[Unicode]
၀မ်ရိပေါ်က သူ့ဘယ်ဘက်ရင်အုံပေါ်ကို လက်နဲ့ဖိအုပ်ထားတယ် မျက်ရည်ပြည့်နေတဲ့ မျက်၀န်းတွေနဲ့ ဆရာ၀န်ကို အားကိုးတကြီးကြည့်နေတယ်
"အချိန်မှီတယ်ဆိုရုံလေးပဲ ကျွန်တော်တို့ လူနာ့ အသက်ကိုတော့ ကယ်တင်နိုင်လိုက်ပါပီ"
"ဟူး"
ဒီစကားကိုကြားမှအကုန်လုံးသက်ပြင်းချနိုင်ကြတယ် ၀မ်ရိပေါ်မှာလည်း သူ့ရင်ဘတ်သူထုရင်း အသက်ကိုခပ်ပြင်းပြင်းရှုနေတယ် အခုမှသူအသက်၀၀ရှုနိုင်တော့တာမို့
"ဒါပေမယ့် လူနာက ဘယ်အချိန်မှပြန်သတိရလာမယ်ဆိုတာမျိုးတော့ ကျွန်တော်တို့လည်း အတိကျမပြောနိုင်ဘူး ဆယ်ရက်အတွင်းလည်းပြန်သတိရလာနိုင်သလို ဆယ်နှစ်ကြာတဲ့ထိသတိရမလာသေးတာလည်းဖြစ်နိုင်တယ် ပြောရရင် လူနာက Coma အနေထားဖြစ်နေတယ်"
ဆရာ၀န်ရဲ့နောက်ဆက်တွဲစကားကြောင့် ၀မ်ရိပေါ်ရဲ့ရင်ဘတ်ထဲမှာ ပြန်ပြီးပူလောင်လာပြန်တယ် နှလုံးသားကနာကျင်လာပြန်တယ် ဒါကရှောင်းကျန့်သူ့ကိုပေးတဲ့အပြစ်ထင်ပါရဲ့
'ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်ချိန်ချိန်မှာတော့ နိုးထလာပေးမယ်မဟုတ်လားဟင် ၁၀နှစ်မကလို့ နှစ်၁၀၀ဆိုရင်ဖြစ်ဖြစ် ငါအသက်ရှင်နေသ၍ကာလပတ်လုံး မင်းကိုစောင့်နေမှာမို့ ပြန်လာပေးပါ ရှောင်းကျန့်ရာ'
ရေနစ်နေသူအတွက်တော့ ကောက်ရိုးမျှင်လေးဟာလည်း အားအင်ဖြစ်သတဲ့ ဒီလိုပါပဲ ပြန်နိုးလာမယ်ဆိုတဲ့ကောက်ရိုးမျှင်လေးက ၀မ်ရိပေါ်အတွက် အားအင်လေးပဲ ဒီမျှော်လင့်ချက်ကလေးနဲ့တင် သူအသက်ဆက်နိုင်ပြီမို့
ထျန်းရန်နဲ့မျန်မျန်က အိမ်မှာလိုအပ်တာတစ်ချို့ထပ်ပြီးသွားယူရမှာမို့ ပြန်သွားကြတယ် ဟောက်ရွှမ်းနဲ့ယွီပင်းကလည်း ညနေစာအတွက် စားစရာတချို့သွား၀ယ်ဦးမယ်ဆိုပြီးထွက်သွားကြတာမို့ လူနာခန်းလေးက တိတ်ဆိတ်မှုတွေကြီးစိုးနေတယ်
သီးသန့်လူနာခန်းရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ဖြူဖျော့စွာလှဲလျောင်းနေတဲ့ ကောင်လေးကို လက်မှာပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ကောင်လေးက ကုတင်ဘေးကထိုင်ခုံပေါ်မှာထိုင်လို့ငေးကြည့်နေတယ်
၀မ်ရိပေါ်က ပတ်တီးမစီးထားရတဲ့လက်လေးနဲ့ ရှောင်းကျန့်နဖူးပေါ်ကျနေတဲ့ဆံစလေးတွေကို သပ်တင်ပေးတယ် ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလေးက သူထိုးထားတဲ့ဒဏ်ရာတွေကြောင့် အနည်းငယ်ယောင်နေတယ်
"တောင်းပန်ပါတယ် ရှောင်းကျန့်ရာ ငါတကယ်တောင်းပန်ပါတယ် ငါက.. ငါက တကယ်မကောင်းတဲ့ကောင်ပဲနော် မင်းကိုနာကျင်အောင်လုပ်တယ် ဒါပေမယ့်လေ မင်းဒီတစ်ခေါက်ပြန်နိုးလာရင် ငါက အများကြီးကောင်းပေးမှာမို့ ပြန်နိုးထလာခဲ့ပေးပါနော် "
၀မ်ရိပေါ်ရဲ့ပါးပေါ်ကို မျက်ရည်ပူတွေက စီးကျလာပြန်တယ် မျက်လုံးတွေကကျိန်းစပ်ပြီးရဲနေတာတောင် မျက်ရည်တွေကမတိတ်နိုင်ဘူး
"၀မ်ရိပေါ် တော်ပြီလေကွာ မင်းမျက်လုံးတွေကန်းသွားလိမ့်မယ်"
ညစာထွက်၀ယ်တဲ့ဟောက်ရွှမ်းတို့ပြန်လာတော့ ၀မ်ရိပေါ်ထပ်ငိုနေတာမြင်တာမို့ မငိုဖို့ပြောရတယ် တစ်နေကုန် ငိုထားတာမို့ ၀မ်ရိပေါ်မျက်လုံးတွေက အတော်ဖောင်းအစ်နေပြီ
"ကျဲမျန်မျန်တို့ ပြန်မရောက်သေးဘူးလား"
"အင်း"
"မင်းအတွက်ဖက်ထုပ်ပေါင်း၀ယ်လာတယ် လာစားဦး တစ်နေကုန်ဘာမှမစားရသေးဘူးမလား"
"ဟင့်အင်း ငါစားချင်စိတ်မရှိဘူး မင်းတို့လည်း တစ်နေကုန်ပင်ပန်းနေပြီ ပြန်နားတော့လေ"
"မင်းကရော "
"ငါရှောင်းကျန့်သတိရလာတဲ့ထိ သူ့အနားမှာပဲနေမှာ"
"ညနေက မင်းမားမားphဆက်လို့ ငါမင်းဒီဆေးရုံမှာဆိုတဲ့အကြောင်းပြောလိုက်တယ် ကျန်တာတော့ငါဘာမှမပြောထားဘူး ခဏနေမင်းမားမားတို့ရောက်လာမယ်ထင်တယ်"
"အင်း မင်းတို့ပြန်ချင်ပြန်တော့လေ "
"ရတယ် ခဏနေမှပြန်မယ်"
ယွီပင်းက ထောင့်နားမှာရှိတဲ့ဆိုဖာပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီး ဟောက်ရွှမ်းက ဖက်ထုပ်ပေါင်းအိတ်ကို လူနာကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်တင်ပေးပြီး ယွီပင်းဘေးမှာသွားထိုင်တယ် ၀မ်ရိပေါ်ကတော့ ခုနအတိုင်းပါပဲ ရှောင်းကျန့်လက်လေးကိုခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လို့ ရှောင်းကျန့်မျက်နှာလေးကိုငေးကြည့်ဆဲ
ခဏအကြာမှာ ၀မ်ရိပေါ်ရဲ့ ပါးပါးနဲ့မားမားက သီသန့်လူနာခန်းလေးထဲရောက်လာတယ် ရောက်ရောက်ချင်း ၀မ်မားက သူ့သားလေးကိုပြေးဖက်လို့ ငိုနေသေးတာ သူမက သူမရဲ့သားလေး တစ်ခုခုဖြစ်လို့ဆေးရုံရောက်နေတယ်လို့ထင်တာမို့ တကယ်ကိုစိုးရိမ်နေခဲ့တာ ၀မ်ပါးနဲ့၀မ်မားရောက်လာမှ ဟောက်ရွှမ်းနဲ့ယွီပင်းက နှုတ်ဆက်ပြီးအိမ်ပြန်သွားတယ်
"ဘာတွေဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ သားရယ်"
၀မ်မားက ရိပေါ်ရဲ့နဖူးထောင့်က ပတ်တီးစလေးအုပ်ပြီး ပလာစတာကပ်ထားတဲ့ဒဏ်ရာကိုကြည့်ရင်း ပတ်တီးစည်းထားတဲ့လက်ကလေးကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ပြီးမေးတယ်
၀မ်ပါးကတော့ ဘာမှ၀င်မမေးပဲ ဘေးကနေသာရပ်ကြည့်နေတယ် မျက်နှာမှာတော့ သူလည်းစိုးရိမ်နေမှန်းသိသာပါတယ်
ရိပေါ်က ၀မ်မားရင်ခွင်ထဲ၀င်လို့ ဖြစ်ခဲ့သမျှကို ရှင်းပြပြီး ငိုတယ်
"သားက သိပ်ဆိုးတာပဲနော် သူကသားကြောင့် အများကြီးနာကျင်ခဲ့တာ.. ပြီးတော့ သားသူ့ကိုချစ်နေမိပြီ မား"
၀မ်ရိပေါ်က နောက်ဆုံးစကားကို မ၀ံ့မရဲနဲ့ သူ့မားကိုမျက်နှာလွှဲလို့ဆိုတယ် မိဘရှေ့မှာ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ကို ချစ်တယ် ပြောရတာ သူ့အနေနဲ့ နည်းနည်းတော့အဆင်မပြေဘူး ဒါပေမယ့် ဒါကသူရင်ဆိုင်ရမယ့်အရာပဲလေ တကယ်လို့မိဘတွေက သူ့ကိုစိတ်ဆိုးမယ် ဒါမှမဟုတ် စိတ်ဆိုးတာထက်ပိုတာတွေဖြစ်လာမယ်ဆိုရင်တောင် သူရင်ဆိုင်မယ် သူကဘာတွေပဲဖြစ်လာဖြစ်လာ ရှောင်းကျန့်ကိုပဲရွေးချယ်ပစ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့
၀မ်ရိပေါ်ရဲ့စကားသံက မ၀ံ့မရဲဖြစ်နေရင်တောင် သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကပြောင်းလဲမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာကတော့ သိသာနေတယ်
၀မ်မားက သူ့စကားကိုကြားတော့ နည်းနည်းတော့ တိတ်ဆိတ်သွားတယ် ခဏအကြာမှ စကားစလာတယ်
"သားကို မားမားက မာနတွေမထားဖို့ အတ္တတွေမကြီးဖို့ဘာလို့အမြဲပြောလဲ သိလား အဲ့ဒီအရာတွေက သိပ်ကိုပူလောင်လို့ပေါ့ လူဆိုတာ ရလာတဲ့လူ့ဘ၀အချိန်ခဏလေးမှာ အေးအေးချမ်းချမ်းနဲ့ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်လေးပဲနေထိုင်သင့်တယ်လေ သားကလူတစ်ယောက်ကိုချစ်တယ် အဲ့ဒီလူက သားနဲ့မျိုးတူယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ် ပတ်၀န်းကျင်အတွက်တော့ဒါက ပြောစရာကိစ္စဖြစ်နေလိမ့်မယ် သားဒါကိုရင်ဆိုင်ရလိမ့်မယ် ဒါပေမယ့် သူနဲ့သာဆိုပျော်ရွှင်ရမယ်လို့ထင်ရင် သားဘာကိုမှဂရုစိုက်နေစရာမလိုဘူး ကိုယ့်ဘ၀မှာ ကိုယ့်ပျော်ရွှင်မှုက အဓိကပဲလေ တစ်ပါးသူကိုမထိခိုက်ရင်ရပြီ ကျန်တာတွေးစရာမလိုဘူး မားမားပြောတာနားလည်လား လူ့ဘ၀ဆိုတဲ့အချိန်ခဏလေးမှာ ကိုယ်ချစ်ရသူကိုချစ်တယ်ပြောပြီး အတူတူရှိခွင့်ရတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုက အကြည်နူးရဆုံးပဲ "
"မား"
ရိပေါ်က သူ့မားမားရင်ခွင်ထဲကနေ မျက်ရည်ပြည့်နေတဲ့မျက်၀န်းတွေနဲ့ သူ့မားကိုမော့ကြည့်လာတယ် အနည်းဆုံးတော့ မားက သူ့ကိုစိတ်ဆိုးမယ်လို့ထင်နေခဲ့တာ
၀မ်ပါးကလည်း ဘေးမှာရပ်နေရာကနေ ၀မ်မားရင်ခွင်ထဲက ရိပေါ် ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးရင် ဆိုလာတယ်
" သား ငယ်ငယ်တည်းက ပါးတို့က သူတစ်ပါးထိခိုက်စေမယ့်အရာသာမဟုတ်ရင် သားလိုသမျှဖြည့်ဆည်းပြီး သားပျော်အောင်ထားခဲ့တယ် ပါးတို့အတွက်က သားပျော်ရွှင်မှုက အဓိကပဲ သားသာ ပျော်ရွှင်ရမယ်ဆို ပါးတို့က ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်လက်ခံပေးနိုင်တယ် မိန်းမဖြစ်စေ ယောကျာ်းဖြစ်စေပေါ့ ပါးထင်တယ် သားကသူ့ကိုအရင်တည်းကချစ်ခဲ့ရဲ့သားနဲ့ သားမှာအတွေးတွေများနေခဲ့တာလို့"
"ဟုတ်တယ် သား စဥ္းစားစရာတွေအများကြီးဖြစ်ခဲ့တယ် ဆုံးဖြတ်ချက်တွေမှားခဲ့တယ် ဒါပေမယ့် သားအခုကစပြီး သူ့ကိုရွေးချယ်မယ် သားကိုနားလည်ပေးလို့ ပါးနဲ့မားကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
"မလိုပါဘူး မလိုပါဘူး သားလေးပျော်ရင် မားတို့လည်း ပျော်တာမို့.. သားကောင်လေးက ချစ်စရာလေးပဲ "
၀မ်မားက ကုတင်ပေါ်လှဲလျောင်းနေတဲ့ ရှောင်းကျန့်လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာဖြစ်တယ် ဒီလိုပုံစံမျိုးနဲ့တွေ့ဆုံရတာကိုတော့ စိတ်ထဲမကောင်း ရှောင်းကျန့်လေးကိုလည်း
သနားမိတယ်
"ဒါတောင် သူ့မျက်နှာက သားကြောင့် ဒဏ်ရာတွေနဲ့မို့ သူကအရမ်းလှတာ မားသိလား သူ့မျက်လုံးလေးတွေဆို ကြည်တောက်ပြီး ကြယ်လေးတွေလို တလက်လက်နဲ့ ချစ်စရာသိပ်ကောင်းတာ ပြီးကျသူစကားပြောလိုက်ရင် ယုန်တွေလို ရှေ့သွားလေးနှစ်ချောင်းပေါ်ပေါ်လာသေးတာ "
ရှောင်းကျန့်အကြောင်းပြောပြနေတဲ့ ၀မ်ရိပေါ်က ခုနကထက်ပိုတက်ကြွလာပြီး မျက်၀န်းအိမ်ထဲမှာ ရှောင်းကျန့်ကို သူဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းပေါ်လွင်နေတယ်
"ဟုတ်လား သားက ကံကောင်းတာပဲ ဒီချစ်စရာကောင်လေးကို ရထားတာ"
"ဒါပေမယ့် သူကဘယ်ချိန်မှပြန်နိုးလာမလဲဆိုတာ သေချာမသိဘူး သူပြန်နိုးလာရင်တောင် သားကိုချစ်နေပါဦးမလား မသေချာဘူး ပြီးတော့သား သူ့ကိုချစ်တယ်လို့လည်း မပြောရသေးဘူး"
ခုနတက်ကြွနေတဲ့ကောင်လေးက 'ဘူး'နဲ့ဆုံးတဲ့စကားလေးတွေပြောတဲ့အခါ ပြန်ပြီးဖျော့တော့သွားပြန်တယ် ၀မ်မားလည်းသူ့သားကိုကြည့်ပြီး ၀မ်းနည်းလွန်းလို့ မျက်ရည်ခိုးသုတ်ရတဲ့ထိပါပဲ
"နိုးလာမှာပေါ့ သူနိုးလာရင် သူ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းပြောဖို့သာ သားကစာတွေစီထား ဟုတ်ပြီလား"
အခြေနေကို ၀မ်ပါးက ၀င်ထိန်းပေးတယ် တကယ်ဆိုသူ့သားအဖြစ်ကို မြင်ရတာ သူ့ရင်ထဲလည်းမကောင်းဘူး
" မား သား သူပြန်သတိရလာတဲ့ထိ ဒီမှာစောင့်ပေးချင်တယ်"
ဘယ်ချိန်မှသတိရလာမယ်မသိတဲ့သူတစ်ယောက်ကို ပြန်သတိရလာတဲ့ထိစောင့်ပေးချင်တဲ့ သူတို့သားရဲ့အချစ်တွေနဲ့နောင်တတွေကို မြင်နေရတာမို့ မတားရက်
"ဒါဆို အစားပုံမှန်စား ပုံမှန်အိပ်ပြီး သူပြန်သတိရလာတာကို ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့စောင့်ပါ့မယ်ဆိုတဲ့ ကတိတော့ပေးရမယ်"
"ဟုတ် ပေးတယ်"
"ဒါဆို ဒီဖတ်ထုပ်တွေအရင်ကုန်အောင်စား လာ"
၀မ်မားက ဟောက်ရွှမ်းတို့၀ယ်လာတဲ့ဖတ်ထုပ်တွေကုန်တဲ့ထိ ရိပေါ်ကိုခွံ့ကျွေးတယ် နောက်နေ့တွေမှာ ထမင်းချိုင့်ပုံမှန်ပို့ပေးပြီး အင်္ကျီတွေလည်း ယူလာပေးမယ့်အကြောင်း ပြောပြီး ပြန်သွားကြတယ်
အဆင့်မြင့်တဲ့သီးသန့်ခန်းမို့ လူနာစောင့်အတွက်ကုတင်ရယ် တီဗွီ ရေခဲသေတ္တာ ရေချိုးခန်း အိမ်သာ အစုံပါတာမို့ အဆင်ပြေတယ် ဒါပေမယ့် ဘယ်ချိန်မှပြန်သတိရလာမလဲဆိုတာမသိတာမို့ ၂လလောက်စောင့်ကြည့်ပြီးရင်တော့ အိမ်မှာပဲပြန်ခေါ်ထားပြီးဆက်ကုဖို့ ဆရာ၀န်နဲ့ပြောထားတယ်
၀မ်မားတို့ပြန်သွားပြီးခဏအကြာမှာ ထျန်းရန်ဆီက Ph၀င်လာတယ်
"ေ၀့ အကိုထျန်းရန်"
"ရိပေါ် မျန်မျန်က ငိုနေရင်းမေ့လဲကျသွားလို့ အိမ်မှာနားနေရတယ် နည်းနည်းနောက်ကျမှရောက်မှာမို့ စောင့်ပေးဖို့အဆင်ပြေလား"
"ရတယ် ကျွန်တော်က ရှောင်းကျန့်သတိရလာတဲ့ထိ ဒီမှာပဲနေမှာ စိတ်မပူနဲ့ "
"အေး အေး အဲ့တာဆို ငါခဏနေမှလာခဲ့မယ် "
"အင်း"
ညဘက်အတော်ညဥ့္နက်မှ ထျန်းရန်က ဆေးရုံကိုရောက်လာတယ် သူလူနာခန်းထဲ၀င်လာတော့ ရိပေါ်က ရှောင်းကျန့်ကုတင်ဘေးက ခုံပေါ်မှာ ရှောင်းကျန့်လက်ကိုကိုင်ရင်း ကုတင်ပေါ်ခေါင်းမှောက်လို့ ထိုင်လျက်အိပ်ပျော်နေတယ် ရိပေါ်လည်းတနေကုန် လူရောစိတ်ရော ပင်ပန်းထားတာကိုသိတာမို့ ထျန်းရန်က ရိပေါ်နိုးမသွားအောင် ခြေသံဖော့လို့သာ ဆိုဖာပေါ်သွားထိုင်ပြီး စောင့်ပေးနေလိုက်တယ်
မနက်၅နာရီလောက်မှာ ရိပေါ်က မောဟိုက်စွာနဲ့ လန့်နိုးလာခဲ့တယ် ကြည့်ရတာအိပ်မက်ဆိုးတွေမက်နေပုံပါပဲ
"နိုးပြီလား"
ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ ထျန်းရန်က ရိပေါ်ကိုလှမ်းမေးလိုက်တယ်
"အင်း အကိုထျန်းရန် ဘယ်အချိန်ကရောက်တာလဲ"
"၁၂ခွဲလောက်က "
"သြော် ကျွန်တော်တောင်မသိလိုက်ဘူး"
"အင်း မင်းလည်းပင်ပန်းနေတာနဲ့ ငါမနှိုးနေတော့တာ "
"ကျဲမျန်မျန် ရော သက်သာရဲ့လား သူစိတ်ထိန်းနိုင်သွားပြီထင်နေတာ"
"သူကရှောင်းကျန့်အခန်းထဲက ဒါကိုမြင်ပြီး ထပ်ငိုတာလေ မင်းကိုပြသင့်ရဲ့လား မသိတော့ဘူး"
"ဘာလဲ"
"ရော့ ဒါကရှောင်းကျန့် suicideမလုပ်ခင်ကရေးထားခဲ့တဲ့စာ"
ထျန်းရန်ကသူ့လက်ထဲက တွန့်ကြေနေတဲ့ စာရွက်ကလေးကို ရိပေါ်ဆီကမ်းပေးလိုက်တယ် သူဒီစာကို ရိပေါ်ကိုပြသင့်ရဲ့လားမသေချာဘူး ဒါပေမယ့် ရှောင်းကျန့်
က ရိပေါ်ကိုဘယ်လောက်ထိချစ်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်တာမို့ ရိပေါ်ခံစားရမယ်ဆိုတာသိပေမယ့်လည်း အဲ့ဒီစာကို ရိပေါ်ဆီပေးလိုက်တယ်
ရိပေါ်ကသူ့လက်ထဲရောက်လာတဲ့ တွန့်ကြေနေတဲ့စာလေးကို ဖတ်အပြီးမှာ သူကအရုပ်ကြိုးပျက်ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချလျက်သားပဲ
'ဟုတ်ပါတယ် ၀မ်ရိပေါ် ငါကလောကကြီးမှာမရှိသင့်တဲ့သူပါ မင်းပျော်မယ်မလား ငါမရှိရင် မင်းပျော်ရွှင်ရင်ရပါပီ'
ရိပေါ်သူ့ရဲ့လက်တွေနဲ့သူ့မျက်နှာကိုအုပ်ပြီး စီးကျလာတဲ့မျက်ရည်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း သုတ်ပစ်ရင်း နာနာကျင်ကျင်နဲ့ စကားတွေကို ပလုံးပထွေးပြောတယ်
"မဟုတ်ဘူး ငါမပျော်ဘူး မင်းမရှိရင်ငါရူးသွားမှာ မင်းလောကကြီးမှာရှိမှရမယ် တောင်းပန်ပါတယ် ရှောင်းကျန့်"
ထျန်းရန်က ရိပေါ်ဆီလျှောက်လာပြီး ရိပေါ်ပုခုံးကို ခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးတယ်
"စိတ်လျော့ပါ သူကမင်းကိုချစ်တာမို့ မင်းပျော်ရွှင်မယ်ထင်လို့ဒီလိုလုပ်ခဲ့တာ ဒါကမင်းကိုမပျော်စေမှန်းသိရင် သူကမင်းဆီ ပြန်လာမှာပါ"
ခေါင်းငုံ့နေတဲ့ရိပေါ်က ထျန်းရန်ကိုမော့ကြည့်လိုက်တယ်
"အကိုက သူ့ကိုလက်လွှတ်ပေးလိုက်တာလား "
"ဘာကိုပြောချင်တာလဲ မင်းက"
"အကိုသူ့ကိုသဘောကျနေတာမို့လား ခု ကျွန်တော့်ကြောင့်သူ့ကို လက်လွှတ်ပေးလိုက်တာမို့လား "
"ဟမ် မဟုတ်ဘူး မင်းထင်တာမှားနေတယ် ငါရှောင်းကျန့်ကို ညီငယ်လေးလိုကလွဲ တစ်ခြားစိတ်မထားဖူးဘူး ငါသဘောကျနေတာက မျန်မျန် အဲ့တာမို့ ငါက ရှောင်းကျန့်ကိုတောင် မျန်မျန်နဲ့ အောင်သွယ်ခိုင်းခဲ့သေးတာ"
"ဘယ်လို"
ဒီစကားက လူနာခန်းတံခါးပေါက်၀မှာရပ်နေတဲ့ မျန်မျန့်ဆီကထွက်လာတဲ့ စကားသံ
"မျန်မျန်"
"အကိုက မျန်မျန့်ကို သဘောကျနေတာပေါ့ အဲ့တာမို့ရှောင်းကျန့်က အောင်သွယ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ မျန်မျန့်ကို အကို့အကြောင်းတွေ တဖွဖွလာပြောနေခဲ့တာပေါ့ ဟုတ်လား"
"အင်း အကို သူ့ကို အကို့အကြောင်းတွေ မျန်မျန့်ကို ပြောပြပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့တာ"
"ဒါကို မျန်မျန်အထင်လွဲခဲ့တာပေါ့.. တောင်းပန်ပါတယ် ရှောင်းကျန့်ရယ်"
မျန်မျန်က၀င်လာပြီး ရှောင်းကျန့်ကုတင်ဘေးမှာရပ်လို့ ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်ပြီး ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုပြန်တယ် အခြေနေတွေက တအားရှုပ်ထွေးနေတာမို့ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း ရိပေါ်ရော ထျန်းရန်ရောက သေချာနားမလည်ဘူး မျန်မျန်က ငိုလို့၀မှ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး သူမ ထျန်းရန်ကိုသဘောကျခဲ့ကြောင်းနဲ့ ရှောင်းကျန့်ကို အထင်လွဲပြီး ရိပေါ်ကိုရှောင်းကျန့်ချစ်နေမှန်းသိလို့ ပိုင်ဆိုင်ချင်ခဲ့ကြောင်း ရှောင်းကျန့်အကြောင်း မဟုတ်မမှန်တွေလုပ်ကြံပြောဆိုခဲ့ကြောင်းကို ငိုရင်း၀န်ခံတယ်
ဒီလိုတွေကြားရတော့ ရိပေါ်စိတ်တိုခဲ့တယ် ဒါပေမယ့် သူ့လုပ်ရပ်တွေကလည်းမှန်ခဲ့တာမှမဟုတ်တာ အဲ့တာမို့ သူလည်းမျန်မျန့်ကို မချစ်ခဲ့ကြောင်းနဲ့ ထျန်းရန်အပေါ်အနိုင်လိုချင်ခဲ့တာကြောင့် သူမနဲ့တွဲခဲ့မိကြောင်းပြောပြပြီး နှစ်ဦးသဘောတူ လမ်းခွဲခဲ့တယ် အလယ်ကထျန်းရန်မှာတော့ သူကိုယ်တိုင်တောင်မသိလိုက်ပါပဲ သူ့ကိုဦးတည်ပြီးဖြစ်သွားခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေမှာ ရှောင်းကျန့်က တစာခံ ဖြစ်သွားတာမို့ စိတ်မကောင်းရုံပဲ တတ်နိုင်တယ်
__________________
Daily updateမလုပ်ပေးနိုင်ပေမယ့် ခုကစပြီး တစ်ရက်ခြားပုံမှန်upပေးမလို့ ဘယ်လိုသဘောရလဲဟင် 🤔
[Zawgyi]
၀မ္ရိေပၚက သူ႕ဘယ္ဘက္ရင္အုံေပၚကို လက္နဲ႔ဖိအုပ္ထားတယ္ မ်က္ရည္ျပည့္ေနတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ဆရာ၀န္ကို အားကိုးတႀကီးၾကည့္ေနတယ္
"အခ်ိန္မွီတယ္ဆို႐ုံေလးပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူနာ့ အသက္ကိုေတာ့ ကယ္တင္ႏိုင္လိုက္ပါပီ"
"ဟူး"
ဒီစကားကိုၾကားမွအကုန္လုံးသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ၾကတယ္ ၀မ္ရိေပၚမွာလည္း သူ႕ရင္ဘတ္သူထုရင္း အသက္ကိုခပ္ျပင္းျပင္း႐ႈေနတယ္ အခုမွသူအသက္၀၀႐ႈႏိုင္ေတာ့တာမို႔
"ဒါေပမယ့္ လူနာက ဘယ္အခ်ိန္မွျပန္သတိရလာမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း အတိက်မေျပာႏိုင္ဘူး ဆယ္ရက္အတြင္းလည္းျပန္သတိရလာႏိုင္သလို ဆယ္ႏွစ္ၾကာတဲ့ထိသတိရမလာေသးတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ ေျပာရရင္ လူနာက Coma အေနထားျဖစ္ေနတယ္"
ဆရာ၀န္ရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲစကားေၾကာင့္ ၀မ္ရိေပၚရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာ ျပန္ၿပီးပူေလာင္လာျပန္တယ္ ႏွလုံးသားကနာက်င္လာျပန္တယ္ ဒါကေ႐ွာင္းက်န္႔သူ႕ကိုေပးတဲ့အျပစ္ထင္ပါရဲ႕
'ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏိုးထလာေပးမယ္မဟုတ္လားဟင္ ၁၀ႏွစ္မကလို႔ ႏွစ္၁၀၀ဆိုရင္ျဖစ္ျဖစ္ ငါအသက္႐ွင္ေနသ၍ကာလပတ္လုံး မင္းကိုေစာင့္ေနမွာမို႔ ျပန္လာေပးပါ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရာ'
ေရနစ္ေနသူအတြက္ေတာ့ ေကာက္႐ိုးမွ်င္ေလးဟာလည္း အားအင္ျဖစ္သတဲ့ ဒီလိုပါပဲ ျပန္ႏိုးလာမယ္ဆိုတဲ့ေကာက္႐ိုးမွ်င္ေလးက ၀မ္ရိေပၚအတြက္ အားအင္ေလးပဲ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးနဲ႔တင္ သူအသက္ဆက္ႏိုင္ၿပီမို႔
ထ်န္းရန္နဲ႔မ်န္မ်န္က အိမ္မွာလိုအပ္တာတစ္ခ်ိဳ႕ထပ္ၿပီးသြားယူရမွာမို႔ ျပန္သြားၾကတယ္ ေဟာက္႐ႊမ္းနဲ႔ယြီပင္းကလည္း ညေနစာအတြက္ စားစရာတခ်ိဳ႕သြား၀ယ္ဦးမယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားၾကတာမို႔ လူနာခန္းေလးက တိတ္ဆိတ္မႈေတြႀကီးစိုးေနတယ္
သီးသန္႔လူနာခန္းရဲ႕ ကုတင္ေပၚမွာ ျဖဴေဖ်ာ့စြာလွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို လက္မွာပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႔ေကာင္ေလးက ကုတင္ေဘးကထိုင္ခုံေပၚမွာထိုင္လို႔ေငးၾကည့္ေနတယ္
၀မ္ရိေပၚက ပတ္တီးမစီးထားရတဲ့လက္ေလးနဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔နဖူးေပၚက်ေနတဲ့ဆံစေလးေတြကို သပ္တင္ေပးတယ္ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာေလးက သူထိုးထားတဲ့ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေယာင္ေနတယ္
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရာ ငါတကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါက.. ငါက တကယ္မေကာင္းတဲ့ေကာင္ပဲေနာ္ မင္းကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္တယ္ ဒါေပမယ့္ေလ မင္းဒီတစ္ေခါက္ျပန္ႏိုးလာရင္ ငါက အမ်ားႀကီးေကာင္းေပးမွာမို႔ ျပန္ႏိုးထလာခဲ့ေပးပါေနာ္ "
၀မ္ရိေပၚရဲ႕ပါးေပၚကို မ်က္ရည္ပူေတြက စီးက်လာျပန္တယ္ မ်က္လုံးေတြကက်ိန္းစပ္ၿပီးရဲေနတာေတာင္ မ်က္ရည္ေတြကမတိတ္ႏိုင္ဘူး
"၀မ္ရိေပၚ ေတာ္ၿပီေလကြာ မင္းမ်က္လုံးေတြကန္းသြားလိမ့္မယ္"
ညစာထြက္၀ယ္တဲ့ေဟာက္႐ႊမ္းတို႔ျပန္လာေတာ့ ၀မ္ရိေပၚထပ္ငိုေနတာျမင္တာမို႔ မငိုဖို႔ေျပာရတယ္ တစ္ေနကုန္ ငိုထားတာမို႔ ၀မ္ရိေပၚမ်က္လုံးေတြက အေတာ္ေဖာင္းအစ္ေနၿပီ
"က်ဲမ်န္မ်န္တို႔ ျပန္မေရာက္ေသးဘူးလား"
"အင္း"
"မင္းအတြက္ဖက္ထုပ္ေပါင္း၀ယ္လာတယ္ လာစားဦး တစ္ေနကုန္ဘာမွမစားရေသးဘူးမလား"
"ဟင့္အင္း ငါစားခ်င္စိတ္မ႐ွိဘူး မင္းတို႔လည္း တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းေနၿပီ ျပန္နားေတာ့ေလ"
"မင္းကေရာ "
"ငါေ႐ွာင္းက်န္႔သတိရလာတဲ့ထိ သူ႕အနားမွာပဲေနမွာ"
"ညေနက မင္းမားမားphဆက္လို႔ ငါမင္းဒီေဆး႐ုံမွာဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္တယ္ က်န္တာေတာ့ငါဘာမွမေျပာထားဘူး ခဏေနမင္းမားမားတို႔ေရာက္လာမယ္ထင္တယ္"
"အင္း မင္းတို႔ျပန္ခ်င္ျပန္ေတာ့ေလ "
"ရတယ္ ခဏေနမွျပန္မယ္"
ယြီပင္းက ေထာင့္နားမွာ႐ွိတဲ့ဆိုဖာေပၚထိုင္လိုက္ၿပီး ေဟာက္႐ႊမ္းက ဖက္ထုပ္ေပါင္းအိတ္ကို လူနာကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚတင္ေပးၿပီး ယြီပင္းေဘးမွာသြားထိုင္တယ္ ၀မ္ရိေပၚကေတာ့ ခုနအတိုင္းပါပဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ေလးကိုခပ္ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္လို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာေလးကိုေငးၾကည့္ဆဲ
ခဏအၾကာမွာ ၀မ္ရိေပၚရဲ႕ ပါးပါးနဲ႔မားမားက သီသန္႔လူနာခန္းေလးထဲေရာက္လာတယ္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ၀မ္မားက သူ႕သားေလးကိုေျပးဖက္လို႔ ငိုေနေသးတာ သူမက သူမရဲ႕သားေလး တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ေဆး႐ုံေရာက္ေနတယ္လို႔ထင္တာမို႔ တကယ္ကိုစိုးရိမ္ေနခဲ့တာ ၀မ္ပါးနဲ႔၀မ္မားေရာက္လာမွ ေဟာက္႐ႊမ္းနဲ႔ယြီပင္းက ႏႈတ္ဆက္ၿပီးအိမ္ျပန္သြားတယ္
"ဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ သားရယ္"
၀မ္မားက ရိေပၚရဲ႕နဖူးေထာင့္က ပတ္တီးစေလးအုပ္ၿပီး ပလာစတာကပ္ထားတဲ့ဒဏ္ရာကိုၾကည့္ရင္း ပတ္တီးစည္းထားတဲ့လက္ကေလးကို ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္ၿပီးေမးတယ္
၀မ္ပါးကေတာ့ ဘာမွ၀င္မေမးပဲ ေဘးကေနသာရပ္ၾကည့္ေနတယ္ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ သူလည္းစိုးရိမ္ေနမွန္းသိသာပါတယ္
ရိေပၚက ၀မ္မားရင္ခြင္ထဲ၀င္လို႔ ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို ႐ွင္းျပၿပီး ငိုတယ္
"သားက သိပ္ဆိုးတာပဲေနာ္ သူကသားေၾကာင့္ အမ်ားႀကီးနာက်င္ခဲ့တာ.. ၿပီးေတာ့ သားသူ႕ကိုခ်စ္ေနမိၿပီ မား"
၀မ္ရိေပၚက ေနာက္ဆုံးစကားကို မဝံ့မရဲနဲ႔ သူ႕မားကိုမ်က္ႏွာလႊဲလို႔ဆိုတယ္ မိဘေ႐ွ႕မွာ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တယ္ ေျပာရတာ သူ႕အေနနဲ႔ နည္းနည္းေတာ့အဆင္မေျပဘူး ဒါေပမယ့္ ဒါကသူရင္ဆိုင္ရမယ့္အရာပဲေလ တကယ္လို႔မိဘေတြက သူ႕ကိုစိတ္ဆိုးမယ္ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ဆိုးတာထက္ပိုတာေတြျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူရင္ဆိုင္မယ္ သူကဘာေတြပဲျဖစ္လာျဖစ္လာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုပဲေ႐ြးခ်ယ္ပစ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတာမို႔
၀မ္ရိေပၚရဲ႕စကားသံက မဝံ့မရဲျဖစ္ေနရင္ေတာင္ သူ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကေျပာင္းလဲမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကေတာ့ သိသာေနတယ္
၀မ္မားက သူ႕စကားကိုၾကားေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္ ခဏအၾကာမွ စကားစလာတယ္
"သားကို မားမားက မာနေတြမထားဖို႔ အတၱေတြမႀကီးဖို႔ဘာလို႔အၿမဲေျပာလဲ သိလား အဲ့ဒီအရာေတြက သိပ္ကိုပူေလာင္လို႔ေပါ့ လူဆိုတာ ရလာတဲ့လူ႕ဘ၀အခ်ိန္ခဏေလးမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေလးပဲေနထိုင္သင့္တယ္ေလ သားကလူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္ အဲ့ဒီလူက သားနဲ႔မ်ိဳးတူေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ေတာ့ဒါက ေျပာစရာကိစၥျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ သားဒါကိုရင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔သာဆိုေပ်ာ္႐ႊင္ရမယ္လို႔ထင္ရင္ သားဘာကိုမွဂ႐ုစိုက္ေနစရာမလိုဘူး ကိုယ့္ဘ၀မွာ ကိုယ့္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈက အဓိကပဲေလ တစ္ပါးသူကိုမထိခိုက္ရင္ရၿပီ က်န္တာေတြးစရာမလိုဘူး မားမားေျပာတာနားလည္လား လူ႕ဘ၀ဆိုတဲ့အခ်ိန္ခဏေလးမွာ ကိုယ္ခ်စ္ရသူကိုခ်စ္တယ္ေျပာၿပီး အတူတူ႐ွိခြင့္ရတဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈက အၾကည္ႏူးရဆုံးပဲ "
"မား"
ရိေပၚက သူ႕မားမားရင္ခြင္ထဲကေန မ်က္ရည္ျပည့္ေနတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ သူ႕မားကိုေမာ့ၾကည့္လာတယ္ အနည္းဆုံးေတာ့ မားက သူ႕ကိုစိတ္ဆိုးမယ္လို႔ထင္ေနခဲ့တာ
၀မ္ပါးကလည္း ေဘးမွာရပ္ေနရာကေန ၀မ္မားရင္ခြင္ထဲက ရိေပၚ ေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးရင္ ဆိုလာတယ္
" သား ငယ္ငယ္တည္းက ပါးတို႔က သူတစ္ပါးထိခိုက္ေစမယ့္အရာသာမဟုတ္ရင္ သားလိုသမွ်ျဖည့္ဆည္းၿပီး သားေပ်ာ္ေအာင္ထားခဲ့တယ္ ပါးတို႔အတြက္က သားေပ်ာ္႐ႊင္မႈက အဓိကပဲ သားသာ ေပ်ာ္႐ႊင္ရမယ္ဆို ပါးတို႔က ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္လက္ခံေပးႏိုင္တယ္ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက်ာ္းျဖစ္ေစေပါ့ ပါးထင္တယ္ သားကသူ႕ကိုအရင္တည္းကခ်စ္ခဲ့ရဲ႕သားနဲ႔ သားမွာအေတြးေတြမ်ားေနခဲ့တာလို႔"
"ဟုတ္တယ္ သား စဥ္းစားစရာေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြမွားခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ သားအခုကစၿပီး သူ႕ကိုေ႐ြးခ်ယ္မယ္ သားကိုနားလည္ေပးလို႔ ပါးနဲ႔မားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
"မလိုပါဘူး မလိုပါဘူး သားေလးေပ်ာ္ရင္ မားတို႔လည္း ေပ်ာ္တာမို႔.. သားေကာင္ေလးက ခ်စ္စရာေလးပဲ "
၀မ္မားက ကုတင္ေပၚလွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာျဖစ္တယ္ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႕ဆုံရတာကိုေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ေလးကိုလည္း
သနားမိတယ္
"ဒါေတာင္ သူ႕မ်က္ႏွာက သားေၾကာင့္ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔မို႔ သူကအရမ္းလွတာ မားသိလား သူ႕မ်က္လုံးေလးေတြဆို ၾကည္ေတာက္ၿပီး ၾကယ္ေလးေတြလို တလက္လက္နဲ႔ ခ်စ္စရာသိပ္ေကာင္းတာ ၿပီးက်သူစကားေျပာလိုက္ရင္ ယုန္ေတြလို ေ႐ွ႕သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚေပၚလာေသးတာ "
ေ႐ွာင္းက်န္႔အေၾကာင္းေျပာျပေနတဲ့ ၀မ္ရိေပၚက ခုနကထက္ပိုတက္ႂကြလာၿပီး မ်က္၀န္းအိမ္ထဲမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို သူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းေပၚလြင္ေနတယ္
"ဟုတ္လား သားက ကံေကာင္းတာပဲ ဒီခ်စ္စရာေကာင္ေလးကို ရထားတာ"
"ဒါေပမယ့္ သူကဘယ္ခ်ိန္မွျပန္ႏိုးလာမလဲဆိုတာ ေသခ်ာမသိဘူး သူျပန္ႏိုးလာရင္ေတာင္ သားကိုခ်စ္ေနပါဦးမလား မေသခ်ာဘူး ၿပီးေတာ့သား သူ႕ကိုခ်စ္တယ္လို႔လည္း မေျပာရေသးဘူး"
ခုနတက္ႂကြေနတဲ့ေကာင္ေလးက 'ဘူး'နဲ႔ဆုံးတဲ့စကားေလးေတြေျပာတဲ့အခါ ျပန္ၿပီးေဖ်ာ့ေတာ့သြားျပန္တယ္ ၀မ္မားလည္းသူ႕သားကိုၾကည့္ၿပီး ၀မ္းနည္းလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ခိုးသုတ္ရတဲ့ထိပါပဲ
"ႏိုးလာမွာေပါ့ သူႏိုးလာရင္ သူ႕ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာဖို႔သာ သားကစာေတြစီထား ဟုတ္ၿပီလား"
အေျခေနကို ၀မ္ပါးက ၀င္ထိန္းေပးတယ္ တကယ္ဆိုသူ႕သားအျဖစ္ကို ျမင္ရတာ သူ႕ရင္ထဲလည္းမေကာင္းဘူး
" မား သား သူျပန္သတိရလာတဲ့ထိ ဒီမွာေစာင့္ေပးခ်င္တယ္"
ဘယ္ခ်ိန္မွသတိရလာမယ္မသိတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ျပန္သတိရလာတဲ့ထိေစာင့္ေပးခ်င္တဲ့ သူတို႔သားရဲ႕အခ်စ္ေတြနဲ႔ေနာင္တေတြကို ျမင္ေနရတာမို႔ မတားရက္
"ဒါဆို အစားပုံမွန္စား ပုံမွန္အိပ္ၿပီး သူျပန္သတိရလာတာကို က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ေစာင့္ပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ကတိေတာ့ေပးရမယ္"
"ဟုတ္ ေပးတယ္"
"ဒါဆို ဒီဖတ္ထုပ္ေတြအရင္ကုန္ေအာင္စား လာ"
၀မ္မားက ေဟာက္႐ႊမ္းတို႔၀ယ္လာတဲ့ဖတ္ထုပ္ေတြကို ကုန္တဲ့ထိရိေပၚခြံ႕ေကြၽးတယ္ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ထမင္းခ်ိဳင့္ပုံမွန္ပို႔ေပးၿပီး အက်ႌေတြလည္း ယူလာေပးမယ့္အေၾကာင္း ေျပာၿပီး ျပန္သြားၾကတယ္
အဆင့္ျမင့္တဲ့သီးသန္႔ခန္းမို႔ လူနာေစာင့္အတြက္ကုတင္ရယ္ တီဗြီ ေရခဲေသတၱာ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ အစုံပါတာမို႔ အဆင္ေျပတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ခ်ိန္မွျပန္သတိရလာမလဲဆိုတာမသိတာမို႔ ၂လေလာက္ေစာင့္ၾကည့္ၿပီးရင္ေတာ့ အိမ္မွာပဲျပန္ေခၚထားၿပီးဆက္ကုဖို႔ ဆရာ၀န္နဲ႔ေျပာထားတယ္
၀မ္မားတို႔ျပန္သြားၿပီးခဏအၾကာမွာ ထ်န္းရန္ဆီက Ph၀င္လာတယ္
"ေဝ့ အကိုထ်န္းရန္"
"ရိေပၚ မ်န္မ်န္က ငိုေနရင္းေမ့လဲက်သြားလို႔ အိမ္မွာနားေနရတယ္ နည္းနည္းေနာက္က်မွေရာက္မွာမို႔ ေစာင့္ေပးဖို႔အဆင္ေျပလား"
"ရတယ္ ကြၽန္ေတာ္က ေ႐ွာင္းက်န္႔သတိရလာတဲ့ထိ ဒီမွာပဲေနမွာ စိတ္မပူနဲ႔ "
"ေအး ေအး အဲ့တာဆို ငါခဏေနမွလာခဲ့မယ္ "
"အင္း"
ညဘက္အေတာ္ညဥ္႕နက္မွ ထ်န္းရန္က ေဆး႐ုံကိုေရာက္လာတယ္ သူလူနာခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ ရိေပၚက ေ႐ွာင္းက်န္႔ကုတင္ေဘးက ခုံေပၚမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ကိုကိုင္ရင္း ကုတင္ေပၚေခါင္းေမွာက္လို႔ ထိုင္လ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ ရိေပၚလည္းတေနကုန္ လူေရာစိတ္ေရာ ပင္ပန္းထားတာကိုသိတာမို႔ ထ်န္းရန္က ရိေပၚႏိုးမသြားေအာင္ ေျခသံေဖာ့လို႔သာ ဆိုဖာေပၚသြားထိုင္ၿပီး ေစာင့္ေပးေနလိုက္တယ္
မနက္၅နာရီေလာက္မွာ ရိေပၚက ေမာဟိုက္စြာနဲ႔ လန္႔ႏိုးလာခဲ့တယ္ ၾကည့္ရတာအိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေနပုံပါပဲ
"ႏိုးၿပီလား"
ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ထ်န္းရန္က ရိေပၚကိုလွမ္းေမးလိုက္တယ္
"အင္း အကိုထ်န္းရန္ ဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္တာလဲ"
"၁၂ခြဲေလာက္က "
"ေၾသာ္ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္မသိလိုက္ဘူး"
"အင္း မင္းလည္းပင္ပန္းေနတာနဲ႔ ငါမႏိႈးေနေတာ့တာ "
"က်ဲမ်န္မ်န္ ေရာ သက္သာရဲ႕လား သူစိတ္ထိန္းႏိုင္သြားၿပီထင္ေနတာ"
"သူကေ႐ွာင္းက်န္႔အခန္းထဲက ဒါကိုျမင္ၿပီး ထပ္ငိုတာေလ မင္းကိုျပသင့္ရဲ႕လား မသိဘူးေတာ့ဘူး"
"ဘာလဲ"
"ေရာ့ ဒါကေ႐ွာင္းက်န္႔ suicideမလုပ္ခင္ကေရးထားခဲ့တဲ့စာ"
ထ်န္းရန္ကသူ႕လက္ထဲက တြန္႔ေၾကေနတဲ့ စာ႐ြက္ကေလးကို ရိေပၚဆီကမ္းေပးလိုက္တယ္ သူဒီစာကို ရိေပၚကိုျပသင့္ရဲ႕လားမေသခ်ာဘူး ဒါေပမယ့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔
က ရိေပၚကိုဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္တယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္တာမို႔ ရိေပၚခံစားရမယ္ဆိုတာသိေပမယ့္လည္း အဲ့ဒီစာကို ရိေပၚဆီေပးလိုက္တယ္
ရိေပၚကသူ႕လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ တြန္႔ေၾကေနတဲ့စာေလးကို ဖတ္အၿပီးမွာ သူကအ႐ုပ္ႀကိဳးပ်က္ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လ်က္သားပဲ
'ဟုတ္ပါတယ္ ၀မ္ရိေပၚ ငါကေလာကႀကီးမွာမ႐ွိသင့္တဲ့သူပါ မင္းေပ်ာ္မယ္မလား ငါမ႐ွိရင္ မင္းေပ်ာ္႐ႊင္ရင္ရပါပီ'
ရိေပၚသူ႕ရဲ႕လက္ေတြနဲ႔သူ႕မ်က္ႏွာကိုအုပ္ၿပီး စီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း သုတ္ပစ္ရင္း နာနာက်င္က်င္နဲ႔ စကားေတြကို ပလုံးပေထြးေျပာတယ္
"မဟုတ္ဘူး ငါမေပ်ာ္ဘူး မင္းမ႐ွိရင္ငါ႐ူးသြားမွာ မင္းေလာကႀကီးမွာ႐ွိမွရမယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေ႐ွာင္းက်န္႔"
ထ်န္းရန္က ရိေပၚဆီေလွ်ာက္လာၿပီး ရိေပၚပုခုံးကို ခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးတယ္
"စိတ္ေလ်ာ့ပါ သူကမင္းကိုခ်စ္တာမို႔ မင္းေပ်ာ္႐ႊင္မယ္ထင္လို႔ဒီလိုလုပ္ခဲ့တာ ဒါကမင္းကိုမေပ်ာ္ေစမွန္းသိရင္ သူကမင္းဆီ ျပန္လာမွာပါ"
ေခါင္းငုံ႔ေနတဲ့ရိေပၚက ထ်န္းရန္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္
"အကိုက သူ႕ကိုလက္လႊတ္ေပးလိုက္တာလား "
"ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ မင္းက"
"အကိုသူ႕ကိုသေဘာက်ေနတာမို႔လား ခု ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္သူ႕ကို လက္လႊတ္ေပးလိုက္တာမို႔လား "
"ဟမ္ မဟုတ္ဘူး မင္းထင္တာမွားေနတယ္ ငါေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ညီငယ္ေလးလိုကလြဲ တစ္ျခားစိတ္မထားဖူးဘူး ငါသေဘာက်ေနတာက မ်န္မ်န္ အဲ့တာမို႔ ငါက ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုေတာင္ မ်န္မ်န္နဲ႔ ေအာင္သြယ္ခိုင္းခဲ့ေသးတာ"
"ဘယ္လို"
ဒီစကားက လူနာခန္းတံခါးေပါက္၀မွာရပ္ေနတဲ့ မ်န္မ်န္႔ဆီကထြက္လာတဲ့ စကားသံ
"မ်န္မ်န္"
"အကိုက မ်န္မ်န္႔ကို သေဘာက်ေနတာေပါ့ အဲ့တာမို႔ေ႐ွာင္းက်န္႔က ေအာင္သြယ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ မ်န္မ်န္႔ကို အကို႔အေၾကာင္းေတြ တဖြဖြလာေျပာေနခဲ့တာေပါ့ ဟုတ္လား"
"အင္း အကို သူ႕ကို အကို႔အေၾကာင္းေတြ မ်န္မ်န္႔ကို ေျပာျပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တာ"
"ဒါကို မ်န္မ်န္အထင္လြဲခဲ့တာေပါ့.. ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရယ္"
မ်န္မ်န္က၀င္လာၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔ကုတင္ေဘးမွာရပ္လို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုၾကည့္ၿပီး ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုျပန္တယ္ အေျခေနေတြက တအား႐ႈပ္ေထြးေနတာမို႔ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း ရိေပၚေရာ ထ်န္းရန္ေရာက ေသခ်ာနားမလည္ဘူး မ်န္မ်န္က ငိုလို႔၀မွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး သူမ ထ်န္းရန္ကိုသေဘာက်ခဲ့ေၾကာင္းနဲ႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို အထင္လြဲၿပီး ရိေပၚကိုေ႐ွာင္းက်န္႔ခ်စ္ေနမွန္းသိလို႔ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ခဲ့ေၾကာင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔အေၾကာင္း မဟုတ္မမွန္ေတြလုပ္ၾကံေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္းကို ငိုရင္း၀န္ခံတယ္
ဒီလိုေတြၾကားရေတာ့ ရိေပၚစိတ္တိုခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ သူ႕လုပ္ရပ္ေတြကလည္းမွန္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ အဲ့တာမို႔ သူလည္းမ်န္မ်န္႔ကို မခ်စ္ခဲ့ေၾကာင္းနဲ႔ ထ်န္းရန္အေပၚအႏိုင္လိုခ်င္ခဲ့တာေၾကာင့္ သူမနဲ႔တြဲခဲ့မိေၾကာင္းေျပာျပၿပီး ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲခဲ့တယ္ အလယ္ကထ်န္းရန္မွာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပါပဲ သူ႕ကိုဦးတည္ၿပီးျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ကိစၥေတြမွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔က တစာခံ ျဖစ္သြားတာမို႔ စိတ္မေကာင္း႐ုံပဲ တတ္ႏိုင္တယ္
__________________
Daily updateမလုပ္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ ခုကစၿပီး တစ္ရက္ျခားပုံမွန္upေပးမလို႔ ဘယ္လိုသေဘာရလဲဟင္ 🤔