ဟဟြၽန္ဆိုးက ကြၽန္ေတာ့္ကို လာဖက္ဖို႔ ျပင္လိုက္ေပမဲ့ သူ႕အေနာက္ဖက္က အသံတစ္သံနဲ႕ တားဆီးခံလိုက္ရတယ္။ ဟဟြၽန္ဆိုးရဲ႕ မ်က္လုံးၾကည္ၾကည္ေတာက္ေတာက္ေလးက ဝမ္းနည္းရိပ္သန္းသြားတယ္။
"မမ"
"မင္းအဲ့လို လုပ္မရဘူးေလ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္"
ဟြၽန္ဆိုးရဲ႕အမ၊ ဟအြန္ဆိုးက တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႕ ဟြၽန္ဆိုးက ေပြ႕ဖက္ထားတယ္။ သူမက အားနည္းၿပီး ေၾကာက္တတ္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ရဲရင့္ေသးတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ?
ဟအြန္ဆိုးက ဟဟြၽန္ဆိုးကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီကေန အတင္းကာကြယ္ေနတာ။ သူမက ေၾကာက္လန႔္တုန္လႈပ္ေနၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အၾကည့္ေတြကိုေတာင္ ေရွာင္ေနတယ္။
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ မင္းအမွား လုပ္ထားတာမွ မရွိတာ ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုစရာ မလိုပါဘူး။"
"..."
"ေနာက္မွ ေတြ႕မယ္ ဟြၽန္ဆိုး"
"...ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို"
ဟဟြၽန္ဆိုးက ျပန္မေျဖခင္အထိ သူ႕အမကို ေငးၾကည့္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေက်ာ္သြားၿပီး အျပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ သပ္ရပ္ေနတဲ့ ပန္းၿခံေလး ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဒီအိမ္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာပဲ။
တစ္ထပ္ကို ၅၀၀ေဖ်ာင္း*ေလာက္ က်ယ္တယ္။ အထပ္က ၄ထပ္ေတာင္ ရွိတာ... တစ္ေယာက္ထဲေနဖို႔ဆို အရမ္းႀကီးတယ္။ ဂီယြန္းဂ်ယ္က အခု နိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ အေဖနဲ႕ ေနတယ္ဆိုေပမဲ့... အရမ္းႀကီးတုန္းပဲ။
(Note : ေဖ်ာင္းက ကိုးရီးယားရဲ႕ ဧရိယာအတိုင္းအတာျဖစ္ၿပီး ကိုးရီးယား 'ေပ'အတိုင္းအတာနဲ႕ဆို 36စတုရန္းေပ ရွိပါတယ္။ 1ေဖ်ာင္းက ပ်မ္းမွ် 3.31စတုရန္းမီတာ ဒါမွမဟုတ္ 35.58စတုရန္းေပ ရွိပါတယ္။)
သူ႕အေဖပဲလား? သူ႕အေမေကာ?
ဟုတ္သားပဲ ဂီယြန္းဂ်ယ္မွာ အျခားမိသားစုဝင္ ရွိေသးလားမသိ? ကြၽန္ေတာ္ သူ႕မွတ္ဉာဏ္ထဲ ဝင္ရွာၾကည့္ေပမဲ့ ဘာမွ မထြက္လာဘူး။ ထူးဆန္းတယ္ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္ေလေလ ေခါင္းမူးလာေလေလပဲ။
"အား..."
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္က ယိုင္သြားၿပီး အနီးက နံရံကို မွီၿပီး ထိန္းကိုင္ဖို႔ လုပ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လက္ဆန႔္တန္းလိုက္ေပမဲ့ လက္ေတြက ဆုံခ်က္ေပ်ာက္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လုံးမွိတ္လိုက္ၿပီး နံရံဖက္ လဲက်သြားရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္နာမွာပဲလို႔ ေတြးေနေပမဲ့... တစ္ေယာက္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို တင္းတင္းဖက္ထားတယ္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား?"
"အမ္?"
ဝက္သစ္ခ်ပင္က အနံျပင္းျပင္းေလး ရလိုက္လို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင့္တင္းတဲ့ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းေမာ့ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမးရိုးထင္းထင္းနဲ႕ ခန႔္ေခ်ာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့..."
"မင္းက ကိုယ့္ကို 'အကို'လို႔ေတာင္ မေခၚေတာ့ဘူးလား?"
ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့က ခပ္တိုးတိုး ရယ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်ီလိုက္တယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူက အသာအယာပဲ အရိပ္ထဲက ခုံတန္းတစ္ခုမွာ ခ်ေပးတယ္။
"...ေက်းဇူးပါ"
"ဒါနဲ႕ ေနလို႔ အဆင္ေျပရဲ႕လား? မင္းေနမေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာတာက... တကယ္မွန္ေနတာပဲ။ မင္း ေမ့လဲေတာ့မလို႔"
ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့က ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြေလး လွမ္းပုတ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေရွာင္ဖို႔ လုပ္ေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္က လႈပ္မရဘူး။ ဂီယြန္းဂ်ယ္နဲ႕ ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့တို႔ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက ကြၽန္ေတာ္ထင္ထားတာထက္ ပိုရင္းႏွီးတယ္ ထင္တယ္။
ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့က ဂီယြန္းဂ်ယ္ကို ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ေျဖာင္းဖ်ဖိဳ႕ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့... 'အကို'?
သူ႕ကို 'အကို'လို႔ ေခၚတယ္? ဂီယြန္းဂ်ယ္က? ဂီယြန္းဂ်ယ္က အကုန္လုံးအေပၚမွာ ေၾကာင္ရိုင္းေလးတစ္ေကာင္လိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႕မိသားစုအေပၚကိုပဲ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံတယ္ ထင္ထားတာ... ဒါေပမဲ့ မိဘမဲ့ တစ္ေယာက္ကို 'အကို'လို႔ ေခၚဖို႔က သူ႕ရဲ႕ အက်င့္နဲ႕ မကိုက္သလိုပဲ။ ဂီယြန္းဂ်ယ္က ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့ရဲ႕ အမ်ိဳးေတာင္ မဟုတ္ဘူးေလ။
'...ၾကည့္ရတာ ကြၽန္ေတာ့္ မွတ္ဉာဏ္ေတြက မကိုက္သလိုပဲ'
ဂီယြန္းဂ်ယ္ မွတ္ဉာဏ္ထဲက ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကြာျခားေနတယ္။ အဲ့ဒါက ကြၽန္ေတာ္သိတဲ့ ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့နဲ႕ မူလဂီယြန္းဂ်ယ္သိတဲ့ ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့ဆိုၿပီး ကြဲျပားေနသလိုပဲ။ ဒါ့အျပင္ သူ႕အေမနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြလည္း အဖ်က္ခံလိုက္ရသလိုပဲ။ ဒီအခ်က္ႏွစ္ခ်က္နဲ႕တင္ ကြၽန္ေတာ္ သိေနရၿပီး ျပည့္စုံတယ္ ယူဆထားတဲ့ ဂီယြန္းဂ်ယ္ရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္က မျပည့္စုံတဲ့အျပင္ အခ်က္အလက္အႀကီးႀကီးေတြ ေပ်ာက္ေနသလိုပဲ။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ မွားယြင္းေနတဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြေတာ့ မရွိပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ကြယ္ေပ်ာက္ေနၿပီး အဖ်က္ခံထားရတဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြေတာ့ ရွိေနတယ္။
ဂီယြန္းဂ်ယ္ရဲ႕ မွတ္ဉာဏ္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆက္သြယ္ေပးထားတာ ဘုရားသခင္ပဲေလ။ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ထိခိုက္ေစမဲ့ မွတ္ဉာဏ္အမွားေတြ ေရာႏွောပစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဟဟြၽန္ဆိုးကို ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္တာနဲ႕တင္ ေသရတာ ပိုလြယ္လို႔ပဲဟာ။
"ယြန္းဂ်ယ္?"
"ဟင္? အိုး... ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းနည္းနည္း မူးေနလို႔..."
ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့ရဲ႕ အသံက ကြၽန္ေတာ့္ကို သတိျပန္ဝင္လာေစတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းမူးရတယ္ဆိုတာ တိတိက်က် မေျပာပဲ အေၾကာင္းျပခ်က္အေနနဲ႕ သုံးလိုက္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္ေတာ့ ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့က ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ ထိုင္ေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္ပါးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို သူ႕လက္မနဲ႕ ပြတ္လိုက္တယ္။
"ေနမေကာင္း။ မျဖစ္။ ေစနဲ႕။"
"..."
"ကိုယ့္ကိုကိုယ္နဲ႕ က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစိုက္ပါ။ ကိုယ္က မင္းရဲ႕ ေဘးမွာပဲ ရွိေနမွာ။ မင္းသိတယ္မလား?"
သူ႕ရဲ႕ စိုးရိမ္ေနတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အံႀကိတ္လိုက္မိတယ္။ သူကြၽန္ေတာ့္ဖက္မွာ ရွိေနနိုင္လား? သူက ဂီယြန္းဂ်ယ္ဖက္မွာ ရွိေနေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္မွ မဟုတ္တာ။
ကြၽန္ေတာ္ ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့ကို သတိထားရမယ္။
ကြၽန္ေတာ္ အရင္ကလည္း သတိထားဖို႔ ႀကိဳးစားပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ္ သိထားတာထက္ ပိုရင္းႏွီးၾကတယ္။ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ထဲက ပူပန္မႈေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားရေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ ၾကင္နာမႈမွာ ေမ်ာသြားလို႔ မျဖစ္ဘူး။
ဘာလို႔ဆို သူ႕ရဲ႕ ၾကင္နာမႈက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္မွ မဟုတ္တာ။
***
အဲ့ဒီ့ေတြ႕ဆုံမႈ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ပတ္သြားေနခဲ့ၿပီး ဂီယြန္းဂ်ယ္ရဲ႕ စြမ္းအားရွင္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့တယ္။
အနာဂတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း သစၥာေဖာက္ၾကမွာ ကြၽန္ေတာ္ စိုးရိမ္ေနေသးေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆိုး႐ြားတဲ့ ဆက္ဆံေရး မျဖစ္ေသးပုံပဲ။
ကြၽန္ေတာ္သာ နည္းနည္းပို ေကာင္းေအာင္ ေနရင္... ေနာင္က်ရင္ သူတို႔ သစၥာေဖာက္ၾက အုန္းမွာလား?
ကြၽန္ေတာ့္မွာ အႀကံတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။
ဒါေပမဲ့ မျပည့္စုံတဲ့ မွတ္ဉာဏ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္နား သြားရွာရမလဲ?
မျပည့္စုံတဲ့ မွတ္ဉာဏ္က ဘုရားသခင္ရဲ႕ အမွားလား ဒါမွမဟုတ္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို မသိေစခ်င္လို႔ ဖ်က္လိုက္တာလားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မေျပာတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ ရွာမွရမယ္လို႔ ခံစားမိေနတယ္။
အဲ့မွာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕ ရွိလိမ့္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္ စာအုပ္ထဲမွာ မေတြ႕ရတဲ့ ဂြမ္ဂ်ယ္ေဟာ့နဲ႕ ဆက္ဆံေရး... အဲ့လို အခ်က္အလက္ေသးေသးေလးေတြေပါ့။
ဒါေပမဲ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္မွာ ျပႆနာ ရွိေနတယ္ : ပတ္သြားၿပီး ေလ့လာဖို႔။
ဂီဟြၽန္ဂ်ဴး...
ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးအတြင္းေရးမႉးလို ရာထူးမ်ိဳး ရွိေနတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူမက ကြၽန္ေတာ့္အျပဳအမူတိုင္းကို ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနတာ။ အျခား ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့စာခ်ဳပ္ရွိေနတဲ့ စြမ္းအားရွင္ေတြနဲ႕ မတူပဲ ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးက အေျပာနဲ႕ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာေတာင္ မရွိဘူး။
အဲ့တာက ေသြးသားေတာ္စပ္မႈေၾကာင့္ ဆိုေပမဲ့ အနာဂတ္အေၾကာင္း သိေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ေသြးေတာ္စပ္မႈက အားကိုးရတဲ့ တားျမစ္ခ်က္တစ္ခု မဟုတ္ဘူး။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္သူမကို မေရမရာ ဆင္ေျခမေပးခ်င္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သူမမပါပဲ ကိစၥရပ္ေတြ လုပ္ေဆာင္ေပးမဲ့ ကိုယ္ပိုင္ေနာက္လိုက္ေတြ ရွိေပမဲ့ သူတို႔က လွ်ို႔ဝွက္ထားပါ့မလား မေသခ်ာဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ သီးသန႔္ ေျခလက္ေတြ လိုတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အမိန႔္ နာခံမဲ့ လူလိုတယ္။
ဘယ္လိုလူမ်ိဳးက ေကာင္းမလဲ? ... ကြၽန္ေတာ္သူတို႔ကို ဟိုဟာ ဒီဟာ လုပ္ခိုင္းရင္ေတာင္ အလင္းထဲမွာ လုပ္တဲ့သူထက္ အေမွာင္ထဲမွာ လုပ္တဲ့သူက ပိုေကာင္းတယ္...
ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ ေပၚမလာဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ မူလဇာတ္ေၾကာင္း ဖတ္ထားတဲ့ အျပင္က အသိဉာဏ္ေတြနဲ႕ ဂီယြန္းဂ်ယ္ မွတ္ဉာဏ္ေပါင္းတာေတာင္ တစ္ေယာက္မွ မစဥ္းစားမိဘူး။
ၿပီးေတာ့ အလုပ္သမားဌာနနဲ႕ ပုဂၢလိက ေအဂ်င္စီကေနလည္း မသုံးခ်င္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ကို မယုံတဲ့အျပင္ စြမ္းအားရွင္ေတြၾကား လႈပ္ရွားဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ရွာေနတဲ့သူက စြမ္းအားရွင္ ျဖစ္ရမယ္။
ဒါေပမဲ့ စြမ္းအားရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အသင္းထဲမွာ။
အသင္းႀကီးကေပးတဲ့ အခေၾကးေငြက ေကာင္းလြန္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကေတာ့ ဘယ္သူမွ ဒီအေျခအေနကို စြန႔္ပစ္ၿပီး ပုဂၢလိကေအဂ်င္စီေတြမွာ အလုပ္လုပ္ၾကခ်င္ၾကမယ္၊ လုပ္နိုင္ၾကမယ္ မထင္ဘူး။ တကယ္လို႔ အဲ့လိုရွိခဲ့ရင္ေတာင္ အသင္းႀကီးထဲဝင္ဖို႔ စိတ္ရင္းနဲ႕ ျငင္းပယ္ခဲ့တာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ထုတ္ခံရတာေနမွာ။
ဒါကေတာ္ေတာ္ကို မခံခ်ိ မခံသာျဖစ္တာပဲ။
ဝတၳဳအျပင္ဖက္က ဂီယြန္းဂ်ယ္ဘဝႀကီးက လြတ္လပ္တယ္။ အဲ့တာ အရင္က ကြၽန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ သူ႕ကို အမွိုက္ေကာင္လို႔ ေတြးရလဲဆိုတဲ့ မူလအေၾကာင္းအရင္းပဲ...
မူရင္းဝတၳဳထဲမွာ သူက ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးကို သူ႕ရဲ႕မဟာမိတ္အျဖစ္ လက္ခံဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္ေလ။ အဲ့တာေၾကာင့္ ဂီယြန္းဂ်ယ္က သူ႕ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို ဆုံးရႈံးခဲ့ရတာ။
အရာအားလုံးက ေစာင့္ၾကည့္ခံေနရသလိုပဲ... ေတာ္ေတာ္ကို မသက္မသာနဲ႕ မခံခ်င္စရာပဲ။
အရာအားလုံးက ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးကေနမွ လုပ္ေဆာင္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ကိုင္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုခ်င္းစီက ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးကို ျပန္တင္ျပၾကတယ္။ အဲ့တာက မသက္မသာနဲ႕ ဘာသိဘာသာေနဖို႔ ခက္ေပမဲ့ သူမကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘူး။
သူမက ကြၽန္ေတာ္ ခန႔္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္အဘိုး ဂီဂ်ယ္မူကေန ပို႔ထားတာ။
ဂီဟြၽန္ဂ်ဴး လုပ္သမွ်က ဂီယြန္းဂ်ယ္အတြက္ အကူအညီရေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အဲ့လို မဟုတ္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ ေလေကာင္းေလသန႔္ ရႉဖို႔ လိုေနၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္ ဒီအိမ္က ထြက္သြားခ်င္တယ္။ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္က ကြၽန္ေတာ္ ထြက္ေျပးခ်င္တာ။ ကြၽန္ေတာ္ ဂီယြန္းဂ်ယ္ရဲ႕ ဘဝမွာ ေနရမဲ့အစား ထြက္ေျပးလိုက္ရင္ ဒီလို ပူပန္ေနရမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ အဲ့တာက ခက္ခဲလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီအိမ္ကေန ခဏေလာက္ေတာ့ အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္။
အဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ထၿပီး အျပင္ထြက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စၾကၤံလမ္းကေန ပထမထပ္ဆီ ဆင္းလိုက္ၿပီး တံခါးမႀကီးကို ဖြင့္ရင္း အျပင္ထြက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ပန္းၿခံကို ျဖတ္ၿပီး တံခါးနား သြားလိုက္ေပမဲ့ ဒုကၡေရာက္သြားတယ္။
ထြက္ေပါက္က ဘယ္မွာလဲ?
ကြၽန္ေတာ္ ထြက္ဖို႔ လုပ္ေပမဲ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ မသိဘူး။ ကားကို ဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ?
... အဲ့ဒါက ဂီဟြၽန္ဂ်ဴး အၿမဲ လုပ္ေနလို႔ေလ။
ဂီဟြၽန္ဂ်ဴးက ကြၽန္ေတာ္ မလုပ္ခိုင္းခင္မွာပဲ လုပ္ေပးမွာမလို႔ သူမကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႕ကို ေမးရမလဲ မသိဘူး။
သူမ မပါဘဲ ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္နိုင္လဲ?
ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒီ့အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ေတြးေတြး မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ အ႐ူးလို ဂိတ္ေပါက္ကို ေငးၾကည့္ေနတုန္း တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္ကေန လွမ္းေခၚတယ္။
"ေဟး။ မင္းဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ?"
ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္လွည့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္း ျဖစ္ေနတယ္။ သူက လက္ပိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ သိခ်င္ေနသလိုမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ့္ကို အေပၚေအာက္ ရပ္ၾကည့္ေနတယ္။
... သူဘယ္လိုထြက္ရမလဲ သိတာလား? ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မပါေပမဲ့ ေျပာလိုက္တယ္။
"အာ ငါအျပင္ထြက္ခ်င္လို႔..."
"ဘာ?"
ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းက အဲ့နားမွာ ရပ္ေနရင္း ေတာင့္တင္းသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဘာကို ေျပာတာလဲဆိုတာ နားလည္သြားတာနဲ႕ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္တယ္။
"မင္းစိတ္လြတ္သြားတာလား?"
"ဒါေပမဲ့..."
"မင္း လုပ္ႀကံခံထားရတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး"
ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းက ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္ေတာ့္နား ကပ္လာၿပီး သူ႕လက္ေတြနဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ကိုင္လိုက္တယ္။
"မင္း ေသခ်ာေကာ ေတြးနိုင္ေသးလား? ဟမ္?"
"အာ့!"
ကြၽန္ေတာ့္မွာ မတတ္နိုင္ပဲ သူ႕ရဲ႕ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ လက္ေတြနဲ႕အတူ ေခါင္းပါ လိုက္လႈပ္ေနရတယ္။ ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေသခ်ာကိုင္ထားနိုင္တဲ့ လက္ႀကီးေတြ ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ဆီကေန မခြာနိုင္ဘူး။
"ရပ္ ရပ္အုန္း..."
"ဒီအတိုင္းပဲ ငါ့ဆီလာၿပီး မင္းကို သတ္ေပးဖို႔ မေမးတာလဲ? ဒီေလာက္ မေၾကာက္တတ္ဘူးဆိုေတာ့!"
"ရပ္ေတာ့!"
ကြၽန္ေတာ္ လက္ဆန႔္လိုက္ၿပီး ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းကို တင္းတင္း ဖက္လိုက္တယ္။
သူ႕ခႏၶာကိုယ္ လႈပ္ရွားေနတုန္းဆို သူ႕ကို စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ခက္လို႔ အနီးဆုံးမွာ ရွိတဲ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို ဖက္လိုက္တာ။
ကြၽန္ေတာ့္ကို လႈပ္ရမ္းေနတဲ့ ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းက ရပ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို ဖိကိုင္ထားတဲ့ ဖိအားကလည္း ေလ်ာ့သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ပိုတင္းေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း ေဂ်ာင္ရီဂြၽန္းရဲ႕ ႏွလုံးခုန္သံကို ၾကားေနရတယ္။ သူ႕ႏွလုံးခုန္သံက အရမ္းျပင္းေတာ့ ႏွလုံးခုန္ေနတဲ့ ခံစားမႈကိုေတာင္ သူ႕ရင္ဘတ္နဲ႕ ကပ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ပါးေတြကေန တစ္ဆင့္ ခံစားမိေနတယ္။
Part - {9} The End~
August 23, 2021
Note ; သားသားေလး ယြန္းဂ်ယ္ကေတာ့ ဒီအပိုင္း သာယာခ်က္ပဲဗ်ာ။ ေနာက္က်သြားလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ စကိတ္ဘုတ္ သြားစီးလိုက္တာ မကြၽမ္းက်င္ေလေတာ့ ေမွာက္ရက္လဲ အယ္ မဟုတ္ ပက္လက္လဲတာ T T အဲ့တာ လဲတဲ့အခ်ိန္ ေလအလ်င္နဲ႕ လက္ေထာက္မိရာကေန လက္ေခါက္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ အဲ့တာ သက္သာလာလို႔ အခုမွ တင္ေပးရတာ။ အီဗန္တို႔ဖက္ လာခဲ့အုန္းေနာ္။
Thanks for reading~
By Ophelia ♡｡