"Ano lulutuin ko?" tanong ko while playing with my cards.
"Anything..." she mumbles.
Nakahiga lang ito sa sofa, playing with her fingers unknowingly.
Maya-maya, may nag doorbell and she just lay down there hanggang sa may mag bukas ng pinto.
"Rus!"
It's Rigel.
"What is it?" she said in boredom.
"Uy, okay ka lang? Did he hurt you? That fucker— oh, Leon. Nandito ka pala." Bati ni Rigel and he taps my shoulder.
Nakita ko na may inabot si Rigel sa akin.
"Leon, Can I talk to you for a moment?"
tanong ni Rigel at tumango lang ako.
Lumabas muna kami ni Rigel and he gave a one bottle of pills, I guess.
"What's this?" I asked in curious tone.
"I guessed you already noticed it, kapag natutulog ang kapatid ko. Mukhang alam mo na din na may insomnia siya." he said seriously and sighs.
Napaisip ako bigla and yeah, pansin na pansin ko nga sa tuwing natutulog siya. Sweating bullets, crying, panting, sleep talking and so on.
"Yeah, why?" tanong ko ulit.
"That's the pill AJ gave me earlier, and I'm passing it on to you in case you need it, dahil ikaw lagi ang kasama niya." he said while he's looking at the pill.
"May Nightmare Disorder si Rus. Takot siyang makatulog... She is frightened of falling asleep since her dreams are haunting her every time she does." Dagdag niya.
"Well, in short and medically speaking, may PTSD ang kapatid ko."
Nightmare Disorder? That even exists?
Kaya pala siguro nawalan siya nang malay kanina... Now I get it.
"Hindi siya aware pero mukhang may ideya na siya or what, malay ko lang kung sinabi ni AJ o hindi." Napakamot siya sa ulo niya.
"May nangyari ba sa kanya kaya siya may trauma? Kasi gabi-gabi ay ganyan siya o kaya sumasakit ang ulo niya kapag ginising ko siya nang sapilitan." I bluntly asked him again and he just laugh lowly.
"Sadly, yes. It was a very traumatic event, pati ako ay kasama pero hindi ako katulad ni Mirus."
"Sorry for asking you a favor. I can't look after her dahil busy ako, same kila Miahri. You're the only one I trust, Leon." And he gently smiles just to reassured me.
"No, it's alright." I said in low voice.
"Ipainom mo sa kanya iyan kapag nagising siya dahil aatakihin siya ng migraine once it triggers. If possible, look after her. Pero... Depende sa 'yo."
Tumango lang ako sa kanya at tinignan ko ulit ang gamot.
Nag paalam na siya dahil isang oras lang daw ang break time niya. Pinasok ko sa bulsa ang pills at tuluyan na akong pumasok sa Penthouse niya.
"I'll sleep here." I said na kinagulat naman ni Mirus na nakahiga sa sofa.
"Eh? Why?" She tilted her head.
Hindi ko siya pinsansin at dumeretso na lang ako sa kusina.
After thirty minutes, we're quietly eating habang siya ay may tinitignan sa laptop niya.
I was watching her while eating at mukha itong inaantok pero nilalabanan niya lang.
Palihim ko tinignan ang gamot na nasa bulsa ko.
After three minutes, ako na nag hugas sa mga pinagkainan namin at siya na ang unang naligo.
After that, tinanggal ko ang a waist apron ko at binasa ko ang label sa gamot na binigay ni Rigel.
"Rigel, ilang oras ang epekto na 'to?" tanong ko dahil tinawagan ko siya.
"It depends kapag bagong gising siya."
"Wala bang side effects 'to? I'm kinda worried."
Sinabi ni Rigel lahat ng symptoms pati sa mga experienced niya. Mukhang sinalo ni Mirus lahat.
I ended the call and I crossed my arms, I'm spacing out.
"What type of traumatic event did she go through?" I asked myself in curiosity.
Possible na related kay Han Sung Min? Probably not, maybe, or whatever.
Kumuha ako ng ibang damit sa closet ko at doon na din ako sa Penthouse naligo bago ako pumunta kay Mirus.
Medyo natagalan ako dahil tumawag pa si Cross at Enzo para sa meeting na hindi ko alam kung ano.
Pag pasok ko sa Penthouse niya, mukhang nasa kwarto na ito kaya umakyat na ako.
Tumitig muna ako sa pinto niya before I knock but, there's no response. Tuluyan na akong pumasok at nakahiga na siya sa kama.
Balak ko sana matulog sa sofa pero nawala ito, and wala na akong choice kundi tumabi sa kanya.
"Bakit hindi ka pa natutulog? Anong oras na?" Napatingin ako sa noo niyang may bandaid pati ang braso niya na maingat niyang ginagalaw.
"I'm having a daydream. Daydreaming in the middle of the night, if that's what you can call it." and she sighs.
Pareho kaming tumalikod and I can hear her heavy breathing.
"Thanks for the meal tonight... Have a good night." she said in low voice that I can only hear.
Pinatay ko ang ilaw sa bedside niya and some part of the room ay madilim bukod sa malapit sa C.R.
Next day, ako ang unang nagising at napatingin ako kay Mirus na lumuluha pero tulog habang kayakap ako.
I gently caressing her hair at bigla siyang humarap sa kisame. Umangat ako ng kaunti, to wipe her tears that is falling rapidly.
Pinapagulo mo lalo ang isipan ko, Mirus.
I'm still looking at her throughly and she suddenly woke up kaya nawala ako sa sarili ko for a minute.
"The fuck? Masyado kang malapit sa akin, Mr. Lozano." she said in cold tone na mas naguluhan ako lalo.
Damn, think!
"Can I have my good morning... Kiss?" Sabi ko habang nakayuko na ako sa kahihiyan.
"Eh?! U-umayos ka nga! Aga-aga, Leon!" Biglang nag taas ang boses niya pero nauutal siya.
Bakit ko nga ba kasi sinabi iyon?! Ang gago mo talaga Leon!
She was about to speak when I cut her off because I already closed the distance between us.
Nanlaki ang mata niya and I shut my eyes— very shut.
I really hate myself for this. Fuck! Panindigan mo 'to!
Agad akong kumalas at nag mamadali akong lumabas sa kwarto when Mirus grabs my wrist aggressively.
"Do you think I can hold back when you kissed me just like that?" Maangas niyang hamon sa akin.
"That's damn cheating, Attorney."
Hindi man lang mabasa expression niya bukod sa namumugto niyang mata.
Bigla niya akong hinila sa balikat and uses her toes para mag pantay ang height namin.
Hindi ko maiwasan bilangin kung ilang minuto kaming ganito.
Dahan-dahan itong kumalas and she smiles slyly but she yawns.
"Good morning kiss lang ang sa 'yo? Ang akin ay kasama na ang lunch, merienda, hapunan at midnight snack. Huwag ka na mag reklamo dahil pabor na 'yon sa 'yo." Ngumisi siya at tuluyan nang lumabas sa kwarto as he taps my left shoulder.
The hell's she talking about?
I was dumbfounded by the thought I didn't do anything because she—
"Hoy, bakit namumula ka? Did something happened?" she smirks smugly 'yung tipong maaasar ka.
"Wala—" she cuts me off again.
"Sabihin mo lang na may gusto ka sa 'kin. Mag papaligaw naman ako."
"Masyadong makapal ang mukha mo, Miss Caelum. Mag dahan-dahan ka sa mga sinasabi mo, baka pagsisihan mo lang." Nakaganti na din ako pero she keeps slurping her noodles at napailing siya.
"Whatevs. Sino makapal ang mukha pero nag request siya nang good morning kiss? Hmm." Nag panggap pa itong nag-iisip talagang inaasar niya ako.
I just scoffed in annoyance at tinuloy ko na ang pag kain sa corn flakes ko without giving her attention.
Barado ako doon, ah? Damn it.
May tumatawag sa phone ni Mirus and she excused herself.
Bumalik ulit si Mirus para ubusin ang agahan niya pero nag mamadali ito.
"Aalis muna ako saglit, may meeting lang kami para sa bago naming project." sabi niya at tumango lang ako.
Wala naman akong pasok, wala rin naman akong gagawin. Tahimik akong naghuhugas ng plato habang naririnig ko ang yapak ni Mirus pababa sa hagdan.
She's wearing a denim jacket pero may puting sando at itim na ripped jeans.
"Please, do feel yourself at home, babalik din ako kasi mag papaligaw pa ako."
"Yeah, in your dreams."
"Whatevs!" Paalam niya at tuluyan na siyang umalis.
Wala naman akong gagawin talaga so I cleaned her place.
Bakit ko nga ba nililinis ang Penthouse niya instead of mine?
Nakaupo lang ako dito sa may kitchen area while playing with my phone some basketball game.
Basketball is unquestionably one of my favorite sports. Our favorite sport is basketball, but we didn't get a spot on the team when we arrived at Harvard, so we were forced to join the Baseball club instead.
"It's already eleven at wala pa rin siya? Kakaiba ang saglit niya, huh?" I scoffed.
I already cooked a dinner— no, a midnight snack as I speak. Tinawagan ko siya at nakapatay ang phone niya so I called Rigel.
"Rigel, nandiyan ba si Mirus? Hindi pa kasi siya umuuwi."
"Baka naman nakatulog sa office niya?"
"Sabi niya kasi kaninang umaga ay may meeting lang daw sila about sa panibagong project nila."
"Really? That's rare. Pumunta ka muna sa bahay, patapos na din ang shooting ko."
"Okay."
Rare?
Napaisip din ako sa sinabi niya kaya pinagtaka ko din.
I was driving on my way at nangangamoy na ang ulam sa loob ng sasakyan ko.
Dinala ko ang kaldero para sa ulam pati sa kanin, sayang kung hindi ito makakain. And I already ate some dinner earlier.
Saktong pag park ko sa labas, nakasabay ko din pala si Rigel.
Nilabas ko ang kanin at ulam na bigla itong inagaw ni Rigel.
"Woah, sakto. Hindi pa ako kumakain." he said while laughing with his idiotic attitude.
Pumasok kami sa loob at sinalubong kami ng mag-asawa for sudden visit at this late hour.
"Miahri, tinawagan ka ba ni Rus? Nakapatay kasi phone niya bago ako umuwi." Seryosong tanong niya.
Umiling lang si Miahri at napatingin ako sa hagdan and I saw Mirus's bff, AJ Celeste.
"AJ, tara samahan mo 'ko kumain. Mukhang masarap ang niluto ni Leon."
AJ joins while I'm still calling Mirus.
Where the hell are you now?
Nakatulog na ang mag-asawa at kaming apat nila Rigel ay nandito sa sala. Waiting for Mirus.
Nilalaro ko ang baraha ko habang si AJ ay kausap si Rigel at Miahri.
Maya-maya, nag lalaro na kaming apat ng Uno.
Napatingin ako sa baraha ko at napangisi ako.
Madaling araw na at nandito pa rin kami mukhang hinihintay talaga nila si Mirus.
Wala, talo na 'to.
I was about to flip my ultimate card when someone rages the door and I saw a woman who's bathing her own blood.
Napaluhod siya at sumuka ito ng dugo kaya nilapitan ko siya saka ko siya binuhat.
Ang suot niya kanina ay puro dugo ito at panibagong sugat at pasa na naman ang natamo niya.
"N-no hospitals." she said at sumuka na naman ito ng dugo, nalagyan ang damit pati ang mukha ko.
"What? Fuck. What happened to you?!" I asked in worried tone.
Si Rigel at AJ ay kinuha agad ang mga medical bag nila habang si Miahri ay tinawag ang mag-asawa. Hiniga ko si Mirus sa sofa at wala akong makita sa itsura niya kundi dugo.
"L-leon..." Nanghihina itong hinawakan ang kamay ko and she put in on my left cheek.
Ngumiti muna ito bago tuluyan mawalan ng malay.
Dumating na sila at nagulat sila sa sitwasyon ni Mirus. Dali-dali ginumit ni AJ ang damit niya so she can examine her body.
"Her pulse is weak." AJ said.
"Marami siyang natamo and she lost too much blood. Someone hit her for multiple times." she explained in worried tone.
"Can't treat her. Ang ibang gamit ko ay nasa bahay ko, kailangan na natin siyang dalhin sa hospital. Before anything happens to her."
Tinakpan ko ang katawan niya gamit ang coat ko saka ko siya binuhat.
May napansin kaming ibang motor na nakahilata na hindi na parked ng maayos.
Pinaharurot ko ang sasakyan ko sabi ni AJ ay sa hospital kung saan siya nagtatrabaho.
I keep glancing at her hindi ko masilay ang kaputian niya at namumutla na siya sa kawalan ng dugo.
Sabay lang kami ni AJ makarating sa tapat dito sa hospital and I carried her again papasok sa loob.
"Nurse Shin, prepare the CT scan." AJ instructed.
"Ubos na ang film, Doc."
"What? MRI or anything!"
"Right!"
The other nurses took a stretcher, and Mirus was brought to the emergency room.
May naririnig akong mga bulungan about sa Devil Doctor and I think it's AJ that they were talking about.
AJ puts something to her chest.
It's been half an hour at inilipat na si Mirus sa private room.
Nasa labas sila at kaming dalawa lang ni AJ nandito sa loob. She's checking her vitals again and I'm holding her hand.
"What did you do this time, Mirus Estelle? Palagi ka na lang habulin ng disgrasiya." AJ sighed.
"Mukhang hindi away ang nangyari sa kanya." I said and I gently squeeze her hand.
"I noticed a small red spot on the back of her neck earlier. However, it is not a hickey, but an injection needle. Mukhang tinurok 'yon sa kanya."
"And that is?" I sigh.
"I'm still researching about it. Sigurado ako na illicit drugs ang tinurok sa kanya, no doubt. Mukhang alam mo na that Mirus had the PTSD." AJ sighs.
"Nightmare Disorder is another name for PTSD."
"Frightening dreams can occur during Rapid Eye Movement sleep, at associated siya sa heart rate which is Tachycardia and increase sa rate of breathing niya, the Tachypnea, sweating too."
"As for her condition, naalala niya lahat sa paniginip niya and she can't even missed every details." The doctor sighs.
"Things that remind her of what happened make her upset. Or having nightmares, vivid memories, or flashbacks to the event that make you feel as if it is happening again."
"Feeling emotionally cut off from others and feeling numb or losing interest in things you used to care about."
"Having trouble sleeping and being awake all the time."
"Well, her insomnia and nightmares are viewed as the core symptoms of PTSD." Mahabang explanation ni AJ.
"Ano ba ang nangyari sa kanya?" tanong ko. My curiosity is killing me.
Tinignan niya si Mirus, she smiled pero halatado na malungkot ito. Halata sa mga mata niya.
"It happened that day from the University, before we practiced."
"Kaming tatlo nila Rigel ay nandoon, importante ang tao na 'yun sa amin. Masyado siyang mahalaga lalo na sa 'kin."
"Suddenly, may bumaril sa kanya three times, sa dibdib at tagiliran. Mabilis ang pangyayari, we wanted to helped pero hindi kami makakilos, specially Mirus."
"We arrived at the hospital later on... He's already passed away. That's all I can tell." Kuwento niya as she keep her expression expressive.
"Until now, we've been experiencing the same suffering, but Mirus has been through a lot. That's the reason kaya nakuha ni Mirus ang sakit niya."
"Miss Caelum's eyes are somewhat expressive. Her facial expression, though, is nearly incomprehensible." I said and everytime I keep talking to her, I can't read her thoroughly.
"She may be cold and ruthless pero deep down, she is soft and calm. Hindi niya maiwasan tumulong sa may nangangailangan." Bahagyang ngumiti si AJ.
Tahimik lang akong nakikinig sa kanya while looking at Mirus.
"Masyado siyang secretive sa buhay niya. I've been with her for decades. Mukhang mas kilala ko pa siya kaysa sa sarili ko." At napangisi ito.
"Ah, one thing from Mirus." AJ said na nasa tapat na ng pinto.
"What?"
"Kung sakaling may minamahal si Mirus ngayon, he'll be the lucky man. I guess."
"I don't follow." At tinignan ko siya na napangisi ng nakakaloko.
"She's willing to put her life on the line, just to protect her lover. If he can protect Mirus then, help each other because... She never experience to be protected."
"Yeah, she told me that."
"There are two things you need to look out, so be careful, Atty. Lozano." tugon niya habang nakapamulsa siya sa coat niya.
"One, I am a good person, but I am not an angel."
"Two, I do sins, but I am not a devil."
What?
"Only two. Choose wisely— no, trust your judgment, Attorney, Leon Lozano."
After that, AJ excused herself dahil may rounds pa daw siyang gagawin at babalik din agad ito.
Judgement, huh? That is quite intriguing.
It's been days since nadala namin sa hospital si Mirus at kahit sobrang busy ni AJ ay twenty-four hours lagi ang bantay niya sa kanya.
Rigel told me to take a day off in the meantime because he couldn't be here. Mr. and Mrs. Caelum are still investigating what happened. Sa sobrang higpit nila ay may mga tauhan sa labas ng kwarto niya.
Dumalaw sila Rio at talagang tinanong ko siya kung ano nangyari kahapon.
"Nakikinig lang siya sa meeting namin as usual, reading and signing papers. Pero nang makauwi na kaming lahat, nakita ko na nakapark pa rin ang sasakyan ni Miss Caelum sa entrance at nakita ko 'yung susi niya sa sahig. After that, I didn't know what happened."
I had a hunch that Mirus was kidnapped or something luckily, she managed to escaped.
"Anong oras natapos 'yung meeting niyo?" tanong ko ulit.
Hindi ako mapakali dahil may mali at marami pang kulang and I can't even know what is damn it. My patience is getting shorter by the time na walang idea na pumapasok sa isipan ko.
It makes me mad most of the time.
"Mga isang oras lang naman ang meeting kasi wala kaming pasok. Mga planning team lang ang pumunta kahapon."
Nagulat ako sa sinabi niya, umaga umalis si Mirus around seven that day, and she already back in bad shape for almost five in the morning.
Halos isang araw siya nandoon. But, how did she managed to escape?
Malaki ang chance na si Han Sung Min ang may gawa sa kanya or Robles was involved too? Kakaiba ang mga taong may galit sa babaeng 'to, it's too much.
Bumalik ulit si AJ sa kwarto at day off niya daw and she decided to stay with here to monitor Mirus's condition. Also, Rigel is also here.
Nakatingin lang ako sa kanya gumalaw ang mata niya at nag second look pa ako.
"Mirus?" I gently caress her cheeks.
Kinuha ni AJ ang stethoscope niya para tignan ang heart rate ni Mirus.
After that, she slowly opens her amber eyes at ako ang una niyang nakita.
"Leon..."
"Her condition is now stable pero I need to re-examine again." AJ said at pinalitan niya ng bago ang dextrose.
I asked kung masakit ba ang ulo niya, she said yes right away.
"Now, tell me what happened." Sumeryoso si AJ kaya napatingin kami ni Rigel sa kanya.
Parang biglang pumasok sa isip ni Mirus ang nangyari sa kanya saka ito napamura ng palihim.
— Flashback —
"Rio, send mo na lang sa email ko kapag may panibago na naman."
"Sure, Miss Caelum."
"Alright, uuwi na ako. Hinihintay pa ako ni Atty. Lozano."
I waved my goodbye, habang papalakad na ako sa sasakyan ko, naramdaman ko na may tumusok sa akin to the back of my neck then my vision suddenly went black.
Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog at nag sabay pa ang pinakaayaw kong panaginip.
Dahan-dahan ko minulat ang mata ko, nasa magarbong kwarto ako at napansin ko na nakaposas habang nakatali ako sa upuan.
"Well now, I was getting bored dahil matagal ka matulog, now my excitement suddenly went up. How's your sleep?"
I saw a man in a white suit and it's my nemesis.
"Han Sung Min." I stated his name in calm tone.
Why would I panic? Whatevs.
Sumandal ako sa upuan and I scoffed in disbelief.
"Feeling competitive, Sung Min?" and I tilted my head.
"I'm already like a winner."
"You're always assuming too much." I stated in a snarky tone.
Sa hindi ko inaasahan, bigla niya ako hinampas sa sikmura gamit ang baseball bat.
Ilang beses niya ako hinampas hanggang sa sumuka ako ng dugo.
Ilang beses din ako sinapak ni Han Sung Min sa mukha o kaya tinatadyakan niya ako. Sa akin niya talaga binubuhos ang galit niya.
"Do you remember the first time we met?" Makahulugan kong tanong sa kanya.
"Ha. You tried to kill me." At napangisi ito.
"Let's re-enact that scene." My voice filled with seriousness.
Fuck, that's irritating.
After that, natawa lang ako sa kanya dahil wala na sa lugar ang mga ginagawa niya.
"If you're going to keep doing that, tuluyan mo na lang ako." sabi ko at tinignan ko siya.
"Masyado kang kalmado, Mirus. Baka hindi mo alam na huling gabi mo na pala ito." he laughed evilly.
"Dapat bang katakutan kita? Nagkakamali ka, sa oras na makawala ako dito, huwag ka na umasa na mabubuhay ka pa." Napangisi ako.
"Wala na akong oras para diyan dahil may flight pa akong hahabulin. Ang mga tauhan ko ang tutuluyan sa 'yo. Goodbye."
Tinignan ko lang siya hanggang sa mawala ito sa paningin ko.
Nakita ko sa sahig ang relos ko na nasira dahil may access doon si Corvus. Unluckily, I'm stuck in here.
Besides, makakatakas naman ako dito kahit na mag tagal pa ako.
Lumabas ang mga lalaki sa paligid ang iba ay namumukhaan ko.
They don't know how to give up, do they?
"Ikaw din ba 'yun? Ikaw din pala ang Scarlet Assassin, huh?" Anang ng lalaki at yumuko ito mismo sa harap ko.
"Yeah, that's me. Why? Did I just intrigued all of you?"
I gave them a death glare but in calm expression hanggang sa masipa ko siya sa mukha.
I already cut the rope habang kausap ko si Han Sung Min. Salamat sa patalin na nakalitaw sa likod ng upuan.
"Sabi ko na 'wag niyo akong papakawalan." I said at binagsak ko ang katawan ko sa sahig para masira ang upuan.
Posas na lang ang natitira pero bigla akong inatake gamit ang baril o kaya ang baseball bat.
Agad akong umiwas at sinakal ko ang lalaki gamit ang posas hanggang sa mawalan na ito ng hininga.
Napaatras ang iba dahil sa ginawa ko and I stare the man that I killed without any expression on my face.
This curse... Once again...
"I need to... Kill all of you." At doon na ako sumeryoso.
"I only intended to hurt you, then, you already knew my identity. Lalo na at kay Han Sung Min pa kayo pumanig. That's fucking annoying, for real."
May nakita ako sa glass cabinet na Katana which my eyes glow because of this.
I keep doing stunts hanggang sa makarating ako doon.
Binasag ko ang salamin gamit ang kaliwang siko ko. I bit the handle and I pull out the Katana through the scabbard.
Pabor na sa kanila na may posas pa ako.
Nag tago muna ako saglit sa likod ng sofa and I saw a gun na nakalagay sa may kanto at agad kong hinablot ito along with the extra magazines.
Napatingin ako sa braso ko at nawala ang cast ko, masakit pero kaya ko pa naman humawak ng baril.
Kagat-kagat ko ang handle sa Katana habang inaayos ko ang silencer na ilalagay sa baril saka ko kinasa ito.
Tinignan ko muna kung ilang ang bala sa magazine while I'm thinking a strategy at the same time.
Pinipilit nila akong lumabas saktong nasa harap ko ang switch and I turn it off.
Sanay ako kumilos sa dilim and I started stabbing them. The other member are searching for the switch.
I attack them at once without making a sound while these guys a grunting and groaning loudly.
May nag bukas ng ilaw, napatingin siya sa buong paligid at siya na lang ang natitira.
Napaatras ito at tumakbo palabas sa kwarto.
Napasandal ako sa pader and I just realized what did I just did.
For the first time in a while, I killed someone— no, I killed tons of people again.
Just how my past killings suddenly pops out to my mind.
How many will I slaughter tonight?
I'm neither proud nor happy because everything I've been through will happen again. There is a possibility, and I am anticipating what will happen to me.
"I'm not apologizing for killing all of you, there were numerous opportunities for you to change, but all of you entirely rejected them."
Nag lakad na ako palabas habang kinakaladkad ko ang Katana sa sahig.
"Will I end up the same faith as before or something's going to change?" Wala sa sarili kong tanong.
At napatingin ako sa kamay kong puno ng dugo.
With blood or not, I can't still fucking get rid of it. It is damn useless whenever I do something. It won't come off, nakakabaliw.
Gusto kong mag wala pero hindi ko magawa, naglalakad lang ako dito sa hallway while dozing off.
Nakahanap ako ng wire sa sahig saka ko kinalikot ang posas gamit ang wire. Seconds later, the cuff was now unlocked and I threw it somewhere else.
After I removed the cuff, may naririnig akong yapak na papalapit sa gawi ko.
Agad ako sumabit sa railings at binuhat ko ang sarili ko paakyat. I'm walking through the railings like a cat habang nakikinig sa mga usapan nila.
"Find her! Hindi siya puwedeng lumabas ng buhay dito!" aligaga silang kumilos para hanapin ako.
"Hindi pa ako magaling simula noong nakipag-away kami sa Switzerland, pati kay Robles. Tapos ngayon? Tanginang 'yan." Inis kong bulong sa sarili ko.
Nakakainis. Wala na nga akong ginagawa, trip na trip naman nila ako.
A/N:
Hi, sorry for the delayed update! I've been positive for the whole two weeks and my health is getting worst as the day goes by.
I'm doing nothing now but making a draft for the new chapters. Hope you understand.
- estellenum -