နှစ်ရက်ခန့် ကြာသော် ...
" ရအောင် ရှောင်နေတယ် ! "
ရိပေါ် ဒေါသတွေ မျိုချနေရတယ် ။
သူ အိမ်ရှေ့ကနေ အိမ်နောက်ကို ကြည့်နေရင်း ...
နေမကျ ထိုင်မကျ ။
စောစောသွားပြီး နောက်ကျမှ ပြန်လာတာတောင် မဟုတ်တော့ဘူး ... ။
စက်ရုံမှာ အိပ်တာတဲ့ ...
ဘာလဲ ? ... အဲ့တာက သူ့အိမ်သူ့ယာလား ... ?
ရိပေါ် ဒီညတော့ မရတော့ ...
အနောက်အိမ်မှာ သွား စောင့်အိပ်နေလိုက်တယ် ။
.
.
.
" ပွမ် !"
" ပွမ် !"
ကားသံကြားတယ် ။
နာရီကြည့်တော့ မနက် ၂ နာရီ ထိုးပြီ ။
ရိပေါ် ခပ်မြန်မြန်ဘဲ အောက်ဆင်းပြေးလာတယ်။
.
.
.
ကား စက်သတ်သံကြားပြီးတာနဲ့ အိမ်ထဲ ဒယိမ်းဒယိုင် ဝင်လာသော ဒီလူ ... ။
ရိပေါ် အနားကပ်သွားလိုက်တယ် ။
ရလာသော အရက်နံ့ကြောင့် လူက နှာခေါင်းရှုံ့ခနဲ ...
" အရက်တွေ သောက်လာတာလား ... "
" ကျစ် ! မင်း "
သူ့အသံကြားတော့မှ ရှောင်ကျန့်က သူ့ကို မြင်တယ်။
ပြီးတော့ မျက်နှာက ရှစ်ခေါက်ချိုးနဲ့ ကြည့်နေသေးတယ် ။
ရိပေါ် လက်ပိုက်လိုက်တယ် ။
" အဖွားဝမ်ကတော့ ကျန့်ကျန့်လေး တော်လိုက်တာ ... လိမ္မာလိုက်တာ လူကောင်းလေးလို့ ပြောနေရှာတာ ... ခင်ဗျားက အခုတော့ အရက်သမားဘဲ "
" ဟုတ်တယ် ... အရက်သမား ...
မင်း မမြင်ချင်ရင် ထွက်သွားတော့ ! "
" မထွက်သွားပါဘူး ... ဒါ ကျွန်တော့်အိမ် ... ဝင်ချင်ဝင်မယ် .. ထွက်ချင်ထွက်မယ် ... ခင်ဗျား အမိန့်ပေးစရာ မလိုဘူး "
" ... "
ရှောင်ကျန့်က အတော် မူးနေပုံ ပေါ်တယ် ။
ဖိနပ်ကြိုးတောင်မှ သေချာ မဖြုတ်နိုင် ... ။
" အဲ့တာဘဲ ... အရက်က လူကို အသိစိတ် မဲ့စေတယ် ... ခင်ဗျား ကိုယ့် တာဝန်တောင် ကိုယ် မယူန်ိုင်တော့ဘူးမလား "
" ပွစိပွစိ လာလုပ်မနေနဲ့ ... ပြန်တော့ ! "
" မပြန်နိုင်ပါဘူး ...
ပြောစရာ ရှိရင်တော့ ပြောရမှာဘဲ ... "
" ... "
" အဖွားက ခင်ဗျားကို မေးနေရှာတာ ... သူမ ဘယ်လောက် စိတ်ပူနေတယ် ထင်သလဲ ... ကျွန်တော် မနည်း ချော့ယူထားရတယ် ... သိလား "
" မင်း အပိုတွေ မပြောစမ်းနဲ့ !
အဖွားကို ငါ ဖုန်းဆက် ပြောထားပြီးသား ... "
" ဒါဆို နေစမ်းပါဦး ...
ခင်ဗျားက ဒီလိုဘဲ သွားချင်တဲ့အချိန်သွား ... လာချင်တဲ့အချိန်လာ ... အိပ်ချင်တဲ့နေရာ အိပ်ပြီး ပရမ်းပတာ နေတဲ့ လူမျိုးလား "
" ဟုတ်တယ် ... ပရမ်းပတာဘဲ !"
ဖြုတ်မရတဲ့ ဖိနပ်ကြိုးတွေ ဆက်မဖြုတ်ဘဲ ရှောင်ကျန့်က သူ့ကို ဖြတ်တိုက်ပြီး ထွက်သွားတယ် ။
ရိပေါ် လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ် ။
" နေဦး !
ကျွန်တော် စကားပြောလို့ မပြီးသေးဘူး!"
" ဝမ်ရိပေါ် ... !
မင်း ငါ့ကို လွတ်ထားပေးလိုက်လို့ မရဘူးလား !!"
ရှောင်ကျန့် အကျယ်ကြီး အော်လိုက်တယ် ။
အိမ်တစ်ဆောင်လုံး တိတ်ဆိတ်သွားတယ် ။
.
.
.
" ရှောင်ကျန့် ... "
" ငါ တစ်ယောက်ထဲ နေချင်နေလို့ပါ "
" ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို အော်တယ် "
ဝမ်ရိပေါ်က မျက်ရည်ဝိုင်းလာတယ် ။
" ကျစ် ! ဝမ်ရိပေါ် .. မင်းကွာ ..."
ရှောင်ကျန့် သက်ပြင်း အကြီးကြီး ချလိုက်တယ် ။
မူးနောက်နေတဲ့ သူ့ခေါင်းတွေက အမြင်အာရုံကို နှစ်ထပ်ဖြစ်နေစေပြီ ။ အရက်ရှိန်က တက်လာနေပြီ ...။
ဝမ်ရိပေါ်က ရုတ်တရက် သူ့အင်္ကျီကို ဒေါသတကြီး.ဆွဲလှုပ်လာတယ် ။
" ရှင်းမယ် ... ဒီည အပြီးရှင်းမယ် "
" ကျွန်တော့်ကို အော်တယ် "
" ခင်ဗျား တကယ်ဘဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ?!"
" ခင်ဗျားဆီက အကြောင်း သိရမှ ဖြစ်မယ် "
" ဒီညတော့ ခင်ဗျားကို လွတ်ပေးမယ် ... မထင်နဲ့ !"
" ကျစ် ! ဝမ်ရိပေါ် "
ရှောင်ကျန့် သူ့ လက်တွေကို အတင်းဆွဲဖြုတ်နေတယ် ။ ကျစ်ကျစ် ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကလုံးဝ လွတ်ပေးမလာ ... ။
ရှောင်ကျန့် ခေါင်း နှစ်ဆ မူးလာတယ် ။
အမူးသမား ရှောင်ကျန့်က ဝမ်ရိပေါ် လက်ထဲ အားနဲ့ မာန်နဲ့ အဖွတ်ခံနေရတယ် ။
" ဒုန်း !"
မခံနိုင်တဲ့ နောက်ဆုံး ...
ရှောင်ကျန့် ကြမ်းပြင်ပေါ် လဲကျသွားတယ် ။
.
.
.
" ဟေ့လူ "
" ဟေ့လူ "
" ထဦး !"
" ကျွန်တော့်ကို အော်တဲ့ ကိစ္စရှင်း ... ! "
" ဟေ့လူ !"
ပါးကို လက်ညိုးနဲ့ ထိုးကြည့်တယ် ။
နှစ်ဝင်သွားတာပြီး ပြန်ထွက်လာတာကလွဲရင် ရှောင်ကျန့် နိုးမလာ ... ။
" လူမဟုတ်အောင် သောက်လာတာဘဲ ...
ဒီလိုတွေ ဖြစ်မှာပေါ့ "
ရိပေါ် မျက်စောင်းထိုး လိုက်တယ် ။
" အရက်သမားကြီး "
" သူများကို အော်တယ် "
" အင့်ဟာ ! အင့်ဟာ !"
လက်မောင်းကို နှစ်ချက်လောက် ရိုက်လိုက်တယ်။
" ဒီည ... ကြမ်းပြင်ဘဲ အိပ်ခဲ့တော့ "
" လေဖြတ်သွားလဲ ကောင်းတယ် "
" ခင်ဗျားကို ဒီလိုဘဲ ပညာပြရမှာ ... "
" တစ်ညလုံး ဒီမှာအိပ် ... "
ရိပေါ် ပြောပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာလိုက်တယ် ။
.
.
.
.
.
" ဘုတ် !"
" အဲ့လောက်လေးရသလား "
လူကို ခုတင်ပေါ် ချပေးလိုက်တယ် ။
ရိပေါ်တော့ လက်ပန်းကျသွားတယ် ။
" အရိုးထဲက အားဆိုတာ ဒါကြီးနေမှာ ..."
အားရအောင် မျက်စောင်းထိုးပြီး
ဖိနပ်နဲ့ အပေါ်ဝတ်ကို ချွတ်ပေးလိုက်တယ် ။
စောင်ကို လုံခြုံအောင် ခြုံပေးရင်း ...
" လူဆိုးကြီး !"
" စကားကောင်းတောင် မပြောရသေးဘူး "
" တကယ်ဘဲ စိတ်တိုလိုက်တာ ... "
ရိပေါ် ပွစိပွစိ ပြောနေတယ် ။
.
.
.
" အိုး !"
ရုတ်တရက် သူ့လက်ကို
ခပ်တင်းတင်းဆွဲလာသော လက်တစ်ဖက် ...
သူ သေချာ ကြည့်လိုက်တော့ ရှောင်ကျန့် မျက်လုံးလေးတွေ နည်းနည်း ပွင့်နေသေးတယ် ။
" လွမ်းတယ် ရိပေါ် ..."
ရှောင်ကျန့် အသံက တိုးတိုးလေး ...
" ဘာပြောတာ ... "
ရှောင်ကျန့် နှုတ်ခမ်းနား
ရိပေါ် နားကပ်ပြီး နားထောင် လိုက်တယ် ။
" ကိုယ် လွမ်းနေခဲ့တာ ... "
" ဘာလဲ ... ဘယ်ဟာကို လွမ်းတာလဲ ?"
ရိပေါ် မျက်မောင်းကြုံသွားတယ် ။
" ဘယ်လိုများ ကိုယ့်ကို မမှတ်မိနိုင်ရတာလဲ ?"
" အင့် !"
လက်ကိို ပိုမို ဆွဲယူလိုက်တော့ ရိပေါ်က ရှောင်ကျန့် ကို အုပ်မိုးလျက်သား ဖြစ်သွားတယ် ။
နောက်ပြီး ရှောင်ကျန့် မျက်လုံးတွေ မှိတ်သွားတယ်။
ရိပေါ် အာရုံတွေက နှုတ်ခမ်းအောက်က မှဲ့လေးဆီ,ရောက်သွားတယ် ။ ပြီးတော့ ဖွင့်ဟနေတဲ့ ပါးစပ်ထဲက ယုန်သွားလေးတွေ ... ။
ရိပေါ် လက်ကလေးတွေနဲ့ ထိတွေ့ကြည့်လိုက်တယ်။
.
.
.
" ခင်ဗျားဘဲ ... သေချာတယ် "
ရိပေါ် ပါးလေးတွေ ဆွဲကြည့်လိုက်တယ် ။
" ငယ်ရုပ် မပျောက်သေးဘူးဘဲ ... "
ရိပေါ် သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်တယ် ။
.
.
.
တကယ်တော့ ...
ရိပေါ်က သတင်းစာကို ကုတ်ဖဲ့နေကျ ...
သတင်းစာထဲမှာပါတဲ့ ဝမ်ဝမ့် ရှောင်ကျန့်ဆိုတဲ့သူရဲ့ နှုတ်ခမ်းအောက်က မှဲ့က အမှိုက်စလား သူ တွေးခဲ့ဖူးသေးတယ် ။
ဟုတ်တယ် ...
ရိပေါ် ပြန်လာတာ အမွေကြောင့် မဟုတ်ဘူး ။
နှုတ်ခမ်းအောက်မှာ မဲ့ရှိမရှိစစ်ဆေးချင်ရုံဘဲ ...။
တစ်နည်း ...
ယုန်ကောကော ဟုတ်မဟုတ် စစ်ဆေးချင်ရုံဘဲ ။
ဟုတ်နေတယ်တဲ့ ...
ရိပေါ် ဘာ ဆက်လုပ်ရမလဲ ... ?
____________
___________♡
နောက်တစ်နေ့မနက် ...
" ဘယ် ... ဘယ်လို ရောက်လာတာလဲ ချီယွင် ?"
ရှန်းရဲ့ ပုံစံက အထိန့်တလန့် ဖြစ်နေတယ် ။
ချီယွင် မျက်မောင်းကြုံ့လိုက်တယ် ။
" ဒီအိမ် ... ငါ လာတာ ဘာဖြစ်လို့လဲ
ဘာလဲ ... တစ်ယောက်ယောက် ရှိနေလို့လား "
" မ ... မဟုတ်ပါဘူး "
ရှန်းက လက်တကာကာနဲ့ ပြောတယ် ။
" မင်း သိပ် မူမမှန်ဘူး "
ချီယွင်က မယုံသလိုကြည့်ပြီး အိမ်ကို လျှောက်ပတ်ကြည့်နေတယ် ။
ရှန်း ခပ်မြန်မြန်ဘဲ ရိပေါ် ရေးထားခဲ့တဲ့စာကို တစ်နေရာမှာ ဖွက်လိုက်တယ် ။
ချီယွင်နောက်လိုက်သွားပြီး ...
" ဘယ်သူရှိရမှာလဲ ...
ငါ တစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတာပါ "
" ဆေးရုံက ပြန်လာတော့ ပင်ပန်းသလိုဖြစ်နေလို့ "
ချီယွင် ရှန်းကို ကြည့်လိုက်တယ် ။
ရုတ်တရက် နဖူးပေါ် လက်ရောက်လာတော့ ရှန်း မျက်လုံးဝိုင်းစက်သွားတယ် ။
" ပင်ပန်းရင် နားတော့ ...
စားစရာတွေကို ဆိုင်က ပို့ခိုင်းလိုက်တော့မယ် "
" အင်း အင်း "
ရှန်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ် ။
ချီယွင်က ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတယ် ။
.
.
.
အဲ့တော့မှ ရှန်း သက်ပြင်းချ နိုင်တော့တယ် ။
* ရိပေါ်က ဒီနေ့ဘဲ ထွက်သွားတာတဲ့ ... *
* နေလဲ အပြည့်အဝ မကောင်းသေးဘဲနဲ့ စာလေးတစ်စောင်ထားပြီး ထွက်သွားတယ် *
ဒါပေမဲ့ ချီယွင်ရောက်မလာခင်လေး ထွက်သွားနိုင်တာမို့ တကယ်ဘဲ တော်ပါသေးရဲ့ ... ။
* ကျောက်စိမ်းလက်စွပ်လေးလဲ မပေးရသေး ... သရဲ ဘဝ အကြောင်းတွေလဲ မပြောပြရသေးတော့ ...*
* အဆင်ရော ပြေပါ့မလားဘဲ *
___________
__________♡
" ခွမ်း !"
" မင်း ဒါတွေ လုပ်ပေးစရာမလိုဘူး သွားတော့ ! "
" ရှောင်ကျန့် !"
ရိပေါ် ရှောင်ကျန့် ကော်လံကို ဆွဲယူလိုက်တယ် ။
သူ အရက်သောက်ပြီး နေမကောင်းမှာ စိုးလို့ စွပ်ပြုတ်လေး ယူခဲ့ပေးတာကို ချခွဲရက်တယ် ။
" ခင်ဗျား ရိုင်းလွန်းတယ် မထင်ဘူးလား !"
" ငါက ရိုင်းတယ် ... မှန်တယ်
အဲ့တာကြောင့် ငါနဲ့ လာပတ်သက် မနေနဲ့ "
" ကျန့်ကျန့် !"
" ဝမ်ဝမ် !"
အဖွား ပြေးဝင်လာတယ် ။
" ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကြတာလဲကွယ် "
နှစ်ယောက်စလုံးက မျက်နှာ လွဲထားကြရင်း တိတ်ဆိတ်နေတယ် ။
" ပြဿနာဖြစ်ကြတယ်ဆိုလဲ
အေးအေးဆေးဆေး ရှင်းကြမှပေါ့ကွယ် "
ရှောင်ကျန့်က အလုပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ် ။
ပြန်ထွက်လာတော့ ...
သူနဲ့တူ စာရွက်စာတမ်းတစ်ချို့ ပါလာတယ် ။
" အဖွားဝမ် ...
ဒီမှာ အဖွားရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ ... "
" အားလုံး ပြန်ပေးဖို့ ကျွန်တော် လက်မှတ်ထိုးထားပြီးသား ... မနက်ဖြန်ဘဲ ကျွန်တော် ဒီက ထွက်သွားတော့မှာ ... "
" ကျန့်ကျန့် ... "
အဖွားက အထိန့်တလန့် ဖြစ်သွားတယ် ။
" အဲ့တာတွေ မလိုပါဘူး ... ဒါတွေက ကျန့်ကျန့်ဟာတွေလေ ... အဖွားကို ပြန်ပေးစရာမှ မလိုတာ ... "
အဖွားဝမ်က စာချုပ်တွေ ကြည့်ရင်း ဆိုတယ် ။
" ဝမ်ဝမ်များ ပြန်တောင်းလိုက်တာလားဟင် "
ရိပေါ် စာချုပ်တွေ ကြည့်ပြီး တကယ်ဘဲ မယုံနိုင်...။
" ခင်ဗျား အဲ့တာ ဘာသဘောလဲ !? "
" ဝမ်အိမ်နဲ့ ထပ် မပတ်သက်တော့မဲ့ သဘောဘဲ "
" ဘာ ! ... ခင်ဗျား !
ကျွန်တော် ပြောတာ နားမလည်ဘူးလား"
" ခင်ဗျား ဒီအတိုင်း ထွက်သွားလို့ မရဘူး ! "
" ငါ မင်းလောင်းရိပ်အောက်က လူ မဟုတ်ဘူး ဝမ်ရိပေါ် ... မင်း အမိန့်ပေးစရာမလိုဘူး "
" ရှောင်ကျန့် !"
ရှောင်ကျန့် မျက်နှာလွဲပြီး သူ့ကို ကျောပေးလိုက်တယ် ။
အားလုံး တိတ်ဆိတ်သွားတယ် ။
.
.
.
ရိပေါ် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာတယ် ။
တကယ် ထွက်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ... ?
တကယ်ကြီး သွားလိုက်ရင် ဘယ်လို လုပ်ရပါ့မလဲ !?
" ဖောက် !"
စိတ် လှုပ်ရှားလွန်းနေတာကြောင့် ရိပေါ် တင်းတင်း ကိုင်ထားမိတဲ့ ကြွေဇွန်းက ဖောက်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကြေကျ သွားတယ် ။
ရိပေါ့်လက်က သွေးတွေ ထွက်လာတယ် ။
သူ မနာနိုင်သေး ... ။
ရှောင်ကျန့် ထွက်သွားမှာ ကြောက်တဲ့ စိတ်က ကြီးစိုးနေတယ် ။
" သူငယ်ချင်း ဝမ်ပေါင် !!"
တုံတုံ ပြေးဝင်လာတယ် ။
ရိပေါ့်ကို ချီလို့ အတင်း လှဲချပြီး ...
" ဝမ်ပေါင် ... မေ့လဲလိုက်တော့ ..."
" ဘာ ... "
" မေ့လဲပြလိုက်တော့ ... "
တုံတုံက အကြီးအကျယ် မျက်စပစ်ပြနေတယ် ။
ရိပေါ် သဘောပေါက်သွားပြီး
ရုတ်တရက် မျက်လုံးတွေ မှိတ်ချလိုက်တယ် ။
" ဝမ်ပေါင် !"
" ဝမ်ပေါင် !"
" ဝမ်ပေါင် !"
တုံတုံက အတင်းလှုပ်နိုးနေတယ် ။
ရိပေါ်က ထမလာ ... ။
" အဖွားရေ ... လုပ်ပါဦး
ဝမ်ပေါင် တစ်ခုခု ဖြစ်သွားပြီလား မသိဘူး "
" ဝမ်ဝမ် ... ဝမ်ဝမ် "
အဖွားက သူတို့ဆီ ပြေးလာတယ် ။
" အဖွားရေ ဒုက္ခပါဘဲ ... ဝမ်ပေါင်က အဲ့လိုဘဲ ...
ကိုမာဖြစ်ထားတော့ သူ့ ကျန်းမာရေးကလဲ ပုံမှန် မဟုတ်ဘူး ... အချိန်ပြည့် စစ်ဆေးနေရတာ ..."
" စိတ်ဖိစီးမှုများရင် အဲ့လိုဘဲ မေ့လဲသွားရော ..."
" အခုလဲ ထပ်ဖြစ်ပြန်ပြီ "
" ဆရာဝန်ကလဲ ဒါ အရမ်း အန္တရာယ်များတယ်လို့ ပြောထားပါတယ် ဖွားဖွား "
" ပြီးတော့ သူက သိပ်အားနည်းနေသေးတာ .. "
" ဟင် ... ဟုတ်လား
ဒါဆို ဆရာဝန် ခေါ်ရမှာပေါ့ "
အဖွားဝမ်က ပျားယီးပျာယာ ဖြစ်သွားတယ် ။
" လုပ်ကြဦး ...
တစ်ယောက်ယောက် ဆရာဝန် အမြန် ပင့်ပေး! "
" တုံတုံ ...
သားက ဝမ်ဝမ့်ကို အခန်းထဲ ချီပေးပါကွယ် "
" ဟုတ်ကဲ့ အဖွား ... "
တုံတုံက ကောက်ချီလိုက်တယ် ။
" အင့် !"
" သား မနိုင်ဘူး အဖွား .. ဒီအတိုင်း ...
ခြေတောက်ကနေ ဆွဲခေါ်သွားလိုက်မယ်လေ "
" ဟင် ?"
" မင်း ! ဖယ်စမ်း ! "
ရှောင်ကျန့်က မျက်မောင်းကြီး ကြုတ်ပြီး တုံတုံကို ဖယ်ခိုင်းတယ် ။
" ဟုတ် ... ဟုတ်ကဲ့ "
တုံယွီလဲ ဖယ်ပေးပြီးရော ရှောင်ကျန့် ရိပေါ်ကို စွေ့ခနဲ ပွေ့ချီလိုက်တယ် ။
" ဆရာဝန်ကို ငါ့အခန်းထဲ လွတ်ပေး ... "
" တစ်ယောက် ဆေးသေတ္တာ အမြန် ယူခဲ့ ..."
" ဟုတ်ကဲ့ !"
အိမ်အကူတွေက အပြေးအလွားလုပ်ကြတယ် ။
ရှောင်ကျန့် ရိပေါ်ကို သူ့အခန်းထဲ ချီခေါ်သွားတယ် ။
.
.
.
တုံတုံက အနောက်မှာ ရပ်နေတယ် ။
ရှောင်ကျန့်က ရိပေါ့်လက်ကို ဆေးစီးပေးနေရင်း...
" ဆရာဝန်က အခုထိ မရောက်နိုင်သေးဘူးလား !"
" ဗျာ ?"
သူ့ကို စိတ်မရှည်သလို မျက်လုံးနဲ့ ကြည့်လာတယ် ။
တုံယွီ တံတွေးမျိုချလိုက်ပြီး ...
" ရောက် ... ရောက်တော့မှာပါဗျ "
" ပွမ် ... ပွမ် !"
" ရောက်ပြီ ထင်တယ် ...
ကျွန်တော် သွားခေါ်ခဲ့မယ်နော် "
တုံတုံ အမြန် ပြေးဆင်း ခဲ့ရတယ် ။
.
.
.
" ဆရာဝန် ရောက်ပါပြီ "
ရှောင်ကျန့်က ဆရာဝန် စစ်ဆေးတာကို သေချာ
ကြည့်နေတယ် ။
ဆရာဝန်က ရှောင်ကျန့်နဲ့ တုံတုံကို မော်ကြည့်လာတော့ တုံတုံ မျက်စ ပင့်ပြလိုက်တယ် ။
" အဟမ်း ! စိတ်နဲ့ဆိုင်တဲ့ ပြဿနာပါ "
" လူနာ စိတ်ချမ်းသာဖို့ လိုပါမယ် ...
ကိုမာဖြစ်ဖူးထားတော့ သာမန်လူတွေထက် အားနည်းနေမှာ အမှန်ဘဲ "
" လူနာက အတတ်နိုင်ဆုံး စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားပေးပါ "
" ဆေးစာ ရေးပေးခဲ့ပါမယ် "
" အာဟာရ ရှိတာတွေ များများ စားခိုင်းပါ "
" အဓိကက စိတ်ဘဲမလား ... ဆရာ "
တုံတုံ ဝင်မေးလိုက်တယ် ။
" ဟုတ်ပါတယ် ...
စိတ်ချမ်းသာဖို့က အဓိကပါ "
" ဟုတ်ကဲ့ ... ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ
ကျွန်တော် လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ် "
တုံတုံက ဆရာဝန် လက်ဆွဲအိတ်လေး ကူသယ်လို့ ထွက်သွားတယ် ။
အဖွားကိုလဲ မျက်စပင့်ပြလိုက်တယ် ။
တုံယွီ ခုနကတည်းက ညှိထားပြီးသား ...
* အဖွားလဲ ကြံရာပါဘဲ *
" မင်း ကံမကောင်းလိုက်တာ ဝမ်ဝမ်ရယ် ... "
အဖွားက ဝမ်းပမ်တနည်း ပြောလာတယ် ။
" အဖွားကလဲ အိုမင်းနေပြီ ... မြေးကလဲ နေမကောင်းတော့ နောက်ကို အဖွားတို့ အချင်းချင်းဘဲ စောင့်ရှောက်ရတော့မယ် "
ရှောင်ကျန့် လက်သီးဆုပ်လိုက်တယ်။
" စိတ်မပူပါနဲ့ ဝမ်ဝမ် ... အဖွား မြေးကို ရှာကျွေးမှာပါ ... ဒီ အဖွား အိုမင်းနေလဲ အလုပ်လုပ်ပြီး နေမကောင်းတဲ့ မြေးကို ကုသပေးမှာ ... "
အဖွားက ရှောင်ကျန့်ကို ကြည့်လာတယ် ။
" ကျန့်ကျန့်လဲ ပျော်ပျော်နေနော် ...
ဒီအိမ်က ကျန့်ကျန့်ကို သိပ် လိုအပ်နေပေမဲ့ ... ကျန့်ကျန့် မပျော်ဘူးဆိုလဲ ဆွဲမထားရက်ပါဘူးကွယ်"
ရှောင်ကျန့် ခေါင်းငုံလိုက်တယ် ။
" ကျန်တာတွေတော့ ...
အဖွားတို့ ထိုက်နဲ့ အဖွားတို့ကံဘဲ ရှိပါစေတော့..."
အဖွားက ညိုးငယ်စွာ ဆိုနေတယ် ။
ရှောင်ကျန့် စိတ်မကောင်း ဖြစ်ပေါ်သွားရတယ် ။
မှန်တာဘဲ ...
ဒီ,မြေးအဖွားနှစ်ယောက်ထဲ ကျန်မှာဘဲ ... ။
ရှောင်ကျန့် စိတ်လျော့လိုက်တယ် ။
" အဖွား "
" ပြောလေ ... ကျန့်ကျန့် "
" ကျွန်တော် မနက်ဖြန် ထွက်မသွားတော့ဘူး "
" ဟင် ?"
အဖွားက တအံတသြ ကြည့်လာတယ် ။
စောင်ထဲက ရိပေါ် လက်သီးလေးတွေတော့ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားတယ် ။
" ကျွန်တော် ထွက်မသွားတော့ဘူး
အဖွားတို့ကို စောင့်ရှောက်ပေးမှာပါ "
" ဘယ်လို ? ...
ကျန့်ကျန့် တကယ် ပြောနေတာလား "
ရှောင်ကျန့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ် ။
အဖွားက သိပ် ဝမ်းသာသွားတယ် ။
" ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ ကျန့်ကျန့်ရယ် ...
အဖွား သားကို တကယ်ဘဲ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ"
" အဖွားတို့က သားကို သိပ်လိုအပ်တာ ...
အရမ်းလဲ ချစ်တာပါကွယ် ... "
" ကျန်ကျန့်က အဖွားတို့အိမ်ရဲ့
ပင်မထောင့်တိုင်လေးဘဲ ... "
" ဝမ်ဝမ်က ဆိုးရင် ၊ မလိမ္မာရင် ကျန့်ကျန့်က နာနာလေး ရိုက်ပစ်လိုက် ... အဖွား ခွင့်ပြုတယ် .. အိမ်ကတော့ ထွက်မသွားပါနဲ့ကွယ် "
" ကျွန်တော် နားလည်ပါပြီ ... အဖွား "
အဖွားက ရှောင်ကျန့် ပါးလေးဆွဲလိုက်တယ် ။
" ကျန့်ကျန့် မနက်စာ ဘာမှ မစားရသေးဘူးမလား
သား စားဖို့ အဖွားတစ်ခုခု သွားလုပ်ပေးမယ် "
" ကျွန်တော်က ရပါတယ် "
" နေပါ ... အဖွား လုပ်ပေးခဲ့မယ် စောင့်နေနော် "
အဖွားက ရှောင်ကျန့် ခေါင်းလေး ပုတ်လို့ ထွက်သွားတယ် ။
.
.
.
အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်မှန်း သိတယ် ။
ရိပေါ် ကြားနေတာ အသက်ရှူသံလေးတစ်ခု ... ။
မျက်လုံးပွင့်ချင်ပေမဲ့ မဖွင့်ရဲ ... ။
သက်ပြင်းချသံကြားတယ် ။
ရှောင်ကျန့်က ဒဏ်ရာရသွားတဲ့ သူ့လက်ကို
ဖွဖွကလေး ကိုင်လာတယ် ။
" ဖူး !"
ညင်ညင်သာသာလေး လေမှုတ်ပေးနေတယ် ။
ရိပေါ် အသက့်အောင့်ထားမိတယ် ။
" ကျန်းမာအောင်တော့ နေပါ ... "
.
.
.
" ချပ် !"
အခန်းတံခါး ပိတ်သွားမှ
ရိပေါ် မျက်လုံးတွေ ဖွင့်လိုက်တယ် ။
အခုမှဘဲ အသက်ပြန်ရှူနိုင်တော့တယ် ။
" ဝါး ... ဒီလိုလဲ နူးညံတတ်သေးတာလား "
ရိပေါ် နှလုံးတွေ ခုန်နေတာများ အဆမတန်ဘဲ ...။
" ချပ် !"
တံခါးသံကြားတော့
ရိပေါ် မျက်လုံး မြန်မြန် ပြန်ပိတ်လိုက်တယ် ။
တစ်စုံတစ်ယောက် လမ်းလျှောက်လာတယ် ။
" ဝမ်ပေါင် ... ငါပါ တုံတုံ "
ရိပေါ် မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ် ။
" တုံယွီ ... မင်း "
" အင်း ... ဟုတ်တယ်
ဘယ်လိုလဲ တော်တယ်မလား "
" အင်း ... အရမ်းတော်တယ် "
" ချောကလက် ဘယ်နှ box လဲ "
" ၁၀ box ၁၀ box "
တုံယွီက မျက်ခုံးပင့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ် ။
.
.
.
" ကြိုက်လား ... ဝမ်ပေါင် "
" ဟမ် ... ဪ ကြိုက်တာပေါ့
မင်း နည်းလမ်း အရမ်းကောင်းတယ် ... "
" မဟုတ်ဘူး .. လူကို မေးတာ .. "
" ဟမ် "
" အဲဒီလူကိုလေ ... "
ရိပေါ်က တိတ်ဆိိတ်သွားတယ် ။
.
.
.
" ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပေါ့ ဝမ်ပေါင် "
" အင်း ကြိုက်တယ် "
ရိပေါ်က လက်သီးဆုပ်ပြီး ဖြေတယ် ။
" အဲ့လို ဖြစ်မယ်ဆိုတာ သိသားဘဲ "
" ဒါပေမဲ့ သူက ငါ့ကို တော်တော်လေး သဘောမကျဘူးနဲ့ တူတယ် ... လက်လဲ ထပ်တော့မှာ ... "
ရိပေါ်က ခေါင်းငုံ့လိုက်တယ် ။
" မကြိုးစားကြည့်တာ မင်းပုံစံ မဟုတ်ပါဘူး ရိပေါ်ရာ ... မင်းက အပျင်းပြေ သိကြားမင်းတောင် တက်လုပ်ချင်နေတဲ့ ကောင် "
ရိပေါ်က နှုတ်ခမ်းဆူလိုက်တယ် ။
" အခုဟာက သိကြားမင်းတောင် ခေါင််းရှုပ်နေရတဲ့ အချစ်ရေး ... အဲ့တာကို သိလား "
" ဝမ်ပေါင်က လက်လျော့မှာ ကျနေတာဘဲ "
" လက်တော့ လျော့စရာလားလေ ... "
" အဲ့လိုမှပေါ့ ... "
တုံယွီက လက်ပေးတယ် ။
ရိပေါ် သူနဲ့ လက်သီးချင်း တိုက်လိုက်တယ် ။
" fighting ဝမ်ပေါင်
မင်းမှာ အခွင့်အရေး ရှိသေးတယ် "
" အင်း ... တုံတုံ "
ရိပေါ်က ပြုံးပြီး အိပ်ယာပေါ် လှဲချလိုက်တယ် ။
လက်ကလေးကို ထောင်ကြည့်တော့ လှလှပပစီးထားတဲ့ ပတ်တီး ... ။
ရိပေါ် ကျေကျေနပ်နပ် ပြုံးလိုက်တယ် ။
______________________________________________________________________________________♡
Aini ❤💚
Double up ...
Sorry for no update days ... I 'm sick .
Thank you for reviews .
I love this so much .
Thank you ... Thank you ... Thank you
Thank you so much ...
________________________________________________________________________________________♡
36
ႏွစ္ရက္ခန္႔ ၾကာေသာ္ ...
" ရေအာင္ ေ႐ွာင္ေနတယ္ ! "
ရိေပၚ ေဒါသေတြ မ်ိဳခ်ေနရတယ္ ။
သူ အိမ္ေ႐ွ႕ကေန အိမ္ေနာက္ကို ၾကည့္ေနရင္း ...
ေနမက် ထိုင္မက် ။
ေစာေစာသြားၿပီး ေနာက္က်မွ ျပန္လာတာေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ... ။
စက္႐ုံမွာ အိပ္တာတဲ့ ...
ဘာလဲ ? ... အဲ့တာက သူ႕အိမ္သူ႕ယာလား ... ?
ရိေပၚ ဒီညေတာ့ မရေတာ့ ...
အေနာက္အိမ္မွာ သြား ေစာင့္အိပ္ေနလိုက္တယ္ ။
.
.
.
" ပြမ္ !"
" ပြမ္ !"
ကားသံၾကားတယ္ ။
နာရီၾကည့္ေတာ့ မနက္ ၂ နာရီ ထိုးၿပီ ။
ရိေပၚ ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲ ေအာက္ဆင္းေျပးလာတယ္။
.
.
.
ကား စက္သတ္သံၾကားၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ထဲ ဒယိမ္းဒယိုင္ ဝင္လာေသာ ဒီလူ ... ။
ရိေပၚ အနားကပ္သြားလိုက္တယ္ ။
ရလာေသာ အရက္နံ႔ေၾကာင့္ လူက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ခနဲ ...
" အရက္ေတြ ေသာက္လာတာလား ... "
" က်စ္ ! မင္း "
သူ႕အသံၾကားေတာ့မွ ေ႐ွာင္က်န္႔က သူ႕ကို ျမင္တယ္။
ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာက ႐ွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္ေနေသးတယ္ ။
ရိေပၚ လက္ပိုက္လိုက္တယ္ ။
" အဖြားဝမ္ကေတာ့ က်န္႔က်န္႔ေလး ေတာ္လိုက္တာ ... လိမၼာလိုက္တာ လူေကာင္းေလးလို႔ ေျပာေန႐ွာတာ ... ခင္ဗ်ားက အခုေတာ့ အရက္သမားဘဲ "
" ဟုတ္တယ္ ... အရက္သမား ...
မင္း မျမင္ခ်င္ရင္ ထြက္သြားေတာ့ ! "
" မထြက္သြားပါဘူး ... ဒါ ကြၽန္ေတာ္႕အိမ္ ... ဝင္ခ်င္ဝင္မယ္ .. ထြက္ခ်င္ထြက္မယ္ ... ခင္ဗ်ား အမိန္႔ေပးစရာ မလိုဘူး "
" ... "
ေ႐ွာင္က်န္႔က အေတာ္ မူးေနပုံ ေပၚတယ္ ။
ဖိနပ္ႀကိဳးေတာင္မွ ေသခ်ာ မျဖဳတ္ႏိုင္ ... ။
" အဲ့တာဘဲ ... အရက္က လူကို အသိစိတ္ မဲ့ေစတယ္ ... ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ တာဝန္ေတာင္ ကိုယ္ မယူန္ိဳင္ေတာ့ဘူးမလား "
" ပြစိပြစိ လာလုပ္မေနနဲ႔ ... ျပန္ေတာ့ ! "
" မျပန္ႏိုင္ပါဘူး ...
ေျပာစရာ ႐ွိရင္ေတာ့ ေျပာရမွာဘဲ ... "
" ... "
" အဖြားက ခင္ဗ်ားကို ေမးေန႐ွာတာ ... သူမ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပူေနတယ္ ထင္သလဲ ... ကြၽန္ေတာ္ မနည္း ေခ်ာ့ယူထားရတယ္ ... သိလား "
" မင္း အပိုေတြ မေျပာစမ္းနဲ႔ !
အဖြားကို ငါ ဖုန္းဆက္ ေျပာထားၿပီးသား ... "
" ဒါဆို ေနစမ္းပါဦး ...
ခင္ဗ်ားက ဒီလိုဘဲ သြားခ်င္တဲ့အခ်ိန္သြား ... လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္လာ ... အိပ္ခ်င္တဲ့ေနရာ အိပ္ၿပီး ပရမ္းပတာ ေနတဲ့ လူမ်ိဳးလား "
" ဟုတ္တယ္ ... ပရမ္းပတာဘဲ !"
ျဖဳတ္မရတဲ့ ဖိနပ္ႀကိဳးေတြ ဆက္မျဖဳတ္ဘဲ ေ႐ွာင္က်န္႔က သူ႕ကို ျဖတ္တိုက္ၿပီး ထြက္သြားတယ္ ။
ရိေပၚ လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္ ။
" ေနဦး !
ကြၽန္ေတာ္ စကားေျပာလို႔ မၿပီးေသးဘူး!"
" ဝမ္ရိေပၚ ... !
မင္း ငါ့ကို လြတ္ထားေပးလိုက္လို႔ မရဘူးလား !!"
ေ႐ွာင္က်န္႔ အက်ယ္ႀကီး ေအာ္လိုက္တယ္ ။
အိမ္တစ္ေဆာင္လုံး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္ ။
.
.
.
" ေ႐ွာင္က်န္႔ ... "
" ငါ တစ္ေယာက္ထဲ ေနခ်င္ေနလို႔ပါ "
" ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္႕ကို ေအာ္တယ္ "
ဝမ္ရိေပၚက မ်က္ရည္ဝိုင္းလာတယ္ ။
" က်စ္ ! ဝမ္ရိေပၚ .. မင္းကြာ ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ သက္ျပင္း အႀကီးႀကီး ခ်လိုက္တယ္ ။
မူးေနာက္ေနတဲ့ သူ႕ေခါင္းေတြက အျမင္အာ႐ုံကို ႏွစ္ထပ္ျဖစ္ေနေစၿပီ ။ အရက္႐ွိန္က တက္လာေနၿပီ ...။
ဝမ္ရိေပၚက ႐ုတ္တရက္ သူ႕အက်ႌကို ေဒါသတႀကီး.ဆြဲလႈပ္လာတယ္ ။
" ႐ွင္းမယ္ ... ဒီည အၿပီး႐ွင္းမယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္႕ကို ေအာ္တယ္ "
" ခင္ဗ်ား တကယ္ဘဲ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ?!"
" ခင္ဗ်ားဆီက အေၾကာင္း သိရမွ ျဖစ္မယ္ "
" ဒီညေတာ့ ခင္ဗ်ားကို လြတ္ေပးမယ္ ... မထင္နဲ႔ !"
" က်စ္ ! ဝမ္ရိေပၚ "
ေ႐ွာင္က်န္႔ သူ႕ လက္ေတြကို အတင္းဆြဲျဖဳတ္ေနတယ္ ။ က်စ္က်စ္ ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေတြကလုံးဝ လြတ္ေပးမလာ ... ။
ေ႐ွာင္က်န္႔ ေခါင္း ႏွစ္ဆ မူးလာတယ္ ။
အမူးသမား ေ႐ွာင္က်န္႔က ဝမ္ရိေပၚ လက္ထဲ အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ အဖြတ္ခံေနရတယ္ ။
" ဒုန္း !"
မခံႏိုင္တဲ့ ေနာက္ဆုံး ...
ေ႐ွာင္က်န္႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်သြားတယ္ ။
.
.
.
" ေဟ့လူ "
" ေဟ့လူ "
" ထဦး !"
" ကြၽန္ေတာ္႕ကို ေအာ္တဲ့ ကိစၥ႐ွင္း ... ! "
" ေဟ့လူ !"
ပါးကို လက္ညိဳးနဲ႔ ထိုးၾကည့္တယ္ ။
ႏွစ္ဝင္သြားတာၿပီး ျပန္ထြက္လာတာကလြဲရင္ ေ႐ွာင္က်န္႔ ႏိုးမလာ ... ။
" လူမဟုတ္ေအာင္ ေသာက္လာတာဘဲ ...
ဒီလိုေတြ ျဖစ္မွာေပါ့ "
ရိေပၚ မ်က္ေစာင္းထိုး လိုက္တယ္ ။
" အရက္သမားႀကီး "
" သူမ်ားကို ေအာ္တယ္ "
" အင့္ဟာ ! အင့္ဟာ !"
လက္ေမာင္းကို ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ႐ိုက္လိုက္တယ္။
" ဒီည ... ၾကမ္းျပင္ဘဲ အိပ္ခဲ့ေတာ့ "
" ေလျဖတ္သြားလဲ ေကာင္းတယ္ "
" ခင္ဗ်ားကို ဒီလိုဘဲ ပညာျပရမွာ ... "
" တစ္ညလုံး ဒီမွာအိပ္ ... "
ရိေပၚ ေျပာၿပီး အိမ္ထဲ ဝင္လာလိုက္တယ္ ။
.
.
.
.
.
" ဘုတ္ !"
" အဲ့ေလာက္ေလးရသလား "
လူကို ခုတင္ေပၚ ခ်ေပးလိုက္တယ္ ။
ရိေပၚေတာ့ လက္ပန္းက်သြားတယ္ ။
" အ႐ိုးထဲက အားဆိုတာ ဒါႀကီးေနမွာ ..."
အားရေအာင္ မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး
ဖိနပ္နဲ႔ အေပၚဝတ္ကို ခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္ ။
ေစာင္ကို လုံျခဳံေအာင္ ျခဳံေပးရင္း ...
" လူဆိုးႀကီး !"
" စကားေကာင္းေတာင္ မေျပာရေသးဘူး "
" တကယ္ဘဲ စိတ္တိုလိုက္တာ ... "
ရိေပၚ ပြစိပြစိ ေျပာေနတယ္ ။
.
.
.
" အိုး !"
႐ုတ္တရက္ သူ႕လက္ကို
ခပ္တင္းတင္းဆြဲလာေသာ လက္တစ္ဖက္ ...
သူ ေသခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေ႐ွာင္က်န္႔ မ်က္လုံးေလးေတြ နည္းနည္း ပြင့္ေနေသးတယ္ ။
" လြမ္းတယ္ ရိေပၚ ..."
ေ႐ွာင္က်န္႔ အသံက တိုးတိုးေလး ...
" ဘာေျပာတာ ... "
ေ႐ွာင္က်န္႔ ႏႈတ္ခမ္းနား
ရိေပၚ နားကပ္ၿပီး နားေထာင္ လိုက္တယ္ ။
" ကိုယ္ လြမ္းေနခဲ့တာ ... "
" ဘာလဲ ... ဘယ္ဟာကို လြမ္းတာလဲ ?"
ရိေပၚ မ်က္ေမာင္းၾကဳံသြားတယ္ ။
" ဘယ္လိုမ်ား ကိုယ့္ကို မမွတ္မိႏိုင္ရတာလဲ ?"
" အင့္ !"
လက္ကိိဳ ပိုမို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ရိေပၚက ေ႐ွာင္က်န္႔ ကို အုပ္မိုးလ်က္သား ျဖစ္သြားတယ္ ။
ေနာက္ၿပီး ေ႐ွာင္က်န္႔ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္သြားတယ္။
ရိေပၚ အာ႐ုံေတြက ႏႈတ္ခမ္းေအာက္က မွဲ႔ေလးဆီ,ေရာက္သြားတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ဖြင့္ဟေနတဲ့ ပါးစပ္ထဲက ယုန္သြားေလးေတြ ... ။
ရိေပၚ လက္ကေလးေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ၾကည့္လိုက္တယ္။
.
.
.
" ခင္ဗ်ားဘဲ ... ေသခ်ာတယ္ "
ရိေပၚ ပါးေလးေတြ ဆြဲၾကည့္လိုက္တယ္ ။
" ငယ္႐ုပ္ မေပ်ာက္ေသးဘူးဘဲ ... "
ရိေပၚ သေဘာက်စြာ ျပဳံးလိုက္တယ္ ။
.
.
.
တကယ္ေတာ့ ...
ရိေပၚက သတင္းစာကို ကုတ္ဖဲ့ေနက် ...
သတင္းစာထဲမွာပါတဲ့ ဝမ္ဝမ့္ ေ႐ွာင္က်န္႔ဆိုတဲ့သူရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေအာက္က မွဲ႔က အမိႈက္စလား သူ ေတြးခဲ့ဖူးေသးတယ္ ။
ဟုတ္တယ္ ...
ရိေပၚ ျပန္လာတာ အေမြေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး ။
ႏႈတ္ခမ္းေအာက္မွာ မဲ့႐ွိမ႐ွိစစ္ေဆးခ်င္႐ုံဘဲ ...။
တစ္နည္း ...
ယုန္ေကာေကာ ဟုတ္မဟုတ္ စစ္ေဆးခ်င္႐ုံဘဲ ။
ဟုတ္ေနတယ္တဲ့ ...
ရိေပၚ ဘာ ဆက္လုပ္ရမလဲ ... ?
____________
___________♡
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ...
" ဘယ္ ... ဘယ္လို ေရာက္လာတာလဲ ခ်ီယြင္ ?"
႐ွန္းရဲ႕ ပုံစံက အထိန္႔တလန္႔ ျဖစ္ေနတယ္ ။
ခ်ီယြင္ မ်က္ေမာင္းၾကဳံ႕လိုက္တယ္ ။
" ဒီအိမ္ ... ငါ လာတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ
ဘာလဲ ... တစ္ေယာက္ေယာက္ ႐ွိေနလို႔လား "
" မ ... မဟုတ္ပါဘူး "
႐ွန္းက လက္တကာကာနဲ႔ ေျပာတယ္ ။
" မင္း သိပ္ မူမမွန္ဘူး "
ခ်ီယြင္က မယုံသလိုၾကည့္ၿပီး အိမ္ကို ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ေနတယ္ ။
႐ွန္း ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲ ရိေပၚ ေရးထားခဲ့တဲ့စာကို တစ္ေနရာမွာ ဖြက္လိုက္တယ္ ။
ခ်ီယြင္ေနာက္လိုက္သြားၿပီး ...
" ဘယ္သူ႐ွိရမွာလဲ ...
ငါ တစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိေနတာပါ "
" ေဆး႐ုံက ျပန္လာေတာ့ ပင္ပန္းသလိုျဖစ္ေနလို႔ "
ခ်ီယြင္ ႐ွန္းကို ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
႐ုတ္တရက္ နဖူးေပၚ လက္ေရာက္လာေတာ့ ႐ွန္း မ်က္လုံးဝိုင္းစက္သြားတယ္ ။
" ပင္ပန္းရင္ နားေတာ့ ...
စားစရာေတြကို ဆိုင္က ပို႔ခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္ "
" အင္း အင္း "
႐ွန္း ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္ ။
ခ်ီယြင္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္ ။
.
.
.
အဲ့ေတာ့မွ ႐ွန္း သက္ျပင္းခ် ႏိုင္ေတာ့တယ္ ။
* ရိေပၚက ဒီေန႔ဘဲ ထြက္သြားတာတဲ့ ... *
* ေနလဲ အျပည့္အဝ မေကာင္းေသးဘဲနဲ႔ စာေလးတစ္ေစာင္ထားၿပီး ထြက္သြားတယ္ *
ဒါေပမဲ့ ခ်ီယြင္ေရာက္မလာခင္ေလး ထြက္သြားႏိုင္တာမို႔ တကယ္ဘဲ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ... ။
* ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ေလးလဲ မေပးရေသး ... သရဲ ဘဝ အေၾကာင္းေတြလဲ မေျပာျပရေသးေတာ့ ...*
* အဆင္ေရာ ေျပပါ့မလားဘဲ *
___________
__________♡
" ခြမ္း !"
" မင္း ဒါေတြ လုပ္ေပးစရာမလိုဘူး သြားေတာ့ ! "
" ေ႐ွာင္က်န္႔ !"
ရိေပၚ ေ႐ွာင္က်န္႔ ေကာ္လံကို ဆြဲယူလိုက္တယ္ ။
သူ အရက္ေသာက္ၿပီး ေနမေကာင္းမွာ စိုးလို႔ စြပ္ျပဳတ္ေလး ယူခဲ့ေပးတာကို ခ်ခြဲရက္တယ္ ။
" ခင္ဗ်ား ႐ိုင္းလြန္းတယ္ မထင္ဘူးလား !"
" ငါက ႐ိုင္းတယ္ ... မွန္တယ္
အဲ့တာေၾကာင့္ ငါနဲ႔ လာပတ္သက္ မေနနဲ႔ "
" က်န္႔က်န္႔ !"
" ဝမ္ဝမ္ !"
အဖြား ေျပးဝင္လာတယ္ ။
" ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ၾကတာလဲကြယ္ "
ႏွစ္ေယာက္စလုံးက မ်က္ႏွာ လြဲထားၾကရင္း တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ။
" ျပႆနာျဖစ္ၾကတယ္ဆိုလဲ
ေအးေအးေဆးေဆး ႐ွင္းၾကမွေပါ့ကြယ္ "
ေ႐ွာင္က်န္႔က အလုပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားတယ္ ။
ျပန္ထြက္လာေတာ့ ...
သူနဲ႔တူ စာ႐ြက္စာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ ပါလာတယ္ ။
" အဖြားဝမ္ ...
ဒီမွာ အဖြားရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ... "
" အားလုံး ျပန္ေပးဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ လက္မွတ္ထိုးထားၿပီးသား ... မနက္ျဖန္ဘဲ ကြၽန္ေတာ္ ဒီက ထြက္သြားေတာ့မွာ ... "
" က်န္႔က်န္႔ ... "
အဖြားက အထိန္႔တလန္႔ ျဖစ္သြားတယ္ ။
" အဲ့တာေတြ မလိုပါဘူး ... ဒါေတြက က်န္႔က်န္႔ဟာေတြေလ ... အဖြားကို ျပန္ေပးစရာမွ မလိုတာ ... "
အဖြားဝမ္က စာခ်ဳပ္ေတြ ၾကည့္ရင္း ဆိုတယ္ ။
" ဝမ္ဝမ္မ်ား ျပန္ေတာင္းလိုက္တာလားဟင္ "
ရိေပၚ စာခ်ဳပ္ေတြ ၾကည့္ၿပီး တကယ္ဘဲ မယုံႏိုင္...။
" ခင္ဗ်ား အဲ့တာ ဘာသေဘာလဲ !? "
" ဝမ္အိမ္နဲ႔ ထပ္ မပတ္သက္ေတာ့မဲ့ သေဘာဘဲ "
" ဘာ ! ... ခင္ဗ်ား !
ကြၽန္ေတာ္ ေျပာတာ နားမလည္ဘူးလား"
" ခင္ဗ်ား ဒီအတိုင္း ထြက္သြားလို႔ မရဘူး ! "
" ငါ မင္းေလာင္းရိပ္ေအာက္က လူ မဟုတ္ဘူး ဝမ္ရိေပၚ ... မင္း အမိန္႔ေပးစရာမလိုဘူး "
" ေ႐ွာင္က်န္႔ !"
ေ႐ွာင္က်န္႔ မ်က္ႏွာလြဲၿပီး သူ႕ကို ေက်ာေပးလိုက္တယ္ ။
အားလုံး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္ ။
.
.
.
ရိေပၚ စိတ္ေတြ လႈပ္႐ွားလာတယ္ ။
တကယ္ ထြက္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ... ?
တကယ္ႀကီး သြားလိုက္ရင္ ဘယ္လို လုပ္ရပါ့မလဲ !?
" ေဖာက္ !"
စိတ္ လႈပ္႐ွားလြန္းေနတာေၾကာင့္ ရိေပၚ တင္းတင္း ကိုင္ထားမိတဲ့ ေႂကြဇြန္းက ေဖာက္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ေၾကက် သြားတယ္ ။
ရိေပၚ့လက္က ေသြးေတြ ထြက္လာတယ္ ။
သူ မနာႏိုင္ေသး ... ။
ေ႐ွာင္က်န္႔ ထြက္သြားမွာ ေၾကာက္တဲ့ စိတ္က ႀကီးစိုးေနတယ္ ။
" သူငယ္ခ်င္း ဝမ္ေပါင္ !!"
တုံတုံ ေျပးဝင္လာတယ္ ။
ရိေပၚ့ကို ခ်ီလို႔ အတင္း လွဲခ်ၿပီး ...
" ဝမ္ေပါင္ ... ေမ့လဲလိုက္ေတာ့ ..."
" ဘာ ... "
" ေမ့လဲျပလိုက္ေတာ့ ... "
တုံတုံက အႀကီးအက်ယ္ မ်က္စပစ္ျပေနတယ္ ။
ရိေပၚ သေဘာေပါက္သြားၿပီး
႐ုတ္တရက္ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ခ်လိုက္တယ္ ။
" ဝမ္ေပါင္ !"
" ဝမ္ေပါင္ !"
" ဝမ္ေပါင္ !"
တုံတုံက အတင္းလႈပ္ႏိုးေနတယ္ ။
ရိေပၚက ထမလာ ... ။
" အဖြားေရ ... လုပ္ပါဦး
ဝမ္ေပါင္ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားၿပီလား မသိဘူး "
" ဝမ္ဝမ္ ... ဝမ္ဝမ္ "
အဖြားက သူတို႔ဆီ ေျပးလာတယ္ ။
" အဖြားေရ ဒုကၡပါဘဲ ... ဝမ္ေပါင္က အဲ့လိုဘဲ ...
ကိုမာျဖစ္ထားေတာ့ သူ႕ က်န္းမာေရးကလဲ ပုံမွန္ မဟုတ္ဘူး ... အခ်ိန္ျပည့္ စစ္ေဆးေနရတာ ..."
" စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားရင္ အဲ့လိုဘဲ ေမ့လဲသြားေရာ ..."
" အခုလဲ ထပ္ျဖစ္ျပန္ၿပီ "
" ဆရာဝန္ကလဲ ဒါ အရမ္း အႏၲရာယ္မ်ားတယ္လို႔ ေျပာထားပါတယ္ ဖြားဖြား "
" ၿပီးေတာ့ သူက သိပ္အားနည္းေနေသးတာ .. "
" ဟင္ ... ဟုတ္လား
ဒါဆို ဆရာဝန္ ေခၚရမွာေပါ့ "
အဖြားဝမ္က ပ်ားယီးပ်ာယာ ျဖစ္သြားတယ္ ။
" လုပ္ၾကဦး ...
တစ္ေယာက္ေယာက္ ဆရာဝန္ အျမန္ ပင့္ေပး! "
" တုံတုံ ...
သားက ဝမ္ဝမ့္ကို အခန္းထဲ ခ်ီေပးပါကြယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ အဖြား ... "
တုံတုံက ေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္ ။
" အင့္ !"
" သား မႏိုင္ဘူး အဖြား .. ဒီအတိုင္း ...
ေျခေတာက္ကေန ဆြဲေခၚသြားလိုက္မယ္ေလ "
" ဟင္ ?"
" မင္း ! ဖယ္စမ္း ! "
ေ႐ွာင္က်န္႔က မ်က္ေမာင္းႀကီး ၾကဳတ္ၿပီး တုံတုံကို ဖယ္ခိုင္းတယ္ ။
" ဟုတ္ ... ဟုတ္ကဲ့ "
တုံယြီလဲ ဖယ္ေပးၿပီးေရာ ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚကို ေစြ႕ခနဲ ေပြ႕ခ်ီလိုက္တယ္ ။
" ဆရာဝန္ကို ငါ့အခန္းထဲ လြတ္ေပး ... "
" တစ္ေယာက္ ေဆးေသတၱာ အျမန္ ယူခဲ့ ..."
" ဟုတ္ကဲ့ !"
အိမ္အကူေတြက အေျပးအလြားလုပ္ၾကတယ္ ။
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရိေပၚကို သူ႕အခန္းထဲ ခ်ီေခၚသြားတယ္ ။
.
.
.
တုံတုံက အေနာက္မွာ ရပ္ေနတယ္ ။
ေ႐ွာင္က်န္႔က ရိေပၚ့လက္ကို ေဆးစီးေပးေနရင္း...
" ဆရာဝန္က အခုထိ မေရာက္ႏိုင္ေသးဘူးလား !"
" ဗ်ာ ?"
သူ႕ကို စိတ္မ႐ွည္သလို မ်က္လုံးနဲ႔ ၾကည့္လာတယ္ ။
တုံယြီ တံေတြးမ်ိဳခ်လိုက္ၿပီး ...
" ေရာက္ ... ေရာက္ေတာ့မွာပါဗ် "
" ပြမ္ ... ပြမ္ !"
" ေရာက္ၿပီ ထင္တယ္ ...
ကြၽန္ေတာ္ သြားေခၚခဲ့မယ္ေနာ္ "
တုံတုံ အျမန္ ေျပးဆင္း ခဲ့ရတယ္ ။
.
.
.
" ဆရာဝန္ ေရာက္ပါၿပီ "
ေ႐ွာင္က်န္႔က ဆရာဝန္ စစ္ေဆးတာကို ေသခ်ာ
ၾကည့္ေနတယ္ ။
ဆရာဝန္က ေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ တုံတုံကို ေမာ္ၾကည့္လာေတာ့ တုံတုံ မ်က္စ ပင့္ျပလိုက္တယ္ ။
" အဟမ္း ! စိတ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ျပႆနာပါ "
" လူနာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ လိုပါမယ္ ...
ကိုမာျဖစ္ဖူးထားေတာ့ သာမန္လူေတြထက္ အားနည္းေနမွာ အမွန္ဘဲ "
" လူနာက အတတ္ႏိုင္ဆုံး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားေပးပါ "
" ေဆးစာ ေရးေပးခဲ့ပါမယ္ "
" အာဟာရ ႐ွိတာေတြ မ်ားမ်ား စားခိုင္းပါ "
" အဓိကက စိတ္ဘဲမလား ... ဆရာ "
တုံတုံ ဝင္ေမးလိုက္တယ္ ။
" ဟုတ္ပါတယ္ ...
စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔က အဓိကပါ "
" ဟုတ္ကဲ့ ... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ
ကြၽန္ေတာ္ လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္ "
တုံတုံက ဆရာဝန္ လက္ဆြဲအိတ္ေလး ကူသယ္လို႔ ထြက္သြားတယ္ ။
အဖြားကိုလဲ မ်က္စပင့္ျပလိုက္တယ္ ။
တုံယြီ ခုနကတည္းက ညႇိထားၿပီးသား ...
* အဖြားလဲ ၾကံရာပါဘဲ *
" မင္း ကံမေကာင္းလိုက္တာ ဝမ္ဝမ္ရယ္ ... "
အဖြားက ဝမ္းပမ္တနည္း ေျပာလာတယ္ ။
" အဖြားကလဲ အိုမင္းေနၿပီ ... ေျမးကလဲ ေနမေကာင္းေတာ့ ေနာက္ကို အဖြားတို႔ အခ်င္းခ်င္းဘဲ ေစာင့္ေ႐ွာက္ရေတာ့မယ္ "
ေ႐ွာင္က်န္႔ လက္သီးဆုပ္လိုက္တယ္။
" စိတ္မပူပါနဲ႔ ဝမ္ဝမ္ ... အဖြား ေျမးကို ႐ွာေကြၽးမွာပါ ... ဒီ အဖြား အိုမင္းေနလဲ အလုပ္လုပ္ၿပီး ေနမေကာင္းတဲ့ ေျမးကို ကုသေပးမွာ ... "
အဖြားက ေ႐ွာင္က်န္႔ကို ၾကည့္လာတယ္ ။
" က်န္႔က်န္႔လဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေနာ္ ...
ဒီအိမ္က က်န္႔က်န္႔ကို သိပ္ လိုအပ္ေနေပမဲ့ ... က်န္႔က်န္႔ မေပ်ာ္ဘူးဆိုလဲ ဆြဲမထားရက္ပါဘူးကြယ္"
ေ႐ွာင္က်န္႔ ေခါင္းငုံလိုက္တယ္ ။
" က်န္တာေတြေတာ့ ...
အဖြားတို႔ ထိုက္နဲ႔ အဖြားတို႔ကံဘဲ ႐ွိပါေစေတာ့..."
အဖြားက ညိဳးငယ္စြာ ဆိုေနတယ္ ။
ေ႐ွာင္က်န္႔ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေပၚသြားရတယ္ ။
မွန္တာဘဲ ...
ဒီ,ေျမးအဖြားႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္မွာဘဲ ... ။
ေ႐ွာင္က်န္႔ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္တယ္ ။
" အဖြား "
" ေျပာေလ ... က်န္႔က်န္႔ "
" ကြၽန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ ထြက္မသြားေတာ့ဘူး "
" ဟင္ ?"
အဖြားက တအံတၾသ ၾကည့္လာတယ္ ။
ေစာင္ထဲက ရိေပၚ လက္သီးေလးေတြေတာ့ တင္းခနဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ ထြက္မသြားေတာ့ဘူး
အဖြားတို႔ကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးမွာပါ "
" ဘယ္လို ? ...
က်န္႔က်န္႔ တကယ္ ေျပာေနတာလား "
ေ႐ွာင္က်န္႔ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္ ။
အဖြားက သိပ္ ဝမ္းသာသြားတယ္ ။
" ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ က်န္႔က်န္႔ရယ္ ...
အဖြား သားကို တကယ္ဘဲ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ"
" အဖြားတို႔က သားကို သိပ္လိုအပ္တာ ...
အရမ္းလဲ ခ်စ္တာပါကြယ္ ... "
" က်န္က်န္႔က အဖြားတို႔အိမ္ရဲ႕
ပင္မေထာင့္တိုင္ေလးဘဲ ... "
" ဝမ္ဝမ္က ဆိုးရင္ ၊ မလိမၼာရင္ က်န္႔က်န္႔က နာနာေလး ႐ိုက္ပစ္လိုက္ ... အဖြား ခြင့္ျပဳတယ္ .. အိမ္ကေတာ့ ထြက္မသြားပါနဲ႔ကြယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါၿပီ ... အဖြား "
အဖြားက ေ႐ွာင္က်န္႔ ပါးေလးဆြဲလိုက္တယ္ ။
" က်န္႔က်န္႔ မနက္စာ ဘာမွ မစားရေသးဘူးမလား
သား စားဖို႔ အဖြားတစ္ခုခု သြားလုပ္ေပးမယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္က ရပါတယ္ "
" ေနပါ ... အဖြား လုပ္ေပးခဲ့မယ္ ေစာင့္ေနေနာ္ "
အဖြားက ေ႐ွာင္က်န္႔ ေခါင္းေလး ပုတ္လို႔ ထြက္သြားတယ္ ။
.
.
.
အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္မွန္း သိတယ္ ။
ရိေပၚ ၾကားေနတာ အသက္႐ွဴသံေလးတစ္ခု ... ။
မ်က္လုံးပြင့္ခ်င္ေပမဲ့ မဖြင့္ရဲ ... ။
သက္ျပင္းခ်သံၾကားတယ္ ။
ေ႐ွာင္က်န္႔က ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ သူ႕လက္ကို
ဖြဖြကေလး ကိုင္လာတယ္ ။
" ဖူး !"
ညင္ညင္သာသာေလး ေလမႈတ္ေပးေနတယ္ ။
ရိေပၚ အသက့္ေအာင့္ထားမိတယ္ ။
" က်န္းမာေအာင္ေတာ့ ေနပါ ... "
.
.
.
" ခ်ပ္ !"
အခန္းတံခါး ပိတ္သြားမွ
ရိေပၚ မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္လိုက္တယ္ ။
အခုမွဘဲ အသက္ျပန္႐ွဴႏိုင္ေတာ့တယ္ ။
" ဝါး ... ဒီလိုလဲ ႏူးညံတတ္ေသးတာလား "
ရိေပၚ ႏွလုံးေတြ ခုန္ေနတာမ်ား အဆမတန္ဘဲ ...။
" ခ်ပ္ !"
တံခါးသံၾကားေတာ့
ရိေပၚ မ်က္လုံး ျမန္ျမန္ ျပန္ပိတ္လိုက္တယ္ ။
တစ္စုံတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္ ။
" ဝမ္ေပါင္ ... ငါပါ တုံတုံ "
ရိေပၚ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ထထိုင္လိုက္တယ္ ။
" တုံယြီ ... မင္း "
" အင္း ... ဟုတ္တယ္
ဘယ္လိုလဲ ေတာ္တယ္မလား "
" အင္း ... အရမ္းေတာ္တယ္ "
" ေခ်ာကလက္ ဘယ္ႏွ box လဲ "
" ၁၀ box ၁၀ box "
တုံယြီက မ်က္ခုံးပင့္ၿပီး ျပဳံးလိုက္တယ္ ။
.
.
.
" ႀကိဳက္လား ... ဝမ္ေပါင္ "
" ဟမ္ ... ဪ ႀကိဳက္တာေပါ့
မင္း နည္းလမ္း အရမ္းေကာင္းတယ္ ... "
" မဟုတ္ဘူး .. လူကို ေမးတာ .. "
" ဟမ္ "
" အဲဒီလူကိုေလ ... "
ရိေပၚက တိတ္ဆိိတ္သြားတယ္ ။
.
.
.
" ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့ ဝမ္ေပါင္ "
" အင္း ႀကိဳက္တယ္ "
ရိေပၚက လက္သီးဆုပ္ၿပီး ေျဖတယ္ ။
" အဲ့လို ျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိသားဘဲ "
" ဒါေပမဲ့ သူက ငါ့ကို ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာမက်ဘူးနဲ႔ တူတယ္ ... လက္လဲ ထပ္ေတာ့မွာ ... "
ရိေပၚက ေခါင္းငုံ႔လိုက္တယ္ ။
" မႀကိဳးစားၾကည့္တာ မင္းပုံစံ မဟုတ္ပါဘူး ရိေပၚရာ ... မင္းက အပ်င္းေျပ သိၾကားမင္းေတာင္ တက္လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ ေကာင္ "
ရိေပၚက ႏႈတ္ခမ္းဆူလိုက္တယ္ ။
" အခုဟာက သိၾကားမင္းေတာင္ ေခါင္္း႐ႈပ္ေနရတဲ့ အခ်စ္ေရး ... အဲ့တာကို သိလား "
" ဝမ္ေပါင္ က လက္ေလ်ာ့မွာ က်ေနတာဘဲ "
" လက္ေတာ့ ေလ်ာ့စရာလားေလ ... "
" အဲ့လိုမွေပါ့ ... "
တုံယြီက လက္ေပးတယ္ ။
ရိေပၚ သူနဲ႔ လက္သီးခ်င္း တိုက္လိုက္တယ္ ။
" fighting ဝမ္ေပါင္
မင္းမွာ အခြင့္အေရး ႐ွိေသးတယ္ "
" အင္း ... တုံတုံ "
ရိေပၚက ျပဳံးၿပီး အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္တယ္ ။
လက္ကေလးကို ေထာင္ၾကည့္ေတာ့ လွလွပပစီးထားတဲ့ ပတ္တီး ... ။
ရိေပၚ ေက်ေက်နပ္နပ္ ျပဳံးလိုက္တယ္ ။
______________________________________________________________________________________♡
Aini ❤💚
Double up ...
Sorry for no update days ... I 'm sick .
Thank you for reviews .
I love this so much .
Thank you ... Thank you ... Thank you
Thank you so much ...
________________________________________________________________________________________♡