဖို့လုပ်မှသတိရတာကအိမ်ကြီးထဲတွင်အလုပ်သမားများရောက်နေကြပြီ ဒါကြောင့်အောက်ကိုဆင်းလို့မရတော့တာကြောင့်ကုတင်ပေါ်တွင်စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ထိုင်လိုက်သည်
ထိုအချိန်မှလည်ပင်းမှာတစ်ခုခုကပ်နေလို့မနေတတ်တာနဲ့ကိုင်ကြည့်တော့taehyungကပ်ပေးထားသည့်plasterပင်
ရုတ်တရက်အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး၀င်လာတဲ့taehyung.......
"နိုးပြီလား ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်တော့"
taehyungစားပွဲပေါ်ကဖိုင်တွေယူရင်းjiminကိုကိုယ့်အခန်းကိုပြန်ဖို့ပြောလိုက်သည်
"မောင်းထုတ်မနေနဲ့ အလုပ်သမားတွေရောက်လာကြပြီ အောက်ဆင်းလို့မရတော့ဖူး"
"ဒါဆိုလည်း ဒီမှာပဲနေလိုက်"
"တော်ပြီရတယ် ဒီအခန်းမှာနေရတာစိတ်မသန့်ဖူး"
"ဟက် ဘာလဲဒီအခန်းမှာငါနဲ့လုပ်ခဲ့တာတွေကိုပြန်မြင်ယောင်နေလို့လား"
taehyungစကားကြောင့်jiminဒေါသထွက်သွားသည်
"အေ မင်းနဲ့လုပ်ခဲ့တာဆိုရင်ဘာလို့သူများနဲ့လုပ်ဖို့ငါ့ကိုပေးပစ်သေးလဲ မင်းကိုငါသိပ်ရွံတယ် မုန်းလည်းမုန်းတယ်taehyung!"
တဖန်ဒေါသထွက်သွားတဲ့သူက
taehyungပင်.....jiminကိုပုခုံးမှကိုင်ကာနံရံတွင်ဆောင့်တွန်းပစ်လိုက်သည်
jiminလန့်သွားပေမဲ့taehyungမျက်၀န်းတွေကသိသိသာသာမျက်ရည်ဝဲတတ်လာသည်
jiminကိုခနစိုက်ကြည့်ပြီးအခန်းတံခါးကို
ဝုန်းခနဲ့ မြည်အောင်ပိတ်ပြီးထွက်သွားလိုက်သည်
___________________________
ညနေအလုပ်သမားတွေပြန်သွားတော့မှ
jiminအောက်ထပ်ကိုဆင်းသွားပြီး
အခန်းထဲ၀င်ကာရေမိုးချိုးလိုက်သည်
ရေချိုးပြီးခနကြာတော့တနေကုန်ဘာမှမစားထားတာကြောင့်ဗိုက်ဆာလာတာနဲ့တစ်ခုခုစားဖို့မီးဖိုချောင်ထဲ၀င်သွားသည်
ထမင်းနဲ့ဟင်းရှိနေပေမဲ့ မစားချင်တာကြောင့်ခေါက်ဆွဲတစ်ဘူးဖောက်ပြီးပြုတ်စားလိုက်သည်.........jiminတယောက်taehyungရုံးကပြန်မလာသေးတော့ခနတာလွှတ်လပ်နေတာကြောင့်ဖုန်းဖွင့်ပြီးလိုင်းခနသုံးနေသည်
ဒီလိုနဲ့ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေတာ၁နာရီလောက်ရှိသွားသည်......အပြင်ကိုကြည့်တော့ကောင်းကင်ကြီးကမှောင်ကျနေပြီ
ည၈နာရီလည်းထိုးနေပြီ.......
ဒါကြောင့်jiminအိမ်တံခါးတွေအားလုံးလိုက်ပိတ်လိုက်သည်......
အိမ်အ၀တံခါးမကြီးဘေးကနောက်ဆုံးပြတင်းပေါက်တစ်ချပ်ပိတ်ဖို့ကျန်နေသည်
jiminလည်းထိုပြတင်းပေါက်ကိုပိတ်ဖို့သွားတော့ပြတင်းပေါက်မှလှမ်းမြင်လိုက်သည်ကခြံထဲကိုtaehyungကား၀င်လာသည်
ထိုစဉ်ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့taehyung
ပုံမှန်မဟုတ်ပေ ဆည်းဆတ်နားကိုလက်နဲ့ဖိကာနာကျင်နေသည့်ပုံစံနဲ့အိမ်ထဲ၀င်လာသည်
taehyungပုံစံကိုကြည့်ပြီးjimin ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာထိုနေရာတွင်သာရပ်မိသည်.......
taehyung၀င်လာတာနဲ့jiminကိုမြင်တော့
jiminကိုလက်ဆွဲကာ အပေါ်ပင်မတတ်နိုင်တော့ဘဲ jiminအခန်းထဲကိုသာဆွဲခေါ်သွားသည်
အခန်းထဲရောက်တော့jiminကိုကုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်ပြီးtaehyungကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီတွေကိုချွတ်လိုက်တော့ခန္ဓာကိုယ်တွင်underwearတထည်သာကျန်သည်
ကုတင်ပေါ်ကjiminအပေါ်အုတ်မိုးပြီး
jiminအင်္ကျီတွေကိုဆွဲချွတ်နေတဲ့taehyungတယောက်ချွေးလုံးများကျလျက်ပင်
"မင်း ဘာလုပ်တာလဲ"
jiminပြောတာကိုလည်းအရေးမစိုက်တဲ့taehyungက jiminခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကအ၀တ်တွေအားလုံးဆွဲချွတ်လိုက်သည်
"မလုပ်နဲ့ ဒီနေ့တော့ငါ့ကိုလွှတ်ပေးပါ"
jiminရုန်းပြီးထဖို့လုပ်သည်ကို
taehyungပြန်တွန်းလိုက်တာကြောင့်ကုတင်ပေါ်မှာပြန်လှဲသွားသည်
"taehyungဒီနေ့တော့ငါ့ကိုအဲ့လို့မလုပ်ပါနဲ့"
"မ မရဖူး ငါမလုပ်ရင်သေသွားလိမ့်မယ်"
taehyungအသားများတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး လည်းပင်ကြောများကလည်းထောင်တတ်နေသည်
"မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ taehyung....."
taehyungပုံစံကိုကြည့်ကာjiminအတော်ပင်လန့်နေသည်...
"ငါ ငါဆေး မိ ထား တယ်"
_
_
_
_
_
_
_
_
_
flash back (နောက်ကြောင်း)
jiminနဲ့စကားများပြီးရုံးကိုထွက်သွားတဲ့taehyung ရုံးရောက်တော့လည်းစိတ်အခြေနေမကောင်းဘဲဒေါသထွက်နေသည်
"ဟ ဒီမှာစရင်းတွေမှားနေတယ်လေ မင်းတို့မျက်လုံးကန်းနေလား"
"တောင်း တောင်းပန်ပါတယ်သူဌေး"
"အေ နောက်တခါဆိုအလုပ်ပြုတ်ပြီသာမှတ်"
taehyungတယောက်စိတ်မကြည်တာနဲ့ရုံးဆင်းတော့အရက်သောက်ဖို့barတစ်ခုထဲ၀င်ပြီး အရက်မှာလိုက်သည်
မှာထားတာလာမချသေးတော့ပိုလို့ပင်ဒေါသထွက်လာတဲ့taehyung........ခနကြာတော့မှရောက်လာတဲ့အရက်ကို ခွက်ထဲထည့်ပြီးတကျိုက်တည်းမော့ချလိုက်တယ်
ဒီလိုနဲ့သောက်ကောင်းကောင်းနဲ့ထိုင်သောက်တာ အရက်ပုလင်းတစ်၀က်ကျိုးသွားပေမဲ့taehyungကတော့မမူးသေးပေ
ဒါပေမဲ့ခနကြာတော့taehyungတစ်ကိုယ်လုံးပူထူလာပြီး ချွေးများတောက်တောက်တောက်တောက်နဲ့ကျလာသည်.........
တပြိုင်နက်ဘောင်းဘီထဲကတင်းမာလာတဲ့အရာကပေါက်ထွက်တော့မည့်အလားပင်
ထိုအချိန်မှအရက်ထဲမှာဆေးခတ်ထားမှန်းသိသည်...... taehyung barထဲကအမြန်ထွက်လာပြီးအိမ်ကိုကားအမြန်မောင်းပြီးရောက်လာခဲ့သည်......
လက်ရှိ~~~~
_
_
_
_
_
_
_____________________________
*ေက်းကြၽန္*
🍑 Zawgyi
ပြဲစတင္လိုက္တဲ့လီအန္ကယံုၾကည္ခ်က္အျပၫ့္နဲ႔ပင္.....တဖက္ကtaehyungလည္းအႏိုင္မခံအရႈံးမေပးပံုစံမ်ိဳးနဲ႔လီအန္ကိုၾကၫ့္ေနသည္.....ၾကားထဲကစိုးရြံေနသူကေတာ့jiminပင္.......
ကြၽန္ေတာ္က ေလာင္းကစားဝိုင္းထဲကလဲလွယ္တဲ့တန္ဖိုးမရိွတဲ့ပစၥည္းတစ္ခုလိုျဖစ္ေနၿပီလား.....ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀ကတကယ္ကိုရစရာမရိွေအာင္စုတ္ျပတ္သတ္ေနၿပီ
အေတြးထဲသာနစ္ေမ်ွာေနတဲ့jimin ပြဲၿပီးသြားတာေတာင္မသိလိုက္ေပ.......ပြဲၿပီးတာ
သိသြားေတာ့ဘယ္သူႏိုင္သြားလဲသိခ်င္တဲ့jiminကtaehyungကိုမ်က္၀န္းငယ္ေလးေတြနဲ႔ၾကၫ့္လာေတာ့........
"ဘယ္သူႏိုင္သြားလဲဟင္~"
"ငါနဲ႔လီအန္ဘယ္သူႏိုင္သြားလဲဆိုေတာ့......
လီအန္ႏိုင္သြားတယ္"
taehyungဆီမွေမ်ွာ္လင့္ထားသၫ့္အေျဖကလြဲမွားခဲ့တာေၾကာင့္jiminအလြန္ပငေၾကာက္လန႔္သြားသည္.....
"သြားေတာ့ သူနဲ႔လိုက္သြားလိုက္..."
taehyung jiminကိုလီအန္ဆီသြားဖို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ေပမဲ့ လီအန္ကေတာ့jiminအလာကိုမေစာင့္ဘဲ ထိုင္ေနတဲ့jiminကိုလက္ဆြဲၿပီးေခၚသြားဖို႔လုပ္္ခ်ိန္ jimin လီအန္လက္ကိုလႊတ္ကာtaehyungအနားကိုအျမန္ေျပးသြားၿပီး....
"ငါ ငါမသြားခ်င္ဖူး ငါ့ကိုအဲ့လူလက္ထဲ
မထၫ့္လိုက္ပါနဲ႔......ငါေတာင္းပန္ပါတယ္
taehyungရယ္....မင္းငါ့ကိုႀကိဳက္သလိုလုပ္ပါ ငါကမင္းကြၽန္ပါဒါေပမဲ့ ငါကိုသူ႔လက္ထဲေတာ့မထၫ့္ပါနဲ႔ေနာ္"
jiminတိုးညင္းတဲ့ေလသံနဲ႔ငိုယိုကာေျပာေနေပမဲ့taehyungဆီကထြက္လာတဲ့စကားသံကေတာ့jiminေမ်ွာ္လင့္ထားသလိုမဟုတ္ခဲ့ေပ
"ေခၚသြား သူ႔ကိုငါ့မ်က္စိေရ႔ွကျမန္ျမန္ေခၚသြား"
taehyungေျပာေတာ့ ရပ္ေနတဲ့လီအန္က
ရစ္သက္သက္အၿပံဳးနဲ႔jiminလက္ကိုဆြဲကာ
"စိတ္ခ်ေခၚသြားမွာ ဪ ဒါနဲ႔မနက္ျဖန္ဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲ မင္းရဲ့ကြၽန္ေလးကိုလာေခၚလိုက္ေနာ္"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔jiminကိုဆြဲေခၚသြားသည္.....
ကားပါကင္ေရာက္ေတာ့jiminကိုကားေပၚတင္ကာ လီအန္ထိုေနရာမွကားေမာင္းထြက္သြားသည္.......
လီအန္ ကားသာေမာင္းေနတာက်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္ကjiminရဲ့ေပါင္ေတြကိုပြတ္သတ္ေနတယ္......
ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ တကယ္
ေၾကာက္မိတယ္ သူ သူလည္းtaehyungလိုကြၽန္ေတာ့္ကိုဆက္ဆံအံုးမွာလား
ဘာလို႔လဲကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ႀကိဳက္ဆက္ဆံတာမ၀ေသးလို႔သူမ်ားဆီမွာဆက္ဆံခံဖို႔ေပးပစ္ရတယ္လို႔......ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုတကယ္
နာက်ည္းတယ္.......သူ႔ကိုမမုန္းႏိုင္တဲ့
ကြၽန္ေတာ့္ကိုကြၽန္ေတာ္လည္းမုန္းတယ္
လီအန္ရဲ့လက္ေတြက အက်ႌအတြင္းထိက်ူးေက်ာ္လာၿပီး၀မ္းဗိုက္တို႔ကိုလာပြတ္သတ္ေတာ့မွ jiminလန႔္ျဖန္ကာလီအန႔္လက္ကိုတြန္းထုတ္မိသည္
"ဟက္....ဘာလဲ ၿပီးရင္ပဲအတူအိပ္ရေတာ့မယ့္ဟာကို"
"ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္ေပးလို႔မရဖူးလား"
"ဘာလို႔လႊတ္ေပးရမွာလဲ မင္းကိုတရက္ထဲရတာကို......ငါႏိုင္မယ္မွန္းသိရင္တစ္ႏွစ္ဆိုၿပီးေလာင္းေၾကးထပ္ခဲ့ပါတယ္ကြာ"
"ခမ်ားေတာ္ေတာ္ယုတ္မာပါလား"
"ဘာ ! ဘာေျပာတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္ကtaehyungနဲ႔အႀကိမ္ႀကိမ္အခါအခါအိပ္ၿပီးသြားၿပီမို႔ ခမ်ားကြၽန္ေတာ္နဲ႔စိတ္သန႔္သန႔္နဲ႔အတူအိပ္ႏိုင္ရဲ့လား"
taehyungနဲ႔အိပ္ခဲ့တာေတြကိုပါထုတ္ေျပာရေလာက္ေအာင္အထိ ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ကိုတျခားသူတေယာက္ကိုထပ္မထိေစခ်င္ဖူး
"ဟက္ ဘာလို႔မအိပ္ႏိုင္ရမွာလဲ "
ေျပာရင္ဆိုရင္းလီအန္ကားကိုခ်က္ခ်င္းရပ္လိုက္ၿပီးjiminကိုၾကၫ့္ကာညစ္သက္သက္ၿပံဳးလာသည္...... jimin လီအန္ကားရပ္လိုက္သၫ့္ေနရာကိုၾကၫ့္ေတာ့ေဘးပတ္၀န္းက်င္တြင္အကူညီေတာင္းစရာလူတေယာက္မွမရိွေပ လူျပတ္လွတဲ့ေနရာျဖစ္ၿပီးအရမ္းလည္းေမွာင္မဲလွသည္
လီအန္ jiminကိုလက္ဆြဲၿပီးကားေပၚကဆြဲထုတ္လိုက္တာနဲ႔ jimin လီအန္ကိုတြန္းကာထြက္ေျပးဖို႔လုပ္ေပမဲ့ လီအန္ jimin
ဆံပင္ကိုအေနာက္မွလွမ္းဆြဲလိုက္တာေၾကာင့္jiminထြက္ေျပးလို႔မရခဲ့ေပ
"မင္းကထြက္ေျပးခ်င္တာလား
တစ္ရက္တည္းကိုကြာ ခနေလာက္ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလိုက္စမ္းပါ"
"ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္ လႊတ္ေပးပါ"
လီအန္ ကားအေနာက္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာjiminကိုပစ္သြင္းလိုက္ၿပီး လီအန္ပါ
၀င္လိုက္သည္.......jiminတေယာက္ေၾကာက္လို႔ခိုက္ခိုက္တုန္ေနၿပီးနဖူးမွေခြၽးမ်ားက်ကာ မ်က္ႏွာတြင္လည္းမ်က္ရည္မ်ားအရြဲသားပင္
တေျဖးေျဖးနဲ႔လီအန္jiminနားကပ္လာသည္
မ်က္ႏွာအေနထားမွာလည္းအလြန္နီးကပ္လြန္းသည္......လီအန္ jiminေမးရိုးကိုညစ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းထူထူတို႔ကိုရမၼက္ပါပါစုပ္ယူေနတယ္
ေခါင္းကိုခါရမ္းကာလက္ေတြကလီအန္ကိုတြန္းထုတ္ေနေပမဲ့ ရုန္းေလနာေလပိုလို႔ပင္ျဖစ္ရသည္......က်ူးေက်ာ္လာတဲ့လီအန႔္လက္ေတြကjiminရဲ့ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကလည္းjiminရဲ့လည္ပင္းသားမ်ားကိုသြားရာထင္ေအာင္ကိုက္ပစ္လိုက္သည္
"အား........"
jiminရဲ့ ရွပ္အက်ႌကိုလူမဆန္စြာဆြဲၿဖဲလိုက္ေတာ့လြင့္စင္သြားတဲ့ၾကယ္သီးေတြက
ကားမွန္ျပတင္းေပါက္တြင္သြားစင္သည္
တေျဖးေျဖးနဲ႔အဆင့္ေက်ာ္လာတဲ့လီအန္ကjiminေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္တဲ့အခ်ိန္
လီအန္ရဲ့အေနာက္မွကားမွန္ျပတင္းေပါက္ကအစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲထြက္သြားသည္
အိပ္ေနလ်က္ျဖစ္ေနတဲ့jimin မွန္ကြဲသြားတဲ့ျပတင္းေပါက္မျွမင္ရတဲ့သူက....
"Taehyung.........."
taehyungေရာက္လာျခင္းပင္ ကားတံခါးကိုဖြင့္ကာ လီအန္ကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့jiminကိုကားထဲမွဆြဲယူလိုက္သည္
"ေဟ်ာင့္taehyung မင္းဘာလုပ္တာလဲ"
"ဘာလုပ္ရမွာလဲ ငါပိုင္တဲ့သူကိုမင္းကိုမေပးခ်င္ေတာ့လို႔"
"မင္းအဲ့လိုလုပ္လို႔ရမလား ငါတို႔ေလာင္းေၾကးထပ္ထားတာေမ့သြားၿပီလား"
"ဟက္ အဲ့ေလာင္းေၾကးကိစၥကိုမရိွခဲ့သလိုသေဘာထားလိုက္"
"မရဖူး သူ႔ကိုတစ္ရက္ငါပိုင္တယ္ ေပးအခုခ်က္ခ်င္း"
မေျပာမဆိုနဲ႔taehyungတေယာက္ ကားမွန္ကိုခြဲလိုက္တဲ့တုတ္နဲ႔လီအန္ရဲ့ေခါင္းကိုရိုက္ခ်လိုက္သည္ ရိုက္လိုက္တာအားအရမ္းမပါေပမဲ့နဖူးေပါက္သြားၿပီးေသြးမ်ားစိမ့္ထြက္လာသည္
"မင္းသြားလိုက္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ဆိုမင္းေခါင္းကြဲသြားမယ္"
"ေအ မင္းကိုမေၾကဖူးtaehyung
မင္းသတိထားေနလိုက္ေတာ့"
taehyungကိုႀကိမ္းေမာင္းကာထြက္သြားတဲ့လီအန္တေယာက္အေတာ္ပင္ေဒါသထြက္ေနသည္
ယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ့jiminကိုတြဲၿပီး ကားေပၚတင္ေပးကာ jiminရဲ့ပြင့္ေနတဲ့ေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျပန္ဆြဲေပးလိုက္ၿပီး ၾကယ္သီးမရိွေတာ့လို႔ဟေနတဲ့အက်ႌကိုပိတ္ေပးလိုက္သည္
ထိုေနရာကားေမာင္းၿပီးထြက္လာခဲ့သည္~~
"ဘာလို႔ျပန္လာေခၚတာလဲ....."
jiminေမးေတာ့taehyungဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေပ
"ေျပာေလ...ေျပာလို႔ မျမင္ခ်င္လို႔ႏွင္ထုတ္ၿပီးမျွပန္လာေခၚတာလား "
"ငါေတာင္းပန္တယ္......"
"ဘာ! ေတာင္းပန္တယ္ဟုတ္လား ဘာအတြက္လဲ''
"မင္းမသြားခ်င္မွန္းသိပါတယ္ ဒါေပမဲ့.."
"ဒါေပမဲ့ဘာျဖစ္လဲ ငါပြဲမစခင္ထဲေျပာခဲ့တယ္ေလ အဲ့လူလက္ထဲငါမသြားခ်င္ဖူးလို႔
ဒါကို မင္းသိသိရက္နဲ႔အဲ့ပြဲကိုစခဲ့တယ္
ၿပီးေတာ့ငါမသြားခ်င္ဖူးလို႔မင္းကိုေတာင္းပန္ေနတာေတာင္ မင္းအဲ့ဒီ့မွာထဲကတားလို႔ရရဲ့သားနဲ႔ငါ့ကိုမ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့တယ္"
"အခုမင္းကိုလာေခၚတာပဲမလား..."
"ငါမင္းကိုသိပ္မုန္းတယ္ မင္းကိုငါ့ဘ၀မွာအနာၾကည္းဆံုးပဲ"
"မုန္းေလ မင္းစိတ္ႀကိဳက္မုန္း ငါစိတ္မ၀င္စားဖူး"
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြၽန္ေတာ္လီအန္လက္ထဲမွာတုန္းကေတာင္းတၿပီးေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့သူကtaehyungပဲ......တကယ္ပဲသူေရာက္လာခဲ့တယ္.......လက္ေတြ့မွာေတာ့သူ႔ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ေျပာခ်င္ေပမဲ့ သူ႔ကိုျမင္ရင္အျပစ္တင္တဲ့စကားေတြပဲထြက္လာမိတယ္...အဲ့ဒါကလည္းကြၽန္ေတာ့္အမွားမဟုတ္ဖူး သူ႔လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ပဲေလ
အိမ္ျပန္မေရာက္ေသးခင္ပဲ ကားေပၚတြင္အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့jimin......ကားမွန္ဖြင့္ထားေတာ့ ေလေအးတို႔ကတျဖဴးျဖဴးနဲ႔တိုက္ေနတာေၾကာင့္jiminရဲ့အက်ႌက ေလတိုက္လိုက္လို႔ပြင့္သြားသည္
taehyungကားခနရပ္လိုက္ၿပီး jiminအက်ႌကိုျပန္ပိတ္ေပးလိုက္ကာtaehyungရဲ့jacket
ကိုjiminကိုၿခံဳေပးလိုက္သည္
နာရီ၀က္ေလာက္ေမာင္းၿပီးအိမ္ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္.......နာရီၾကၫ့္ေတာ့ည၁နာရီရိွေနၿပီ.......
taehyung အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့jiminကိုမခ်ီၿပီး
အေပၚထပ္ကိုတတ္လာခဲ့တယ္.....အခန္းထဲေရာက္ေတာ့jiminကိုကုတင္ေပၚအသာယာခ်ေပးၿပီး ဗီရိုထဲကပိုးသားလိုႏူးညံ့ေနတဲ့ေစာင္အျဖဴကိုထုတ္ကာjiminကိုၿခံဳေပးလိုက္သည္.....အေနြးဓါတ္ရလာေတာ့လႈပ္လႈပ္ရြရျြဖစ္လာကာ ေစာင္စကိုပိုလို႔ပင္ဆြဲၿခံဳလာသည္
ထိုစဉ္jiminလည္ပင္းမွလီအန္ကိုက္ထားတဲ့သြားရာကိုtaehyungျမင္သြားသည္
ထိုကိုက္ရာကိုလက္နဲ႔ထိၾကၫ့္ကာ ခံုေပၚမွေဆးဘူးကိုအျမန္ယူၿပီး နီရဲေနတဲ့ကိုက္ရာကိုေဆးမ်ားနဲ႔ပြတ္လိမ္းေပးသည္.......
အံဆြဲထဲကplaster(ပလာစတာ) တစ္ခုကိုယူၿပီးထိုကိုက္ရာအေပၚမွာကပ္ေပးလိုက္သည္
__________________________
မနက္ႏိုးလာတဲ့jiminကေစာင္ပံုႀကီးထဲတြင္လံုးေထြးၿပီးတစ္ေယာက္ထဲရႈပ္ယွက္ခက္ေနသည္........ေနာက္မွသတိထားမိေတာ့taehyungအခန္းထဲမွာဆိုတာပင္
အခန္းထဲကအျမန္ထြက္ဖို႔လုပ္မွသတိရတာကအိမ္ႀကီးထဲတြင္အလုပ္သမားမ်ားေရာက္ေနၾကၿပီ ဒါေၾကာင့္ေအာက္ကိုဆင္းလို႔မရေတာ့တာေၾကာင့္ကုတင္ေပၚတြင္စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ထိုင္လိုက္သည္
ထိုအခ်ိန္မွလည္ပင္းမွာတစ္ခုခုကပ္ေနလို႔မေနတတ္တာနဲ႔ကိုင္ၾကၫ့္ေတာ့taehyungကပ္ေပးထားသည့္plasterပင္
ရုတ္တရက္အခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး၀င္လာတဲ့taehyung.......
"ႏိုးၿပီလား ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္ေတာ့"
taehyungစားပြဲေပၚကဖိုင္ေတြယူရင္းjiminကိုကိုယ့္အခန္းကိုျပန္ဖို႔ေျပာလိုက္သည္
"ေမာင္းထုတ္မေနနဲ႔ အလုပ္သမားေတြေရာက္လာၾကၿပီ ေအာက္ဆင္းလို႔မရေတာ့ဖူး"
"ဒါဆိုလည္း ဒီမွာပဲေနလိုက္"
"ေတာ္ၿပီရတယ္ ဒီအခန္းမွာေနရတာစိတ္မသန႔္ဖူး"
"ဟက္ ဘာလဲဒီအခန္းမွာငါနဲ႔လုပ္ခဲ့တာေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္ေနလို႔လား"
taehyungစကားေၾကာင့္jiminေဒါသထြက္သြားသည္
"ေအ မင္းနဲ႔လုပ္ခဲ့တာဆိုရင္ဘာလို႔သူမ်ားနဲ႔လုပ္ဖို႔ငါ့ကိုေပးပစ္ေသးလဲ မင္းကိုငါသိပ္ရြံတယ္ မုန္းလည္းမုန္းတယ္taehyung!"
တဖန္ေဒါသထြက္သြားတဲ့သူက
taehyungပင္.....jiminကိုပုခံုးမွကိုင္ကာနံရံတြင္ေဆာင့္တြန္းပစ္လိုက္သည္
jiminလန႔္သြားေပမဲ့taehyungမ်က္၀န္းေတြကသိသိသာသာမ်က္ရည္ဝဲတတ္လာသည္
jiminကိုခနစိုက္ၾကၫ့္ၿပီးအခန္းတံခါးကို
ဝုန္းခနဲ႔ ျမည္ေအာင္ပိတ္ၿပီးထြက္သြားလိုက္သည္
___________________________
ညေနအလုပ္သမားေတျြပန္သြားေတာ့မွ
jiminေအာက္ထပ္ကိုဆင္းသြားၿပီး
အခန္းထဲ၀င္ကာေရမိုးခ်ိဳးလိုက္သည္
ေရခ်ိဳးၿပီးခနၾကာေတာ့တေနကုန္ဘာမွမစားထားတာေၾကာင့္ဗိုက္ဆာလာတာနဲ႔တစ္ခုခုစားဖို႔မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၀င္သြားသည္
ထမင္းနဲ႔ဟင္းရိွေနေပမဲ့ မစားခ်င္တာေၾကာင့္ေခါက္ဆြဲတစ္ဘူးေဖာက္ၿပီးျပဳတ္စားလိုက္သည္.........jiminတေယာက္taehyungရံုးကျပန္မလာေသးေတာ့ခနတာလႊတ္လပ္ေနတာေၾကာင့္ဖုန္းဖြင့္ၿပီးလိုင္းခနသံုးေနသည္
ဒီလိုနဲ႔ဧၫ့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနတာ၁နာရီေလာက္ရိွသြားသည္......အျပင္ကိုၾကၫ့္ေတာ့ေကာင္းကင္ႀကီးကေမွာင္က်ေနၿပီ
ည၈နာရီလည္းထိုးေနၿပီ.......
ဒါေၾကာင့္jiminအိမ္တံခါးေတြအားလံုးလိုက္ပိတ္လိုက္သည္......
အိမ္အ၀တံခါးမႀကီးေဘးကေနာက္ဆံုးျပတင္းေပါက္တစ္ခ်ပ္ပိတ္ဖို႔က်န္ေနသည္
jiminလည္းထိုျပတင္းေပါက္ကိုပိတ္ဖို႔သြားေတာ့ျပတင္းေပါက္မွလွမ္းျမင္လိုက္သည္ကၿခံထဲကိုtaehyungကား၀င္လာသည္
ထိုစဉ္ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့taehyung
ပံုမွန္မဟုတ္ေပ ဆည္းဆတ္နားကိုလက္နဲ႔ဖိကာနာက်င္ေနသၫ့္ပံုစံနဲ႔အိမ္ထဲ၀င္လာသည္
taehyungပံုစံကိုၾကၫ့္ၿပီးjimin ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ကာထိုေနရာတြင္သာရပ္မိသည္.......
taehyung၀င္လာတာနဲ႔jiminကိုျမင္ေတာ့
jiminကိုလက္ဆြဲကာ အေပၚပင္မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ jiminအခန္းထဲကိုသာဆြဲေခၚသြားသည္
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့jiminကိုကုတင္ေပၚတြန္းခ်လိုက္ၿပီးtaehyungကိုယ္ေပၚကအက်ႌေတြကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ခႏၶာကိုယ္တြင္underwearတထည္သာက်န္သည္
ကုတင္ေပၚကjiminအေပၚအုတ္မိုးၿပီး
jiminအက်ႌေတြကိုဆြဲခြၽတ္ေနတဲ့taehyungတေယာက္ေခြၽးလံုးမ်ားက်လ်က္ပင္
"မင္း ဘာလုပ္တာလဲ"
jiminေျပာတာကိုလည္းအေရးမစိုက္တဲ့taehyungက jiminခႏၶာကိုယ္ေပၚကအ၀တ္ေတြအားလံုးဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္
"မလုပ္နဲ႔ ဒီေန့ေတာ့ငါ့ကိုလႊတ္ေပးပါ"
jiminရုန္းၿပီးထဖို႔လုပ္သည္ကို
taehyungျပန္တြန္းလိုက္တာေၾကာင့္ကုတင္ေပၚမွာျပန္လွဲသြားသည္
"taehyungဒီေန့ေတာ့ငါ့ကိုအဲ့လို႔မလုပ္ပါနဲ႔"
"မ မရဖူး ငါမလုပ္ရင္ေသသြားလိမ့္မယ္"
taehyungအသားမ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီး လည္းပင္ေၾကာမ်ားကလည္းေထာင္တတ္ေနသည္
"မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ taehyung....."
taehyungပံုစံကိုၾကၫ့္ကာjiminအေတာ္ပင္လန႔္ေနသည္...
"ငါ ငါေဆး မိ ထား တယ္"
_
_
_
_
_
_
_
_
_
flash back (ေနာက္ေၾကာင္း)
jiminနဲ႔စကားမ်ားၿပီးရံုးကိုထြက္သြားတဲ့taehyung ရံုးေရာက္ေတာ့လည္းစိတ္အေျခေနမေကာင္းဘဲေဒါသထြက္ေနသည္
"ဟ ဒီမွာစရင္းေတြမွားေနတယ္ေလ မင္းတို႔မ်က္လံုးကန္းေနလား"
"ေတာင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္သူေဌး"
"ေအ ေနာက္တခါဆိုအလုပ္ျပဳတ္ၿပီသာမွတ္"
taehyungတေယာက္စိတ္မၾကည္တာနဲ႔ရံုးဆင္းေတာ့အရက္ေသာက္ဖို႔barတစ္ခုထဲ၀င္ၿပီး အရက္မွာလိုက္သည္
မွာထားတာလာမခ်ေသးေတာ့ပိုလို႔ပင္ေဒါသထြက္လာတဲ့taehyung........ခနၾကာေတာ့မွေရာက္လာတဲ့အရက္ကို ခြက္ထဲထၫ့္ၿပီးတက်ိဳက္တည္းေမာ့ခ်လိုက္တယ္
ဒီလိုနဲ႔ေသာက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ထိုင္ေသာက္တာ အရက္ပုလင္းတစ္၀က္က်ိဳးသြားေပမဲ့taehyungကေတာ့မမူးေသးေပ
ဒါေပမဲ့ခနၾကာေတာ့taehyungတစ္ကိုယ္လံုးပူထူလာၿပီး ေခြၽးမ်ားေတာက္ေတာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔က်လာသည္.........
တၿပိဳင္နက္ေဘာင္းဘီထဲကတင္းမာလာတဲ့အရာကေပါက္ထြက္ေတာ့မည့္အလားပင္
ထိုအခ်ိန္မွအရက္ထဲမွာေဆးခတ္ထားမွန္းသိသည္...... taehyung barထဲကအျမန္ထြက္လာၿပီးအိမ္ကိုကားအျမန္ေမာင္းၿပီးေရာက္လာခဲ့သည္......
လက္ရိွ~~~~
_
_
_
_
_
_
_
_____________________________