Forgiveness
Nang makarating na ako sa bahay, agad akong sinalubong nina nay rosie.
"Mga iho nandito na ang kapatid niyo!"sigaw niyang sabi.
Agad naman akong nakarinig ng mga yabag ng mga paang palapit samin.
Agad naman lumapit sakin ang mga Kuya ko at niyakap ako ng mahigpit.
"A-ano ba! H-hindi na a-ako ma-ka-hi-nga!" Hirap kong sabi na agad naman silang bumitaw at nang tinignan ko sila isa-isa bakas sa mga mukha nila ang saya na makita ako at nag-aalala nilang tingin sakin.
"Saan ka ba nanggaling?"tanong ni Kuya Marcus.
"Alam mo bang kung saan-saan ka namin hinanap!"nag-aalalang sabi ni Kuya Xander.
"Akala namin kung ano na ang nangyari sayo!" Kuya Clyde said, his voice broke.
"Alam namin na galit ka samin.... pero sana nagpaalam ka samin na mawawala ka ng dalawang araw!" Kuya Ford said.
"Kung hindi pa sinabi samin ng mga kaibigan mo na sumama ka sa outing nang pinsan natin hindi pa namin malalaman." Kuya Jeydon said.
Naluluha ko silang tinignan. Lumapit sakin si Kuya Marky at hinawakan ako.
"Bakit parang pumayat ka?"nakakunot niyang tanong.
"H-hindi naman, sadyang payat naman na talaga ako."sabi ko at iniwas ko ang tingin ko sa kanya.
Tumingin ako kay Kuya Third na lumuhang nakatingin sakin. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya, napasinghap silang lahat sa ginawa ko.
"Shhhh."yumakap din siya sakin nang sobrang higpit.
Nang naramdaman kong kumalma na siya ay agad akong bumitaw at ngumiti sa kanya.
"Ang daya si Kuya Third niyakap samantalang kami hindi. Siya lang ba ang Kuya mo!"nagtatampo nilang sabi kaya agad akong lumapit sa kanila at niyakap sila isa-isa.
Lumayo ako nang bahagya sa kanila at nakangiting lumuluha sa kanila.
"Sorry kung pinag-aalala ko kayo."I said softly.
"Ibig bang sabihin nito okay na tayo na napatawad muna kami?"masayang sabi ni Kuya Clyde.
Tumingin ako sa kanila, baka this is the right time na patawarin sila. Tama si Ate Cathy kailangan ko ding malaman ang reason nila. Pero hindi ibig sabihin na napatawad ko na sila ay sasabihin ko na ang tungkol sa sakit ko, hindi pa ako ready sabihin sa kanila.
"Yes."Masayang sabi ko agad-agad naman nila akong niyakap ng mahigpit habang umiiyak sila. Ang sarap sa feeling na kasama ko sila ulit at ayos na kami ulit.
Bumitaw silang lahat sakin at masayang tumingin sakin.
"Sorry, kung hindi kami nagparamdam at nakabalik sayo. Maniwala ka walang araw na hindi ka namin iniisip. Lagi kaming tumatawag kay nay rosie para kamustahin ka."naluluhang sabi ni Kuya Clyde. Tumingin ako kay nay rosie na ngayon ay masayang umiiyak habang nakatingin samin nang tumingin siya sakin ngumiti at tumango siya.
"Bakit kay nay rosie lang kayo tumatawag bakit hindi sakin?" I frowned at their question. Kuya Third grabbed me and presented me to him.
"Dahil kapag narinig namin ang boses baka umuwi kami agad dito which is ayaw namin mangyari."sabi niya.
"Why?" I asked him.
"Because we need to stay away from you to protect you from our business opponents. Dahil alam nila na ikaw ang kahinaan naming lahat. We love you so .... it's hard for us to stay away from you."mahinahong niyang sabi.
"So the only solution is to stay away to protect me?"nakakunot noo kong tanong.
"Yes Samantha that was the only solution we knew at the time."Kuya Ford said.
"All my life, I thought you left me because you don't love me anymore." They immediately shook their heads at what I said.
"We love you so much Samantha that's what you'll always remember." They said with a smile.
Our loved ones are not our punching bags. Love is kind but it is never designed to tolerate our wrong doings.
We can't expect them to always understand us especially when we treat them with the worst action and hurtful words.
Let's learn to humble ourselves before the Lord and before our loved ones. After all, we are all work in progress and it's only in genuine humility and forgiveness that we learn and grow to become better people.
The next day I woke up early to go to school, I also prepared myself because I knew my friends would ask me questions.
I was walking down the stairs when I noticed that the rest of our maids were too busy cleaning. Palabas na ako nang makasalubong ko si isay.
"Isay!"tawag ko sa kanya, agad naman siyang lumapit sakin. "Ano bang meron at masyado yata kayong busy ngayon?" I asked her confused.
She frowned at me. "Ma'am hindi niyo po ba alam kung anong araw ngayon?" She asked incredulously. I just shook my head in response.
Ano bang meron ngayon? Wala talaga akong alam kung anong meron ngayon. Sa pagkakaalam ko sakit sa puso ang sakit ko at hindi amnesia.
Nanlaki ang mga mata niya dahil sa sagot at reaction ko sa kanya.
"Halla! Isipin niyo pong mabuti kung anong meron ngayon ma'am." She said then nilagpasan na ako.
Shocks! Ano ba kasing meron ngayon! Bakit parang ako lang ang walang alam. Samantha isipin mong mabuti! Hindi naman birthday nang isa sa mga kuya ko ngayon! Birthday kaya ni nay rosie? Pero hindi kasi December pa ang birthday niya! Huminga ako ng malalim bago tuluyang umalis.
I'm here now in a pine tree near the civil engineering building, because I arrived early and my friends aren't here yet so I just thought of waiting for them here.
Hanggang ngayon iniisip ko pa rin kung ano nga bang meron ngayon at busy ang mga kasama ko sa bahay, nasaan kaya sila kuya? Pagkagising ko kasi hindi ko na sila nakita ehh.
After 30 minutes kong paghihintay ay dumating na rin ang mga kaibigan ko at naniningkit silang tumingin sakin, mukhang alam ko na ang ibig sabihin nang mga tingin nila.
"So, kamusta ang outing?"tanong ni Kim.
"Ayos lang namn."I lied, ang alam kasi nila na sumama ako sa outing nang pinsan ko iyon kasi ang sinabi ko sa kanya.
"Sana naman nagsabi ka samin para hindi kami nag-aalala sayo!"pagtatampong sabi ni Kate. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya.
"Sorry na biglaan kasi at hindi ko naman alam na dalawang araw pala kami duon."Ang galing mo talaga magsinungaling Samantha, napaniwala mo talaga sila.
She sighed before she hugged me back. I let go of her when Chel spoke.
"Oo nga pala hinahanap ka nang mga kuya no samin nagkita na ba kayo?"She asked.
I smiled happily at them and they frowned at me.
"Kuya and I are fine and I forgiven them as well." I said happily. They looked at me in shock but when they processed what I said, it was immediately replaced by joy and a smile on their faces. They approached me and hugged me happily.
"Masaya kami for you, kasi nagkaayos na din kayo ng mga Kuya mo." Masaya nilang sabi sakin.
Napabitaw lang sila sakin nang makita naming papunta sila Kuya Marky at Kuya Clyde dito samin.
"Little sister ang aga mong pumasok hindi tuloy tayo sabay nagbreakfast!" Pagtatampong sabi ni Kuya Clyde.
"Tsss .... do we have to eat together Kuya!" I said rudely.
"Hindi naman, pero syempre gusto ka naming kasabay kumain." Kuya Clyde said, I just stared at him and turned my gaze to Kuya Marky.
"Kuya, what's going on and the people at home are too busy!" I said with a frown. He frowned and looked at me in disbelief.
"You don't know?" He asked, I just shook my head in response to his question. "..... mommy and daddy are going home here now, maybe when we go home they will be at home." he said with a smile.
I sighed before I speak. "Why?" I raised my eyebrows at him.
"I think they'll fix something." He said. I just nodded at him.
"Hey, Samantha!" I was greeted by a man who passed by in our direction.
"Jacob! Long time no see." I hugged him.
The last time I probably saw him 3years ago at the magic mall. He was my super close friend when we were in junior high school and he was also my ex suitor, but we didn't see each other because he moved to another school.
Kuya Marky and Kuya Clyde glared at me. As if they were trying to tell me something through eye contact.
"Jacob, sila Kuya Marky at Kuya Clyde nga pala mga kuya ko, kilala mo naman na siguro itong mga kaibigan ko diba?!" Ngumiti naman ang mga kaibigan ko kay Jacob.
"Are you Samantha bo-" hindi na natuloy ni Kuya Clyde ang balak niyang sabihin nang tinulak ko na sila ni Kuya Marky.
"Jacob, una na kami." Tulak ko kila Kuya Marky at Kuya Clyde.
Jacob chuckled and waved goodbye. Naka-architect uniform siya ngayon, kaya sigurado akong dito na siya nag-aaral.
"Is that your boyfriend?" Kuya Clyde's eyebrows met mine.
"No!" I replied annoyed.
"Good." He said.
"He's just an ex suitor!" My friends said with a smile, so Kuya Marky and Kuya Clyde immediately looked at me badly.
"Kuya, don't look at me like that!" I said frowning.
"Your ex suitor, but you hugged him?" Kuya Marky said.
"Oh, he still my friend!" I said irritably to him.
"Friends, really?"hindi makapaniwalang tanong ni Kuya Marky, tumango at ngumiti na lang ako.
Kuya Clyde was also about to speak when I stopped him immediately.
"Brother, I'm hungry. I haven't eaten at home before I go here." Nakasimangot kong sabi, tumalikod na ako sa kanilang dalawa at hinila na ang mga kaibigan.
Gutom na gutom na talaga ako dahil wala pang laman ang tiyan ko kaninang umaga pa. Naisipan naming kumain sa tapsilogan.
Nanlaki ang mata at kinabahan ako ng makita ko ulit si Knight kasama ang ang iba niyang kaibigan pati sila Kuya Marcus at Kuya Jeydon.
"Samantha! Dito rin ba kayo?" Tanong ni Kuya Jeydon.
"Uhm...sa Jollibee na lang yata kami Kuya." Marahas kong sabi.
Tinignan ko muna si Knight na nakatingin na rin sakin ngayon. "Wala ng tables, eh."
"Dito na lang kayo, mahaba naman ang table namin." Alok ni Kuya Marcus samin.
Agad na umupo sila Alex at Daniel mga mahaharot talaga itong dalawang bakla na ito.
"Okay lang naman sa Jollibee."sabi ni Angel.
"Nakakasawa na sa Jollibee!"sabi ni Alex.
"palagi na lang tayo duon!"sabi naman ni Daniel.
Kung sabunutan ko kaya itong dalawang baklang mahaharot na ito.
"Dito na kayo Samantha."Kuya Marcus said.
In the end, we ended up sharing the same table with them. Wala na kaming magagawa dahil umupo na ang dalawa naming kaibigan na bakla. Habang kumakain kami, sobrang naaawkwardan ako dahil kay Knight na hanggang ngayon tahimik lang siya.
Yung iba nilang kaibigan ay kausap ang mga kaibigan ko, Hindi naman halata sa kanila na madadaldal pala sila si Knight lang ang hindi.
"Baby girl, uuwi na sila mommy at daddy later."marahang sabi ni Kuya Marcus.
"Nasabi na nila kuya Maky sakin." Tumango na lamang siya.
Nagulat ako ng biglang tumunog ang cellphone ko. Pagkacheck ko sa kung sino yung nagtext si inigo lang pala kaklase ko at kagrupo ko sa Orata 1 na subject namin.
From: Inigo
Nasan ka? Kailangan nating mag-usap!
To: Inigo
Kita na lang us later sa library, after ng klase natin.
"Magkatext kayo?"Nagulat ako nang magtanong si Alex sakin. Tumango na lamang ako sa kanya.
"Sino?"tanong naman ni Kuya Marcus.
Agad kong tinago ang cellphone ko. Pero nanlaki ang mata ko nang sa sinabi ni Alex.
"Inigo, manliligaw ni Samantha."
Agad naman tumingin nang masama sakin si Kuya Marcus samantalang si Kuya Jeydon nakangiti lang sakin, napatingin naman ako kay Knight na matalim ang mga tingin sakin.
"H-hindi ko manliligaw si Inigo!"
"Bakit magkatext kayo?" Kuya Marcus said.
"Wow! Ang baby girl namin may manliligaw na! Sumbong ko nga to kila Kuya Third." Kuya Jeydon jokingly said.
"Kuya! Hindi ko nga manliligaw yun! Nagtext siya kasi magkagroup kami sa isang subject namin!" Inis kong sabi.
"Good."Kuya Marcus said.
"Sige Kuya, balik na kami sa school may klase na kasi kami."I said, tumingin naman ako kay Knight na ngayon ay nagcecellphone.
Nang makarating na kami sa klase namin, wala pa si Sir Robert kaya agad-agad kaming naghanap nang ma-uupuan namin, saktong pagkaupo ay siya rin namang dating ni Sir Robert.
"Samantha, buti naman ay pumasok kana, hindi na ba masama pakiramdam mo?"tanong ni Sir Robert.
Napakagat labi ako sa tanong ni Sir Robert at alam kong nakatingin na rin sakin ang mga kaibigan ko.
"H-hindi na po sir."kinakabahan kong sabi. Tumango na lamang siya at magdiscuss na.
"Sa monday magkaroon kayo nang quiz sakin kaya magreview kayo! Class dismissed!"after niyang sabihin iyan ay lumabas na din siya.
Habang nag-aayos ako ng mga gamit ko ay agad naman akong tinanong nang mga kaibigan ko. Sinabi ko na lang sa kanila na iyon ang Gina kong excuse kay sir para makaliban ako sa klase niya at makasama sa outing nang pinsan ko, naniwala naman sila kaya hindi na sila nagtanong ulit.
Nagpaalam ako sa kanila na pupunta pa ako sa library kaya mauna na silang umuwi. Nang makapasok ako ay agad ko naman nakita si Inigo.
"Uy, Inigo sorry kung naghintay ka ng matagal."kagat labi kong sabi.
"Ayos lang, at saka kakarating ko nga lang rin dito eh."he said, gwapo din naman si Inigo may dimple siya, singkit ang mga mata, maputi din siya at may lahi siyang Chinese.
"Samantha! Ayos ka lang ba? Masyado ba akong gwapo at natulala ka."Tumatawa niyang sabi.
"Duh! Ang assuming mo Inigo!"nakasimangot kong sabi.
Inumpisahan na namin ang gagawin namin nang sa ganun makauwi na kami. Maya-maya naramdaman kong parang may nakatingin sakin ngayon kaya agad-agad kong nilibot ang paningin ko at tumama ito kay Knight na nanlilisik ang mga matang nakatingin sakin, kaya napalunok ako sa kaba at takot na nararamdaman, agad kong iniwas ang tingin ko sa kanya at binalik na lang sa ginagawa ko.
Maya-maya may isang pares nang sapatos ang nasa harapan namin kaya inangat ko ang tingin ko sa nagmamay-ari nun, agad naman nanlaki ang mga mata ko nang makita kong si Knight pala ang nagmamay-ari nun.
"Let's go, hinahanap kana ng mga kuya mo." nagulat ako sa pagdiin sa kanyang boses. He sounded so angry.
Napaangat naman nang tingin si Inigo at naguguluhang tumingin samin.
"Uhm... Inigo kailangan ko ng umuwi ipagpatuloy na lang natin ito bukas, if you want?"nakangiti kong sabi, tumango na lamang siya bilang sagot.
"Let's go naghihintay na si Mang Pedro sa parking lot."He said, awts akala ko pa naman siya ang maghahatid sakin, hindi pala.
Nang makarating kami sa parking lot ay agad naming nakita si Tay Pedro kaya agad kami lumapit sa kanya. Sumakay na ako at hinayaan na lang na mag-usap sila Tay Pedro at Knight.