Epilogue
Third POV
After 5 years.
"Goodmorning." Bati ni Naomi sa batang si Camilla. Ngumiti ang bata at yumakap sa kaniyang tita.
"Goodmorning, tita." Ang batang si Camilla na tatlong taong gulang noon ay walong gulan na ngayon.
"Ready ka na bang bisitahin ang mom tita Callie mo?" Tanong ni Naomi sa bata kaya agad itong napangiti ng malawak, kasalukuyan silang nag hahanda upang pumasyal kila Callie at Gabriella.
"Oo naman oo, sobrang miss ko na sila lalo na si Mom." Mapait na napangiti si Camilla. "I remembered the time sobrang lungkot ni Dad dahil wala si Mom."
Matapos nilang nag handa ay lumabas na sila ng silid ni Camilla kung, sa hallway ay naroon ang binatang si Pierre.
"Let's go?" His deeo baritone voice echoed on the long hallway of his mansion. Hinawakan ni Pierre ang kamay ni Camilla at binuhat sa kaniyang kaliwang balikat ang bag ba dala ni Naomi.
After five years of undergoing therapy ay gumaling si Pierre. Hindi man makapaniwala ang nga doctor dahil biglang nawala ang kaniyang sakit, the therapy will only extend his life for years but not to cure his illness ngunit isang araw ay nagulat nalang sila sa isang himalang nangyari.
He's now completely fine, and perfectly healthy again.
Lumipas ang halos isang oras nilang byahe at tumigil ang kotse sa isang open space place. Nang lumabas si Pierre at sumalubong sakaniya ang mga berdeng damo at ang maaliwalas na asul na langit.
"Laoag Floral Garden Inc." Basa ni Naomi sa dashboard na nakalagay sa gate. Mapait itong ngumiti.
"Shall we?" Tanong ni Naomi habang itinuturo ang malaking gate. Bumuntong-hininga si Pierre bago humakbang ng tuluyan patunggo sa malaking gate.
Nang makapasok na sila ay umihip ang malamig na hangin at tinangay ang ilang hibla ng buhok ni Camilla. Her eyes widened ng may makita.
"Mommy."
Dali-daling tumakbo si Camilla sa isang puntod, naroon si Ms. Hariet at Ms. Melanie nakaupo sa isang blanket habang tinititigan ang pangalan na nakaukit sa puntod.
She hugged both of her Lola at naupo sa gitna ng dalawang Ina.
"It's been five years since she's gone." Ms. Melanie mumbled ng makarating na sila Pierre sa puntod kung nasaan sila.
"And exactly three years since she left." Pierre muttered kaya napatingin ang ina ni Gabriella. Bumuga ng malalim na hininga si Pierre bago naupo sa blanket na naka-latag sa malambot na Bermuda grass.
"I miss her so much."
Ms. Hariet smile. "Pero narito ka na upang makita ang anak ko."
"Ma!"
Isang tinig ang kanilang narinig kaya lahat sila ay napalinggon sa kanilang likuran. There she is, Gabriella Shathene Villafuente Candreva.
Agad na tumayo si Pierre upang tumakbo patungo kay Gabriella agad niya itong niyakao at binuhat sa ere.
"God knows how I patiently wait for this day to come." He whispered sabay ang pag-halik sa malambot na labi ni Gabriella. "Three years if not able to see you in personal was the most toughest part of my life."
Gabriella caressed his soft cheeks. "The long wait is over, baby!" Tumingin siya sa kaniyang ina. "Abogado na ako!"
Nakamit na niya ang kaniyang pangarap, she's already a lawyer. Right just after two years since Callie died, she left Philippines upang mag aral sa Russia sa tulong ng kaniyang ama.
Lumapit silang dalawa sa puntod ni Callie.
"Hi ate, kamusta kana? It's been a tough five years since you left us, alam mo miss na miss ka na ni Dad. 'Wag ka mag alala, napatawad na kita." Tumulo ang ilang luha ni Gabriella habang kinakausap ang kapatid na namayapa na.
While staring at her late sister's tombstone ay biglang bumalik sakaniyang alala ang trahedyang nangyari.
Bigla nalang natumba si Gabriella matapos ang isang malakas na tunog mula sa baril na hawak ni Stacy.
She felt an extremely pain on her chest. Kaya naman habang nakahiga sa malamig na sahig katabi ang ate niyang wala ng buhay ay kinapa niya ng dahan-dahan ang kaniyang dibdib dahil sa sakit na nararamdaman. Pag dako ng mga nanlalamig at nanginginig niyang kamay ay naramdaman niyang basa ito. So she tried to look at her trembling hand and it was covered with a lot of blood.
Unti-unti siyang nakakaramdam ng pagkaantok, bumibigat mga talukap ng kaniyang mata ngunit patuloy parin ang pag tunog ng kaniyang telepono.
Kaya naman gamit ang natitira niyang lakas ay kinuha niya ang cellphone sa kaniyang bulsa at sinagot ang tawag.
“Gabby! Pierre’s already awake! He’s looking for you!”
Nauubusan na ng dugo ang dalagang si Gabriella, dahan-dahan na ring sumusuko ang kaniyang katawan ngunit pinipigilan niya ito. Ilang minuto pa habang hindi gumagalaw ay iminulat niya ang kaniyang mga mata at pinilit mag salita, may pag asa pa siya. Hindi parin napuputol ang tawag mula kay Naomi.
Sge first roamed her eyes around the room kung nasaan siya, wala nang ibang natitirang tao rito kundi siya at ang kaniyang kapatid na si Callie, pinilit niyang kilalanin ang silid at ng may makita siyang pamilyar na bagay sa silid ay alam niya na kung nasaan siya.
"Gabriella? Nasaan ka? Bakit hindi ka nag sasalita?"
Paulit-ulit ang pag tatanong ni Naomi sa kabilang linya, hindi niya pinatay ang tawag hangga't hindi nakakakuha ng sagot kay Gabby.
"E-engineering department..." Nanghihinang bigkas ni Gabriella.
"Gabby, tell me what's happening!" Sigaw ni Naomi sa kabilang linya, nagsimula ng mataranta si Naomi habang matyagang hinihintay ang sagot ni Gabby.
"Stock ro—"
Bigla nalang namatay ang tawag kaya labis ang takot sa sistema ni Naomi. Paulit-ulit niyang tinawagan si Gabriella ngunit ito ay not unattended na.
Naalala niya ang mga sinabi ni Gabby hindi ito naging malinaw sa kaniyang panrinig dahil mahina ang pagkakasabi nito ni Gabby.
"Engine Apartment? En... Engineering Department..." Pilit niyang inaalala at iniintindi ang mga salita ni Gabby. "St-stall, star?" Biglang nanlaki ang mga mata niya. "Stock room!"
Mabilis na nagtunggo si Naomi sa lugar kung nasaan si Gabriella at pagkapasok niya sa isang silid there she found two lying bodies on the floor, she rushed to check kung kaninong nga katawan ito and her whole body numbed seeing the unconscious body of Calliope Melendez and Gabriella Villafuente.
Mabilis na humingi ng tulong ang dalagang si Naomi, kinapa na rin niya ang kani-kanilang pulso at tanging kay Gabriella nalang ang may tibok ngunit mabagal na ito, hindi na halos siya himihinga.
Weeks passed after that incident ay nagkaroon ng trauma si Gabriella making her to unable to talk for almost two months, nailibing na rin si Callie at umuwi sa Pilipinas ang kanilang nga ina at ang kanilang ama.
Naswerte si Gabriella dahil hindi tumama ang bala sa kaniyang puso making her to survive that accident. Ngayon ay naging maayos na ang lahat pati na rin ang kanilang pamilya.
At si Stacy naman ay nakulong ng pang habang buhay dahil sa pagpatay kay Callie and attempting murder kay Gabby.
Napatingala si Gabby sa kalangitan habang pinipigilan ang pag iyak. Ilang sandali pa ng basagin ni Ms. Hariet ang katahimikan.
"Ngayong narito na ang anak ko at magaling na si Pierre, tuloy na ba ang pinakahihintay naming kasal?"
Camilla chuckles while looking at her mom and dad na ngayo'y pareho ring malawak ang ngiti.
Inalalayang tumayo ni Pierre si Gabriella at dahan-dahang lumuhod sa harapan ng dalaga, ng kaniyang ina at sa ilan pang kasama nila na makakasaksi sa walang hanggang pag mamahal ni Pierre kay Gabby.
"Gabriella Villafuente," inilabas niya ang isang silver na singsing na may diamond sa gitna. "Will be my wife? Maaari mo ba akong pakasalan at samahan na mahalin sa habang buhay?"
Gabby's eyes become teary as she nod continuously, "Yes, I will marry you kahit ilang beses pa. Ikaw at ikaw lang ang papakasalan ko."
Isinuot ni Pierre ang napakagandang singsing kay Gabriella at marahang hinalikan ang dalaga.
Gabriella's POV
Karating ko sa Pilipinas mula ng Russia ay agad na naming pinlano ni Pierre and amin kasal.
Kasalukuyan akong nakahiga sa kama ko saaking kwarto, ngayon ay may sarili na kaming bahay ni mama, maliit na bungalow lang siya at simple lang din peri masaya ako dahil kasama ko na rin siya sa wakas.
"What are you thinking?"
Napabangon ako ng marinig ang boses ni Pierre. Nakasandal siya sa framedoor ng pintuan ko habang nakakrus ang braso sa kaniyang dibdib at nakatitig saakin.
Umiling ako. "Just resting." Sagot ko. Kakatapos lang namin tumulong sa pag aayos ng reception sa Razen Beach kanina.
Lumapit si Pierre at naupo sa tabi ko, he wrapped his arms around me. "Gabby?" He called me with his soft baritone voice.
"Yes?" I asked him habang hinahaplos ang braso niyang nakapulupot saakin.
"I just want to know if ginagawa ko ito dahil sa deal natin noon o talaganf mahal mo na ako." Nag aalangan niyang tanong, I chuckled.
Humarap ako sakaniya at hinawakan ang kaniyang mukha, his brown eyes were worried staring at me.
"Bakit? Iniisip mo parin ba yong sinabi mong "You only have 365 days to find your mother’s record, and if you will never make it through you'll die pero pag mas maagang nadiagnose ang sakit mo, I will have enough time to heal. At kapag gumaling ka.” I stopped.
“Papakasalan mo ako.” Pag tatapos ni Pierre.
Natawa ako dahil sa reaksyon niya, natatakot ha siyang napipilitan lang ako?
"Listen to me." Tinitigan ko siya ng taimtim sakaniyang magagandang mata. "I have a lot of chance to say no to you, but I didn't. It is because I love you and I want to be with you, forever. Kaya huwag mong iisipin na napipilitan ako dahil simula ng mag-umpisa ang deal natin, minahal na kita."
Tumulo ang luha sa kaniyang nga mata. "I love you." He kissed me on my forehead down to nose at nang hahalikan na niya ako saaking labi ay pinigilan ko siya.
"No more secrets?" Tanong ko na nagpangiti sakaniya ng nakakalo. Kaya naman tinaasan ko siya ng kilay.
"Yes no more secrets." Natatawa niyang sagot bago muling umadya ng halik ngunit pinigilan ko siyang ulit.
"You're not serious!" Reklamo ko. "Baka may tinatago ka pa saakin. I want to know everything about you before our wedding!"
"Huwag na baka umatras ka pa sa kasal natin." I rolled my eyes sa sinabi niya habang siya ay natatawa.
"Ano nga kasi? Bakit may tinatago ka?" Pag pupumilit ko.
"Wala baby, trust me." I glared at him paano ko siya paniniwalaan eh mukhang hindi siya nag sasabi ng totoo.
"I know what's you're thinking, Gabby." Sabi ni Pierre habang nakatitig sa mga mata ko. "I ak virgin, baby."
Napaiwas nalang ako ng tingin. Hindi naman 'yon ang ibig kong sabihin at hindi 'yon ang iniisip ko!
He was about to kiss me nang pumasok sa silid ko si Camilla. "Daddy uwi na raw tayo sabi ni Mamita."
Sabay kaming napatingin kay Camilla tinawag ko siya saglit upang palapitin saamin ni Pierre, umupo siya saaking kama at sabay namin siyang niyakap.
Ang tagal kong hindi nakita si Camilla, sobrang namiss ko siya at ang laki-laki na niya kaya naman hinalikan ko siya sa noo.
"Tapos na ba kayo mag bake ni Momma Harriet?" Tanong ko kay Camilla, she nods immediately.
"Ang sarap nga po noong cake na ginawa namin!" She answered with a wide smile.
Sa mga taon na nandito si Mama sa Pilipinas ay nag-aral siyang mag bake at nagbukas ng isang maliit na business which is bakery. Ngayon ay siya na ang gumawa ng wedding gift namin kasama si Camilla.
"So see you tomorrow?" Pierre asked ng maihatid ko na sila sa labas ng bahay.
Tumango ako. "See you tomorrow." I kissed him on his lips tsaka na nag paalam.
Agad na rin akong nag pahinga dahil hindi ako maaaring mag puyat, bilin saakin ni Naomi na nag beauty rest para naman hindi ako mag mukhang haggard bukas sa kasal ko.
__
"Goodmorning!" Bati saakin ni Mama. Nag-aayos siya ng mga bag na dadalhin namin sa loob ng kwarto ko.
I scratched my eyes as I yawned, ngumiti ako kay mama. Bumangon ako saaking kama at lumapit sakaniya upang yakapin siya.
Bumuntong hininga siya. "Ang laki-laki mo na anak, tapos ngayon ikakasal ka na." She said habang hinahaplos ang ulo ko. "Hindi ako makapaniwalang lumaki ka ng mabuti ang puso at..." She stared at my face, "Napakaganda."
"Mom..." I smile at her habang pinipunasan ko ang luha sakaniyang pisngi. "We cried and talked about it so many times already, so hush now."
"Hindi lang kasi ako makapaniwala, umalis ako rito ng sampong taon ka palang tas hindi kita nakasama dahil nag punta ka ng Russia tapos ngayon twenty-two kana at ikakasal na sa lalaking mahal mo."
Tumulo na rin ang mga luha sa aking nga mata. "I love you so much, mom."
She pout at me bago ako niyakap ng mahigpit. "Mahal na mahal din kita, Gabriella ko."
"Ano tara na? B-byahe pa tayo ng pagudpud niyan." I asked her kaya sabay kaming natawa.
"Ano ba iyan at puro tayo drama, dapat happy happy tayo anak kasi ito ang pinaka-mahalagang araw sa buhay mo." Mom said kaya ngumiti ako.
"As I told you, kaya stop crying na."
After we packed some stuff ay bumyahe na kami patungong Pagudpud dahil doon magaganap ang kasal at hapon namain kaya mahaba pa ang oras namin upang mag handa.
Nasunod ang dream wedding ko, a beach wedding while the sun is setting. And Pierre will kiss me as the sun perfectly descent.
And the reception will be happen at the shore along with the calm waves and lanterns. When the night sky show above, I will dance with my Pierre forever beneath the moon and stars along with the guests around the bonfire
And after the happenings me and Pierre will finally shared one night as one. Under the moon light, we will relish each others lips and with the blink of stars, we will make love.
I was snapped back to reality from my train of thought ng marinig ang boses ni Naomi.
"Huh?" I asked her dahil hindi ko narinig ang kaniyang sinasabi sa lalim ng iniisip ko.
"Ready ka na ba isuot ang wedding gown mo?" Tumango ako kay Naomi na ngayo'y hawak ang isang simpleng white wedding gown.
I was standing in front of a full length mirror while staring at my self, I am now wearing the wedding gown with a full smile on my lips. Mula sa reflection ko sa salamin ay nakita ko si Mr. Damon saakin likuran kaya limungon ako sakaniya.
"Mr. Dam—"
He cut me of, "Just call me Dad."
Tumango ako habang hindi inaalis ang ngiti saaking labi. "Dad." I mumbled.
"I brought you this." Lumapit siya saakin at binuksan ang isang kulay asul na box. My eyes widened seeing the thing inside na box.
A pearl necklace na may kulay asul na bato sa gitna. I look at Dad with confusion.
Kinuha niya ang necklace sa kahon at isinuot saakin. I am still speechless dahil sa ganda nong necklace.
"It was an heirloom that Pauline wore at our wedding, galing 'yan sa ancestor niya na naipapasa sa bawat babae ng kanilang pamilya. And because you'll be the wife of our son, sayo ko ito ipapasa." He explained after he put the necklace on me. Hinawakan ko ang kulay asul na bato sa gitna. "That is a blue sapphire."
Niyakap ko si Mr. Damon or should I call him now Dad. "Masaya akong ikaw ang napili ng anak ko." He mumbled.
"Masaya rin oo akong napili niya ako."
Nang lumabas sa silid si Dad kung saan ako inayusan ay pumasok na si Mama upang sabihin na oras na para maglakad ako sa altar.
Ilang beses niya akong pinuri na napakaganda ko at napansin niya rin ang isinuot na kwintas ni Dad.
And as minutes passed, nakatayo na ako magisa sa harap ng madaming tao habang nakatingin ako kay Pierre sa dulo.
Natapos na maglakad ang nga sponsors at ako nalang ang hinihintay ng lahat.
My final walk as a Villafuente, dahil pagkatapos ng lahat ay magiging Gabriella De Silva na ang apelyido. I can't wait!
Huminga ako ng malalim before taking ny first step, kasabay ang pag lalakad ko sa aisle ay ang pagtugtog ng musika na maslalong nagpatalon sa puso ko. I look at him and to everyone around it feels surreal, hindi ko inaakala na sa ganitong sitwasyon ako mapapadpad. A life that everyone is dreaming for.
Wise men say
Only fools rush in
But I can't help falling in love with you
Shall I stay?
Would it be a sin
If I can't help falling in love with you?
Habang papalapit ako ng papalapit ay umiinit ang sulok ng mga mata ko, he's only staring at me, his brown eyes looks so precious. Napakagwapo niya sa tuxedong suot niya. Hindi ako makapaniwala, it only started with a deal and here a I'm willing to fullfil the deal.
A deal if marrying this Badboy.
Like a river flows
Surely to the sea
Darling, so it goes
Some things are meant to be
"Ladies and gentlemen, we're here gathered to witness the union of Pierre De Silva and Gabriella Villafuente, please repeat after me. I Pierre De Silva."
"I Pierre De Silva, take you Gabriella Villafuente. To have and to hold." Pierre said as he devotedly look at my eyes.
"For better or for worst." Halos nanginginig na boses kong sabi.
"For riches and poorer."
"For sickness and health."
"To love." Pierre remains staring at my eyes.
"And cherish."
"'Til death do us part." We said in chorus. And after that, Pierre Simon De Silva claim my lips, his wife's lips.
Take my hand
Take my whole life too
For I can't help falling in love with you
Sino nga bang nag aakala na isa lamang akong tipikal na estudyante ng Estrella University at ang target ng mga bully noon ba ngayo'y kasal na sa pinakasikat at pinaka-kinatatakutan na Badboy.
I am Gabriella De Silva and my life begun because of a deal with a Badboy.
The end.