Kung nakakamatay lang ata ang titig ngayon sa akin ni Sir Alastair ay siguro kanina pa ako nakabulagta sa sahig. Wala naman akong ginagawang masama. I'm just doing my job in a right way. Nothing more, nothing less.
Isang linggo ang lumipas simula ng mangyari ang gabing 'yon na pilit ko nalang na iniiwasan at iniignora. Ipinukos ko lamang sa aking mga gawain ang atensyon ko. Natutuwa ako dahil hindi na masyadong masungit sa akin si Manang Letisha. Ngumingiti na rin siya sa akin kahit papaano ngunit minsan ay pinagsasabihan ako nito.
Yumuko ako at nagtuloy tuloy sa paglalakad patungong kusina upang iwasan ang mga tingin sa akin. Tahimik kong inilapag ang inutos sa akin ni Manang.
Sa susunod na araw kaarawan ni Sir Gregory kaya abala ang mga tao sa mansyon. Sa likod, sa malawak na hardin gaganapin ang ika-limampu't siyam na kaarawan ng Senyor. Ngayon palang ay marami na kaagad ang tao nag aasikaso at talaga namang engrande iyon. Sigurado akong malalaking panauhin ang mga dadalo.
"Dalhin mo na ito sa labas, Ara ata baka nagugutom na ang mga tao doon.” Tukoy ni Manang sa hinanda nitong meryenda para sa mga tao na nag aayos sa labas.
Kaagad akong tumango at kinuha ang nasa box upang dalhin iyon.
Kitang kita ko ang karangyaan ng disenyo ng makalabas ako sa likod. Hindi magkanda uga uga ang mga tao sa kani kanilang trabaho. Mula sa event organizer hanggang sa mga staff nito.
Inilapag ko doon ang hawak ko at inaya ang mga ito. Nagsitanguan lamang sila.
Bumalik ulit ako sa kusina upang ihatid ang pagkain sa sala kung nasaan ang mga bisita nandoon na kamag anak ng Senyor.
Dahan dahan akong naglalakad at tila ingat na ingat sa aking dala. Sa kadahilanan ay ayokong pumalpak kahit ngayon lang. Nakahinga ako ng maluwag ng mailagay ko doon ang pagkain ng maayos.
Sumalubong naman sa akin ang nakakamatay na mga titig ni Sir Alastair na kaagad kong iniwasan.
“I can help you, Miss!” A man voice suddenly insisted. Kinuha pa nito ang tray na hawak ko dahilan upang mapatingin ako sa kanya.
“No, Sir! Ako na ho dahil katulong rin naman ho ako dito.” Binawi ko ang tray pagkatapos ay yumuko.
He's crazy! Hindi ba obvious sa uniporme ko?
Nailing akong bumalik sa kusina at si Lylia naman ang nadatnan ko.
“Kaya pa ba today, Ara? Naku, mas doble ang pagod natin bukas!” Lylia told me while washing the dishes.
Ngumiti lang ako sa kanya.
“I'm a bit tired. But kaya pa naman.” Sabi ko.
Nagpatuloy ako sa aking gawain hanggang sa lumipas ang araw na 'to. At sa sumunod na bukas ay naging abala pa ang mga tao. Nagsidatingan ang ilang kamag anak ng Senyor kaya mas lalong nadagdagan ang gawain namin.
Tahimik kong inayos at nilinis ang guest room kung saan tutuloy ang kamag anak ng amo ko.
I silently wipe my sweat as I started to map the floor. Nakakatawa lang! Because I've never done this before. Not in my life! I've never imagine na magagawa ko 'to dahil lang sa pera.
Though, kaya ko namang gawin. Ngunit hindi ko alam kung hanggang kailan ako magtatagal. Hindi ko alam kung kailan ako kukunin ni Mama. Yun lang naman ang hinihintay ko pagkatapos ay aalis kami at mamumuhay ng tahimik.
“Babe—baka..baka may makakita sa atin uhm.” My eyebrow suddenly ceased as I heard some murmured outside.
Awtomatiko akong napahinto sa aking ginagawa dahil sa narinig ko. Kaagad akong tumayo bitbit ang hawak kong Map.
Oh Jesus Christ!
My eyes automatically widened as I saw a man and woman extravagantly kissing and lapping each other. Nakatagilid na ang suot na sleeveless na suot ng babae.
“Who are you? What are doing here?” Natuod ako at nakagat ang sariling dila ng magsalita ang lalaki. I don't know him.
“Pasensya na ho, Sir. Naglilinis lang ho ng guestroom.” I bow my head.
Nakagat ko ang aking dila sa kabang nararamdaman.
“Go away, young maid.” The woman suddenly told me.
Kimi akong tumango at lakad takbo na nilisan ang lugar na iyon. Nasa hagdan palang ako pababa ng dumulas ang kanang paa ko dahilan upang bumagsak ako sa sahig.
Mariin akong napapikit dahil pakiramdam ko ay nabalian yata ang paa ko.
“Are you okay?” A man voice suddenly asked me.
Napaigik ako at nilingon ang boses na iyon. I also don't know this man. Ngunit ng lumipat ang tingin ko ay sumalubong sa akin ang nakangising itsura ni Sir Alastair.
“Pasensya na ho, Sir. Ayos lang ako.” Mabilisan akong tumayo kahit na ramdam na ramdam ko ang sakit ng paa ko.
Everyone is eyeing at me. Doon lang ako nakaramdam ng kahihiyan.
“Are you sure Miss? Tulungan na kita!” The man insisted.
“No Sir! Kaya ko ho.” I excuse myself to them.
Hiyang hiya ako. Pakiramdam ko ay wala akong mukhang ihaharap kapag nakita ko ulit ang mga ito.
“Oh Ara, anong nangyari sayo?” Manang Letisha suddenly asked me using her worried expression.
“Wala ho, Manang. Nadulas lang ho.” I lied.
“Jusko! Ano ba kasing ginagawa mo? Alam mo namang ang daming tao ngayon. Ayos ka lang ba?” A sweet smiled curved on my lips. Kahit papaano ay naramdaman ko ang pag aalala niya sa akin.
“Paano naman ho kasi, Manang something happened upstairs. I caught them kissing each other. Kulang nalang ay manood ako ng live show.” Pinahaba ko ang nguso ko.
“Ano? Teka sandali huwag ka ngang mag engles dyan at hindi kita maintindihan.” Napakamot ito sa kanyang ulo.
“Manang diba ho naglilinis ako sa guest room tapos may narinig ho akong ingay. Tapos ayon po tiningnan ko. May naghahalikan. In short ho, may gumagawa ng milagro sa taas.” Dere deretsong sabi ko na ikinalaki pa ng mga mata nito.
“Aba'y jusko kang bata ka!” Nagkukumahog naman itong takpan ang bibig ko.
Doon ko lang napansin na nasa gilid na pala namin si Sir Alastair na seryosong nakatitig sa akin. Na hindi lang si Manang ang nakarinig ng sinabi ko kindi ito rin.
Napalunok akong at hilaw na napangiti. Uh sorry!
“Aray, Manang!” Umakto ako na tila nasasaktan. I also held my foot at nagkunwaring masakit iyon.
Nahihiya at namumula ang mukha ko sa ngayon. I want to leave this place and go to my room!
“Ara sa kabilang paa ang mapula. Alin ba ang tumama? Masakit ba talaga?” Napatingin muli ako sa paa ko at napansin kong mali ang nahawakan kong paa.
Oh Lord, huli ka Ara.
“Seems that you're okay! Huwag kang umarte!” Seryosong sabi niya sa akin na ikinaawang ng labi ko. Pagkatapos ay agad itong tumalikod sa amin.
Napayuko ako sa sobrang kahihiyan. Gusto ko nalang magkulong sa kwarto. Lord, ano ba naman ho ito? Ang malas ko naman ho ngayong araw!
Para akong batang bumalik sa silid ko. My foot is hurt! No joke!
Dumating ang araw na kaarawan ng Senyor at mas lalong domoble simula kahapon ang mga bisita ngayon. Lahat nakasuot ng business attire at ang gagara ng mga suot ng ibang bisita. Nahihilo na nga ako at hindi ko na alam kung ano ba ang sunod kong gagawin.
“We gather tonight to celebrate Mr. Gregory Armendarez Birthday. Ladies and Gentlemen let's welcome our celebrant together with his two son's, Mr. Alastair Eliot Armendarez and Hugo Isaac Armendarez. Let's give them around of applause.”
As the host speak, my eyes suddenly move into Sir Alastair. My jaw suddenly open a little bit as I finally saw his aura. No joke! He's freaking handsome! He's wearing a business suit that suitable for him.
Dumako naman ang tingin ko sa katabi nito na mas lalong ikinalaki ng mga mata ko. I remember him! The man who insulted me when I tried to apply at his restaurant. Darn!
They are related? Brother? Oh my god! Really?
My heart begun to pump faster as the jerk caught me eyeing at his direction. I saw him mischievous smile that makes me bow my head.
What a small world Mr. Jerk!
Mabilis akong tumalikod at tumungo sa pwesto ni Lylia. Abot langit pa rin ang tambol ng dibdib ko.
“Oh san ka galing?” Kaagad na tanong nito.
“Uh sa kwarto! May kinuha lang.” I lied as I turn my back to her.
Kinuha ko ang mga hinugasan nitong baso at inilagay sa lalagyan.
“Hindi ka ba manonood sa labas?” Pagtatanong nito sa akin.
“Ayoko!” Mabilis na sagot ko.
“Luh, bakit? Ang gwapo gwapo nung dalawang Sir natin, Ara. Hala!” Tila kinikilig kilig nitong sabi. “Ayun oh!” Tsaka nito itinuro ang stage kung saan kitang kita mula sa aming direksyon si Sir Alastair na nagbibigay ng mensahe sa kanyang Ama.
Malayo man ang aming pwesto ngunit hindi makakaila na tama naman ang sinasabi nitong si Lylia. The way his adams apple move when he speak and his perfect jawline.
No, stop dreaming Amara! Tumigil ka!
My other half of me speak.
Bumuntong hininga nalang ako't itinuon nalang sa mga gagawin ko ang aking atensyon.
I kept myself busy the whole event. Mula sa pagsisimula ng party hanggang sa matapos iyon. Sunod lang ako ng sunod kay Lylia. Kasi sa totoo lang ay hindi ko naman mga kilala ang mga bisita. Si Manang ay nagpaalam na matutulog na marahil maghahating gabi na.
The music started to play. Halatang nagkakasiyahan na sa labas. Lumabas naman kami ni Lylia upang ipunin ang mga ginamit doon at ilagay sa loob.
I was about to took the glass when someone suddenly speak.
“Can I get your number, Lady?" Kumunot ang noo ko tsaka mabilis na umiling.
Agaran kong kinuha ang baso at tumalikod.
“Wait—Miss ah can I just get your name instead?” He's too makulit.
“Excuse me, bro!” Someone interrupted us.
Lumipat ang tingin ko sa lalaking nagsalita sa likuran namin. And my eyes suddenly widened as I saw him.
“Sorry, she has an disorder. She can't speak." Sir Alastair said that makes my eyes widened.
Wtf! Really?
“Uh excuse us." Tsaka nito hinila ang kamay ko paalis sa lugar na iyon.
Nag iinit ang ulo ko sa lalaking ito but darn he's still my boss son. So annoying.
“Stop seducing anyone!” He told firmly.
“I'm not! I'm just doing my job, Sir. Kukunin ko lang yung mga ginamit na plato't baso." I defended.
“Lower your voice. I'm still your boss." he added.
Nakagat ko tuloy ang aking labi doon.
“Edi sorry ho.” I acted innocently. “But hindi naman ho ata tama na sabihin na may disorder ako. I can speak gradually." I told him. I lift up my face and tried to look at his eyes ngunit muli akong napakagat ng aking labi.
Jusko naman, Lord! Parang nanghihina ako ngayon. Paano ba naman ho kasi ang gwapo gwapo naman nitong lalaking 'to. Lord, tulungan mo ko.
“Oh my...”
My eyes automatically widened as he suddenly grab my chin and kissed my lips smoothly.
Natuod ako mula sa kinatatayuan ko sa napakabilis na pangyayaring iyon. My knees started trembling. Nanghihina ang aking mga tuhod sa ngayon at pakiramdam ko ay babagsak ako anumang oras.
Mabuti nalang at maagap nitong nahapit ang baywang ko. He deepen the kiss as he grab my waist closer to him. I can also feel his lips savouring my own lips.
Jesus Christ forgive I have sin.
“Taste better.” He playfully said as he let go of my lips.
Sa tingin ko ay pulang pula na ang aking pisngi. Nanghihina pa rin ang aking tuhod dahil 'don.
Mabilis akong umalis doon. That's my first kiss! Darn! He just stole it. Kakasuhan ko siya.
Masama ang loob kong bumalik sa loob. I wanted to burst out my annoyance ngunit isang matigas na bulto ang nabunggo ko.
“Its you, gorgeous. Sabi na e ikaw yon. Finally we met again. What a small world huh!” The playboy, the jerk who insulted me at the restaurant.
“Sir uh excuse me. May gagawin pa ho ako." I told him. Ngumisi lamang ito.
“Can we just talk first. Hayaan mo na yung ibang katulong jan.” He manage to say. Umawang na lamang ang labi ko.
“Pasensya na ho—pero.”
“Can I just get your name.” He cut me off.
“Ara! Okay na ho?”
“Oh. You're beautiful, indeed." Playboy talaga.
“Sir may gagawin pa ko.”
“Yeah yeah, see you when I see you, gorgeous." Tapos sumipol pa ito. Umiling nalang ako sa ginawa nito.
Paalis na sana ako sa kinatatayuan ko ng mahagip ng mata ko ang isa ring playboy. Naku, magkapatid nga.
I decided to turn my back and neglected about what happened awhile ago.
ISANG mahabang buntong hininga ang kumawala mula sa akin ng matapos akong maligo. Itinuon ko sa langit at mga bituin ang aking atensyon. Pagkuway napahawak sa aking mga labi.
My first kiss is gone. Pakiramdam ko ay hanggang ngayon ay nakadikit pa rin ang malambot na labi ni Sir Alastair sa akin. Am I that seductive huh? I'm not that beautiful than they think.
Nagpabaling baking lamang ako sa kinahihigaan ko marahil hindi ako dapuan ng antok.
Sumapit na ang ala una, alas dos hanggang alas tres ngunit gising na gising pa rin ang diwa ko. Rinig na rinig ko pa ang mga ingay sa garden.
I wanted to sleep but my mind won't cooperate.
Linggo bukas at balak kong mag day off kahit isang araw lang. It's also my one month here. Siguro naman papayagan ako ni Senyor.
Nagtuloy tuloy na ngang lumipas ang oras hanggang sa mag umaga ngunit hindi pa rin ako dinapuan ng antok. Darn that kiss! Grr, I wanted to grip that neck of Sir Alastair. Because of him, I can't sleep properly.
Para akong zombie na tumayo upang ayusin ang bag ko. Buo na Ang desisyon ko. Magdeday off talaga ako.
Alas sais ng umaga ng lumabas ako ng kwarto. Bihis na bihis bitbit ang maliit na bag ko. Naabutan ko si Manang na abala sa kusina.
“Napaka aga mo naman ata, Ara.” Kaagad na bungad niya sa akin. “Bihis na bihis ka. San ka ba pupuntang bata ka?”
“Gusto ko ho mag day off ngayon, Manang. Sa tingin niyo ho papayagan ako ng Senyor?”
“Aba'y baka tulog pa ang Senyor, Ara. Uuwi ka ba sa inyo?” Pagtatanong nito.
“Oho, Manang.” Agarang sagot ko.
Hindi pa man nagtatagal ang salitan namin ng salita ni Manang ng lumabas na ang Senyor.
“Iha, saan ka pupunta?” Pagtatanong nito. Nahiya naman ako bigla at hinintay na si Manang nalang ang magsalita.
“Gusto 'daw hong mag day off itong si Ara, Senyor.” Ani Manang.
“Maaari naman. Ipapahatid kita sa driver, Iha.” Aniya.
“Salamat ho!” Nahihiyang sabi ko.
Pagkatapos 'non ay umalis na ito. Nagpasalamat ako kay Manang at nagpaalam na umalis.
Hinatid ako sa inuupahang boarding house ko ni Mang Tenor.
“Heto ang paunang sahod mo, Ara. Pinapabigay ni Senyor.” Aniya atsaka inaabot sa akin ang makapal na sobre.
“Maraming salamat ho, Mang Tenor. Mag iingat ho kayo.” Ngumiti ako.
“Babalik ka ba bukas? Ang sabi kasi ni Senyor ihatid at sunduin kita.” Nagulat pa ako sa kanya.
“Ah Manong babalik nalang ho ako doon. Magcocommute nalang ho siguro ako.” Giit ko na ikiniiling niya.
“Pasensya na Ara ngunit baka sumama ang loob ng Senyor kapag sinuway ko siya.” Napabuntong ako ng hininga dahil doon.
“Bukas nalang ho ng hapon Mang Tenor.” Sabi ko na ikinatango na lamang nito.
Pagkatapos non ay nagpasalamat ako dito at tumuloy na sa loob.
Naabutan ko pang nagkakape ang landlord ng inuupahan kong boarding house na si Aleng Nena.
“O Iha, mabuti naman at umuwi ka na. Kumusta ang trabaho?” Kaagad na bungad nito sa akin.
“Magandang umaga ho, Aleng Nena. Day off ko ho ngayon.” Sabi ko.
“Nag almusal ka na ba? Halika, alam ko umuwi 'yung anak ko kahapon. Kaso umalis rin agad.” Kwento nito.
“Hindi pa nga po. Sandali lang ho. Eto ho pala ang bayad ko sa upa ng bahay.” Sabi ko at iniabot ako dalawang libo.
“Ano ka ba naman. Salamat dito, Ara!” Aniya na ikinangiti ko na lamang.
Nagpaalam ako dito pagkatapos at tumuloy na sa loob ng bahay. Kaagad ako humiga sa aking kama at mabuti na lamang at dinapuan rin ako ng antok.
Sa wakas ay nawala rin sa utak ang lecheng halik na iyon.
-
NOT YET EDITED !!