Gabbo's POV
Kagagaling ko lang sa 7-11 to buy some food nung mga hapon na yun. Habang nasa loob ako ng elevator, i saw two women approaching towards my direction na parang nagmamadali silang makapasok dahil noong time na yun malapit na kasing sumara yung pintuan.
Kaya naman dali dali kong pinindot yung open button to let them in. After kong pindutin yung button ay bumukas na yung pintuan at noon din ay dali dali ring pumasok yung dalawang babae.
" Thank you. " Nakangiting nagpapasalamat sa akin yung isa sa kanilang dalawa. I smiled back at them as a sign of saying " Your welcome, ladies... "
Well, i'll be honest. Cute silang dalawa lalo na yung nag thank you sa akin. Naka dark pink siya na long sleeve. Habang naka maiksing short siya na white. May bitbit rin siyang puting paper bag na malamang may laman na mga beauty products.
Habang paakyat ang elevator, napansin ko naman na parang panay ang titig sa akin nung babaeng nag thank you sa akin kanina. Of course, hindi ako nagpapahalata na alam kong nakatingin siya sa akin... 😉
" Hmm.. Okay. " Sa loob loob ko na lang. But i gotta admit, kinikilig ako slightly sa mga tinginan niya.. So i just keep looking down para naman hindi niya mahalata na alam kong nakatingin siya sa akin.
Noon din ay tumigil na sa 8th floor ang elevator kung saan nandoon sa floor na yun yung unit ko. Pagbukas ng pinto ay lumabas na ako.
Habang naglalakad ako papunta sa unit ko ay nakita ko na nakatayo malapit sa may pintuan. Si Cole. Ang childhood bestfriend ko.
" Oh Gabbo, sorry i didn't tell you na pupunta ako.. " ang sabi niya sa akin nang makita niya ako.
Medyo nagtaka ako. Hindi niya ako normally binibisita. If meron man siyang gustong sabihin, she'd rather tell her other friends about it instead na sa akin.
Magkaibang magkaiba kasi talaga kami. Magaling siya makisama with many different types of people so it is easier for her to have more friends. Habang ako, i am somewhat, a borderline introvert. I'd rather have few friends.
" Wait, Is there a problem, Cole? " tanong ko. " Well, okay. Doon na natin pag usapan sa loob. "
Pumasok na kami sa loob ng unit. Ipinatong ko muna yung mga pinamili ko sa lamesa. Habang siya naman ay umupo sa couch and i prepared some food para sa kanya.
" So, what brought you here, really? " tanong ko sa kanya. Based pa lang sa facial expression niya, alam kong malungkot siya na parang gusto niyang maghinga.
" Well, kasi... " mahinahong sagot niya. " Wala na kami eh.. "
" Oh, sorry about that.. " sagot ko naman. I can't help but feel a little sad about what she just told me. Alam ko namang hindi na kami ganoon ka close ni Cole. But i know how much she loved her boyfriend.
So i went to the kitchen and binuksan ko yung isa sa mga cabinet. Then i grabbed a bottle of whiskey and two glasses because i know kung saan ang pupuntahan ng usapan. Tagay.
" Sorry na rin, ah? Medyo naabala kita.. " malungkot na tugon niya. " I can't tell my other friends rin kasi about this eh.. Baka kantyawan lang nila ako.. "
" Why? Ano ba kasing nangyari? " concerned na tanong ko.
" It is uhh... Hindi na kasi talaga kami magkaintindihan... " sabi niya sa akin na parang medyo naluluha na.
FAST FORWARD FOR A FEW HOURS..
Ilang oras na rin ang lumipas. Hindi naman kami gaanong nakarami ng nainom since alam ko rin naman na mahina uminom si Cole.
" Oo nga pala.. Kamusta ka na rin naman pala ngayun? " pangangamusta niya sa akin.
Napabuntong hininga muna ako before i answered her question.
" Heto.. I'm still trying... " sagot ko.
" I'm still trying to atleast bring myself back.. "
" Well, i know it's been almost
2 years.. " tugon niya. " 2 years since nangyari yun.. "
" Yeah.. " sagot ko. " At aaminin ko.. I still can't forget what happened.. Though i have already got over of the fact na wala na siya.. "
" I know.. It was so sudden. " tugon naman niya. " So, anong plano mo for now? "
" Sa ngayon, i'm planning to go back in the military.. " diretsong tugon ko.
" Are you sure about that? " sagot niya sa akin. " Kaya mo na ba? "
" Well, wala na rin naman akong ibang dahilan para mag stay dito.. " sagot ko. " I have almost already got over of everything that has happened.. I think it is time na para tuluyan na talaga akong maka recover. Yun lang yung paraan na alam ko.. "
Nginitian niya ako. " I'm glad that you're slowly getting yourself back.. " sagot niya. " Alam mo, sana kasingtibay kita man lang.. "
" Sus! " sagot ko. " Hindi lang siya yung nag iisang lalaki sa mundo. Makakahanap ka rin ng para talaga sayo.."
Pagkatapos ng mahaba haba naming usapan ay nag aya na siyang umuwi. Hindi pa naman siya lasing at isa pa, magpapahatid naman siya sa isa sa kaibigan niyang babae para may mag guide sa kanya pauwi.
Nang makauwi na siya ay agad na akong bumalik sa unit. I went straight to my bed and lied down there. Mas marami kasi akong malamang na nainom kaya medyo nahihilo na ako. It's already late. 10:45 N.G.
Maya maya pa ay unti unti ko nang naramdaman ang pagbagsak ng mga mata ko and i have fallen asleep already.
FAST FORWARD FOR TOMORROW..
I woke up at 5:31 N.U. Medyo nahihilo pa ako ng konti pero bumangon na ako para maghilamos then after that naligo na ako. Pero hindi na ako nagpalit ng damit.
Pagkatapos ko makapag ayos ay bumaba na ako ng condo and went straight to my car at the parking lot. I have a schedule rin kasi that day for target shooting practice. After starting the engine, nag drive na ako palabas ng parking lot papunta sa pupuntahan ko.
Habang nasa daan ako ay bigla kong naalala na naiwan ko pala yung wallet ko sa unit! " Fuck! " bwisit na nasambit ko nang maalala ko yun. Kung kailan ba naman kasi isang kilometro na yung layo ko from that building saka ko lang naalala!
Dahil dun ay nag U-Turn ako pabalik.
6:00 N.U noon. Habang pabalik ako ay may biglang mabibilis na sasakyang dumaan sa harap ko and i almost got hit! Wtf?? I don't know what the fuck is up with today kung bakit ba naman andaming nangyayaring kamalasan pero nakakaramdam ako na parang may mali talaga ngayung araw na 'to...
Noon ko lang rin na realize na isang ambulance and 2 police mobiles pala yung mga dumaan. It's like may aksidenteng nangyari. I got a little curious. I rolled down the window and then sumilip ako sa labas to see kung ano bang nangyayari.
Maraming mga taong nagkukumpulan, mga pulis, paramedic teams. Then i saw a man almost fully covered with blood na nakahiga sa daan. Nangyari ito sa mismong tapat lang ng SMDC S building kung saan ako naka check in.
Maya maya ay biglang bumaba rin isa isa sa mga sasakyan nila yung mga sakay ng mga kotseng nakatigil na nasa tabi ko lang para matignan yung nangyayari.
That time, i can see how definitely shocked and horrified the many people around me na nakakita nung nangyari. Na parang first time lang sila nakakita ng ganung pangyayari..
Bubuhatin na sana ng paramedic team yung katawan ng lalaking duguan habang nakabalot ito ng puting kumot sa loob ng bigla itong bumangon at sinakmal sa leeg ang isa sa member ng paramedic team!
Then the people around me started to scream in terror dahil sa nakita nila. Ako naman ay para akong napako sa kinatatayuan ko na hindi rin makapaniwala sa nakita kong nangyayari.
For all the battles that i have faced during my service in the military, ngayun lang ako nakakita ng ganitong klaseng pag atake sa biktima.
Nakita ko kung paano sumirit yung dugo mula sa sugat sa leeg nung kawawang paramedic team member na brutal na inaatake nung duguang lalaki na kanina lang ay walang buhay na nakahiga sa daan!
" Holy fuck! " nasambit ko nang masaksihan ko ang lahat. Nagsimula na ring magkagulo yung mga tao around me. Nagtakbuhan, yung iba naman ay bumalik sa mga sasakyan nila to flee.
The police officers began opening fire at the man who is attacking the poor paramedic personnel. Then, down he goes. But i can see that the man he just attacked is already dying dahil sa laki ng sugat na tinamo nito habang nakahiga ito.
Pumupulandit yung dugo nito mula sa nawakwak na leeg niya dahil sa tindi ng pagkakakagat ng umatake sa kanya! After a few seconds, his body started to twitch.
Unti unti namang palapit yung mga pulis doon sa lalaking duguang pinagbabaril nila. Nang bigla itong tumayo na parang walang nangyari at sinugod yung isa sa kanila. He charged into one of the police officers while growling. Then, after he reached his victim, sinakmal niya ito sa leeg like nung ginawa niya sa paramedic personnel kanina.
Surprisingly, bumangon rin yung paramedic team member na kanina lang ay nagkikikisay na nakahiga. Snarling, like an angry rabid dog. He then attacked his colleague standing next to him!
From then on, all i see is nothing but gore and violence. Well, just like the old days.. 😉 But this one is pretty fucking different.
People quickly turning into a raging blood thirsty monster after they get bit by one another! Their eyes started to turn white, blackish red stuff coming out of their eyes, nose and even from their ears!
Then that time, naalala ko yung baril ko na nakalagay sa compartment ng sasakyan ko.
Taurus Raging Bull 44 Magnum. My colleague gave this to me as a gift on my 22th birthday. Luckily, Fully loaded pa 'to. Sakto rin rin na may mga dala akong spare rounds!
Pagbaba na pagbaba ko ng sasakyan ay may biglang dumamba sa akin. Natumba ako at nabitawan ko yung baril ko.
Habang sinalakay naman ako nung zombie na sinusubukan akong kainin pero nagawa ko naman siyang itulak nang malakas palayo sa akin(former u.s green beret spec force yata ako lol 😂😉💪👊🇺🇸).
Agad kong kinuha yung nabitawan kong baril. Nang makatayo yung zombie, i drew my gun and aimed for his head.. BAM! Headshot! And that's my first zombie kill!
After i killed the zombie that tried to kill me, i started fighting off the rest to prevent myself from getting bitten and killed. Hell... I must escape this shit!
To be continued...