"ဒါဟာ ခ်ီးထုပ္ကံၾကမၼာေပလား၂"
ဒီႏွစ္ရက္ အတြင္းမွာ ထန္းေ႐ွာင္
ရဲ႕ ဘဝဟာ စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာ
အျပည့္ပဲ။
ေန႔တိုင္း လိုလို သူမရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္
alt accountေလး ကို
လိုက္ဖမ္းၿပီး သတ္ရတာနဲ႔ တင္ အလုပ္မ်ား ေနတယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ လိုင္းေပၚ ေရာက္တာနဲ႔ သူမရဲ႕ဂိုဏ္းတူ ေဘာ္ဒါေတြကို
မီးလိုက္ေမႊးတယ္။
ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ အီစီကလီ
လုပ္တယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ သူမရဲ႕ သတ္ျဖတ္ျခင္း
စြမ္းရည္ေတြ ကို ေန႔ကေနည အထိ
လွလွပပႀကီး ျပသေတာ့တယ္။
Ranzhi Clanက ဒါကို ျမင္ေပမဲ့ အဲဒီaccount ေသးေသးေလး က တစ္မိုးေအာက္ ထန္း႐ွီ ကို
ဘာေတြမ်ား ရန္စထားလို႔ လဲ
ဆိုတာ မသိၾကဘူး။
တစ္ဖက္မွာေတာ့ အေၾကာင္းသိ
ေနတဲ့ MengHu Clanက
ထိုဟာကို ၾကားၿပီး တေသာေသာနဲ႔ ပြဲက်ကုန္ ၾကကာ သူတို႔ခမ်ာ
ရယ္ရလြန္းလို႔ ခုံေပၚက ေတာင္ ျပဳတ္က် ကုန္တယ္။ သူတို႔ေတြ က
မိသားစုဝင္ေတြကို ေတာင္ ကြန္ပ်ဴတာေ႐ွ႕ ဆြဲေခၚလာၿပီး ထန္း႐ွီကို လက္ညိႇဳးထိုး ျပကာ ဟားတိုက္ ကုန္ၾကတယ္။
"အမယ္ေလး...ဒီတစ္ေယာက္ကို
ကယ္တင္ေပးလိုက္ၾကပါအုံး!!"
ထန္းေ႐ွာင္ ကေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေန
ၾကတာေတြကို ၾကည့္ၿပီး သိပ္ၿပီး
မခံစားရေတာ့ေပ။
MengHu Clan က သူမ ကိုေလွာင္ေျပာင္ဖို႔ဆို လက္သည္းခြံ
ေလာက္ အခြင့္အေရးကို ေတာင္မွ
လုံးဝ လက္လြတ္ခံ ၾကမွာ
မဟုတ္ဘူး။
ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေသာက္ေပါ အုပ္စုနဲ႔
သူမနဲ႔ တစ္က်က္က်က္ ပြဲျဖစ္ၾက
ၿပီဆို စုမူက်ိက သူမရဲ႕ ေဘးနားကို
တယ္လီပို႔တ္နဲ႔ ေရာက္လာၿပီး
ထန္းေ႐ွာင္ရဲ႕ accountႏွစ္ခု
စလုံးကို သူ႕ရဲ႕ေနာက္ ကို
တြန္းပို႔လိုက္ကာ ၾကက္မႀကီး က
ၾကက္ေပါက္ေလးေတြကို
ကာကြယ္ေပးသလိုမ်ိဳး ေ႐ွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္နဲ႔ ေပၚလာတယ္။
ထိုအခိုက္အတန္႔မွာ သူ႕ပုံစံက
အခ်စ္ဟာသ ေပါကားထဲ
ဇာတ္လိုက္ အ႐ူးေကာင္လိုမ်ိဳး။
"မင္းတို႔ေတြ သူတို႔ကို ထိခ်င္ရင္ ငါ့ရဲ႕အေလာင္းကို ျဖတ္ႏိုင္ မွပဲ
ရလိမ့္မယ္"
ဒါေပါ့....ေသခ်ာေပါက္ ကို
MengHu Clanသားေတြ က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသဖို႔
ဘယ္လုပ္ ၾကပါ့မလဲ!
စုမူက်ိကို ျမင္တာနဲ႔တင္ အကုန္ လက္နက္ခ် လိုက္ၾကတယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔ေတြ က ေဘးမွာ ငုတ္ေဆာင့္ႀကီးေတြ ထိုင္ခ်လိုက္
ၾကၿပီး ထိုေပါကားကို ဆက္ၾကည့္
ဖို႔သာ ဆုံးျဖတ္လိုက္ ၾကေတာ့
တယ္။
{T/N:ဒီေနရာမွာ Guild=ဂိုဏ္းနဲ႔
Clan တို႔မတူဘူး ဆိုတာ
႐ွင္းျပပါရေစ။
ဥပမာ ဆိုရရင္ အတန္းA က
Clan ျဖစ္ၿပီး
အဲ့အတန္းAထဲမွာ ႐ွိေနတဲ့
သူေတြ အကုန္လုံး က အခ်င္းခ်င္း ခင္မင္ေပါင္းသင္း ေနၾကတာမ်ိဳး
မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္အဖြဲ႕နဲ႔ကိုယ္၊
ကိုယ့္အုပ္စုနဲ႔ကိုယ္ ေနၾကသလိုမ်ိဳး။ အဲလို အဖြဲ႕ေတြကိုက် ဂိုဏ္းလို႔ ေခၚပါတယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ရဲ႕Clan က
MengHu Clan ျဖစ္ၿပီး
သူမနဲ႔ ဂိုဏ္းတူအသင္းသားေတြ က
နတ္ျပည္ကဘိုးေအႀကီးတို႔၊
ေ႐ႊတုံးေလးတို႔၊ ေဘာင္းဘီေပၚက
အေမႊးတစ္မွ်င္ေလးတို႔နဲ႔
တျခားသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
Clanနဲ႔ဂိုဏ္းနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြးကုန္
ၾကမွာစိုးလို႔ပါ}
[Guild] မိန္းမလွငါးရာဝန္းရံေနတဲ့
နတ္ျပည္ကမင္းရဲ႕ဘိုးေအႀကီး: "ငါၾကားတယ္,မင္းက စုမူက်ိရဲ႕
alt accountကို ေတာင္ ဆဲလိုက္တာဆို။
ဘုရားေရ! ေသျခင္းတရား ကို
မေၾကာက္တဲ့ လူေတြ ကို
ေတြ႕ဖူးေပမဲ့ မင္းေလာက္
အတိုင္းအတာမဲ့ ေနတဲ့သူေတာ့
မၾကဳံဖူးဘူး!"
[Guild] ထန္း႐ွီ: "ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာမွမေျပာနဲ႔ေတာ့။ ငါ လည္း ေနာင္တေတြ တနင့္တပိုး ရေနတာ။
အခုအခ်ိန္မွာ လုပ္ႏိုင္တာ ဆိုလို႔
ငါ့ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ေလး
မတိုင္ခင္ ေကာက္႐ိုး တစ္မွ်င္
ေလာက္ေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ဆြဲႏိုင္သမွ် ဆြဲေနရတာ"
[Guild]ေျမအိုးထဲကေ႐ႊတုံးေလး: "ေလာကတစ္ခြင္ ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ အေၾကာက္အလန္႔ မ႐ွိတဲ့
ထန္း႐ွီေလးက စုမူက်ိကို ေတြ႕တာ
နဲ႔ တင္ ဘာလို႔ က်ိဳးႏြံလြန္း တဲ့
ခ်စ္စရာ သိုးငယ္ေလး လို
ေျပာင္းလဲ သြားတာပါလိမ့္"
[Guild] ထန္း႐ွီ: ထန္း႐ွီ: "လာ,လာ,လာ! ငါ မင္းကို
ေကာင္းေကာင္းေလး ျပဳစုေပး
မယ္။ဒါဆိုရင္ ငါဘယ္ေလာက္ ထိ
က်ိဳးႏြံၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္း လဲ
ဆိုတာ သိသြားတာေပါ့!"
[Guild] ေျမအိုးထဲကေ႐ႊတုံးေလး: "မင္းက အဲလိုမ်ိဳး ဆိုမွေတာ့ ငါေလးလည္း စုမူက်ိ ကို "အ႐ွင္မင္းႀကီးက ငါ့ကို ဆင့္ေခၚ
လိုက္တယ္"ဆိုတဲ့ accountက
မင္းရဲ႕ alt account လို႔ ေျပာျပ လိုက္႐ုံပဲေပါ့"
[Guild] ထန္း႐ွီ: "မလုပ္ပါနဲ႔, မလုပ္ပါနဲ႔~ ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ငါ မွားသြားတယ္.."
[Guild] ေျမအိုးထဲကေ႐ႊတုံးေလး: "My god! ဒီလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ က
အရမ္းကို ေလးလံတာပဲ။ ငါ အသက္ေတာင္ မ႐ူႏိုင္ေတာ့ဘူး! ဒီထက္ပိုၿပီး ငါ ဒါကို ထိန္းသိမ္း
ထားႏိုင္မယ္လို႔ မထင္ဘူး။ ငါ့ကို ကယ္ပါ! ငါ့ ပါးစပ္ ကေန ဒီလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ႀကီး ေယာင္ၿပီးေခ်ာ္ထြက္သြားမွာ ကို တကယ္
ေၾကာက္ေနၿပီ။ ငါ ဘယ္လို
လုပ္ရမလဲ...ဟင္"
ေမာ္နီတာရဲ႕ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ထန္းေ႐ွာင္မွာ ေဒါသထြက္လြန္း
လို႔ ကီးဘုတ္ကိုေတာင္ အေတာင့္
လိုက္ ဝါးစားခ်င္ေနၿပီ။
[Guild] ထန္း႐ွီ:
"မင္း ဘာလိုခ်င္တာလဲ ေျပာ!"
[Guild] ေျမအိုးထဲကေ႐ႊတုံးေလး: "ႏႈတ္ပိတ္ခ!"
[Guild] ထန္း႐ွီ: "သေဒါင္းဇား!!"
ေငြေရးေၾကေရး ပါလာတာနဲ႔ ဘယ္အရပ္ဌာနီမွာ ေလလြင့္ေန
ၾကမွန္းမသိတဲ့ ေၾကာင္သူေတာ္
ႂကြက္သူခိုးေတြ အကုန္လုံး သူမေဘးနားဆီ ဝိုင္းအုံ စုျပဳံလာ
ၾကကာ သူတို႔ လည္း
ႏႈတ္ပိတ္ခ လိုခ်င္ေၾကာင္း
ေျပာလာ ၾကေတာ့တယ္။
ဒါက ထန္းေ႐ွာင္ အတြက္ေတာ့
သူမရဲ႕ accountေလး hackခံ
ရၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး အႀကိမ္
သူမရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ အကုန္
ေျပာင္မဲ့ အခ်ိန္အခါပဲ။
သူမရဲ႕ account ေနာက္တစ္ႀကိမ္
Hackခံ လိုက္ရသလိုမ်ိဳး
ခံစားရတာေၾကာင့္
ထန္းေ႐ွာင္မွာ ခါးၾကားထဲ က
လက္ကိုင္ပဝါေလး ကို ထုတ္ၿပီး
ငိုေႂကြးလု နီးပါးပင္။
ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ႀကိမ္ က ပိုၿပီး
ရင္နာစရာ ေကာင္းတယ္။
အနည္းဆုံးေတာ့ သူမရဲ႕
Account hack ခံလိုက္ရ တဲ့
အခ်ိန္မွာ သူမဘာမွ မသိလိုက္ေပမဲ့ ဘာျဖစ္သြားမွန္း သိလိုက္ရတဲ့
အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမရဲ႕ account
က hack ခံလိုက္ရ ၿပီးၿပီ။
ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါက က် ေပၚတင္ႀကီး
ကို သူမဆီကေန ဓားျပတိုက္
ေနၾကတာေလ။
ေခြးသေဒါင္းဇားေတြ!!!
ေဘးေထာင္ အိတ္ကပ္ေလး ေတြ
ေဖာင္းသြားတဲ့သူေတြ ကေတာ့ သီခ်င္းေလး တညီးညီးနဲ႔
ထြက္သြားၾကတယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ မွာသာ မ်က္ရည္႐ႊဲလဲ
နဲ႔ ငိုခ်င္းခ်ၿပီး က်န္ခဲ့ရင္း သူမကိုယ္သူမ လည္း
ဓားနဲ႔တစ္စြပ္စြပ္ ထိုးေနလိုက္
တယ္။
ဒီေလာကႀကီး ထဲ မွာ
သူမေလာက္ အျဖစ္ ဆိုးၿပီး
သနားစရာေကာင္းတဲ့ သူမ်ိဳး
႐ွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး!
[လက္႐ွိ] ထန္း႐ွီ (ငိုသံႀကီးျဖင့္): "အ႐ွင္မင္းႀကီးက ငါ့ကို
ဆင့္ေခၚလိုက္တယ္, ငါက မင္းရဲ႕
***ေသာက္ဘိုးေအႀကီးပဲကြ!"
[လက္႐ွိ] ထန္း႐ွီ:"ဒီေခြး@#$%&! ငါ့မိန္းမကို ေတာင္ အႏိုင္က်င့္ရဲ
ေသးတယ္ေပါ့ေလ! လာ,လာ,လာ! လူႀကီးလူေကာင္း တစ္ေယာက္ က
ဘယ္လို ေနထိုင္ရမလဲ ဆိုတာ
ငါ မင္းကို သင္ေပးမယ္!"
လက္ကို လုံးဝအနားမေပးဘဲ
သူမရဲ႕ alt account ကို
စိတ္လြတ္သြားတဲ့ လူလို
တရစပ္ ထိုင္ခုတ္ေန လိုက္တယ္။
စုံတြဲေတြရဲ႕ တယ္လီပို႔တ္ skill က
စုမူက်ိ အတြက္ေတာ့ အရမ္းကို
လြယ္ကူၿပီး သက္သာေစတယ္။
သူက သူမေဘးနား ကို
အသံမေပး ဘာမေပးနဲ႔ အခ်ိန္မေ႐ြး
ေရာက္လာႏိုင္ တာေၾကာင့္
ထန္းေ႐ွာင္မွာ အပ်င္းေတာင္
မခိုရဲဘဲ ထိုAlt Account ကို ေမတၱာပို႔တဲ့ စာသားေတြ ကို copyကူးၿပီး ဆက္တိုက္ပို႔ ေနသလို ဆက္တိုက္လည္း ဆဲဆိုေနေလ
တယ္။
[လက္႐ွိ] စုမူက်ိ: "ထန္း႐ွီေလး,
ငါ မင္းကို ႐ုတ္တရတ္ႀကီး
ေမးခ်င္လာလို႔, မင္းမွာ အဘိုး ႐ွိလား?"
[လက္႐ွိ] ထန္း႐ွီ: "ဟမ္?"
သူမမွာ ဒုတိယေျမာက္ ေမတၱာပို႔စာ
ကို ႐ိုက္ထည့္ေနတုန္း
႐ုတ္တရတ္ႀကီး စုမူက်ိ ရဲ႕
ထူးဆန္းတဲ့ ေမးခြန္းေၾကာင့္ အမွန္တိုင္းပင္ သူမမွာ မ႐ွိဘူးလို႔
ေျပာလိုက္တယ္။
[လက္႐ွိ] စုမူက်ိ: "အဲလိုလား, ဒါဆိုလည္း ေကာင္းၿပီ။
ဆက္ၿပီး သာ ဆဲေန"
ထန္းေ႐ွာင္က ထိုအခါ မွ
သတိျပဳမိ သြားတယ္။
သူမမွာ ဘာအဘိုးမွ မ႐ွိဘူးေလ!
ဒါဆို သူမဘာကို ေၾကာက္ေနရမွာ
လဲ! ထို႔ေၾကာင့္ သူမရဲ႕ဆဲတဲ့
အခြန္းတိုင္းမွာ "ငါ က မင္းရဲ႕***ေသာက္ဘိုးေအႀကီးပဲ!"
လို႔ အစခ်ီေတာ့တယ္။
[လက္႐ွိ] စုမူက်ိ:
"မင္း ဆဲတဲ့ အခါက် ဒုတိယအဖိုး
လို႔တပ္သင့္တယ္"
[လက္႐ွိ] ထန္း႐ွီ: "ဘာလို႔လဲ? ပထမအဘိုးနဲ႔ ဒုတိယအဘိုး တို႔
ၾကားက ကြာျခားခ်က္က
အရမ္းကို ႀကီးမားတယ္!
"ငါက မင္းရဲ႕***
ေသာက္ဘိုးေအႀကီးပဲ"ဆိုတာ
က စာလုံးငါးလုံးပဲ ႐ွိတာ။ အဲဒါက လုံးဝကို လို႐ွင္းတို႐ွင္းနဲ႔ ကိုယ္အႀကိဳက္ဆုံး ဆဲနည္း
styleေလ။
ၿပီးေတာ့ တစ္ဖက္သားကို လည္း နာမ္ႏွိမ္သလို မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး
အထိေရာက္ဆုံးပဲ။ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ရေအာင္, ကိုယ္သာ
တကယ္လို႔ "ငါက မင္းရဲ႕ ဒုတိယ
***ေသာက္ဘိုးေအႀကီးပဲ"
လို႔ ေျပာင္းလိုက္ရင္ စကားလုံးေတြ
က အ႐ွည္ႀကီး မျဖစ္သြားဘူးလား။ ေလသံ toneက အစ မာန္မပါ
ေတာ့ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္
ကိုယ္ မင္းကို ေသခ်ာ ေျပာျပမယ္...
ဇနီးေလး။ မင္း သာ တစ္ေယာက္
ေယာက္ကို ဆဲေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ကို အသက္သာဆုံး နည္း
လမ္းနဲ႔ သာဆဲလိုက္။ မဟုတ္ရင္
သူမ်ားကို ဆဲတာက ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ နားေထာင္ရတာနဲ႔ တင္ ေ႐ွာေ႐ွာ
႐ူ႐ူနဲ႔ နားဝင္ မခ်ိဳဘူးလား~
***မင္းရဲ႕ ေသာက္ဘိုးေအႀကီး"
[လက္႐ွိ] စုမူက်ိ:
".....ဒီအတိုင္းသာ ဒုတိယအဘိုး
လို႔ ေျပာင္းလိုက္စမ္းပါ"
႐ုတ္တရတ္ႀကီး စာလံုးႏွစ္လံုး
တည္းနဲ႔ ကပ္ရစ္ေနတဲ့
စုမူက်ိေၾကာင့္ ထန္းေ႐ွာင္
ေဒါသေတြ ေတာင္ ထြက္လာ
တယ္။
[လက္႐ွိ] ထန္းေ႐ွာင္: "ဘာလို႔လဲ!"
[လက္႐ွိ] စုမူက်ိ: "ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ငါ့မွာအဘိုး႐ွိလို႔!"
"......"
{အဟားဟားဟား...ဒီနားေလး မူေခ်ာင္ကိုေတာင္ သနားသြားၿပီ။ ကိုယ့္ေကာင္မေလး က
အဘိုးနဲ႔ခ်ည္း ကိုင္တုပ္ေနေတာ့ အဘိုး႐ွိတဲ့ ကိုကို က ၾကားထဲ
မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္လည္း ရီေသပါၿပီ}
အဲ့ေတာ့.....
နင့္မွာ အဘိုး႐ွိေတာ့ ငါက ဘာေသာက္လုပ္ လုပ္ရမွာလဲ!
@#$%& ဒီငေၾကာင္ ကေတာ့!
ထန္းေ႐ွာင္ ထိုသို႔ေျပာလိုက္
ခ်င္ေပမဲ့လည္း ေမာ္နီတာ ကေန
တစ္ဆင့္ ျမင္ေနရတဲ့ စုမူက်ိရဲ႕
ျခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ေၾကာက္မက္
ဖြယ္အေငြ႕အသက္ေတြ ကို ခံစားမိတာေၾကာင့္ တစ္ခြန္းမွ
ျပန္မလွန္ရဲေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ သူမဘာသာ ေနာက္
လွည့္ၿပီး သူမရဲ႕ alt account
ေလးကို သာ ထပ္ခါထပ္ခါ
ခုတ္ထစ္ ေနလိုက္တယ္။
သူမကိုယ္သူမ ဓားနဲ႔ ပိုင္းေနရင္း သတ္တဲ့ အႀကိမ္ အေရအတြက္ ကို
တိတ္တိတ္ေလး ေရတြက္လိုက္
တယ္။ ဂိမ္းထဲမွာ လူေတြကို
သတ္တာနဲ႔ အတူ တစ္ဖက္မွာ
လည္း Crime points ေတြ ကို
ရလာမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူမ ေထာင္ထဲဝင္ ရေတာ့မဲ့ point နား
နီးလာတာနဲ႔ ရပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ လိုက္
တယ္။
ခဏအၾကာမွာ ေတာ့ စုမူက်ိက Crime Points ေတြ ကို ပယ္ေဖ်ာက္ေပးတဲ့ Itemေတြ
ကို ဝယ္လိုက္တယ္။
သူမကို ေပးဖို႔ မ်ားလား???
[လက္႐ွိ] ထန္း႐ွီ:
"အမ်ားႀကီးပါလား?"
[လက္႐ွိ] စုမူက်ိ: "မနက္ျဖန္ ငါ လိုင္းတက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ငါ မ႐ွိတုန္း မင္း
ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနမွာ စိုးလို႔"
[လက္႐ွိ] ထန္း႐ွီ: "ဟမ္?"
စုမူက်ိ ေျပာတာကို ထန္းေ႐ွာင္
ေႏွးေကြး တုံ႔ဆိုင္းစြာနဲ႔ တုံ႔ျပန္လိုက္
တယ္။
စုမူက်ိ က သူမကို
သတင္းပို႔ ေနတာလား?
မူေခ်ာင္က စာ႐ိုက္ၿပီးတာနဲ႔
သူ႕ရဲ႕ မ်က္ခုံးေမႊး ႏွစ္ခု ကို
ပြတ္ဆြဲလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့မွ သူ ႐ုတ္တရတ္ႀကီး
သတိရသြားတာက ထန္းေ႐ွာင္
လည္း မနက္ျဖန္ လိုင္းတက္ႏိုင္
မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္, သူ ဒီထက္ပိုၿပီး
ဆက္မ႐ွင္းျပ ခ်င္ေတာ့ေပ။
သူမသာ ဒီေလာက္ထိ တုံးအ
ေနရင္ေတာ့, ဆက္သာ တုံးေနလိုက္
ေတာ့။
Spirit Roadရဲ႕ ေျပာေရး
ဆိုခြင့္ရ ကိုယ္စားလွယ္ အသစ္ ကို ေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ အြန္လိုင္း Voting
စနစ္က ေနာက္ဆုံးေတာ့
ၿပီးဆံုး သြားခဲ့တယ္။
စုပိုင္က ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ ထိ တစ္ေျပးေနၿပီး အြန္လိုင္း voting
မွာ အႏိုင္ရသြားကာ ထန္းေ႐ွာင္
ကေတာ့ ထင္ထားသည့္ အတိုင္း
ဒုတိယေနရာမွာ ပင္။
တျခား အမ်ိဳးသမီး သ႐ုပ္ေဆာင္
အခ်ိဳ႕ကလည္း သူမရဲ႕ ေနာက္မွာ
voting သိပ္မကြာစြာ နဲ႔
ရပ္တည္ ေနခဲ့ၾကတယ္။
စုပိုင္က အဖြဲ႕မႉးနင္ ေျပာတဲ့
အတိုင္း ႏိုင္ငံျခားမွာ ႐ိုက္ကူးေရး
အခ်ိန္ဇယားေတြ နဲ႔ ျပည့္ေနတာေၾကာင့္ SR ရဲ႕
ေနာက္လာမဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေနရာ
အသစ္ အတြက္ စာခ်ဳပ္ကို ထပ္မံ
ခ်ဳပ္ဆိုမည္ မဟုတ္ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ Spirit Road
ကုမၸဏီက ဒုတိယေနရာမွာ ႐ွိေနတဲ့
ထန္းေ႐ွာင္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီး လက္ေထာက္
ျဖစ္တဲ့ ေ႐ွာင္လင္ဆီ ကို
ဆက္သြယ္ လိုက္ၾကတယ္။
ေနာက္ရက္က စာခ်ဳပ္
လက္မွတ္ထိုးရမဲ့ ေန႔ ျဖစ္ၿပီး ထန္းေ႐ွာင္ ေရးေတးေတးေလး
မွတ္မိတာက အဖြဲ႕မႉးနင္ က
သူမ ဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး
မနက္ျဖန္က် တစ္ခုခု ကို
လက္မွတ္ ထိုးရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္
သလားဘဲ။
အဖြဲ႕မႉးနင္ ဖုန္းဆက္တဲ့
အခ်ိန္တုန္း ကဆို သူမရဲ႕ နားထဲ မူေခ်ာင္ရဲ႕ နံမည္က လြဲ၍
တစ္ဖက္က ေျပာသမွ်
နဂန္းတစ္လုံးမွ နားထဲဝင္မလာ
ေပ။ထိုအခ်ိန္တိုေလး အတြင္း မွာ
တင္ သူမက မူေခ်ာင္ ဆိုတဲ့ ေမွာ္ဆန္လြန္းတဲ့ လူသားရဲ႕
ညိဳ႕ယူ ျပဳစားျခင္း ကို ခံလိုက္ရၿပီး သူမရဲ႕ ဝိဉာဥ္ေလး ေတာင္
ထြက္လုနီးပါး ျဖစ္သြားခဲ့ေလ
တယ္။
ဒုတိယေျမာက္ရက္ မွာ ေတာ့ ေ႐ွာင္လင္က သူမကို စာခ်ဳပ္
လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ဆြဲေခၚလာတဲ့
အခ်ိန္မွာ ထန္းေ႐ွာင္ရဲ႕ မ်က္လုံး
ေတြ ေအာက္မွာ အမဲကြင္းႀကီး
ႏွစ္ကြင္းနဲ႔။
ထန္းေ႐ွာင္ က Spirit Road
ကုမၸဏီရဲ႕ ဝင္ေပါက္တံခါးေတြ ဆီ အျမင္မြဲေနတဲ့ အဘြားအိုေလး လို
အားစိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ေ႐ွာင္လင္, ငါ မ်က္လုံး
ေလ့က်င့္ခန္းေလး နည္းနည္း
ေလာက္ လုပ္လိုက္ရင္ ငါ့ရဲ႕ မ်က္လုံးေအာက္ က အနက္ကြင္း
ေတြ ေပ်ာက္သြားမယ္လို႔
နင္ ထင္လား?"
ေ႐ွာင္လင္က သူမကို ေ႐ွ႕တည္
တည့္ကေန စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
သူမရဲ႕စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေလး
ကို စကၠန္႔ပိုင္း အတြင္းတင္
ဖ်က္စီး ပစ္လိုက္တယ္။
"မ်က္လုံး ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရင္ အနက္ကြင္းေတြ ေပ်ာက္သြားမယ္
လို႔ နင့္ကို ဘယ္သူက ေျပာလိုက္
တာ လဲ?"
"အဖြဲ႕မႉးနင္ ေျပာတာ။ အဲဒါ့အျပင္ သူက ငါ့ မ်က္ႏွာမွာ တျခား
လုပ္ရမဲ့ နည္းလမ္းေတြ ကို ပါ
ေျပာလိုက္ေသးတယ္။
ပထမဆုံး လုပ္ရမွာက မ်က္လုံး
အတြင္းပိုင္း ကို နက္ေအာင္ လုပ္ၿပီး အတြင္း မ်က္ဆံေတြ ႀကီးလာ
ေအာင္ လုပ္ရမွာတဲ့။ ဒုတိယ
လုပ္ရမဲ့ အပိုင္းက ႏွာတံ႐ိုးကို
ျမင့္သြားေအာင္ လုပ္လိုက္တဲ့။ တတိယေျမာက္ က ေတာ့ အသားအေရကို တင္းရင္းၿပီး
ေပ်ာ့ေျပာင္းေအာင္ လုပ္လိုက္
ဆိုလား။ ေနာက္ဆုံး လုပ္ရမွာ
ကေတာ့ မ်က္လုံးေအာက္ က
အဆီေတြကို ဖယ္ပစ္ရမယ္ တဲ့။ ဒါဆိုရင္ မ်က္အိတ္ေတြ
ထြက္လာတာမ်ိဳး ႐ွိမွာ
မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ အဖြဲ႕မႉးနင္
က စုပိုင္လည္း အဲလိုမ်ိဳး လုပ္ခဲ့
တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္
မို႔ လည္း သူမက နတ္ဘုရားမ
ျဖစ္လာတာ ဆိုလားဘဲ"
ေ႐ွာင္လင္က သူမ ကို
စိတ္ကုန္ခမ္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာ နဲ႔
ၾကည့္လိုက္တယ္။
"စုပိုင္က plastic surgery
လုပ္ထားတာဟဲ့။ အဖြဲ႕မႉးနင္ ေပါက္ကရ ေျပာသမွ်ကို
ယံုရေအာင္ နင့္ဦးေႏွာက္ ကို
နည္းနည္းပါးပါး ခြဲျပင္ၿပီး
ၾကည့္လိုက္အံုး။ အထဲမွာ
ဝိုင္ယာႀကိဳးေတြ ကပ္ေနလို႔
ထင္ပါရဲ႕!"
ထန္းေ႐ွာင္ ဆဲလိုက္တယ္။
႐ုတ္တရတ္ႀကီး စုပိုင္
ဆာဂ်ရီ လုပ္ထားတယ္ ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းကို သိလိုက္ရၿပီး ထိုသတင္းကိုသာ အတင္းအဖ်င္း
မဂၢဇင္းေတြဆီ ေရာင္းစားလိုက္
ရရင္ ဘယ္ေလာက္ အခ်ီႀကီး
ပြသြားမလဲဆိုတာ ကို သူမ သိခ်င္သြားတယ္။
ထန္းေ႐ွာင္: "အနည္းဆုံးေတာ့ အဖြဲ႕မႉးနင္က နင့္ကို ငတုံးမလို႔
ေျပာမဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ေတာ့
ငါ လံုးလံုးယုံမွာ"
ေ႐ွာင္လင္:....နင့္ေမ
လက္မွတ္ထိုးမဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္လာ
တာနဲ႔ Spirit Road ရဲ႕ ပိုင္႐ွင္
သူေဌး ကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာ
တယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ သူ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း
ခံစားခ်က္ေတြ က ရင္နဲ႔ အျပည့္
လိႈက္တက္လာကာ သူ႕ကို ေမးလိုက္ခ်င္တာ က
ဘာလို႔! ဂိမ္းထဲမွာ သူမ ရလာ
သမွ် random equipment
ေတြ အကုန္လုံးက ေသာက္က်ိဳး
နည္း အမိႈက္ေတြ ခ်ည္း ျဖစ္ေန ရတာလဲ!!
"Missထန္း, ေက်းဇူးျပဳၿပီး
စာခ်ဳပ္ကို ေသခ်ာစစ္ေဆးၿပီး
ဖတ္ၾကည့္ပါ။
တစ္ခုခု သေဘာမေတြ႕စရာ
အခ်က္ မ႐ွိဘူး ဆိုရင္ေတာ့
လက္မွတ္ ထိုးၾကတာ ေပါ့ဗ်ာ"
Spirit Roadရဲ႕သူေဌးက
သက္လတ္ပိုင္းအ႐ြယ္
လူႀကီးလူေကာင္းျဖစ္ၿပီး ပေရာဖက္႐ွင္နယ္က်က်နဲ႔ပဲ
အတြင္းေရးမႉးကတစ္ဆင့္
စာခ်ဳပ္ကို သူမဆီကမ္းေပးလိုက္
တယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ က ထိုစာခ်ဳပ္ ကို အၾကမ္းဖ်င္း နည္းနည္းပါးပါး
လွန္ၾကည့္ လိုက္ၿပီး
"မူေခ်ာင္ လက္မွတ္ထိုး တဲ့
စာခ်ဳပ္နဲ႔ အတူတူ ပဲလား?"
"ဟုတ္ကဲ့။ စာခ်ဳပ္ ပါ
အခ်က္ အလက္ေတြ က အစ
အကုန္ အတူတူပါပဲ"
တစ္ဖက္က ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ တည္ၿငိမ္စြာ နဲ႔
ေနာက္ဆုံး စာမ်က္ႏွာ အထိ
လွန္ခ်လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ နံမည္
ေအာက္မွာ လက္မွတ္ ထိုး
လိုက္တယ္။
Meeting အခန္းထဲ မွာ႐ွိေနတဲ့
လူေတြ အကုန္လုံး သူမရဲ႕အျပဳ
အမူေတြ ေၾကာင့္ အံ့ဩသင့္ သြား
ၾကတယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ က စာခ်ဳပ္ ကို
တစ္ခ်က္ေလးေတာင္
မဖတ္ၾကည့္ဘဲ လက္မွတ္ထိုး
လိုက္တယ္?
"Missထန္း စာခ်ဳပ္ကို ေသခ်ာ
ေတာင္ မဖတ္ၾကည့္ေတာ့ဘူး
လား?"
"ရတယ္။ ဖတ္ၾကည့္စရာ မလိုဘူး။ မူေခ်ာင္က ႐ွင္တို႔နဲ႔ လက္တြဲလာ
တာ ၾကာၿပီ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မ သူ႕ကို ယုံတယ္"
"ဒါဆို လည္း Missထန္း နဲ႔
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီ နဲ႔
ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ အတူ လက္တြဲသြား
ၾကတာေပါ့ဗ်ာ"
SRပိုင္႐ွင္ သူေဌးက မတ္တပ္ထ
ရပ္ၿပီး သူမနဲ႔ လက္ခ်င္းဆြဲ
ႏႈတ္ဆက္လိုက္ ၾကတယ္။
သူမတို႔ေတြ စကား နည္းနည္း
ပါးပါး ေျပာၾကတဲ့ အခ်ိန္ မွာ ထိုသူေဌးက သူမ ကို စိတ္ဝင္
တစားနဲ႔ ၾကည့္လာ တယ္။
သူက ရယ္လိုက္ရင္း
"စုပိုင္ လက္မွတ္ထိုး တဲ့
အခ်ိန္တုန္းက သူမက...အင္း...
Missထန္း ေလာက္ သတၱိ
မ႐ွိဘူးဗ်"
ထန္းေ႐ွာင္ ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလး သာ
ျပဳံးျပလိုက္တယ္။
သတၱိ႐ွိတယ္ ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလဲ!
ခဏၾကာၿပီး ေနာက္မွာေတာ့
အတြင္းေရးမႉးက သူမတို႔ ကို
တျခား Meeting အခန္း ဆီ
ေခၚသြားတယ္။
ထိုအခန္းထဲမွာေတာ့ မူေခ်ာင္ က
ႀကိဳေရာက္ေနကာ ႐ွက်ိယန္နဲ႔
အတူ ျပတင္းေပါက္ နားေလး မွာ ထိုင္ေနတယ္။
ဧၿပီလရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ေနေရာင္
ျခည္ အလင္းတန္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ က
သူ႕ရဲ႕ ေဘးတိုက္ ကိုယ္တစ္ျခမ္း
ေပၚမွာ ႏူးညံ့ ညင္သာစြာ နဲ႔
သက္ဆင္း ျဖာက်လ်က္ ႐ွိၿပီး နတ္ျပည္ ကေန
သက္႐ွိ နတ္သားေလး တစ္ပါး ဆင္းသက္လာသည့္ အလား သူ႕တစ္ကိုယ္လုံး က တစ္လက္
လက္နဲ႔ ေတာက္ပ ေနတယ္။
အနည္းဆုံးေတာ့ ထန္းေ႐ွာင္ ရဲ႕
ႏွလုံးသားထဲမွာ သူက အၿမဲတမ္း
အဲလို ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္ဝါေတြ
ဖိတ္ဖိတ္ယိုၿပီး ျဖာထြက္ေနတဲ့
သူမ်ိဳး။
အား....မ်က္စိက်ိန္း လိုက္တာ!
မူေခ်ာင္ က သူ႕ရဲ႕ စြဲမက္ဖြယ္
ကိုက္ျမည္းခ်င္စရာ ႏႈတ္ခမ္းသား
ကို လက္ညိဳးထိပ္ေလး နဲ႔
အသာပြတ္တိုက္ ဆြဲေနၿပီး
တစ္ဖက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နဲ႔
ေခါင္းလွည့္ ၾကည့္လာတယ္။
သူ႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္ ခံစားခ်က္
အမူအရာကင္းမဲ့ေန တဲ့
မ်က္လုံးေတြ က သူမ တို႔ကို
ျမင္တာနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈ ေတြ
အစားထိုးၿပီး ဝင္ေရာက္လာေတာ့
တယ္။
သူက ထန္းေ႐ွာင္ အခန္း ထဲ
ဝင္လာတာကို ၾကည့္ၿပီး သူမကို ညင္သာတဲ့ အျပဳံးတစ္ခု နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ကာ သူမ အတြက္
ထိုင္ခုံ ကိုေတာင္ သူ႔အနား မွာ
ေနရာခ်ေပး လိုက္ေလတယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ရဲ႕ ဝိဉာဥ္က ေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ကဆုန္ေပါက္ၿပီး
ခုန္ထြက္သြား ျပန္ေခ်ၿပီ။
သူမမွာ "မူေခ်ာင္" ဆို တဲ့
စကားလုံးေလး ႏွစ္လုံး ကို
ခုခံ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ ဖို႔ရာ လမ္းမ႐ွိေတာ့ေပ။
မူေခ်ာင္ ရဲ႕ အသံ၊ သူ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာ၊ သူ႕ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈ ...သူ႕ရဲ႕အရာအားလုံး ...
အို~~~ေကာင္းကင္ဘုံက
အ႐ွင္ျမတ္တို႔
ဒီက ခ်စ္သမီးေတာ္ေလး ကို ခြန္အားမ်ား ေပးသနားေတာ္မူပါ~~
ေဘးက ထိုင္ေနတဲ့ ေ႐ွာင္လင္က ထန္းေ႐ွာင္ စိတ္ထပ္လြတ္ ေနတာ
ကို ျမင္တာေၾကာင့္ စားပြဲခုံ
ေအာက္ ကေန သူမရဲ႕ေပါင္တြင္း
ေၾကာကို မညႇာမတာနဲ႔ လိမ္ဆြဲ
လိုက္တယ္။
"အ_!
ထန္းေ႐ွာင္မွာ ထခုန္လုနီးပါးပင္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ?"
မူေခ်ာင္က သူမ ဓာတ္လိုက္ သလို
တြန္႔လိမ္သြားတာကို ျမင္ၿပီး
ေမးလိုက္တယ္။
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး"
သူမ ေ႐ွာင္လင္ ကို
မ်က္ေစာင္းထိုး လိုက္ၿပီး
"ကြၽန္မ စားပြဲခုံနဲ႔ မေတာ္တဆ
တိုက္မိသြားလို႔ပါ..."
"ဘာမွမျဖစ္တာ
ေတာ္ေသးတာေပါ့"
မူေခ်ာင္ရဲ႕ စကားသံထဲ မွာ
ပါဝင္ေနတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ က အမ်ားႀကီး လြန္ကဲေနတာမ်ိဳး
မဟုတ္ပဲ တစ္ဖက္သားေပၚမွာ
႐ွိသင့္ ႐ွိထိုက္တဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈ ပမာဏ
အတိအက်နဲ႔ပင္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ပ႐ိုဂ်ဴဆာ
ေရာက္လာကာ ႏွစ္ေယာက္
အတူ တြဲ႐ိုက္ရမဲ့ Photo shoot Concept အေၾကာင္းေတြ၊
႐ိုက္ကူးေရး ျပင္ဆင္မႈေတြနဲ႔ အခ်ိန္ဇယားေတြ ကိုပါ ညႇိႏိႈင္း ေဆြးေႏြးၾက ေတာ့တယ္။
Photo Shoot မွာ ဝတ္ဆင္ရမဲ့
အဝတ္အစားေတြ ကိုပါ ျပင္ဆင္
ရမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္
ထန္းေ႐ွာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္၊
ခါး နဲ႔ တင္တို႔ရဲ႕ အတိုင္းေတြကို
ပါ တစ္ခါတည္း တိုင္းလိုက္ၾက
တယ္။
သူတို႔ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာ
ေအာင္ ေဆြးေႏြး ၿပီးခ်ိန္ မွာေတာ့
Meeting ခန္းထဲမွာ ႐ွိတဲ့ လူေတြ
က အနည္းနဲ႔ အမ်ား ရင္းႏွီးလာ
ၾကတယ္။
ထိုကေန တျဖည္းျဖည္း
သိလာရတာက Spirit Road ရဲ႕ ပ႐ိုဂ်ဴဆာက ေတာ္ေတာ္ေလး
ကို စကားအမွ်င္ မျပတ္ ေျပာႏိုင္
တဲ့ သူဆိုတာပဲ။
သူ တစ္ခ်ိန္လုံး ေပါက္ေပါက္
ေဖာက္ေအာင္ ေျပာေနတဲ့
အေၾကာင္းရာ ေတြ က ဂိမ္း အေၾကာင္း ရယ္၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရး
ေလာက ထဲမွာ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔ ဘယ္လို အတြင္းေရး ေတြ႐ွိေနတာ၊ ဘယ္သူ ကေတာ့ ဘယ္သူ ကို ႀကိတ္ၾကံေနတာ
ဆိုတာမ်ိဳး။ အဲလို အရည္မရ အဖတ္မရေတြ...။
အတင္းအဖ်င္း တို႔ရဲ႕ ဘုရင္မ
ထန္းေ႐ွာင္ ကိုယ္တိုင္ မၾကာခဏ ၾကားေနရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ
ေတြ ခ်ည္း ျဖစ္တာေၾကာင့္
အခု ခ်က္ခ်င္းေတာင္ သူမက ထိုအတင္းအဖ်င္းေတြကို အလြတ္ ဆိုျပဆို ဆိုျပ ႏိုင္တယ္။
ကိုေလအိုးရဲ႕ ဆက္တိုက္
ေလကန္ေနတဲ့ စကားေတြကို
စားပြဲေပၚ လက္ေထာက္ ေမးတင္
ုျပီး ဝတ္ေက်တန္းေက် ဖ်စ္ညစ္
နားေထာင္ရင္း တစ္ဖက္ က လည္း ေဘးနားက မူေခ်ာင္ရဲ႕ မ်က္စိ
ပေဒသာ ျဖစ္လြန္းတဲ့ လက္ေခ်ာင္း
႐ွည္႐ွည္ေလးေတြ ဆီကို အၾကည့္
ေတြက ေရာက္ေရာက္ သြားတယ္။
"SR ထဲက နတ္ဘုရားမ႐ုပ္ထုက
စုပိုင္ရဲ႕ ပုံစံငယ္ ကို ယူၿပီး
လုပ္ထားတာ။ Designerေရ, ငါတို႔လည္း ထန္းေ႐ွာင္ အတြက္
တစ္ခု လုပ္လို႔ ရတယ္"
ပ႐ိုဂ်ဴဆာနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မွာ
ထိုင္ေနတဲ့ Designer က ေတာ့ ခံစားခ်က္ အမူအရာ တစ္စိုး
တစ္စိမွ မျပေလဘဲ
ငါးေသႀကီးလို မတုန္မလႈပ္နဲ႔။
ထိုေလအိုး ပ႐ိုဂ်ဴဆာ က
အေတြးတစ္ခု ေပၚလာတာနဲ႔
သူ႕ရဲ႕ စိတ္ကူး စိတ္သန္းေတြ
ကလည္း ေဘးနားက လူေတြ ေပၚ တံေတြး တစ္ပ်စ္ပ်စ္ စင္ေအာင္
မရပ္မနား ေလကန္ေနသလို မ်ိဳး
မရပ္တန္႔ ေတာ့ေပ။
"ငါတို႔ေတြ Secret quest
တစ္ခု လုပ္ခိုင္းလို႔ ရတယ္။ ထန္းေ႐ွာင္ ကို NPC အေန နဲ႔
ထည့္ၿပီး ေျမပုံအသစ္ တစ္ခု လည္း
ထပ္ထည့္ လိုက္မယ္ကြာ...."
တစ္ဖက္ က ေလေပါေနတဲ့
ေတာက္ေလွ်ာက္ လုံး ပါးစပ္ ကို စင္ေကာ္နဲ႔ ပိတ္ထား သလား
ေအာက္ေမ့ရတဲ့ Designer က ႐ုတ္တရတ္ႀကီး သူ႕ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း
ကို ခပ္ဟဟေလး ဖြင့္လိုက္ၿပီး
"လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္ တုန္း
က သတင္းတစ္ခု ေတြ႕လိုက္တယ္။ ပ႐ိုဂ်ဴဆာရဲ႕ မညႇာမတာ လြန္လြန္ က်ဴးက်ဴး ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ
ေၾကာင့္ Designer တစ္ေယာက္
ေသေၾကာင္းၾကံ လုနီးပါး
ျဖစ္သြား ခဲ့တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္_"
"...ရၿပီ။ ရၿပီ။ ဒီေနရာမွာ တကယ္
အေရးပါတဲ့ ကိစၥေတြပဲ ေျပာၾကစို႔"
ပ႐ိုဂ်ဴဆာက ထိုသို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး
သူ႕ရဲ႕ ေလလုံးထြား တဲ့ ပါးစပ္
ေပါက္ႀကီးကို ဖြင့္ကာ ေနာက္တစ္
ႀကိမ္ ေလကန္ ျပန္ေတာ့တယ္။
တကယ္ အေရးပါတဲ့ ကိစၥေတြ က ၁၀မိနစ္ေလာက္နဲ႔ တင္ ၿပီးျပတ္
သြားၿပီး တျခားေသာက္ေရး
မပါတဲ့ အရည္မရ အဖတ္ေတြ
က တစ္နာရီ နီးပါး ၾကာသြား
ေလတယ္။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူတို႔ေတြ အကုန္လုံး Photo Shootရဲ႕
အေၾကာင္းအရာေတြ နဲ႔ အခ်ိန္ဇယားေတြ အားလုံး ကို
ေသခ်ာ ညိႇႏိႈင္း ဆုံးျဖတ္ၿပီး
သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပ႐ိုဂ်ဴဆာ က ထန္းေ႐ွာင္ ကို အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့
ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ငါ ေျပာတာကို အဆုံး ထိ
ေသခ်ာ နားေထာင္ေပးတဲ့ သူက
မင္းက ပထမဆုံးပဲ။
မင္း နံမည္ႀကီး လာမွာ ကို
ငါ သိေနတယ္။ ေသခ်ာေပါက္ ကို
နံမည္ ႀကီးလာမွာ! ေနာက္ရက္
က် ငါ မင္းကို ညစာ လိုက္ေကြၽး
အုံးမယ္။ ငါေျပာရေသးတာ ဂိမ္း
ထဲမွာ Female Enchantress
ေတြ က ဘာလို႔ လက္မထပ္ ႏိုင္
တာလဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ပဲ ႐ွိ
ေသး တာမလား။
ေနာက္ရက္က် ငါ မင္းကို ဘာလို႔ ကုသေပးသူေတြ က လည္း
လက္မထပ္ႏိုင္ တာလဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ေျပာျပအုံးမယ္"
"Spirit Road မွာ လက္မထပ္
ႏိုင္ေသးတဲ့ Character ေတြ က
ဘယ္ေလာက္ ေတာင္ မ်ားတာ
လဲ?"
ထန္းေ႐ွာင္ ေမးလိုက္တယ္။
ပ႐ိုဂ်ဴဆာ က ခဏေလာက္
စဥ္းစား လိုက္ၿပီး
"ငါ ထင္တာေတာ့ မင္း ေမးရမွာ
က Spirit Roadမွာ လက္ထပ္
ႏိုင္တဲ့ Character က
ဘယ္ေလာက္ မ်ား လဲ ဆိုတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ SR မွာ က ကစားသမား
ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိတာေလ!
ငါနဲ႔ သိတဲ့ ၾကင္ဖက္ ႐ွာေပးတဲ့
မိတ္ေဆြေတြ လိုမ်ိဳး ဂိမ္းထဲမွာ
လည္း အဲလိုမ်ိဳး ေအာင္သြယ္ေတာ္ေတြ ထားေပးသင့္တယ္! အာ...ထန္းေ႐ွာင္..မင္း မွာ
ရည္းစား မ႐ွိေသးဘူး မလား။ တကယ္လို႔ မင္း ေကာင္ေလး
႐ွာမေတြ႕ေသးရင္ ေနာက္ရက္က်
...ငါ_"
ေဘးက Designer က မေနႏိုင္
ေတာ့ဘဲ ကိုေလအိုး ပ႐ိုဂ်ဴဆာ
ကို ဆြဲေခၚ သြားေတာ့တယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ ႐ုတ္တရတ္ႀကီး
GM(game master) ေတြ ကို
ေတာင္ သနားသြားတယ္။
{T/N: GM= game master
ဆိုတာက အားလံုးနားလည္
ေအာင္ေျပာရရင္
Fbမွာ gpတစ္ခု ႐ွိတယ္မလား
အဲ့gpရဲ႕ admin moderator
လို သေဘာမ်ိဳးပဲ။
gpကို ေစာင့္ေ႐ွာက္
ထိန္းသိမ္းေပးတဲ့သူေပါ့။
GM ဆိုတာလည္း ဂိမ္းထဲမွာ
ကစားသမားေတြ လိုက္နာရမဲ့
စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ
ထုတ္ေပးတယ္။
ျပသာနာတက္ရင္ ေျဖ႐ွင္းေပး
တယ္။ လိုအပ္တာ မွန္သမ်ွ
မသိနား မလည္တာ မွန္သမ်ွ
သူ႔ကို ေမးလို႔လည္း ရတယ္။
သူက Game ကုမၸဏီ ကေန
ခန္႔ထားတဲ့ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ပဲ}
ဂိမ္းထဲမွာ တစ္ခုခု မေကာင္းတာ
ျဖစ္တိုင္း ထန္းေ႐ွာင္ ပထမဆုံး
လုပ္တာ က GM ကို ေမးတာပဲ။
ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သူမ သိလိုက္ ရတာက ဒီလို ပ႐ိုဂ်ဴဆာမ်ိဳး နဲ႔
ဆို GMဆိုတာ ဟိုးအရင္က
တည္းက ၾကားထဲက ဓားစာခံ ပဲ
ဆိုတာ!
"မင္း သင္တန္းေက်ာင္း ကို
သြားမွာလား?"
မူေခ်ာင္ ေမးလိုက္တာေၾကာင့္ ထန္းေ႐ွာင္ ျပဳံး႐ႊင္စြာျဖင့္
ေျဖလိုက္တယ္။
"သြားမွာ!"
"က်ိယန္,မင္း လက္ေထာက္လင္
ကို လိုက္ပို႔ ေပးလို႔ရမလား?
ငါ ထန္းေ႐ွာင္နဲ႔ အတူ သင္တန္း
ေက်ာင္းကို သြားလိုက္မယ္"
႐ွက်ိယန္က ေဝခြဲမရ ျဖစ္သြားတဲ့
အၾကည့္ေတြနဲ႔ ခပ္ဟဟ ရယ္လိုက္
တယ္။
ေ႐ွာင္လင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာထက္မွာ
ေတာ့ တုန္လႈပ္မႈ အျပည့္နဲ႔။
သူမ သတိမထားမိလိုက္ခင္ မွာတင္ သူမရဲ႕အသံုးမက်တဲ့ သူေဌး
ထန္းေ႐ွာင္နဲ႔ မူေခ်ာင္ က တြဲ
ျဖစ္သြား ၾကတာလား?
သူမ အသံတိုးေလး နဲ႔
ထန္းေ႐ွာင္ကို လက္ကုပ္ၿပီး
ေမးလိုက္တယ္။
"နင္ မူေခ်ာင္ကို ေဆးခတ္ခဲ့တာ
လား?"
"ဟဟ...ဘယ္ေလာက္ေတာင္
မရီရတဲ့ ဟာသလဲ! ဘာကို ေဆးခတ္တာလဲ ငါ့ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈ
႐ွိတဲ့ ကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြး ကို
အသုံးျပဳခဲ့တာဟဲ့! ငါ့ရဲ႕ ကိုယ္ရည္ ကိုယ္ေသြးေၾကာင့္, နင္ နားလည္ၿပီ
လား! ငါ့ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈ ႐ွိတဲ့
အရည္အေသြး ေတြေၾကာင့္ပဲ ငါနဲ႔ မူေခ်ာင္နဲ႔ က အခုလို အေျခအေန
ထိ ေရာက္လာတာ"
ေ႐ွာင္လင္ရဲ႕ လက္႐ွိ မ်က္ႏွာ
အမူအယာ ကေတာ့
သမ္းေနရင္း ပါးစပ္ထဲ
ယင္ေကာင္ တစ္ေကာင္ ကို
ုျမိဳခ် မိလိုက္တဲ့ အတိုင္း။
"နင့္ရဲ႕ မေအာင္မမာ အျပဳအမူေတြ
ေၾကာင့္ မူေခ်ာင္က သနားၿပီး
ကူညီေဖးမ ေပးေနတာဆို
ငါ ယုံလိုက္အုံးမယ္"
ထန္းေ႐ွာင္က အဖြဲ႕မႉးနင္ ရဲ႕
အမူအရာအတိုင္း တစ္ထပ္တည္း
ေကာ္ပီ ကူးလိုက္ၿပီး မ်က္ခုံးတစ္
ဖက္ကို ပင့္လိုက္တယ္။
"ငါ သိပါတယ္။ နင္ မနာလိုေန
တယ္ ဆိုတာ"
ေ႐ွာင္လင္:.....
မူေခ်ာင္ က ကားပါကင္ ကေန
ေမာင္းလာမည္ ဆိုတာေၾကာင့္ ထန္းေ႐ွာင္လည္း ကုမၸဏီ
ဝင္ေပါက္ေ႐ွ႕ကေန ေစာင့္လိုက္
ရင္း သူမရဲ႕ခါးေပၚ လက္ေထာက္
တင္လိုက္ကာ ေကာင္းကင္ျပာ
ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး စူးစူးဝါးဝါး
ေအာ္ရယ္ လိုက္တယ္။
"အဟားဟားဟား! မူေခ်ာင္ ရဲ႕
ကားေပၚ လိုက္စီး ရေတာ့မယ္။ သိပ္မၾကာခင္ သူ႕ အိပ္ယာ ေပၚ
ေရာက္ေတာ့မွာပဲ!"
သူမနဲ႔ မနီးမေဝးမွာ ရပ္ေနတဲ့ ႐ွက်ိယန္ က ထိုစကားကို ၾကား
သြားၿပီး အူလိႈက္ သည္းလိႈက္ နဲ႔
ကို ႀကိတ္ရယ္ ေတာ့တယ္။
"အဟီး..ဟီးဟီးဟီးဟီး"
သူ႔မွာ ေျခလွမ္းေတာင္ မႂကြႏိုင္ ဘဲ
ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ အုပ္ထားၿပီး
အူတက္ ေနလိုက္တာ မ်ား
ပခံုးေတြေတာင္ တုန္ခါေနေတာ့
တယ္။
"နင္..နင္ အ႐ွက္မ႐ွိ လိုက္တာ"
"ဟုတ္တယ္။ ငါက အ႐ွက္မ႐ွိဘူး"
ေ႐ွာင္လင္:.....
အဲဒီ စာသားက အရမ္းမွန္တာပဲ။
လူတစ္ေယာက္ က သာ
အ႐ွက္ လုံးဝမ႐ွိဘူး ဆိုရင္ ေကာင္းကင္ဘုံ က ေတာင္
မယွဥ္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္
အတုမ႐ွိ ျဖစ္ေန လိမ့္မယ္။
ထန္းေ႐ွာင္ ကေတာ့ တကယ့္ ကို
အတုမ႐ွိတဲ့ လူသားပဲ။
#7490 words
Ive Latte (mm)
Weekly: 9:00Pm
Monday & Thursday
------------------------------------------
Eng T/N#
ထန္းေ႐ွာင္ရဲ႕ logic အရ ဆို
ငါ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရဲ႕
အိပ္ယာေတြ ေပၚ ေရာက္ၿပီး
ေနၿပီ😆
MM T/N:#
ထန္းေ႐ွာင္: "ငါ က မင္းရဲ႕***
ေသာက္ဘိုးေအႀကီးပဲ!"
မူေခ်ာင္: "မင္း ေနာက္ခါ ဆဲရင္
ဒုတိယအဖိုးလို႔ ေျပာင္းဆဲလို႔
မရဘူးလား"
ထန္းေ႐ွာင္: "ဘာလို႔လဲ"
မူေခ်ာင္: "ဘာလို႔ ဆို ကိုယ့္ မွာ
အဖိုး ႐ွိလို႔"
"....."
😆😆😆😆😆😆