Reason
Nandito ako ngayon sa harap ng Ryo Ramen. It was an open area, may chairs, tables and tents. Nadaanan na namin ito nila Kim before pero ni isang beses hindi ko pa nasubukang pumasok or kumain dito. Dahil gabi kaya medyo nilalamig ako, pumasok na ako sa loob may maliit na bahay sa gilid kung saan umoorder ang mga customer.
I scanned the whole place and hindi ko inaasahan na makita si Knight na tinutulungan ang waiters although magkikita naman talaga kami ngayong gabi pero kasi hindi ko inaasahan na mauuna pa pala siya sakin at nakasuot din siya tulad ng damit ng mga waiters.
Nagtra-trabaho kaya siya dito? Akala ko ba sa Korea siya lumaki kaya nga nagka-kilala sila nila Kuya. Nakatingin pa rin ako sa kanya and nakikita kong He smiled at an old woman and my heart warmed at the sight. Pinanuod ko kung paano niya pinagsasabihan yung babae and he mix the ramen for that old woman.
I sat down in an empty chair near the small house where customers pay their orders. He didn't notice that I was already here. Sa bagay may labing dalawang minuto pa naman bago yung napag-usapan namin na oras kaya ayos lang naman sakin total mukhang nauna naman siya sakin dahil nagtra-trabaho yata siya dito and I like seeing his gentle side.
Habang pinagmamasdan ko siya mas lalo akong naiinlove sa kanya lalo na nakikita ko pa ang ibang side ng ugali niya kaya hindi ko rin masisisi si Chel na inlove kay Knight.
"Ang gwapo talaga nung nagseserve." Kinikilig na saad nung isang babae sa may likuran ko.
"Tawagin mo siya at magpakuha ka ng tissue." Saad naman nung isang babae.
I grinned inwardly. Pasimple kong sinulyapan yung apat na mga babae sa may likuran ko na sa tingin ko ay mas matanda sakin parang ka age lang ni Knight. Mukhang nagkasundo sila dahil Isa sa kanila ang nagtaas ng kamay para tawagin si Knight. Agad akong humarap sa lamesa ko para hindi ako mapansin ni Knight na nandito na ako lalo na hindi pa niya out.
"Yes ma'am?" He asked, his voice deep and hoarse.
My Gosh! Ganito ba talaga ang ginagamit niyang boses sa mga customer nila?! Bedroom voice.
"Can we ask for some table napkin?" Tanong nung isang babae.
"Pa-mix na rin ng ramen namin." Pabebeng sambit nung isang babae.
Tss... Mga galawan din nila talaga para lang makuha ang attention ni Knight bakit ba kasi napagwapo ni Knight at bakit kasi nagtra-trabaho pa siya dito, sabi naman nila Kuya mayaman siya.
"Red!" Narinig kong tawag ni Knight sa kasama niya.
Napatingin ako sa lalaking tinawag niya at nanlaki na lang ang mata ko ng makita kong nakatingin na sakin si Knight.
"Pa-assist naman sila ma'am. Dumating na kasi yung hinihintay ko." Ani ni Knight.
"Sige, ako na ang bahala dito. Basta ipakilala mo ako sa kasama mo mamaya." Pang-aasar nung lalaki.
Napasimangot na lang ako sa narinig ko. Habang pinagmamasdan silang nag -uusap at nagtatawanan, kung alam mo lang talaga Knight ikaw yung Mahal ko kaya huwag kang pumayag sa gusto ng lalaking yan.
"Hindi na pwede yun." Tumatawang sambit ni Knight sabay tumingin sakin.
So anong ibig niyang sabihin? At kilan pa ako hindi naging pwd aber....Kung sa bagay kay knight lang naman talaga ako. HAHAHA..... Omg ang harot ko masyado. Stop na self.
Nagulat ako ng makita ko na kanina pa pala sa harap ko si Knight at nakataas ang kilay habang nakatitig sakin. My gosh sobrang lutang ko ba at dko napansin na nasa harapan ko na pala siya.
Tumingin ako sa kanya habang nakasalubong ang dalawa kong kilay.
"What?" Tanong ko sa kanya.
"Masama bang titigan ka?" Masungit niyang sabi.
Heart please wag ka namang ganyan.... dko pa naman dala yung mga gamot ko... Bakit ba kasing biglang naging ganito itong si Knight, kaya maraming babaeng nahuhulog at naiinlove sa kanya.
Inirapan ko na lang siya dahil wala naman akong masasabi sa kanya.
"So anong ginagawa mo dito? I thought busy ka?" Nagtataka niyang tanong.
"Hmmm... actually busy naman talaga me.... I just dropped by here because... I want to eat." Kinakabahan kong sabi.
I swear! I didn't know na he working here like what I said earlier na hindi ko ine expect na nandito siya.
"Really?!" Nakangisi niyang sabi.
"Of course! If I know na nagwo-work ka pala here.... hindi na ako dito kakain." Naiinis kong sabi.
"Okay, since your here ngayon na din kita yayain lumabas." Nakangiti niyang sabi.
"Sure, I have no plans din naman today eh." mahina kong sabi.
"Can you wait me here, I just change my cloths." Knight said.
"Sure." I said.
Tumayo na siya at umalis para magpalit habang pinagmamasdan ko ang kanyang likod na unti-unting nawawala na sa aking harapan hanggang sa tuluyan na aiyang nakapasok.
Habang hinihintay ko siya biglang tumunog yung phone ko ag nung tinignan ko kung sino yung tumatawag si kuya Third pala kaya agad ko itong sinagot.
"Kuya." Masayang bati ko sa kanya.
"Where are you little sis?" tanong niya.
"Ryo Ramen, why?" Tanong ko sa kanya.
"Sino kasama mo?" Tanong niya.
"Wala kuya, why ba?"Nagtataka kong sabi sa kanya.
"Nothing, I thought may kasama ka.... hmmm sige bye na little sis mag ingat sa pag uwi mo mamaya." Then pinatay na niya yung tawag pagkatapos niyang sabihin iyon.
There's something different, why kuya Third ask me if may kasama ako? OMG! Did he see me? No, his not! Don't overthink Samantha, wala lang yun.
Alam kong hindi dapat ako mabahala pero si Kuya Third kasi, nakaka-intimida ang mga tanong. The way he asks? I feel like, I did something wrong. And I think I am guilty! Pero hindi dapat ako magpa-apekto. Kung mananatili akong balisa at taranta, mahahalata at mahuhuli nila ako!
"Who called you?" Knight asked.
I did notice na nandito na pala siya sa harapan ko. Stop thinking about kuya Third, he doesn't know naman, hinuhuli lang ako nun.
"Just a friend." Maikling tugon ko.
Pasimple ko siyang sinulyapan, mukhang hindi siya kumbinsido sa sinagot ko kaya nagkibit balikat na lang ako. Sabay na rin kaming kumain ng Ramen. Mabuti na lang, hindi na ulit tumawag si kuya Third. Hindi ko talaga alam ang sasabihin. Hindi pwding malaman nila na magkasama kami ni Knight.
Habang kumakain kami, wala ni Isa samin ang nagsasalita, hindi ko din kasi alam kung ano sasabihin ko.
Ngunit nang pasimple ko siyang nasulyapan, nahagip agad ng mga mata niya ang akin. Kaya nang mapatitig ako roon, napaawang na lang ang labi ko sa mga mata niyang may matalim, masama, madilim, punong-puno ng iritasyon at frustrayon.
"B--Bakit ganyan ka makatingin?" Kinakabahan kong tanong. "Tsaka totoo naman ang mga sinabi ko, ah! One of my friends lang yung tumawag sakin. You're mean. Katulad ngayon, you're looking at me like that again. You made me nervous!"
"So, you're scared of me?" Agad niyang tanong, biglang lumamlam na ang ekspresyon kaya nakahinga na rin ako ng maluwag kahit papaano.
"Uhm... yes? I mean, a lit---" he cut me.
"Then why are you here with me?" Iritado na naman niyang sinabi.
I blew a deep breath as I looked at him
softly. Masama pa rin ang tingin niya sakin pero pinanatili ko pa ring gano'n ang tingin ko sa kanya.
"Because I like to be with you. I want to know you. I wanna be your friend, so bad. Honestly, I don't know exactly why I'm doing this. It's like there's something pushing me to know you."
Hindi na siya umimik matapos iyon. Hindi ko rin alam kung may nasabi ba akong mali. Pero sa halip na magsalita ulit, tumahimik na lang ako, hindi na nagtangka pang umimik. Kapagkuwan, hinawakan niya ang kamay ko na ikinagulat ko at hinigit ako sa kung saan. Nagpatianod na lang ako sa gusto niyang mangyari dahil aminin ko man o hindi, ito ang gusto ko.
Napaisip din ako sa sarili dahil hindi ko alam kung pakikipagkaibigan pa rin ba ang gusto kong mangyari sa amin? Sa lahat ng nalaman kong iyon, humahanga na ako ng sobra sa kanya. Pakiramdam ko, mas lalo pang umusbong ang nararamdaman ko. Don't denied it, Samantha you like him so much, but your brothers against it. Remember, chel like him, itatak mo yan sa isip mo Samantha, don't be selfish, maiiwan mo din naman siyang mag Isa kapag dumating yung time na tumigil na ang pagtibok ng puso mo.
His hand started squeezing mine. Para akong sinilaban dahil sa libo libong boltahe na nanunuya sa kalamnan ko. It was gentle and it feels ticklish. Sobrang lakas at bilis din ng pintig ng puso ko na hindi ko na alam kung paano iyon maibabalik sa normal na bilis, at dahil sa nararamdaman ko hindi ko namalayang nakalabas na pala kami ng Ryo Ramen.
"Uhm, K--Knight, s--saan tayo pupunta?" Nauutal kong tanong.
"You need to go home, bago pa kita maiuwi sa bahay ko." Pabulong niyang Sabi.
Kahit pabulong yun, narinig ko yun. Sure iuwi muna ako Knight, I'm ready. Chariz!! Stop it, Samantha.
"Huh?" Patay malisya kong tanong.
"I said, you need to go home, alam kong Isa sa mga kuya mo yung tumawag sayo kanina." Knight said.
Hindi na ako ulit nagsalita or nagtanong kung paano niya nalaman, because first of all he is Knight, he knows everything. Agad-agad niyang binuksan ang door ng kanyang sasakyan, at dahan dahan akong inalalayang sumakay, he is so gentle to me, kaya mas lalo tuloy akong nahuhulog sa kanya eh.
After niya akong inalalayang sumakay, dali-dali siyang sumakay sa may driver sit at agad pinaandar ang kanyang sasakyan. Habang nagdra-drive siya, may naramdaman akong tumutusok na daliri sa tagiliran ko. Agad akong napasinghap, napatigil at sinamaan siya ng tingin nang makita ang ginagawa niya.
"Stop it!" Pabulong na saway ko.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa, kinikiliti pa rin ako.
"Knight!" Saway ko pa rin.
"What? I am not doing anything." Inosenteng aniya pero hinampas ko lang siya sa braso niya.
Humalakhak naman siya kaya kaagad ko siyang sinimangutan.
"You did it again, you naughty." Sambit ko sabay irap.
"I like seeing your reaction, every time na kinikiliti kita. " Tumatawang aniya.
"Ha-ha!" Sarkastikong tawa ko.
After that, nag-cellphone na lang ako, and naglaro ng Candy Crush. Habang naglalaro ako bigla akong nagtaka kung bkt bigla siyang natahimik. Hindi ako sanay kaya mabilis ko siyang sinulyapan. Halos lumuwa ang mga mata ko dahil titig na titig na siya ngayon sa akin. Hindi na rin normal ang pagtibok ng puso ko. Naghaharumentado na iyon!
"M--May d--dumi ba ako sa m--mukha at ganyan ka makatingin?" Tanong ko.
"You know what? Your name doesn't suit you." Seryosong sabi niya habang nakatitig pa rin sa mga mata ko na animo'y nangungusap.
"You know what, sinabi muna yan sakin, remember sa may Library?" Tanong ko, umiwas ng tingin dahil hindi ko na kayang titigan pa siya ng ganito. Pakiramdam ko, napapaso ako sa mga titig niya, na hindi ko na kakayanin pa kung ipagpapatuloy ko pa iyon.
Ganito pa nga yung sinabi mo nun eh "Your name should be Angel. You're too innocent, including your face." I said.
My eyes widened as when he laughed and breathily right in front of my ear with his hot breath lingering on my ears. Bahagya rin akong napalunok. Pakiramdam ko, lahat ng balahibo ko, nagtayuan dahil sa ginawa niya.
Naramdaman ko ang paghawak niya sa baba ko. Sobrang lapit na rin ng mukha namin sa isa't isa. Ni hindi ko alam kung paanong tingin ang ibibigay ko gayo'ng ang puso ko, abot abot na ang kaba.
Hanggang sa bumaba ang tingin niya sa labi ko. Lihim akong napalunok. Napaawang na rin ang labi ko, hindi alam kung anong balak niyang gawin. Ngunit makaraan ang ilang segundo, binitawan niya ang baba ko sabay nag-iwas ng tingin.
"Okay okay, you remember huh." Utos niya.
Tumango na lang ako kahit hindi pa ako nakakahinga ng maayos. Nag-umigting ang mga panga niya, nakatingin na ng matalim sa kawalan, bakas ang matinding frustrasyon nang pasimple ko siyang sinulyapan.
Hindi ko nalamalayang nakarating na pala kami sa Bahay namin, kaya agad-agad akong bumaba, hindi ko na siya hinintay na pagbuksan ako ng pinto, hindi na rin agad ako nakapag paalam sa kanya ng maayos, dahil sa ginawa niya, hindi tuloy ako makapag isip ng maayos.
You made my heart flattered again, Knight?
Hindi ko nalamalayang nasa harapan ko na pala ang mga kuya ko. When I looked at them one by one, they looked at me differently as if I had done something they didn't like. Don't tell me, they saw Knight? But it's impossible because they haven't been there before.
"Who is with you? and they actually took you home." Kuya Xander asked.
"I-It's just my friend, kate, who was with me and she also drove me here, because I didn't bring my car." Kinakabahan kong sagot.
"Are you sure it's Kate?" Kuya Third said.
"O-oo Naman kuya, haha." I said.
"Oh little sis, you used the wrong name because we went and talked to your friends and none of them were with you." Kuya Marky said firmly.
Shocky!! Anong sasabihin ko? Hindi Naman pwdeng sabihin ko na si Knight ang kasama ko, siyak akong hindi nila magugustuhan. Think quickly Samantha.
"Hmmmm..... It's Inigo, may ginawa lang kami about sa Isang subjects namin." Sana maniwala sila.
"Then bkt kailangan mo pang magsinungaling samin?" Nagtatakang tanong ni kuya Marcus.
"Kasi,... Ayoko Naman na may iba kayong isipin samin." Mahina Kong Sabi.
"Tsk. Okay okay. Next time, text us, para alam namin kung nasan at kung sino kasama mo." Kuya Third said.
"I'll just remind you little sis, don't be in love with Knight, your friend like him so much." Kuya Ford said.
"I know kuya." Mahina Kong sagot.
After our conversation, I immediately went upstairs and went to my room, I'm super tired today, and even more so I'm keeping it a secret from my older brothers, but I'm just doing it for me. Even just now, I want to be selfish.
Anyways, katatapos ko lang maligo para dire-diretso na ang pagpapahinga ko.
Nang tuluyan akong makahiga, sobrang sarap sa pakiramdam na halos gusto ko na lang manatili habambuhay sa ibabaw ng kama. Pakiramdam ko, ang tagal kong hindi nakauwi sa sobrang pagod. At sa sobrang pagod hindi ko na namalayang unti unti na pala akong nakatulog.