Early update!!
goodluck sa may mga pasok na bukas, goodluck to us, matulog tayo ng maaga!! xoxo♡
•••••
"Matunaw naman ako..."
"You know that thing they called 'make up sex'? I think we just did it."
"Mhm and...?"
•••
••
And reality hit me hard. I thought meeting him again, being with him, and me loving him and him loving me is like living in perfect happiness—BUT no, my heart says yes it is but my mind tells me that this is just a start of a new chapter in our lives where we don't know what will be the next given chapter to us or if when will the climacx will push or if there are any plot twist—ano na nga ba ang mangyayari sa amin after all the talks and understandings.
Letting go and Regretting is the past event that we kept on running away with.
What if I did not run away? What if I am not a coward that time? What if he was not— a lot of what if's now running through my mind.
Para na nga ba sa amin ang panahon ngayon o magsisilbi na lamang itong aral sa buhay para sa aming dalawa?
"Maam O?? ano na tayo diyan?! lutang lang ganon?? nganga!" may pag muwestra pa si Maam Iris.
"Ikaw, Jeniper napaka peyk news mo!" mas lalo akong naguluhan nung sumabat si Santy. Ganun ba ako katagal na wala sa sarili kaya hindi ako makarelate sa usapan nila?
"Ha? ano bang pinagsasasabi niyo?" takang tanong ko naman. Bahagya na rin akong nag-ayos ng attendance sheet na nakapatong sa table ko. Day three of our foundation week and later on magaganap din ang battle of the bands.
Para namang di nila narinig yung sinabi ko. "Hoy Jeniper sabi mo nadiligan na to?! bakit walang glow,mukhang stress—or bitin??" parehas namang natawa ang dalawa habang ako pulang pula na dahil sa magkahalong inis at kahihiyaan.
"Pwede ba?! kung mang-aasar lang kayo—" hindi ko na natapos ang sinasabi ko dahil nagdatingan na yung ibang teachers dito sa faculty.
Nakita namin na papasok si Maam Eva kasama ang iba pang mga professors...
"Grabe naman yung Maam Eva at Sir Elio na tandem, itinaob niyo lahat ng teams!!"
"Lakas ng chemistry!!"
"parang bagay kayo!"
Nakita ko naman kung gaano ka pula ngayon si Maam Tocino este Maam Eva, feel na feel niya talaga. Bwisit.
Tumayo na ako at agad na lumabas ng faculty room, nakakabanas doon sa loob. Bwisit talaga bwisit. Hindi ko na tuloy nasabihan si Santy at Iris na lalabas ako.
"Ayon, walkout galore si badeng!" nagulat ako kasi biglang tumalak si sir Santy sa tabi ko.
"Selos ka, no?" mausisa naman na tanong ni Maam Iris. And I just rolled my eyeballs on her.
"ofcourse not, why woud I?"
"sabagay hindi naman kayo, bakit ka nga naman magseselos." entrada naman ni Iris and I knew it they are up for something.
"Trotoo di ka naman jowa gurl!" dagdag pa ni Santy. It hurts. I remained silent, somehow totoo naman ang sinasabi nila Iris at Santy, hindi naman talaga kami. Oo, nagka ayos na kami pero ayun hanggang doon lang. Mahal ko siya, Mahal niya 'daw' ako pero anong panghahawakan ko doon?
"Mauna na ako, pupuntahan ko lang yung mga—"
"Oceana, sorry. I did not mean—"
"Huy, okay lang ako. Tama naman kayo." I sighed "Ngayon ang unahin muna natin ay yung mga anak natin dahil mamaya na yung battle of the bands nila." I tried to sound jolly to convince them na okay ako.
••
•••
"Naaaay!!" Zion waved his hands as he saw me approaching
"Oh? bakit niyo tinigil?" tinigil kasi nila yung practice nila nung dumating ako.
"Ihhh nay surprise nga po kasi dapat!!" protesta naman ni Mae, isa sa vocalist nila.
"Oo nga nay, pag narinig mo hindi na yun pasaborg!!" dagdag pa ni sarah, also one of the lead vocals.
"Hay nako, sige na nga. Pumunta lang naman ako to check on my babies!" I protest and I see how they giggled. My precious babies, they've somehow completed my heart.
"Lika nga kayo dali!" Lumapit naman sila sa akin. "Gaya ng dati..." I opened my arms, signalling them to do it—nakaugalian na namin ito na whenever may mga ganitong bagay na nakakapag pressure sakanila or kapag kinakabahan sila, we gave a group hug. It eases the pressure, nervousness that we feel.
"Grabe namiss ko iyon!!" John screamed after our group hug.
"Oha! galingan niyo mamaya ha and remember—"
"You are always proud of us!!" sabay sabay nilang aniya.
"And..."
"Inabyou!!" we all giggled.
"Sige na. Sa faculty lang ako if kakailanganin niyo ako." Umalis na din ako agad, gustuhin ko man na marinig ang kakantahin nila for later pero wala talo ako, ayaw talaga nila. Surprise nga daw kasi.
Dadaan din ako sa classroom ko dahil nandoon daw yung ibang classmates nila sabi nila Sarah. Siguro daw nag-aayos ng banners for later.
I knocked thrice before peeking through the slightly opened door "Hi!" I greeted them enthusiastically.
"Nay!!"
"Miss O!!"
Oh how my heart melted everytime I saw them. Lord, okay na ata akong walang jowa basta lagi silang ganito.
"Wow! ang ganda naman nito, manang mana talaga kayo sa akin!" pabiro kong aniya pero ang ganda talaga ng mga ginawa nila, indeed a pasabog later pati banners kabog!
"Thanks sa aso't pusa natin nay, sila lang naman ang nakaisip nito"
"AND TAKE NOTE NAY! bati sila ngayon." medyo naguluhan ako, hindi ako informed na may aso't pusa na pala kami sa room. The last time I checked bawal ang pets sa loob ng school premises.
"Ha?! aso't pusa?"
"Si Dianne at Ryan kasi nay, hindi yung literal na aso at pusa na animals." Ngayon gets ko na, himala nga na hindi sila magbangayan.
We are still having our small chitchats when the door swung open revealing Dianne and Ryan holding two paper bags full of snacks. Bet they are getting along well na.
"Guys!! break muna!!" sigaw ni Ryan as he fully entered the room di ata napansin na nandoom din ako.
"Ay taray ang daming lafangs!! Ang galante naman talaga ni Pres!"
"Huy mahiya kayo, uso magbayad—"
"Ang bait talaga ni Ryan, salamat sa libre Pres!" napailing na lang ako sa mga biruan nila.
"Luh, hindi naman ako bumili niyan. Si Dianne kaya ang bumili kaya—"
"It's on me guys! Kuha na lang kayo dito!" pag-awat naman ni Dianne sa sinasabi ni Ryan.
"Ito naman si Pres, makareact kala mo siya nanlibre." pabirong irap ni Dani kay Ryan.
"Pero parang masarap to kapag may drinks din, no?"
Akmang sasagot na ulit si Dianne pero inunahan ko na.
"Ay nako talaga Dani! Sige na, kumain na kayo. Drinks on me." singit ko sa usapan, bakas naman sa mukha ni Dianne at Ryan ang pagkagulat. "Nay, andiyan po pala kayo..."
"Nay, kala ko classmate ka lang din namin hehe." aniya ni Ryan. Nambola pa.
Tumayo na ako para lumanas ng room at para bilhan na sila ng drinks.
"Nay samahan na po kita.." pagprisinta ni Kalen.
"Sige na nak, ako na lang. Kain na kayo diyan." aniya ko bago tuluyang lumabas ng room.
They might think that I lost my mind because here I am walking along the corridors while smiling like an idiot—I just cannot contain it na okay na yung dalawa kong anak. I am beyond happy.
"Ate, 15 bottles po nito." napangiti nanaman ako, the drink says 'blue lemonade' it reminds me of the name of my student's band, ewan ko ba kung bakit 'blu lemonade' ang pinangalan nila sa banda nila.
"Maam, kaya niyo po or gusto niyo po tulungan ko na lang kayo?" aniya ni Ate na nagtitinda. Magalang naman akong tumanggi. "Hindi na po ate, kaya naman po." Ngumiti ako at umalis na din nung makabayad na ako.
Heading back to my room, I decided to use the elevator para di masyadong nakakapagod alangan naman kasi na maghandan akp eh may dala akong 15 bottles na lemonade.
"Ate third floor lang po, thank you." The elevator door suddenly opened indicating there is someone who pressed the button outside—humabol kumbaga. I moved a little para mabigyan ng space yung papasok and talaga namang nakakabadtrip. Bwisit. Kanina lang nasa faculty to tas ngayon andito TAKE NOTE kasama pa si Elio.
Bwisit. Nakakainis talaga, parang may mga sariling mundo. Hindi naman ganoon karami yung tao sa loob ng elevator para di man lang ako mapansin ni Elio. Teka, bakit ba ako ganito. Eh hindi nga naman kami.
"Third floor!" aniya ni Ate. Agad naman akong nag excuse para makalabas na din agad. "Excuse me po. Thank you ate." I smiled at her and I saw Elio hesitating whether to stop or not the elevator door pero bwisit siya kaya hindi ko na pinansin.
I walked till I reach my room, very unsual of me pero I've locked the door of my room kasi baka sumunod si Elio. Oo na assuming na. And there I found Iris and Santy, inaasar nanaman nila ang mga anak ko.
"Huy, ayan inaasar niyo nanaman mga anak ko!" salubong ko kay Maam Iris at Sir Santy.
"Get your drinks na dito." aniya ko kaya nagkuhanan na ang mga bata, sobra naman yung binili ko kaya sapat lang din for Maam Iris and Sir Santy.
"Baccla ka, anong drama bakit may pa-close and lock door effect ka?"
"Trotoo!! OMAYGHAAD don't tell me..." my brows furrowed, napaka OA talaga ni Santiago kahit kailan.
"hoy Oceana baka basta mo lang ito kinuha sa cafeteria tas hinahabol ka ni ate kaya may pa-close at lock door effect ka!" agad ko naman siyang binatukan, napaka OA kasi gawin ba naman akong snatcher.
"gaga, hindi!" simple kong aniya.
"ay teka, labas muna ako saglit. Hinahanap ako ng mga junakis ko." tumayo na si Iris. "Salamat sa pa lemonade Oceana, sana araw araw kang di kuripot!" pahabol pa ni Irid habang palabas ng room, nailing na lang ako pero bwisit pa din talaga ako pag naaalala ko yung nangyari sa elevator kanina.
ELIO's
Hindi ko pa nakikita si Oceana ngayong araw. I cooked pasta kanina and I want to give it to her kaya I've decided na pumunta sa faculty nila.
I was already heading to their building when I bumped off with Miss Eva.
"Sorry, I was not looking kasi—" pagpapaumanhin ko dahil imbis na sa daan ako nakatingin ay nasa cellphone ang atensyon ko.
"Uy, Sir Elio ikaw pala. Okay lang Sir." and she smiled.
"Pabalik ka na sa faculty?" tanong ko kasi ang awkward na. "Ah yes, ikaw ba? papunta ka din ba sa faculty namin?" she asked, eyeing the paper bag I am holding. "A-ah oo sana." I said as I slightly scratched the back of my head.
"Tara sabay na tayo." pag-aya niya kaya wala na akong nagawa kundi sumabay sa kanya.
I saw that the elevator door was about to close, kaya mas binilisan ko ang lakad ko, enough to press the button before the door close.
Miss Eva kept on talking, nakikisakay naman ako sa pagtawa niya at mga pangiti ngiti—alam niyo na, ayoko lang mag mukhang rude.
"Third floor!" aniya ni Ate.
"Excuse me po. Thank you ate." I knew that voice kahit pa nakapikit ako pero bakit hindi ko agad napansin na andito siya sa loob ng elevator. I saw her smiled at ate and just throw a cold stare at me.
I want to stop the door from closing but—ugh! No more buts "Ate wait po." I politely stop ate to close the door. "Miss Eva, may aasikasuhin lang po ako. Mauna na ako." again I am not rude.
I tried to chase and I do pero nung tatawagin ko na siya I saw her closed the door of her classroom and I bet she locked it. I can only sigh now ang tanga tanga naman kasi Elio.
I tried messaging Maam Iris kung nasaan siya.
"Maam Iris!" I called her as I waved my hand.
"Bakit naman kailangan pang idaan sakin?!" hindi naman ako agad na nakasagot. "hmmm anong kasalanan mo don?" tanong ni Iris na akala mo ay imbestigador, may pagtaas pa ng kilay habang nakapamewang.
Tatanggi pa sana ako kaso akmang tatalikuran niya na ako kaya no choice, assuming man pakinggan pero pakiramdam ko kasi nagalit rather nagselos siya kanina. "N-nagselos ata..." nakita ko naman na lumingon ulit si Iris at nakataas pa rin ang kilay akala mo aabot na sa kisame. Dapat ata talaga si Santy na lang tinext ko. "Okay, fine. Nakita niya kami ni Miss Eva magkasama, Hindi ko naman kasi napansin na nandoon din siya sa elevator." mahaba kong paliwanag.
"Kayong dalawa nga, mag-usap nga kayo. Hindi yung magaling lang kayo lumandi tas wala namang usap na malinaw. Huy, hindi na kayo mga teenager ha! pa-borderline na kayo pareho kaya umayos kayong dalawa." mahabang sermon ni Iris but tama siya, after nung nangyari hindi pa ulit kami naguusap ng maayos ni Fay. We don't know what will be next for us.
Hindi ako nakasagot sa sinabi ni Iris kahit alam ko na medyo pabiro niyang binitawan iyon, alam ko na tama naman yung sinabi niya. At ang laking sampal nun sa akin—ano na nga ba kami?
"Siya, sige na. Bigay ko na lang to sakanya mamaya..." akmang aalis na ulit siya pero lumingon pa ulit to. "At pwede ba lumalayo layo ka sa tocino, hindi nakaka healthy iyon!" naguluhan ako, hindi naman ako kumakain talaga ng tocino.
OCEANA's
Nandito na kami sa faculty room pero wala pa din si Iris. Baka inaayos niya lang yung mga junakis niya, sila ata kasi ang unang magpeperform mamaya.
"Asaan na ba si Jeniper?! nilamon na ata yun ng mga anak niya!" tatawa tawang aniya ni Santy
"Teh, alam mo naman sila ang unang magpeperform. Nagpapaka stage mom na yun for sure." sagot ko naman
"Excited naman ni baccla, aga aga pa!!" aniya ni Santy at esksakto naman na pasok ni Iris at may dala pang paper bag.
"Ay taray!! lafangs ba yan teh?" salubong ni Santy at akmang kukunin na ang paper bag pero nagulat din ako na sa akin niya inabot yung paper bag.
"Oh? ano to, peace offering ba to? wala ka namang kasalanan sakin." pabiro ko pang aniya bago tanggapin ang paper bag.
"Sayo nga daw iyan, pinapabigay lang pero teh pang tatlong tao daw yan kaya bigyan mo kami ni Santiago!!"
I opened the paper bag. Nagtataka ako nung una kung kanino galing iyon pero nung nakita ko yung laman, alam ko na agad.
I felt kilig and flattered pero nahagip ng mata ko si Maam Eva kaya bumalik yung pagkabwisit ko.
"Oh tignan mo to, tamo ang pula pula mo para ka nang tanga!" Tatawa tawang aniya ni Santy kaya bahagya ko siyang hinampas sa braso. "bunganga mo naman!"
"Teh lafangin na natun yan tom jones na akez." Aniya ni Santy, bubuksan na sana niya yung paper bag pero agad ko din na hinawi ang kamay niya.
"Ay oh, Jeniper! Apaka damot ni Oceana." pinagtutulungan nanaman nila ako. "Hoy Oceana, ang sabi nung nagbigay, kasya sa ating tatlo!! huwag kang ano diyan!" akmang kukunin na rin ni Iris yung paper bag pero mas inilayo ko sa kanila.
"Ang sabi lang kasya sa pang tatluhan pero nasakin parin ang desisyon kung bibigyan ko kayo o hindi!" pang-aasar ko sa dalawa na akala mo talaga mga hindi pa kumakain.
We still ended up eating it. Sayang naman kasi diba pero bwisit pa din talaga ako.
••
•••
Traipsing students, earsplitting yells, guitar strums, banging sounds of the drums, and the ever famous "sound check, mic test".
I don't know what to feel right now. Kinakabahan, di ako mapakali. Siguro because this is the first time ever na sa dinami dami na ng students na naging advisory ko—yung advisory ko ngayong taon, sila lang ata yung never or can I say hindi ko talaga alam totally kung anong kakantahin. I want to think na dahil doon kaya ako kinalabahan.
"Okaaay! Goood evening everyone!! Please do settle on your seats because we are about to start..." hindi ko na maintindihan yung sinasabi ng emcee.
"For our first contestant, here are The P5 Band!" narinig ko naman ang hiyawan ng advisory class ni Miss Iris and syempre and Miss Iris niyo stage mom na stage mom ang datingan.
They've started to sing and grabe lang din talaga, mga halimaw din talaga ang anak ni Maam Iris, una pa lang sila pero grabe nilamon na nila agad.
I went to the back stage when it was already the fifth band who is performing.
I was searching for them. They are the seventh—to perform.
"Hey!" I greeted them as I walk near them, I saw how they are startled with my present in there.
"Nay naman! Nanggugulat ka naman!" aniya ni Sarah
"Final na talaga? wala talaga kayong balak iparinig sakin yung kakantahin niyo mamaya?" I asked them, baka mapilit ko pa sila.
"Ang kulit!! Mana nga talaga kami sayo nay!" aniya naman ni Mae
I pouted with that, ayaw talaga nila and that makes me wonder more kung ano ba talaga ang pasabog nila mamaya kasi even my other junakis hindi ko pa nakikita ang mga presensiya.
"Nay chill ka lang doon, mamaya makikita mo kung ano hehe" aniya ni John na taas baba pa ang kilay.
"Hay nako. Sige na, pero sasamahan ko na muna kayo dito. Lucky charm niyo kaya ako!" I said as I playfully winked at them at sabay sabay na lang sila napailing habang mga nakangiti. "Oh diba, tignan niyo nawala na kaba niyo!" aniya ko pa ulit when I saw them a bit more relaxed than earlier.
"Huh? kami kabado?! Sila kamo ang kabahan samin nay!"
I heard from stage na tinatawag na ang sixth band to perform and after that sila na ang susunod.
"Lapit kayo dito mga anak. Ganito ha, remember na lagi akong proud sa inyo matalo man o manalo. No pressure, gusto ko lang na ienjoy niyo yung performance niyo, okay? Isipin niyo na sa pagsali niyo pa lang dito sobra na akong proud sa inyo! Bonus na lang, pag nanalo kayo!" I motioned them to come nearer para lahat sila ay maalo ko sa yakap ko. I hope my words and actions justified how proud I am."Mga anak, I want you guys to enjoy and let them see what you got, okay?" And that's when I lost it, they've hug me even tighter.
"Inabyou nay!!" they screamed together. "Oh go na, prepare na. Next na kayo. Punta na ko sa may front para ma-video ko kayo. Congrats na agad mga anak, proud ako sainyo!" I said before I leave them.
I was looking for a perfect spot para mavideo ko ng ayos tung performance mg mga anak ko when I saw Santy waving his hands on me. Hmm parang kanina lang nandoon pa siya sa may gilid ngayon nasa gitna siya.
"Girl, dito ka na dali!! Ay ako na magvivideo sa mga junakis mo, magpaka stage mom ka na lang din diyan!" He volunteered, so sino ba ako para tumanggi diba?
"That was awesome, agree partner?" aniya ng babaeng emcee
"Yes indeed... pero partner balita ko itong mga next na magpeperform ay galing sa the unbeatable section!"
"Oo nga! Balita ko nga partner na galing din sa section na ito ang nagchampion last battle of the bands natin!"
"Mukhang mas bagay ang undefeated section!! Well hindi na po namin patatagalin pa, please welcome Blue lemonade from STEM-5!!" sabay na aniya ng mga emcee hudyat na mga anak ko na ang sasalang sa stage to perform.
"Goodeving everyone!!" Isa isa muna silang bumati
"Before we start, Can I just take a minute to properly dedicate this song to someone." Hindi ko alam but I am already tearing up. Tears of joy, of how I am proud of my students.
"This woman is someone who inspires us, encourage us and make us strong enough to face all the odds of life. This woman is undoubtedly one of the most unsung heroes of our society, who unconditionally dedicate her life towards uplifting the lives of us—her students and inspire us to dream big. This is just a small token of love dedicated to you our 'nanay'." I am now bawling. That simple yet tearjerker message from them, I could not really ask for more. Naguumapaw na yung saya ng puso ko ngayon.
This song is for those
Who inspire us today
Who always lend a helping hand
To help show us the way
I did not notice na wala na si Santy sa tabi ko. I was left here in the middle. I saw Thad walking towards my direction holding a white rose. "Inabyou, mother!" He said after handing the flower.
This song is for those
Who see their students through
The tough part in their lives
Then next I saw Kalen and David, same with Thad they are holding white roses also. "Thank you for being the best, Inabyou nay!" they uttered in chorus.
They've continued singing the song and as they sang patuloy din sa paglabas mula sa kung saan saan ang mga anak ko at lahat sila may binibigay sa akin na mga white roses.
I am crying like a baby right now. I knew na malapit na sila sa end ng song pero may kulang pa and papaano ko hindi mapapansin, nagbigay na ata halos lahat sa akin pero ni anino ng aso't pusa ng advisory ko ay hindi ko pa nakikita.
In everything I do
I hope that you're are proud of me
As I am proud of you
And there I saw them. Ryan holding a bag and Dianne carrying a boquet of assorted flowers. Grabe naman magmahal ang mga anak ko. And I was surprised when Ryan handed me the bag, it's a bag full of letters. It made me cried more—tears of joy, tears of my heart exploding in too much happiness. "Nay, pulang pula ka na." tatawa tawang aniya ni Dianne at niyakap ako.
Hindi ko na alam ang susunod na nangyari kasi after their song, they all run to me. Halos matabunan na ako dahil kinulong nila ako sa yakap nila.
••
•••
"Grabe, pasabog talaga mga anak mo teh! mapa-past or present!!" aniya ni Iris na katabi ko ngayon.
"Trulagen lang pero paki kaltukan nga sila! Dami daming pakulo na ganitez tas ako ang ginawa mong julalay na tagabitbitbng sandamakmak na bulaklak!! Kaloka ha!! Hulas ang beauty ko!"
Still on cloud nine dahil sa naganap kanina. Wala akong masabi, I am beyond proud. Oo, aaminin ko minsan at hindi naman maaalis sa mga students ang maging pasaway pero nakakatuwa dahil tumatatak sakanila yung mga payo ko at pangaral.
"Gurl tulaley pa din?" untag ni Santy kaya nabalik ako sa ulirat.
"Ay ayan na iaanounce na ang winner!!"
"For our third placer...College of Engineering!! A round of aplause please!"
"Magaling din naman, yan yung mga kumanta ng Jopay kanina." aniya ni Sir Santy.
"Grabe partner nakakakaba ito!!" aniya ng emcee
"Pero huwag na nating patagalin our second placer from...College of Nursing!!"
"Ay pak, iba din! First time nila yan!!" tsismosang tsismosa naman ang dating ni Santy dahil sa lahat na lang may side comment, daig pa ang mga judges.
"Hmmm puro galing sa college department ang mga nananalo!!"
"Now, we are down to the last two spots... May we call on Dra. Javier, our director to join us here on stage to personally award the plaque for our champion this year!" announced by the emcee. Mas tumatagal mas kinakabahan ako, dalawa na lang ang spot pero andami pang magagaling at dami pang grupo.
"We will now announce our First placer...Walang iba kundi ang ABM-4!! THE P5 BAND!!" sabay na aniya ng mga emcee. Tinignan ko naman si Iris ng maramdaman kong humigpit ang hawak niya sa braso ko.
"Ohmyghadd!! mga anak ko yun teh!!" she screamed while jumping like a kid habang ako hindi na mapakali sa kaba.
"Wow! grabe iyon, dumagundong dahil sa hiyawan ng ating mga senior highschool students! pero partner bago natin iannounce kung sino ang champion for this year, pwede bang makahingi muna tayo kahit maikli lamang na mensahe mula sa ating first placer?"
"Uhmm, first of all...wohooh wait lang po." natawa namin kami dahil bakas din sa mukha ng mga anak ni Iris yung sobrang saya.
"So, ayun gusto lang po naman magthank you po sa lahat, sa totoo lang po unexpected po ito. Kudos po sa lahat ng kasali, lahat po kasi talagang magaling at lahat nagpakita talaga ng extreme na talento. But aside from that, We would also want to grab this opportunity to thank our dearest Maam Iris Jeniper, kidding Our Mother Iris Jeniffer, mahal ka naman sagad 'gang buto mother!!" Itinaas pa ni nash yung plaque nila at pabirong sinabi na "Mother, benta natin to. Hatian na lang." kaya nagtawanan ang lahat pati na rin si Iris na kanina pa umiiyak.
Akmang magsasalita na muli ang emcee pero may pahabol pa si Nash. "And also thank you din po to Maam Eva, love you Maam! Thank you sa walang sawang suporta, mahal ka namin." at tuluyan na silang bumaba sa stage.
Naramdaman ko nanaman ang mahigpit na hawak ni Iris sa braso ko at kung kanina ay tears of joy ang iniluluha niya ngayon, iba na. I knew how she felt, I gave her a hug.
"Okay lang ako Oceana, siguro madamot lang talaga ako kaya ayaw ko silang ishare sa iba." natigil naman ang drama moment namin ng magsalita muli ang mga emcee.
"Mapapalitan kaya o Mananatili ang trophy sa undefeated section?"
"Kayo guys? let me hear you scream!!"
"BLU LEMONADE!! BLU LEMONADE!! BLU LEMONADE!!"
"Aba! Mukhang iisa ang sigaw, kahit mga college students Blu Lemonade din ang sigaw."
"Huwag na nating patagalin pa... CONGRATULATIONS BLU LEMONADE!!" Blue conffettis were popped all over, dumadagundong ang stage dahil sa hiyawan, talunan. Masaya ang puso ko masayang masaya.
Hindi din nagtagal ay natapos na din ang mahabang araw namin. Hindi ko magawang maging masaya ng buo dahil a part of knew na my bestfriend—Iris, is not okay. Masakit yun, naranasan ko na yun dati. Yung nagiging selfish ka pagdating sa mga taong mahal na mahal mo, ayaw mo na may kahati sakanila pero anong magagawa mo kapag yung mga taong mahal na mahal mo—sila yung may gusto ko na ishare ang sarili nila sa iba. Alam mo ba yung pakiramdam na—hindi sapat kahit sobra sobra na yung ginagawa mo.
In Iris' case, she is attached to the point na nasasaktan siya kasi masyado na siyang napamahal, hindi niya naihanda yung sarili niya na—oo nga pala, hindi ko sila pag mamay-ari, lahat pwede silang mahalin at lahat din pwede nilang mahalin pabalik.
••
•••
Hindi na rin kami nagtagal sa school. Hinatid lang ako ni Santy sa parking dahil doon sa mga bulaklak, syempre iuuwi ko iyon.
"Sige na baks, thank you sa paghatid! Ingat sa pagmamaneho ha!" pagpapaalam ko kay Santy, ihahatid ko na sana siya pero may dala naman daw siyang kotse ngayon.
I was about to enter my car but I was shocked when someone grab my arms.
"Fay..." alam ko na kung sino ito.
I faced him. Galit dapat ako pero I saw his eyes apologetically staring at mine. I was carried away. "E-elio, anong g-ginagawa mo pa rito? Gabi na ah."
"U-uhm, I just wanted to congratulate you—"
"Hindi naman ako yung nanalo, reserved your congratulatory words at bukas mo na sabihin sa mga anak ko." Tinalikuran ko na siya at akmang bubuksan na ang pinto ng kotse ko ng pigilan niya ako.
"Ano nanaman ba Elio?!"
"Im s-sorry." he sincerely said
"bakit ka nagsosorry may ginawa ka ba?" bwisit talaga, nakalimutan ko na, pinaalala mo nanaman.
"w-wala but I felt that I needed to...iniiwasan mo ako."
"Then no need to be sorry. Okay na ba? pwede na ba akong umalis?" kinabahan naman ako nung inilapit niya yung mukha niya sa akin pero agad din naman siyang lumayo nung nagring ang phone niya.
Hindi ako tsismosa, tanga lang talaga si Elio. Alam niyang ang lapit namin sa isa't isa nung nilabas niya ang phone niya and I saw—Eva's name on his screen, and that's my cue. I hoped inside my car, start my engine at agad ng umalis. Tangina talaga, yung emotion ko ngayon araw daig pa ang sumakay sa roller coaster ride. Bwisit.
•••
••
August 29, 2021. like, vote, comment, share kayu dyarn :>